Ενοχές-Αισθήμστα αυτομομφής

Καλημέρα σας!

Θα ήθελα να με βοηθήσετε, αν μπορείτε, με ένα "πρόβλημα" που έχω εδώ και πάρα πολύ καιρό, χρόνια θα έλεγα...

Αισθάνομαι ενοχές με το παραμικρό που θα κάνω ή θα σκεφτώ, τεράστιες ενοχές-σε σημείο που προκαλώ κακό στον εαυτό μου.

Έχω φτάσει σε σημείο να σκέφτομαι επίτηδες "άσχημα" πράγματα, μόνο και μόνο για να κατηγορήσω (και ίσως να τιμωρήσω) μετά τον ευατό μου επειδή τόλμησε να τα σκεφτεί.

Για κάποιο διάστημα το είχα ξεπεράσει(το βιώνω από πολύ μικρή ηλικία), αλλά τώρα επέστρεψε δριμύτερο. Σκέφτομαι συνεχώς ουσιαστικά επίτηδες "άσχημα" πράγματα προκειμένου να κατηγορήσω στη συνέχεια τον εαυτό μου.

Η αυτόμομφή και οι ενοχές διαρκούν για βδομάδες ή και μήνες ολόκληρους. Δεν ξέρω για ποιο λόγο το κάνω αυτό και δεν μπορώ να το σταματήσω. Είναι σαν να μιλάει κάποιος άλλος "μέσα στο κεφάλι μου", αλλά δεν μιλάει κανείς άλλος παρά ο ίδιος μου ο εαυτός... Και το χειρότερο είναι ότι "μιλάει" επίτηδες.

Μπορεί να σας φαίνεται αφελές, γελοίο ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι πραγματικά βασανιστικό.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Καλώς ήρθες στο φόρουμ!
Κατ' αρχήν μίλησες με κάποιον ειδικό?

Αυτόν τον "άλλο" μέσα στο κεφάλι σου που βάζει αυτομομφές και ενοχές αντικατάστησε τον με κάποιον "άλλο" που θα είναι ένας εσωτερικός παρατηρητής, ο οποίος κατά το χρονο που έρχονται στο νου όλες αυτες οι υποτιμητικές σκέψεις θα είναι ικανός να διακρίνει, δλδ να αναγνωρίζει και να σου υποδεικνύει τις σκέψεις αυτές ως τέτοιες και να τις διώχνει ή τουλάχιστο να περιορίζει την ένταση ή τη συχνότητα τους. Μάθε τη σκέψη σου να διακρινει σε όσα ερχονται στη σκεψη σου, το λογικο από το παράλογο, το πραγματικο από το φανταστικό. Αυτο ειναι το πρωτο σταδιο της εσωτερικης παρατηρησης. Η αυτοπεποίθηση μας τονώνεται όταν κάνουμε κάτι, όταν εκεί που οι ενοχές μας αποτρέπουν εμείς τους παμε κοντρα και κανουμε αντιθετα με τα όσα αυτες θελουν. Και το αποτελεσμα της πράξης είναι οτι βλεπουμε τις ενοχες κλπ να διαψεύδονται και η διαπιστωση ότι το βήμα δεν ήταν και τοσο δυσκολο όσο το θεωρούσαμε προηγουμένως. Και αυτο περιορίζει με το χρόνο τις ενοχές. Οι ενοχες σε κρατανε σε αδράνεια, σε στερουνε απο τις ομορφες στιγμες της ζωής και το κυριοτερο δεν υπαρχουν πουθενα αλλού παρα μόνο μεσα στο κεφαλι. Ελπίζω να βοηθησα λίγο. Αυτα απο εμενα....

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα,καθώς επίσης και για τις συμβουλές!!

Όχι, δεν έχω μιλήσει σε κάποιον ειδικό και για την ακρίβεια, δεν έχω μιλήσει σε κανέναν για αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Μορτίσια

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα,καθώς επίσης και για τις συμβουλές!!

