Σήμερα κατάλαβα έντονα πως έχω πέσει..Δεν έχω καμιά διάθεση να πάω για δουλειά.Ευτυχώς ακόμη κάνω δουλειές στο σπίτι και ευχάριστα μάλιστα.Ελπίζω να είναι παροδικό και να θέλω να επιστρέψω στο γραφείο.Δε θα αντέξω κι άλλη κατάθλιψη τόσο σύντομα..
Printable View
Σήμερα κατάλαβα έντονα πως έχω πέσει..Δεν έχω καμιά διάθεση να πάω για δουλειά.Ευτυχώς ακόμη κάνω δουλειές στο σπίτι και ευχάριστα μάλιστα.Ελπίζω να είναι παροδικό και να θέλω να επιστρέψω στο γραφείο.Δε θα αντέξω κι άλλη κατάθλιψη τόσο σύντομα..
Μη φοβάσαι arktos δεν θα πέσεις. Έχεις όλους εμάς που σε στηρίζουμε...
φιλιά
Παλιά κι εγώ το είχα... αλλά από τότε που βλέπω τον ειδικό σαν να με τινάζει ελατήριο και ενώ μπορεί να πέσω σε «κατάθλιψη» μία δύο μέρες μετά ξανασηκώνομαι. Κι αυτό γιατί εκεί που θα με παρέσυραν οι μαύρες σκέψεις σκέφτομαι αυτά που μου έχει πει ο ειδικός, οι μαύρες σκέψεις σαν να φιλτράρονται και τελικά δεν με βαραίνουν... Μάλλον διαλύονται εντελώς.
Έχω κι ένα κόλπο!
Όταν βλέπω να πηγαίνει να με πέρνει από κάτω βάζω εγώ επίτηδες τον εαυτό μου σε δύκολη θέση. Πάντα όταν βρίσκομαι σε δύσκολη θέση «ξυπνάω». Συνήθως κατάθλιψη με πιάνει όταν έχω την «πολυτέλεια» να με πιάσει. Συνήθως είναι πολυτέλεια χρόνου και συνθηκών. Οπότε αλλάζω τις συνθήκες. Μπορεί ας πούμε να μεθοδεύσω τη δουλειά μου ώστε να μην στριμώχνομαι. Αν βλέπω να με πέρνει από κάτω το κανονίζω έτσι που θα στριμωχτώ. Άρα και θα «ξυπνήσω» (για να τα βγάλω εις πέρας). Το ωραίο είναι ότι δεν ξυπνάω μόνο για τη δουλειά αλλά το ξύπνημα έχει προεκτάσεις σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες.
Γενικά όταν τα πράγματα μένουν στάσιμα, τότε φοβάμαι...
arktos μου.......όταν με έπιασε και εμένα αυτή η διάθεση και μετά από 5 χρόνια παρακαλώ!!!!!! ........οπότε καταλαβαίνεις πως μου φάνηκε το όλο θέμα (όχι μόνο σαν να πηγαίνω απότομα προς τα πίσω, αλλά και ξαφνική απογοήτευση τη στιγμή που είχα μπει σε μια ομαλή πορεία...) , δέχτηκα την όλη κατάσταση- με σχετική δυσκολία σου ομολογώ , σαν μια φυσιολογική μετάπτωση , η οποία είναι φυσιολογικό ακόμα και να με ξαναβρεί μετά από καιρό.......μιας και η ψυχολογία μας ανα τακτά χρονικά διαστήματα δεν είναι απίθανο να παρουσιάσει προσωρινές διακυμάνσεις.........
Άλλωστε άτομα που δεν υποφέρουν από χρόνια κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, αγοραφοβία κτλ..... δεν έχουν πάντα την ίδια διάθεση κατά καιρούς.......γιατί λοιπόν εσύ......ή εγώ???
Δέξου την όλη <<ψυχολογική σου αδιαθεσία.......>> ώς προσωρινή κατάσταση και κάτι που μπορεί να δικαιολογείται όσων αφορά την εμφάνισή της - βάση σοβαρών καταστάσεων που μπορεί να βίωσες το τελευταίο χρονικό διάστημα.........
Έτσι θα περάσεις την όλη φάση πιο χαλαρά και σύντομα θα ισορροπίσεις!!!!!!!:):)
Και εγώ το πέρασα και επανήλθα στην πορεία μου.......
Συμβαίνει...........
Δεν είσαι η μόνη..........ούτε η τελευταία.......πιστεψέ με!
Χαλάρωσε και ασχολήσου με ευχάριστα πράγματα και συναντήσου με ευχάριστους ανθρώπους για να δημιουργήσεις θετικά ψυχολογικά αντίβαρα..........
Παροδικό είναι θα δεις..........;););)
arktos μου βαλε μπρος τα συστηματα αμυνας!
Απασχολησου με κατι που να σε ευχαριστει. Μην αφησεις την καταθλιψη να σε κυριευσει. Ειναι κριμα μετα απο τοσες προσπαθειες.
Σου μιλαω εκ πειρας κι ας μη διαννυω και την καλυτερη περιοδο της ασθενειας μου. Γεματη πανικους, φοβιες, ενοχες, αποφυγες...Και ολα αυτα με οδηγουν καθημερινα με μαθηματικη ακριβεια σε καταθλιψη. Τη νιωθω να με ακουμπα και ανατριχιαζω. Την παλευω αλυπητα κι ας νιωθω το στομαχι μου σφιγμενο σαν κομπο στο τελος καθε μερας. Προσπαθω να βρισκω \"τεχνικες\" που με βοηθουν να απασχολουμαι μεχρι βλακειας. Αποφευγω οτιδηποτε με στενοχωρει ακομη και αν αυτο σημαινει να κρατω σε αποσταση οτι με στενοχωρει ακομη και με καυγα! Κανονικη bitch!!!
Πολλες φορες τα καταφερνω, αλλες παλι οχι. Ομως δεν αφηνω τον εαυτο μου να γυρισει πισω. Δε θελω!!!
Καλο κουραγιο κοριτσι μου και να μην ξεχνας πως ειμαστε ολοι στο πλευρο σου ! :)
Σας ευχαριστώ όλους για αυτά που μου λέτε...δυστυχώς όταν αρχίσω να πέφτω δεν έχω επιστροφή...ξέρω πότε συμβαίνει αυτό και δεν είναι στο χέρι μου να κάνω κάτι.Είναι σαν να κοροιδεύω τον ευατό μου, να παριστάνω πως όλα είναι καλά.Έτσι απλά...
arktos, τηλεφώνησες στο γιατρό σου? Μήπως πρέπει να τροποποιήσεις την αγωγή σου?
