ο απολογισμός των μελών για το 2011

Ανοιγω αυτο το κάπως πρωτοτυπο θέμα.

Κάντε μια σύγκριση πως ήταν η ζωή σας πριν από ένα χρόνο ακριβως τετοια μέρα και πως είναι σήμερα. Άλλαξε κάτι στη ζωή σας συγκεκριμενα, έγινε δλδ μια αλλαγή? πετυχατε κάτι? πχ ένα στόχο, έστω άλλαξε ουσιαστικά και μόνιμα η διάθεση σας?
ή απλά είμαστε στην αισιοδοξία, στη θετική σκέψη και στις έντονες ελπίδες και μέχρι εκεί? είμαστε δλδ στο ίδιο ακριβώς σημείο και ακομα ανταλλάζουμε ωραίες κουβεντες?

Με αυτο τον τροπο θα φανει για τον καθενα μας αν οντως υπηρξε αλλαγη!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Ανοιγω αυτο το κάπως πρωτοτυπο θέμα.

Κάντε μια σύγκριση πως ήταν η ζωή σας πριν από ένα χρόνο ακριβως τετοια μέρα και πως είναι σήμερα. Άλλαξε κάτι στη ζωή σας συγκεκριμενα, έγινε δλδ μια αλλαγή? πετυχατε κάτι? πχ ένα στόχο, έστω άλλαξε ουσιαστικά και μόνιμα η διάθεση σας?
ή απλά είμαστε στην αισιοδοξία, στη θετική σκέψη και στις έντονες ελπίδες και μέχρι εκεί? είμαστε δλδ στο ίδιο ακριβώς σημείο και ακομα ανταλλάζουμε ωραίες κουβεντες?

Με αυτο τον τροπο θα φανει για τον καθενα μας αν οντως υπηρξε αλλαγη!

---

Στην διάθεση υπάρχει αλλαγή. Στον τρόπο σκέψης αρκετή βελτίωση θα έλεγα.Στην κατάσταση σε θέματα σχέσεων νομίζω πως ναι. Στο θέμα της μοναξιάς τα ίδια αλλα βοηθάει η θετική σκέψη.
Θα μου έβαζα ενα +7 αν με βαθμολογούσα :)

Πως αλλαξε... ανεργια, μπατιρηματα , κλεισιμο στο σπιτι λογω ελλειψης κεφαλαιου , ολα τα καλα λολ.

Απο την αλλη απο διαθεση ακμαια , και απο στοχους ενα σωρο που ειναι θεμα χρονου να επιτευχθουν:)

η διαθεση από μονη της δεν αρκεί........μπορεί μια ζωή να έχεις πολύ καλή διάθεση και όμως κατα τα λοιπα να είσαι στον ίδιο παρονομαστη!

ναι εμενα αλαξε αλα προς το χειροτερο!αν μου εβαζα και βαθμολογια θα βαζα -0

Κάθε πέρυσι και καλύτερα... Πριν είχα μερικούς φίλους μετρημένους στα δάχτυλα, τώρα 0. Από μοναξιά τα ίδια, ίσως και λίγο χειρότερα. Αυτό όμως που κυρίως άλλαξε σε σχέση με πέρυσι είναι η ελπίδα για το αύριο. Πριν μπορώ να πω ότι έτρεφα, έστω και ελάχιστη, ενώ τώρα καθόλου.

Πέρυσι τέτοιο καιρό, βίωνα την πιο οξεία φάση της κατάθλιψης. Το νευρικό μου σύστημα έιχε γίνει μαλλιά κουβάρια και τα έβλεπα όλα μαύρα. Φέτος βελτιώθηκα πολύ χάρη στην φαρμακευτική αγωγή και μπορώ και κάνω πολλά σχέδια για το μέλλον, πράγματα που πέρυσι δεν μπορούσα να σηκωθώ απ' το κρεβάτι για να τα κάνω. Θέλω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα μπορέσω να ζήσω και χωρίς τα φάρμακα. Θέλω να ευχηθώ σε όλους τους ομοιοπαθείς, κάθε μέρα να είναι και καλύτερη, να αισιοδοξούμε για το μέλλον και ν' αφήσουμε πίσω ότι μας έχει πικράνει. Να θυμάστε ένα, κατάθλιψη δεν σημαίνει αδυναμία, κατάθλιψη σημαίνει να προσπαθείς πολύ καιρό να μείνεις δυνατός...

