Τι κανεις όταν σχεδόν όλη σου τη ζωη καθε βράδυ νιώθεις ότι είσαι ένα τίποτα και τα βραδιά πια δεν κοιμάσαι αν δεν εξαντληθεις;χαμηλή αυτοεκτίμηση..περίγελος όλων..τα χέρια κόβονται..ψυχη μου άντεξε..
Printable View
Τι κανεις όταν σχεδόν όλη σου τη ζωη καθε βράδυ νιώθεις ότι είσαι ένα τίποτα και τα βραδιά πια δεν κοιμάσαι αν δεν εξαντληθεις;χαμηλή αυτοεκτίμηση..περίγελος όλων..τα χέρια κόβονται..ψυχη μου άντεξε..
τι κάνεις φίλε για να το ξεπεράσεις? λάθος σου αν κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια και απλά αποδέχεσαι την κατάσταση σου σαν πεπρωμένο. Με τον τρόπο αυτό τίποτα δεν αλλάζει. Μια ζωή θα είσαι στο ίδιο σημείο. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση φεύγει σταδιακά με την πράξη, με το να κάνεις τα αντίθετα απ αυτα που συνήθισες να κάνεις. Ζήτησε βοήθεια από κάποιον ειδικό. Τουλάχιστον, επιτέλους συνηδητοποίησες το πρόβλημα και υποσυνείδητα είπες δεν είμαι ευχαριστημένος, θα θελα να αλλάξω.
Φίλε μη μασάς. Όπως πήγα να γράψω και πριν, μου θυμίζεις εμένα όταν μου έκλεψαν την γυναίκα. Για όλους έχει ο μπαχτσές κάτι θα γίνει να σε τονώσει.
Γράφεις καταλλήλως όσους σε υποτιμάνε και τους ξεκόβεις μια και καλή.... α! και αρχίζουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας σιγά σιγά....
Συμφωνώ μαζί σου και κυρίως με τη σειρά που το θέτεις, ξεκόβεις....αγαπάς τον εαυτό σου.Quote:
Originally Posted by IRENEMARINA
Τη μεγαλύτερη ψυχολογική ζημιά την παθαίνεις απ αυτούς που σε υποτιμάνε, κι όχι απ αυτούς που σε βαράνε. Άμα λαμβάνεις υπόψη αυτούς που σε υποτιμούν αποδέχεσαι αυτό που με έμμεσο τρόπο σου υποβάλλουν, ότι είσαι ένας άχρηστος, ανίκανος για όλα, δλδ υποσυνείδητα το εμπεδώνεις και η πεποίθηση αυτή σε κατευθύνει. Αποτέλεσμα, υποτιμάς τον εαυτό σου για το κάθε τι, αποφεύγεις το να κάνεις σημαντικά για σενα πράγματα ή χάνεις ευκαιρίες μέσα απ τα χερια σου, επειδή θεωρείς τον εαυτό σου κατώτερο γι αυτά. Και η πεποίθηση όλο και εμπεδώνεται περισσότερο όσο περνάει ο καιρός κι όσο δεν δοκιμάζεις. Και αφού δεν δοκίμασες και έτσι δεν πέτυχες τίποτα (λόγω της αδράνειας δλδ) θεωρείς τον εαυτό σου ένα αποτυχημένο. Έτσι διαρκώς κρατάς τις θετικές δυνάμεις που κρυβεις μέσα σου σε αδράνεια. Κι αφού θεωρείς τον εαυτό σου κατώτερο τον μισάς.
