Καλησπέρα! Είμαι καινούργια στο forum και λίγο lost (λες και δε μου έφτανε όλη αυτή η χασούρα που έχω στη ζωή μου χεχε) Θα ήθελα λίγη βοήθεια σχετικά με την "κοινωνική φοβία". Υπάρχει λύση? Υπάρχει γιατρειά? (εκτός φαρμάκων)
ευχαριστώ!
Printable View
Καλησπέρα! Είμαι καινούργια στο forum και λίγο lost (λες και δε μου έφτανε όλη αυτή η χασούρα που έχω στη ζωή μου χεχε) Θα ήθελα λίγη βοήθεια σχετικά με την "κοινωνική φοβία". Υπάρχει λύση? Υπάρχει γιατρειά? (εκτός φαρμάκων)
ευχαριστώ!
Γεια σου Hope και καλωσήρθες! Κι εγώ μόλις χθες γράφτηκα στο forum. Μπορείς σε παρακαλώ να περιγράψεις τί εννοείς με την έννοια "κοινωνική φοβία" ; Πώς το βιώνεις, σαν συναίσθημα, σαν δραστηριότητα, σαν πρόβλημα. Πώς έιναι η ρουτίνα σου και πώς θα περιέγραφες την κοινωνική σου ζωή, τις επαφές σου με τους άλλους, το είδος των σχέσεων που συνάπτεις κτλ?
Καλως ηρθες hope.Θα ηθελα και εγω να ρωτησω καποια παραπανω πραγματα οπως
ηλικια?
σου εχει γινει διαγνωση απο καποιον ειδικο?
Εγω εχω γενικευμενη αγχωδη διαταραχη,ιδεοληπτικη διαταραχη και εχω περασει και απο καταθλιψη, και τωρα εχω αρχισει να τα ξεπερναω.
Δεν παιρνω φαρμακα,γενικα ειμαι κατα της χρησης τους.
Ειμαι σε γκρουπ αυτοβοηθειας και επισκεφτομαι ψυχολογο μια φορα το διμηνο.
Ουσιαστικα επισκεπτομαι τον ψυχολογο που συντονιζει το γκρουπ αυτοβοηθειας.
Δεν κανω ακομα ψυχοθεραπεια γιατι εκκρεμει μια μαλακια με την ασφαλεια μου,αλλα ειμαι σε λιστα αναμονης για να ξεκινησω.
Αρα οπως καταλαβαινεις θεραπεια χωρις φαρμακα υπαρχει.
Υπαρχουν πολλα πραγματα που μπορεις να κανεις οπως ψυχοθεραπεια,ομαδικη ψυχοθεραπεια,life coaching(για αυτο εχω επιφυλαξεις αλλα εχω ακουσει καλα λογια).
Για εμενα το βασικο στην θεραπεια ειναι να εχεις θεληση.
Να αποφασισεις εσυ οτι θελεις να θεραπευτεις,και να πιστεψεις σε αυτο.
Απο εκει πρεπει να ξεκινησεις.
Για οτι αλλο θελεις ρωτα
Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα!
Από όσα διαβάζω θεωρώ ότι αυτό είναι το άτιμο που με έχει βρει και δε με αφήνει...Δεν έχω απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό, ούτε το έχω συζητήσει ποτέ με κάποιον δικό μου άνθρωπο...Το παλεύω αλλά εκεί που λέω ότι είμαι οκ επανέρχεται δριμύτερο :(
Χωρίς να έχω πρόβλημα εμφάνισης, συμπεριφοράς, χαρακτήρα υπάρχει κάτι που με κρατάει πίσω στην καθημερινότητα μου. Ντρέπομαι χωρίς λόγο, νομίζω ότι δεν έχω αέρα όταν περπατάω και μου είναι δύσκολο να διανύσω μία απόσταση 5 μέτρων,γιατί νομίζω ότι με κοιτάνε όλοι. Δε θέλω να βγαίνω με παρέα για φαί και άλλα διάφορα ηλίθια θέματα που ξέρω ότι τα δημιουργώ εγώ στον εαυτό μου. Επίσης αποφεύγω τις κοσμικές καταστάσεις και παρόλο που είμαι 31 χρονών δεν είχα ποτέ μου σχέση πάνω από μήνα. Λες και με κρύβω, δεν ξέρω γουατ δε φακ...