Όχι, δεν έχω μιλήσει σε κάποιον ειδικό και για την ακρίβεια, δεν έχω μιλήσει σε κανέναν για αυτό.

---

οταν λες για καποιον που σου μιλαει για να κανεις αυτες τις σκεψεις, ακους την φωνη του, η ειναι μια εσωτερικη ωθηση που δεν σ αφηνει, να μην το σκεφτεις?

Δεν ακούω τη φωνή κάποιου άλλου, τη δική μου φωνή "ακούω".

Μορτίσια καλωσήρθες ! Σχετικά με το πρόβλημά σου, θεωρώ πως πρόκειται για εμμονική τάση και είσαι σε καλό δρόμο, μιας και αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχουν αυτές οι φωνές παραλογισμού στο κεφάλι σου. Αυτό σημαίνει πως έχεις πλήρη επίγνωση, ιδιαίτερα εφόσον παραδέχεσαι πως τις δημιουργείς εσύ αυτές τις ιδεοληψίες. Επειδή λοιπόν και μια φίλη πρόσφατα έχε αγχωθεί με κάποιες αποφάσεις στη ζωή της και ήταν πελαγωμένη, εντάθηκε το πρόβλημα που είχε με τις εμμονές και τα ενοχικά και πήγε σε ψυχολόγο και την καθησύχασε. Η φίλη είναι μια χαρά κι έχει κάνει νέα ξεκινήματα στη ζωή της, απαλλαγμένη από όλες αυτές τις μαύρες σκέψεις, που πέρα από την ταλαιπωρία, λειτουργούν κ ως εμπόδια για την ατομική σου αυτο-εξέλιξη. Μήπως περνάς άσχημη φάση, έχεις πιεστεί από οικογενειακό περιβάλλον κτλ?

Καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ!!

Δεν ξέρω αν στη δική μου περίπτωση η κατάσταση αυτή σχετίζεται με άγχος κτλπ, πάντως είμαι και γω βέβαιη πως είμαι αντιμέτωπη με μια εμμονή. Είμαι 18 ετών και την κατάσταση αυτή την αντιμετωπίζω από το δημοτικό, αν θυμάμαι καλά. Με καθαρά προσωπική μου προσπάθεια κατάφερα να αμβλύνω το πρόβλημα αρκετά, παρόλα αυτά επέστρεψε δριμύτερο τον τελευταίο καιρό. Γενικά είμαι αγχώδης τύπος, αλλά δεν πιστεύω πως περνάω κάποια δύσκολη φάση τώρα!! Δηλαδή δεν έχω κάποιο πρόβλημα... Θα ήθελα να προσθέσω ότι γενικά είμαι πάρα πολύ ευαίσθητος χαρακτήρας και πέφτω σε μελαγχολία με το παραμικρό (δηλ. ακόμη κι αν κάποιος μου μιλήσει απλώς άσχημα-είτε φταίω και γω είτε όχι- θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ), γεγονός που λογικά σχετίζεται με την αυτομομφή και τις αδιάλειπτες ενοχές.

Κι εγώ το έχω τό, δεν αντέχω να μου μιλάνε άσχημα και ακόμη χειρότερα, σε περιπτώσεις χειροδικίας, όταν μου επιτέθηκαν, δεν κατάφερα να σηκώσω καν το χέρι μου για να αμυνθώ. Παλιά όμςσ, στη ηλικία σου δεν ήμουν έτσι. Εγώ όμως αυτλη την παθητικότητα δεν την είχα στην ηλικία σου. Ήταν αποτέλεσμα βαριάς ερωτικής απογοήτευσης και μου έμεινε ως μόνιμο πρόβλημα, ευτυχώς σε καλό βαθμό αυτοεπίγνωσης...Επίσης, δεν μπορώ να πω ποτέ όχι σε κανέναν και με "καβαλάνε" από συνεργάτες, μαθητές, μέχρι και σκυλιά. Δεν μπορώ να χαλάω χατίρια κ να λέω όχι σε κανέναν σχεδόν. Αυτή η κακοποιητική συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό μου είναι καθαρά και μόνο δική μου ευθύνη και σου προτείνω έτσι να το δεις κι εσύ. Να αρχίσεις δηλαδή να έχεις τύψεις που στρέφεσαι εναντίον του εαυτού σου κ του φέρεσαι έτσι. Για σκέψου το λίγο...Πρέπει να το δουλέψουμε αυτό κ οι 2...

