ΠΕΦΤΟΝΤΑΣ

Εχω πολυ χαμηλη αυτοεκτιμηση αυτο το μηνα. πριν κατι μηνες ηταν καλα.

φοβαμαι πως πεφτω παλι στα ιδια, δεν θελω να παιρνω χαπια και ιδρωνω καθε βραδυ οταν κοιμαμαι. δεν με γεμιζει τπτ εν το μεταξυ κ δεν νιωθω

ειμαι τοσο down που περπαταω κοιτοντας κατω οπου παω. τα βλεπω ολα κενα και ιδια. ειναι απογοητευτικο

επισης εχω γινει τοσο μα τοσο αρνι.......ολα ειναι εκνευριστικα στασημα!!!!! ειναι εκνευριστικο να σαι μετριοτητα μεσα στις μετριοτητες! εκει π νμζω πως ειμα καπου πιο καλη απ τους αλλους, αμεσως πεφτω πανω σε καλυτερους απο μενα!!!! πιο εξυπνες πιο αδυνατες πιο ψηλες πιο μικρες κλπ κλπ

τι κριση ειναι αυτη ...δεν ξερω καν για τι πραγμα πασχιζω

Ο κάθε ανθρωπος γλυκιά μου Broken είναι μοναδικός, και όμορφος. Μην κάθεσαι να κάνεις συγκρίσεις, δεν έχει νόημα. Αν συγκριθείς μαζί μου, είσαι πιο νέα, πιο αδύνατη, πιθανότατα και πιο έξυπνη. Πάρε τα πάνω σου καλή μου!!!

Το πιο μικρές τι το ήθελες? 26 δεν είσαι? Μια χαρά :)

broken doll, περιγράφεις μια κατάσταση που νομίζω αρκετοί από εμάς έχουν βρεθεί και είναι σφόδρα πιθανόν να ξαναβρεθούμε.
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή αυτολύπηση είναι αποτέλεσμα μιας φάσης έντονης αυτοκριτικής που διάγεις ή, χειρότερα, προσωρινής ή μόνιμης έλλειψης νοήματος για την ζωή, πράγμα που απεύχομαι.
Τα up και τα down και τα συναισθήματα που εκλύονται από αυτές τις καταστάσεις, δεν πρέπει να σε απογοητεύουν.
Θα έρχονται και θα φεύγουν. Βέβαια κανείς δεν θέλει να βιώνει δυσάρεστες καταστάσεις.
Το πρώτο βήμα είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου και κατ' επέκταση την μοίρα σου. Ναι όπως το λέω.
Αν μπαίνεις συνεχώς στη διαδικασία της σύγκρισης δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να βγάλεις άκρη.
Είναι ατελέσφερο, ανεδαφικό και ουτοπικό.
Η εξήγηση είναι απλή όταν θα προσπαθήσεις να ορίσεις τις έννοιες: αδύνατη, μικρή, έξυπνη, ψηλή κ.λ.π.
Δηλαδή, αδύνατη σε σχέση με ποια και έξυπνη σε σχέση με ποια κ.ο.κ.
Αδύνατη σε σχέση με μία 150 κιλά μπορεί να είσαι αλλά σε σχέση με ένα ανορεξικό μοντέλο δεν είσαι.
Κατάλαβες πως πάει?
Για αυτό αγάπα την "μετριότητά σου" σε ένα κόσμο μετριοτήτων.
Πάντως δεν μπορεί, σε κάτι θα είσαι καλύτερη από άλλους, έστω και σε κάτι απλό.

