Προστασία συναισθημάτων στο διαδίκτυο

Πλέον όλοι σχεδόν γνωρίζουμε ότι το διαδίκτυο δεν είναι ασφαλές, ειδικά για τα ανήλικα.
Τι γίνεται όμως με την προστασία των συναισθημάτων, ακόμα και αν είσαι ένας συνειδητοποιημένος ενήλικας?
Πόσο μπορούμε να εμπιστευτούμε προσωπικά μας βιώματα σε κάποιον που συνομιλούμε στο ίντερνετ? Κατά πόσο μπορούμε να πιστέψουμε αν τα βιώματα που μας περιγράφει κάποιος είναι αληθή?
Τι γίνεται σε περίπτωση που έχεις αφιερώσει χρόνο και συναισθήματα σε κάποιον και ανακαλύπτεις ότι η ζωή που σου έχει ξεδιπλώσει είναι πλασματική? Και τι γίνεται στην περίπτωση που του έχεις εκμυστηρευτεί ένα δικό σου πρόβλημα και ανακαλύπτεις ότι το έχει οικειοποιηθεί σε κάποιον ή κάποιους άλλους?
Πόσο θα σας επηρέαζε κάτι τέτοιο? Θα πληγωνόσασταν? Θα λέγατε "δε βαριέσαι" και θα το προσπερνούσατε?
Και τελικά, είναι για εσάς κάτι μακρινό ή πιστεύετε ότι συμβαίνει παντού?



(Την ιδέα για το όμορφο αυτό θέμα, μου την έδωσε μια γλυκύτατη γιούζερ και την ευχαριστώ.)

Γεια σου Uriel & χρονια σου πολλα...
Λοιπον εχεις αναπτυξει ενα θεμα και θελω με την σειρα μου να συμπληρωσω καποιες αποριες σου,λοιπον...
Καταρχας προστασια συναισθηματων δεν υπαρχει,μονο προστασια δικαιωματων..Τα συναισθηματα,ο καθενας τα προστατευει με την δικια του ευθυνη
γι'αυτο πολλοι απο εμας πληγωνομαστε οχι μονο εικονικα,αλλα και πραγματικα..
Ποσο μπορουμε να εμπιστευτουμε τα προσωπικα μας βιωματα σε καποιον που συνομιλουμε στο ιντερνετ?
Εδω ειναι αναλογα π.χ Αν τα προσωπικα σου βιωματα τα εμπιστευτεις στο
http://www.e-psychology.gr ανθρωποι που μπορουν να σου δωσουν μια συμβουλη θα σου την δωσουν! Αν ομως τα εμπιστευτεις σε οποιονδηποτε τυχοντα ειτε στο ΦΒ ειτε και εγω δεν ξερω που παιζεις κορωνα γραμματα την ψυχολογια σου,τα πραγματα που εμπιστευτηκες και την ιδια σου την προσωπικοτητα!Η εμπιστοσυνη κερδιζετε δεν χαριζεται..

Κατά πόσο μπορούμε να πιστέψουμε αν τα βιώματα που μας περιγράφει κάποιος είναι αληθή?
Κοιταξε υπαρχουν 2 εκδοχες
Η 1 ειναι...ενας απο αυτους να σου μιλισει για τα βιωματα του με σκοπο να νιωσει οτι καποιος τον ακουει,αυτο τον γεμιζει μεσα του και πιστεψε με δεν θα ρωτησει " στην αρχη εστω... " με πιστευεις τελικα....?
Η 2 δευτερη ειναι να σου κανει λαμογια για δικους του λογους και να θελει να μοιραστει παραμυθενια κατορθωματα με σκοπο να εκπληρωσει τις αναγκες του...με πιανεις..?