θα ζήσω??!!
Hope, καταρχάς θα ήθελα να σου πω, πως εξακολουθώ ν μην καταλαβαίνω τί σου συμβαίνει. Παρέες έχεις; Σεξουαλική ζωή δραστήρια ή ας πούμε έχεις έρθει σε επαφή με 1-2 άτομα. Μήπως αυτά τα άτομα σε αντιμετώπισαν με τρόπο που σε υποβάθμιζε; Εργάζεσαι; Η ζωή σου με τους ενδεχόμενους συναδέλφους πώς είναι; Μήπως έχεις αδερφό/αδερφή σε πλεονεκτική θέση από άποψη προσόντων ή αντιμετώπισης και ζούσες στη σκιά του/της; Θέλω πραγματικά να βοηθήσω, αλλά αν δεν καταλάβω τι παίζει, δε θα μπορέσω :-) Το βέβαιοείναι πως ναι, θα ζήσεις και πως περνάς απλά μια φάση που λέμε. Πρέπει να βρούμε τί κρύβεται πίσω απ αυτο όμως
Α, και κάτι ακόμα, μήπως έχει να κάνει με κάποια απογοήτευση που βίωσες τελευταία; Κι εγώ δε θέλω να κυκλοφορώ και κλαίω κτλ αλλά έχω πάρει και 20 κιλά μέσα σε 4 χρόνια...με αποτέλεσμα να μην μπορώ να συμφιλιωθώ με την εικόνα μου και με τις αντιδράσεις των φίλων κ γνωστών μου απέναντί μου οταν με βλέπουν κάθε φορά κ πιο αλλαγμένη (χοντρή) να το πω απλά.
That makes two of us... και εγώ αυτό θέλω... να καταλάβω τι μου συμβαίνει...!:(
Παρέες έχω, σταθερές φιλίες εδώ και χρόνια. Δουλειά έχω, δε μου αρέσει αυτό που κάνω βέβαια αλλά λεφτάκια να υπάρχουν έτσι όπως έχουμε γίνει (!), θέματα με συναδέλφους δεν είχα ποτέ, αγαπητή στον κόσμο είμαι. Επίσης active σεξουαλική ζωή (η οποία ποτέ δεν προχωράει σε σχέση κανονική γιατί πάντα φεύγω) και μια μόνιμη αποφυγή σε ραντεβού και συναντήσεις... Απλά νομίζω ότι δεν μπορώ να σταθώ όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι σε καταστάσεις...Πχ μου είναι δύσκολο να βρίσκομαι σε παρέα με άτομα που δε γνωρίζω, μου είναι δύσκολο να τρώω μπροστά στους άλλους, πολλές φορές μου είναι δύσκολο να ζω. Κάτι σε απογοήτευση τώρα τελευταία όχιιι (αν εξαιρέσεις ότι παραείμαι ευαίσθητη και τα παίρνω όλα τοις μετρητοίς!) Το ξέρω ότι είναι στο ηλίθιο μυαλό μου όλα αυτά και ειλικρινά δεν είναι ότι με ενδιαφέρει το τι θα πει ο κόσμος αλλά με πιάνει όλο αυτό το παραπάνω και νιώθω να υποφέρω...
(συγνώμη αν πέταξα ένα τόπικ που μπορεί και να είναι άκυρο αλλά δεν έχω συζητήσει ποτέεεε και με κανέναν για το θέμα αυτό)
(θα ζήσω...άι νόου...κάτσε να το θέσω αλλιώς...θα ζήσω φυσιολογικάααα???!)
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!επίσης...τα κιλά δεν κάνουν τον άνθρωπο....
Αλλά αν σε επηρεάζει τόσο, υπομονή και πρόγραμμα θέλει!
;)
Το φυσιολογικό το ορίζουμε εμείς. Φυσιολογικό στην περίπτωσή σου είναι να είσαι χαρούμενη όταν ξυπνάς και να μην προβληματίζεσαι για πράγματα κ καταστάσες που πριν θεωρούσες αυτονόητες. Κάπως έτσι το ορίζω εγώ τουλάχιστον, που ξυπνάω με βάρος, χωρίς όρεξη και προοπτική. Φυσιολογική είναι η ζωή που μας επιτρέπει να κάνουμε θετικές σκέψεις για το μέλλον κ να δημιουργούμε εικόνες ως προβολές μελλοντικών σχεδίων.