Quote:

---

Originally Posted by triste_mariposa

Επίσης, δεν μπορώ να πω ποτέ όχι σε κανέναν και με "καβαλάνε" από συνεργάτες, μαθητές, μέχρι και σκυλιά. Δεν μπορώ να χαλάω χατίρια κ να λέω όχι σε κανέναν σχεδόν. Αυτή η κακοποιητική συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό μου είναι καθαρά και μόνο δική μου ευθύνη και σου προτείνω έτσι να το δεις κι εσύ. Να αρχίσεις δηλαδή να έχεις τύψεις που στρέφεσαι εναντίον του εαυτού σου κ του φέρεσαι έτσι. Για σκέψου το λίγο...Πρέπει να το δουλέψουμε αυτό κ οι 2...

---

Σωστά, αυτό το κάνω και εγώ πάρα πολύ συχνά, σχεδόν συνέχεια. Δεν είναι ότι δεν είμαι δυναμικός χαρακτήρας... ίσα ίσα που όταν βρίσκομαι με άλλους γελάω πολύ,κάνω του κόσμου τα αστεία, είμαι πολύ "έξω καρδιά" κτλπ που λένε, με τους γονείς μου ήμουν ανέκαθεν σκέτη αντίδραση. Μέσα μου όμως είμαι εντελώς διαφορετική, ευαίσθητη σε βαθμό αηδίας και ώρες ώρες αγαθή(με την έννοια της χαζής πλέον). Η αλήθεια είναι πως πρέπει να σταματήσουμε κάποτε να τους "βοηθάμε" όλους εις βάρος του εαυτού μας, κάτι που εγώ έχω κάνει άπειρες φορές και μάλιστα χωρίς να λάβω την εκτίμηση που μου αξίζει από τα πρόσωπα που βοήθησα. Θεωρώ ότι αυτή η "χαζή καλοσύνη" σχετίζεται άμεσα με τις τύψεις και τις ενοχές που νιώθω συνέχεια και με το παραμικρό.

Soulmates ! Είδες τελικά, εμείς φταίμε, όχι οι άλλοι. Κι εγώ, άπειρες συγκρουσεις με γονείς, επιθετική συμπεριφορά κτλ κ με τους άλλους, η χαρά της παρέας. Προσοχή όμως, μην καταλήξεις σαν κι εμένα που κάνω όλο λάθος επιλογές, ειδικά σε γκόμενους που θέλουν βοήθεια και κάνω τη μετέρα τερέζα ξεχνώντας τον εαυτό μου και δημιουργώντας ελλείματα σε μένα για να δικαιολογώ τη συνύπαρξη με τέτοιου τύπου άτομα. Δεν πας σε κανένα κέντρο ψυχικής υγείας;

Μπα, όχι... Δεν έχω έρθει σε επαφή με ψυχολόγους. Ό,τι κάνω, το κάνω μόνη μου. Και όσο για τους άντρες, εγώ ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Η αλήθεια είναι πως με έλκουν τα "προβληματικά" άτομα( με την έννοια ότι έχω διάθεση να τους βοηθήσω), αλλά ευτυχώς έχω πέσει σε απίστευτα καλά χέρια στον ερωτικό τομέα... Ο σύντροφός μου είναι ταυτόχρονα ο καλύτερός μου φίλος και με αντιμετωπίζει με τεράστια υπομονή, παρά την "παράξενη" συμπεριφορά μου.Ωστόσο, το πρόβλημά μου παραμένει...