Λίγη ανταπόκριση σε ένα ενδιαφερον θέμα που άνοιξα. Για να εξακολουθεί καποιος να είναι μέλος στο φορουμ, από περσι τετοιες μερες μέχρι σημερα, σημαίνει, για μένα, πως η ζωή του είναι περίπου η ίδια, δεν άλλαξε κάτι. Κι αυτό άσχετα αν μιλά για καλύτερη διάθεση, αισιοδοξία, αγώνα κλπ. Επειδή όλους στο χωρο αυτο κάποια ανάγκη τους φέρνει και κανεις δεν είναι εδω για χομπι ή απλά για να σκοτωσει την ωρα του. Και όταν ρωτω για αλλαγή εννοώ να αλλαξε κάτι στη ζωή κάποιου, να πέτυχε κάποιο σημαντικό γι αυτον στόχο έστω μεσα από το δικο του αγωνα για βελτίωση. Δεν μιλώ απλά για αλλαγη στη διαθεση εκτός κι αν μιλαμε για μεγαλη διαφορα. Για μενα δεν αλλαξε κατι ιδιαίτερα.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Λίγη ανταπόκριση σε ένα ενδιαφερον θέμα που άνοιξα. Για να εξακολουθεί καποιος να είναι μέλος στο φορουμ, από περσι τετοιες μερες μέχρι σημερα, σημαίνει, για μένα, πως η ζωή του είναι περίπου η ίδια, δεν άλλαξε κάτι. Κι αυτό άσχετα αν μιλά για καλύτερη διάθεση, αισιοδοξία, αγώνα κλπ. Επειδή όλους στο χωρο αυτο κάποια ανάγκη τους φέρνει και κανεις δεν είναι εδω για χομπι ή απλά για να σκοτωσει την ωρα του. Και όταν ρωτω για αλλαγή εννοώ να αλλαξε κάτι στη ζωή κάποιου, να πέτυχε κάποιο σημαντικό γι αυτον στόχο έστω μεσα από το δικο του αγωνα για βελτίωση. Δεν μιλώ απλά για αλλαγη στη διαθεση εκτός κι αν μιλαμε για μεγαλη διαφορα. Για μενα δεν αλλαξε κατι ιδιαίτερα.

---

Εγω ειμαι μελος του φορουμ 5-6 χρονια και εχουν αλλαξει ριζικα τα παντα. Ακομα και το τελευταιο χρονο ειχα ριζικες αλλαγες και πολλους στοχους που υλοποιηθηκαν ή ειναι προς υλοποιηση λογω του οτι χρειαζονται το χρονο τους. Δεν θελω απλως να αναφερω για παραδειγμα τις αλλαγες του τελευταιου χρονου γιατι δεν θελω να αναφερω δημοσια προσωπικα στοιχεια.
Σιγουρα το φορουμ ειναι κομματι της ζωης μου και ειμαι σιγουρος οτι με βοηθησε , αλλα φυσικα δεν ξερω αν δεν ειχε μπει στην ζωη μου τι θα ειχα πετυχει. Ειναι αναπαντητα ερωτηματα αυτα.

