έχω χάσει τα λογικά μου

καλησπέρα. δεν είμαι καλά. δεν είμαι πλέον αυτή που ήμουν. μετά από μια περίοδο βαριάς κατάθλιψης προσπαθώ να συνέλθω με νύχια και με δόντια. ο πόνος ο πολύς πέρασε αλλά δεν υπάρχει κάτι άλλο στην ζωή μου που να με κρατάει στην επιφάνεια. όλο και βουλιάζω. μετά από έναν άσχημο χωρισμό είμαι μόνη, άνεργη, με μια οικογένεια που με ζορίζει και φίλες που είναι στον κόσμο τους. νιώθω ένα χαοτικό κενό.πλέον δεν έχω όνειρα,δεν έχω στόχους ο κόσμος μου διαλύθηκε. τι σκατά να περιμένω από αυτήν την ζωή? μια δουλειά??χαχαχα. καλύτερους φίλους. όλοι το συμφέρον τους κοιτάνε και το απέδειξαν.έναν σύντροφο. μόνο ερωτικές απογοητεύσεις έχω ζήσει μέχρι τώρα.δεν πιστεύω πως θα βρω κιόλας. έχω βάλει και κάποια κιλά που μου έχουν καταστρέψει την αυτοπεποίθηση.
δεν τα αξίζω όλα αυτά που ζω πραγματικά. αλλά έχει μήνες αυτή η κατάσταση που είμαι μια ζωντανή νεκρή. τσάμπα το οξυγόνο που αναπνέω.έχω κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. θέλω πολύ να ξανακάνω αλλά να έχει αποτέλεσμα μπας και γαληνέψει η ψυχή μου επιτέλους.αλλά μέχρι κι αυτό φοβάμαι να κάνω, να ανέβω στην ταράτσα και να πηδήξω.κι είναι τόσο απλό.

p.s. το nickname μου καμία σχέση

Quote:

---

Originally Posted by ανέμελη

καλησπέρα. δεν είμαι καλά. δεν είμαι πλέον αυτή που ήμουν. μετά από μια περίοδο βαριάς κατάθλιψης προσπαθώ να συνέλθω με νύχια και με δόντια. ο πόνος ο πολύς πέρασε αλλά δεν υπάρχει κάτι άλλο στην ζωή μου που να με κρατάει στην επιφάνεια. όλο και βουλιάζω. μετά από έναν άσχημο χωρισμό είμαι μόνη, άνεργη, με μια οικογένεια που με ζορίζει και φίλες που είναι στον κόσμο τους. νιώθω ένα χαοτικό κενό.πλέον δεν έχω όνειρα,δεν έχω στόχους ο κόσμος μου διαλύθηκε. τι σκατά να περιμένω από αυτήν την ζωή? μια δουλειά??χαχαχα. καλύτερους φίλους. όλοι το συμφέρον τους κοιτάνε και το απέδειξαν.έναν σύντροφο. μόνο ερωτικές απογοητεύσεις έχω ζήσει μέχρι τώρα.δεν πιστεύω πως θα βρω κιόλας. έχω βάλει και κάποια κιλά που μου έχουν καταστρέψει την αυτοπεποίθηση.
δεν τα αξίζω όλα αυτά που ζω πραγματικά. αλλά έχει μήνες αυτή η κατάσταση που είμαι μια ζωντανή νεκρή. τσάμπα το οξυγόνο που αναπνέω.έχω κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. θέλω πολύ να ξανακάνω αλλά να έχει αποτέλεσμα μπας και γαληνέψει η ψυχή μου επιτέλους.αλλά μέχρι κι αυτό φοβάμαι να κάνω, να ανέβω στην ταράτσα και να πηδήξω.κι είναι τόσο απλό.

p.s. το nickname μου καμία σχέση

---

Ανέμελη, ένα ένα, μην τα βάζεις όλα σε ένα τσουβάλι στο μυαλό σου....:p
Η περίοδος βαριάς κατάθλιψης που λες ότι πέρασε, πώς πέρασε;απο μόνη της;Υποθέτω κάποιοι μηχανισμοί σου ενεργοποιήθηκαν και τα κατάφερες.Πώς τα κατάφερες λοιπόν;

Καλησπερα Ανεμελη.
Θα μπορουσες να μας πεις λιγα παραπανω πραγματα για σενα?
Oπως για παραδειγμα την ηλικια σου?
Ή λιγα παραπανω λογια για την καταθλιψη σου.Ποτε ηρθε,ποσο κρατησε κλπ.

