Printable View
Τι θα κάνατε εάν ο σύντροφός σας κάθε φορά που προέκυπτε ένα ζήτημα, έστω και από υπερβολή δική σας, σας μιλούσε με τα πιο υποτιμητικά λόγια, τύπου "χρειάζεσαι ψυχίατρο, άντε μωρέ καημένη, αει στο διάολο, είσαι άρρωστη, δε θα σε ανεχόταν κανείς, έχω βαρεθεί να σε συγχωρώ". Θα πιστεύατε ότι αυτός ο άνθρωπος σας αγαπάει?
Είναι υποθετικό το ερώτημα, ρητορικό, ή αυτό το ζεις εσύ ή κάποια/ος δικός σου?
επειδη εχω περασει τετοια κατασταση με τετοια λογια που πιστεψε με ξερω ποσο πονανε και ποσο τα "φορας" δλδ αναρωτιεσαι μηπως τελικα ειμαι για τον ψυχιατρο?
εγω θα σου προτεινα να γινεις λιγο παρατηρητης του εαυτου σου μηπως τον τρελενεις τον ανθρωπο με υπερβολικα νευρα?υπερβολικη ζηλια?δεν ξερω υποθεσεις κανω..απλα οταν δεν ειμαστε καλα ξεσπαμε στους ανθρωπους μας..αυτοι ειναι τα πρωτα θυματα :)
δεν δικαιολογω αυτα τα λογια ομως υπαρχει και αυτο το ΑΜΗΝ που μπορουμε να φτασουμε τον αλλον και να ξεφυγει..οπως δικαιολογουμε εμεις τον εαυτο μας υπο τον μανδυα των προβληματων μας μπορουμε νομιζω να αν οχι δικαιολογησουμε ισως να καταλαβουμε γιατι εχουμε φερει τον ανθρωπο μας να μας μιλαει με αυτον τον τροπο.
γιατι δεν ρωτας, εφοσον δεν εισαι για να σε ανεχεται κανεις, αυτος , γιατι σε ανεχεται?Quote:
Originally Posted by void
απο πονοψυχια?
απο αγαπη?
η δεν μπορει να βρει κατι καλυτερο?
και για να απαντησω στο ερωτημα σου, εγω θα εφευγα.
ειναι αλλο πραγμα καποιος να ενδιαφερεται για σενα και να σε συμβουλευει σε ηρεμη φαση να λυσεις καποιο προβλημα σου, και αλλο, το να σε υποτιμαει και να σε βριζει.
οποιος σκεφτεται ετσι για τον συντροφο του και μενει, μαλλον δεν εχει επιλογες..
Ο σύντροφός μας πρέπει να μας ηρεμεί και να μας υποστηρίζει τουλάχιστον ψυχολογικά. Αλλιώς τί λόγο ύπαρξης έχει δίπλα μας;
Εγώ πάντως θα τον είχα ήδη σουτάρει. Δεν μπορώ να χαραμίζω τη ζωή μου με ανθρώπους που έχουν τέτοια μυαλά.
Εν συντομία παιδιά, το θέμα είναι το εξής:
Ο φίλος μου επανειλημμένα, συναντιέται με τους φίλους του (οι οποίοι φέρνουν και τις κοπέλες τους) και το μαθαίνω ετεροχρονισμένα πάνω στη συζήτηση.
Κάτι τέτοιο έγινε κι εχθές. Οπότε στην ανάλογη ερώτησή μου "πως και δε μου το είπες?" εισέπραξα αυτά που σας είπα πιο πάνω, στο πρώτο μου ποστ.
"α, άρχισες πάλι να μου τα πρήζεις, με έχετε πρήξει όλοι σας, αει γαμίδια επιτέλους, είναι πολύ καταπιεστικό αυτό που κάνεις, σίγα μη σου δώσω αναφορά, οι άνδρες δε δίνουν αναφορά, θα μας κόψεις και τα αρχίδια στο τέλος, γιατί θα πρέπει να διαφωνείς μαζί μου όταν είναι κόσμος μπροστά, με τις απόψεις που έχεις θα μείνεις στο ράφι"
Σε αυτό το σημείο του απάντησα: "στη μουνάρα μου, αν είναι να βρω κάποιον σαν εσένα να παντρευτώ, χίλιες φορές στο ράφι".
Η σχέση αυτή για εμένα τελείωσε. Δεν υπάρχει σημείο επαφής και είμαστε εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Απλώς νόμιζα ότι με την αγάπη θα γεφυρωνόταν το χάσμα. Αλλά η αγάπη δε φτάνει τελικά.
εχω περασει και εγω κατι αναλογο και δεν σου κρυβω πως ακομα το κανει μερικες φορες κ εχω ακουσει πολυ χειροτερα απο αυτα που αναφερεις εσυ......αλλα ξερω πως τον ειχα γονατησει δεν αντεχε αλλο την καταπιεση που του ασκουσα........τον αγαπαω κ κοιταξα μπροστα σκεφτηκα:"μπας κ εχει δικιο?μηπως πρεπει να κανω κατι για να με "ξαναερωτευτει"να μου φερεται οπως οταν με ειχε πρωτογνωρισει?"και τελικα τα καταφερα.....η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ειναι το παν.......αν απο την αλλη βλεπεις πως παντα ετσι ειναι κ πως εσυ δεν θες αλλο κ το εχεις αποφασησει τοτε ΞΕΚΙΝΑ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ...καπου εκει εξω υπαρχει ο καταλληλος ανθρωπος για σενα....Quote:
Originally Posted by void
Δεν τίθεται θέμα καταπίεσης, είναι δυσανάλογες οι αντιδράσεις του, λες και είμαι καμια πατσαβούρα.
Δε μου αξίζει, του έχω φερθεί πολύ εντάξει. Απλώς αυτός νομίζει ότι θα τη σκίσει τη γάτα.
κανεις δεν αξιζει τετοια συμπεριφορα..κοιτα ομως και το αμην που εγραψα παραπανω..αν δεν ισχυει στειλε τον μεχρι την νασα!Quote:
Originally Posted by void
χμ χμ
περα απο την ωραια φρασεολογια οταν μαλωνετε,:Ρ δε μουλες...
εννοουσε οτι λες την γνωμη σου μπροστα στους αλλους οταν ειναι αντιθετη απο την δικη του, η οτι διαφωνεις φωναζοντας και βριζοντας τον και τον κανεις ρεζιλι?
κανε αυτο που νιωθεις....αν θες συζητησε το και μαζι του.....ομως κανεις δεν αξιζει τετοια συμπεριοφορα και ειδικα οταν του εχεις φερθει αψογα....
όχι βρε, σιγά μη φωνάξω. Απλά θα τύχει να διαφωνήσω, άμα μου λέει μαλακίες ή βρίζει σαν κάγκουρας, δε θα πω τη διαφωνία μου?Quote:
Originally Posted by Remedy
Απλά πιστεύει ότι δεν πρέπει η γυναίκα να αναιρεί τον άνδρα μπροστά σε άλλους. Αυτό είναι το κόμπλεξ του.
κοπελια, σορι που υποτιμω την επιλογη σου, αλλα ειναι πολυ γελοιος ο τυπος....Quote:
Originally Posted by void
πρωτα απ ολα δεν εχει φιλους αλλα γνωστους, αν αισθανεται ασχημα που καποιος τον αμφισβητει μπροστα τους.
αντι να βγαινεις απ τα ρουχα σου και να του δινεις το δικαιωμα να σε λεει υστερω, πες του να αντιμετωπισει τα θεματακια του σαν ανδρας κι οχι σαν κοτα.
αυτο μας ελειπε, να μιλαμε μονο οταν συμφωνουμε με "τον αντρα"!!!! σιγα μη τα πατησει πες του του παπαρα.. (πιο κομψα ομως :Ρ)
Δώρα μου, όσο καιρό είμαστε μαζί είναι θαύμα πως δεν κατέρρευσα. Στο αμήν δεν τον έχω φτάσει. Απλώς έχει άλλη αντίληψη. Είναι πίσω κι ακόμα πίσω. Όταν φτάνει ο άλλος στο σημείο να σου λέει να πας σε ψυχίατρο - ενώ ξέρει ότι έχει χρειαστεί να πας- δε νομίζω ότι είναι τόσο καλό σημάδι.Quote:
Originally Posted by dora-agxos
δωστου τα παπουτσια στο χερι κ αντε γεια.δεν αξιζει
αν του ελεγες και εσυ τα ιδια τοτε θα ελεγα οτι εχετε βρει ο καθενας οτι του αξιζει...