Quote:

---

Originally Posted by rex

broken doll, περιγράφεις μια κατάσταση που νομίζω αρκετοί από εμάς έχουν βρεθεί και είναι σφόδρα πιθανόν να ξαναβρεθούμε.
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή αυτολύπηση είναι αποτέλεσμα μιας φάσης έντονης αυτοκριτικής που διάγεις ή, χειρότερα, προσωρινής ή μόνιμης έλλειψης νοήματος για την ζωή, πράγμα που απεύχομαι.
Τα up και τα down και τα συναισθήματα που εκλύονται από αυτές τις καταστάσεις, δεν πρέπει να σε απογοητεύουν.
Θα έρχονται και θα φεύγουν. Βέβαια κανείς δεν θέλει να βιώνει δυσάρεστες καταστάσεις.
Το πρώτο βήμα είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου και κατ' επέκταση την μοίρα σου. Ναι όπως το λέω.
Αν μπαίνεις συνεχώς στη διαδικασία της σύγκρισης δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να βγάλεις άκρη.
Είναι ατελέσφερο, ανεδαφικό και ουτοπικό.
Η εξήγηση είναι απλή όταν θα προσπαθήσεις να ορίσεις τις έννοιες: αδύνατη, μικρή, έξυπνη, ψηλή κ.λ.π.
Δηλαδή, αδύνατη σε σχέση με ποια και έξυπνη σε σχέση με ποια κ.ο.κ.
Αδύνατη σε σχέση με μία 150 κιλά μπορεί να είσαι αλλά σε σχέση με ένα ανορεξικό μοντέλο δεν είσαι.
Κατάλαβες πως πάει?
Για αυτό αγάπα την "μετριότητά σου" σε ένα κόσμο μετριοτήτων.
Πάντως δεν μπορεί, σε κάτι θα είσαι καλύτερη από άλλους, έστω και σε κάτι απλό.

---

ναι καταλαβαινω τι θες να πεις. συγκρινω ολα αυτα σε σχεση με τα στανταρ μου και βλεποντας τα καλυτερα. οχι τα χειροτερα

εχω τεραστιο θεμα, οσο περναει ο καιρος ειναι χειροτερο. απ την μια με τις αγωγες απλα δν αντιδρω πια υπερβολικα στις μανιες κ υποτροπες τοσο συχνα, οπως οταν κοβομουνα εκανα εμετους χτυπουσα το κεφαλι μ με γροθιες η χτυποντας αλλους η δαγκωνοντας με, αλλα απο μεσα μου με τρωει σαν σαρακι. λεω γιατι γιατι γιατι.

yep, όταν συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλες, πάντα θα βρίσκεις χειρότερες και καλύτερες.
Συμφωνώ δλδ με rex. Aτελέσφορο και μάταιο. Αλλά από κάπου προέρχεται παρόλ'αυτά. Από πού?

Γειά σου Broken. Γεια και στους υπόλοιπους. Η διαδικασια της συγκρισης ειναι αυτοματη νομιζω. Και επισης πιστευω οτι εμεις θεωρουμε τους εαυτους μας ο,τι χειροτερο υπαρχει ομως οι αλλοι δε μας βλεπουν ετσι. Broken εισαι μικροτερη από μενα :)
Και πιο αδυνατη απο μενα νομιζω. Αν κι εγω 2 μηνες τωρα νιωθω βαρελακι, και δεν ειναι ψεμα, καθως παχυναμε... Θελω να το βαλω κατω και να το πατησω αυτο που με τυρανναει. Να το τσαλοπατησω που λεμε εμεις εδω. Ξερω οτι ειμαι πολυ καλυετερη απο οσο μου επιτρεπει αυτο να γινω. Και θελω να το πεθανω. Αλλα φοβαμαι οτι δεν ειναι τοσο ευκολο. Σα χταποδι εχει πλοκαμια στο μυαλο μου. Ξερω ποτε και γιατι θα συμβει κι ομως την παταω παντα. Γιατι;

Quote:

---

Originally Posted by chained

Γειά σου Broken. Γεια και στους υπόλοιπους. Η διαδικασια της συγκρισης ειναι αυτοματη νομιζω. Και επισης πιστευω οτι εμεις θεωρουμε τους εαυτους μας ο,τι χειροτερο υπαρχει ομως οι αλλοι δε μας βλεπουν ετσι. Broken εισαι μικροτερη από μενα :)
Και πιο αδυνατη απο μενα νομιζω. Αν κι εγω 2 μηνες τωρα νιωθω βαρελακι, και δεν ειναι ψεμα, καθως παχυναμε... Θελω να το βαλω κατω και να το πατησω αυτο που με τυρανναει. Να το τσαλοπατησω που λεμε εμεις εδω. Ξερω οτι ειμαι πολυ καλυετερη απο οσο μου επιτρεπει αυτο να γινω. Και θελω να το πεθανω. Αλλα φοβαμαι οτι δεν ειναι τοσο ευκολο. Σα χταποδι εχει πλοκαμια στο μυαλο μου. Ξερω ποτε και γιατι θα συμβει κι ομως την παταω παντα. Γιατι;

---

πως μπορεις να καταλαβεις αν ειναι ψεμα η οχι. κ τι σχεδιαζεις να κανεις

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

πως μπορεις να καταλαβεις αν ειναι ψεμα η οχι. κ τι σχεδιαζεις να κανεις

---

Χέλόου.
Αν ειναι ψεμα ή όχι, ποιο πραγμα απ' όλα, Broken?

Εννοεις το αν ειμαι βαρελακι ή οχι; Σωστα. Σορι, νυσταζω φρικτα..
Το ξερω γιατι δε μου κανουν συγκεκριμενα ρουχα. Σε τετοια φαση ξερω οτι ειμαι πιο πολυ απο το κανονικο μου βαρος. Δεν ειμαι σκιννι. Αλλα οταν φουσκωσω , στα 2-4 κιλα πανω απο τα 60, εκει αρχιζω να αγχωνομαι. Ξερω οτι σωμα χορευτρις δε θα αποκτησω ποτε. Με χαλαει, αλλα δε θα πεθανω. Παραλιγο να συμβει μια φορα, ηταν αρκετο.
Η αληθεια παντως ειναι οτι δε ξερω τι ακριβως πρεπει να κανω. Επειδη δηλαδη δεν πιανει τιποτα απο οσα επιαναν ως τωρα! Γι αυτο με εχει αγχωσει τοσο πολυ. Ειναι σα να ξαναγυρισε πιο επιθετικη η βουλιμια. Προς το παρον διαβαζω σχετικα βιβλια. Προσπαθω να το βαλω μεσα σε συγκεκριμενα πλαισια. Να μην ειναι απλα εβνα αοριστο πραγμα το οποιο φιβαμαι. Να ξερω από που μεχρι που φτανει. Για να δω πως κι αν μπορω να το χτυπησω μονη μου.

εγω την επιθετικη βουλιμια ξερεις πως την ξεπερασα?αναγκαστικα προπερσι να παρω μερικα κιλα επειδη πια ετρωγα γτ ο οργανισμος ξεσπουσε θελοντας τροφες που τις αρνιομουν για καιρο. οταν αηδιασα πια, τοτε αρχισα να χανω. μερικες φορες πεφτεις για να ανεβεις. γιατι δεν ακους την πεινα σου κ εσυ? βασικα εισαι σε ψυχολογια διαιτας?

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

εγω την επιθετικη βουλιμια ξερεις πως την ξεπερασα?αναγκαστικα προπερσι να παρω μερικα κιλα επειδη πια ετρωγα γτ ο οργανισμος ξεσπουσε θελοντας τροφες που τις αρνιομουν για καιρο. οταν αηδιασα πια, τοτε αρχισα να χανω. μερικες φορες πεφτεις για να ανεβεις. γιατι δεν ακους την πεινα σου κ εσυ? βασικα εισαι σε ψυχολογια διαιτας?