...πιθανολογώ πως βαριά κατάθλιψη εννοείς τον χωρισμό σου?

ναι ο χωρισμός και ο τρόπος που έγινε με έριξε σε βαριά κατάθλιψη όπου είχα αρρωστήσει και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να πεθάνω για να ηρεμήσω. είμαι 27. πέρσι συνέβησαν όλα αυτά η κατάθλιψη κράτησε αρκετούς μήνες και τώρα έχει μήνες περίπου που έχω ηρεμήσει κάπως. πέρασε λόγω χρόνου κυρίως και λόγω μιας καινούριας γνωριμίας η οποία δυστυχώς δεν.

Ο χωρισμος ειναι μια δυσκολη κατασταση που μπορει να οδηγησει σε μεγαλη περιοδο θλιψης.
Η καταθλιψη ομως ειναι κατι το τελειως διαφορετικο.Ειναι νοσος.
Σου εχει γινει καποια διαγνωση απο ειδικο?
Eγω πιστευω πως περνας μια φαση απογοητευσης,λογω του οτι οπως αναφερεις πολλοι τομεις στην ζωη σου δεν ειναι στο επιπεδο που θα ηθελες(εργασια,φιλια,σχεση, οικογενεια).
Δωσε χρονο στον εαυτο σου,βρες τις αιτιες και δωσε τις λυσεις.

πήγα μια φορά σε ψυχολόγο και δεν μπόρεσα καν να της μιλήσω μιας και έβαλα τα κλάματα.ήταν μια περίοδος στην οποία δεν έβαζα μπουκιά στο στόμα μου,είχα αποκτήσει ένα σωρό φοβίες, κοιμόμουν 12 ώρες την μέρα, δεν έβγαινα από το σπίτι, δεν έκανα τίποτα, δεν με ευχαριστούσε τίποτα(ούτε καν πράγματα που με ευχαριστούσαν παλιότερα), δεν υπήρχε αύριο, ήταν όλα μαύρα, πονούσε το στομάχι μου, η πλάτη μου,ξυπνούσα με αναγούλες, έβλεπα εφιάλτες, έκλαιγα όλη τη μέρα, δεν υπήρχε τίποτα να με κάνει να χαμογελάσω.έψαχνα μανιωδώς τρόπους να αυτοκτονήσω. δεν νομίζω ότι όλα αυτά ήταν μια απλή θλίψη.

φέτος πέρασα και το πιο μαρτυρικό καλοκαίρι της ζωής μου. κλεισμένη μέσα στο σπίτι.να έχω χάσει το μυαλό μου, να ψάχνω γκόμενο από το ίντερνετ νομίζοντας ότι αν πάω με κάποιον θα ξεπεράσω τον πρώην.(ευτυχώς δεν έκανα κάτι με κάποιον).απελπισμένη και καημένη.

..ανέμελη...γιατί ήταν τόσο δύσκολος αυτός ο χωρισμός για σένα?

Ανέμελη,οκ. ο χρόνος και μια νεα γνωριμία βοηθησαν να ξεπεράσεις το χωρισμό σου.Έβαλες κι εσύ το χεράκι σου όμως, την έκανες την προσπάθειά σου, σωστα;Για σκέψουν λίγο πώς έδωσες αυτη τη χείρα βοηθείας στον εαυτό σου;...
Θα σταθώ λίγο στο θέμα των φίλων προς το παρόν.Ξέρεις. καμια φορά μας φαινεται ότι καποιος δεν μας καταλαβαίνει, ότι ζει "στον κόσμο του", ότι δεν μπορουμε να επικοινωνήσουμε μαζί του κ.λ.π.Συχνά όμως πέφτουμε έξω.Μπορεί ο άλλος μια χαρα να μας καταλαβαίνει, αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ αν δεν προσπαθησουμε να του πουμε δυο κουβέντες, να του ανοιχτούμε ή ακόμα και να ζητησουμε βοήθεια.Το ίδιο μπορεί να ισχύει και τα μέλη της οικογένειάς μας. Οι άνθρωποι εκλπήσσουμε ο ένας τον άλλον συνεχεια.και όχι μόνο δυσάρεστα...

Στα πρωτα ποστ δινεις την εντυπωση,οτι μονο ο χωρισμος ειναι το προβλημα.
Εγω θα σε συμβουλευα να ξαναεπισκεφτεις καποιον ειδικο,σιγουρα μπορει να σε συμβουλεψει καλυτερα απο εμας εδω στο φορουμ.