Γεια σου άρκτε,
πρώτα απ\'όλα είσαι άρρεν ή θήλυ και πόσο χρονών αν επιτρέπεται;
Με ποιούς τρόπους έχεις αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα αυτό που παθαίνεις (αν το έχεις αντιμετωπίσει)?
Εχεις πάει σε γιατρό, κάνεις κάτι μόνη σου, ξέρεις έτσι λίγο πιο τεκμηριωμένα τί έχεις?
Άντε γιατί σήμερα οι πιο πολλές μορφές κατάθλιψης αντιμετωπίζονται αρκετά εύκολα με φυτικά και όχι μαστουροφάρμακα που γράφουν οι ασυνείδητη επαγγελματίες εδώ στην μπανανία και είναι κρίμα να κάθεται κάποιος και να πάσχει απ\'αυτήν. Σου ομιλεί παθών και μαθών.
Ά και κάτι ακόμα Άρκτε,
έχεις απόλυτο δίκιο να λες ότι δεν μπορείς να κάνεις από μόνη σου κάτι γι\'αυτό.
ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΘΛΙΨΗ.
Αν μπορούσαμε με ευχάριστες σκέψεις και καλή θέληση να την καταπολεμήσουμε δεν θα την ονόμαζαν οι επιστήμονες κλινική κατάθλιψη, άλλα κακή διάθεση.
Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΟΒΑΡΗ - ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΕΦΙΑ!
Χωρίς αγωγή ή πολύ πολύ τύχη δεν μπορείς να την καταπολεμήσεις, απλώς την αφήνεις να χειροτερεύει όσο μεγαλώνεις και πέφτουν οι αντιστάσεις και οι αντοχές σου.
I just wanna help
Φίλε μου Apollon , η arktos σίγουρα θα εκτιμήσει και τη δική σου υποστηρικτική παρέμβαση που έκανες!!!:):)
Σίγουρα όμως να ξέρεις ότι η προσπάθεια για να ασχοληθείς έστω και με το ζόρι με ευχάριστες συνήθειες , βοηθάει σημαντικά σε οποιαδήποτε μορφή κατάθλιψης, ιδιαίτερα αν ξεκινάς ή είσαι ήδη σε κάποια αγωγή για αυτήν! Άλλωστε από μόνη της οποιαδήποτε αγωγή δεν έχει θετικά αποτελέσματα , αν παράλληλα δεν αλλάξεις κάποιες συνήθειες ή καταστάσεις που την πυροδωτούν - συχνά σε συνάρτηση με ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό........;)
Σχετικά με τις αγωγές που αναφέρεις .......έχω να σου πω τα εξής: Υπάρχουν άτομα που έχουν όντως δοκιμάσει πολλαπλές μεθόδους προσέγγισης (όπως πχ τα φυτικά σκευάσματα που ανέφερες) για την θεραπεία της κατάθλιψης και δεν είδαν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, ενώ άλλα σαν εσένα που είδαν. Αν άλλωστε υπήρχε για την κατάθλιψη ένας φυτικός οδηγός πανάκειας θα είχε ήδη δημοσιευτεί και αναγνωριστεί ώς η μόνη θεραπευτική οδός παγκοσμίως.......
Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο απλά όσο τα αναφέρεις.......
Από την άλλη όπως σωστά είπες ...ασυνείδητοι <<επαγγελματίες>> υπάρχουν σε κάθε χώρο..........όλοι το ξέρουμε.........δυστυχώς!!!!!!!!!!! :(:(
Apollon μου όταν η κατάθλιψη συνυπάρχει με άλλα προβλήματα όπως τα δικά μου (κρίσεις πανικού, αγοραφοβία, κοινωνική φοβία....) το πράγμα περιπλέκεται αρκετά και αναζητάς την καλύτερη δυνατή προσέγγιση βάση της ξεχωριστής ψυχοσύνθεσης του καθενός........
Φυτικά τα δοκίμασα και δεν μου έκαναν τίποτε, αλλά εκτός των άλλων <<μαστουροφάρμακα>> δεν είναι και ο πιο συγγενικός τίτλος που θα μπορούσες να δώσεις στις αγωγές, ιδιαίτερα αν το άτομο που τις υιοθετεί στην πράξη επανέρχεται στις καθημερινές του συνήθειες και απαλλάσεται από τα αίτια που τον απομάκρυναν απο αυτές....... Εγώ π.χ που είμαι 8 χρόνια σε αγωγή έχω αυξήσει τις δραστηριότητές μου...παρά τις μείωσα μπορώ να σου πω....... και μόνο μαστουρωμένη δεν δείχνω....:D
Μπορεί όντως με κάποιαν άλλη οδό να βρήκες σημαντική βελτίωση και να έχεις θετικές εντυπώσεις από αυτή.......αλλά εδώ υπάρχουν και άλλοι που μέσο της χημικά θεραπευτικής οδού και της ψυχανάλυσης , οδηγήθηκαν στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα χωρίς να έχουν μαστουρώσει.....
Στη φάση της φίλης μας arktou έχουν βρεθεί πολλοί........Η αλήθεια απογοητεύσαι πολύ αν η κατάθλιψη σε γυρίσει πίσω..........αλλά η η ενίσχυση της διάθεσης με παράλληλη συνδρομή του γιατρού, μπορεί να βοηθήσει τη ψυχολογία καλύτερα!!!:)
ΦΙΛΙΑ:)
Με το γιατρό δε μίλησα, Μιχάλη.Τη Δευτέρα θα τηλεφωνήσω για να κλείσω ραντεβού. Απόλλωνα, πάσχω από μανιοκατάθλιψη και ακολουθώ αγωγή 2 χρόνια τώρα.Είμαι 37 ετών και διέγνωσαν την ασθένεια το Δεκέμβρη του 2004, όταν μπήκα σε ψυχιατρείο.Από τότε που βγήκα από την κλινική, έχω ψάξει τα πάντα για αυτή την ασθένεια.Ωστόσο όταν έχεις υποτροπές, είναι σαν να ξεχνάς ό,τι έχεις διαβάσει και αναρωτιέσαι πολλά.Όλγα με κάλυψες στα περισσότερα.Φιλιά!
arktos:Ακριβως επειδη ξερεις τοσα πολλα για την δ.δ. πρεπει να μην την αφησεις να προχωρησει ,ξερεις οτι δεν πρεπει να ξεχνας,για αυτο κρατα γερα μεχρι να μιλησεις με τον γιατρο σου ΥΠΟΜΟΝΗ!
Γειά και χαρά,
Ναι το φυτικό δούλεψε σε μένα. Αλλά μπορεί να δουλέψει και σε όσους δεν το εχουν δοκιμάσει ακόμα...
