ΠΡΟΒΛΗΜΑ. . . .ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ

Μεχρι πριν λιγο καιρο νομιζα οτι αρχισα να καταππολεμω την ηπια καταθλιψη που ειχα και να γινομαι καλυτερα. Ομως τις τελευταιες μερες δεν ειμαι καθολου καλα. Με παινουν κλαματα αρκετες φορες, νιωθω οτι θελω να κλαψω, βουρκωνουν τα ματια μου συχνα. Νιωθω ταραχη μεσα μου και φοβο, εχω παλι καποια συμπτωματα αποπροσωποιησης αλλα δε ξερω αν ειναι αποπροσωποιηση η απλα που νιωθω αισθηματα κενου. Νιωθω κενος, δε μπορω να νιωσω τη χαρα για κατι που θα ενιωθα πριν και θελω να κοιμαμαι ολη την ωρα για να μη νιωθω ετσι. Δε το κανω βεβαια αλλαετσι νιωθω. Νιωθω λες και δε με αγγιζουν το ιδιο το περιβαλλον διπλα μου γενικα και οτι δε νιωθω το ιδιο, δε μπορω να το περιγραψω αλλα αν αφησω τον εαυτο μου θα ειναι σαν σε απαθεια. Ετσι νιωθω αλλα το παλευω..Δε μπορω ομως ειδικα αυτο το αισθημα που δε ξερω τελικα αν ειναι αποπροσωποιηση η κατι αλλο, με φοβιζει, ειναι βασικα σαν αμυνα του εαυτου μου να με κανει να νιωθω απαθεια και οτι δεν ειναι αληθινα οτι γινεται...Βασικα δεν ειναι σε μορφη να μη μου φαινοντε αληθινα αλλα σε μορφη αισθηματος, συναισθησης... Δε μπορω να το περιγραψω και σιγουρα σας μπερδεψα... Δε νιωθω καλα παντωςμ, δε νιωθω χαρα και αισιοδοξια λες και δε με αγγιζει τιποτα. Ακομα μπορω και παω και για καφε και βγαινω με το κολλητο μου αλλα δε νιωθω οπως πριν.. Νιωθω λες και δεν ειμαι εδω στο κοσμο μας αλλα λες και το μυαλο μου ειναι κ αλλου πως να το πω. Τι συμβαινει ρε γμτ, Και να το πω στον ειδικο που πηγαινα (τελευταια φορα που πηγα ηταν που ολα ηταν καλα και του το ειπα τοτε και μ εκλεισε τωρα ραντεβου μετα απο αρκετες μερες) δε θα με βοηθησει, πως να με βοηθησει... Φοβαμαι ρε παιδια....Ειναι απαισιο να μη νιωθεις τα συναισθηματα οπως πριν να νιωθεις σαν απαθεια, και να κανεις σκεψεις του στυλ ειναι αληθινα γενικατα οσα ζουμε? Δε μπορω να ειμαι οπως πριν γμτ τι συμβαινει...Βοηθεια.. Χρειαζομαι καποιον να με βοηθησει πραγματικα και οχι απλα κουβεντα να του πω και οκ.... Τι μπορει να ειναι αυτο που νιωθω..??

Spuro nomizw pws 8es ena kinhtro na ksanasiko8eis sta podia sou...sini8os to kinhtro einai enas an8rwpos..mia kainouria gnwrimia,oxi aparaithta kapia kopela..apla enas an8rwpos pou 8a se \"anagkasei\" na ton baleis sthn ka8hmerinothta sou.. prospa8ise to ..oloi edw ligo polu kapws etsi eimaste..eimaste edw k se sthrizoume na to kses ^__^

Σπυρο μου κατ αρχην δεν ειναι αναγκη να αγχωνεσαι.Εχω περασει παρομοια κατασταση και μπορω να σε διαβεβαιωσω οτι με σωστες κινησεις το χαμογελο θα επιστρεψει στο προσωπο σου.Παιρνεις καποια φαρμακευτικη αγωγη;

Σπυράκο ακου,

Τα συμπτώματα που περιγράφεις δείχνουν οτι η ηπια καταθλιψη που ένιωθες έχει αρχίσει και μετατρέπεται σε μεσαίου βαθμού. Υποτροπίασες φίλε και αυτή τη φορά τα συμπτώματα είναι πιο έντονα. Πρέπει να αρχίσεις φαρμακευτική αγωγή και να σταματήσεις να βασανίζεσαι χωρίς λόγο. Πήγαινε σε ιδιωτικό γιατρό, ασε τις προκαταλήψεις και βοήθησε τον εαυτό σου ΑΜΕΣΩΣ. Σταμάτα να πειραματίζεσαι και να αναρωτιέσαι τι συμβαίνει. Είναι ολοφάνερο διότι και εγώ έχω περάσει από το ίδιο λούκι. Μην φοβάσαι και μην πανικοβάλεσαι καθόλου. Ομως μην επαναπαύεσαι, διότι αυτή τη φορά δεν θα περάσει εύκολα. Κουράγιο και αύριο να γράψεις post με το τι σου είπε ο γιατρός. ΘΑ ΠΑΣ ΑΥΡΙΟ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!!!