Το κενο που λες οτι νιωθεις ειναι κατι που εμφανιζεται σε δυσκολες περιοδους της ζωης μας.Νιωθουμε οτι τιποτα δεν μας γεμιζει και ακομα και τα πραγματα που καποτε να μας εδιναν ευχαριστηση πλεον μας ειναι αδιαφορα.Ψαξε να βρεις νεα ερεθισματα,νεες ασχολιες,μιλα με καποιον που πιστευεις οτι θα σε καταλαβει.

για τον κλασικό λόγο. είχε παράλληλη σχέση. μόλις το κατάλαβα όμως άρχισε ο γολγοθάς. να επιμένει, να μου λέει ψέματα, να με κοροιδεύει μέσα στα μούτρα μου, εγώ να τρελαίνομαι. να υπάρχουν οι ενδείξεις μπροστά στα μάτια μου, αυτός να τα αρνείται όλα, να μου φέρεται σαν σκουπίδι, εγώ να βυθίζομαι στην κατάθλιψη κι αυτός απαθής. όλα θα είχαν τελειώσει απλά κι ανώδυνα αν εξαφανιζόμουν απλά χωρίς να περιμένω εξηγήσεις.ή αν απλά μου έλεγε ξέρεις θέλω να χωρίσουμε και τέλος. δεν θα πω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί δεν έχουν και νόημα.κράτησε αρκετό καιρό αυτό. φτάσαμε στο σημείο η νέα γκόμενα να βάλει το τέλος αντί για αυτόν. μετά από αυτό εξαφανίστηκα.πέρασα άλλο ένα τετράμηνο μαυρίλας μέχρι που γνώρισα αυτόν που με έκανε να ξεχάσω τον πρώην. είχε ότι έψαχνα ακριβώς.ήταν απλά τέλειος, ούτε συγκρινόταν με τον πρώην.αλλά για κάποιον λόγο που δεν κατάλαβα δεν συνεχίστηκε.

δυστυχώς μίλησα σε όλους τους φίλους αλλά όλοι είχαν την ίδια απαθή αντίδραση. αυτό με έριξε ακόμη πιο κάτω από τον πάτο.

Καλά το λεγε ένας φίλος μου (έχει χαθεί πλέον) πως όταν κάτι φαίνεται πολύ καλό κάτι δεν πάει καλά. Βέβαια περιτό να πω πως μου είχε δηλώσει πως πάσχει από σχιζοφρένεια (και αυτός! λολ)

Με λίγα λόγια, συνεχίζεις να αυτοτιμωρείσαι;Κάτι τέτοιο πιάνω.

τι εννοείτε αυτοτιμωρούμαι? λέτε να είμαι μαζόχα? να θέλω να πονάω? απλά δεν είμαι καλά δεν έχω ξανανιώσει χαρούμενη.

Quote:

---

Originally Posted by ανέμελη

καλησπέρα. δεν είμαι καλά. δεν είμαι πλέον αυτή που ήμουν. μετά από μια περίοδο βαριάς κατάθλιψης προσπαθώ να συνέλθω με νύχια και με δόντια. ο πόνος ο πολύς πέρασε αλλά δεν υπάρχει κάτι άλλο στην ζωή μου που να με κρατάει στην επιφάνεια. όλο και βουλιάζω. μετά από έναν άσχημο χωρισμό είμαι μόνη, άνεργη, με μια οικογένεια που με ζορίζει και φίλες που είναι στον κόσμο τους. νιώθω ένα χαοτικό κενό.πλέον δεν έχω όνειρα,δεν έχω στόχους ο κόσμος μου διαλύθηκε. τι σκατά να περιμένω από αυτήν την ζωή? μια δουλειά??χαχαχα. καλύτερους φίλους. όλοι το συμφέρον τους κοιτάνε και το απέδειξαν.έναν σύντροφο. μόνο ερωτικές απογοητεύσεις έχω ζήσει μέχρι τώρα.δεν πιστεύω πως θα βρω κιόλας. έχω βάλει και κάποια κιλά που μου έχουν καταστρέψει την αυτοπεποίθηση.
δεν τα αξίζω όλα αυτά που ζω πραγματικά. αλλά έχει μήνες αυτή η κατάσταση που είμαι μια ζωντανή νεκρή. τσάμπα το οξυγόνο που αναπνέω.έχω κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. θέλω πολύ να ξανακάνω αλλά να έχει αποτέλεσμα μπας και γαληνέψει η ψυχή μου επιτέλους.αλλά μέχρι κι αυτό φοβάμαι να κάνω, να ανέβω στην ταράτσα και να πηδήξω.κι είναι τόσο απλό.

p.s. το nickname μου καμία σχέση

---

κι εγω εβλεπα το νικνειμ σου και δεν πιστευα στο τι διαβαζα :)
οντως ετσι οπως περιγραφεις τις δυσκολιες που περασες, ειναι πολυ πιθανον να ειχες/εχεις καταθλιψη.
αλλα οταν μας ειπες οτι την περασες, νομιζα οτι εισαι σε θεραπεια.
φανταζομαι οτι το ξερεις οτι η καταθλιψη ειναι μια αρκετα σοβαρη ασθενεια. δεν ειναι και τοσο απλο να την ξεφορτωθεις, ωστοσο θεραπευεται.
αν εσυ ξαναγυρισες σε σκεψεις αυτοκτονιας, νομιζεις οτι ειναι δικαιο για σενα , να πεθανεις χωρις να δοκιμασεις αν μπορουσες να θεραπευτεις?
δεν σου περασε απ το μυαλο να αναζητησεις μια κανονικη θεραπεια και να δεις πως θα νοιωσεις μετα απο αυτην?
καταλαβαινω πολυ καλα την κατασταση σου.
βρεθηκα ακριβως στην δικη σου θεση πριν λιγα χρονια, μονο που ημουν και δεκα χρονια μεγαλυτερη σου.
δεν εννοω την αποπειρα, η μια διεγνωσμενη καταθλιψη, αλλα τις συνθηκες ζωης, που σου προκαλεσαν αυτη την διαθεση.
εγω ειμαι καλα. δεν πηγα σε γιατρο, ενοιωσα πολυ διαφορετικα μετα απο εναν χρονο κι απο κει και περα η κατασταση ηταν βιωσιμη.
και δουλεια βρηκα, και ερωτευτηκα ξανα και πολλα ωραια πραγματα εζησα.
δεν ειμαστε ολοι ιδιοι, ουτε σε αντοχες, ουτε σε αντιδρασεις. για εσενα μπορει να ειναι και πιο ευκολο. μπορει και πιο δυσκολο...
παντως γινεται. ειτε με βοηθεια, ειτε χωρις.
γιατι δεν κανεις μια προσπαθεια να παρεις βοηθεια? εχεις καμια καλυτερη ιδεα?

Quote:

---

Originally Posted by ανέμελη

για τον κλασικό λόγο. είχε παράλληλη σχέση. μόλις το κατάλαβα όμως άρχισε ο γολγοθάς. να επιμένει, να μου λέει ψέματα, να με κοροιδεύει μέσα στα μούτρα μου, εγώ να τρελαίνομαι. να υπάρχουν οι ενδείξεις μπροστά στα μάτια μου, αυτός να τα αρνείται όλα, να μου φέρεται σαν σκουπίδι, εγώ να βυθίζομαι στην κατάθλιψη κι αυτός απαθής. όλα θα είχαν τελειώσει απλά κι ανώδυνα αν εξαφανιζόμουν απλά χωρίς να περιμένω εξηγήσεις.ή αν απλά μου έλεγε ξέρεις θέλω να χωρίσουμε και τέλος. δεν θα πω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί δεν έχουν και νόημα.κράτησε αρκετό καιρό αυτό. φτάσαμε στο σημείο η νέα γκόμενα να βάλει το τέλος αντί για αυτόν. μετά από αυτό εξαφανίστηκα.πέρασα άλλο ένα τετράμηνο μαυρίλας μέχρι που γνώρισα αυτόν που με έκανε να ξεχάσω τον πρώην. είχε ότι έψαχνα ακριβώς.ήταν απλά τέλειος, ούτε συγκρινόταν με τον πρώην.αλλά για κάποιον λόγο που δεν κατάλαβα δεν συνεχίστηκε.

---

..δεν μπορώ ούτε να διανοηθω τον πόνο που ένιωσες...:(

τι έγινε με την επόμενη σχέση?
τι πιστεύεις πως δεν πήγε καλα?

Μηπως κανεις και εσυ καποια λαθη στις σχεσεις σου με τους αντρες?
Mηπως επενδυεις σε μια σχεση περισσοτερο απο οτι θα επρεπε?
Mαλακες θα περασουν πολλοι απο την ζωη σου ειτε φιλοι ειτε γκομενοι.
Θα πρεπει εσυ να εισαι δυνατη και να προστατευεις τον εαυτο σου απο αυτη την κατρακυλα που περιγραφεις,και να μην τους αφηνεις να σε επηρρεαζουν.

Quote:

---

Originally Posted by ανέμελη

τι εννοείτε αυτοτιμωρούμαι? λέτε να είμαι μαζόχα? να θέλω να πονάω? απλά δεν είμαι καλά δεν έχω ξανανιώσει χαρούμενη.

---

Ασυνείδητα το κάνεις, όχι συνειδητά.Ταλαιπώρησες πολύ τον εαυτό σου στο τέλος της σχέσης σου,αυτό εννοώ και τον ταλαιπωρείς ακόμα.Χωρίς να το θέλεις φυσικά.
Κατα τ' άλλα συμφωνώ με τα παραπάνω που είπαν άλλα μέλη, μήπως δηλαδή να το δεις λίγο πιο συστηματικά το θέμα με τη διάθεσή σου.

δεν ήθελα να αρχίσω τους γιατρούς και τα φάρμακα γιατί θέλω κάποια στιγμή να διοριστώ σαν εκπαιδευτικός.
η επόμενη σχέση δυστυχώς δεν ήταν καν σχέση. όταν τον γνώρισα ξέχασα τα πάντα, έβλεπα παντού καρδούλες. και αμέσως έμαθα ότι του άρεσα πολύ. είχα γίνει άλλος άνθρωπος. βγήκαμε μετά. δεν ξέρω τι πήγε στραβά. κάτι που είπα, κάτι που έκανα, ή βρήκε άλλη, δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω. μετά χλιάρυνε, κι εγώ το πήρα πολύ βαριά. ακόμη και τώρα δεν μπορώ να τον ξεχάσω. ίσως είναι πολύ τέλειος για μένα και δεν του αξίζει κάποια σαν και μένα. καλύτερα, ας αφήσω τον άνθρωπο στην ησυχία του να βρει μια φυσιολογική κοπέλα.

Quote:

---

Originally Posted by ανέμελη

δεν ήθελα να αρχίσω τους γιατρούς και τα φάρμακα γιατί θέλω κάποια στιγμή να διοριστώ σαν εκπαιδευτικός.
η επόμενη σχέση δυστυχώς δεν ήταν καν σχέση. όταν τον γνώρισα ξέχασα τα πάντα, έβλεπα παντού καρδούλες. και αμέσως έμαθα ότι του άρεσα πολύ. είχα γίνει άλλος άνθρωπος. βγήκαμε μετά. δεν ξέρω τι πήγε στραβά. κάτι που είπα, κάτι που έκανα, ή βρήκε άλλη, δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω. μετά χλιάρυνε, κι εγώ το πήρα πολύ βαριά. ακόμη και τώρα δεν μπορώ να τον ξεχάσω. ίσως είναι πολύ τέλειος για μένα και δεν του αξίζει κάποια σαν και μένα. καλύτερα, ας αφήσω τον άνθρωπο στην ησυχία του να βρει μια φυσιολογική κοπέλα.

---

...μαλλον κουβαλάς την "αποτυχία" της προηγούμενης σχέσης, (τα εισαγωγικά έχουν να κάνουν με το ότι η ευθύνη ηταν 50-50).
Ισως δεν ήσουν έτοιμη για κάτι νέο αφού η πληγή ήταν ακόμη ανοιχτή.
Δεν προσπάθησες στην πορεία να ξανα επικοινωνήσεις μαζί του?

Ο ειδικος δεν ειναι απαραιτητο οτι θα σου γραψει φαρμακα,και η δουλεια δεν εχει καμμια σχεση,γιατι πιστευεις πως αν πας σε εναν γιατρο δεν θα μπορεις να διοριστεις?
Eγω διακρινω μια πολυ χαμηλη αυτοπεποιθηση.
Τι παει να πει ειναι πολυ τελειος για σενα?
Εσυ δηλαδη τι εισαι?
Πρεπει να βαλεις τον εαυτο σου πανω απο ολα.

μια φορά μιλήσαμε και εντάξει ούτε κρύο ούτε ζέστη. δεν επέμεινα(τρομάρα μου),δεν τον ξαναενόχλησα κι απλά με τρώει το μαράζι.
δεν ξέρω ένας ψυχολόγος πως ακριβώς θα με βοηθήσει. τι θα μου πει δηλαδή που δεν μου έχουν πει άλλοι? μια δουλειά χρειάζομαι να ξεκινήσω τη νέα μου ζωή.

