Αλογια-φτωχεια λογου

Συνηθως οταν ειμαι σε μια παρεα μενω βουβος γιατι δεν εχω κατι να πω.
Αλλα και στις υπολοιπες δραστηριοτητες της ζωης μου σπανια μιλαω και αυτο με οδηγει στην μοναξια...τοσο γιατι κανενας δεν θελει παρεα καποιον που δεν μιλαει οσο και γιατι εγω αποφευγω τους ανθρωπους γιατι δεν εχω κατι να πω.
Θα μου πειτε οτι αυτο οφειλεται σε χαμηλη αυτοπεποιθηση..αυτοεκτιμησ η ή οτι απλως ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου αλλα οχι ειναι ενα αρνητικο συμπτωμα της ασθενειας και παρολο που ποτε δεν ημουν και ο πιο ομιλητικος τυπος δεν ειχα τετοια προβληματα παλιοτερα.
Τι ζηταω?
Συμβουλες πως θα μπορουσα να ξεπερασω ως ενα βαθμο αυτο το προβλημα...ποιου ειδους ψυχοθεραπεια θα μπορουσα να κανω και να ακουσω και αλλους ομοιοπαθουντες πως τα βγαζουν περα.
Οποιαδηποτε γνωμη ευπροσδεκτη.
Ευχαριστω.

Μηπως ειναι πολυ περιορισμένα τα ενδιαφεροντα σου;Αν ασχολησε συνεχεια με τον ευατο σου τοτε ενδιαφερεσαι μονο για τα δικα σου \"θεματα\" για τα οποια οι αλλοι αδιαφορουν.

Εχω περιορισμενα ενδιαφεροντα οντως αλλα το θεμα ειναι οτι ουτε για αυτα μιλαω συνηθως δεν κανω ενα απλο κους-κους δεν λεω κατι...ενα ανεκδοτο...ενα αστειο λες και ειναι αδειο το μυαλο μου απο οτιδηποτε θα μπορουσα να πω.
Ισως να ασχολουμε και πολυ με τον εαυτο μου ισως και οχι...αν εισαι μονος μονο με τον εαυτο σου μπορεις να ασχοληθεις.

Βρε παιδιά, νομίζω πως απλά χρειάζεται να το δούμε λίγο γενικά κι όχι σαν κάποιο \"πρόβλημα\".
Όλοι μας το αισθανόμαστε αρκετές φορές και δεν είναι κάτι \"τραγικό\" ακόμα κι αν ,όπως λες keep μου, είναι αποτέλεσμα της οποιασδήποτε θεραπείας.

\"Αγχώνομαι μήπως δεν βρω κάτι να πω... κι έτσι δε μου έρχεται τίποτα κατά νου!\"

Δεν έχετε παρατηρήσει ότι η μεγαλύτερες σιωπές σε μια παρέα προκύπτουν όταν κάποιος παραινέσει... \"Πείτε τίποτα...\" :P

Άσχετα με το τι ενδιαφέροντα έχει ο καθένας μας -τα πολλά ή τα λίγα μας- δύσκολα βρίσκουμε τους \"κατάλληλους\" ανθρώπους για να μπορούμε να συζητήσουμε γι\' αυτά. Οι περισσότερες συζητήσεις μας \"είναι περί ανέμων και υδάτων... περί ποντικών και γάτων...\".

Keep μου, λες ότι δε συμμετέχεις στο κους-κους ή δε λες ανέκδοτα... Θα ήθελες να μπορείς να τα κάνεις αυτά επειδή σου αρέσουν ή για να μην αισθάνεσαι ξένος προς τις συζητήσεις της όποιας παρέας?

Κι όσο για το παράπονο πολλών ότι \"δε μιλάω όσο θα ήθελα\", νομίζω πως δεν είναι πια και τόσο λόγο του ότι δεν έχουμε και πολλά να πούμε όσο ότι το δεν ήμαστε (ή δε δείχνουμε) σε διάθεση να μιλήσουμε περισσότερο.

Όταν οι απαντήσεις σε ερωτήσεις καθημερινότητας είναι μονολεκτικές (π.χ. Τι κάνεις? Καλά.)
είναι λογικό να μη δείχνει στον άλλον ότι έχουμε όρεξη \"για κουβεντούλα\". Φορέστε το καλό σας χαμόγελο κι αρχίστε να λέτε όσα θέλετε με όρεξη για να μιλήσετε....

Άσχετα από το τι λέμε, κάντε ενδιαφέρον και το πώς το λέμε! :D

Quote:

---

Originally posted by Aggelika
Άσχετα από το τι λέμε, κάντε ενδιαφέρον και το πώς το λέμε! :D

---

Εγω keep μου θα σταθω στο τελευταιο σχολιο της Αγγελικης και θα σου πω τα εξης:
Δεν ξερω αν στις παρεες σου μιλας, αν εχεις κατι να πεις, η αν θες πραγματικα να συμμετασχεις σε μια συζητηση... Απο τοτε που πρωτο μπηκα στο φορουμ σε εχω διαβασει σε καθε σου σχολιο. Εισαι απο τους λιγους ανθρωπους που πραγματικα τα λογια σου εχουν αντικτυπο κατευθειαν στην ψυχη μου. Γραφεις υπεροχα, τα σχολια/γνωμες σου ειναι παντα ευστοχα.
Πως ειναι δυνατον να νομιζεις πως \"αδειαζει\" το μυαλο σου; Δε νομιζω να συμβαινει στην πραγματικοτητα κατι τετοιο γιατι εδω μεσα εχεις πει πολλα, σωστα, με αυθεντικο και μοναδικο τροπο.
Ο σταυρος που κουβαλας ειναι πολυ βαρυς κι ομως...εχεις διαθεση να προχωρησεις. Και προχωρας...Και μαζι σου παρασερνεις και εμας που με τα λογια σου περνουμε κουραγιο.
Εγω, το μονο που μπορω να σου εκφρασω ειναι το σεβασμο και το θαυμασμο μου καθως και να σε παρακαλεσω για κατι...
Συνεχισε να μας \"μιλας\" :)
Να εισαι παντα καλα
Φιλικα
Λενα

Συμφωνώ! Ειμαι φαν των ποστ σου keep :) :)
Αν μιλάς (με λόγια) ό[πως γράφεις, θα έχεις και φαν της παρέας σου!!

Α! Επίσης, δεν έχει σημασία το πόσο μιλάς αλλα και το ΤΙ λες. Δεν ξέρω πόσο έχεις επηρεαστεί από την αρρώστια σου και παρενέργειες φαρμάκων, το μυαλό σου πάντως στροφάρει, don\'t worry.

Και το θέμα των ενδιαφερόντων και της ενημέρωσης παίζει, πάντως. Έχε και μερικές ατάκες- ανέκδοτα-νέα-κλπ έτοιμα. Σε βγάζουν από τη δύσκολη θέση του \"τι να πω \" και ενδεχομένως χαλαρώνεις και παίρνει μπρος και το μυαλό σου. Αν και όλα αυτά είναι επιφανειακη κουβέντα και δε ξέρω αν σ ενδιαφέρει.
Ημουν ομοιοπαθής-όχι λόγω αρρώστιας αλλά λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης. Τώρα το ξεπέρασα και ορισμένες φορές έχω και ροπή προς φλυαρία....:D:D:D

Φιλικά,
Τίνα

Ισως δεν εχεις βρει ακομη την καταλληλη παρεα.Μου συμβαινει και εμενα, μια παρεα μαλιστα μου ειχε κολλησει και ενα παρατσουκλι (γελασα παρα πολυ οταν μου το ειπαν αργοτερα) που ειχε να κανει με κρυπτοεπιθετικο ατομο.Ειναι αληθεια οτι το διαστημα που τους γνωρισα ειχα να ξεπερασω ενα μεγαλο σοκ, και οτι εκαναν συζητησεις στις οποιες δεν ειχα πραγματικα τιποτα να πω.Αργοτερα ομως που ημουν καλυτερα μου τα ελεγαν και γελασα οσο ειχα να γελασω μηνες.Νομιζω , κρίνοντας από τον εαυτό μου , ότι δεν πρέπει να αγχώνεσαι για το αν θα ταιριάξεις σε μια παρέα, στην τελική μπορούν να μείνουν απλοί γνωστοί με του οποίους θα περνας καλά μια φορά το μήνα.Ίσως ούτε εκείνοι, αλλά ούτε και εσύ , να αποζητάτε κάτι παραπάνω.Κράτα το παραπάνω για τους πραγματικά δικούς σου ανθρώπους, γιατί αυτό σημαίνει προσωπικότητα.
Ξερεις, το σοκ μιας καταστασης που ζεις ενώ ολοι σου την αρνούνται ειναι παρα πολυ μεγαλο, και σε κανει να μην εχεις αυτοπεποιθηση, να μην εχεις καμια εμπιστοσυνη στη λογική σου..Προσωπικα εχω περασει φασεις οπου δεχτηκα οτι όλα ηταν στη φαντασια μου, οποτε το εβλεπα σαν να ειχα ενα σπασμενο ποδι,οπως ελεγα και στον Προβληματικο εχεις μια φυσικη αναπηρια, αλλά μπορεις να συμπεριλάβεις στις δραστηριότητες σου ασχολιες που δεν απαιτούν μετακινηση.Δεν μπορώ να γνωρίζω την ακριβή έκταση του προβληματος σου, αλλά είμαι σίγουρη οτι μπορεις να διαβαζεις τον τυπο(εναλλακτικα να παρακολουθεις τηλεόραση , αν αντεχεις τις φωνες τις ως βγαλμένες από παζαρι-ενταξει, οι ειδησεις του STAR έντασσονται σε άλλη κατηγορία)ή να ακους ραδιόφωνο και ετσι να διαμορφωνεις αποψη για τα δρώμενα και τις τασεις της μουσικης.Αυτό, οχι μόνο θα σε κανει να νιωθεις μεγαλύτερη σιγουριά όταν έρχεται η στιγμη να πεις τη γνώμη σου, αλλά και θα σου δώσει την αίσθηση ότι ζεις στον κόσμο , και όχι σε μία δική σου διάσταση.Επίσης , μπορείς να κρατάς αποκόμματα πάνω σε θέματα που ενδιαφέρουν τους φίλους σου:έτσι τους προσεγγίζεις περισσότερο και νιώθεις χρήσιμος!

Ξέχασα!Οι ταινίες βοηθούν επίσης!

εχω το ιδιο προβλημα και εκανα αυτα που λεει η lunatica με τις ειδησεις, το ραδιοφωνο, το σινεμα κλπ , αλλα δεν εχει κανενα νοημα και κανενα οφελος η συζητηση περι ανεμων και υδατων με την παρεα σου.απλα γινεται για να σκοτωνεις την ωρα σου σε ενα καφε .
προσωπικα τις πιο ενδιαφερουσες συζητησεις τις κανω με παιδια εδω μεσα παρά με τους αδελφικους φιλους μου που τους γνωριζω 20 και πλεον χρονια.
Γι\' αυτο αρχισα να συναναστρεφομαι με ατομα που έχουν κοινα ενδιαφεροντα με μενα , ενω με την παρεα μου πλεον προσπαθω να ξεκιναω ο ιδιος καποιες συζητησεις για τις οποιες εχω αποψη.
πιστευω keep οτι εσυ ο ιδιος πρεπει να ριχνεις θεματα στο τραπεζι οπως ακριβως κανεις εδω μεσα.

Ευχαριστω ολους για τις συμβουλες και την ενθαρυνση.
Για να δω κατα ποσο θα μπορεσω να τις ακολουθησω.

Κατα ενα παραξενο τροπο ( ελπιζω να μην παρεξηγηθω ), κρινοντας απο τα οσα εχεις γραψει μεσα σε αυτο το φορουμ, εχω μεγαλη εμπιστοσυνη στη δυναμη που εχεις μεσα σου.

Θα τα καταφερεις να βρεις τη χρυση τομη, ειμαι σιγουρη :)

Keep σε καταλαβαινω απολυτα!! Το ιδιο προβλημα εχω και εγω. Η αμηχανια που νιωθω οταν ειμαι με παρεα και δεν βγαζω κουβεντα, δεν περιγραφεται! Παντα ημουν λιγομηλιτος αλλα αυτο δεν αποτελουσε προβλημα στη ζωη μου, αφου το αποδεχομουν και προχωρουσα. Μετα το ψυχωσικο επεισοδειο ομως και κυριως απο τοτε που καταταχθηκα στο στρατο το προβλημα εχει παρει διαστασεις. Πραγματικα αισθανομαι οτι δεν εχω τιποτα να πω ή αυτο που θα πω δεν εχε αξια. Αυτο με οδηγει σε απομονωση και μοναξια. Λετε να φταινε τα φαρμακα ή η ιδια η ασθενεια? Ο γιατρος μου παντως μου λεει οτι ειναι θεμα χαρακτηρα και οτι απλα η κατασταση εχει επιδεινωθει λογω της ασθενειας.

Γιατί δεν κάνεις έξω ό,τι κάνεις κι εδώ μέσα?
9.242 μηνύματα?
Μάλλον πολυλογάς μου φαίνεσαι...

Αυτο το μηνυμα γραφτηκε το 2006...απο τοτε εχει πεσει πολυ νερο στο αυλακι , αλλα η σοβαροτητα ειναι σημαντικοτατη αν και νοιωθω οτι το ξεπερασα.

Filarako den theloun ola xapia k therapies k psixanalisis ktlp... na valeis ligo to mialo sou na doulepsei thelei ... na exeis 5-10 pramata endiaferon na peis .... apotidipote ... gia esena... gia tin zwh sou, gia ta gousta sou, gia ton kosmo , gia istories p exeis akousei .. oti goustareis .. simvoules .. paratirisis ...
me ligo practise tha deis oti den ine tpt na to petixeis..!
k egw prosopika ime aptous tipous pou epilegoun na miloun me praksis k etsi dialegw an8ropous oligomilitous gia parea sini8os....
have fun

συμφονω στο οτι οταν ανχονεσαι για το οτι δεν εχεις τι να πεις δεν θα σου ερθει τιποτα ενω οταν απλα αφηνεσαι τα λες απο μονος σου χωρις να το σκεφτεσε καν... και επισης αμα ασχολεισε πολυ με τον εαυτο σου τοτε συμβαινει να μην εχεις τιποτα να πεις γιατι οι σκεψεις σου περιστρεφοντε γυρω απο εσενα...

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Αυτο το μηνυμα γραφτηκε το 2006...απο τοτε εχει πεσει πολυ νερο στο αυλακι , αλλα η σοβαροτητα ειναι σημαντικοτατη αν και νοιωθω οτι το ξεπερασα.

---

Τώρα το προόσεξα ότι είναι τόσο παλιό. Είπα κι εγώ!

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Τώρα το προόσεξα ότι είναι τόσο παλιό. Είπα κι εγώ!

---

Εντάξει θεραπεύτηκε ο ασθενής :p

καλά μν το λες κιόλας...θέλει λίγη θεραπεία ακόμη...
ε, κιπάκο?

Εχμ...χρειαζομαι υπνο σε τακτα χρονικα διαστηματα ωστε να νοιωθω ζωντανος και οχι πτωμα λολ.

Αυτο παιζει πολυ:)