Έμ, έλα που δε θέλω...

Καλησπέρα. Είναι τρεις μέρες που θέλω να γράψω, αλλά ένεκα τα... γεγονότα, λολ! Το ένστικτό μου μου λέει πως μάλλον θα μου ήταν χρησιμότερες οι απόψεις τελείως αγνώστων σε μένα ανθρώπων. Αλλά και πάλι, δεν είμαι και πολύ σίγουρη για το αν θα εκθέσω τον προβληματισμό μου στη συνέχεια σε συγγενικά πρόσωπα και φίλους... έχω την αίσθηση πως αν το κάνω, θα έρθω σε ρήξη με δικά μου πρόσωπα και δεν έχω καμιά μα καμιά όρεξη για κάτι τέτοιο.
Είναι αρκετός καιρός που έβαλα όρια πολύ συγκεκριμένα. Και σε αυτό με διευκόλυνε το ότι εγκατέλειψα τους ρυθμούς της πόλης. Θα με κούραζε πολύ να επανέλθουν "δριμείς" κάποιοι άνθρωποι στο προσκήνιο, γιατί θέλω την ησυχία μου. Κι αν τους εκμυστηρευτώ αυτά που θα γράψω εδώ, δε θα τη... γλυτώσω.
Κόπιασα πολύ όμως για αυτή την ηρεμία και μάλλον θα μείνουν όλοι απ' έξω. Ναι, είμαι πολυλογού... λοιπόν. Εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο είμαι σε μια σχέση. Οταν αυτή δημιουργήθηκε, εγώ την είχα ήδη κοπανίσει. Όλα είναι μια χαρά. Δεν είναι μόνο το ότι υπάρχει αγάπη ανάμεσά μας. Είναι πως υπάρχουν και κάποια άλλα στοιχεία πολύ σημαντικά για μένα...
Είναι ένας άνθρωπος που δε θέλει παιδιά ή γάμο, πράγμα που έτσι κι αλλιώς ξεκαθαρίστηκε και απ' τη μεριά μου κάποια στιγμή στην εξέλιξη της σχέσης μας. Και κυρίως, αποδέχεται την ιδιαιτερότητά μου, ως ένας άνθρωπος που έχω επιλέξει να ζω με ζώα - και μάλιστα πολλά - καθώς και το ότι επέλεξα την "δύσκολη" ζωή στη φύση, ας το πω κάπως έτσι...

Κι εδώ θα κάνω μια παρένθεση... πρόσφατα είπα σε μια χρήστρια για το πόσες φορές μου έχει έρθει το στοιχείο του απρόβλεπτου στη μάπα μέχρι τα τώρα στη ζωή μου. Και το γαμώτο είναι το εξής. Με κούρασε το απρόβλεπτο. Κι αυτή τη στιγμή έρχεται και με βρίσκει πάνω σε μια φάση πολύ ευχάριστη από πλευράς δημιουργικότητας για μένα, και πραγματικά πολύ ήσυχη.
Κάτι που επιθυμούσα διακαώς τα τελευταία χρόνια λόγω εξάντλησης... συνεχίζω... κάποια στιγμή, ο άνθρωπος αυτός θα έφευγε επίσης απ' την πόλη και θα ερχόταν να ζήσουμε μαζί. Είναι κάτι που έχει ήδη δρομολογηθεί. Εννοείται πως δε το κάνει για μένα. Απλά η απόφασή του θα επισπευστεί λόγω της γνωριμίας μας και θα την κοπανίσει κι αυτός μόλις "τελειώσει" με εκκρεμότητες.
Κι είναι αυτές οι στιγμές που βγάζεις βόλτα το σκύλο σου ή κρατάς τα γατιά αγκαλιά και... τολμάς να σκεφτείς με ένα αμυδρό χαμογελάκι στη μούρη σου... "ρε συ, τα πράματα πάνε κατ' ευχήν", κάτι που ποτέ δε σου συνέβαινε δηλαδή...
Και να η κατραπακιά που στην έχει φυλαγμένη μη τυχόν και σκάσει λίγο το χειλάκι σου αδερφέ μου... εκεί που τό 'στρωσες μετά από τόσες φουρτούνες, που τα κατάφερες μόνος σου, που ξεκίνησες απ' το μηδέν, που δε την έκανες "φορτωτική" σε κανέναν φίλο ή συγγενή... που ρισκάρισες κάποια χρήματα που είχες και ξεκίνησες μια δουλειά με την ψυχή στο στόμα...

Και να η μπόμπα, σκάει σα πυροτέχνημα... ο σύντροφός μου έχει μια αδερφή που ζει σ' ένα νησί... δε την έχω γνωρίσει... και μέσα σε δυο μέρες μαθαίνω πως είναι έγκυος, δεν υπάρχει σύζυγος/σύντροφος και η ίδια δεν έχει πάνω από ένα χρόνο ζωής...

Αυτό έμαθα την πρώτη μέρα και σαφώς στεναχωρέθηκα... μία παραπάνω γιατί το θέμα της έχει να κάνει με το ΚΝΣ και μου θύμισε δικά μου παλιά... λημέρια.
Αλλά το κερασάκι στην τούρτα ήρθε την επομένη... της υποσχέθηκε πως θα υιοθετήσει αυτός το μωρό... και τέτοιες υποσχέσεις, όταν είναι η τελευταία και μεγαλύτερη επιθυμία του άλλου, δεν αθετούνται...

Κι εγώ τί κάνω τώρα;... που βρέθηκα με πρόταση γάμου και παιδί που είναι στο δρόμο και θα σκάσει μύτη προτού προλάβεις να πεις "κύμινο";... τί σκατά κάνω που μαμήθηκα να φτιάξω αυτό το σπιτάκι και το χωραφάκι μου;... που γουστάρω εδώ στας εξοχάς αλλά μόνο με μας και τα ζωάκια μου,
κι όχι με ένα δίποδο ζωντοβολάκι ανάμεσά μας;...

Τί κάνω που κατάφερα να ξαναγαπήσω έναν άνθρωπο, να εισπράξω το ίδιο από αυτόν εκεί που θεωρούσα δεδομένο πως δεν υπάρχει περίπτωση να ξανακάνω σχέση;...

Γιατί μέγα αγαθό η Αγάπη... αλλά όταν έχεις και πολύ ανάγκη από μια πολύ ήσυχη ζωή που μόνος σου την έφτιαξες και με τεράστιο προσωπικό κόστος... τί σκατά κάνεις άραγε;...