Quote:

---

Originally Posted by ανέμελη

δεν ήθελα να αρχίσω τους γιατρούς και τα φάρμακα γιατί θέλω κάποια στιγμή να διοριστώ σαν εκπαιδευτικός.


Αυτό δεν το κατάλαβα.Οι εκπαιδευτικοι δεν έχουν δικαίωμα να έχουν κατάθλιψη;

η επόμενη σχέση δυστυχώς δεν ήταν καν σχέση. όταν τον γνώρισα ξέχασα τα πάντα, έβλεπα παντού καρδούλες. και αμέσως έμαθα ότι του άρεσα πολύ. είχα γίνει άλλος άνθρωπος. βγήκαμε μετά. δεν ξέρω τι πήγε στραβά. κάτι που είπα, κάτι που έκανα, ή βρήκε άλλη, δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω. μετά χλιάρυνε, κι εγώ το πήρα πολύ βαριά. ακόμη και τώρα δεν μπορώ να τον ξεχάσω. ίσως είναι πολύ τέλειος για μένα και δεν του αξίζει κάποια σαν και μένα. καλύτερα, ας αφήσω τον άνθρωπο στην ησυχία του να βρει μια φυσιολογική κοπέλα

Δεν έχεις σκεφτεί ότι μπορεί και κάτι άλλο να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, πέρα απο έναν άντρα;

.

---

Ξανασκέψου λίγο μήπως είσαι σκληρή με τον εαυτό σου....

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Ο ειδικος δεν ειναι απαραιτητο οτι θα σου γραψει φαρμακα,και η δουλεια δεν εχει καμμια σχεση,γιατι πιστευεις πως αν πας σε εναν γιατρο δεν θα μπορεις να διοριστεις?
Eγω διακρινω μια πολυ χαμηλη αυτοπεποιθηση.
Τι παει να πει ειναι πολυ τελειος για σενα?
Εσυ δηλαδη τι εισαι?
Πρεπει να βαλεις τον εαυτο σου πανω απο ολα.

---

εγώ τι είμαι? έλα ντε. δεν έχω ιδέα. ίσως μιζέριασα και δεν το κατάλαβα. αλλά ρε γαμώτο πολύ εύκολα δεν ξενερώνουν οι άνθρωποι σήμερα?

φυσικά και δεν περιμένω έναν άντρα να με κάνει να νιώσω χαρούμενη.θέλω και δουλειά, θέλω και φίλους καλούς. ότι χρειάζεται ένας άνθρωπος σήμερα για να επιβιώσει.

Ειλικρινα πιστευω πως πρεπει να επαναπροσδιορισεις καποια πραγματα.
Πιστευυω πως λογω των απγοητευσεων που λες πως περασες,εχεις διαστεβλωμενη εικονα για τον εαυτο σου.
Καθε φορα που καποιος σε αφηνει ριχνεις τις ευθυνες πανω σου και πιστευεις πως εισαι ανικανη.
Δεν γινεται εσυ να συγκεντρωνεις ολα τα αρνητικα του κοσμου και οι αλλοι να ειναι παντα τελειοι.
Ξανασκεψου το θεμα του ειδικου.
Εγω ειμαι σε γκρουπ αυτοθεραπειας και παω μια φορα το 2 μηνο σε ψυχολογο.Δεν παιρνω φαρμακα,και ημουν σε πολυ χειροτερη κατασταση απο εσενα

να πάω σε ψυχολόγο να πω τι έχει γίνει με τον πρώην μου? σιχαίνομαι να μιλάω για αυτά πραγματικά..

Δεν θα μιλησεις για τον πρωην σου.Θα μιλησεις για τα πραγματα που σε απογοητευουν,για τις σκεψεις αυτοκτονιας,θα σε βοηθησει να γνωρισεις πιο καλα τον εαυτο σου.Θα σε βοηθησει να αντιμετωπισεις καλυτερα ασχημα γεγονοτα που μπορει να συμβουν στο μελλον.

πως θα γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και πως θα με βοηθήσει δεν μπορώ να καταλάβω.σε εσάς είχε αποτέλεσμα η ψυχοθεραπεία?