Ιωαννη ειμαι μελος του φορουμ αν και οχι τακτικο απο τον Ιανουαριο του 2009. Στην ζωη μου αλλαξαν πολλα απο τοτε. Δεν θα σου πω οτι παραμενω γιατι χειροτερεψαν τα πραγματα αλλα γιατι εδω μεσα ειδα οτι απο τα πιο απλα θεματα μεχρι τα πιο δυσκολα απεκτησα φιλους που μου στεκονται σε χαρες και σε λυπες, ανθρωπους που ειναι προθυμοι να με συμβουλεψουν οταν εχω ενα θεμα απλο ή συνθετο, και πανω απο ολα ανθρωπους που μου λενε στα ισια αυτο που σκεφτονται και καμμια φορα μου εδωσαν και κανα "χαστουκακι" ηλεκτρονικο, οποτε παραλογιζομουν και δεν εβλεπα καθαρα μπροστα μου.
Δεν ειχα ψυχολογικα προβληματα οταν μπηκα με την εννοια της αναγκης χρησης ψυχολογου ή φαρμακευτικης βοηθειας, αλλα μην ξεχνας οτι ολοι εχουμε αναγκη απο ψυχολογικη στηριξη. Η ψυχολογια δεν ειναι μονο επιστημη επουλωσης αλλα και επιστημη βελτιωσης της προσωπικης μας αντιμετωπισης των καθημερινων θεματων και της ιδιας μας της προσωπικοτητας. Αρα σε ενα φορουμ ψυχολογιας ολοι εχουμε κατι να παρουμε απο ολους αυτους που ειναι εδω μεσα και εχουν την διαθεση να ασχοληθουν με τον εαυτο τους αλλα και με ολους εμας τους αλλους. Χαιρομαι που βρηκες αυτο το φορουμ και θυμησου οτι ειτε βελτιωθηκες ειτε οχι, ειτε σου χαιδεψαν τα αυτια ειτε στα πονεσαν οι φιλοι εδω μεσα, παντα υπαρχει διαθεση να σε βοηθησει καποιος και να σου κανει παρεα στο θεμα σου.

Και εγώ έχω αποκομίσει αρκετα από το φορουμ, από συμβουλές μέχρι ενθάρρυνση, κουβεντες που με έχουν βοηθησει πολύ, σε θέματα στα οποία δεν ξανοίγομαι καθόλου στην καθημερινη μου ζωή ή δεν ξανοίγομαι σε τετοιο βαθμό όπως εδώ στο φορουμ λογω της ανωνυμίας, έχω γνωρισει από εδώ άτομα που με καταλαβαινουν, και έχω ακούσει ευχαριστω από ατομα που τους έδωσα την αποψη μου μεσα από τη δική μου εμπειρία, αν και ο υπολογιστής δεν προσφερει τη ζωντανια της προσωπικής επικοινωνίας, άλλο το να τα ακούς με ύφο και τόνο πρόσωπο με πρόσωπο και άλλο να τα διαβάζεις. Δυστυχως με χωριζει απόσταση από όλους αυτούς αν και το φορουμ είναι βημα για αληθινες φιλίες. Λέω μακαρι να είχα όλους αυτους τους ανθρωπους του φορουμ κοντα μου ή να υπήρχε η δυνατότητα προσωπικής γνωριμίας, με κάποιους έστω τηλεφωνικώς γνωριζόμαστε. Μέσα από την αλληλοκατανόηση και αλληλοστηριξη θα δημιουργούσα αληθινές φιλίες.

Ωστόσο την πραγματική ενδοσκόπηση και συνηδητοποίηση καθώς και τους στοχους και μεθοδους βελτίωσης τα αποκομισα μεσα από συναντησεις με ψυχολόγους. .

Το κακο με εμενα, είναι ότι σε καποιο βαθμο γινεται εξάρτηση, απασχολεί το νου σε ωρες που ο υπολογιστης είναι κλειστός ή δημιουργεί έγνοια για θέματα ή απαντησεις που αναμένω. Επίσης πάλι σε κάποιο βαθμό μου στερει στιγμες κοινωνικοποίησης ή υποκαθιστα κοινωνικοποίηση, ίσως η μη γνωριμία μου με το φορουμ και η ως εκ τουτου μη αφιέρωση χρονου σ αυτο ή η μη υπαρξη του ως δικαιολογια φυγης απο συναναστροφες λογω φοβιας με εξαναγκαζαν να χρησιμοποιησω τον όλο χρονο που αναλώνω στο φορουμ για περισσότερη κοινωνικοποίηση.

Πάντως κάποιοι που εγκατελειψαν μετα από πολλή καιρο το φορουμ, κάποιους τους γνωρίζω, το εκατέλειψαν επειδή έχει αλλάξει ριζικά η ζωή τους, δεν έχουν αναγκη το φορουμ, μπορει και να λενε ότι τους επηρεαζει αρνητικα. Μπορεί ωστοσο να λειτουργει το φορουμ ως κατα καποιο τροπο χομπι, ως τροπος ζωής χωρίς αίσθηση ότι αποστερει απο κατι άλλο. Έτσι είναι ΚΕΠ?

Ως προς τον δικο μου απολογισμο του έτους, ίσως λόγω στόχων που εθεσα, ίσως λόγω του ότι λόγω των εσωτερικών μου αντιστασεων δεν επραξα όσα θα μπορουσα να κάνω, προσθετοντας σε όλα αυτα την προσωπικη μου ενδυναμωση και κοινωνικοποιηση λέω ότι δεν πέτυχα δυστυχως πολλά πράγματα αυτο τον χρονο, και απο πιο πριν ακομη, ειμαι σε περιπου στασιμοτητα, και αυτο είναι που με απογοητευει και μου επιβαλλει ότι πρεπει να αλλάξω τακτικες, όσο δυσκολο κι αν φαινεται αυτο, διαφορετικα θα διαιωνίζω μια ζωη την ίδια κατασταση.

Γιαννη, κρατα γερα και .....KEEP WALKING.
Αργα ή γρηγορα θα πετυχεις αυτο που θελεις και θα λαβεις αυτο που ζητας.
Μην απογοητευεσαι.
Καποιοι σε τουτη τη ζωη αποκτουν ευκολα και καποιοι με κοπο
Ομως εκεινοι που τελικα αποκτουν με κοπο ειναι χιλιες φορες πιο ευτυχισμενοι με οτι απεκτησαν απο τους αλλους που η ζωη τους τα εφερε ολα στα χερια
Εσυ οταν αποκτησεις οτι θες να εχεις την ικανοποιηση και την χαρα να γνωριζεις την αξια του.
Οι αλλοι οχι....

Quote:

---

Originally Posted by boubourina

Γιαννη, κρατα γερα και .....KEEP WALKING.
Αργα ή γρηγορα θα πετυχεις αυτο που θελεις και θα λαβεις αυτο που ζητας.
Μην απογοητευεσαι.
Καποιοι σε τουτη τη ζωη αποκτουν ευκολα και καποιοι με κοπο
Ομως εκεινοι που τελικα αποκτουν με κοπο ειναι χιλιες φορες πιο ευτυχισμενοι με οτι απεκτησαν απο τους αλλους που η ζωη τους τα εφερε ολα στα χερια
Εσυ οταν αποκτησεις οτι θες να εχεις την ικανοποιηση και την χαρα να γνωριζεις την αξια του.
Οι αλλοι οχι....

---

Ευχαριστω πολύ για τα καλα σου λόγια. Μόλις επιβεβαίωσες αυτο που είπα στο αμεσως πιο πάνω μνμα μου, ότι "έχω αποκομίσει αρκετα από το φορουμ, από συμβουλές μέχρι ενθάρρυνση, κουβεντες που με έχουν βοηθησει πολύ". Καλή δυναμη και σε σενα.