---

Γειά! Αυτο που λες το νιωθω. Τωρα βρισκομαι σε ψυχολογια διαιτας. Βασικα.. σχεδον παντα ειναι στο πισω μερος τυο μυαλου μου. Νομιζω οτι στα επεισοδια τρωω παντα ο,τι δηποτε μου αρνιοντουσαν επειδή ημουν παχουλο παιδι, ο,τι δηποτε εμαθα να θεωρω κακο κι ενοχικο. Και δεν ειναι λιγες οι τροφες. Το δουλευω στο μυαλο μου. Το να παρω δλδ σνακ στο σπιτι και να καταναλωθουν κανονικα το θεωρω μεγαλο βημα. Το καταφερνω, αλλα οχι παντα. Τωρα εχω πολυ καιρο να το κανω. Πριν ενα χρονο εχασα 7 κιλα τρωγοντας πολυ πολυ λιγο. Ειχε συμβει κατι ασχημο και ειχε ενισχυσει την κατασταση. Και μετα από εκεινη τη φαση επανηλθε πολυ επιθετικα, σταδιακα, η βουλιμια. Μια ζωη εμαθα να εχω τυψεις που τρωω ρε.

ναι ξερω πως ειναι. κ μενα με κατακρινανε οι γονεις μ ειχα φτασει σε σημειο να παιρνω πατατακια κ να τα τρωω στο μπανιο με την βρυση ανοιχτη. η βουλιμια μ ηταν τοσο μεγαλη που ετρωγα σκονη ζελε οταν εψαχνα τα ντουλαπια κ μ προκαλουσε βουλιμικο η μυρωδια της κρεμας σωματος.

τωρα ομως, σε πιεζουν κ σε κρινουν ακομα????

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

ναι ξερω πως ειναι. κ μενα με κατακρινανε οι γονεις μ ειχα φτασει σε σημειο να παιρνω πατατακια κ να τα τρωω στο μπανιο με την βρυση ανοιχτη. η βουλιμια μ ηταν τοσο μεγαλη που ετρωγα σκονη ζελε οταν εψαχνα τα ντουλαπια κ μ προκαλουσε βουλιμικο η μυρωδια της κρεμας σωματος.

τωρα ομως, σε πιεζουν κ σε κρινουν ακομα????

---

Όχι ακριβως. Ειναι κατι αλλο. Η γιαγια μου και η μητερα μου εχουν την ταση να σε εκβιαζουν συναισθηματικα για να φας. Σε φαση να θελω να τους παιξω 2 χαστουκια να ρθουν στα ισια τους. Τοσο θυμωνω. Τις λατρευω παρολα αυτα, κι ας μην ακουγεται αληθινο.

α δλδ σε ''μπουκωνανε'' στην ουσια!!! εγω νμζα σε πιεζαν να σταματησεις να τρως!

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

α δλδ σε ''μπουκωνανε'' στην ουσια!!! εγω νμζα σε πιεζαν να σταματησεις να τρως!

---

Hey, there. Για να ειμαι πιο σαφης, γινοντουσαν και τα δυο ταυτοχρονα! Καλό ε;;; Τη μια ετσι, την αλλη γιουβετσι. Γενικα δεν υπηρχε ειρμός. Ουτε τωρα υπαρχει. Δεν υπηρχε ενα κόνσεπτ συγκεκριμενο. Ποτε τρωμε, τι τρωμε, γιατι τρωμε. Γιουργια στον ταβα με τα κουλουρια. Δε ξερω αν γίνομαι σαφής :Ρ :Ρ
Αλλα τσατιζόντουσαν οταν καποια στιγμη εβλεπαν οτι ετρωγα κι εγω χωρις ειρμο, για την πλάκα του πράγματος, γιατί ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by Deep purple

Ο κάθε ανθρωπος γλυκιά μου Broken είναι μοναδικός, και όμορφος. Μην κάθεσαι να κάνεις συγκρίσεις, δεν έχει νόημα.

---

Σωστή τοποθέτηση.

ειναι βεβαιως λογια παρηγοριας αυτα στυλ χρυσωνω χαπι γιατι ξερουμε πως εξωτερικα δεν ειναι ολοι ομορφοι. ξεχωριστοι ναι αλλα ομορφοι οχι

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

ειναι βεβαιως λογια παρηγοριας αυτα στυλ χρυσωνω χαπι γιατι ξερουμε πως εξωτερικα δεν ειναι ολοι ομορφοι. ξεχωριστοι ναι αλλα ομορφοι οχι

---

πιο σωστή τοποθέτηση.