Στην Γερμανία απ\'όσο ξέρω, το SJW (φυτικό) συνταγογραφείται από τους ψυχιάτρους επίσημα ως αντικαταθλιπτικό για ήπιας έως μέτριας μορφής κατάθλιψη ή διπολική διαταραχή.
Νομίζω ακόμη πως τα φυτικά συστατικά ΔΕΝ ΠΑΤΕΝΤΑΡΟΝΤΑΙ (αφού υπάρχουν ήδη έτοιμα στη φύση). Αυτό σημαίνει ότι οι φαρμακοβιομηχνίες δεν μπορούν να κερδίσουν χρήματα από αυτά, όπως από τα δικά τους χημικά σκευάσματα που πατεντάρουν. Αυτός μήπως είναι ένας προβληματισμός για ποιό λόγο δεν κατακλύζεται η αγορά από φυτικά και δεν προωθείται η έρευνά τους;
Τα φυτικά θα συμφωνήσω ότι ασφαλώς και δεν δουλεύουν για όλους και για όλες τις παθήσεις. Δουλεύουν όμως με πολύ λιγότερες και ηπιότερες παρενέργειες για πάρα πολλούς από όσους τα δοκιμάζουν με τον σωστό τρόπο, εφ\'όσον φυσικά αυτά ενδείκνυνται για την πάθησή τους. Το μαστούρωμα λοιπόν ως όρος που χρησιμοποίησα αναφέρεται (αν και θα συμφωνήσω με αδόκιμο τρόπο) στις παρενέργειες, τις οποίες τυχαίνει να έχω γνωρίσει και από ιδία εμπειρία και από γνωστών ατόμων.
Τώρα αν στα χημικά φάρμακα που τυχαίνει να παίρνετε εσείς, δεν υπάρχουν παρενέργειες, ζητώ συγγνώμη που τα έθιξα!
Επίσης ζητώ συγγνώμη για την άστοχη παρέμβασή μου, που απ\'ό,τι φαίνεται δεν έχει να προσθέσει κάτι στον τρόπο που αλληλοβοηθούνται οι άνθρωποι σε αυτό forum.
Σημασία έχει να είστε καλά.
Δεν πειράζει φίλε Apollon......;)
Όπως και νά\'χει χαίρομαι που βρήκες ψυχική ισορροπία διαμέσου της οδού που διάλεξες........:) Ίσως όντως η πρότασή σου ως λύση να ταιριάζει και σε άλλους......
You never know........
Δεν έθιξες κανέναν (προσωπικά πάντως όχι εμένα........). Απλώς δημοσίευσες με θέρμη και έντονο ύφος κάτι που σε άγγιξε θετικά. Συμβαίνει αυτό.........
ΦΙΛΙΑ και μείνε μαζί μας!!!!!!!:):)
Τελικά δε κατάφερα να πείσω τον ευατό μου να πάει στη δουλειά.Νιώθω άγχος και άρχισα να πίνω αλκοόλ.Με χαλάει όμως...Θα ζητήσω από το γιατρό να μου δώσει αναρρωτική άδεια για ένα διάστημα.Νιώθω κατά ένα τρόπο να χάνω την αυτοπεποίθηση μου.Και μόλις τώρα δέχτηκα και τη μουρμούρα της μάνας μου!Για να σε κάνουν χειρότερα, ανοίγουν το στόμα τους?Τι θέλει τώρα να της πω << γιατί όταν ήμουν στα 23 μου και με είδες χάλια για ένα 6μηνο δε με πήγες σε ένα γιατρό? >>.Έψαξα μόνη μου ύστερα από 10 ολόκληρα χρόνια τι έχω και πως αν έκανα θεραπεία από τότε, τώρα ίσως να ήμουν καλύτερα?Μια ζωή με έκρινε για τα πάντα, με κατηγορούσε και με σύγκρινε!Και στη τελική εγώ φταίω για την αρρώστεια μου?
Όλοι οι γονείς έτσι είναι. Νομίζουν οτι αν σε κάνουν σκουπίδι θα σε πιάσει το \"φιλότιμο\"...
Συμπέρασμα: Οι γονείς είναι οι πλέον αναρμόδιοι για να μεγαλώσουν παιδιά.
Το αλκοόλ δεν είναι η λύση πάντως. Έχεις δοκιμάσει LSD, ηρωϊνη και τέτοια;
χαχαχα αστιεύομαι βεβαίως βεβαίως! Δε θες να πας απο το κακό στο χειρότερο. Έτσι δεν είναι;
Οπότε βρες κάτι πιο υγειές για να ξεσπάς. Μια βόλτα στη θάλασσα. Μια φωτιά στο τζάκι.
Κι ομως, φιλε, εχει δοκιμασει... Oops!Quote:
Originally posted by nutcase
Το αλκοόλ δεν είναι η λύση πάντως. Έχεις δοκιμάσει LSD, ηρωϊνη και τέτοια; χαχαχα αστιεύομαι βεβαίως βεβαίως!
Ε εάν τα έχει δοκιμάσει κι αυτά, ας το ρίξει στο ψάρεμα.Quote:
Originally posted by Tασος
Κι ομως, φιλε, εχει δοκιμασει... Oops!Quote:
Originally posted by nutcase
Το αλκοόλ δεν είναι η λύση πάντως. Έχεις δοκιμάσει LSD, ηρωϊνη και τέτοια; χαχαχα αστιεύομαι βεβαίως βεβαίως!
Nutcase, το γνωρίζω πως το αλκοόλ δεν είναι λύση.Απλά είναι πολύ συχνό φαινόμενο να καταφεύγεις σε ουσίες όταν δεν είσαι καλά.Φαντάζομαι το ξέρεις αυτό.
Μαίρη
Προσωπικά δε κατέφυγα ούτε σε αλκοόλ, ούτε σε ουσίες όταν δεν ήμουν καλα...
Κατανοώ οτι πολλοί το κάνουν, αλλα δε μπορώ να το καταλάβω. Δε μπορώ να μπω στη θέση τους.
Προτειμούσα να φύγω κάπου μόνος μου και να έρθω κοντά στη φύση. Αυτό με ηρεμούσε και με έκανε να βρώ τι λύση.
Ποσο μα ποσο δικιο εχεις για τους γονεις...Εκτος αυτου παντα νομζιουν οτι ολα ειναι η τεμπελια η εχεις κακομαθει..ΠΑΝΤΑ... Μα το δικο τους παιδι να εχει καποιο προβλημα? Με τιποτα... Δε γινεται....Quote:
Originally posted by nutcase
Όλοι οι γονείς έτσι είναι. Νομίζουν οτι αν σε κάνουν σκουπίδι θα σε πιάσει το \"φιλότιμο\"...