Nα παω αυριο λες? Δουλευω αυριο 2-10 βραδυ δε θα μπορεσω... Δημητριε δλδ. ειχες ακριβως τα ιδια συμπτωματα οπως τα γραφω?? Ρε συ ομως απο ηπια που ηταν γιατι δεν εφυγε και παει να εξελιχθει σε μεσαιου βαθμου? Αρχισα να νιωθω καλυτερα και ξαφνικα ετσι οπως τωρα.... Τι θα πουν οι δικοι μου, ο πατερας μου βασικα σε αυτο το θεμα πιστευει οτι αν καποιος παρει φαρμακα μετα μια ζωη ετσι θα ειναι...Θα κανει συντηρηση με τα φαρμακα.... Γιατι να μην περασει απο μονο του?? Το θεμα ειναι ο γιατρος οντως να κρινει αν χρειαζομαι φαρμακα και οχι μιας και πηγα να μου δωσει για να μη φυγω απο εκει ετσι... Δεν εχω ιδεα σε ποιον να παω.... Και αν πεσω σε μαλακα γιατρο? Θελω να περασει απο μονο του δε γινεται? Χαρα κανω αρκετα σωστες κινησεις , αλλα στεναχωριεμαι με το παραμικρο και πολλες φορες γινομαι και πολυ οξυθυμος,νευριαζω ευκολα ... Το θεμα ειναι οτι ολοι γυρω μου νομιζουν οτι ειμαι καλα γιατι δε δειχνω τιποτα απο οτι νιωθω...Τα περναω ολα μεσα μου και βασανιζομαι πολυ. Δε μπορω να καταλαβω πως απο ηπια καταθλιψη που απο οτι μου ειπε κ ο γιατρος θα φυγει μονη της τωρα παει να γινει (αν ειναι οπως το λεμε) σε μεσαιου βαθμου? Δε το πιστευω, 20 χρονων και καταθλιψη.... Και η μαλακια οτι αν παθεις εχεις πολλες πιθανοτητες να ξαναπαθεις.....Δε θα ειμαι ευτυχισμενος ξανα δλδ.?

Σπύρο, να πας άμεσα..όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο...όσο για αυτά που λέει ο πατέρας σου, είναι απόψεις ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα..και ως γνωστόν η αγνοια σκοτώενι..ε, μην την αφήσεις λοιπόν σε σκοτώσει...όλη αυτή η ιστορία με την κατάθλιψη είναι μία μάχη που πρέπει να την δώσεις μόνος σου με τον γιατρό σου και πιθανότατα με βοήθεια φαρμακευτική...βοήθησε τον εαυτό σου και μην τον χαντακώνεις με λάθος αντιλήψεις που ακους από το οικογενειακό σου περιβάλλον...έτσι μαιθαίνεις και τον εαυτό σου καλύτερα και δεν περνάς και τα πάντα επιφανειακά..και πάλι θα είσαι σε θέση να ζήσεις στιγμές ευτυχίας και να τις νιώθεις και να τις εκτιμάς διαφορετικά, καλύτερα...εισαι πολύ νέος-)

Γιαυτο το λεω, επειδη ειμαι πολυ νεος και καταθλιψη απο τωρα?? ..... Εκανα μαλακια που την αφησα να εισελθει οταν ακομα ηταν στην αρχη..Αλλα που να ξερω οτι θα κατεληγε εδω.

spuro ti ilikia exeis?i zwh sou pws kilouse prin na parousiastei to provlhma?douleveis spoudazeis?

Eιμαι 20, το τελευταιο 1.5 χρονο δεν ενιωθα και τοσο καλα μεσα μου, παροτι εχω και μια σχεση 1 χρονο τωρα και πιο πριν και αλλες αρκετες σχεσεις. Δε ξερω απο οταν τελειωσα το λυκειο αρχισε η κατρακυλα με πιο πολυ αυτο τον 1.5 χρονο που δεν ενιωθα και τοσο καλα μεσα μου. Παρολα αυτα ενιωθα οτι καλυτερευαν τα πραγματα τωρα το καλοκαιρι και με αυτα που ειχα κανονισει για διακοπες ενιωθω οτι πανε προς το καλυτερο αλλα με ενα προβλημα υγειας που αντιμετωπισα ξεκινησε το πουλ εντονο στρες, καποιες κρισεις πανικου και μετα αφου βγηκα απο το νοσοκομειο τα πρωτα σημαδια καταθλιψης, ηπιας οπως μου ειπε ο ειδικος που πηγα αλλα τωρα βλεπω οτι δεν το εχω ξεπερασει καθολου και μαλλον ψιλο επειδηνωνεται/.//