Από το κακό στο χειρότερο. Η χρονιά που έφυγε για μένα ήταν καταστροφική. Δεν βρίσκεται κάτι το περίεργο να παίζει;

Quote:

---

Originally Posted by Instant

Από το κακό στο χειρότερο. Η χρονιά που έφυγε για μένα ήταν καταστροφική. Δεν βρίσκεται κάτι το περίεργο να παίζει;

---

Τι το περίεργο να παίζει?
Τουλάχιστο να ελπίζεις και να μην τα βαζεις κάτω. Μόνο ετσι μπορει να γινει κατι.
Καλά έκανες και τροποποίησες το μνμ, για να προχωρανε όλα ομαλά στο φορουμ.

Εμενανε αν μου δινοταν η ευκαιρια να γυρισω τον χρονο πισω,θα τον γυρναγα και το λαθος που εκανα να μην το εκανα
Ωστοσο η χρονια που περασε για εμενανε δεν ηταν ωραια,μπορω να την χαρακτηρισω μονοτονη,γεματη νευρα μα μερικες φορες οταν ειμουν εγω και ο εαυτος μου τα βρησκαμε τοσο καλα...
Αλλο θεμα που εισουν δεμενος χειροποδαρα η οικονομικη κριση,η χειροτερη εποχη για να εισαι φοιτητης ειναι αυτη

Για μένα η χρονιά που πέρασε ήταν χρονιά "μετενσάρκωσης"...
Οδυνηρή, κόντεψα να αγγίξω την άβυσσο..ή μάλλον την άγγιξα αλλά πάλι καλά δεν έπεσα μέσα..
Ήταν το επιστέγασμα μιας πολύ άσχημης πενταετίας με γεγονότα που διαδέχονταν το ένα το άλλο με φρενήρεις ρυθμούς..τόσο φρενήρεις που δεν προλάβαινα να συνειδητοποιήσω τι γινόταν..
Νιώθω πολύ διαφορετική τους τελευταίους τρεις μήνες, νιώθω σαν άλλος άνθρωπος βασικά..μόνο που συνεχίζω αραιά και που να κάνω κάποιες "αψυχολόγητες" κινήσεις...σα να υπάρχει μέσα μου ένα τέρας που καιροφυλακτεί να με κατασπαράξει πάλι και τρομάζω...
Κατά τ'άλλα εύχομαι καλή χρονιά σε όλους.

Xμ.... καθε περσι κ καλυτερα θα ελεγα σε καποια θεματα ή μαλλον στα περισσοτερα ... σε προσωπικο επιπεδο, πηρα καποια αποφαση μετα απο μια γερη σφαλιαρα κ δοξα τω θεω εδω κ εφτα μηνες εχω μεινει αμετακινητη!χεχε! Αϊντε κ του χρονου τετοια εποχη να λεμε... αντε κ του χρονου ακομα καλυτερα!!!! Καλη χρονια( μη βαρατε.. )

Κάθε χρόνο τις ίδιες ευχες κάνουμε. Άμα ο χαρακτήρας και η ζωή σου μπει σε καποιο καλούπι οι αλλαγές στη συνέχεια είναι ελάχιστες. Κι αυτο διαμορφωνεται το πολύ μέχρι τα 15 σου. Μετά απλά ελπίζεις και απλά κάνεις συγκρίσεις με το πως ήσουν μερικά χρόνια πριν και ανακαλύπτεις ότι η διαφορά είναι ελάχιστη. Απλά παλεύεις να βελτιωθείς, να γίνεις σε όλες τις όψεις της ζωής σου αυτο που από παιδί ονειρευοσουν και για να μαστε ρεαλιστες, όποιος απ εδω θελει ας με διαψευσει γι αυτο, ελάχιστα πετυχαίνεις. Ταυτοχρονα βλεπεις άλλους να σε προσπερνανε και ούτε πάλες ούτε αγωνες αλλά ζωή ανέμελη επειδή φανηκαν τυχεροι και μπηκαν σε διαφορετικα καλούπια.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Τι το περίεργο να παίζει?
Τουλάχιστο να ελπίζεις και να μην τα βαζεις κάτω. Μόνο ετσι μπορει να γινει κατι.
Καλά έκανες και τροποποίησες το μνμ, για να προχωρανε όλα ομαλά στο φορουμ.