Συμπέρασμα: Οι γονείς είναι οι πλέον αναρμόδιοι για να μεγαλώσουν παιδιά.
Το αλκοόλ δεν είναι η λύση πάντως. Έχεις δοκιμάσει LSD, ηρωϊνη και τέτοια;
χαχαχα αστιεύομαι βεβαίως βεβαίως! Δε θες να πας απο το κακό στο χειρότερο. Έτσι δεν είναι;
Οπότε βρες κάτι πιο υγειές για να ξεσπάς. Μια βόλτα στη θάλασσα. Μια φωτιά στο τζάκι.
Το κατά πόσο οι σημερινοί γονείς είναι πλέον αναρμόδιοι να μεγαλώνουν τα παιδιά τους πιστεύω ότι είναι λάθος να το καλουπώνουμε σε γενικά συμπεράσματα βάση προσωπικών μεμονωμένων εμπειριών στο σύνολο..... χωρίς να γίνει πρώτα μια γενικευμένη και αντικειμενική εκτίμηση- ώστε οι απόψεις αυτές να γίνουν πάγια κοινωνικά πορίσματα:(
Ασυνενοησία, λεκτικές συγκρούσεις, διαφορές , μερική πόλωση μπορεί να καλλιεργηθεί με τους γονείς στον ίδιο βαθμό που μπορεί να προκληθεί και σε μια οποιαδήποτε άλλη σχέση συνύπαρξης (εργασιακή, κοινωνική, ερωτική κτλ)......
Υπάρχουν νέοι σε ηλικία γονείς άκρως υπεύθυνοι και τυγχάνει να τους γνωρίζω σε προσωπικό επίπεδο - που όχι μόνο κατανοούν και δικαιολογούν τις όποιες αδυναμίες στα παιδιά τους, αλλά κάνουν ότι μπορούν για να τα στηρίξουν με τρόπο που κυριολεκτικά ζηλεύω......δεδομένου ότι μεγάλωσα με έναν αλκοολικό πατέρα που όχι μόνο δεν τον βάραινε η ιδιότητα του ως γονέα για να αντιμετωπίσει πρώτα το δικό του πρόβλημα , αλλά ήταν και ο βασικός υπαίτιος των όποιων ψυχολογικών προβλημάτων δημιούργησε στα υπόλοιπα μέλη.....
Παρόλ\'αυτά ούτε για μία στιγμή στη ζωή μου δεν βγήκα σε συμπέρασμα ότι όλοι οι πατεράδες λειτουργούν κατά τον ίδιο τρόπο........
Όσων αφορά την άρνηση που έχουν μερικοί γονείς στα ψυχολογικά προβλήματα που εμφανίζουν τα παιδιά τους , μη θέλοντας να αποδεχτούν ότι το δικό τους παιδί είναι άρρωστο το βίωσα προσωπικά και εγώ......
Η μητέρα μου με αγαπάει έντονα μιας και όλο το βάρος του σπιτιού ανέκαθεν το έχουμε μοιραστεί οι δυο μας , οπότε δέθηκε πιο πολύ με εμένα από ότι τα αδέρφια μου. Όταν της ανακοίνωσα ότι έχω κατάθλιψη και ο τρόπος που αντιδρώ έξω οφείλεται στην αγοραφοβία και τις κρίσεις πανικού αρνήθηκε να το δεχτεί με τη μία. Η αγάπη της για μένα λειτούργησε ως ανασταλτικός παράγοντας στα συναισθήματά της για να αποδεχτεί εύκολα ότι είχε πάθει ζημιά η ψυχολογία μου από τα βιώματα και δεν ήθελε να δεχτεί ουσιαστικά ότι κάτι που θεωρούσε ότι προστάτευε απόλυτα με την αγάπη της αρρώστησε .....λες και ξαφνικά γέμισε ενοχές η ίδια για ότι έπαθα και ότι με κάποιον τρόπο θα μπορούσε να το είχε αποτρέψει........
Χρειάστηκε λίγος χρόνος και διάλογος από εμένα για να της εξηγήσω τί ακριβώς συμβαίνει και μετά όλα ηρέμησαν.......:)
Με τις ουσίες δε που αναφέρετε (αλκοόλ, ναρκωτικές ουσίες) σίγουρα πολλοί τις βρίσκουν κατά καιρούς ώς μαξιλάρι , ή σαν παράθυρο διαφυγής από κάποια άσχημη κατάσταση που έχουν βρεθεί......Δεν έχω ακούσει κανέναν όμως να λέει ότι πχ με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ βρήκε την υγειά του και έλυσε τα προβλήματά του....... Πάλι μετά από κάποιο διάστημα επιστρέφουν εκεί που ήταν πριν αρχίσουν την κατάχρηση και μάλιστα σε χειρότερο σημείο από ότι ήταν......
Οι ουσίες δεν έχουν τη δύναμη ούτε να εξαγοράζουν υγεία - ούτε να υπόσχονται ευτυχία.....Αν ήταν έτσι όλοι θα είχαμε ριχτεί σε ποτά και ηρωίνη ........και δεν θα αναλώναμε τις ώρες μας σε προσωπική ενδοσκόπιση, ψυχανάλυση, φαρμακευτικές προσεγγίσεις και εναλλακτικές θεραπείες...... Όλα μετά από τα αποτελέσματα που συγκεντρώνουν, θετικά και αρνητικά δείχνουν πια είναι η καλύτερη οδός για να ακολουθήσεις......
Φίλη μου Arktos, κατανοώ απόλυτα το τί περνάς δεδομένου και των βιωμάτων που έχω περί αλκοόλ (ακόμα και αν δεν καταναλώνω εγώ......) , αλλά εύχομαι το παρελθόν να σε έχει ήδη διδάξει ότι δεν θα ισορροπίσεις ούτε με την υποτροπή σου σε αυτό, αλλά ούτε και με την παραίτησή σου από τον αγώνα που δίνεις. Ξέρω ότι είναι δύσκολο μιας και με τη μητέρα σου δεν έχεις αρμονικές σχέσεις , αλλά αν ισορροπίσεις εσύ ίσως θα είναι ακόμα πιο εύκολο να επιβάλεις την ίδια ισορροπία και στην μητέρα σου!
Το να παρατήσεις τον εαυτό σου είναι εύκολο.....
Άντε και τον παρατάς........
Δεν νομίζεις ότι σκέφτεσαι εγωιστικά πρώτα για εσένα , μιας και στερείς στον εαυτό σου όλες εκείνες τις μελλοντικές στιγμές που μπορεί να δημιουργήσεις κάτι προσωκά ως arktos, χαρίζοντας πρώτα σε εσένα την ικανοποίηση της προσωπικής δημιουργίας ?