Δε μου φαίνεται πως έχεις κάποιο σοβαρό πρόβλημα, βέβαια ο καθένας την κατάστασή του, ως σοβαρή τη βιώνει....πιστεύω ότι κάτι άλλο σε προβληματιζει κ δεν το χεις βγάλει ακόμη στην επιφάνεια.
Το ξέρω, το πρόβλημα μου το δημιουργώ εγώ η ίδια στον εαυτό μου. Όπως γνωρίζω επίσης ότι η ζωή είναι ωραία, παρόλες τις δυσκολίες. Αυτή την ντροπαλοσύνη και φοβία ανευ λόγου να μην είχα και όλα θα ήταν καλά.Και ανθηρά! Ωπ... "Χωρίς όρεξη και προοπτική"..? με εκφράζει απίστευτα. Υπάρχουν και αυτές οι μέρες. Που απλά εύχομαι να περάσει η ζωή, άαααντε να τελειώνουμε φάση. Δεν ξέρω, νομίζω ότι κάποιο πρόβλημα έχω. Ίσως δεν έχω βρει αυτό το κάτι, το νόημα που λένε...που θα ξετινάξει από πάνω μου ντροπές, φοβίες και ανασφάλειες... Μέχρι τότε όμως θα με κατατρώει και θα εύχομαι να ήμουν όπως κάτι κοπέλες που μπορούν να έχουν "αέρα" και ζωή κανονική, χωρίς να σκέφτονται όλα αυτά που σκέφτομαι εγώ...
Σ'ευχαριστώ άααααπειρα!
(Τελικά πάσχω από κοινωνική φοβία ή από απλή βλακεία???help me please:)
Θα τον βρεις το δρόμο σου :) Και ναι, ίσως αυτό το συνταρακτικό είναι αυτό που περιμένεις να ρθει! Είναι στο δρόμο!!!
Ο λογος που δεν χτυπησες την πορτα καποιου ειδικου ???Quote:
Originally Posted by hope.
Δεν ειναι παντα φαρμακευτικη η αντιμετωπιση,, η εστω να εκανες απλα μια συζητηση ...
Μπορείς να το καταφέρεις ή τουλάχιστο να το πλησιάσεις με το να κάνεις έστω βημα βημα αυτα που υποτιθεται σε φοβίζουν, δλδ αυτα τα οποια κομπλαρεις/φοβασαι/ντρεπεσαι να κανεις, μέχρι να εξοικειωθείς και να δεις τις φοβιες σου να διαψεύδονται, και τοτε είναι που θα αλλάξει και ο τροπος σκεψης σου.Quote:
Originally Posted by hope.
Πρώτον δεν είναι κάτι απο το οποίο πάσχεις λες και είσαι άρρωστη, είναι μια φοβία. Και κάθε φοβία κάτι την πυροδοτεί. Κατά τη γνώμη μου δεν έχεις δυνατή αυτοπεποίθηση..Quote:
Originally Posted by hope.
Πόσο καιρό το έχεις συνειδητοποιήσει όλο αυτό?
Τι σου αρέσει και εσένα? Και τι όχι?
Είναι στιγμές που νομίζω ότι το καταπολεμάω και δεν είναι τόσο έντονο. Στιγμές που συνειδητοποιώ ότι είναι όλα μέσα στο μυαλό μου και λέω οκ, είμαι κομπλέ...δε χρειάζομαι ειδικούς να μου πουν αυτά που ήδη ξέρω...Αλλά είναι και φάσεις που νιώθω να με κρατάει τόσο πίσω από διάφορα και δεν μπορώ να καταλάβω και να εντοπίσω από που προέρχεται όλο αυτό... Δεν ξέρω, ίσως φοβάμαι να ακούσω ότι έχω πρόβλημα....Quote:
Originally Posted by path
Το θέμα είναι ότι επίτηδες κάνω όοοοοολα αυτά που με ενοχλούν και φοβάμαι αλλά δε βλέπω φως...ή βλέπω φως για λιιιιιιιιιιγο και μετά με ξαναπιάνει..Quote:
Originally Posted by ioannis2
Quote:
Originally Posted by Ναταshα
well...πάντα ήμουν ντροπαλό κοριτσάκι...αν και μέσα σ'όλα, αλλά ντροπαλό... Μεγαλώνοντας όμως συνειδητοποίησα ότι δεν είναι φυσιολογικό να είσαι τόσο ντροπαλός στα 31, ούτε να αποφεύγεις τα meeting στη δουλειά γιατί φοβάσαι ότι θα κοκκινίσεις όταν σου δωθεί ο λόγος, ούτε να μη θέλεις να βγεις ραντεβού γιατί ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ να φας μπροστά σε έναν "άγνωστο"... ούτε...ούτε...ούτε...
Αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα σε ότι κάνεις χρειάζεσαι :)
Λίιιιιγο παραπάνω πίστη στον εαυτό σου ρε κούκλα μου, να απευθύνεσαι σε ένα ατομο και να νιώθεις σιγουριά για σένα.
Γιαυτό σε ρώτησα τι σου αρέσει και τι όχι σε εσένα..
Κοίτα, δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο θέμα με την εμφάνιση μου...(πέρα από τις γυναικουλίστικες ανασφάλειες που κατά καιρούς μας πιάνουν χεχε)Quote:
Originally Posted by Ναταshα
πίστη
αποφασιστικότητα
& σιγουριά..
πουουουου τα πουλανε αυτά??!! ;)
Μα χρειάζεται να κατανοήσεις τον εαυτό σου και να βρεις τα στοιχεια που σε κάνουν μοναδική, να βρεις τι είναι αυτό που γουστάρεις στην Hope. Όλοι έχουν ανασφάλειες χωρίς όμως να σημαίνει ότι δε μπορείς να χεις και αυτοπεποίθηση, ειδικά κατά τη γνώμη μου άνθρωπος χωρίς καμιά ανασφάλεις γίνεται υπερόπτης...
Για ποιο λόγο να μην έχεις σιγουριά? Για ποιο λόγο ντρέπεσαι όταν μιλάς σε άτομα? Μη σε κοροιδέψουν? Μην εκτεθείς? Γιατί να εκτεθεις, κι ακόμα κι αν εκτεθείς που είναι το κακό?
Kαλή μου Natasha κι εγώ αυτό ψάχνω...τους λόγους. Όχι, δε με ενδιαφέρει η γνώμη του κόσμου...Αυτό είναι το θέμα... Άλλωστε, θα το θεωρήσεις αστείο, αλλά παρόλο που ξέρω πως είμαι σχετικά όμορφη πιστεύω πως αυτό που έχουμε μέσα μας είναι αυτό που μετράει...δεν είναι να πεις ότι αντιμετωπίζω θέματα εμφάνισης που μου δημιουργούν ανασφάλειες... :(Quote:
Originally Posted by Ναταshα
<<Quote:
Originally Posted by hope.
<<<
Eισαι αισιοδοξο ατομο και η αυτοπεπεποιθηση σου (παρ ολο που ισχυριζεσαι οτι δεν εχεις...) σου λεει : οκ τα ξερεις αυτα , τι θες να στα ξαναπουνε οι αλλοι.
Αυτο ειναι οτι αυτοσαμποταρεσαι σε μια μονιμη αναβλητικοτητα , ενω στην αλλη ακρη του μυαλου σου ξερεις οτι πρεπει να το συζητησεις καθως η ζωη δεν θα σε περιμενει για παντα , και εσυ χωλενεις στα 31 σου ,,, ποτε θα το πολεμησεις ??
Και δεν ειναι το τι θα σου πουν , εχεις αυτο εχεις το αλλο , εισαι αρωστη ... εχεις το ταδε προβλημα, κλπ
Δεν θα σου πει κανενας τιποτα -(αυτο μπορεις και να το ζητησεις ),, κυριως Εσυ θα ακουσεις τον εαυτο σου να μιλαει !
και αυτο ειναι το ζητημα, να σταματησεις να καλυπτεις τον δειλο αναβλητικο εαυτο σου που μπορει να κυριαρχειται απο ταμπου, προκαταληψεις για τους ψυχολογους ,και ενα σωρο...και να τον ΕΚΘΕΣΕΙς ! να τον φερεις προ των ευθυνων του !