ρε σπυράκο την κατάθλιψη δεν την άφησες να εισέλθει, μπήκε μόνη της χωρίς να σε ρωτήσει και δεν θα μπορούσες να την αποφύγεις, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Ακου τώρα τι γίνεται. Η κατάθλιψη μπορέι πράγματι να περάσει από μόνη της αλλά θα κάνει πολύ καιρό και οι πιθανότητες να επανέλθει θα είναι πολύ αυξημένες. Αν αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή και μάλιστα σύντομα, και πιο γρήγορα θα περάσει και οι πιθανότητες υποτροπής θα μειωθούν σημαντικά. Τα φάρμακα θα τα πα΄ρεις για ένα χρονικό δίάστημα, δεν προκαλούν εξάρτηση και τα συμπτώματα θα αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά. Τώρα αφού περάσει η καταθλιψη, γιατί θα περάσει ΌΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, ξανασυζητάμε για τους τρόπους με τους οποίους θα αντιμετωπίσεις παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον. Οσον αφορά το νεαρό της ηλικίας σου, πρέπει να ξέρεις ότι οι νεοι παθαίνουν καταθλίψη ή οι αρκετά γέροι. Αν άυριο δουλεύεις 2-10 πη΄γαινε το πρωί, μην το αναβαλλεις όυτε λεπτ\'ο

Τι πρόβλημα υγείας αντιμετώπισες, μήπως καποια λοίμωξη?

Απο παρεα ισως ξεκινησε το προβλημα...Ξεκοψαμε με το κολλητο μου που ειχα απο γυμνασιο, ειμασταν 3 οι κολλητοι, μειναμε 2, ο αλλος ςφυγε για Τριπολη για σπουδες εγω εδω αθηνα ειχα περασει και εμεινα εδω μονος, να περιμενω απο Οκτωβρη μεχρι Φεβρουαριο που ξεκινουσε το εξαμηνο... Εκεινους τους μηνες και λογω ολων αυτων και επειδη με την τοτε σχεση μου ειμασταν στα χωρισματα μετα απο 1.5 χρονο, αρχισα μια πολυ κακη συνηθεια που σταδιακα με εριξε ετσι.. Αρχισα να μελαγχολω, ειτε με μουσικη ειτε με σκεψεις.. Οταν χωρισα για κανα 2 μηνες με πηρε ψιλο απο κατω ενιωθα οτι δεν αξιζα κτλ. και μετα εκατσε και μια αποτυχια και ακομα χειροτερα. Οι καινουργιες παρεες απο τη σχολη δεν ηταν αυτο που ηθελα δυστηχως και γενικα αρχισα να νιωθω χαλια... Οταν αγορασα το καινουργιο και πρωτο μου αμαξι, εκανα και καινουργια σχεση, αρχισα να ειμαι καλυτερα, αλλα μετα το τρακαρισμα με πηρε χειροτερα απο κατω, μελαγχολια, στεναχωρια, ενιωθω οτι δεν εχω εναν καλο φιλο να νοιαζεται, να ταιριαζουμε κτλ. και τωρατο καλοκαιρι αυτο ετυχε και το προβλημα υγειας που επαθα και τα υπολοιπα τα γνωριζετε....

Τι προβλημα ρε Σπυρο?

Το προβλημα υγειας μου ηταν κατι απο το τρακαρισμα, στο πνευμονα, οχι πολυ σοβαρο αλλα προκαλουσε δυσπνοια,ζαλαδεσ κτλ. και μονο με την ακτινογραφια φαινοταν. Εγω ελεγα οτι δε νιωθω καλα, αγχωνομουν που ενιωθω ετσι, το αγχος εφερε τις κρισεις πανικου, μετα ακομαπ ιο πολυ στρες μην παθω τιποτα, φοβος μηπως πεθανω κτλ. και τελικα σε μια κριση πανικου μετα απο εντονη ζαλαδα και δυσπνοια (που ηταν απο το προβλμηα υγειας) οι δικοι μου με πηγαν σε νοσοκομειο, με κρατησαν εκει και στην ακτινογραφια φανηκε. Και μετα εκατσα μια βδομαδα στο νοσοκομειο, εκανα και μια εγχειρηση και βγαινοντας απο το νοσοκομειο εκει εσκασε μυτη αυτη η καταθλιψη...

Ηταν απο το χτυπημα δλδ. οχι ασθενεια.. Απο Τραυματισμο. Αλλα μονο οταν επειδηνωθηκε αρκετα και αφου ειχα φαει το απειρο στρες και φοβο για μην παθω τπτ και τι εχω κτλ. πηγα σε νοσοκομειο, γιατι τι εξετασεις αιματος,τι καρδιογραφηματα και τριπλεξ τιποτα ολα καθαρα οποτε λεγαν και οι δικοι μου και οι γιατροι οτι ολα οκ...Απο το αγχος θα ειναι αυτα. Ελα ομως που δεν. Τελος παντνω αυτο περασμενο ξεχασμενο, το θεμα ειναι αυτο που ακολουθησε.