---

Με μένα παίζουν περίεργα πράγματα, κάποιες καταστάσεις που βιώνω. Όπως είπα και σε άλλο μήνυμα το πρώτο πράμα που κάνω όταν ξυπνάω είναι σοκολάτα η καφές και τσιγάρο, δεν είναι ζωή αυτή.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Κάθε χρόνο τις ίδιες ευχες κάνουμε. Άμα ο χαρακτήρας και η ζωή σου μπει σε καποιο καλούπι οι αλλαγές στη συνέχεια είναι ελάχιστες. Κι αυτο διαμορφωνεται το πολύ μέχρι τα 15 σου. Μετά απλά ελπίζεις και απλά κάνεις συγκρίσεις με το πως ήσουν μερικά χρόνια πριν και ανακαλύπτεις ότι η διαφορά είναι ελάχιστη. Απλά παλεύεις να βελτιωθείς, να γίνεις σε όλες τις όψεις της ζωής σου αυτο που από παιδί ονειρευοσουν και για να μαστε ρεαλιστες, όποιος απ εδω θελει ας με διαψευσει γι αυτο, ελάχιστα πετυχαίνεις. Ταυτοχρονα βλεπεις άλλους να σε προσπερνανε και ούτε πάλες ούτε αγωνες αλλά ζωή ανέμελη επειδή φανηκαν τυχεροι και μπηκαν σε διαφορετικα καλούπια.

---

Θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι πως θα γενηθεις. Εαν γενηθεις να γινεις ψηλος-κοντος , εξυπνος-χαζος, ομορφος-ασχημος , με προβληματα υγειας ή χωρις , πλουσιος-φτωχος κλπ. κλπ. Αντε το παλευεις με αυτα που εχεις και μεχρι τα 15 και μετα απλως ατυχησες ή ευτυχησες.
Εγω ομως δεν το βλεπω ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι πως θα γενηθεις. Εαν γενηθεις να γινεις ψηλος-κοντος , εξυπνος-χαζος, ομορφος-ασχημος , με προβληματα υγειας ή χωρις , πλουσιος-φτωχος κλπ. κλπ. Αντε το παλευεις με αυτα που εχεις και μεχρι τα 15 και μετα απλως ατυχησες ή ευτυχησες.
Εγω ομως δεν το βλεπω ετσι.

---

Μιλούσα για το χαρακτήρα, όπως διαμορφωνεται μεσα από τα βιώματα του ατόμου μεχρι τα 15 του χρόνια, όχι για τα φυσικα χαρακτηριστικά. Μετά απλά ανταλλάζουμε ευχες κάθε πρωτοχρονιά. Μετα τα 15 οτιδήποτε κανεις στη ζωη, οτιδήποτε κι αν βαλεις σαν στόχο, από τα πλεον ασημαντα, από το να πιασεις ένα ποτηρι μέχρι.... όλα διαμορφωνονται με τον ίδιο ακριβως τροπο με βάση αυτον το χαρακτήρα. Έχεις σοβαρό πρόβλημα αν ο χαρακτηρας αυτος δεν σε βοηθα να πετυχεις τους στοχους που έχεις βάλει, αν είσαι δυστυχισμενος με τον χαρακτηρα σου ο οποιος δυστυχως διαμορφωθηκε σε ηλικια που δεν είχες βουληση δική σου και αγωνίζεσαι με τη ψευδαισθηση ότι θα τον αλλάξεις. Το να αγαπήσεις τον εαυτό σου όπως είναι, είναι κουβεντα που τη λενε αυτοι που δεν εχουν τετοιο πρόβλημα, που αυτους στους οποιους δινουν τη συμβουλη αυτη τους βλεπουν με συμπαθεια σαν ατομα που τα λυπουνται και χρειαζονται βοηθεια και όχι σαν ατομα τα οποια θα τα αποδεχτουν να μπουν στο δικο τους χωρο και να κανουν φιλία.