Όσοι προαιρείσθε, απαντήστε... προς το παρόν, είμαι σε… ενδιαφέρουσα κατάσταση… και νά 'ρθει και ο Απρόβλεπτος ρε παιδάκι μου να τον τρατάρω τσάϊ... είμαι ευγενικό παιδί... πρώτα θα τον φιλέψω και μετά θα του σπάσω τα μούτρα... αλίμονο!...

Δεν είναι και πολύ ωραίο να εκθέσεις έτσι έναν άνθρωπο που σου έκανε πρόταση γάμου, να το γράφεις σε φορουμ ψυχολογίας και να είναι και αρνητική η απάντηση. Συνήλθε, ολόκληρη γυναίκα είσαι.

Πρώτα οι άνθρωποι και μετά τα ζώα! Κρατάς τώρα δυο ανθρώπους στα χέρια, ο ένας ήδη σε αγαπά κι ο άλλος σίγουρα θα σε αγαπήσει και θα τον αγαπησεις επίσης (αυτο βγαζω απ την ιστορία). Να βρεις τον τρόπο να συνδυάσεις την οικογενειακή ζωή με τη συμβίωση με ζώα τα οποία τόσο πολύ αγαπάς. Το να επιλέξεις ζωη στη φύση με ζωα για συντροφιά αποκλειστικα, τωρα μπορεί να γεμίζει, δεν είναι απόλυτο ότι θα ισχύει το ίδιο και στο μακρυνό μέλλον όταν δλδ θα ναι ήδη αργα για άλλες επιλογές. Άμα επιλέξουμε ανθρώπους που μας αγαπάνε απίθανο κάποτε να αλλάξουμε γνωμη που τους επιλέξαμε αντι για καποιο άλλο τροπο ζωής. Κι απ τα γραφομενα σου βγάζω ότι κατα βαθος είσαι πολύ ευτυχισμένη με το πως σου ηρθαν τα πράγματα. Απλά θα πρέπει να βρεις τη χρηση τομή, ανάμεσα στην συμβιωση μ αυτους που σ αγαπούν και τη στοργη και φροντίδα για τα ζώα. Πιστευω είναι πολύ εφικτό.
Χαιρετίσματα απ το γατούλη:) συμφωνεί μαζι μου:) έχει ξεπεράσει το πρόβλημα σχεδόν πλήρως, μιλάμε για κάτι απίστευτο μετα την περιπέτεια του!!

Λοιπον κουκλα,παρατας τους γαμους και τις βλακειες,δεν ειναι αναγκη να εισαι παντρεμενη για να εισαι με καποιον.

Οσο καλος ανθρωπος κι αν εισαι,ειναι πολυ υπερβολικο να βρεθεις με το μωρακι ξαφνικα.. γιατι ειναι μωρακι,δεν ειναι ουτε σκυλακι,ουτε γατακι. αν δεις ποσο φροντιδα θελει στο τελος δε θα θες ουτε δικο σου να κανεις. Και σιγουρα εχει συγγενεις που θα του φερθουν καλυτερα.

Απλα του λες "Εγω γαμο δεν κανω τωρα,αν μετα απο καποια χρονια ειμαστε μαζι και θελουμε τοτε το ξανασυζηταμε."
και φυσικα του λες "να βοηθησω με το μωρακι σε λογικα πλαισια αλλα οχι να τρεχω σαν μανα του" ΑΥΤΟΣ μαζι με τουσ συγγενεις του θα το αναλαβει κι εσυ θα βοηθας.

Και μετα που ξερεις μπορει να θελεις και γαμο και παιδι κι απ'ολα. Αλλα δεν χρειαζεται να αγχωνεσαι απο τωρα.

Αν πιστεύεις ότι μπορείς να το αγαπήσεις...πάρ'το το μικράκι, μόνο καλό θα σουβγει από αυτή την ιστορία! Όταν δίνουμε σε ανθρώπους, και μάλιστα που έχουν ανάγκη/που δεν έχουν κάποιιον άλλο να τους δώσει, τότε... μόνο ευτυχία σε περιμένει στη γωνία κοπελιά! Και να δεις που θα το αγαπήσεις όσο δεν περίμενες, έτσι νομίζω... Άντε, καλώς τα δέχτηκες!! :)

.........εγω θα το ηθελα παντως το μωρακι....... :)

αν το διαβαζαν οι αδερφοι GRIMM, θα γινοσαντε GREEN απο την ζηλεια τους :)
ευχομαι μια καλη εκβαση.. γενικοτερα...

Μπερδεμενα τα πραγματα :/
Εχω την εντυπωση πως οσοι επιλεγουν να μην κανουν παιδια το μετανιωνουν οταν μεγαλωσουν αρκετα.
Βεβαια ο καθενας δικαιουται να ζησει τη ζωη του συμφωνα με τις δικες του επιλογες.
Δυσκολη αποφαση πολυ..

Ρε παιδιά... σας ευχαριστώ όλους και πολύ ευχαρίστως να το συζητήσω το θέμα γιατί προχτέ τα είχα πάρει στην κράνα - για όσους με διάβασαν... αλλά υπάρχει κάτι που παρέλειψα επίτηδες.
Θα το περάσω στο "γρήγορο"... έχω κάνει γάμο και είχα παιδί. Δεν έχω πια. Εξού και δε θέλω. Επίσης σημαντικό και το εξής. Και να ήθελα, δε μπορώ να ξανακάνω. Αλλά δε θέλω.
Ξέρω, γίνεται δυσκολότερο το θέμα μου έτσι. Αλλά έχω σαλτάρει ειλικρινά.

Επίσης σημαντικό. Επειδή δε μπορώ να κάνω παιδιά, δε του έχω μιλήσει για τον βίο και την πολιτεία μου. Δε βρίσκω λόγο. Θα έβρισκα σε περίπτωση που υπήρχε η βιολογική δυνατότητα μόνο. Αν έχετε κάτι και πάνω σε αυτά, πολύ ευχαρίστως να σας ακούσω. Μερσί.
Το μυαλό μου είναι λίγο σούπα... κάτσε να σας ξαναδιαβάσω... Γιάννη χαίρομαι για τον γατούλη!...

Τι εννοεις δεν του εχεις μιλησει για το βιο κ την πολιτεια σου???
Δε νομιζω πως ο λογος που μοιραζομαστε πραγματα με τον ανθρωπο μας ειναι η βιολογικη δυνατοτητα μονο.
Παντως μετα απο αυτα αντε να πιστεψεις πως δε σου παιζει παιχνιδια η ζωη.
Ειναι φυσικο να γινει ανω κατω το μυαλο σου.