Προσπαθώ να κατηγορήσω τον εαυτό μου, να τον τιμωρήσω...Σκέφτομαι επίτηδες πράγματα που θα με κάνουν να νιώσω ενοχές. Έχω εθιστεί σε αυτή την κατάσταση.

Εντάξει, άμα είσαι cool μέσα σου και έχεις βαθμό αυτοεπίγνωσης, μια συζήτηση κάνεις με τον εκάστοτε θεραπευτή. Δεν είναι καμιά μάστιγα. Εγώ να σου πω, ξεκαθάρισα κάποια πράγματα μέσα στο μυαλό μου, ειδικά για την παιδική ηλικία κτλ κ μετά end of story. Εκοψα ομάδες κτλ κ η ψυχολόγος ήταν μαζί μου σε αυτή μου την απόφαση. Έπεσα και σε καλό άνθρωπο και πολύ open minded!

Γεια σου και από μένα Μορτίσια. Και γω πιστεύω πως μια συζήτηση με θεραπευτή θα ήταν επικοδομητική. Δεν χρειάζεται να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα για να πας σε ψυχολόγο. Και μόνο για αυτογνωσία θα ήταν καλό. Οι σκέψεις που κάνεις που λες ότι στρέφονται εναντίον σου, τι εμπεριέχουν δηλαδή;

Καλησπέρα! ζητώ συγγνώμη που άργησα τόσο να απαντήσω, αλλά έχω πάρα πολύ διάβασμα και ελάχιστο χρόνο. Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας.
Οι σκέψεις μου μπορεί να είναι οι εξής : Πχ μπορεί να σκεφτώ ότι θέλω να πεθάνει κάποιος αγαπημένος μου, προκειμένου να νιώσω τεράστιες ενοχές για τη σκέψη που έκανα. Επίσης δεν είναι απαραίτητα φωνές αυτές που ακούω, αλλά μπορεί να είναι και σκηνές που δημιουργώ στο μυαλό μου. Αυτές και άλλες πολλές τέτοιες σκέψεις, δηλαδή σκέψεις που προκαλούν συνέχεια ενοχές. Εξαναγκάζω τον εαυτό μου να κάνει τέτοιες σκέψεις.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Καλώς ήρθες στο φόρουμ!
Κατ' αρχήν μίλησες με κάποιον ειδικό?

Αυτόν τον "άλλο" μέσα στο κεφάλι σου που βάζει αυτομομφές και ενοχές αντικατάστησε τον με κάποιον "άλλο" που θα είναι ένας εσωτερικός παρατηρητής, ο οποίος κατά το χρονο που έρχονται στο νου όλες αυτες οι υποτιμητικές σκέψεις θα είναι ικανός να διακρίνει, δλδ να αναγνωρίζει και να σου υποδεικνύει τις σκέψεις αυτές ως τέτοιες και να τις διώχνει ή τουλάχιστο να περιορίζει την ένταση ή τη συχνότητα τους. Μάθε τη σκέψη σου να διακρινει σε όσα ερχονται στη σκεψη σου, το λογικο από το παράλογο, το πραγματικο από το φανταστικό. Αυτο ειναι το πρωτο σταδιο της εσωτερικης παρατηρησης. Η αυτοπεποίθηση μας τονώνεται όταν κάνουμε κάτι, όταν εκεί που οι ενοχές μας αποτρέπουν εμείς τους παμε κοντρα και κανουμε αντιθετα με τα όσα αυτες θελουν. Και το αποτελεσμα της πράξης είναι οτι βλεπουμε τις ενοχες κλπ να διαψεύδονται και η διαπιστωση ότι το βήμα δεν ήταν και τοσο δυσκολο όσο το θεωρούσαμε προηγουμένως. Και αυτο περιορίζει με το χρόνο τις ενοχές. Οι ενοχες σε κρατανε σε αδράνεια, σε στερουνε απο τις ομορφες στιγμες της ζωής και το κυριοτερο δεν υπαρχουν πουθενα αλλού παρα μόνο μεσα στο κεφαλι. Ελπίζω να βοηθησα λίγο. Αυτα απο εμενα....