Δεν ξέρω αν εσυ το βλεπεις διαφορετικά.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Μιλούσα για το χαρακτήρα, όπως διαμορφωνεται μεσα από τα βιώματα του ατόμου μεχρι τα 15 του χρόνια, όχι για τα φυσικα χαρακτηριστικά. Μετά απλά ανταλλάζουμε ευχες κάθε πρωτοχρονιά. Μετα τα 15 οτιδήποτε κανεις στη ζωη, οτιδήποτε κι αν βαλεις σαν στόχο, από τα πλεον ασημαντα, από το να πιασεις ένα ποτηρι μέχρι.... όλα διαμορφωνονται με τον ίδιο ακριβως τροπο με βάση αυτον το χαρακτήρα. Έχεις σοβαρό πρόβλημα αν ο χαρακτηρας αυτος δεν σε βοηθα να πετυχεις τους στοχους που έχεις βάλει, αν είσαι δυστυχισμενος με τον χαρακτηρα σου ο οποιος δυστυχως διαμορφωθηκε σε ηλικια που δεν είχες βουληση δική σου και αγωνίζεσαι με τη ψευδαισθηση ότι θα τον αλλάξεις. Το να αγαπήσεις τον εαυτό σου όπως είναι, είναι κουβεντα που τη λενε αυτοι που δεν εχουν τετοιο πρόβλημα, που αυτους στους οποιους δινουν τη συμβουλη αυτη τους βλεπουν με συμπαθεια σαν ατομα που τα λυπουνται και χρειαζονται βοηθεια και όχι σαν ατομα τα οποια θα τα αποδεχτουν να μπουν στο δικο τους χωρο και να κανουν φιλία.

Δεν ξέρω αν εσυ το βλεπεις διαφορετικά.

---

Τα βιωματα του ατομου εχουν σχεση με τα φυσικα χαρακτηριστικα οπως το να γεννηθεις εξυπνος ή χαζος. Διαμορφωνεις και εναν χαρακτηρα απο το περιβαλλον + το DNA σου και τελος και εσυ εισαι κατι σαν απων? Δυστυχως η ζωη δεν τελειωνει εκει και δεν το βλεπω απλως τοσο μοιρολατρικα. Δεν αισθανομαι σαν μια μαριονετα , ουτε οτι ειμαι καταδικασμενος στα 20 μου 30 μου 40 μου και παει λεγοντας.
Προσωπικα τα σχολικα μου χρονια δεν ηταν τοσο καλα αν και τα παιδικα μου σε γενικες γραμμες καλα τα χαρακτηριζω , τα φοιτητικα μου χρονια ηταν καλα αν και "εσκαγε μυτη" η ασθενεια. Μετα για 10-15 χρονια τα πραγματα δεν ηταν καλα. Τωρα ειναι παλι καλα , αλλα ζοριζομαι απο τις εξωτερικες συνθηκες.
Εντελως απροβλεπτη πορεια και δεν ξερω ουτε που θα καταληξω , ουτε τι θα απογινω , ουτε εαν ειμαι χαρουμενος ή δυστυχισμενος σε 10 χρονια. Δεν ξερω τιποτα.
Λογικα θα επρεπε απο τα παιδικα μου χρονια να εχω σκιαγραφησει μια πορεια στη ζωη μου? Αυτος ειμαι μεχρι εκει φτανω? Εαν ειμαι δυστυχισμενος στα 15 δεν θα ευτυχησω στην ζωη? Δεν μου φαινεται σωστο.
Εγω πιστευω στις δυνατοτητες του καθε ατομου για αλλαγη και στο απροβλεπτο καθως και στην προσπαθεια.
Απο κει και περα εχεις σκεφτει ποτε οτι η ευτυχια απο την δυστυχια πολλες φορες ειναι μονο ενα απλο κλικ του μυαλου? Σιγουρα το χεις σκεφτει...δεν χρειαζεται να γινει καποια μεγαλη αλλαγη.
Ή εχεις σκεφτει οτι μπορει να παρεις λαχειο και σε μια εβδομαδα να εισαι εκατομυριουχος ή εκει που περπατας σημερα να συναντησεις τον ερωτα της ζωης σου? Φυσικα μπορει να περπατας και κατω απο ενα μπαλκονι και να σου ερθει μια γλαστρα στο κεφαλι που θα σε αφησει αναπηρο στα ποδια για παραδειγμα. Το απροβλεπτο.
Εγω μαζευω προσοντα και ψαχνω θεσεις εργασιας. Ο παραδιπλα δεν κανει καμμια προσπαθεια. Εαν σε δυο χρονια ας πουμε εγω ειμαι πετυχημενος με δουλεια και λεφτα...και ...και ...και και ο παραδιπλα ειναι ακομα στην ιδια κατασταση ποιος φταιει? Η προσπαθεια.