Ίσως τώρα γίνομαι πιο κατανοητή. Ξέρω πως θα αγαπήσω το παιδάκι. Εννοείται. Και η συμβίωση με παιδιά και ζώα είναι μαγική. Αλλά δεν έχω ούτε τη διάθεση, ούτε το κουράγιο... εξού και δε θα το συζητήσω με δικά μου πρόσωπα. Πραγματικά δε θέλω να μπω σε αυτή τη διαδικασία... τώρα θα μου πει κανείς, "γιατί έβαλες το θέμα καλέ;"... έ, γιατί την έχω κάνει λαχείο με τη γκαντεμίτιδά μου μάλλον... δλδ, βρέθηκε άνθρωπος που με γουστάρει με τον τρόπο ζωής μου, δε θέλει οικογένεια αλλά να είμαστε μαζί... και όμως, προκύπτει το σενάριο "επιστημονικής φαντασίας" που τελικά είναι της διπλανής πόρτας... έ, να μη λαλίσω και λίγο;...

Θέλω να πω Babel πως εφόσον ούτως ή άλλως δε μπορώ να τεκνοποιήσω, ποιός ο λόγος να μάθαινε τον ατυχή έγγαμο βίο μου;... με αυτή την έννοια. Επειδή με τα χρόνια όντως δεν ένιωσα να θέλω παιδιά, του είπα ένα απλό "δε θέλω να κάνω παιδιά" και πέρασε στην ιστορία χωρίς πολλά - πολλά... είχα τους λόγους μου... μοιάζουν λίγο με αυτούς της κοπέλας που έβαλε θρεντ για το βιασμό της... μη πω πως είναι και πανομοιότυποι δηλαδή...

Να κάνεις αυτό που νιώθεις. Αν έχεις έστω και την παραμικρή αμφιβολία για τον άνθρωπο αυτό καλύτερα να του το ξεκαθαρίσεις.

Αν ήμουν θετικά προσκείμενη σε κάτι, θα ήταν μάλλον κάτι σαν αυτό που λες εσύ Καρίσα... απ' την άλλη, το να μεγαλώσει ένα παιδί με 800 άτομα νομίζω πως είναι άστοχο... και Στρείδι, έχεις δίκιο. Εγώ δεν έχω τις αντοχές και μάλλον δε θα το ρισκάρω. Ρισκάρισα ήδη με την απόφαση που πήρα να την κάνω μακριά... είναι πολλές οι δυσκολίες αλλά το ήθελα πολύ. Εδώ δεν έχω να κάνω με ένα σπίτι - αντικείμενο - ή ένα χωράφι - πάλι αντικείμενο -. Λες, "οκ", κι αν αποτύχω θα ξανασηκωθώ κάποια στιγμή... εδώ έχω να κάνω με ένα παιδί και εφόσον δε το θέλω ιδιαίτερα, το ρίσκο θα οδηγήσει σε αποτυχία... σούπα - σούπα, να πώς βοηθούν οι άλλοι όταν μπλοκάρει ο μυαλός!...

Χμ...

Γνώμη μου, εφόσον μοιράζεσαι τη ζωή σου με κάποιον, για να συνεχίσει ομαλά και χωρίς παρεξηγήσεις, οφείλεις να μοιραστείς και σημαντικά κομμάτια του παρελθόντος. Και είναι πολύ σημαντικό το οτι είχες κάνει γάμο και είχες ( :( ) ένα παιδί. Γιατί στην περίπτωση που γυρίσεις και πεις ''Κοιτα, εγω δε θέλω παιδιά'' θα βγάλει συμπεράσματα χωρίς να γνωρίζει πραγματικά τους λόγους. Σεβαστή η επιθυμία κάποιου που δε θέλει να τεκνοποιήσει, ακόμα πιο σεβαστή η επιθυμια κάποιου που δε θέλει παιδιά συν εξαιτίας άσχημου παρελθόντος...

Κάνε αυτό που νιώθεις. Αν δε το νιώθεις να ''συμβιβαστείς'' για χάρη της σχέσης και του μικρού, να μη το κάνεις.
Αν και ο ερχομός ενός παιδιού, πιστεύω, μόνο καλό μπορεί να κάνει.

Στην περίπτωση που αδυνατείς να δεις ένα μέλλον με ένα παιδί, πρέπει να του ξεκαθαρίσεις πως ήταν δική του η απόφαση και ευθύνη να το υιοθετήσει, κάτι που εσένα δε σε βαραίνει ούτως ή αλλως ηθικά.

ροκ, να κατσεις να σκεφτεις ποια ειναι τα θελω σου κ μεχρι που μπορεις να κανεις υποχωρησεις. να αφουγκραστεις τις επιθυμιες, τα συναισθηματα σου, τις αντοχες σου, τις αδυναμιες σου κ να αποφασισεις με βαση αυτα.

γιατι εσυ εισαι σε αυτη την κατασταση κ εσυ θα λουστεις την κατασταση κ τις συνεπειες.

αν πχ πεις ναι, επειδη καποιος αλλος, αν βρισκοταν στη θεση σου, θα γουσταρε να υιοθετησει το μωρο, εσυ θα εισαι του χρονου σε αυτη τη θεση, κ οχι ο αλλος. κ αν εσυ "τα παιξεις", εσυ θα θυμωσεις κ θα λουστεις τις συνεπειες, οχι ο αλλος (που μπορει πραγματι κ να την εβρισκε τη φαση, καθως ο αλλος ειναι καποιος αλλος ανθρωπος με διαφορεικες επιθυμιες, διαφορετικες αντοχες, διαφορετικα βιωματα απο εσενα).

αν εσυ πεις ναι τωρα, οχι γιατι γουσταρεις, αλλα ως μια καταπιεστικη θυσια για τον συντροφο σου, κ αν αυριο δεν περπατησει καλα το στορι, πιθανως θα θυμωσεις μαζι του που εμπλεξες σε αυτη την κατασταση κ θα τοτε θα ειναι τα πραγματα πιο πολυπλοκα κ θα εχεις κ το μωρο κ μπορει να στραβωσει κ η σχεση σου.

βεβαια κ αυτο ειναι ενα φανταστικο σεναριο.
η ζωη ειναι παντα και απροβλεπτη.
μπορει ο,τι κ να αποφασισεις τωρα, τελικα τα πραγματα να ερθουν πολυ διαφορετικα κ απροβλεπτα. κανεις δεν γνωριζει.

οποτε το καλυτερο ειναι κατα τη γνωμη μου να απαντησεις τωρα αυτο που τωρα νιωθεις, κ μεχρι εκει που μπορει να παρθει καποια αποφαση.

οποτε μπορεις να του πεις πως νιωθεις για ολη αυτη την κατασταση, κ μετα θα δεις πως θα το παρει κ τι θα απαντησει κ αυτος. θα ηταν πιθανον πολυ ωφελιμο κ για τους δυο σας, να κανετε μια κουβεντα ειλικρινη για το πώς νιωθετε, τι σκεφτεστε πανω σε ολο αυτο κ να μοιραστειτε σκεψεις κ συναισθηματα. ισως ετσι να προκυψει καποια μεσοβεζικη λυση.

παντως νομιζω οτι ειναι παγιδα να παρεις αποφαση με βαση τι θα εκαναν διαφορετικοι ανθρωποι στη θεση σου. γιατι οι αλλοι απαντουν πολυ συχνα με βαση τις δικες τους επιθυμιες κ οχι με βαση τις δικες σου! :)

καλη αποφαση ευχομαι! :)

Quote:

---

Originally Posted by RockElCasbah

Θέλω να πω Babel πως εφόσον ούτως ή άλλως δε μπορώ να τεκνοποιήσω, ποιός ο λόγος να μάθαινε τον ατυχή έγγαμο βίο μου;... με αυτή την έννοια. Επειδή με τα χρόνια όντως δεν ένιωσα να θέλω παιδιά, του είπα ένα απλό "δε θέλω να κάνω παιδιά" και πέρασε στην ιστορία χωρίς πολλά - πολλά... είχα τους λόγους μου... μοιάζουν λίγο με αυτούς της κοπέλας που έβαλε θρεντ για το βιασμό της... μη πω πως είναι και πανομοιότυποι δηλαδή...

---

Οι λογοι ειναι πολλοι.Δε μπορω να σου πω ομως οτι κανεις λαθος γιατι και γω μαλλον αυτο θα εκανα.
Αυτο δε σημαινει ομως οτι το θεωρω και σωστο.Μου φαινεται δλδ σα δικαιολογια το " εφόσον ούτως ή άλλως δε μπορώ να τεκνοποιήσω...".
Σαν να μη το εχεις ξεπερασει δλδ και το χρησιμοποιεις ωστε να μη χρειαστει να το "ξαναζησεις" εξιστορωντας το στον συντροφο.

επισης δε νομιζω οτι χρειαζεται να τα λεμε ολα στο συντροφο μας χαρτι κ καλαμαρι κ ειδικα αν δεν το νιωθουμε, κ αν ειναι μια ιστορια του παρελθοντος που δεν εχει σε τιποτα να κανει με αυτον.

Ευχαριστώ που τοποθετείστε. Θα την κάνω για λίγο για να κοιμηθώ. Είναι η πρώτη φορά που με δυσαρεστεί το ξύπνημα στις 5. Γαμημένα συναισθηματικά φορτία... θα επανέλθω για να σχολιάσω. Μερσώ και πάλι!

RockElCasbah

δε θα μεγαλωσει με 800 ατομα,αλλα ακομα και με 800 ατομα να μεγαλωσει ειναι οι συγγενεις του,μια χαρα θα ειναι. δεν ειναι ουτε γατι ουτε σκυλι το παιδι,θελει αφιερωση ζωης. κι εσυ απ'οσο καταλαβα δε θες να αφιερωσεις τη ζωη σου σε ενα παιδι,την εχεις βρει εκει με τα ζωακια,το σπιτακι και τη φυση σε παραδεχομαι.

γιατι μην εχεις την εντυπωση οτι αν ερθει το μωρο εκει θα εχεις χρονο για τα ζωα η ο,τι κανεις,θα εισαι με το μωρο.

κι αν "την βαρεσει" σε κανα συγγενη εκει και θελει μετα να το παρει αυτος,ενω εσυ εχεις φτυσει αιμα?

ξεμπλεξες μια φορα απο μια κατασταση και τωρα εισαι κομπλε με το σπιτακι σου και ολα στην ησυχια σου,και πας να μπλεξεις παλι. ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΘΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Έιβη, μαύρη Ίρις η όπως αλλιώς σε λένε.. τελικά τι αποφάσισε η μεγαλειότητα σου (το λέω για αστείο το μεγαλειότητα μην μου θυμώσεις :( Κρίμα είναι πάντως να κλείνεις με αυτό το τρόπο τα μάτια στην πραγματικότητα... όπως κάνεις με το θέμα αυτό.

Δεν θα κάνεις τίποτα που δε θέλεις. Συμφωνώ με τη Lou! Και επειδή είμαι από αυτές που δεν ήθελα ούτε θέλω παιδιά, μπορώ να σε καταλάβω. Και δεν είμαι σίγουρη ότι κι ο φίλος σου έχει συνειδητοποιήσει τι πάει να κάνει, μάλλον δίνει μια υπόσχεση συναισθηματιά φορτισμένος.
Αν δεν υπήρχες εσύ και ήταν μόνος του, θα έπαιρνε μια τέτοια απόφαση? Ή στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε σένα, γιατί κακά τα ψέματα,
το βάρος τελικά σ' εσένα θα πέσει. Όταν μάλιστα πρόκειται για κάποιον που δεν ήθελε παιδιά αλλά του προέκυψαν.
Αυτό που νομίζω ότι θα έκανα εγώ, είναι να του ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι διατεθημένη να αναλάβω τέτοια ευθύνη. Εκεί θα έπρεπε να αποφασίσει αν μπορεί και θέλει να μεγαλώσει μόνος του ένα παιδί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα ήταν δυνατό να συζήσουμε.
Και μην ξεχνάς ότι σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει αυτό ότι τον αγαπάς λιγότερο απ' ότι αν δεχόσουν ένα ουρανοκατέβατο παιδί. Γιατί μπορεί να τεθεί κι αυτό σαν θέμα από την πλευρά του.
Δύσκολη κατάσταση.

Quote:

---

Originally Posted by Instant

Έιβη, μαύρη Ίρις η όπως αλλιώς σε λένε.. τελικά τι αποφάσισε η μεγαλειότητα σου (το λέω για αστείο το μεγαλειότητα μην μου θυμώσεις :( Κρίμα είναι πάντως να κλείνεις με αυτό το τρόπο τα μάτια στην πραγματικότητα... όπως κάνεις με το θέμα αυτό.

---

θες να στο δωσουμε εσενα το μωρο να το ξεσκατιζεις εσυ;
αφου δειχνεις τοσο προθυμος; :)

καλα κανεις και δεν θες ενα μωρο, Γιατι οταν μεγαλωσει θαναι πιο ευτυχισμενο που δεν μεγαλωσε με μια θεια που αγαπαει περισσοτερο τα τετραποδα της ....

Καλημέρα. Θά 'θελα να σχολιάσω έναν - έναν ξεχωριστά.

Ioannis2: "Το να επιλέξεις ζωη στη φύση με ζωα για συντροφιά αποκλειστικα, τωρα μπορεί να γεμίζει, δεν είναι απόλυτο ότι θα ισχύει το ίδιο και στο μακρυνό μέλλον όταν δλδ θα ναι ήδη αργα για άλλες επιλογές. Άμα επιλέξουμε ανθρώπους που μας αγαπάνε απίθανο κάποτε να αλλάξουμε γνωμη που τους επιλέξαμε αντι για καποιο άλλο τροπο ζωής. Κι απ τα γραφομενα σου βγάζω ότι κατα βαθος είσαι πολύ ευτυχισμένη με το πως σου ηρθαν τα πράγματα.".

Γιάννη, στην περίπτωσή μου, το πράμα συμβαίνει λίγο αντίστροφα σε σχέση με την περιγραφή σου. Καταρχήν δε σκέφτομαι το "μακρινό μέλλον". Είναι μια σκέψη που την έχω εγκαταλείψει ανεπιστρεπτί. Παλιότερα μου δημιουργούσε τρομερό άγχος και βρίσκω πως δεν έχουν νόημα τέτοια σκεπτικά με μακροπρόσθεσμους στόχους αν θέλεις. Για μένα είναι κατάληξη αυτός ο τρόπος ζωής, όχι δοκιμή. Δεν είμαι ούτε σε ηλικία για δοκιμές, αλλά όπως ξαναείπα, δε διαθέτω τις ανάλογες αντοχές. Ευτυχής νιώθω για πολλά πράματα, αλλά όχι για το πώς έρχονται τα πράματα τώρα. Τουναντίον, αλλά έτσι κι αλλιώς θα περάσει κι αυτό όπως περνάνε όλα. Με τί είδους απώλειες;... χμμ, θα δείξει. Πολλές φορές η πραγματικότητα μπαίνει σα το νερό στο αυλάκι από μόνη της. Είναι το "θα γίνει αυτό που ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να γίνει", και πιστεύω πολύ σε αυτή τη ρήση. Είτε θα με ευχαριστεί αυτό που θα συμβεί, είτε όχι.

Καρίσα και Στρείδι σας απάντησα χθες. Ας μην επαναληφθώ. Συμφωνώ με όσα λέτε. Αλλά στην περίπτωσή μου, όπως διαπιστώσατε, υπάρχουν κάποια στοιχεία εντόνως... αποτρεπτικά για μια τόσο μεγάλη απόφαση.

babel: "Εχω την εντυπωση πως οσοι επιλεγουν να μην κανουν παιδια το μετανιωνουν οταν μεγαλωσουν αρκετα.
Βεβαια ο καθενας δικαιουται να ζησει τη ζωη του συμφωνα με τις δικες του επιλογες.
Δυσκολη αποφαση πολυ..".

Ναι, είναι πολλοί οι άνθρωποι που μετανιώνουν αργότερα. Αλλά μάλλον με "σώζει" το ότι δεν ανήκω σε αυτή τη μερίδα. Αν είχα νιώσει την ανάγκη να (ξανά)κάνω παιδί, θαρρώ πως θα το είχα πράξει στα προηγούμενα χρόνια. Γιατί να αφήσω να φτάσω σχεδόν 41;... χαίρομαι όταν βλέπω μαμάδες με ενέργεια και διάθεση - ακόμη και μεγαλύτερες από μένα - αλλά δε θα μπορούσα να είμαι κάπως έτσι. Και ποτέ δε ξεχνάω πως έχω ιστορικό αλκοολισμού. Ευτυχώς που δεν έκανα καμιά μαλακία μέσα σε αυτό το διάστημα θα έλεγα, λολ!...

Νατάσα: "Γνώμη μου, εφόσον μοιράζεσαι τη ζωή σου με κάποιον, για να συνεχίσει ομαλά και χωρίς παρεξηγήσεις, οφείλεις να μοιραστείς και σημαντικά κομμάτια του παρελθόντος. Και είναι πολύ σημαντικό το οτι είχες κάνει γάμο και είχες ( ) ένα παιδί. Γιατί στην περίπτωση που γυρίσεις και πεις ''Κοιτα, εγω δε θέλω παιδιά'' θα βγάλει συμπεράσματα χωρίς να γνωρίζει πραγματικά τους λόγους. Σεβαστή η επιθυμία κάποιου που δε θέλει να τεκνοποιήσει, ακόμα πιο σεβαστή η επιθυμια κάποιου που δε θέλει παιδιά συν εξαιτίας άσχημου παρελθόντος...".

Νατάσα σαφώς και συμφωνώ πως καλό είναι να μοιραζόμαστε κομμάτια παρελθόντος. Αλλά όχι τα πάντα, κυρίως όταν δε συντρέχει λόγος. Μα όπως έγραψα και πιο μπροστά, το "δε θέλω παιδιά" ειπώθηκε από μένα αφού είχε τοποθετηθεί πρωτύτερα ο ίδιος πάνω σε αυτό. Δεν έβγαλε κανείς μας συμπεράσματα για τον άλλο. Απλά έτυχε να συμφωνούμε στο ζήτημα αυτό. Δεν υπήρχε λόγος για επέκταση. Σου ξαναθυμίζω πως σε μένα υπάρχει και το "δε μπορώ βιολογικά να κάνω παιδιά". Το γνωρίζει και αυτό, οπότε έληξε από μόνη της η συζήτηση και δε ξανάγινε ποτέ από τότε. Όταν χρειάστηκε να αναβιώσω καταστάσεις, σαφώς και μπήκα στη διαδικασία. Αλλά με τον ψυχαναλυτή μου και για καλό δικό μου. Δε βρήκα ποτέ λόγο να "βαρύνω" συναισθηματικά τον δικό μου άνθρωπο. Ας πούμε πως δεν έχει το ταλέντο ή τη γνώση να επεξεργαστεί κάτι που θα του πετάξω στο κεφάλι... και τί κάνουμε τότε;... μια τρύπα στο νερό μάλλον, λολ...:)...

"Στην περίπτωση που αδυνατείς να δεις ένα μέλλον με ένα παιδί, πρέπει να του ξεκαθαρίσεις πως ήταν δική του η απόφαση και ευθύνη να το υιοθετήσει, κάτι που εσένα δε σε βαραίνει ούτως ή αλλως ηθικά.".

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο και διαπιστωμένο. Δυστυχώς αδυνατώ. Άχ,... με περιμένει πάλι η... Μπακουριά, ανάθεμα την τύχη μου!... δε βαριέσαι. Είπαμε, θα γίνει αυτό που είναι να γίνει.

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

ροκ, να κατσεις να σκεφτεις ποια ειναι τα θελω σου κ μεχρι που μπορεις να κανεις υποχωρησεις. να αφουγκραστεις τις επιθυμιες, τα συναισθηματα σου, τις αντοχες σου, τις αδυναμιες σου κ να αποφασισεις με βαση αυτα.

γιατι εσυ εισαι σε αυτη την κατασταση κ εσυ θα λουστεις την κατασταση κ τις συνεπειες.

αν πχ πεις ναι, επειδη καποιος αλλος, αν βρισκοταν στη θεση σου, θα γουσταρε να υιοθετησει το μωρο, εσυ θα εισαι του χρονου σε αυτη τη θεση, κ οχι ο αλλος. κ αν εσυ "τα παιξεις", εσυ θα θυμωσεις κ θα λουστεις τις συνεπειες, οχι ο αλλος (που μπορει πραγματι κ να την εβρισκε τη φαση, καθως ο αλλος ειναι καποιος αλλος ανθρωπος με διαφορεικες επιθυμιες, διαφορετικες αντοχες, διαφορετικα βιωματα απο εσενα).

αν εσυ πεις ναι τωρα, οχι γιατι γουσταρεις, αλλα ως μια καταπιεστικη θυσια για τον συντροφο σου, κ αν αυριο δεν περπατησει καλα το στορι, πιθανως θα θυμωσεις μαζι του που εμπλεξες σε αυτη την κατασταση κ θα τοτε θα ειναι τα πραγματα πιο πολυπλοκα κ θα εχεις κ το μωρο κ μπορει να στραβωσει κ η σχεση σου.

βεβαια κ αυτο ειναι ενα φανταστικο σεναριο.
η ζωη ειναι παντα και απροβλεπτη.
μπορει ο,τι κ να αποφασισεις τωρα, τελικα τα πραγματα να ερθουν πολυ διαφορετικα κ απροβλεπτα. κανεις δεν γνωριζει.

οποτε το καλυτερο ειναι κατα τη γνωμη μου να απαντησεις τωρα αυτο που τωρα νιωθεις, κ μεχρι εκει που μπορει να παρθει καποια αποφαση.

οποτε μπορεις να του πεις πως νιωθεις για ολη αυτη την κατασταση, κ μετα θα δεις πως θα το παρει κ τι θα απαντησει κ αυτος. θα ηταν πιθανον πολυ ωφελιμο κ για τους δυο σας, να κανετε μια κουβεντα ειλικρινη για το πώς νιωθετε, τι σκεφτεστε πανω σε ολο αυτο κ να μοιραστειτε σκεψεις κ συναισθηματα. ισως ετσι να προκυψει καποια μεσοβεζικη λυση.

παντως νομιζω οτι ειναι παγιδα να παρεις αποφαση με βαση τι θα εκαναν διαφορετικοι ανθρωποι στη θεση σου. γιατι οι αλλοι απαντουν πολυ συχνα με βαση τις δικες τους επιθυμιες κ οχι με βαση τις δικες σου! :)

καλη αποφαση ευχομαι! :)

---

Πόσο δίκιο έχεις... και φαντάσου, είμαι και έντονα παρορμητικός άνθρωπος. Ευτυχώς το έχω... δαμάσει και αυτό τον τελευταίο καιρό. Ναι, ο καθένας θα αντιδρούσε ανάλογα με τα βιώματά του. Το μόνο σίγουρο επίσης. Είναι πολλές οι φορές στη ζωή μας που κάνουμε πράματα επειδή έτσι "είθισται" ή γιατί "αφού το κατάφεραν άλλοι, θα το κάνω κι εγώ"... μακάρι να ήταν έτσι πάντα. Αλλιώς τα καταφέρνουμε σε κάτι όταν είμαστε 20, αλλιώς στα 40 - για το ίδιο - κι αλλιώς στα 187, λολ...:)...

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Δεν θα κάνεις τίποτα που δε θέλεις. Συμφωνώ με τη Lou! Και επειδή είμαι από αυτές που δεν ήθελα ούτε θέλω παιδιά, μπορώ να σε καταλάβω. Και δεν είμαι σίγουρη ότι κι ο φίλος σου έχει συνειδητοποιήσει τι πάει να κάνει, μάλλον δίνει μια υπόσχεση συναισθηματιά φορτισμένος.
Αν δεν υπήρχες εσύ και ήταν μόνος του, θα έπαιρνε μια τέτοια απόφαση? Ή στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε σένα, γιατί κακά τα ψέματα,
το βάρος τελικά σ' εσένα θα πέσει. Όταν μάλιστα πρόκειται για κάποιον που δεν ήθελε παιδιά αλλά του προέκυψαν.
Αυτό που νομίζω ότι θα έκανα εγώ, είναι να του ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι διατεθημένη να αναλάβω τέτοια ευθύνη. Εκεί θα έπρεπε να αποφασίσει αν μπορεί και θέλει να μεγαλώσει μόνος του ένα παιδί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα ήταν δυνατό να συζήσουμε.
Και μην ξεχνάς ότι σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει αυτό ότι τον αγαπάς λιγότερο απ' ότι αν δεχόσουν ένα ουρανοκατέβατο παιδί. Γιατί μπορεί να τεθεί κι αυτό σαν θέμα από την πλευρά του.
Δύσκολη κατάσταση.

---

Επειδή έτσι κι αλλιώς φαίνεται το πώς θα καταλήξει όλο αυτό, αν μη τί άλλο, ελπίζω να μη συμβεί - έστω - αυτό που λες στο τέλος. Να τεθεί δλδ θέμα τύπου "δε τον αγαπώ αρκετά". Δε νομίζω πως η αγάπη έχει μέτρο, "λίγο - πολύ". Ή αγαπάς ή όχι. Δε νομίζω πως θα μπει τέτοιο θέμα. Μπορεί να μη γνωρίζει όλους τους λόγους για τους οποίους εγώ μπορεί να νιώθω πλέον πιο εξαντλημένη ή κουρασμένη από τον ίδιο ή από άλλες γυναίκες... αλλά σίγουρα είναι κάτι που και το βλέπει και το αντιλαμβάνεται αρκετά συχνά.

Quote:

---

Originally Posted by path

καλα κανεις και δεν θες ενα μωρο, Γιατι οταν μεγαλωσει θαναι πιο ευτυχισμενο που δεν μεγαλωσε με μια θεια που αγαπαει περισσοτερο τα τετραποδα της ....

---

Αν το θέμα ήταν έτσι ξεκάθαρο και απλό - όπως το θέτεις - σαφώς και δε θα είχα φτιάξει το θρεντ Παθ. Δε θα είχε λόγο ύπαρξης γιατί η επιλογή θα ήταν πανεύκολη. Προφανώς για λόγους που εσύ ξέρεις, παρέβλεψες όλα τα στοιχεία που έθεσα επί τάπητος. Όπως και νά 'χει, ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου.

Καλημέρα και μερσώ για το χρόνο σας!...:)... η σούπα σα να άρχισε να πήζει λίγο. Πάμε παρακάτω τώρα κι ο Θεός χορηγός...:)...

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

θες να στο δωσουμε εσενα το μωρο να το ξεσκατιζεις εσυ;
αφου δειχνεις τοσο προθυμος; :)

---

Όχι ευχαριστώ. Το μωρό πρέπει να είναι κοντά στους βιολογικούς τους γονείς εφόσον αυτοί ζουν.

Rock, φαίνεται αποφεύγεις να μου απαντήσεις για τους δικούς σου λόγους. Με πληγώνεις ρε συ. Φιλάκια!

path

Κατ'αρχας δεν ειναι θεια του,δεν του ειναι τιποτα. Αν ηταν θα αλλαζε το πραγμα. Δευτερον ειναι λαθος να πιστευεις οτι καποιος αγαπαει τα ζωα του πιο πολυ απο τους ανθρωπους,δεν υπαρχει τετοιος ανθρωπος. Υπαρχουν ομως ανθρωποι που γουσταρουν τη συμβιωση με ζωα. Και μαγκια τους,δεν σε ενοχλουν ουτε εσενα ουτε κανεναν. Κακο καρφι αυτο που πεταξες ομως... :P

RockElCasbah

Γιατι μιλας για μπακουρια? Δηλαδη ειναι αναγκη να χωρισετε? Δε μπορει ο καθενας να ζει στο σπιτι του,οπως τωρα,κι ΑΝ παρει τελικα το μωρο να πηγαινεις και να βοηθας,η ακομα και να το κρατας και σπιτι μερικες φορες? Και αν μετα απο 2-3 χρονια ειστε μαζι να το συζητησετε ξανα?
Πρεπει δηλαδη τωρα ντε και καλα να παντρευτειτε και να υιοθετησετε μαζι το μωρο? Δε μπορειτε ΑΠΛΑ να ειστε μαζι και να τον βοηθας οσο θελει??
Γιατι αγχωνεσαι τοσο πολυ?

Quote:

---

Originally Posted by Instant

Όχι ευχαριστώ. Το μωρό πρέπει να είναι κοντά στους βιολογικούς τους γονείς εφόσον αυτοί ζουν.

---

κρατα τα πρεπει σου για τον εαυτο σου. πολυ μου σπαν τα νευρα ατομα που ερχονται κ το δικο τους το πρεπει θελουν να το κατσικωσουν κ σε ολους τους υπολοιπους.
ευχαριστω, αλλα δε θα παρω!

Ο εκνευρισμός που έχεις προς το πρόσωπο μου εσύ και όχι μόνο είναι άνευ λογικής. Δεν έχω βλάψει κανένα μωρό, δεν θα έπρεπε να με νοιάζει βέβαια αφού μωρό δικό μου δεν έχω, ωστόσο κατανοώ τις προτεραιότητες που έχεις σε αυτή τη ζωή, όπως το να κρεμάς τον κόσμο από τις λέξεις και όχι τις πράξεις. Μην μιλάς καλύτερα.

"Δεν είναι και πολύ ωραίο να εκθέσεις έτσι έναν άνθρωπο που σου έκανε πρόταση γάμου, να το γράφεις σε φορουμ ψυχολογίας και να είναι και αρνητική η απάντηση. Συνήλθε, ολόκληρη γυναίκα είσαι.".

Ίνσταντ;... όχι τίποτις άλλο, αλλά για να μη λες πως δε σου απαντώ. Και τί να σου πω εδώ ρε συ φίλε;...:)... Νομίζω πως είσαι πάλι σε φάση που παίζεις με τα θέματα. Έχω πει δημοσίως πως εμένα προσωπικά δε με ενοχλεί. Αλλά όχι πως έχω και κάτι να σου πω έ;...:)... πάντως, αν θέλεις να το έχεις υπόψιν σου, δε μπορεί να σε αντιμετωπίζουν όλοι με την ίδια ανεκτικότητα. Και είναι και δικαίωμά τους στην τελική. Δε συμπεριλαμβάνω όσους θέλουν να σε πληγώσουν ή να σε κάνουν να νιώσεις άσχημα. Μόνο για όσους πραγματικά δε σηκώνουν τα όσα γράφεις ώρες - ώρες...:)...

"Να κάνεις αυτό που νιώθεις. Αν έχεις έστω και την παραμικρή αμφιβολία για τον άνθρωπο αυτό καλύτερα να του το ξεκαθαρίσεις.".

Εδώ μιλάς πιο τίμια. Ναι, αυτό που νιώθω θα κάνω. Γιατί δε θα παίξω ούτε με αυτόν, ούτε με το παιδάκι, ούτε με τον εαυτό μου. Συμφωνούμε επιτέλους!

"Γιατι μιλας για μπακουρια? Δηλαδη ειναι αναγκη να χωρισετε? Δε μπορει ο καθενας να ζει στο σπιτι του,οπως τωρα,κι ΑΝ παρει τελικα το μωρο να πηγαινεις και να βοηθας,η ακομα και να το κρατας και σπιτι μερικες φορες? Και αν μετα απο 2-3 χρονια ειστε μαζι να το συζητησετε ξανα?
Πρεπει δηλαδη τωρα ντε και καλα να παντρευτειτε και να υιοθετησετε μαζι το μωρο? Δε μπορειτε ΑΠΛΑ να ειστε μαζι και να τον βοηθας οσο θελει??
Γιατι αγχωνεσαι τοσο πολυ?".

Έχεις δίκιο απ' τη μια... απ' την άλλη... γιατί δε μπορώ να μπαίνω στη διαδικασία να μετακινούμαι όποτε χρειάζεται, μιας και μας χωρίζει αρκετή απόσταση.
Γιατί κάθε φορά θα πρέπει να βρίσκω κάποιον να φροντίζει τα του σπιτιού μου - με ό,τι συνεπάγεται - και δε το πολυθέλω αυτό. Είναι ολόκληρη μανούρα.
Γιατί - το κυριότερο αν θέλεις για αυτή την περίοδο - έχω αναλάβει να δώσω ένα "χέρι βοηθείας" στο ανηψούδι μου, τώρα που μετανάστευσε ο αδερφός μου... για τον οποίο, αν και η σχέση είναι κάκιστη μεταξύ μας, δε μπορώ να πω πως δε με άγγιξε συναισθηματικά το ότι μου ζήτησε τη συνδρομή μου, ας το πω έτσι...
Ήδη φιλοξένησα το πιτσιρίκι για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο. Ξεκουράστηκε λίγο η μάνα του. Δε διαμαρτυρήθηκε καθόλου και - υποτίθεται - σκοπός είναι να μη ζητάει συνέχεια το μπαμπά του και στεναχωριέται... αποφασίσαμε με τον αδερφό να έρχεται στας εξοχάς τα Σαββατοκύριακα... ούτε με τη μάνα μας - ΚΑΡΑλολ! - ούτε με την πεθερά του... η νύφη μου εργάζεται πολλές ώρες, θα βαρέσει μπιέλα, κρίμα νέο κορίτσι.
Του διαμόρφωσα τον κήπο, μέχρι και παιδική χαρά έφτιαξα με κούνιες, τραμπάλα, μίνι - γηπεδάκι. Μέχρι εκεί φτάνω Καρίσα. Παραπέρα, μάλλον όχι...:)... δε νομίζω πως και να ήθελα, θα μπορούσα να ανταπεξέλθω σε παραπέρα... ζωντόβολα. Άντε κι ένα "λολ" ακόμη!

Το μήνυμα τροποποιήθηκε για παραβίαση όρων χρήσης

Εκμεταλλεύεσαι την εκτίμηση που σου έχω Βινς... ή, πειραματίζεσαι για να δεις και τις δικές μου αντιδράσεις... τους λόγους σου τους έχω πει σε μήνυμα και μια χαρά τους κατάλαβες. Μη δοκιμάζεις πολλά. Δε θα τσιμπήσω. Καλό απόγεμα σε όλους. Ά, και πού 'σαι;... ενδεχομένως να σε εκνευρίσω εγώ στην τελική...
Είσαι σε φάση. Καλύτερα να γράψεις κανένα στίχο. Αυτό δε το κάνουν όλοι και το ξέρεις. Το μόνο εύκολο είναι να παίξουμε το πουλάκι μας. Κι εσύ δεν ανήκεις στο πλήθος Βινς. Αγάπησέ το λοιπόν. Όσο πας κόντρα, γίνεσαι ίδιος με αυτό. Φιλιά κι από μένα!

Quote:

---

Originally Posted by Instant

Το μήνυμα τροποποιήθηκε για παραβίαση όρων χρήσης

---

Συγχαρητηρια... μπραβο επιπεδο.. κ εις κατωτερα...

Quote:

---

Originally Posted by RockElCasbah

Εκμεταλλεύεσαι την εκτίμηση που σου έχω Βινς... ή, πειραματίζεσαι για να δεις και τις δικές μου αντιδράσεις... τους λόγους σου τους έχω πει σε μήνυμα και μια χαρά τους κατάλαβες. Μη δοκιμάζεις πολλά. Δε θα τσιμπήσω. Καλό απόγεμα σε όλους. Ά, και πού 'σαι;... ενδεχομένως να σε εκνευρίσω εγώ στην τελική...
Είσαι σε φάση. Καλύτερα να γράψεις κανένα στίχο. Αυτό δε το κάνουν όλοι και το ξέρεις. Το μόνο εύκολο είναι να παίξουμε το πουλάκι μας. Κι εσύ δεν ανήκεις στο πλήθος Βινς. Αγάπησέ το λοιπόν. Όσο πας κόντρα, γίνεσαι ίδιος με αυτό. Φιλιά κι από μένα!

---

Πες τα ρε συ Ροκ! Ολοι αυτο του λεμε κ δεν καταλαβαινει! Σβηνει γραφει μηνυματα θαρρεις κ ειναι παιδακι που παιζει με πλαστελινη, βριζει, γραφει ασυναρτησιες κ ασχετα πραγματα οπου βρει κ γαμαει τα θεματα παντου, προκαλει για να δει που θα φτασουμε κ απο πανω παραπονιεται κιολας! Ε οχι δα, ελεος, δεν ειμαστε μαλακες!

Λακρυμόζα δε μ' αρέσει να μιλάω έτσι στον Βινς. Μπορεί ο Βινς - και κάθε Βινς - να είναι κάποιος που χειρίζεται εξαιρετικά καλά τη γλώσσα, και να δουλεύει άπαντες ψιλό γαζί... μπορεί όμως και να είναι κάποιος που πονάει και κανένας μας να μη μπορεί να μπει στη θέση του. Από μένα έχει το "οκ" για να γράψει ο,τιδήποτε. Δε θα μιλήσω όμως ποτέ για λογαριασμό άλλων. Τον υπερασπίστηκα κάποιες φορές - όχι γιατί είμαι πιο έξυπνη, το αντίθετο θα έλεγα - αλλά γιατί κάποιοι θεώρησαν πως ήταν ο κατάλληλος για να μεταφράσουν την ανεπάρκειά τους. Άλλο αυτοί, που μπορεί και να έχουν σημαντικότερα προβλήματα αλλά όχι "διεγνωσμένα ', και άλλο όσοι δεν έχουν αντοχές να τον ανεχτούν.
Εν ολίγοις;... αν ο "Βινς" είναι σε απανωτές παραληρηματικές εξάρσεις, εγώ θα σιωπήσω... αν "προσποιείται" τέτοιες λόγω καλού χειρισμού του λόγου και εξαιρετικής νοημοσύνης... εγώ δε θα το μάθω ποτέ... αλλά να τον πιάσω σε ανελέητο κυνηγητό χωρίς να γνωρίζω τί συμβαίνει, σόρυ δε θα το κάνω... έγραψες κάτι πολύ αστείο σήμερα... το ξέχασα, πάω να θυμηθώ, λολ!

Ροκ, δεν διαφωνω με οσα λες, απλα κατι που γινεται κατ επαναληψη χανει την αρχικη του εγκυροτητα κ αξιοπιστια, η ο,τι αλλο ηταν το χαρακτηριστικο του τελοσπαντων.. οπως το παραμυθι με τον ψευτη βοσκο... (τι θυμαμαι τωρα, μαλλον πρεπει σε μενα να το φερεις το παιδι!) ο βινς αυτο που κανει το κανει κατ εξακολουθηση βαζοντας ως αλλοθι την ασθενεια του.. απο την ιδια ασθενεια ομως πασχω κ εγω κ ποσοι αλλοι εδω μεσα.. το οτι δεν εχουμε ομως την ιδια συμπεριφρα λεει πολλα...