Όσο φεύγεις από τετοιους ανθρώπους ή αν δεν μπορείς να απομακρυνθείς από τον ίδιο χώρο παύοντας να τους λαμβάνεις υπόψη και κριτοκάρεις τα όσα σου λένε αρχίζουν σιγα σιγα να σου λύνονται τα χέρια, δλδ η σκέψη παύει να βομβαρδίζεται απ αυτα που τη μολύνουν και της μενει αρκετος χωρος να αρχισει να σκέφτεται θετικά, αρχίζεις να κάνεις πράγματα, κάνοντας τα βλέπεις τον εαυτό σου να έχει έστω μικρές επιτυχίες, ανακαλύπτεις δλδ τα ταλέντα που κρατούσες σε αδράνεια και αυτό σε τονώνει και με την πάροδο του χρόνου ξεκινάς να κανεις πραγματα που πριν θεωρούσες πολύ δύσκολα. Μέσα από την ψυχική τόνωση που σου προσφέρουν τα πράγματα που κάνεις και οι επιτυχίες που τα συνοδεύουν ως αποτέλεσμα αυτης της ¨απελευθέρωσης¨, τονώνεται η αυτοεκτίμηση σου και ανεβαίνει στα μάτια σου η εικόνα που έχεις εσύ για το άτομο σου. Τότε είναι που πραγματικά αγαπάς τον εαυτό σου.
20 χρονια ειναι πολλα... και ολα αυτα που λες τοσο λιγα... νομιζω θα επρεπε να πεις κι αλλα για τον εαυτο σου.
Ιωάννη πάω να κάνω κορνίζα να τη βάλω στον τοίχο μου αυτά που λες στο ποστ!!! Αλληλούια... επιτέλους περιέργαψε σωστά κάποιος την κατάσταση του να σε υποτιμάει κάποιος.... (πάω αμέσως να διαγράψω κανά δυο φίλους μου από το φέις...) δεν ξέρω αν θα καταφέρω τίποτα παραπάνω αλλά το σκέφτομαι να το κάνω εδώ και καιρό και νομίζω ότι θα νιώσω καλύτερα....
φιλε εγω θα σου εδινα μεταλλιο!!!!!!!
Η φράση "...είμαι ένα τίποτα..." είναι παγίδα του νου, που άθελα σου έχεις υιοθετήσει. Είναι μια κατάσταση με πολύ αρνητική ενέργεια, που κυριολεκτικά καθηλώνει. Είναι σίγουρο πως απ' την στιγμή που το διαπίστωσες και που κατά βάθος το αμφισβητείς σαν στάση, θα κάνεις και τ' απαραίτητα βήματα, για να προχωρήσεις.., γιατί είναι και φανερό ότι το θέλεις. Πάντως σε διαβεβαιώ δεν υπάρχει άνθρωπος, που να ισοδυναμεί με το τίποτα. Διακρίνω μάλιστα και ποιητικό ύφος σ' όσα γράφεις. Για ψάξε το ταλέντο σου αυτό...
Παιδια ευχαριστω για τα καλα σας λογια και για το ενδιαφέρον σας..Ναι ίσως δεν γράφω πολλα μάλλον γιατι δεν νιώθω άνετα..η κοπέλα μου με έπεισε και πήγα σε έναν ειδικό αλλα μισό Xanax μου έγραψε μόνο και η αλήθεια είναι ότι είχα λίγο βοήθεια..αλλα το θέμα είναι εγώ να αλλάξω..τα φαρμακα μια μικρή βοήθεια είναι μόνο δεν λύνουν,ευτυχώς η δυστυχώς,το ´´προβλημά´´.Όπως το σκέφτομαι το κακό είναι ότι ψάχνω συνεχή επιβεβαίωση απο τους άλλους..σκέφτομαι ότι κατι δεν είναι πλάκα ότι ο άλλος δεν γελάει..σκέφτομαι πόσο σαπιοι είναι αυτοί που χτυπάνε κάποιον που φανερά είναι ήδη χτυπημένος..πόσο αγένεια υπάρχει..σκέφτομαι ότι πρέπει να παψω να θέλω να είμαι αρεστός στους άλλους..Πρέπει να βρω την γαλήνη μέσα μου..σκέφτομαι ότι στο βλέμμα βλέπει ο άλλος τον φόβο και την αδυναμία και θέλει να σε ταπεινωσει πιο πολυ..να δείξει την δύναμη του..αυτός ο φόβος ο ατιμος..ο ίσως χωρίς λόγο φόβος..αυτή το χαμηλωμα των ματιών που θέλει ο άλλος να σε κάνει σκουπίδι..ο θεός θα μου δώσει την δύναμη το ξερω..και αν δεν μου τη δώσει θα είναι για το καλο μου..
Συγνώμη παιδια αν δεν έχουν νόημα όσα λέω..είμαι λίγο καλύτερα τώρα που τα γράφω γιατι πέρα απο όλα αυτά αν δω κάποιον να ´´περναεί´ο όσα περνάω και γω απο παρόμοια άτομα γίνομαι τούρκος και γίνομαι το άλλο άκρο απο αυτο που κρύβω..ειδα και τελευταία κατι βιντεακια απο κάποια παιδια πως καταλήξανε απο πειράγματα στο σχολείο και έχω τρελαθεί!!!σκεφτομαι ότι όλοι είναι υπαίτιοι..αλλα δεν θα το ανεχομουν αν το έβλεπα να συμβαίνει σε άλλους..
Τέλος πάντων παιδια..συγνώμη αν σας κουρασα..να είστε όλοι δυνατοί!!!!αυτο προσπαθώ και γω!!!!
Ο Πλάτωνας είχε πει.. δεν ξέρω ποιος είναι ο σίγουρος δρόμος για την επιτυχία... αλλά ξέρω ποιος είναι ο σίγουρος δρόμος για την αποτυχία... είναι η προσπάθεια να τους ευχαριστήσεις όλους... μην αναλώνεσαι με τέτοιες σκέψεις που δε βγάζουν πουθενά... όσο καλοί και άξιοι και να είμαστε πάντα θα υπάρχει κάποιος που δεν θα του είμαστε αρεστοί.... ειδικά εδώ στην Ελλάδα μισούμε όποιον τον βλέπουμε να προοδεύει και να πηγαίνει μπροστά.... χωρίς να μας έχει κάνει τίποτα.... εμείς πρέπει να προχωράμε χωρίς να αφήνουμε τον κάθε "άρρωστο" που μας φθονεί να μας ρίχνει και να μας πηγαίνει πίσω....
Δλδ???Quote:
Originally Posted by IRENEMARINA
το "υποτιμα" στο προηγουμενο μου ποστ το θεωρω ως αποτέλεσμα, ως δεδομένο για να προχωρησω περα απ αυτο και να δώσω τη δικη μου απάντηση στο μέλος, γι αυτο και δεν περιέγραψα την κατάσταση της υποτίμησης ενω θα μπορουσα.
επισκεπτεσαι ψυχολογο!και παρε και κανενα φαρμακο δεν ειναι κακο!
Quote:
Originally Posted by Akostakis78
τι κανεις;τι παθαινεις να λες.μια ωραια καταθλιψη που ειναι αποτελεσμα ενος καταπιεσμενου θυμου.στο τελος θυμωνεις περισσοτερο με τον εαυτο σου και αρρωσταινεις.ο καθενας εχει την δικη του ιστορια,ο καθε ανθρωπος ειναι ενα βιβλιο ασχετα με την ηλικια του.ο θυμος κρυβει φοβο που σε κανει αδυναμο να αντιδρασεις.
πρεπει να εισαι ετοιμος και θα εισαι καποτε, αρκει να μην αφησεις τον καιρο να περνα εις βαρος σου και να αντιδρασεις.εκει θα απορησεις με την δυναμη που εκρυβες τοσα χρονια μεσα σου.θα πρεπει να γκρεμισεις και τους δικους τοιχους που σε αφηνουν φυλακισμενο, αλλα και τους τοιχους οσων σε καταπιεζουν.
γιατι δεν κοιμασαι;μα αυτη ειναι η αντιδραση.αλλος κοιμαται για να μην σκεφτεται κι αλλος ξενυχτα γιατι δεν μπορει να κοιμηθει.νομιζω και ειμαι κοντα στο να το αποδειξω στον εαυτο μου καθως υποφερω πολλα χρονια απο αϋπνιες,πως οταν αδειασεις απο τον θυμο και εχω βγαλει τονους απ΄αυτον τελευταια, θα δεις οτι θα νοιωθεις πιο ηρεμος και πιο σιγουρος.γιατι να νοιωθεις οτι εισαι ενα τιποτε; καποιοι το εχουν καλλιεργησει και αυτο ανθισε μεσα σου αφου το ποτιζες οπως εκανα κι εγω.
Εσεις που απαντήσατε τοτε..στο μακρινό 2011..είστε εδω;;;;;;
Είμαστε και καινούριοι εδώ. Καλησπέρα.
Είμαστε και καινούριοι εδώ. Καλησπέρα.Quote:
Originally Posted by Akostakis78
Καλησπέρα..έστω και αργοπορημενα..
Θα ηθελες να μας πεις πως περασαν αυτα τα χρονια? Εκανες θεραπεια ή ψυχαναλυση? Ελπιζω να εισαι καλυτερα..εγω πρωτη μερα σημερα ladose..Δε μου αρεσε αλλα μου ειπε ο γιατρος οτι θελουν χρονο..Μου φερε υπνηλια κι ενα φλατ συναισθημα..σε καμια περιπτωση ευφορια..Αν διαβασει καποιος το ποστ κι εχει εμπειρια απο τα συγκεκριμενα χαπια,θα χαιρομουν ιδιαιτερα αν τη μοιραζοταν μαζι μας
καλησπερακι απο εμενα φιλε μου.Οπως παντα ο Ιωαννης2 γραφει σωστα και ενδιαφερον πραγματα, ομως ειναι η λογικη του υγειες ανθρωπου. Αυτο που δυστυχως δεν μπορει να απαντηθει και προσωπικα εχωντας δυστυχως τελευταια καποια υποτροπη στην βαθια κι βαριας μορφης καταθλιψη μου, που αναθεμα ! δυο μερες δεν πειρα τα φαρμακα, ετσι για να δω πως θα ειμαι, αφου ειναι καλοκαιρι, εκανα μπανια, ειουν γελαστος, με φιλους! τι θα μου συνεβαιναι ειπα ,! κι ομως, ηρθε ο "χειμωνας" μεσα στην ψυχη μου,αναλαμπες μονο στα λαθοι μου, να εχει το μυαλο μου ξεθαψει σκεψεις και πραξεις χρονων πισω που σκοπος τους ειναι μονο τυψεις και πικρες! σκεψεις που ουτες τις θυμομουν!! αυτα εγιναν σαν το μυαλο μου δεν δουλεψε χωρις τα φαρμακα 48 ωρες!
Καταλαβαινωντας τον θεματοθετη λοιπον θα σας εκανα μια ερωτηση, για ποιο λογο να βαλεις τα δυνατα σου και να γινεις "πολεμιστης" της ζωης? πες οτι τα καταφερνεις, να βρεις καλη δουλεια, να παρεις ενα καλο αμαξι, ας πουμε οτι τα υλικα αγαθα τα τακτοποιεις μια χαρα, βολευεις οποιες οφειλες ενδεχετε να εχεις, κατις που ανθρωπους με χαρακτηρα που δεν θελουν να χρωσταν τους χαλαει πολυ! , ας πουμε και οτι βρησκεις μια ομορφη κοπελα, με χαρακτηρα οπου συνδιαζει την θυληκοτης ταυτοχρωνος με την αφοσηοση και την σταθεροτητα των ερωτηκων προς εσενα συναισθηματων! δυο δλδ αντιθετα χαρακτηριστηκα ,μετα να μπορει να γινει η λαητερη μητερα των παιδιων σου και ολα αυτα με το να συνοδευοντε απο ενα λυγερο κορμι που να τηλιγεται απο ενα απαλο και ψεγαδιαστο δερμα! και να βλεπει και ποδοσφαιρο, πες λοιπον οτι τα εχεις ολα αυτα! και καλους φιλους! και ολα! Ε ΚΑΙ??? τι εγινε? για ποιο λογο να αλλαξει κατις απο το σημερα και ποια η διαφορα με το σημερα?? Οταν δεν μπορεις να νιωσεις την χαρα ολων αυτων!! τι να τα κανεις ολα αυτα? εαν δεν μπορεις να χαρησεις ενα αληθεινο χαμογελο σε αυτην την παραμυθενια γυναικα? , τι ? τι να τα κανεις ολα αυτα! Αρα , ενα ερωτημα που πρεπει να απαντηθει ειναι πως θα καταφερουμε να ενεργοποιησουμε μεσα μας την προσδοκια για ολα αυτα! την λαχταρα! αυτο πως θα γινεει ρε παιδια?
Γεια σας παιδιά..είναι τόσα που μπορώ να γράψω..ίσως αργότερα θέλει μια ησυχία να συγκεντρωθω..9 χρόνια μετά αυτό που μπορω να πω είναι πως είμαστε χαζοί..που χάνουμε τα χρόνια μας..που μας νοιάζει που δεν εκτιμάτε η προσωπικότητά μας..ίσως επειδή έχουμε χτίσει ένα είδωλο μέσα μας.. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως είμαι καλά και ευτυχισμένος αυτό το καιρό..πάντα όμως με μια διαρκή μάχη με το μυαλό μου και τις σκέψεις μου..αυτός είναι ο σταυρός μου και τον κουβαλάω με χαρά..γιατί αλλιώς θα ειμουν πολύ χειρότερος άνθρωπος..Χαπια δεν πήρα μόνο λίγο ζαναξ είχα πάρει παλιά..εσύ άκου τι σου λέει ο γιατρός σου αλλά θέλει μεγάλη δουλειά και απο εσένα οχι μόνο το ladose..θα τα πω πιο αναλυτικά αργότερα για όποιον θα του άρεσε να διαβασει μια ιστορία..Φίλε αυτά που γράφεις για το πώς θα ενεργοποιηθεί η λαχτάρα αυτή εγώ έχω να σου πω πως ξεκινάς από λάθος βάση..με υπερβολική ανάλυση..αυτό είναι το κακο με μας η ανάλυση..να είσαι πάντα έτοιμος για μάχη με τις σκέψεις μου..και κάποια στιγμή θα τις κουμαντάρεις..προς το παρόν ζήσε το πώς εισαι τώρα χωρίς προσδοκίες και σχέδια ..μόνο κοιτώντας τον ήλιο με χαρά..εγώ διαβάζω πολλά βιβλία που με ταξιδεύουν..δοκίμασε το και συ..Λοιπόν τα τελευταία 10 μου χρόνια θα τα γράψω συντομα μόνο και μόνο για να δείξω σε όλους πως υπάρχει χαρά στο άμεσο μέλλον μας ακόμα και αν αυτό κάποιες στιγμές μοιάζει αδύνατο..Να είστε δυνατοί και με αγάπη προς όλους..
Μπράβο φίλε! Αυτό το νήμα πρέπει η διαχείριση να το καρφιτσώσει για να το διαβάζουν όλοι!Quote:
Originally Posted by Akostakis78
Είσαι η ζωντανή απόδειξη οτι ο άνθρωπος αλλάζει, αρκεί να το πάρει απόφαση.
Περιμένω την ιστορία σου αυτών των 10 χρόνων...
Μπράβο,χαιρομαι που διαβασα αυτο το πολυ αισιοδοξο μηνυμα ..και ναι,οποτε βρεις χρονο γραψε μας κ την ιστορια που θες!!
Ανυπομονούμε !Quote:
Originally Posted by Akostakis78
Μεγαλη η χαρα μου να διαβαζω τετοια θρεντ...
Καταρχάς παιδιά να πω πως ίσως είναι λίγο ασυναρτητα τα όσα πω..και συγνώμη γιαυτο..και ο μόνος λόγος που θα γράψω αυτό το κείμενο είναι για να δώσω λίγη δύναμη σε ανθρώπους που ίσως νιώθουν οτι βρίσκονται σε αδιέξοδο και σε τέλμα..όχι για να το παίξω εγώ τίποτα γιατί ειλικρινά δεν νιώθω καλύτερος από κανέναν..
Λοιπόν είμαι 42 χρόνων τώρα..παντρεμένος με ενα παδακι..χωρίς να το έχω γράψει ξανά πρέπει να ομολογήσω πως εκεί γύρω στα 20 μου σκεφτόμουν την αυτοκτονία ..από δειλία δεν το επιχειρησα είναι σίγουρο..η αίσθηση που είχα για τον εαυτό μου ήταν πως δεν αξίζω για τίποτα..πως όλοι είναι τόσο καλά και τόσο χαρούμενοι και γω ότι είχα κάποιο διανοητικό πρόβλημα ίσως..ή καλύτερα μια κοινωνική απομόνωση λόγω της αδεξιότητας μου για πραγματική επαφή με έναν άνθρωπο..κατι που συνέβαινε όταν μου μιλουσε κάποιος ή έδινε προσοχη σε ότι λέω ήταν πως ανατριχιαζα κυριολεκτικά..μάλλον ένιωθα σημαντικός..πράγματι αδιανόητο μου φαίνεται σήμερα..Ναι όπως καταλαβαίνετε η μοναξιά ήταν η παρέα μου για πάρα πολλά χρόνια..ακόμα και βόλτες να πήγαινα με κάποια παιδιά πάλι ένιωθα μόνος και με τα παραπάνω αισθήματα..γιατί ένιωθα πως δεν υπήρχε μια ουσιαστική επαφή μάλλον..τελοσπαντων τα βράδια όπως το αποψινο κυλούσαν τόσο δύσκολα..έλεγα ποιο το νόημα για όλα αυτά..γιατί να είναι τόσο χωρίς νόημα η ζωη..τόσο σκληροί οι άνθρωποι..Φυσικά ψέματα δεν θα πω..δεν έχω ξεπεράσει όλα ήταν..απλά τα διαχειρίζομαι ποιο καλά..η αυτοκτονία που φαίνεται αδιανόητη και τόσο παράλογη..όταν υπάρχει τόση ομορφιά εκεί έξω..η μισανθρωπια μου φυσικά καλά κρατεί και τώρα απλά τα τελευταία χρόνια έχω βάλει νερό στο κρασί μου και πιστεύω αλήθεια ότι υπάρχουν πολλές και καλές ψυχές..σαν τις περισσότερες εδώ μέσα..γιατί εμάς χτυπάει η γαμημενη αυτή η μαλακία στον εγκέφαλο και τα βλέπουμε όλα μαύρα..Εμενα παιδιά χωρίς να μπορώ να μπω δυστυχώς σε λεπτομέρειες με άλλαξε ενα και μόνο πράγμα..ότι ένιωσα ότι μπορώ να βοηθήσω..όταν γνώρισα κάποιον που είχε πραγματικό πρόβλημα και ότι είχε την ανάγκη από κάποιον να είναι δυνατός..ή έστω έτσι να δείχνει..το γεγονός ότι κάποιος με έβαλε προτεραιότητα στη ζωή του..φιλικά πάντα όχι ερωτικά..το ότι μπορούσα να βοηθήσω έναν συνάνθρωπό μου..και με λογια και με πράξεις..θα μου πείτε εσύ έλεγες ότι ήθελες να αυτοκτονήσεις.ναι και όμως..το μυαλό μου ξεκόλλησε και είπα ώπα τώρα πρεπει να δράσεις τώρα..δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει κάποιοι το όνειρο ενός γελοίου του Ντοστογιέφσκι...σας το προτείνω ένα μικρό διήγημα είναι αλλά πολύ διδακτικό.. Δυστυχώς δεν είμαι ειδικός να δώσω συμβουλές..