Τι γίνεται σε περίπτωση που έχεις αφιερώσει χρόνο και συναισθήματα σε κάποιον και ανακαλύπτεις ότι η ζωή που σου έχει ξεδιπλώσει είναι πλασματική?
Ο μονος υπευθυνος εισαι εσυ γιατι...Ολα τα συναισθηματα χανονται μολις " πας εναρξη στα windows και πατας την επιλογη ( τερματισμος λειτουργιας ) "

Και τι γίνεται στην περίπτωση που του έχεις εκμυστηρευτεί ένα δικό σου πρόβλημα και ανακαλύπτεις ότι το έχει οικειοποιηθεί σε κάποιον ή κάποιους άλλους?
Εδω ειναι ενα απο τα αναπαντητα ερωτηματα...Ποιον μπορω τελικα σε αυτην την ζωη να εμπιστευτω και να μοιρασω τον πονο μου η την στεναχωρια μου η οτιδηποτε αλλο
χωρις να εχει ο καθενας μας επιπτωση ...

Πόσο θα σας επηρέαζε κάτι τέτοιο? Θα πληγωνόσασταν? Θα λέγατε "δε βαριέσαι" και θα το προσπερνούσατε?
Προσωπικα θα στεναχωριομουν,αλλα τα ασχημα τα προσπερνας...Και σου ξαναλεω παρεπιπτωντος που υπαρχουν διαφορα ειδη ανθρωπων...Εδω μοιραζεσαι χωρις να σε κριτικαρουν
απλα να ακουσεις μια συμβουλη!!!!

Και τελικά, είναι για εσάς κάτι μακρινό ή πιστεύετε ότι συμβαίνει παντού?

Τελικα ειναι ενα φαινομενο που συμβαινει παντου

Όλα είναι τελικά επιλογές μ' ανάλογες συνέπειες. Μετά σήμερα όλα βλέπουμε να συμβαίνουν διαδικτυακά. Αναρωτιέμαι όμως, γιατί χρειάζεται να το πάμε τόσο μακρυά δλδ στα βιώματα; Οικειοποιηθεί εννοείς ότι τα έχει γνωστοποιήσει στο περιβάλλον του;

Μαρκελα αναρωτιεσαι γιατι καποιος να το παει στο βιωματα ε? :P
Οταν καποιος/α γραφει εναν στοιχο και αναφερει " εριξα μαυρη πετρα πισω μου " καποιος που ενδιαφερεται
θα πει....
Και τι επαθες,εγω ταδε ταδε ταδε...
η κοπελα : αχ κριμα αλλα η δικια μου φαση ειναι ταδε ταδε ταδε
Και πως με τα πολλα
Μπλεκουν τις χημειες των βιωματων τους και στο τελος....
Ταιριαζουμε .... θα παμε για καφε.... χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ
σωστος?

uriel..καταρχήν καλώς ήρθες...:)
Εγώ, (όπως και μερικά μέλη ακόμη), έχουμε γίνει άπειρες φορές κακοί, (μη πω και μισητοί) από τέτοιου είδους φαινόμενα.
Μπαίνει πχ κάποιος/α λέει μια δραματική ιστορία και κει υπάρχουν διάφορες ομάδες ανθρώπων και συναισθημάτων.
Εγώ πχ, μπορεί να κάνω ερωτήσεις μέχρι να βεβαιωθώ πως αυτός/η που το γράφει έχει μπει για πραγματική βοήθεια και όχι για να κάνει πλάκα, να βρει γκόμενα/γκόμενο, να κλαφτεί γιατί μόνο έτσι έχει αξία, να πει το παραμύθι του γιατί είναι κατά συρροή ψεύτης/μυθομανής κλπ.
Στις περισσότερες περιπτώσεις ανοίγω το στόμα μου και γίνομαι κακιά. Σε άλλες σταματώ να ασχολούμαι γιατί βγάζει μάτι το θέμα.
Τι γίνεται όμως με τα "θύματα" μιας τέτοιας πρίπτωσης?
Αυτό το φόρουμ αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος του από άτομα που πασχουν, που παλεύουν με ασθένειες, που η ευαισθησία τους είναι μόνιμα στο κόκκινο.
Εκεί είναι το πρόβλημα: η ταυτιση με το ψέμμα.
Δεν νομίζω πως υπάρχει τρόπος να προφυλαχτεί κάποιος από τέτοια φαινόμενα, παρά να είναι υποψιασμένος και να ρίχνει και μια δεύτερη, τρίτη, τέταρτη ματιά και σκέη σε αυτά που διαβάζει.