-αυτο καταρχην απο μονο του θα το νοιωσεις σαν ενα απελευθερωτικο αισθημα , μια μικρη λυτρωση, το ξεκινημα ειναι το σημαντικοτερο κομματι !
Επισης δεν ειναι απαραιτητο να το βγαλεις τελαλη !
Καντο εσυ για σενα και μεχρι εκει .
Εμπλέξου !
Άρα μήπως έχεις ανασφάλειες για την προσωπικότητά σου?Quote:
Originally Posted by hope.
Tην προσωπικότητά μου προσπαθώ συνεχώς να τη φτιάχνω...εννοώ προσπαθώ συνεχώς να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω αλλά δε νομίζω ότι ο τομέας αυτός μου δημιουργεί ανασφάλειες...Ξέρω, σηκώνεις τα χέρια ψηλάαα εεε?? κι εγώ!Quote:
Originally Posted by Ναταshα
Επίσης τώρα που ξαναδιαβάζω αυτό το "σχετικά όμορφη" μου κάνει λίγο ψωνίστικο :/ Το παίρνω πίσω και λέω ότι "τρώγομαι" ;)
Αν σου πω ότι και μόνο που το συζητάω εδώ νιώθω ήδη κάπως???! (προς το καλύτερο)Quote:
Originally Posted by path
@path
και τώρα που το λες μια μόνιμη αναβλητικότητα την έχω...χμμμ...
<<<τΟ πιστευω αυτο !!Quote:
Originally Posted by hope.
Οσο για την αναβλητικοτητα και την κολισιεργια , ειναι τα πριονια που ροκανιζουν το χρονο μας ,,και δυστυχως τους κανουμε και σεγοντο ....
Kαλημέραααααα!
Καλά Χριστούγεννα και χρόνια πολλά με λιγότερες φοβίες, προβλήματα και λυπημένες φατσούλες...!
Καλα Χριστουγεννα σε όλους.Quote:
Originally Posted by hope.
Μου αρέσει η σειρα με την οποία τα βάζεις, πολύ σωστά. Οι λιγοτερες φοβιες φέρνουν λιγοτερα προβλήματα και τα λιγοτερα προβληματα λιγοτερες λυπημενες φατσουλες. Αξίζει να το παλέψουμε λοιπον.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΕΙΜΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΣΤΟ FORUM ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΠΙΑ ΛΥΣΗ ΣΤΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΛΥΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΟΥ.Quote:
Originally Posted by hope.
Hope, ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΤΥΧΗ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΙΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΒΟΒΑΣΕ ΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΔΕΙ ΚΑΠΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ Ή ΚΑΠΙΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, Η ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΗΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΚΑΠΙΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ Ή ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ 1 ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ. ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΙ ΜΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΘΑΡΟΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΤΟ FORUM, ΚΑΙ ΑΛΛΑ....................................
ΛΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΗΣΗ ΣΟΥ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΟΥ. ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΩ ΠΟΣ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΤΣΙ.
ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΙΣΧΥΕΙ. ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ.
Hope τις ερωτικές σχέσεις που έκανες πως τις ξεκίνησες. Κατανοώ τα προβληματά σου, ίσως να είναι λύση να επισκεφτείς κάποιο ειδικό. Μπορεί όλο αυτό να οφείλεται σε μειωμένη αυτοπεπόιθηση αυτοεκτίμηση που προήλθε από τραύματα του παρελθόντος που μπορεί να μη σου είναι εμφανή και να μην είναι καν σημαντικά για να κατανοήσεις αλλά που σε κρατάνε πίσω. Δεν έχεις ούτε κατάθλιψη ούτε κάτι άλλο, περνάνε οι μέρες και που και που αισθάνεσαι καλά αλλά πάντα έχεις ενα αίσθημα μη πληρότητας. Σε καταλαβαίνω μακάρι να υπήρχε λύση σε τέτοιου είδους προβλήματα. Αν βρω κάποια στιγμή λύση θα σε ενημερώσω :-)..Μοιάζουμε λιγάκι αν και εγώ δεν είμαι τόσο ντροπαλή αυτό το έχω ξεπεράσει.
Quote:
Originally Posted by ioannis2
Aυτό δεν το συζητώ...όσο ζω ελπίζω λένε...!Κάτι θα ξέρουν!!! (αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι μάλλον "όσο ελπίζω...ζωωωω" είναι το σωστό!!)