Quote:

---

Originally posted by SpyrosGR21Τι θα πουν οι δικοι μου, ο πατερας μου βασικα σε αυτο το θεμα πιστευει οτι αν καποιος παρει φαρμακα μετα μια ζωη ετσι θα ειναι...Θα κανει συντηρηση με τα φαρμακα....

---

Σπυρο μου, επειδη ΔΥΣΤΥΧΩΣ γνωριζω την συγκεκριμενη αντιδραση των γονιων, η οποια κατα τη γνωμη μου οφειλεται σε αγνοια που τους δημιουργει φοβο (αλλωστε οτι εχει να κανει με ψυχικη διαταραχη, στην Ελλαδα ειναι ταμπου, ολοι το ξερουμε αυτο), θα σε συμβουλευα το εξης : ΜΗΝ ακους κανεναν πανω σε αυτο το θεμα. Ο μοναδικος που μπορει να σου πει κατι υπευθυνα ειναι καποιος γιατρος.

Τωρα παμε στο αλλο \"τι θα γινει αν πεσω σε μαλακα γιατρο\". Οπως σε ολα τα επαγγελματα, ετσι και σ\'αυτο υπαρχουν τσαρλατανοι. Συμφωνοι. Ομως δεν μπορεις να απορριψεις τους παντες για μερικες εξαιρεσεις, ετσι δεν ειναι;

Επειδη βασανιζομαι παρα πολλα χρονια και περασα τα ΑΠΕΙΡΑ απο τετοιους τυπους, εγινα πολυ απαιτητικη και το εψαξα ενδελεχως.

Στειλε μου u2u για περισσοτερες λεπτομερειες.

Και κυριως μη σε παιρνει απο κατω. ΜΠΟΡΕΙΣ και θα ΞΑΝΑΓΙΝΕΙΣ ευτυχισμενος. Λιγη παραπανω προσπαθεια θελει. Μην αγχωνεσαι, μη φοβασαι. Ολα θα πανε καλα, θα δεις :)

Μακαρι Λενακι, παντως επειδη δε γνωριζω και πολυ καλα, στην καταθλιψη καποιος ειναι μονιμα σε αυτη τη κατασταση η αλλες στιγμες νιωθει καλυτερα (οχι ομως και οπως πρι, απλα καλυτερα,ειναι πιο ηρεμος πιο ενταξει) και αλλες ειναι που του βγαινουν οσα εγραψα? Γιατι εγω δεν ειμαι 24/24 ετσι, αλλα μπορει και μιση μερα ολοκληρη να ειμαι χαλια και αλλες φορες μιση μερα μπορει και σχεδον ολοκληρη να μη νιωσω ασχημα γιατι θα κανω κατι που θα με απασχολει, απλα εννοειτε ουτε και οπως πριν.

Σπυρακο, δες το u2u που σου εστειλα.

Είμαι μανιοκαταθλιπτικός από τα 17 μου. Άκουγά φωνές από τα 20. Θεραπεία ξεκίνησα στα 24 και έχω υποτροπιάσει δυο φορές. Τώρα είμαι 30 και έχω συνέλθει αρκετά. Με τι τίμημα όμως.
Μπορεί να χρειαστεί να λάβεις και συ θεραπεία με ηπιότερα φάρμακα αλλά μάλλον θα πρέπει να επαναπροσδιορίσεις την αντίληψη σου για το τι ζητάς και τι μπορείς να λάβεις και αν γίνεται να τα εξισορροπίσεις. Εγω μάλλον ζητούσα παρα πολλά από τον εαυτό μου και τους άλλους και από οργή που δεν τα έπαιρνα ξεσπούσα σε μανιακά επεισόδια και μετά λόγω ενοχών βυθιζόμουν στην βαθύτερη μελαγχολία. Μπορεί βέβαια να συμβαίνει κατι άλλο, δεν ξέρω. Απλώς σου λέω τι πιστεύω ότι συνέβη με μένα. Θυμάμαι τότε άκουγα πολλή μουσική κυρίως κλασσική. Εσυ τι μουσική ακούς; Η μουσική κάνει καλό.

Απο μουσικη διαφορα.... Κανω ομως ακομα την ιδια μαλακια.. Βαζω τραγουδια που με ριχνουν σε μελαγχολια... Anyway, ορισμενες φορες νιωθω σαν να σκαω μεσα μου, σαν να μη ξερω τι θελω να κανω, σαν να με κουραζει η ζωη κατι τετοιο γενικα. Και ειμαι πιο οξυθυμος.. Πηρα το προγραμμα απο τη δουλεια, οποτε βρω κενο θα παω σε ενα γιατρο να δω γενικα. Παντως με προβληματιζει η αποπροσωποιηση που νιωθω ωρες ωρες, σαν να ειμαι ξενος στο περιβαλλον, γιατι εχω διαβασει δεν υπαρχει ειδικη θεραπεια για την αποπροσωποιηση και φοβαμαι.. Μετα υπαρχουν στιγμες που λεω μεσα μου οτι δε θα βοηθηθω απ καοια αγωγη.