μπραβο θεοφανια!!

Hi Uriel!

(Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για την γλυκύτητα του μέλους :Ρ)

Ενδιαφέρον θέμα και πιστεύω ότι έχει να κάνει με την κρίση του καθενός.
Το διαδίκτυο για μένα δεν είναι ασφαλές και καλό είναι να μην δίνουμε προσωπικά στοιχεία. Ως ενήλικες πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Σε αντίθετη περίπτωση, ας είμαστε προετοιμασμένοι για τις όποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η κίνηση μας...

Μέσω διαδικτύου κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί κάποιον και να ξέρει απόλυτα την αλήθεια των λεγομένων των άλλων. Είναι ανθρώπινο βέβαια να επηρεάζεσαι κάποιες φορές από ιστορίες ανθρώπων που μπορεί να σε λυπήσουν ή και να σε χαροποιήσουν. Εδώ στο φόρουμ, για παράδειγμα, πολλές φορές έχει εκδηλωθεί η αγωνία για την κατάσταση κάποιων μελών. Άνθρωποι που δεν γνωρίζονται σε προσωπικό επίπεδο προσπαθούν να πουν λόγια συμπαράστασης και να απαλύνουν τον πόνο του άλλου.

Αν αποδειχτεί ότι η ιστορία του άλλου είναι ψεύτικη? Ανθρώπινο επίσης να νιώσεις απογοήτευση. Προσωπικά δεν με επηρεάζει, τουλάχιστον όχι σε μεγάλο βαθμό. "Κάνε το καλό και ριχ' το στο γυαλό" που λένε... Αυτά φυσικά μπορούν να συμβούν παντού και όχι μόνο στο διαδίκτυο. Απλά στην real life είναι πιο εύκολο να αποκαλυφθεί ο άλλος.

Quote:

---

Originally Posted by Chemistry

μπραβο θεοφανια!!

---

θενκς...:) (αν και δεν καταλαβα γιατί..:ρ)

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Τι γίνεται όμως με τα "θύματα" μιας τέτοιας πρίπτωσης?
Αυτό το φόρουμ αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος του από άτομα που πασχουν, που παλεύουν με ασθένειες, που η ευαισθησία τους είναι μόνιμα στο κόκκινο.
Εκεί είναι το πρόβλημα: η ταυτιση με το ψέμμα.
Δεν νομίζω πως υπάρχει τρόπος να προφυλαχτεί κάποιος από τέτοια φαινόμενα, παρά να είναι υποψιασμένος και να ρίχνει και μια δεύτερη, τρίτη, τέταρτη ματιά και σκέη σε αυτά που διαβάζει.

---

Το θυμα και ο θυτης στην σημερον ημερα δεν εχουν καμια διαφορα.Και οι 2 κλαινε και οι 2 πονανε
Ομως ποιος τελικα ειναι το θυμα?
Και παλι εισαι 50-50 γιατι ενδιαμεσα ειναι μια οθονη,ο πονος ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ φαινεται στα ματια ενος που ποναει
Ο ψευτης μπορει να ειναι Πολυ καλος ηθοποιος,μπορει και ενας απο τους καλυτερους ( αλλα εχει και αυτος το αδυνατο του σημειο ) και για να γινει αντιληπτος
η οθονη πρεπει να απενεργοποιηθει και να παρουσιαστει μπροστα σου...
Τοτε θα καταλαβεις αν οντως ηταν ετσι οπως τα διαβασες,γιατι κακα τα ψεμματα
Το παραμυθι διαφερει απο την πραγματικοτητα

Quote:

---

Originally Posted by Chemistry

Το θυμα και ο θυτης στην σημερον ημερα δεν εχουν καμια διαφορα.Και οι 2 κλαινε και οι 2 πονανε
Ομως ποιος τελικα ειναι το θυμα?
Και παλι εισαι 50-50 γιατι ενδιαμεσα ειναι μια οθονη,ο πονος ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ φαινεται στα ματια ενος που ποναει
Ο ψευτης μπορει να ειναι Πολυ καλος ηθοποιος,μπορει και ενας απο τους καλυτερους ( αλλα εχει και αυτος το αδυνατο του σημειο ) και για να γινει αντιληπτος
η οθονη πρεπει να απενεργοποιηθει και να παρουσιαστει μπροστα σου...
Τοτε θα καταλαβεις αν οντως ηταν ετσι οπως τα διαβασες,γιατι κακα τα ψεμματα
Το παραμυθι διαφερει απο την πραγματικοτητα

---

...διαφωνώ..:)
Ο ψεύτης, μπορεί να έχει χίλιους δυο λόγους που το κάνει. Το θύμα γιατί να το περάσει αυτό?
Πχ. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα.
Εγώ έχω χωρίσει, περνώ μια απίστευτα δύσκολη περιοδο, κλαίω χτυπιέμαι και μπαίνω εδώ να πω τον πόνο μου, να βρω κάποιους που να περνούν το ίδιο, να ξεχαστώ.
Μπαίνεις εσύ που κάνεις την πλάκα σου, περνάς την ώρα σου, έχεις ένα εκ λόγους εκτός από αυτόν που λες και ξεφουρνίζεις μια ψεύτικη ιστορία.
Εγώ που ζω στον εφιάλτη, ταυτίζομαι μαζί σου, δίνω κομμάτια μου, φτάνω να αγχώνομαι και να στεναχωριέμαι για σένα.
Τι γίνεται λοιπόν όταν ανακαλύπτω πως εσύ με δούλευες?
Ακόμη και να μη το ανακαλύψω, αλλά να το υποψιάζομαι, ποια θα είναι η θέση μου?
Πόσο αδικημένη θα νιώσω από τέτοια κοροιδία και πόσο θα επιδεινωθεί η κατάσταση μου?

....Διαφωνεις ε ? ΔΕΝ θα τα παμε καλα :P πλακα κανω
Αλλα μπερδευτικαμε λιγο,εγω με λιγα λογια ειπα στν Uriel οτι περα απο εδω μεσα http://www.e-psychology.gr ...
Οι συμβουλες που θα ακουσει απο καποιον στο facebook θα πρεπει να εχουν ενα αντικρυσμα και αυτο θα ειναι να γνωριστουνε απο κοντα κλπ κλπ.
Το να μοιραζεσαι τον πονο σου,δεν ειναι κατι λαθος αντιθετως ειναι πολυ σωστο γιατι συζητας και χαλαρωνεις ποσο μαλλον οταν ακους πως δεν εισαι ο μονος που το περναει
αυτο σου δινει δυναμη
Βεβαια κατακρινω αυτον που θα κανει την πλακα του εις βαρος των αλλων
Απλα με λιγα λογια τις ειπα πως πρεπει να προσεχει σε ποιον εμπιστευεται προσωπικα βιωματα σε καποιον που δεν γνωριζει καθολου
αλλα εδω μεσα μπορει να το κανει..Εδω σε αυτο το φορουμ για εμενανε μοιραζομαι αλλα και βοηθαω
δεν εχω ουτε σκοπο να βγω με καμια για καφε και λοιπα και λοιπα...
Και γι'αυτο χαιρομαι γιατι δεν περιμενω κανενα ανταλαγμα
με καταλαβες πιστευω!!