Εκτός των άλλων όλα εκείνα τα άτομα που σε έχουν γνωρίσει και αναμένεται να σε γνωρίσουν για να μοιραστούν μαζί σου συναισθήματα και εμπειρίες είναι δίκαιο με την παραίτησή σου να σε αποτρέπουν από ένα θετικό κίνητρο να βρεις πάλι τον εαυτό σου???
Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο......Αντιθέτως πρώτη εγώ κατανοώ ότι ο αγώνας είναι τρομερά δύσκολος , ιδιαίτερα όταν πέφτεις σε υποτροπή- κάτι που το ξέρω από πρώτο χέρι μιας και το βίωσα πρόσφατα.....
Απογοητεύτηκα αλλά προσπάθησα και ισορρόπισα πάλι......
Ξέρω ότι σου είναι δύσκολο, αλλά προσπάθησε να μην αφήσεις τη δουλειά.......( η εργασιοθεραπεία σε αποτρέπει από αρνητικές σκέψεις και καταχρήσεις.......) και αύξησε τώρα που νιώθεις ανάγκη τις επαφές με το γιατρό σου.....
Μπόρα είναι .......Την έχεις ξεπεράσει αρκετές φορές και βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι θα την ξεπεράσεις και τώρα!!!;);)
Υπομονή και επιμονή!!!!!!!!!! Η παραίτηση πάντα είναι πιο εύκολη αλλά στο τέλος γίνεται πικρή.............:(
Καλημέρα σας!
Όλγα συνφωνώ σε όλα όσα λες για το αλκοόλ και τις ουσίες.
Τώρα για τους γονείς, νομίζω οτι το πρόβλημα εστιάζεται σε κάποιες γενιές και σε όχι όλες. Όπως λες υπάρχουν πολλοί καλοί γονείς αλλα συνήθως είναι νέοι άνθρωποι, συνήθως με κάποια μόρφωση (όχι μεγάλη απαραίτητα) αλλα πάνω απ\'όλα είναι άνθρωποι με παιδεία!
Και εγώ και η γυναίκα μου, έχουμε να λέμε για τα λάθοι των γονιών μας. Απο το τσόκαρο που έχω φάει στο κεφάλι για να μάθω τη προπαίδεια μέχρι το κλείδωμα της γυναίκας μου στο δωμάτιο για να μη βγεί έξω.
Και βλέπω οτι όλοι μας έχουν ζήσει άσχημες καταστάσεις και είμαστε σε θέση να κρίνουμε τη στάση των γονιών μας.
Προσωπικά έχω λύπη μέσα μου για κάποιες στιγμές που μου έχουν χαρακτεί στη μνήμη μου, αλλα τελικά, μέσα απο όλο αυτό το κλίμα, βγήκα δυνατός, αυτοδύναμος και ανεξάρτητος. Θυμάμαι όμως τα λάθη των γονιών μου, και όπως οι φίλοι σου - καλοί γονείς, κάνουν, έτσι πιστεύω οτι θα κάνω κι εγώ. Θα γίνω όσο μπορώ καλός γονέας και θα σεβαστώ τις προσωπικότητες των παιδιών μου. Αυτό δεν έγινε με μένα και τους γονείς μου.
Συνοπτικά, νομίζω οτι οι νέοι γονείς είναι πιο υπεύθυνοι απο τις παλαιότερες γενιές αν και πάλι με αυτά που ακούω στη τηλεόραση (στις ειδήσεις κυρίως) αμφιβάλω ως ένα βαθμό.
Φίλε μου nutcase επειδή οι γνώσεις μου σίγουρα δεν είναι ολοκληρωμένες ;) (όπως και όλων των ανθρώπων πάνω στον πλανήτη μας.....) και διαρκώς συμπληρώνονται........ υπάρχουν έγκυρα δεδομένα από μελέτες που να υποστηρίζουν τα όσα μας απάντησες? Δηλαδή ότι το πρόβλημα με τους γονείς εστιάζεται σε κάποιες γενιές όπως λες και όχι σε όλες?
Παρακαλώ δημοσίευσέ μας τις πηγές αυτές , για να μάθουμε και ποιές είναι.....Ειλικρινά θα με ενδιέφερε αν όντως υπάρχουν επιστημονικά και διασταυρωμένα στοιχεία που να βγάζουν τα όσα λες ώς πάγιο επαγωγικό συμπέρασμα......... Για να μας δημοσιεύεις κάτι τέτοιο φαντάζομαι ότι θα μπορείς να μας αναφέρεις και τις ενδιαφέρουσες πηγές από όπου άντλησες τα στοιχεία αυτά. (περιμένω με αγωνία.......:))
Σχετικά με το δεύτερο σκέλος της απάντησής σου χαίρομαι αφάνταστα που νέοι άνθρωποι προσπαθούν ώς οικογενειάρχες να είναι αντικειμενικοί και δίκαιοι στα παιδιά τους..... Χαίρομαι που κρατάς αυτή τη στάση με τη γυναίκα σου και σου εύχομαι την καλύτερη οικογενειακή γαλήνη που μπορείς να δημιουργήσεις , ώστε και τα παιδιά σας να αναπτυχθούν σωστά σε όλα τα εξελικτικά τους επίπεδα....:):)
Λάθη θα υπάρξουν και είναι ανθρώπινα.........απλώς προσπαθήστε και οι δύο για το καλύτερο δυνατό!;)
Γειά σου Όλγα!
Όχι δεν έχω επιστημονικά και διασταυρωμένα στοιχεία όπως λες, αλλα φαντάζομαι οτι αυτό το ήξερες ήδη! χεχεχε
Βλέπω τι γίνεται γύρω μου Όλγα μου. Σαν άνθρωπος είμαι πολύ κοινωνικός έχω πολλούς φίλους και πολλοί με εμπιστεύονται. Ακούω λοιπόν και διαβάζω! Λίγοι είναι εδω μέσα που έχουν πρόβλημα με τους γονείς τους;
Πιστεύω οτι αν εδω μέσα κάναμε ένα δημοψήφισμα, το 75-80% θα έλεγαν οτι φταίνε και οι γονείς τους για τα ζόρια που τραβάνε!
Επίσης, οι προηγούμενες γενιές, έχουν μεγαλώσει στη φτώχια. ¨Εχουν μεγαλώσει στο βασικά. Δεν υπήρχαν πολυτέλειες. Πολλοί έχουν μεγαλώσει σε κάποιο χωριό της επαρχίας παρέα με τα 6 τους αδέρφια που κοιμόντουσαν μαζί σε 50 τ.μ. σπίτι! Έχουν ίσως βρεί το δρόμο προς τη μεγαλούπολη και κατάφεραν κάτι απο μόνοι τους! Είναι αυτοί που αυτοδημιουργήθηκαν και δε χοράνε αντιρρήσεις σε αυτά που λένε! Είναι οι αρχηγοί της οικογένειας και ο αυταρχισμός πηγάζει απο τα βιώματά τους αλλα και τις επιτυχίες τους.