Το ότι νιώθεις ξένος με το περιβάλλον είναι συμπτωμα κατάθλιψης. Πρέπει να επισκεφθεις ειδικο το συντομότερο, θα ανακουφιστείς πολυ γρήγορα με την θεραπεία.

Να κανω μια ερωτηση τελειως ενημερωτικα.... Τι αντικαταθλτιπτικα φαρμακα υπαρχουν και παρενεργειες κ αλλα τετοια π εχουν. Χρονοι θεραπειας κτλ.

πάρχουν άπειρα χαπια......προσωπική μου γνώμη ειναι να πας σε κάποιον ειδικο ψυχικής υγειας που θα σε βοηθήσει ν αβγεις από αυτο τελμα....Μπορει (πιστεψε με...) να ειναι παρα πολύ απλο να βγεις από τη μιζερια. Η ψυχοθεραπεια σε συνδυασμό με τα φαρμακα μπορούν να κάνουν θαυματα...
κουράγιο!

Aπλα το θεμα ειναι οτι σε ενα δημοσιου νοσοκομειου κεντρο ψυχικης υγειας που πηγαινω εδω και 3 μηνες απο 1 φορα τη βδομαδα, δε με βοηθησε...Πιο πολυ παρατηρηση εκανε το πως νιωθω και με παρακολουθουσε και καλα να δει αν γινω καλυτερα η αν επειδηνωθει η ηπια καταθλιψη που μου διεγνωσε. Το περιεργο ειναι, οτι εχω και στιγμες που νιωθω καλα και αυτες ειναι οταν ειμαι με τη κοπελα μου και κανα καλο φιλο για καφε. Κ λεω περιεργο γιατι στη καταθλιψη δεν εισαι μονιμα χαλια? Και απο την αλλη οι φορες που ειμαι χαλια ειναι εντονες πολυ. Οπως και να χει θα παω σε εναν ιδιωτη σε ενα κενο π εχω, θα παω και σε αυτον που πηγαινα και θα του πω το και το τι παιζει να ξερω και να ξερει και αυτος οτι δε με βοηθαει ετσι.

Διαβασα καπου αυτο και ανησυχησα: Η εμφάνιση της Σχιζοφρένειας γίνεται συνήθως στην εφηβεία ή στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής (υπάρχει όμως και όψιμη έναρξη, όταν η διαταραχή (συμπεριλαμβανόμενης και της πρόδρομης φάσης) αναπτύσσεται μετά τα 45 . Έτσι π.χ. ένας φοιτητής αρχίζει να αδιαφορεί για τα μαθήματα χωρίς συγκεκριμένο λόγο, οί βαθμοί του χειροτερεύουν και αρχίζει να περνά τις ώρες του στο κρεβάτι χαμένος στον κόσμο του. Ή μια γυναίκα εγκαταλείπει σιγά - σιγά τους φίλους της και δεν νοιάζεται για την εμφάνιση της. Εκκεντρική ή παράξενη συμπεριφορά αρχίζει να εμφανίζεται, όπως π.χ. η αναζήτηση κάποιου ειδικού προσωπικού μηνύματος στους τίτλους των εφημερίδων ή χρησιμοποίηση λέξεων με παράξενο τρόπο. Σιγά - σιγά το άτομο δεν μπορεί να εκπληρώσει τις καθημερινές του υποχρεώσεις σαν εργαζόμενος, φοιτητής ή νοικοκυρά, αποσύρεται κοινωνικά και χάνει την πρωτοβουλία του και τα ενδιαφέροντα του. Μπορεί να πάψει να ενδιαφέρεται για την προσωπική του υγιεινή και εμφάνιση και μπορεί να εμφανίσει πολύ παράξενη συμπεριφορά, όπως π.χ. να μαζεύει σκουπίδια, να μιλά μόνος του στο δρόμο, να μαζεύει τροφές κτλ. Στην αρχή το άτομο μπορεί να δείχνει σημαντικού βαθμού άγχος και υπερευαισθησία σε εξωτερικά και διαπροσωπικά ερεθίσματα, αλλά σιγά-σιγά απορροφάται στον εσωτερικό του κόσμο και μπορούν να εμφανισθούν αμβλύ συναίσθημα, φτώχεια του λόγου, παράξενες πεποιθήσεις, προκαταλήψεις, ιδέες συσχέτισης, παραισθήσεις κ.ά. Όλα τα παραπάνω αποτελούν την πρόδρομη φάση της Σχιζοφρένειας που μπορεί να διαρκέσει για μέρες ή μήνες. Εντούτοις, μερικοί άνθρωποι δεν αναπτύσσουν τη Σχιζοφρένεια μ\' αυτόν τον τρόπο, αλλά αντίθετα ξαφνικά εμφανίζουν μια ψυχωτική διάσπαση, δηλαδή μπαίνουν κατ\' ευθείαν στην ενεργό φάση.