απλά ας βάζουμε χαρούμενα τραγούδια το πρωί όταν ξυπνάμε..ας πάρουμε έναν σκύλο να δείξουμε υπευθυνότητα με τόση αξοδευτη αγάπη που έχουμε..Μετά το γεγονός που με έκανε να πατήσω στα πόδια μου αν και σε μεγάλη ηλικία 23 νομίζω..έδωσα πανελλήνιες και πέρασα θεολογία .αυτό είναι σίγουρα κάτι που προτείνω παιδια..και 50 να είστε δώσε πανελλήνιες..αρχίστε 2 ξένες γλώσσες..ζοριστητε..βάλτε δύσκολα στον εαυτό σας..κρύο μπάνιο το πρωί..να σκληραγωγηθουμε λιγάκι..είμαστε έτσι όπως είμαστε επειδή είμαστε κακομαθημένα..το πιστεύω αυτό..σαν αυτό που λένε ότι στην κατοχή δεν υπήρχαν ψυχικές ασθενείς..επειδή υπήρχαν κακουχιες..ε ας κακοπαθησουμε λίγο τον εαυτό μας..πόσο καλύτερα θα είστε μετα δεν θα το φαντάζεστε..οι στόχοι δηλαδή που έβαζα ήταν το δεύτερο βήμα..ακόμα και τώρα θέλω να δώσω για ιατρική και να μάθω γλώσσες..αλλά με κράζει η γυναίκα μου..χιχι..Λοιπον παιδιά σόρρυ αλλά επειδή νυσταξα θα γράψω τα υπόλοιπα σε επόμενο μήνυμα ..μέσα από τη καρδιά μου τη σάπια πραγματικά εύχομαι να μπει φως στη ψυχή σας όπως μπήκε και στη δική μου..Σας ικετεύω πείστε το μυαλό σας πως όλα θα πάνε καλυτςρα..πως δεν θα ακούω τις γαμημενες τις σκατενιες σκέψεις μου..και φυσικά ζητήσετε βοήθεια από ειδικους..αν ήταν για το παιδί σας πόσο θα τρέχατε γι'αυτό;;;το ίδιο κάντε και για σας..παιδια είμαστε ολοι..αντε καλά μου παιδιά σας αφηνω..και βάλτε ένα dance monkey τέρμα το πρωί για μενα ρε παιδιά..σας φιλώ όλους με αγάπη..
Υ.Γ.πειτε μου αν βάλατε το τραγουδάκι..θα χαρω πολύ!!!
Υ.Γ.ςχω πολλά ακόμα να πω δεν τελειώσαμε..
Καλημερα!Quote:
Originally Posted by Akostakis78
Έχεις πει και έχεις κανει τα πιο βασικά πράγματα για να καταφέρει κάποιος να ξεφύγει απ όλο αυτό.
Άρχισες να βλέπεις διαφορετικα τους ανθρώπους και παρ ολο που εκεί έξω υπάρχει πολύ εγωισμός και φθόνος, εσύ κατάφερες να ξεχωρίζεις αυτούς που πραγματικά αξίζει να δίνεις πράγματα .
Κατάφερες να αγαπήσεις τον ευατο σου και το κυριότερο να δώσεις αγάπη σε έναν άλλον άνθρωπο και να φτιάξεις μια όμορφη οικογένεια!(να σου ζήσει το παιδάκι σας!)
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα όταν είσαι μέσα σε αυτό τον λαβύρινθο να δίνεις και να παίρνεις αγάπη χωρίς ανταλλάγματα .Μάλλον έχεις βρει και πολύ σπουδαία γυναικά για να νοιώσεις έτσι!
Μίλησες για την αξία της προσφοράς σε άτομα που αντιμετωπιζουν παρόμοιες καταστάσεις .Για εμένα είναι το καλύτερο φάρμακο!
Με ένα μεγάλο αλλά όμως .Μην προσπαθήσεις να προσφέρεις ή να επομιστεις περισσότερα απο όσα αντέχεις ...