---

Tώρα που ξαναδιαβάζω το μήνυμά σου, νομίζω ότι δεν κατάλαβες ακριβώς τι εννοώ. Διάβασε τι είδους σκέψεις κάνω. Δεν εννοώ ότι κάνω σκέψεις με τις οποίες υποτιμώ τον εαυτό μου, αλλά σκέψεις με τις οποίες "κάνω κακό" σε άλλους και γι αυτό μου δημιουργούνται ενοχές. Εκτός αν εγώ δεν κατάλαβα καλά, γιατί έχω "πήξει" από το πολύ διάβασμα.

Επίσης, θέλω να προσθέσω ότι γενικά σκέφτομαι κάθε δευτερόλεπτο, το μυαλό μου δεν ξεκουράζεται ποτέ. Έχω την τάση να υπεραναλύω τα πάντα μέχρι αηδίας, με μαθηματικό τρόπο θα έλεγα...τόσο αναλυτικά. Το κεφάλι μου είναι γεμάτο συλλογισμούς. Βοηθήστε με, σας παρακαλώ, γιατί νομίζω ότι θα τρελαθώ.

Γειά σου κι από μένα Μορτίσια! Αλήθεια έχεις χόμπυ, ενδιαφέροντα; Σε ρωτάω γιατί με κάποια δραστηριότητα π.χ. διάβασμα, ζωγραφική, χορό μπορείς να ξεφεύγεις αρκετά, ώστε να βασανίζεσαι λιγότερο γενικά από σκέψεις, ξοδεύοντας έτσι άσκοπα ενέργεια. Θα πρότεινα και τον εθελοντισμό, ταιριάζει σε άτομα μ' ευαισθησίες, αλλά εσύ ξέρεις τον χρόνο σου..

μαρκελα, καλησπέρα!
Η αλήθεια είναι ότι παλιότερα είχα πολλά χόμπυ. Ασχολούμουν συνέχεια με τον αθλητισμό και το χορό, αλλά αργότερα, λόγω μαθητικών υποχρεώσεων άρχισα να τα ελαττώνω κατά πολύ. Το μόνο χόμπυ με το οποίο ασχολούμαι από τα 6 μου χρόνια έως τώρα είναι η λογοτεχνία και η ποίηση.(και γράφω και διαβάζω)

Εδώ που βρίσκομαι δεν κάνω τίποτα άλλο πέρα από το να διαβάζω, όμως σκέφτομαι να ξαναρχίσω το χορό, αν βρω λίγο παραπάνω χρόνο.

Όδο για τον εθελοντισμό, ήθελα από μικρότερη ηλικία να ασχοληθώ με φιλανθρωπική ιατρική στις χώρες του τρίτου κόσμου και υπάρχει πιθανότητα να πάω στην Αφρική το καλοκαίρι.

Σ' ευχαριστώ πολύ που απάντησες

Φαίνεται η δύναμη γραφής που έχεις και οπωσδήποτε καλλιέργησέ την. Στην περίπτωσή σου ένας λόγος ακόμα είναι, ότι συνήθως όταν γράφεις, εστιάζεις σ' αυτό κι έτσι ελέγχεις κατά πολύ τον τρόπο της σκέψης, που τελικά Μορτίσια μου ευθύνεται για όλα τα θετικά ή αρνητικά συναισθήματά μας. Συμφωνείς;

Καλησπέρα...Βιώνω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα και είναι ιδεοληψίες.Όχι κάτι ανησυχητικό μεν,κουραστικό δε.Ότι κάνω νομίζω πως είναι λάθος και πως φταίω και κουράζω το μυαλό μου για μέρες-εβδομάδες-μήνες αναλύοντας το.Σε αυτή την περίπτωση μας λυτρώνει μια καλή ψυχοθεραπεία και φυσικά το να κάνουμε πράγματα για να ξεχνιόμαστε.Οτιδήποτε που να μας περνάει ευχάριστα η ώρα.Αυτό μου έχουν πει και 'μένα όλοι :D