Ούτε για τα παραπάνω έχω αποδείξεις... μακάρι να κάνει κάποιος έρευνα! Δε νομίζω οτι πέφτω πολύ έξω!
Οι νέες γενιές λοιπόν, που γίνονται και καλυτεροι γονείς, δεν έχουν μεγαλώσει με τόσες στερήσεις. Έχουν μεγαλώσει όμως με τις παραξενιές των γονέων τους, με τα λάθη των γονεών τους και σίγουρα (κατα ένα ποσοστό) δε θα γίνουν σαν τους γονείς τους. Δε θα το πετύχουν 100% και θα πλασάρουν και αυτοί λάθοι απο το σόϊ αλλα τουλάχιστον είναι άνθρωποι μορφωμένοι (περισσότερο) με κάποιοα παιδεία.
Αιδιόδοξη είσαι και καλά κάνεις και να συνεχίσεις! Η κοινωνία μας στηρίζεται σε άτομα σκεπτόμενα! Φιλιά!
nutcase καλησπέρα! Δεν αμφισβητώ τις απόψεις σου , αλλά καλό είναι να μην δημοσιεύουμε προσωπικά συμπεράσματα σε ευρύ κοινό, αν δεν υπάρχουν σχετικές έγκυρες έρευνες...........;)
Πάντως ειλικρινά πίστευα ότι κάτι είχες μιας και το δημοσίευσες.......γι\'αυτό και στο ζήτησα.........
Δεν πέφτεις πολύ έξω, αλλά το τί ισχύει παγκοσμίως με το τί πιστεύουμε , μπορεί και να έχει απόκλυση........ Οι σημερινοί γονείς άλλωστε μπορεί όντως να μην έχουν βιώσει φτώχεια...........έχουν όμως άλλους ανασταλτικούς εφιάλτες στη δράση τους.......
Όλα τελικά είναι σχετικά....Εγώ πιστεύω ότι κάθε γενιά γονέων έχει τα δικά της βάρη...........εξού και τα προβλήματα επικοινωνίας με τα παιδιά.........
ΦΙΛΙΑ!:o:o
καλησπέρα Όλγα και φιλιά επίσης!
Η ελευθεροτυπία πριν δυο μέρες νομίζω είχε πρωτοσέλιδο την επιστολή ενός 13χρονου μαθητή προς τους γονείς.
Έτυχε μήπως να τη δείς η να τη διαβάσεις;
«Οσο υπάρχουν παιδιά σαν τον Αλέξανδρο, τα οποία με μια γεμάτη αγάπη ματιά κρίνουν την ελληνική κοινωνία και με μια γεμάτη αγωνία κραυγή προσπαθούν να ξυπνήσουν εμάς τους ενήλικες, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ»
Βαγγέλης Ηλιόπουλος, συγγραφέας, εκπαιδευτικός και πατέρας
100 μαθητές ενός σχολείου συζητούν σήμερα την επιστολή
«Σε μια κατάσταση κοινωνικής και εκπαιδευτικής απορρύθμισης, η παραβατικότητα γίνεται για τους νέους παιχνίδι και παράσημο τιμής»
Σωτήρης Χτούρης, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου
«Ο λόγος του μικρού Αλέξανδρου αντανακλά εικόνες της κοινωνικής πραγματικότητας που παρουσιάζονται μέσα από τα ΜΜΕ»
Δέσποινα Σακκά, αναπληρώτρια καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
«Υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, η παράλληλη, που αποτελείται από ανθρώπους που έχουν πράγματι αξίες»
Γιώργος Γραμματικάκης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
«Αν καταφέρουμε να βρούμε λίγο χρόνο για να κοιτάξουμε με προσοχή τα πρόσωπα των παιδιών, θα διαβάσουμε στα απορημένα, βουρκωμένα ή πεισμωμένα μάτια τους πολλά ακόμα σιωπηλά \"κατηγορώ\"»
Ευγένιος Τριβιζάς, εγκληματολόγος - συγγραφέας
«Αυτό το συμπαθητικό παιδί, που όλοι κάποτε υπήρξαμε, είπε την αλήθεια που επίσης όλοι -τώρα που μεγαλώσαμε-αποφεύγουμε: είμαστε ημιθανείς»
Διονύσης Σαββόπουλος, μουσικός
«Δεν αντιδρούμε ούτε ως άτομα μήτε ως ομάδες στις εφαρμογές μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Δεν σκεφτόμαστε ως πολίτες, αλλά ως οπαδοί»
Μάνος Κοντολέων, συγγραφέας
«Τι θα πω στην κόρη μου; Θα της πω πόσο προσπάθησα να κοιμάμαι όσο το δυνατόν λιγότερο για να μπορώ να τη βλέπω...»
Γιώργος Καλαμπάκας, πατέρας
«Γιατί πιστεύουμε ότι 13χρονα παιδιά είναι έτοιμα για βιασμούς και δολοφονίες και όχι
να γράφουν τέτοια πράγματα;»
Χρυσάλκηστη Μπαλαμούτη, σπουδάστρια δημοσιογραφίας
«Ο χρόνος που δεν αφιερώνεται στα παιδιά, η υποκουλτούρα που αντικατέστησε τον πολιτισμό, η τηλεόραση που αποξενώνει και κατευθύνει ολόκληρες γενιές»
Φίλιππος Πλιάτσικας, μουσικός
«Οταν είσαι γονιός, αυτές οι σκέψεις ενός παιδιού σε φορτώνουν ενοχές»
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, μουσικός, πατέρας
«Ως κοινωνία έχουμε βάλει τη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς στον αυτόματο πιλότο»
Αθανάσιος Γκότοβος, καθηγητής Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
«Το έχουμε πάρει απόφαση για τους γονείς μας»
Κουβέντα σε μια καφετέρια
«Διαφωνώ με τον Αλέξανδρο, οι γονείς δεν είμαστε σαλταρισμένοι»
Μαρία Μανιδάκη, σπουδάστρια δημοσιογραφίας και μητέρα
«Τα παιδιά είμαστε εμείς οι ίδιοι, το παιδί μου είναι ό,τι κάνω εγώ ως μητέρα του και η υπόλοιπη οικογένειά του μέσα στο σπίτι»
Βάσω Παπασωτηρίου, μητέρα
Και ένα link για το θέμα των γονέων και των παιδιών τους.