αν εσυ ποτε δεν φερεσαι ασχημα και στα καλα καθουμενα σου τα λεει τοτε δεν σου αξιζει...
Δε μιλάω έτσι εμπνευστή..Quote:
Originally Posted by Empneustns
Εάν φτάσω στο σημείο να βρίσω, θα είναι επειδή πρώτα με έχει στολίσει με όλα τα κοσμητικά.
Έτσι μιλάει και στους δικούς του. Λες και είναι ζώα.
Θέτει τους δικούς του, "ανδρικούς" όρους στη σχέση και αν δε συμφωνείς σε χαρακτηρίζει κομπλεξική και φεμινίστρια.
Θα με κάνει να ξεχάσω κι αυτά που ξέρω.
αχαχαχα! :)Quote:
Originally Posted by Remedy
συμφωνω απολυτως! πες του να παει να λυσει τα θεματα του, να μαθει να μιλαει καλυτερα, κ οτι εισαι μια χαρα κ μονη κ θα βρεις καποιον πιο ταιριαστο απο αυτον!
Υπάρχει ακόμη αυτό το "είδος"? Και κυκλοφορεί ελεύθερο? Και βρίσκει και ζευγαρώνει?Quote:
Originally Posted by void
τι να πουμε ? ...κοριτσια μην τρεφετε τους κανιβαλους !
ειναι αναξιο για ολους...
Έχει τόσα αγόρια εδώ! Βρες κάποιον από το φορουμ να έχετε αλληλοσεβασμό αν αυτό γίνεται.Quote:
Originally Posted by void
ερωτηση τοτε,γιατι καθεσαι με ενα ζωο;
void...αν και δεν είμαι απόλυτη, όταν ένα ζευγάρι φτάνει στο σημείο να έχει φόντο τέτοιους διαλόγους, έχει τελειώσει η σχέση.
Και λέω ζευγάρι γιατί δεν φταίει μόνο αυτός που τις λέει, αλλά και συ που ανέχεσαι να τις ακούς
lol Αυτο ακριβως σκεφτομουν κι εγω!Quote:
Originally Posted by marian_m
Οπότε κατάλαβα ότι το άτομο με το οποίο έχεις σχέση, που δε θα έλεγα συντροφική όμως, φροντίζει να σε υποτιμά συστηματικά, δεν έχεις δώσει τη συγκατάθεσή σου προφορικά γι αυτό, μπορεί όμως να την έχεις δώσει μη λεκτικά. Δηλαδή τα όρια στη συμπεριφορά του τα έχει πάει παραπέρα η δική σου σιωπηρή συγκατάθεση, η συνεχόμενη ήπια συμπεριφορά, και νομίζω ο πολύς πολιτισμός. Void, καλά όλα αυτά που γράφεις, τα δεν βρίζω και δεν κάνω ράνω, όμως σκέψου αν είσαι και πολιτιστικά άκαμπτη. Δηλαδή, όταν έχεις να κάνεις με άτομο που δεν, δεν. Αν εσύ του δίνεις το μήνυμα ότι "ναι μεν δεν, αλλά..." τότε και κείνος προσαρμόζει τη συμπεριφορά του στην επιτρεπτικότητά σου που έχει κι αυτή γίνει τεράστια νομίζω.
Δεν τον χαρακτήρισα ζώο..αυτός συμπεριφέρεται λες και οι υπόλοιποι είμαστε ζώα.Quote:
Originally Posted by Empneustns
Τώρα, γιατί καθόμουν μαζί του. Είναι πολύ οι λόγοι.
Από τη μία προφανώς ότι έχει κάποια καλά που τα εκτιμάς σε κάποιον άνθρωπο, ανεξάρτητα βέβαια εάν αυτά αποδεικνύονται μη ικανά να κρατήσουν τη σχέση.