Eva1995, είμαι εντελώς μόνη μου εδώ και δεν ξέρω κόσμο και ακόμα και αυτούς που ξέρω δεν τους γνωρίζω τόσο καλά, ώστε να αναφέρω το πρόβλημά μου. Βρήκα μια ψυχοθεραπεύτρια τυχαία ψάχνοντας σήμερα στο ιντερνετ, διότι κατάλαβα ότι δεν "πάει" άλλο και της έστειλα e-mail(δε μπορούσα να πάρω τηλέφωνο), προκειμένου να συναντηθώ μαζί της. Αυτό που με ανησυχεί, βέβαια, είναι η τιμή της συνεδρίας, γιατί ως φοιτήτρια δεν μπορώ να ξοδεύω περισσότερα από αυτά που μου στέλνουν οι γονείς μου.

Εσένα σε βοήθησε αυτή η διαδικασία? Πόσο σου κόστισε?

Συμφωνώ απόλυτα, μαρκελα, και σε ευχαριστώ για τη βοήθεια. Το παν είναι να επιβληθείς στη σκέψη σου, τα πάντα είναι μόνο μέσα στο μυαλό...

Μόρτισσα ,καλώς ήρθες και από μένα . Είμαι και εγώ σχεδόν 30 και έχω αυτήν την εμμονή που έχεις και εσύ από μικρό παιδί . Για μένα οφείλεται στους γονείς μου και στον οικογενειακό μου κύκλο . Ήμουν ο μικρότερος στην οικογένεια και με παραμελούσαν σε όλα . Γνώμη μου δεν ακουγόταν ποτέ και έτσι με έκαναν να αισθάνομαι ότι δεν μετραω πουθενα . Αυτό απλώθηκε και σε όλους τους τομής μου με αποτέλεσμα όταν μου μιλήσεις άσχημα και άδικο να έχεις νιώθω ότι φταίω πάλι εγώ. Ενώ νιώθω δυνατός μέσα μου δεν μπορώ να το εκφράσω στον έξω κόσμο . Κάνω τα χατίρια όλων και με αποτέλεσμα να με κρεμανε όλοι!!! . Ζουν όλοι οι άλλοι εκτός από εμένα και πάλι αυτή η φωνή μου λέει μέσα μου ότι εγώ φταίω. Μετά τα 20 μου άλλαξα κάπως μυαλά προσπάθησα να είμαι άγριος στους γονεις μου και στον μεγάλο μου αδελφό που ξέρω ότι είναι η αίτια για αυτό που περναω ,άσχετα ότι τους αγαπάω , και από τα 25 και μετά άρχισα να δημιουργώ για αυτόν που γεννήθηκα τον εαυτό μου!!!! Δυστυχώς όταν με πικράνεις όπως την τελευταία ερωτική μου απογοήτευση ξαναγυρναώ εκεί που είσαι εσυ τωρα και διαρκεί κάποιους μήνες έως να ξαναεπανελθω. Για σένα που είσαι μονό 18 βρες αυτόν που στο δημιούργησε και πάλεψε το από τώρα για να μην χάσεις χρόνο όπως έχασα εγώ . Φέρθηκες καθαρά σε ότι έκανες ,μην δίνεις σημασία στα σχόλια τους και προχώρα αν όχι ζητά συγγνώμη και συνέχισε να ζεις .....

Καλησπέρα, pantzos και σε ευχαριστώ για την απάντηση.

Όπως είπα παραπάνω, δεν κατηγορώ τον εαυτό μου λόγω υποτίμησης (υποτιμάω πολλές φορές τον εαυτό μου, αλλά δεν με ενοχλεί τόσο αυτό)

Κατηγορώ τον ευατό μου επειδή το μυαλό μου γεμίζει ανεξέλεγχτα με άσχημες σκέψεις (του στυλ "θέλω να πεθάνει ο τάδε") και νομίζω πως είναι διαφορετικό από την δική σου περίπτωση.