(Βρήκα έγκυρες πηγές Όλγα!!! χεχεχε)
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=77628588,85715500,81906204,8561116,896746 52,2775132,23632428
Ωωωωω διάβασε κι αυτό!
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=2775132
kalispera,eimai kainourgia edo.den 3ero ti me o8ise na vro ena tetoio forum.apla ta teleutaia xronia exei alla3ei i zoi mou pano kato.kai exo arxisei na fovamai gia polla.alla simantika alla asimanta...
Καλως ηρθες,
Οι κινέζοι λένε, να μην στεναχωριέσαι για 2 πράγματα. Γι΄αυτά που διορθώνονται και γι΄αυτά που δεν διορθώνονται. Ετσι δεν πρέπει να ανησυχείς για τπτ. Και παλι καλώς όρισες και προσπάθησε να γράφεις ελληνικά. Φιλιά
αχ βρε nutcase πλάκα έχεις βρε παιδί........:D:D
Ενδιαφέροντα τα όσα ανέφερες και τα διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή μπορώ να σου πω.......Όντως δεν είχα διαβάσει το θέμα που δημοσίευσες περιεκτικά.......
;)
Παρόλ\'αυτά αποτελούν πάλι προσωπικές απόψεις (με τον ίδιο τρόπο που μπορείς να εκθεάσεις και εσύ ή εγώ δημοσίως προφορικά ή γραπτά..........;);) )
Τα επιστημονικά αποτελέσματα από την άλλη σχηματίζονται όχι μόνο από μερίδες κοινού, αλλά από σύνολο ατόμων πολλών κοινωνικών κατηγοριών και χρησιμοποιούνται πολλοί ερευνητικοί παράγοντες .......
Μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά..........
Never mind!!!!
Ειλικρινά χάρηκα το θερμό σου πείσμα στην αναζήτηση της αλήθειας......;);)
zamora καλώς μας ήρθες!!!:):)
Τί σου συμβαίνει και τί ακριβώς σε έχει φοβήσει????:o:o
Έτσι και αλλιώς όλοι εδώ από κάτι ταλαιπωρούμαστε σε ψυχολογικό επίπεδο , γι\'αυτό άλλωστε και συμμετέχουμε στο forum αυτό!!!
Κανείς δεν μπαίνει για την πλάκα του εδώ!!! ..............ούπς ........μια στιγμή...........ψέματα σου λέω........εκτός από έναν......
Περιμένουμε τα νέα σου γλυκιά μου!!!:):)
Δημήτριε τελικά οι κινέζοι με όλη τους τη φιλοσοφία είναι πολύ πιο ήρεμοι από εμάς τους δυτικούς.......;);)
Λες να πρέπει να σκεφτώ σοβαρά την προοπτική να ακολουθήσω την φιλοσοφία των Shaolin μοναχών????
χμ........με έβαλες σε σκέψεις..........;)
olga_soul & demetrios30 καλώς σας βρήκα.
demetrios30 thnx για την επισήμανσή σου,οτι δλδ πρέπει να γράφω στα ελληνικά,απλά λόγω οτι ασχολούμαι απο τα 14 μου (18 είμαι τώρα) με chat έχω συνηθίσει στον λατινίκο χαρακτήρα γραφής.Σε εσάς πάλι 8α κάνω μια εξαίρεση.Αυτά που με προβλημάτιζουν είναι αρκέτα.Και όλα αφορούν την σχέση που έχω με τους γονείς μου,η\' μάλλον καλύτερα με προβλήματιζει η σχέση που έχουν αυτοί απενάντι μου,και συγκεκρίμενα η στάση του πατέρα μου.Ακούω συνέχεια απο όλους και ιδιαίτερα τώρα που έχει γίνει όλο αυτό το σκηνικό με τα σχολεία.πως τα παιδιά πρέπει να παίρνουν τις βάσεις διαπαιδαγώγησης πρώτα και κύρια από τους γονείς τους.Δεν μπορώ να πω βέβαια πως αυτό συνέβηκε στην δική μου περίπτωση,αφού οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν ήταν ο παππούς και η γιαγιά μου,η οποία δεν βρίσκεται πλεον εν ζωή.Όλα λοιπον ξεκίνησαν από την στιγμή που έμαθα πως οι γονείς μου,εχουν παράλληλες σχέσεις.Δεν είναι και οτι καλύτερο ένα παιδί (στην ηλίκια που ήμουν εγω τότε)να μαθαίνει κάτι τέτοιο.Η μητέρα μου είναι σχετικά μικρή σε ηλίκια,και όλο αυτο επειδή δλδ παντρέφτηκε νωρίς,είχε επίπτωση στο να μην έχει καμια φίλη.Παρ\'όλα αυτά όμως δημιούργησε μια φιλία με μια γυναίκα στην δουλειά της.(Να σημειώσω πως και οι 2μου οι γονείς δουλέυουν μαζί).Αυτή η γυναίκα λοιπόν,ο Θεός νατην κάνει,τύληξε τον πατέρα μου...Και από οτι έχω καταλάβει μέχρι σήμερα,προσπαθεί να του παίρνει λεφτά.(Να σημειώσω επίσης,πως είναι και εκείνη παντρεμένη με 2 παιδιά κιολας).Αυτό που με στεναχωρεί αυτή τη στιγμή είναι πως ο πατέρας μου έχει καταντήσει να πίνει κάθε βράδυ και να έχει πολλά νευρα ξεσπώντας σε εμένα και στην μητέρα μου.Έχει γίνει άλλος ανθρωπος.Και εγώ πλέον του είμαι ένα βάρος,αφού του ζητάω να κάνει απλά πράγματα και ποτε δεν μπορεί η\' δεν έχει την διάθεση.Δεν θέλω να σας κουράσω και εσάς άλλο.Πάρτε την πρώτη δόση από το πρόβλημα μου και σιγά σιγά θα μάθεται και άλλα..Σας ευχαριστώ πολύ! :)
zamora μου σίγουρα τα όσα αναφέρεις είναι δύσκολα σενάρια σε μία οικογένεια........:(:(
Να σε ρωτήσω κάτι........έχεις κάνει ανοιχτή συζήτηση για το όλο θέμα με τους γονείς σου? Ξέρουν ότι γνωρίζεις για τις παράλληλες σχέσεις τους? Έχεις εκδηλώσει φανερά τη δυσαρέσκειά σου για τη συμμετοχή τους στο ρόλο τους ως γονείς απέναντί σου, άσχετα με την έκβαση της συζυγικής τους σχέσης?
Περιμένω με αγωνία νέα σου ψυχή!!!!;);)
olga_soul βεβαίως και τους έχω κάνει συζήτηση,και όχι μια μάλιστα.Αρκετές...Το μόνο που θυμάμαι,είναι οτι την πρώτη φορά έφαγα αρκετό ξύλο.Δεν το λέω για να με λυπηθείτε..Το λέω επειδή είναι η αλήθεια δυστυχώς.Εκείνη το βράδυ θέλησα να φύγω απο το σπίτι,είχα μαζέψει κανονικά τα πράγματα μου,θα έμενα στον κολλητό μου.Με το που πάω να ανοίξω την πόρτα ακούω τον πατέρα να με φωνάζει.Πάω στο σαλόνι και γυρίζει και μου λέει πως ποτέ δεν μου αρνήθηκε τίποτα,και γυρίζει και μου δίνει 100ευρω...για να σταματήσω να φωναζώ και να μείνω σπίτι...Με 100ευρω λοιπόν εξαγοράστηκα.Από τον ίδιο μου τον πατερά!!(αυτό έγινε σε ηλικία 16 χρόνων)
Αχ ΖΑΜΟΡΑ μακαρι να ημουνα demetrios30 αλλα δυστυχώς ειμαι demetrios38, δεν πειράζει όμως
Οσον αφορά το πρόβλημα σου, σίγουρα αντιμετωπίζεις μια πολύ δυσκολη κατάσταση. Ομως δεν εισαι η μόνη. Πολλά νεα παιδιά είναι θύματα των διενέξεων μεταξύ των γονέων και δυστυχώς δύσκολα μπορούν να ξεφύγουν. Η μεγάλη σταθερά που έχουν τα παιδιά, δλδ η οικογένεια, διέρχεται μια αυξανόμενη κρίση όπως και ολες οι άλλες αξίες. Προσπάθησε να καταλάβεις ότι οι γονείς σου έχουν μπει σε ένα δρόμο που εσύ δεν μπορείς να ακολουθήσεις. Η ζωή είναι μπροστά σου και περιμένει. Εχεις επιλογές, και να ξέρεις ότι αυτό που περνάς εσύ το περνούν εκατομμύρια εφηβοι σε όλο τον κόσμο. Ζήτα βοήθεια από φίλους, γνωστους και άλλυς συγγενείς που εμπιστεύεσαι. Βρες μια δουλειά, γίνε οικονομικά ανεξάρτητη και άνοιξε τα φτερά σου. Μην αναλώνεσαι με σκέψεις και πρακτικές που θα σε κάνουν δυστυχισμένη. Δες μπροστά και άρπαξε τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν. Καλό κουράγιο και περιμένω νέα σου.
demetrios38 δεν το είχα δει σωστά :( sorry!! Η μητέρα μου αυτό με συμβούλεψε να κάνω,να βρω μια δουλεία,να μην εξαρτώμαι απο κανέναν και τίποτα.Και όντως χάρη στον πατέρα της βρήκα μια δουλειά telemarketing σε μια εταιρεία.Ο πατέρας μου πάλι δεν ήθελε να μπλέξω με τέτοια.Δούλεψα εκεί 2μήνες,σταμάτησα πρόσφατα βέβαια λόγω οτι άλλα έταζαν και άλλα έκαναν και επειδή μου είπε ο πατέρας μου,πως που βρήκε κάτι καλύτερο.Ψέμα βέβαια,διότι μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα.Σήμερα πάντως πληρώθηκα για τον μήνα που είχα δουλέψει.Τα λεφτά με ικανοποίησαν σήμερα μπορώ να πω αρκετά.Μπόρεσα και πήρα κάποια πράγματα.Με λίγα λόγια ξεχάστηκα.Είχα καιρό να το κάνω αυτό..Ευχαριστηθήκα όμως που πήγα στον πατέρα μου και του έδωσα πίσω 75ευρω που μου είχε πει να του δώσω.Προχθες ήρθε σπίτι και φώναζε επειδή λέει ήρθε λογαριασμός του ΟΤΕ 25ευρω και τα ήθελε πίσω,επειδή μόνο εγω έκανα τηλεφωνήματα.ΜΟΝΟ αστικά να σημειώσω...Τέλοσπάντων,του έδωσα και τα άλλα 50ε που μου είχε δώσει τότε στα γεννεθλιά μου,να κάνω ένα μικρό party..O ίδιος βέβαια.όταν του τα έδωσα γύρισε και μου είπε \'\'μπράβο κοριτσάρα μου\'\' αλλά μετά κατάλαβε το λάθος του και πήγε να μου τα επιστρέψει..πράγμα το οποίο δεν δέχτηκα απο θέμα εγωισμού και μόνο..Αυτά έγιναν σήμερα..Τίποτα άλλο σπουδαίο!
Οι γονείς μας δεν ξέρουν τι είναι καλό για μας. Λίγο απόλυτο αυτό που λέω αλλά το πιστεύω. Για έναν απλό λόγο. Δεν είμαστε οι γονείς μας. Αυτό που είναι καλό για μας δεν είναι καλό για αυτούς και τούμπαλιν. Και το λέει ένα παιδί που είχε απεριόριστη αγάπη κι ενθάρρυνση.Quote:
Originally posted by arktos
Τελικά δε κατάφερα να πείσω τον ευατό μου να πάει στη δουλειά.Νιώθω άγχος και άρχισα να πίνω αλκοόλ.Με χαλάει όμως...Θα ζητήσω από το γιατρό να μου δώσει αναρρωτική άδεια για ένα διάστημα.Νιώθω κατά ένα τρόπο να χάνω την αυτοπεποίθηση μου.Και μόλις τώρα δέχτηκα και τη μουρμούρα της μάνας μου!Για να σε κάνουν χειρότερα, ανοίγουν το στόμα τους?Τι θέλει τώρα να της πω << γιατί όταν ήμουν στα 23 μου και με είδες χάλια για ένα 6μηνο δε με πήγες σε ένα γιατρό? >>.Έψαξα μόνη μου ύστερα από 10 ολόκληρα χρόνια τι έχω και πως αν έκανα θεραπεία από τότε, τώρα ίσως να ήμουν καλύτερα?Μια ζωή με έκρινε για τα πάντα, με κατηγορούσε και με σύγκρινε!Και στη τελική εγώ φταίω για την αρρώστεια μου?
Εκτός του ότι δε κατάφερα δε κατάφερα να πάω για δουλειά, άρχισα να έχω ένα τεράστιο άγχος.Κάποιες στιγμές δε μπορώ να αναπνεύσω, δυσκολέυομαι.Ο γιατρός μου είπε να παίρνω μισό ταβόρ κάθε φορά που αισθάνομαι έτσι.Και μετά από μια εβδομάδα θα δούμε.