Nαι σε εμενα ειχε μεγαλο αποτελεσμα.Πρωτα απο ολα εδωσα ενα ονομα στο προβλημα μου και με βοηθησε να δω τις πραγματικες του διαστασεις.Με βοηθησε να το συνειδητοποιησω,
Και η συνειδητοποιηση ειναι η αρχη της λυσης του οποιου προβληματος.

θα κανονίσω άμεσα ραντεβού. αν δεν δω κανένα αποτέλεσμα όμως? δεν είναι αδικία? άνθρωποι να έχουν καρκίνο και να θέλουν την ζωή τους κι άλλοι να θέλουν να αυτοκτονήσουν. μακάρι να μπορούσα να δώσω την ζωή μου σε έναν που την χρειάζεται.

Και γω έχω χάσει τα λογικά μου. Πολλές φορές δεν με νοιάζει να πεθάνω, αφού ούτως η άλλως δεν έχω να περιμένω τίποτα κι ας έχω να φάω είμαι πολύ μόνος στη ζωή, μου λείπει το χάδι μιας γυναίκας η οποία να με αγαπάει και είναι κλεισμένη σε ένα σπίτι να ασχολείται μόνο με τις δουλειές του σπιτιού και να μην βγαίνει έξω μόνο αν δώσω εγώ την διαταγή. Γενικά όμως είμαι απελπισμένος με την υποκρισία που υπάρχει και τον συναισθηματικό θάνατο του ανθρώπινου είδους ειδικά αυτό φαίνεται σε ολοένα και νεότερες ηλικίες και μετά τον συναισθηματικό θάνατο φαίνεται σειρά έχει ο νοητικός, ευφυίας δηλαδή.

όντως. το επόμενο στάδιο για μένα είναι να μείνω φυτό.

Συμφωνώ κι εγώ "ανέμελη" - κι έχεις όλη την δύναμη να γίνεις και ανέμελη και ευτυχισμένη! - συμφωνώ λοιπόν, ότι αν μη τι άλλο η ψυχοθεραπεία είναι και δώρο στον εαυτό μας. Κι οι περισσότεροι αν όχι όλοι, εδώ μέσα, έχουμε νιώσει σαν κι εσένα λίγο ως πολύ, όμως ζήτησαμε την βοήθεια, γιατί το να κακοποιούμε τον εαυτό μας δεν είναι λύση είναι το πρόβλημα, που τις αιτίες του χρειάζεται να τις δούμε, για ν' αλλάξουμε λίγο ό,τι πονάει και οδηγεί στην απόγνωση. Έχω κι εγώ σκεφτεί ότι ένας λιγότερος ίσως καλύτερα.. Έχω σκεφτεί ακόμα κι αν ήταν απαραίτητο, που γεννηθήκα. Όμως μέσα από την θεραπεία κατάλαβα, πόσο μα πόσο σημαντικός είναι ο καθένας μας.. Είν' ανθρώπινο να δέχομαστε όλα τα κακά της κοινωνίας μας και να τα ρουφάμε σαν σφουγγάρι, να τα υιοθετούμε, γιατί αυτό μας μαθαίνουν από παιδιά, δηλ. το πως να μας αφομοιώνει το σύστημα. Μέσα όμως από την θεραπεία μαθαίνεις πως να είσαι οντότητα και ν' αποστασιοποιείσαι. Μαθαίνεις να παρατηρείς με τον ανώτερο εαυτό σου, αντικειμενικά δηλ. τις σκέψεις σου, κυρίως τις αρνητικές π.χ. σκέψη αυτοκτονίας και σιγά - σιγά μπαίνεις στην διαδικασία να αναρωτιέσαι αν αξίζει τον κόπο να επιτρέπεις στο νου να λειτουργεί με τέτοιες σκέψεις, που δεν είναι για σένα "παραγωγικές". Αυτά σαν μια μικρή αρχή. Καλή δύναμη!

σήμερ θυμήθηκα τον κόμπο που είχα στο στομάχι για μήνες.τρέμω ακόμη στην σκέψη να τους πετύχω πάλι κάπου μαζί. δεν ξέρω αν θα το αντέξω.με πιάνει κατάθλιψη όταν περνάω από την γειτονιά του. προσπαθώ να το αποφύγω αλλά κάποιες φορές πρέπει να περνάω από εκεί.πως θα ξεπεράσω αυτή την φοβία για να ηρεμήσω πια? δεν αντέχω!

Quote:

---

Originally Posted by ανέμελη

σήμερ θυμήθηκα τον κόμπο που είχα στο στομάχι για μήνες.τρέμω ακόμη στην σκέψη να τους πετύχω πάλι κάπου μαζί. δεν ξέρω αν θα το αντέξω.με πιάνει κατάθλιψη όταν περνάω από την γειτονιά του. προσπαθώ να το αποφύγω αλλά κάποιες φορές πρέπει να περνάω από εκεί.πως θα ξεπεράσω αυτή την φοβία για να ηρεμήσω πια? δεν αντέχω!

---

αυτός είναι που τα είχες μαζί του και είχε παράλληλη σχέση η ο άλλος που τα έφτιαξες μετά?

Ανέμελή μου, να μια ακόμα ένδειξη ότι χρειάζεται κι επιβάλλεται να δυναμώσεις, να πατήσεις στα πόδια σου και ν' αλλάξεις, όσο είναι δυνατόν τον τρόπο σκέψης, την στιγμή, που λες "..πως θα ξεπεράσω αυτή την φοβία..", "..δεν αντέχω!". Η συνεργασία με ψυχόλογο θα σε βοηθήσει ν' αντιμετωπίσεις και την φοβία και την απόγνωση. Θα σου πω κάτι, που κι εγώ ακόμα και τώρα το λέω στο εαυτό μου, αλλά είναι από τα πιο σημαντικά που έμαθα στην ψυχοθεραπεία. Έκανα γνωσιακή συμπεριφοριστική, ένα έξυπνο είδος ψυχοθεραπείας, που και σύντομο είναι κι ως εκ τούτου οικονομικό και που το μυστικό της είναι ότι για κάθε συναίσθημα π.χ. θλίψης, απόγνωσης κ.λπ. προηγείται κι ευθύνεται μια σκέψη, που εμείς αφηνόμαστε να κάνουμε. Ο ψυχολόγος συνέχεια μου θύμιζε την φράση του Επίκτητου ότι: " Ταράσσει τοὺς ἀνθρώπους οὐ τὰ πράγματα, ἀλλὰ τὰ περὶ τῶν πραγμάτων δόγματα". Μ' άλλα λόγια και στην δική σου τώρα περίπτωση, αγωνιάς προκαταβολικά για τον πρώην, πριν συμβεί καν το γεγονός της συνάντησης. Γιατί όμως να υποβάλλουμε τον εαυτό μας σ' αυτήν την ψυχική ταλαιπωρία; Αξίζει λοιπόν, πριν ζήσουμε κι αν τον ζήσουμε έναν φόβο να φοβόμαστε;
Επίσης, κάτι άλλο που μαθαίνεις με την ψυχοθεραπεία είναι να αγαπάς πραγματικά τον εαυτό σου. Όταν κυριολεκτικά συμβεί αυτό το μαγικό, τότε αγαπάς και θέλεις να είναι ευτυχισμένος ο άλλος, ο όποιος άλλος π.χ. ο πρώην, όποιες κι αν είναι οι επιλογές του. Έτσι προχωράς κι εσύ.

Κι επανέρχομαι ανέμελη για να σου πω ότι σε τόσο βαθμό δυναμώνεις με την ψυχοθεραπεία, που στην συνέχεια ο-η ψυχολόγος θα σε φέρει κι αντιμέτωπο μ' όλ' αυτά, που φοβάσαι και τότε θα διαπιστώσεις, ότι τα περισσότερα απ' αυτά ήτανε παγίδες του νου, που όμως με διάφορες τεχνικές μπορείς να τις ξεπεράσεις, όπως όλοι μας. Κάτι άλλο επίσης πολύ καλό, είναι ότι μαθαίνεις, ότι οι άλλοι δεν αλλάζουν τελικά, αλλά ή κάνεις εσύ προσπάθεια ν' αλλάξεις σιγά-σιγά ή αρχικά αλλάζεις τον τρόπο, που βλέπεις τα πράγματα. Και τότε συμβαίνει το μαγικό! Αλλάζοντας εσύ, αλλάζουν κι οι άλλοι ρόλους απένταντί σου, αλλά κι αν δεν αλλάξουν, έχεις πλέον τη δύναμη ξεφεύγοντας από την άγνοια και τροποποιώντας την σκέψη, να προχωρήσεις δυνατή ακόμα και μόνη σου. Έχεις και τα εχέγγυα να τα επεξεργαστείς όλ' αυτά, γιατί είσαι και εκπαιδευτικός. Θάθελα να μου πεις έτσι πως τα βρίσκεις όλ' αυτά.