Όλο αυτό μπορεί να σε κάνει ακόμα χειρότερα......
Στην προσπάθεια μας να κάνουμε τον άλλον να νοιώσει καλύτερα, επωμιζόμαστε πράγματα και καταστάσεις που μάλλον δεν μπορούμε να αντέξουμε και όλο αυτό μπορεί να μας γυρίσει μπούμερανγκ...
Τα πέρασα πρόσφατα και το ξέρω πολύ καλά !Ήθελα να βοηθήσω και να στηρίξω μια κατάστασή και βρέθηκα να επωμίζομαι όλα τα ενοχικά που κουβαλούσαν οι συγκεκριμενοι άνθρωποι με αποτέλεσμα να αρχίζω να χάνω τον ίδιο μου τον ευατο.
Μερικοί έχουν ένα τρόπο να σε περάσουν πράγματα χωρίς να το καταλάβεις και από εκει που ήσουν μια χαρά να αρχίζεις να αμφιβαλεις για τον ίδιο σου τον ευατο ...
Βοηθάμε λοιπόν μέχρι εκει που αντέχουμε.............. και το κυριότερο αν δούμε οτι αυτοί οι άνθρωποι είναι καλύτερα μόνο οταν κάνουν κριτική σε εσένα και με το να φορτώνουν τα δικά τους ενοχικά, χωρίς να έχουν το θάρρος να παραδεχτούν οτι οι ίδιοι δεν είναι ικανοί να δώσουν και να πάρουν , να φεύγουμε μακρυά τους δίχως να μας βαραίνουν οι τύψεις ...
Υ.Γ. Να είσαι σίγουρος οτι το τραγουδάκι σου θα το βάλω οταν θα είμαι μόνη στο γραφείο:)
Ένιωσες σημαντικός κ χρήσιμος δηλαδή μέσω της προσφοράς. Αυτό πιστεύεις λειτούργησε σαν ντόμινο;
Δούλεψε με εσένα, δούλεψε και με εμένα.. Για την προσφορά μιλάω. Αναρωτιόμουν τελευταία, πότε άρχισα να εκτιμώ τον εαυτό μου; Η απάντηση μου ήρθε εύκολα: όταν ασχολήθηκα με τον εθελοντισμό.
Για πολλά χρόνια πίστευα πως δεν αξίζω, πως υστερώ σε σχέση με τους άλλους. Όταν έγινα συντονιστής σε μια ομάδα αυτοβοήθειας για άτομα με διαταραχές διάθεσης, συνέβη το εξής υπέροχο: μετά το πέρας της πρώτης συγκέντρωσης της ομάδας κι ενώ έτρεμα ακόμα από το άγχος, με πλησίασε η Τζένη, μια κυρία γύρω στα 60 και με βλέμμα γεμάτο ευγνωμοσύνη με ευχαρίστησε επειδή της άλλαξα τη ζωή! Ήταν το πιο άδολο και τονωτικό ευχαριστώ που δέχτηκα ποτέ..
Σιγά σιγά άρχισα να εκτιμώ τον εαυτό μου. Ποτέ δεν πίστευα πως ακόμα και η πιο μικρή προσφορά στους ανθρώπους κρύβει τόσο μεγαλείο ψυχής. Πως ο πιο μαγικός τρόπος να χτίσεις την αυτοεκτίμησή σου είναι η «έξωθεν καλή μαρτυρία». Πως βλέπεις ξαφνικά το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα...
Εδώ νομίζω ότι εκτός από την προσφορά ενοιωσες την αποδοχή και την εκτίμηση που μάλλον δεν τα είχες και σε τόσο μεγάλο βαθμό στην μέχρι τότε ζωή σου.Quote:
Originally Posted by proteus
Είναι πολύ σημαντικό άτομα με παρόμοιες ψυχικές ταλαιπωρίες μέσα από την συμμετοχή τους σε μια ομάδα
να νοιώθουν την αποδοχή χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να απολογηθούν για αυτό που είναι ή που νοιώθουν.