εχεις δίκιο σε αυτά που λες, αλλά νομίζω πως μιλάμε για διαφορετικά πράγματα...
Δεν λέμε γι αυτόν που θα πει τον πόνο του, λέμε γι αυτόν που θα στηρίξει κάποιον και αυτός ο κάποιος θα λέει ψέμματα.
Γι αυτή την προστασία συναισθημάτων νομίζω πως μιλάει ο/η ουριελ...:)

Θεοφανία αν είσαι υποψιασμένος ε δεν αφήνεις τον άλλον μ' ότι σου σερβίρει να ταυτίζεσαι κιόλας! Δεν σε φτάνει ο δικός σου πόνος. Τώρα το αν θα νιώσω κάπως(αδικημένη) εξαρτάται από το τι επιτρέπω να νιώσω κι ειδικά αν υποψιάζομα.., γιατί δεν βλέπω τον λόγο

Quote:

---

Originally Posted by Uriel

Πλέον όλοι σχεδόν γνωρίζουμε ότι το διαδίκτυο δεν είναι ασφαλές, ειδικά για τα ανήλικα.
Τι γίνεται όμως με την προστασία των συναισθημάτων, ακόμα και αν είσαι ένας συνειδητοποιημένος ενήλικας?
Πόσο μπορούμε να εμπιστευτούμε προσωπικά μας βιώματα σε κάποιον που συνομιλούμε στο ίντερνετ? Κατά πόσο μπορούμε να πιστέψουμε αν τα βιώματα που μας περιγράφει κάποιος είναι αληθή?
Τι γίνεται σε περίπτωση που έχεις αφιερώσει χρόνο και συναισθήματα σε κάποιον και ανακαλύπτεις ότι η ζωή που σου έχει ξεδιπλώσει είναι πλασματική? Και τι γίνεται στην περίπτωση που του έχεις εκμυστηρευτεί ένα δικό σου πρόβλημα και ανακαλύπτεις ότι το έχει οικειοποιηθεί σε κάποιον ή κάποιους άλλους?
Πόσο θα σας επηρέαζε κάτι τέτοιο? Θα πληγωνόσασταν? Θα λέγατε "δε βαριέσαι" και θα το προσπερνούσατε?
Και τελικά, είναι για εσάς κάτι μακρινό ή πιστεύετε ότι συμβαίνει παντού?



(Την ιδέα για το όμορφο αυτό θέμα, μου την έδωσε μια γλυκύτατη γιούζερ και την ευχαριστώ.)

---

αρχιζοντας απο το τελευταιο, θα απογοητευομουν, δεν θα πληγωνομουν.
μετα απο αυτο ομως, θα εψαχνα να βρω ΠΡΩΤΑ ΑΠ ΟΛΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΥΘΥΝΗ σε αυτο που μου συνεβη,
.
εσυ βρισκεις καποια δικη σου ευθυνη σε αυτο? γιατι εγω, βρισκω...

και τι εννοεις "το εχει οικειοποιηθει σε καποιον η καποιος', εννοεις το εχει οικειοποιηθει και το παρουσιασε σαν δικο του, η μηπως ηθελες να πεις "το εχει κοινοποιησει σε καποιους", οτι σε εχει εκθεσει δηλαδη?

οπως πολυ σωστα σου ειπε ο κεμιστρι, η προστασια των συναισθηματων μας, ειναι δικη μας ευθυνη. αλλοι, μπορουν να ασχοληθουν μονο με την προστασια των δικαιωματων μας...

Γειά σε όλους και καλή χρονιά να έχουμε!
Ως καινούριο μέλος uriel ομολογώ οτι έχεις πιάσει το νόημα ενός ζητήματος που με απασχολεί εδώ και καιρό!

Αφορμή έχει σταθεί ένα άτομο το οποίο έχει σαν συνήθειο να πηγαίνει απο φόρουμ σε φόρουμ,έχοντας 150 διαφορετικές ιστορίες και να τις παραθέτει με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο.Δυστυχώς αυτό το άτομο πολλοί το εμπιστεύτηκαν κατά καιρούς (ανάμεσά τους και εγώ,δεν κρύβομαι) και πολλοί την έχουν πατήσει.Μετά λύπης μου βλέπω οτι συνεχίζει την ίδια πρακτική και στο παρόν φόρουμ καθώς και σε κάποια άλλα που την έχω εντοπίσει.