Κυριως για το σημειο που λεει οτι μπορει καποιος να το εμφανισει με αυτο το τροπο σιγα σιγα και λεει για παραδειγμα οτι ενας φοιτητης σταματαει να τον πολυνοιαζει για τα μαθηματα και γενικα απο οτι καταλαβα μειωμενη ορεξη για πραγματα..... Με τρομαξαν αυτα πραγματικα,οπως πχ. \"Στην αρχή το άτομο μπορεί να δείχνει σημαντικού βαθμού άγχος και υπερευαισθησία σε εξωτερικά και διαπροσωπικά ερεθίσματα\".. Αυτο το εχω και πως να μην τρομαξω με αυτα. Μου φαινεται πρεπει να σταματησω να διαβαζω τετοια και να πω στο γιατρο σε οποιον παω τους φοβους και προβληματισμους μου.. Περιμενω και τη γνωμη σας, τι στο καλο ειναι τοσα πολλα που υπαρχουν σε θεμα ψυχολογιας που δε μπορεις να καταλαβεις τι μπορει να συμβαινει αν και αυτο ειναι δουλεια του ειδικου αλλα λες και αν κανει λαθος.. Δε ξερω θελω γρηγορα να βγω απο ολη αυτη τη κατασταση οπωσδηποτε δε μπορω αλλο.

Σπυράκο, είναι λογικό ως ένα βαθμό να επηρεάζεσαι από όσα διαβάζεις αλλά ταυτόχρονα είναι λάθος. Ενα σύμπτωμα του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι π.χ. η διάροια Οποιος έχει διάροια έχει και καρκίνο? Ετσι και η σχιζιφρένεια. Παρα πολλοί άνθρωποι εμφανίζουν συμπτώματα που μπορεί να μοιάζουν με της σχιζοφρένειας, δεν σημαίνει ότι έχουν κιόλας. Για αυτό αστα αυτα στην άκρη και μετά την επισκεψη στον ειδικό θα δεις τι συμβάινει.

Σπύρο καλησπέρα... μάλλον καλημέρα,

καταρχήν η δυσθυμία η ήπια κατάθλιψη και η κλινικά διεγνωσμένη κάταθλιψη είναι 3 διαφορετικά στάδια του ίδιου συναισθήματος. Το αν κάποιος απο μια δυσθυμία φτάσει σε τελικό στάδιο κατάθλιψης είναι εν μέρει και δική του ευθύνη. Θα σου εξηγήσω τι εννοώ. Είσαι μια φάση ήπιας κατάθλιψης, αν δεν απευθυνθείς καταρχήν σε έναν ψυχίατρο ο οποίος θα σου πει ακριβώς ποια φάρμακα θα πάρεις για να καταστείλεις τα συναισθήματα αυτά και συγχρόνως αν δεν επισκέπτεσαι έναν ψυχολόγο ώστε να \'δουλέψεις\' τα συναίσθήματα αυτά τότε είναι πάρα πολύ πιθανό να επιδεινωθεί η κατάσταση σου.
Θα σου πώ κάτι, εαν βασιστείς μόνο στην φαρμακευτική αγωγή...θα κάνεις μισή δουλειά. Τα συναισθήματα αυτά έχουν μια ρίζα, έναν λόγο που δημιουργήθηκαν, εαν δεν εντοπίσεις τον λόγο αυτό τοτε θα εξαρτηθείς εντελώς απο τα φάρμακα. Αυτο δεν είναι λύση.
Νιώθεις έτσι γιατί μια ουσία στον οργανισμό σου , η σεροτονίνη, έχει μειώθεί. Τα φάρμακα θα ανεβάσουν τα επίπεδα της σεροτονίνης δεν θα αλλάξουν την στάση σου προς τα γεγονότα της ζωής σου. Σκέψου, το πως σκεπτόμαστε για την ζωή μας επηρεάζει και το πως αισθανομαστε. τι λες?

φιλικά

Σήμερα αισθανόμαστε όπως σκεφτόμασταν χτές, Σπύρο βλέπω ότι ανυσηχείς, γενικά, για το τι έχεις, αν το έχεις, ποιο έχεις. Φοβάσαι και αγχόνεσαι.

Στεναχωριέσαι για όλα αυτά και από ότι φένεται σε αποσπούν από τη ζωή σου, μάλλον ταλαιπωρήσε από άγχος ειδικά αυτή η αποπροσωποίηση και αποπραγματοποίηση που είπες το προδίδουν, προσπάθησε λοιπόν να ηρεμήσεις και έτσι θα βοηθήσεις τον εαυτό σου πολύ. Επίσης στους ανθρώπους του κέντρου που πας πες τους τις ανυσηχίες σου αυτές και τους προβληματισμούς σου, ειδικά το πως αισθάνεσαι. Αφού ηρεμήσεις θα σε βοηθήσουν και αυτοί.

Νιωθω ηρεμος ομως, δε νιωθω αγχος, παρα πολυ λιγες φορες, καμια σχεση με τις αρχες τον Ιουλιο δλδ. που ειχα συνεχως αγχος. Τωρα δε νιωθω να εχω αγχος, ισως μονο ανησυχια, αλλα δε βλεπω πως μπορω να ηρεμησω γιατι δεν ειμαι στη φαση του αγχους που ημουν και εκανα πραγματα να ηρεμησω. Νιωθω πιο ηρεμος τωρα σε θεμα αγχους αλλα απο θεμα αισθηματων καταθλιψης οχι. Οταν ειμαι στη σχολη και με ατομα φιλους μου, νιωθω σαν να ξεχνιεμαι απο ολα, εστω αυτην τη μια-δυο ωρες. Ειμαι υπερευαισθητος σε ολα, σκεφτομαι πραγματα που εκανα πχ. περυσι και ηταν ωραια, ειχα περασει ωραια και κλαιω λες και θρηνω τις στιγμες εκεινες γιατι περασαν η λες και συγκινουμαι γιατι ενιωθω τοσο ωραια τοτε πχ. Στιγμες με τη κοπελα μου ομορφες και παλι το ιδιο. Στιγμες με φιλους, με οικογενεια και μεσα μου μελαγχολω που τα σκεφτομαι. Το γιατι δε το ξερω. Οσο για την ανησυχια περι μην εχω κατι, μην παθω κατι ισως εκει εχω λαθος κολλημενη σκεψη.. Η πρωτη φορα που ξεκινησα να ανησυχω ετσι ηταν με το σεισμο του 99 που ημουν 13-14 και ειχα φοβηθει μην πεθανω. Μετα περασα μια περιοδο με φοβιες,αγχος και τετοιες ανησυχιες. Περασε ξεχαστηκαν με το καιρο και τελειως, δλδ και να ηθελα να θυμηθω πως ενιωθα τοτε, το ειχα διαγραψει απο μεσα μου και ενιωθω παλι την ασφαλεια τοσο οπως σκεφτονται οι περισσοτεροι δλδ. που κανεις δε περιμενει οτι κατι που συνεβη στον Α η Β πχ. θα συμβει και σε εκεινον, μου φαινονταν ολα απομακρα λες και σε μενα δεν προκειτε να συνεβαινε τπτ κακο και ημουν ευτυχισμενος (Βεβαια παντα απο τοτε ημουν απο τους ανθρωπους που θα ανησυχησουν πιο πολυ απο αλλους σε θεματα υγειας) . Με το τρακαρισμα που επαθα το Δεκεμβρη ξανα ενιωσα ακριβως ομως οπως τοτε. . . Εκεινο το φοβο οτι θα πεθανω, αυτο το ασχημο συναισθημα και την αναλογη κριση πανικου. Μετα απο καιρο επαθα μια κριση πανικου ξεκαρφωτη και παλι ενιωθα το φοβο μην πεθανω και τελος το καλοκαιρι που ειχα το προβλημα υγειας που εχω γραψει πιο πανω και με το αγχος που μου δημιουργησε η μαλλον εφερε στη επιφανεια, ξεκινησαν παλι οι φοβοι μην συμβει κατι, μην πεθανω, μην τρελαθω και γενικα μην εχω κατι ειτε απο θεμα ψυχικης ειτε σωματικης υγειας. Η ηπια καταθλιψη ηρθε αποτομα, μετα αφου βγηκα απο το νοσοκομειο. Και οπως το σκεφτομαι εγω αυτες οι ανησυχιες μου τωρα ειναι απορια του ολου πραγματος, δλδ. τωρα πια δε νιωθω αυτη την ασφαλεια και αυτο το αισθημα που δε περιμενεις να συμβει σε σενα, αλλα ισα ισα ανησυχω μηπως το ενα και το αλλο συμβουν και σε μενα. Τωρα οσον αφορα το θεμα σταση ζωης ναι εχεις δικιο πως αγωγη χωρις και να αλλαξω τη σταση ζωης μου ισως καταληξει στο μετα που θα τη σταματησω, μετα απο καιρο να ξαναπεσω στον ιδιο κυκλο. Εχω βρει και ψυχολογο που θελω να επισκεφτω και ψυχιατρο για να δω τι θα γινει με το θεμα καταθλιψης και ετσι, αλλα περιμενω να πληρωθω απο τη δουλεια γιατι δεν εχω καθολου χρηματα τωρα. Ο αλλος στο δημοσιο δε ξερω αλλα εκτος του οτι δε βλεπω να καταλαβαινει ακριβως αυτα που του λεω, νιωθω και εγω οτι δε μπορω να του εμπιστευτω τα παντα δε μου βγαζει αυτο το συναισθημα, μου βγαζει οτι ειμαι ο γιατρος σου εισαι ο ασθενης μου και σε παρακολουθω αν γινεις καλυτερα η οχι και αν οχι να σου δωσω αγωγη να γινεις και οκ ξερω γω.

Tην Παρασκευη εχω ραντεβου με τον ειδικο που πηγαινω στο κεντρο Ψυχικης υγειας και Δευτερα εκλεισα ραντεβου με ψυχολογο... Για να δουμε... Για Παρασκευη δεν περιμενω και τπτ σημαντικο αφου παλι θα του πω πως νιωθω θα ρωτησει κανα 2 πραγματα και την επομενη φορα, αλλα για Δευτερα ειμαι πολυ περιεργος θελω να δω πως θα ναι... Και θα κλεισω ραντεβου και σε εναν ιδιωτη γιατρο να δω τι θα πει σε σχεση με τον αλλο στο κεντρο ψυχικης υγειας...

Σπυράκο είσαι καλύτερα?
πήγες στην ψυχολόγο στο κψυ ή έκλεισες ραντεβού ιδιωτικά με κάποιον ψυχίατρο?τι σου είπαν?

Δεν ειχα χρονο ως τωρα αλλα τωρα πια δεν εχει αλλη αναβολη. Θα ενημερωσω συντομα.

Χμμμ.Ρε Σπύρο σηκώνω ψηλά τα χέρια στους ψυχολόγους..Την κατάθλιψη σίγουρα την διαβλέπω.Να\'τη Να\'τη έρχεται...Έχεις καταλάβει ότι το θέμα χρήζει ειδικού οπότε είσαι στο σωστό δρόμο.Δυστυχώς δε λύνονται όλα με κουβεντούλα.Και τα χαπάκια για αυτά τα αισθήματα δίνονται.Χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης λένε και κάτι ξέρουν...

Δεν ξέρω αν κάποιος ειναι στο forum ακομα..ουτε εχω ξαναχρησιμοποιήσει κάτι τέτοιο..αλλά όταν εγραψα \"βοηθεια\" με εβγαλε εδώ το google. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.. δεν γνωρίζω τον εαυτό μου..ήμουν πάντα μες την τρελη χαρα, τρλαινόμουν για ανεκδοτα και φαρσες και δεν με πειραζε που γυρνουσαν κ με κοιτουσαν επειδη γελαγα δυνατα... εδω και καιρο ομως δεν νιωθω καλα..κλαιω καθε βραδυ..εχω αυπνιες..δεν μπορω να φαω και συχνα κανω εμετους. μαγειρευω για τους αλλους αλλα δεν πειναω ποτε εγω.. αρχισα να φοβαμαι πολυ οταν ειμαι μονη μου.. δεν βγαινω εξω, δεν ξενυχταω..μπορει να λεω το πρωι οτι θα παω το απογευμα μια βολτα και οταν ερθει εκεινη η ωρα το μετανιωνω και μενω σπιτι..Θελω να συνελθω και προσπαθω αλλα αντι να επανερχομαι χειροτερευω. Η ζυγαρια κατεβαινει και δεν μπορω να κανω κατι να το αλλαξω. δεν ξερω τι.. δεν μπορω να μιλισω σε κανεναν..δεν θελω να χαλασω την διαθεση απο τις φιλες μου, οι δικοι μου εχουν αλλα προβληματα και δεν θελω να τους επιβαρυνω..το αγορι μου ειναι μακρυα και εχει κ αυτος τα δικα του..πολλες φορες που ξεσπαω ολοι νομιζουν οτι ειναι της στιγμης και οτι εφταιξαν σε κατι..δεν θελω να τους κανω κακο ομως...Νομιζα οτι ημουν δυνατη αλλα ειναι ειναι η πρωτη φορα που δεν μπορω να τα βγαλω περα μονη μου. Νιωθω οτι διαλύομαι ότι θα αρρωστησω..βοηθεια..

Σπυρο μην τρελενεσαι ουτε σχιζοφρενεια θα παθεισ ουτε καταθλιψη.
Αντιμετωπισεσ καποια προβληματα και σε πηρε απο κατω..μην τρελαθουμε τελειως ..
Απλα εννοειται να πας σε ειδικο αφου δεν νιωθεισ καθολου καλα μεσα σου αλλα μην κανεισ δισγνωσεισ και φυσικα μην ακουσ ουτε τισ δικες μας διαγνωσεισ γιατι δεν ειμαστε ειδικοι..
Ζητα βοηθεια απο ειδικό..Κ αν δεισ οτι ειναι βλακασ θα τον καταλάβεισ κ θα πας σε αλλον..Εμπιστεψου τον εαυτό σου ,θα το νιωσεισ αν δεν ειναι καλοσ κατι δεν θα σου κολλαει σε αυτα που λεει στο υφοσ του θα δεισ εσυ..
Αλλα ενασ ειδικοσ θα σου πει καλυτερα πως θα αντιμετωπισεισ την ψυχολογική σου κατασταση.
παντωσ μη βαζεισ ταμπελεσ <<εχω καταθλιψη ,θα αρρωστησω και τετοια>>
Πηγενε τωρα που ειναι αρχεσ να ξεμπερδευεισ με τισ βλακωδες σκεψεισ και να βρεισ τον εαυτό σου..