Να τονισω οτι δεν διαφωνω σε αυτο που λες απολυτα , φυσικα και ο χαρακτηρας που θα χτισεις στα 15 ειναι κρισιμο σημειο. Εαν καποιος ζουσε απομονωμενος απο την κοινωνια για παραδειγμα μεχρι τα 15 του , αντε μετα να ενταχθει σε αυτην.
Θελω ομως να δειξω και την αλλη οψη.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Να τονισω οτι δεν διαφωνω σε αυτο που λες απολυτα , φυσικα και ο χαρακτηρας που θα χτισεις στα 15 ειναι κρισιμο σημειο. Εαν καποιος ζουσε απομονωμενος απο την κοινωνια για παραδειγμα μεχρι τα 15 του , αντε μετα να ενταχθει σε αυτην.
Θελω ομως να δειξω και την αλλη οψη.

---

Από εκεί ξεκινάνε τα προβλήματα, γι αυτο το βαζω σε μπολτ. Πριν τα 15 οι σχεσεις μου με την κοινωνια κάθε άλλο παρα σωστες ήταν, ζημιογόνες και παράλογες. Έβαλα στοχους μετα τα 15 και τους κατόρθωσα, λόγω του ότι βυθίστηκα σε κάποια μεγαλη φαση βγηκα πολύ εκτος στόχων, αλλά σχεδόν επανήλθα, αν δεν συνέβαινε αυτο θα ήμουν σε πολύ καλύτερη κατάσταση και η σκέψη αυτη πληγωνει. Για τους κοινωνικούς στόχους είμαι ακόμα στο "αντε να ενταχθεις σε αυτην", άρα το πριν τα 15 ήταν μοιραίο, είτε αφορά το να ενταχθω σε φιλίες είτε στο να κανω παρέες είτε σχέση. Και όλοι να μου λένε μια χαρα είσαι εσύ, εισαι σε πολύ καλή κατασταση. Μα έλα ντε αμα λειπει αυτο το κομμάτι απ τη ζωή σου, να έχεις πολλά στα χερια αλλά να ζεις δραμα μοναξιάς ή μη αποδοχής, αυτά σε κανουν κουρελι ψυχικά. Κοπέλες να γουσταρουνε αλλά να μην ξερεις πως να το χειριστείς ή να κανεις λάθη και να τις χανεις.

Μου αρέσουν αυτα που λες στο προηγουμενο σου μνμ για την ευτυχία και δυστυχια, την προσπαθεια, το απρόβλεπτο στη ζωή και συμφωνω μαζι σου. Είσαι αισιοδοξος και αγωνιστής γι αυτο και ειδες αλλαγες στη ζωη σου τα τελευταια χρονια. Απλά μην νομίζεις ότι δεν τα κανω κι εγω βιωμα, άμα εξαιρεσεις τον κοινωνικο τομεα όπου η δυσκολία ακόμα υπάρχει, θα το διαπίστωσες και μέσα από τον "απόμακρο" τροπο με τον οποιο γραφω.