Από την άλλη, λόγοι που έχουν να κάνουν με την ψυχολογία τη δική μου, όπως ανάγκη για συντροφικότητα, ανάγκη για αγάπη κλπ..
Μου έδωσε και του έδωσα και πράγματα αλλά μάλλον ήταν κατ' επίφαση.
Πιστεύω ότι κι αυτός νιώθει όπως κι εγώ. Η αλήθειά του είναι αυτή και γω του την αναίρεσα στο έπακρο. Αυτό είναι ο ορισμός της ασυμφωνίας χαρακτήρων.
Από την πρώτη στιγμή πριν ενάμιση χρόνο δεν αντέχαμε ο ένας τον άλλο.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Δεν ξέρω τελικά γιατί έπρεπε να γίνει όλο αυτό.
τελικά έμαθα κάτι από την όλη κατάσταση?
Διότι τώρα πάλι έχω βρεθεί στη φάση πριν τα φτιάξω μαζί του..."ποτέ ξανά σχέση"
oxi βρε βοιντQuote:
Originally Posted by void
το μηνυμα δεν ειναι "ποτε ξανα σχεση"
το μηνυμα ειναι "ποτε ξανα σχεση ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΑΒΑΕΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ"!
Έχει περάσει μαι εβδομάδα από τη μέρα που έφυγα από το σπίτι του φίλου μου με τη λογική "χωρίζω".
Εχθές πήγα στο σπίτι για να μαζέψω κάποια πράγματά μου, που τα μισά βέβαια τα ξέχασα...
Ενώ ήμουν σίγουρη ότι αυτό ήταν το σωστό και ήμουν οκ με αυτό, από εχθές δε νιώθω και τόσο σίγουρη.
Πέρα από το γεγονός της ευαισθησίας που μου έβγαλε, το οποίο πραγματικά με εξέπληξε, δεν περίμενα δηλαδή να τον δω να κλαίει αισθάνθηκα ότι πραγματικά δεν το περίμενε αυτό που του είπα.
Φαινόταν πιο αδύνατος, πράγμα που το παθαίνει όταν στεναχωριέται και το κυριότερο ήταν ότι εκλαιγε πράγμα που με στεναχώρησε πάρα πολύ. Θα προτιμούσα να έβγαζε εγωϊσμό.
Δεν είμαι σίγουρη αν έχω πάρει τη σωστή απόφαση. Του είπα ότι δεν έχουν αλλάξει τα συναισθήματά μου, ούτε ότι αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη , όπως νόμιζε αλλά ότι δεν άντεχα άλλο τους τσακωμούς οι οποίοι οφείλονται σε ασυμφωνία χαρακτήρα. Τον ρώτησα επίμονα τι θέλει να κάνω, αν νιώθει ότι πραγματικά υπάρχει ελπίδα να είμαστε καλά, ή ότι μπορεί η σχέση μας να εξελιχθεί καλά. Δε μου απάντησε σε αυτό. ΔΕ μου είπε, ναι, ας κάνουμε μια προσπαθεια. Του είπα ότι για να συγκλίνουμε πρέπει να κάνουμε στροφή 360 μοιρών και οι δύο και ότι δεν έχει νόημα να αλλάξουμε τους χαρακτήρες μας τόσο πολύ.
Έχω ματώσει από χθες...
...βοιντ, από σένα εξαρτάται πλέον.
Εχεις το μαχαίρι, έχεις και το καρπούζι. Εσύ πως νιώθεις εκτός από λύπη για έναν άνθρωπο που είχατε τόσο καιρο σχέση?
Σε πονάει αυτος ο χωρισμός, είναι λογικό. Άλλο συναίσθημα?
Αισθάνομαι λύπη όπως λες κι σύ και μου λείπουν αυτά που κάναμε μαζί. Μου λείπει βασικά η ζωή μαζί του.
Γιατί πέρα από τα μπινελίκια είχαμε και πολύ καλές στιγμές. Και έχει κάνει πράγματα για μένα που κανένας άλλος δεν τα είχε κάνει ποτέ.
Αυτό που με λυπεί νομίζω περισσότερο, είναι ότι πραγματικά δεν νιώθω ούτε ότι θέλω να γυρίσω...αυτό που νιώθω είναι ότι θέλω να τον κάνω να νιώσει καλά, να μη στεναχωριέται αλλά δε νιώθω ότι τελικά θα καλύψει τις ανάγκες μου. Όχι γιατί δε θέλει, αλλά γιατί δεν μπορεί.
Αν όμως κάνω λάθος? αν βιάζομαι να τελειώσω τη σχέση μας λόγου φόβου?
Τι να κάνω ρε γαμώτο?
..αυτό που μας πονάει όλους όταν τελειώνει μια σχέση, είναι οι καλές στιγμές.Quote:
Originally Posted by void
Πχ, όταν πεθαίνει κάποιος, ακόμη και αν είχε χίλια ελατώματα, εμείς εστιάζουμε στα καλά του γιατί μπαίνει στη μέση ο θανατος.
Έτσι είναι και με τους χωρισμούς. Όταν περνούν τα νεύρα, αυτό που μας μένει είναι οι καλές στιγμές, όλα όσα έκανε ο άλλος για μας, η λύπη που δεν θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναζήσουμε, η αμφιβολία μήπως δεν πήραμε τη σωστή απόφαση.
Κατσε όμως και σκέψου: υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι? Υπάρχει περιπτωση με ένα μαγικό ραβδί να ξαναγίνετε όπως ήσασταν στην αρχή?
Όχι.
Για μένα είσαι πολύ δυνατή που έκανες αυτό το βήμα. Εγώ για όλα τα παραπάνω, τραβάω τις σχέσεις από τα μαλλιά μήπως και δεν έδωσα ΑΛΛΗ μια ευκαιρία να αλλάξει κάτι. Αυτό όμως είναι πλασματικό. Τίποτα δεν θα αλλάξει.
Τον στέλνουμε στον αγύριστο και διαβάζουμε με ευλάβεια το "Τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο, τα κακά πάνε παντού" της ψυχολόγου Ούτε Έρχαρτ που μιλάει για την αξία της αυτοεκτίμησης και του αυτοσεβασμού....
Θεοφανία, εάν υπήρχε μια ελπίδα να γίνουν τα πράγματα όπως στην αρχή, θα την ήξερα...η αλήθεια είναι ότι από την αρχή τα πράγματα δεν ήταν καλά...Δηλαδή στην αρχή ήμασταν πολύ χειρότερα. Περνούσα κι εγώ μια πολύ άσχημα φάση και πραγματικά ήμασταν χάλια, τις περισσότερες φορές. Τώρα τελευταία είχαμε ηρεμήσει. Υπήρχε εμπιστοσύνη..υπήρχε ασφάλεια, μάλιστα είχαμε κανονίσει και ταξιδάκι τον Γενάρη. Μου γύρισε το μάτι. Απλώς αυτό έγινε. ΔΕ θέλω να γίνουμε όπως στην αρχή γιατί τότε δεν ήμασταν καλά. Θα ήθελα να μπορούσαμε να χτίσουμε κάτι καλό, δυνατό. Δεν έχω καταλάβει ακόμα πως αντέξαμε τόσο καιρό με τόσους τσακωμούς.
Μάλλον να μεταλλαχτούμε θέλω εγώ μου φαίνεται...
Απλώς σκεφτόμουν ότι ένας άντρας που κλαίει μπροστά στην άλλη...δεν έχει τελικά τόσο πολύ εγωϊσμό ε ?
Irenemarina, ο συγκεκριμένος δεν είναι για τον αγύριστο...Quote:
Originally Posted by IRENEMARINA
έχω γνωρίσει μαλάκες, και αυτός δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία.
Ψυχολόγος είναι αυτή που κολλάει τέτοια τσιτάτα τα βιβλία της?
Εγώ προσωπικά διαβάζω το "Ο παλιάτσος και η Άνιμα" της Βαμβουνάκη. Πάρα πολύ καλό.
Μπορεί να κλαίει για τους λόγους που σου είπα παραπάνω: γιατι δεν πέτυχε όλο αυτό, για το χρόνο που θυσιασατε και οι δύο, για τις προσπάθειες σας.
Βέβαια, υπάρχει και το άλλο που θα στο εκθέσω και ελπίζω να μη συμβαίνει, αλλά βάλτο κάπου εκεί στην άκρη του μυαλού σου: οι άνθρωποι που κακοποιούν είναι σαν τις αράχνες. Όταν το θύμα τους πάει να ξεφύγει, κάνουν τα πάντα για να μη φύγει. Ελπίζω το κλάμα να μην ήταν μια τέτοια μέθοδος..:(
Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
όχι μωρέ Θεοφανάκι, δεν είναι αράχνη αυτός..ίσα ίσα, είναι πληγωμένο παιδί. Απλώς δεν μπορεί να το αποδεχτεί γι'αυτό και δεν τα λύνει τα όποια προβλήματά του.
Στεναχωρήθηκε. Έτσι πιστεύω. Και του ήρθε και απότομο.
Πάντως θέλω να είναι καλά. Στις άλλες μου σχέσεις δεν ένιωθα το ίδιο.
Απλά είναι κρίμα. Φοβερή ματαιότητα να μην πετυχαίνει μια σχέση που έχεις επενδύσει.
Γι αυτό το έβαλα ως δεύτερο ακραίο σενάριο..:)Quote:
Originally Posted by void
Το ίδιο νιώθετε και οι δύο, αλλά κατά βάθος ξέρετε πως και να προσπαθήσετε δεν θα φτιάξει.
δώσε χρόνο να κλείσουν οι πληγές σου βοιντ. Αν σε παρηγορεί, δεν υπάρχει κανένας που να μην έχει περάσει αυτό το στάδιο.
Είναι επίπονο, γεμάτο απογοήτευση και λύπη, αλλά όταν περάσει και βγει ο ήλιος θα νιώσεις διπλή χαρά.
Καμία ευλάβεια για το συγκεκριμένο βιβλίο, που το θεωρώ πολύ ξεπερασμένο.Quote:
Originally Posted by IRENEMARINA
Όλα τα προβλήματα των σχέσεων δεν έχουν να κάνουν με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό. Μπορεί πολύ απλά να μην ταιριάζουμε με κάποιον, χωρίς να σημαίνει ότι απαραίτητα είναι μαλάκας. Μπορεί να έχει μεγαλώσει με διαφορετικές πεποιθήσεις και αξίες από τις δικές μας.
Αλλά δε λύνονται τα προβλήματα ενός χωρισμού με την απλή απαξίωση του ανθρώπου που μοιραστήκαμε κάποια πράγματα. Ούτε βοηθάει την αυτοεκτίμησή μας η εκ των υστέρων υποτίμηση του. Αντιθέτως, θα έλεγα.
Μπορεί να είναι η πρώτη αντίδραση ο θυμός, αλλά καλό είναι να μη μένουμε σ' αυτό ούτε να τον τρέφουμε με τσιτάτα τύπου "όλοι οι άντρες είναι μαλάκες, γουρούνια" ή "όλες οι γυναίκες πουτάνες και ύπουλες".
βοιντ, μπα μαλλον σωστα κανεις. πολυ πιθανον αν ξαναγυρισει να σου κανει παλι τα ιδια. τωρα λογικο ειναι να βγαζει κ την αδυναμη του πλευρα, διοτι δεν περιμενε μαλλον να χωρισετε κ επεσε απο τα συννεφα. αλλωστε κ η επιθετικοτητα που σου εβγαζε πριν χωρισετε, κ αυτο αδυναμιη πλευρα ειναι.
κ η επιθετικοτητα κ τα κλαμματα ειναι δυο διαφορετικοι τροποι για να εκφραστει η αδυναμια.
κ η επιθετικοτητα αδυναμια ειναι. αλλο αν μοιαζει με δυναμη!
ο φιλος σου εχει να κανει δουλεια με τον εαυτο του προκειμενου να ειναι σε θεση να σταθει με ωριμοτητα μεσα σε μια σχεση.
κατα πασα πιθανοτητα κ εσυ το ιδιο βεβαια!
τι σε κανεις να θελεις να γυρισεις πισω; νιωθεις ενοχες επειδη ο πρωην σου στενοχωρηθηκε που χωρισατε;