Με όλα αυτά λοιπόν πολύ απλά θέλω να πω πως,απο τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι τέτοιοι, οι οποίοι θα τους ανοίξεις την καρδιά σου και την επόμενη στιγμή θα δεις το πρόβλημά σου σε ένα φόρουμ αναρτημένο με παραλλαγές ή ακόμα και κάποια ιστορία που σου λένε, κάνοντάς σε να πιστεύεις οτι σε εμπιστεύονται, την δεις μετά εντελώς αλλαγμένη κάπου αλλού, καλό είναι λοιπόν να μην ανοιγόμαστε στον πρώτο τυχόντα. Και επίσης καλό είναι να είμαστε λίγο περισσότερο υποψιασμένοι όταν πρόκειται για άτομα "με πολλά προβλήματα".

Εμένα επειδή προσωπικά δε με επηρεάζει σχεδόν καθόλου το τι γράφεται κάπου και μόλις κλείνω τον υπολογιστεί παύω να είμαι κάποιο νικ δε με ενοχλεί αν κάποιος πουλήσει κάποια ιστορία που στην ουσία δεν την έχει ζήσει, αν το κάνει και το συμπαρασταθούν κάποιοι κακό του κεφαλιού του. Από την άλλη φαίνεται αν κάποιος έχει όντως πρόβλημα ή όχι τις περισσότερες φορές. Αν κάποιος πουλάει πρόβλημα για να κερδίσει προσοχή και συμπαράσταση πάλι κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα έχει οπότε συμπαράσταση θέλει για άλλο λόγο βέβαια. Τώρα αν κάποιος μιλήσει η εκθέσει κάποιον άνθρωπο που του έχει εμπιστευτεί όσο μένουν στα πλαίσια ενός νικ τα πράγματα δεν με ενοχλούν.
Αλλά επειδή σε πολλά φόρουμ , τα νικ έχουν συνδεθεί με ονόματα και άτομα που έχουν γνωριστεί από κοντά τότε η έκθεση συναισθημάτων και η προδοσία είναι ανεπίτρεπτη όπως είναι και στον έξω κόσμο. Αλλά και στον έξω κόσμο ποιος μπορεί να προφυλάξει τα συναισθήματά σου? Μόνο εσύ ο ίδιος περιορίζοντας την αφέλεια σου ..

Γεια σας κι απο εμενα!
Θα συμφωνησω με την baracuda σε αυτο που λεει πως καλο ειναι να ειμαστε υποψιασμενοι. Και κατι που τελικα νομιζω βοηθαει μεχρι εναν βαθμο και πρεπει να σε βαζει σε σκεψεις ειναι οτι ναι μεν σου λεει με το καλησπερα (στη συγκεκριμενη περιπτωση που εχω στο μυαλο μου σε πιεστικο βαθμο με συναισθηματικους εκβιασμους) πολυ σοβαρα και προσωπικα προβληματα ομως απο την αλλη δεν σου λεει ποτε τον λογο που εχει ολα αυτα. Και αν ρωτησεις κατι παραπανω βλεπεις επιθετικοτητα και αρχιζουν κατηγοριες "με κατατρεχεις" κλπ.
Δυστυχως δεν ειναι λιγες οι περιπτωσεις αυτες γι' αυτο θεωρω πρεπει πρωτα να προστατευεις τα δικα σου συναισθηματα κι επειτα να αναρωτηθεις τι μπορει να σπρωχνει εναν ανθρωπο στο να δημιουργει πλασματικη ζωη. Γιατι ναι μεν εχει προβλημα αλλα κι εγω θα εχω αν τα εμπιστευτω και αρχισω ν' αναλωνομαι συναισθηματικα (μου αρεσε πολυ το παραδειγμα της Θεοφανιας, για το πως θα νιωσει ο εξαπατημενος) σε τετοια ατομα.