Κοssta... σ'ευχαριστώ για την απάντηση. Σε τέτοιο βαθμό, όχι... δεν το παθαίνω. Έχω αλλού θέματα όμως. Ντρέπομαι να σηκωθώ να πάω στην τουαλέτα σε μια καφετέρια, φοβάμαι μη μου απευθυνθεί ο λόγος σε κάποιο meeting στη δουλειά γιατί ξέρω ότι θα κοκκινήσω και θα γελάνε όλοι και άλλα διάφορα τέτοια πραγματάκια... :/
Εσύ έχεις επισκεφθεί κάποιον ειδικό?
anonymous_1 καλησπέρα!!!Ξέρεις πόοοοοοσο καλύτερα νιώθω που ξέρω ότι δεν είμαι μόνη, ότι υπάρχουν κι άλλοι με τα ίδια "συμπτώματα"....Αποκτάει μια "φυσιολογικότητα" όσο παράξενο και αν ακουγεται! ΝΑΙ, αν βρεις λύση ενημέρωσέ με...πλιζζζ!!!
Εσύ έχεις επισκεφθεί κάποιον ειδικό? Βρήκες κάποια άκρη?
Όχι δενλεχω επισκεφτεί κάποιον ειδικό. Εγώ έχω ξεπεράσει αυτά τα μικρά ζητήματα πχ να πάω τουαλέτα να μιλήσω δημόσια ή σε μία συζήτηση. Το μόνο που μου έχει μείνει από παλιά είναι ότι ποτέ μου δεν έχω πλησιάσει κάποιον που μου αρέσει, ότι έχω το φόβο απόρριψης και γενικά εμένα περιορίζεται σε πράγματα που αφορούν διαπροσωπικές σχέσεις. Ότι έχω κάνει σε προσωπικό επίπεδο είναι επειδή η άλλη πλευρά με προσέγγισε.Quote:
Originally Posted by hope.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΤΙΣ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΕΙΑ..... ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ ΠΟΣΟ ΓΕΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΑΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ. ΘΕΛΩ ΕΔΟ ΚΑΙ ΠΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.
ΠΑΝΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΥΠΝΗΣΕΣ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΙΠΕΣ, ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ. ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ ΠΙΓΑΖΕΙ ΑΥΤΟ. ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΒΑΘΙΑ ΓΕΩΤΡΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΟΥ, ΚΑΤΙ ΘΑ ΞΕΘΑΨΕΙΣ. ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΗΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ Ή ΣΕ ΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ.
ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ?
Πως τα ξεπέρασες?
Πιστεύω ότι εκεί βρίσκεται και η λύση και για τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Τα βήματα που έκανες για να απεμπλακείς από αυτά τα μικρά ζητήματα ίσως να είναι αυτό που χρειάζεται να κάνεις και για αυτό το άλλο, το "μεγάλο" ζήτημα ;)
koSSta...Νομίζω ότι αν μιλήσω σε κάποιον δικό μου άνθρωπο θα μείνει με ανοιχτό το στόμα και θα γελάσει. Άσε που δείχνω ακριβώς το αντίθετο...ότι δε μασάω κλπ (η ψυχή μου το ξέρει...) Δε θέλω να βρω από που πηγάζει όλο αυτό...πως φεύγει θέλω να ξέρω....
ΙΣΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Ή ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΣ ΣΟΥ ΕΧΩ ΜΙΑ ΛΥΣΗ.
ΛΙΠΟΝ.
ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΜΕΡΑ, ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΗΛΙΟ. ΘΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΕΙ ΝΑ ΦΑΣ ΠΡΩΙΝΟ. ΘΑ ΣΚΕΥΤΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΚΙΖΕΙ ΑΥΤΟ. ΠΩΣ ΟΛΛΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΣΟΥ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΓΑΠΑΝΕ, ΓΙΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ. ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΕΞΩ ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΕΥΤΕΙ ΑΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. ΚΑΙ ΟΠΙΟΣ ΣΚΕΥΤΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΕΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ.
ΑΣΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΣΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΗΛΙΟ. ΑΝ ΔΕΝ ΤΡΟΣ ΠΡΩΙΝΟ ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΦΑΣ.