Printable View
Πως μπορει να πειστει καποιος να επισκεφτει ψυχολογο οταν ο ιδιος καλα καλα δεν εχει πειστει οτι ολα αυτα τα περιεργα σωματικα συμπτωματα δεν οφειλονται σε κατι παθολογικο? Κουραστηκα , δεν αντεχεται αλλο πλεον αυτην η κατασταση. 2 χρονια χαμενα ψαχνοντας μονιμως τι μπορει να φταιει
Κατσε δηλαδη απο μονη/ος σου προσπαθεις να βγαλεις διαγνωση?
Κανε ενα βημα .... 2 χρονια εισαι στην αναμονη στο ψαξε ψαξε....
Πηγαινε μια επισκεψη και θα δεις τι θα σου πει,εξ'αλλου ο γιατρος ειναι γιατρος οπως και να το κανουμε..
Μισό.., γιατί δεν τόχω και μπερδεύτηκα. Κι αναρωτιέμαι, μήπως η ερώτησή σου δίνει από μόνη της την απάντηση. Δηλ. ότι ειδικός πρέπει να επιληφθεί της κατάστασής σου. Ή έστω από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις; Κρίμα να ταλαιπωρείσαι χωρίς αποτέλεσμα. Και ποιά είναι αυτά τα σωματικά συμπτώματα;
Τα πράσινα δείχνουν τον δρομο της λυτρωσης τα κόκκινα τον ακριβώς αντίθετο. Μέσα σε 2-3 προτάσεις ουσιαστικά λες το πρόβλημα σου και δίνεις και μόνη σου την απάντηση. Εγώ θα σου αλλάξω την σειρά λοιπόν στο μήνυμα σου και με μερικές μικρές αλλαγές κοίτα τι γίνεται.Quote:
Originally Posted by fiLm
Κουραστηκα , δεν αντεχεται αλλο πλεον αυτην η κατασταση. 2 χρονια χαμενα ψαχνοντας μονιμως τι μπορει να φταιει γιατί όταν ο ιδιος καλα καλα δεν εχει πειστει οτι ολα αυτα τα περιεργα σωματικα συμπτωματα δεν οφειλονται σε κατι παθολογικο θα ήταν σωστό να επισκεφτει ψυχολογο για να πειστει οτι ολα αυτα τα περιεργα σωματικα συμπτωματα δεν οφειλονται σε κατι παθολογικο
Δεν χρειάζεται να πειστείς για να πας σε ψυχολόγο. Εσύ πήγαινε και ας μην πείθεσαι πως θα βοηθηθείς, δείξε εμπιστοσύνη και άσε να δουλέψει μέσα σου η θεραπεία.
Πρωτα απο ολα σας ευχαριστω για τον ενδιαφερον και τις απαντησεις σας .
Chemistry φυσικα και δεν προσπαθω να βγαλω διαγνωση απο μονος μου. Εχω επισκεφτει αρκετες ειδικοτητες γιατρων, περισσοτερες απο οσες ενας ''φυσιολογικος '' ανθρωπος θα επισκεφτει ποτε του και στην ηλικια των 29 νιωθω λες και ειμαι ηδη 80 . Μαλιστα μια περιοδο ενιωθα πραγματικα σαν μπαλακι του τεννις . Τα μοναδικα απτα παθολογικα αιτια που υπαρχουν ειναι μια μικρη κηλη στον αυχενα και ο υποθυροειδισμος ,τα οποια ομως με βαση τους γιατρους δεν δικαιολογουν το εντονο των συμπτωματων και για τον λογο αυτον η διαγνωση τους ειναι υπερβολικο αγχος που αργα και σταθερα με ''μεταμορφωνει '' σε υποχονδριο .
Μαρκελα απο που να αρχισω και που να τελειωσω , απο συπτωματα οπως μυικους πονους εως και αλλα περιεργα συμπτωματα τα οποια και εγω ο ιδιος δεν μπορω να εξηγησω . Θα μπορουσα να γραφω ωρες ολοκληρες λιστες με τα συμπτωματα .
Γατε μου αρεσε η προσεγγιση σου αλλα υπαρχει ενα προβλημα , εχω πλεον μπει σε εναν φαυλο κυκλο διαρκους αμφισβητησης και δεν βλεπω πως μπορω να ξεφυγω . Δεν μπορω να πιστεψω η ισως δεν θελω , πως το αγχος μπορει να δημιουργει τοσο εντονα σωματικα συμπτωματα . Υπηρξε μια περιοδος βεβαια , οταν ανακαλυψα οτι πασχω απο υποθυροειδισμο , οτι επιτελους ειχα βρει την λυση στο προβλημα μου και για ενα χρονικο διαστημα ενιωθα πραγματικα καλα το οποιο ομως χρονικο διαστημα δεν διηρκησε πολυ γιατι ολο και καποιο καινουργιο συμπτωμα εκανε την εμφανιση του . Αυτο που με εκνευριζει περισσοτερο , περα απο το γεγονος οτι καποια απο τα συμπτωματα δεν μπορω ουτε εγω ο ιδιος να τα εξηγησω στους γιατρους ειναι οτι οι ιδιοι οι γιατροι μου λενε οτι εξωτερικα φαινομαι τοσο ηρεμος ως ανθρωπος και απορουν απο ποθ προκυπτει τοσο αγχος και ισως αυτος ειναι ενας απο του λογους που δεν μπορω να πειστω οτι δεν υπαρχει κατι οργανικο . Υπαρχουν στιγμες οπως τωρα πχ που η λογικη υπερισχυει και λεω ναι σιγουρα ολα δημιουργουνται απο το αγχος αλλα ξερω οτι ενας πονος ενα μουδιασμα κατα την διαρκεια της ημερας θα ενεργοποιησουν παλι το μικροβιο της αμφισβητησης .
Επαθα μια κριση πανικου πριν απο 2 χρονια τοσο τρομαχτικη τα καταλοιπα της οποιας τα βιωνω μεχρι σημερα .Τοτε μαλιστα ειχα προσπαθησει να κλεισω ραντεβου με μια ψυχολογο την οποια ομως δεν επισκεφτηκα ποτε γιατι περα απο το γεγονος οτι μου ζητουσε να μαθει απο που βρηκα το τηλεφωνο της (!) , το πρωτο πραγμα που μου ειπε ηταν να επισκεφτω εναν γνωστο της ψυχιατρο να μου γραψει τα zanax . Τηλεφωνικη διαγνωση δηλαδη , και καπου εκει απογοητευτικα .
Τελικα δεν ξερω αν η μεγαλυτερη φοβια μου ειναι η υγεια μου η ως προφαση την υγεια προσπαθω να αποφυγω την αντιμετωπιση αλλων προβληματων που μου δημιουργουν αγχος , ξερω ομως οτι πλεον κουραστηκα και εχω κουρασει και τους γυρω μου
Φιλε μου καλε καλη σου μερα. Εμενα ο θυροειδης μου ηταν παντα τελειος αλλα οσα λες τα ενιωθα και τα νιωθω ακομα. Εγω βεβαια επισκεφτηκα και ολο τον ιατρικο συλλογο της χωρας χωρις να μου βρουν ποτε τιποτα αλλα παρολα αυτα οι φοβιες παραμενουν φοβιες. Δεν ειμαι ειδικος για να σου πω πως να βοηθηθεις και εγω στο ψαξιμο ειμαι τοσα χρονια. Σου γραφω μονο για να σου πω ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΟΥΤΕ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ δυστυχως...
Ειναι ενα πραγμα που δε το ευχεσαι ουτε στο χειροτερο εχθρο σου, να υποφερεις και να μη μπορεις να κανεις σχεδον τιποτε για αυτο. Απο την αλλη πλευρα καλυτερα κατα φαντασιαν παρα πραγματικος ασθενης. Συμφωνα με τη λογικη βοηθαει να σκεφτεσαι ετσι αλλα απο την αλλη το αποτελεσμα τουλαχιστον για εμενα ειναι ψιλοτζιφος.
Η συμβουλη που μπορω να σου δωσω ειναι σιγουρα να μη πεσεις σε γιατρολατρεια οπως εγω αλλα μην εχεις και γιατροφοβεια. Προσπαθησε βρες ενα πολυ καλο γιατρο, αμα μενεις θεσσαλονικη μπορω να σου συστησω εγω ενα κορυφαιο καρδιολογο, ακου τι εχει να σου πει και επαναλαμβανε τα λογια του στο μυαλο σου οταν δεν εισαι καλα
Μέσα από μια φιλοσοφική αναζήτηση, με αρκετή δόση άρνησης από την μεριά σου, που περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, τελικά προσπαθείς να δώσεις τη λύση μόνος σου. Όχι πως είν' κακό, αλλά γιατί δεν το κάνεις σε συνεργασία με κάποιον ειδικό βρε παιδάκι μου; Κι αν δηλ. μιά φορά μας βγει "μάπα το καρπούζι" δεν θα ξαναφάμε καρπούζι ποτέ;! Κι αυτό, γιατί λες, ότι απογοητεύτηκες απ' την προσπάθειά σου να επιλέξεις ψυχολόγο. Ξαναδοκίμασε! Συνήθως έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι από μας το κάνουμε και για μια δεύτερη γνώμη.
Μια πρόταση ακόμα, θα ήταν να το δεις και με εναλλακτική ιατρική ή και μ' ομοιοπαθητική. Αυτές οι μέθοδοι έχουν το καλό ν' αντιμετωπίζουν τον οργανισμό ολιστικά. Βασίζονται στο ότι: "Νοσεί το σώμα, νοσεί και η ψυχή", αλλά και το αντίθετο.
Μ' άλλα λόγια, τα περισσότερα από τα προβλήματα υγείας τελικά είναι ψυχοσωματικά.
Επίσης, κάποια από τα συμπτώματα, που αναφέρεις μπορεί και να οφείλονται και σε έλλειψη βιταμίνων και μετάλλων.. Μην τα παρατάς πάντως.
film, καλησπερα!
Σε καταλαβαινω απολυτα!!!απολυτα,απολυτα,α� �ολυτα!!!απο τον Μαρτιο παλευω με διαφορα συμπτωματα σωματικα τα οποια ιατρικα δεν εξηγουνται ουτε δικαιολογουνται...κανω ψυχοθεραπεια και ξεκινησα και ομοιοπαθητικη... ακομα δεν εχω τελειωσει την ομοιοπαθητικη αλλα δεν ειδα και τρελο αποτελεσμα οχι γιατι δεν ειναι καλη επιλογη θεραπειας αλλα γιατι μεσα απο την ψυχοθεραπεια προκυπτει οτι η νοσοφοβια και ολα τα συμπτωματα που εχω οφειλονται σε αδιεξοδα της ζωης μου που δεν μπορω να λυσω και σε καταθλιψη.... το φαρμακο που παιρνω στην ομοιοπαθητικη ειναι για το αγχος και τη νοσοφοβια...οχι για καταθλιψη.. θα παω για επανεξεταση και θα τυς πω οτι μαλλον χρειαζομαι κατι για την καταθλιψη... αλλα η ψυχοθεραπεια πιστευω οτι βοηθαει... θελει χρονο πολυ και χρημα αλλα θα σε βοηθησει... κι εγω με το που σταματανε καποια συμτωματα αρχιζουν αλλα καινουρια... για 2μηνες ειμαι χαλια για 2μηνες σκατα... ξανα περασα ενα 2μηνο τελειο και τωρα διανυω το 2μηνο που ειμαι σκατα... σε γιατρους δεν πηγαινω πια συνεχεια... να μια προοδος της ψυχοθεραπειας...
Θελω να σου πω πως δεν εισαι μονος... Υπαρχουμε κι εμεις και παλευουμε... εγω αγωνιζομαι τωρα με αυτα τα 2 οπλα... ψυχοθεραπεια και ομοιοπαθητικη... βεβαια μεσα σε ολα αυτα βρηκα πως μου πεφτει και η Β12 και καθε 2μηνο η οταν αρχιζουν καποια συμπτωματα περιεργα παιρνω κι ενα κουτι για να ανεβει... κι αισθανομαι καλυτερα... η β12 βοηθαει λιγο και στην ψυχολογια συμφωνα με την ψυχολογο μου γι αυτο την παιρνω κιολας... και λιγο χαmηλη TSH μου βρηκαν παλι μεσα απο ολη αυτη την κατασταση η οποια μονη της επανερχεται σταδιακα και ο γοιατρος ειπε πως δεν μου προκαλει αυτο σωματικα συμπτωματα αλλα εγω μαλλον την ριχνω γιατι περναω αγχωδη διαταραχη...
Κανε μια προσπαθεια ακομη ... με εναν ψυχολογο κι εναν ομοιοπαθητικο καλο... δεν ξερεις ποτε... Αλλα παρε αποφαση πως πρεπει να λυσεις τα αδιεξοδα της ζωησ σου τα οποια κι εγω δεν τα εβλεπα οτι υπηρχαν αλλα τελικα παραυπηρχαν και με οδηγησαν εδω... να παλευω με ολα αυτα τα τερατα στο μυαλο μου.... (Ελπιζω πως ειναι τερατα... δεν θελω να πιστεψω πως 4 ειδικοτητες γιατρων μου εκαναν λαθος διαγνωση....) Δυσκολευομαι οικονομικα για να τα βγαλω περα μ ολα αυτα αλλα πραγματικα δεν υπαρχει ζωη αν μεινω σ αυτη την κατασταση!!! Πρεπει να το λυσω το θεμα γιατι ετσι δεν ζω... Φοβαμαι απο το χειροτερο (καρκινο-θανατο) μεχρι και το πιο απλο... ενα κουνουπι!!!
και τωρα που γραφω αισθανομαι σκατα... περιεργα συμπτωματα αλλα προσπαθω να το παλεψω να μη με βαλει απο κατω ΑΛΛΟ αυτο το ''παιχνιδι''!!
2012 μια νεα χρονια για μια νεα αρχη!!!!
film, καλησπερα!
Σε καταλαβαινω απολυτα!!!απολυτα,απολυτα,α� �ολυτα!!!απο τον Μαρτιο παλευω με διαφορα συμπτωματα σωματικα τα οποια ιατρικα δεν εξηγουνται ουτε δικαιολογουνται...κανω ψυχοθεραπεια και ξεκινησα και ομοιοπαθητικη... ακομα δεν εχω τελειωσει την ομοιοπαθητικη αλλα δεν ειδα και τρελο αποτελεσμα οχι γιατι δεν ειναι καλη επιλογη θεραπειας αλλα γιατι μεσα απο την ψυχοθεραπεια προκυπτει οτι η νοσοφοβια και ολα τα συμπτωματα που εχω οφειλονται σε αδιεξοδα της ζωης μου που δεν μπορω να λυσω και σε καταθλιψη.... το φαρμακο που παιρνω στην ομοιοπαθητικη ειναι για το αγχος και τη νοσοφοβια...οχι για καταθλιψη.. θα παω για επανεξεταση και θα τυς πω οτι μαλλον χρειαζομαι κατι για την καταθλιψη... αλλα η ψυχοθεραπεια πιστευω οτι βοηθαει... θελει χρονο πολυ και χρημα αλλα θα σε βοηθησει... κι εγω με το που σταματανε καποια συμτωματα αρχιζουν αλλα καινουρια... για 2μηνες ειμαι χαλια για 2μηνες σκατα... ξανα περασα ενα 2μηνο τελειο και τωρα διανυω το 2μηνο που ειμαι σκατα... σε γιατρους δεν πηγαινω πια συνεχεια... να μια προοδος της ψυχοθεραπειας...
Θελω να σου πω πως δεν εισαι μονος... Υπαρχουμε κι εμεις και παλευουμε... εγω αγωνιζομαι τωρα με αυτα τα 2 οπλα... ψυχοθεραπεια και ομοιοπαθητικη... βεβαια μεσα σε ολα αυτα βρηκα πως μου πεφτει και η Β12 και καθε 2μηνο η οταν αρχιζουν καποια συμπτωματα περιεργα παιρνω κι ενα κουτι για να ανεβει... κι αισθανομαι καλυτερα... η β12 βοηθαει λιγο και στην ψυχολογια συμφωνα με την ψυχολογο μου γι αυτο την παιρνω κιολας... και λιγο ΥΨΗΛΗ TSH μου βρηκαν παλι μεσα απο ολη αυτη την κατασταση η οποια μονη της επανερχεται σταδιακα και ο γοιατρος ειπε πως δεν μου προκαλει αυτο σωματικα συμπτωματα αλλα εγω μαλλον την ανεβαζω γιατι περναω αγχωδη διαταραχη...
Κανε μια προσπαθεια ακομη ... με εναν ψυχολογο κι εναν ομοιοπαθητικο καλο... δεν ξερεις ποτε... Αλλα παρε αποφαση πως πρεπει να λυσεις τα αδιεξοδα της ζωησ σου τα οποια κι εγω δεν τα εβλεπα οτι υπηρχαν αλλα τελικα παραυπηρχαν και με οδηγησαν εδω... να παλευω με ολα αυτα τα τερατα στο μυαλο μου.... (Ελπιζω πως ειναι τερατα... δεν θελω να πιστεψω πως 4 ειδικοτητες γιατρων μου εκαναν λαθος διαγνωση....) Δυσκολευομαι οικονομικα για να τα βγαλω περα μ ολα αυτα αλλα πραγματικα δεν υπαρχει ζωη αν μεινω σ αυτη την κατασταση!!! Πρεπει να το λυσω το θεμα γιατι ετσι δεν ζω... Φοβαμαι απο το χειροτερο (καρκινο-θανατο) μεχρι και το πιο απλο... ενα κουνουπι!!!
και τωρα που γραφω αισθανομαι σκατα... περιεργα συμπτωματα αλλα προσπαθω να το παλεψω να μη με βαλει απο κατω ΑΛΛΟ αυτο το ''παιχνιδι''!!
2012 μια νεα χρονια για μια νεα αρχη!!!!
Καλησπέρα! Μια ομοιοπαθής εδώ!!!. Είναι στιγμές που είμαι καλά και στιγμές όπως τις τελευταίες μέρες που είμαι χάλια. Νιώθω χαμένη, νιώθω το κεφάλι μου θολωμένο και δε μπορώ να σκεφτώ λογικά. Ολα αυτά το ξέρω είναι άγχος. Οπως εχω αναφέρει και σε άλλα θέματα και δε θέλω να γίνομαι κουραστική αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα οικογενειακά. Το πιο βασικό το πρόβλημα υγείας του μικρού μου γιου που έχει εγκεφαλική παράλυση και δεν περπατάει και δεν ξέρω και αν και πότε. Πρίν ακριβώς ένα χρόνο έχασα τον πατέρα μου. Η σχέση μου με το σύζυγό μου πάει από το κακό στο χειρότερο καθώς ανοίξαμε επιχείρηση σε καιρούς χαλεπούς να μου πείτε και είμαστε όλο γκρίνια. Εχω πάει σε 2 νευρολόγους γιατί πίστευα ότι κάτι εχει το κεφάλι μου, έκανα αξονική, βγήκε καθαρή, έκανα εξετάσεις για θυρεοειδή φυσιολογικές. Μόνο χαμηλό αιματοκρίτη και σίδηρο έχω αλλά το ελέγχω με τα κατάλληλα φάρμακα και διατροφή. Πήγα σε ψυχίατρο σε ψυχολόγο και όλοι μου είπαν ότι είναι γενικευμένη αγχώδης διαταραχή. Εχω δει όλα τα συμπτώματα σωματικά και ψυχολογικά που προκαλεί το άγχος και δεν ικανοποιουμαι. Νομίζω ότι τρελαίνομαι και χάνω τα λογικά μου. Πήρα φάρμακα αλλά δε μπόρεσα τις παρενέργειες. Νιώθω λες και ο οργανισμός μου αντιστέκεται και δεν τα θέλει. Μόνο λίγο lexotanil παίρνω αμα δω ότι δεν είμαι καλά. Η ψυχολόγος που πάω τα βρίσκει όλα πολύ λογικά αυτά που νιώθω και επικεντρώνεται στη σχέση μου με το σύζυγο γιατί όπως λέει η ρίζα του κακού είναι αυτή. Τι να πω δεν ξέρω. Μπορεί. Εγώ όμως κουράστηκα. Δεν αντέχω να είμαι έτσι χάλια. Οποτε σκέφτομαι πως νιώθω νιώθω μια απογοήτευση και ένα βάρος. Νομίζω ότι θα σκάσω. Δε βρίσκω χαρά πουθενά. Καλύτερα να ήταν κάτι σωματικό να ήξερα πως να το αντιμετωπίσω και να το ελέγχω. Θα ένιωθα καλύτερα.
Μια από τα ίδια κι εγω....να περπατάω στο δρόμο και να νιώθω οτι χάνομαι στην άβυσσο,μερικές φορές ξάπλωνα στο πάτωμα για ώρες. Έχω κάνει αμέτρητες εξετάσεις,ακόμη και μαγνητική(δεν θέλω να το θυμάμαι) και τίποτα δεν βρέθηκε,προφανώς το άγχος υπερνίκησε ένα ακόμη άτομο-εμένα. Πολλές φορές δυσκολευόμουν και δυσκολεύομαι να πιστέψω πως όλα αυτά που νιώθω είναι απλά στο μυαλό μου.Μοιάζει πραγματικά αδύνατο,σε καταλαβαίνω γιατί έχω περάσει πολλές τέτοιες ώρες γεμάτες προβληματισμό και άρνηση.
Η συμβουλή μου είναι να μην υποτιμάς την δύναμη του μυαλού, ελεγξέ το για να μην το κάνει εκείνο. Από αυτά που γράφεις-ίσως και να κάνω λάθος- αλλά διακρίνω πως κι εσύ ξέρεις ή έχεις βάσιμες υποψίες πως είναι ψυχολογικό.Πρώτα πρώτα αν ήταν καθαρά παθολογικό γιατί να γράψεις σε ενα θέμα με τίτλο άγχος/φοβίες...επίσης έκει που γράφειςείναι ευδιάκριτο πως είσαι σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να πειστείς οτι κάτι έχεις, στρεσάροντας τον εαυτό σου περισσότερο, ενω ακόμη και να βρείς κάτι που θα σε ανακουφίσει, με το παραμικρό ερέθισμα θα επανέλθεις και πάλι στον κουραστικό αυτό αγώνα της αυθυποβολής. Καταθέτω αυτή την προσωπική μου άποψη καθώς έχω βρεθεί στην ίδια θέση πρίν/μετά απο εξετάσεις καρδιάς-και όχι μόνο.Quote:
Originally Posted by fiLm
Απο την στιγμή που θα κατανοήσεις πως όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον ψυχολογικό τομέα η λύση -οπώς προείπε η μαρκέλα και συμφωνώ μαζί της- είναι στο να ψάξεις τον κατάλληλο άνθρωπο (και όχι να κρίνεις βιαστικά) ο οποίος θα σε βοηθήσει,αν όχι να το ξεπεράσεις,τουλάχιστον να το βιώνεις πιο ομαλά μαζί με δόσεις κατανόησης και συμπαράστασης(ό καθ ένας το αξίζει αυτό) .Δύσκολα θα τον βρείς με την πρώτη διότι -δυστυχώς- έχουμε γεμίσει άξεστους και ανίκανους "επαγγελματίες".Σου εύχομαι καλή δυνάμη και μπόλικα κουράγια.
~Πάντα φιλικά
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ ΟΥΤΕ ΕΧΩ ΤΑ ΕΙΔΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. ΑΛΛΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΙΡΑΣΤΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ.
πεννυ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΕΔΩΣΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΩΡΟ. ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΕΙΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ' ΥΤΟ, ΜΙΝ ΤΟΝ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ. ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΦΕΡΕΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΠΟΣ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΕΝΑ ΕΥΤΟΥΧΙΣΜΕΝΟ ΑΤΟΜΟ. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΧΩΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΑΤΙ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ Η ΖΩΗ. ΘΑ ΜΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ.
ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΜΙΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ....
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΙΚΙΝΟΜΙΚΟ, ΟΛΛΟΙ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΜΕ ΔΥΣΚΟΛΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ.
ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟ 50% ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΠΑΘΕΝΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙ ΣΥΜΠΤΟΜΑΤΑ ΟΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΠΟΝΑΕΙ.
FILM, ΜΙΝ ΧΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟ ΧΡΩΝΟ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ. ΥΠΑΕΧΟΥΝ ΣΩΣΤΕΙ ΕΠΑΓΚΕΛΜΑΤΙΕΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΠΑΝΤΟΥ, ΨΑΞΕ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΣ.
ΕΧΑΣΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ. ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΦΑΒΛΟ ΚΥΚΛΟ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΠΟΠΙΡΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΝ, ΚΑΤΑΘΛΥΠΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΑ. ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ ΑΛΛΟ. ΑΦΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗΣΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ, ΙΠΑ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΟΡΗΣΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΕΨΑΞΑ ΚΑΙ ΒΡΙΚΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ. ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΙΑ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΗΛΗΣΕ ΟΜΟΡΦΑ, ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΝΙΟΣΑ ΟΙΚΙΑ.
ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΠΑΩ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ, ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ. ΟΥΦ
ΜΙΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΑΛΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ.
.................................................. ....................................
Εχεις δικιο φιλε μου! κι εγω σε καταλαβαινω! ειναι ασχημο πολυ να εχουμε καντεμια ! να μην μας καταλαβαινουν αυτοι που ειναι μια χαρα! που γελαν και περναν μια χαρα!- οπου και τους ευχομαι να νε παντα ετσι- αλλα εμεις, εγω γτ. να ειμαι χαλια ρε γαμωτο?? τι ατυχια ειναι αυτη??? γτ. ο Θεος να μου εκανε τετοιο δωρο? τι φταιω?
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΥΨΑΡΑ ΜΟΥ. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΠΕΝΝΥ ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΚΑΙ ΟΠΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΟΣ. ΔΩΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Το psot μου εμφανιστηκε τελικα ...εγαζε προβλημα συνεχεια.. αυτο που ηθελα να σου πω ειναι πως σε καταλαβαινω απολυτα... τον Μαρτιο κλεινω 1χρονο που ψαχνω να βρω τι εχω.. δεν φαινεται κατι προς το παρον παθολογικο αλλα ψυχολογικο το οποιο προσπαθω με τη βοηθεια ψυχολογου να εντοπισω και να προσπαθησω να διορθωσω... ενα σκασμο συμπτωματα εχω κι εγω... στην αρχη οντως οπως κι εσυ ειπαμε υποθυρεοειδισμος λογω υψηλης tsh... αλλα ο ενδοκρινολογος ειπε πως δεν δικαολογουνται συμπτωματα με τετοια τιμη... μια αθορυβη θυρεοειδιτιδα ειπε πως ειναι ογω αγχους και αγχωδους διαταραχης.. Οντως αρχισε σταδιακα κι επεφτε μονη της και τωρα ειναι εντος οριων χωρις φαρμακα... Η καρδιολογος τα απεδωσε ολα αυτα σε χαμηλη Β12... Παιρνω 4κουτια Β12 και γινομαι περδικι!!! Ομως παλι ηρθαν νεα συμπτωματα... Κανω ομοιοπαθητικη αλλα μαλλον μου εδωσαν λαθος φαρμακο...ή δεν με καλυπτει... Θα παω σε αλλον ομοιοπαθητικο τελικα... Παραλληλα δουλευει και η ψυχοθεραπεια... Κι ομως ενα χρονο ειμαι για 2μηνες χωρις κανενα συμπτωμα σωματικο (που στο μυαλο μου ειναι παθολογικο) και 2μηνες περδικι!!! πως το εξηγεις αυτο????εναλλαξ... Η ψυχολογος λεει πως αν δεν λυσω τα αδιεξοδα της ζωης μου... προσωπικης... δεν θα συνελθω... και πως περα απο αγωδη διαταραχη με αγοραφοβια και κρισεις πανικου εχω και καταθλιψη... αλλα εγω επιμενω σε κατι παθολογικο... Πως γινεται αυτο????? Δεν εχω πεισει τον εαυτο μου... Εχω παει σε παθολογο-ενδοκρινολο-νευρολογο-καρδιολογο-ομοιοπαθητικο-ψυχολογο αλλα ακομα το μυαλο ψαχνει να βρει την ασθενεια... Μου εφυγε η ιδεα της ΣΚΠ και τωρα βασανιζομαι με νοσο Λαιμ και ογκο στο κεφαλι... Αυτο που καταλαβα μονο ειναι πως ειναι ενας φαυλος κυκλος... Και θελω να βγω απο αυτον...
Αρτέμιδα, μήπως είναι εμμονή τα περί ασθένειας? κάποιο περιστατικό παλιά στη ζωη σου ή κάποια σκέψη που την καλλιέργησες στο νου, θέριεψε και τώρα έφτασε ο νους στο σημείο να τη θεωρεί πραγματικό γεγονός και να επιζητεί παθολογικά αίτια? κάπως έτσι? έχεις κάποιο συγκεκριμενο πρόβλημα υγείας? κάπου λες ότι πήγες σε αρκετους ειδικούς, αυτοί τι σου απάντησαν? τους εξήγησες καλά τα συμπτώματα που νοιώθεις και ποια η διάγνωση? πως απαντας σε όλα αυτα?Quote:
Originally Posted by ARTEMIDA
Αν τελικά, και αυτο σου ευχομαι, δεν υπάρχει απολύτως τιποτα το παθολογικό τότε είναι δουλεια καποιου καλού ψυχολόγου, ο οποίος ίσως σου προτεινει και φαρμακα ως υποβοηθητικά της ψυχοθεραπείας. Αλλά και ασθένεια να είναι, σίγουρα δε σημαίνει ότι θα σου προκαλεί κατάθλιψη, αγχωδη διαταραχή κλπ, άρα ψυχολογικο ειναι το πρόβλημα. Ο ψυχολόγος θα κάνει μαζι σου αναδρομη στο παρελθον και θα δειτε πως ξεκινησε το πρόβλημα, οι σκεψεις αυτες δλδ, θα δειτε πως αυτο επηρεαζει τη σκεψη και την καθημερινη σου ζωη και μέθοδο άντιμετώπισης των σκέψεων αυτων σαν εσωτερική παρατηρηση από εσενα των σκεψεων σου. Βρες ένα ψυχολογο που η μεθοδος του να είναι μεθοδική σαν να μπαινουν όλα σε ένα φασμα και όχι να ναι μονο περιπτωσιολογική αναλυση γεγονοτων.
Τα ιδια λεω και σε σενα film.
ioanni2, φοβαμαι ασθενειες που οδηγουν στον θανατο (οπως ολοι φανταζομαι) και ασθενειες οι οποιες σε περιοριζουν κινησιολογικα και νοητικα... δεν αισθανομαι καλα.. αισθανομαι αρρωστη... περιεργα συμπτωματα και αλλαζουν συνεχως.. καποια ειναι τα ιδια και πολλα διαφερουν σε ολες αυτες τις κρισεις που με πιανουν ανα 2μηνες... οτα λες σκεψη και περιστατικο που θεριεψε τι εννοεις??? το μονο που αλλαζει στη ζωη μου προς το χειροτερο ειναι η προσωπικη μου ζωη.. αλλα δεν την εχω ικανη να μου προκαλει τοοοοσα πολλα σωματικα συμπτωματα γιατι και σε περιοδους που ειμαι καλα και περδικι αυτη εξακολουθει να ειναι σκατα.... εγω βλεπω πως οταν δεν αισθανομαι σωματικα καλα πεφτω σε καταθλιψη και ολα ειναι μαυρα... τωρα αν ομως συμβαινει το αντιθετο δεν το καταλαβαινω... ο επι χρονια παθολογος μου με εχει εξετασει 3 φορες μεσα σε 5μηνες... δεν βλεπει κατι παθολογικο ουτε απο αιματολογικες εξετασεις ουτε με εξετασ στο ιατρειο... ο ενδικρινολογος εντοπισε μια θυρεοειδιτιδα ασυμπτωματικη η οποια προκληιηκε ΛΕΕΙ απο αγχωδη διαταραχη... ο καρδιολογος μετα απο υπερηχογραφημα triplex καρδιογραφημα και αιματολογικες εντοπισε χαμηλη β12 και συνεστησε καθε 2μηνο να παιρνω κι ενα κουτι neurobion γιατι μου πεφτει στα χαμηλα ορια και τα συμτωματα ειναι απο εκει... ο νευρολογος μετα απο εξεταση στο ιατρειο (κατι τεστακια για τα ματια κυριως που δεν καταλαβαινα γιατι με εξεταζε τοσο πολυ εκει) και βλεποντας εξετασεις αιματος που ειχα κανει και παρουσιαζοντας του καποια συμπτωματα που ειχα τοτε και οχι τα καινουρια δεν βρισκει κατι νευρολογικο και διαφωνει με την αποψη του καρδιολογουσχετικα με την β12.. Μεσα σε ολα αυτα εγω ομως τωρα παλι εδω και 2μηνες δεν ειμαι καλα.. ο ομοιοπαθητικος θεωρει πως απλα εχω αγχος και νοσοφοβια... η ψυχολογος που με παρακολουθει πλεον θεωρει πως εχω αγχωδη διαταραχη με αγοραφοβια και καταθλιψη. αλλα εμενα το σωμα μου νοσει συνεχως...αισθανομαι σα να εχω πυρετο, δεν εχω πολλες αντοχες, κουραζομαι και χανω το κεφι μου πανευκολα....εχω μια ενταση σωματικη, σα να παει μονο του το σωμα να κουνηθει, σα να περναει ρευμα... πιανεται η πλατη μου απο τον αυχενα και κατω, κατα διαστηματα με πειραζουν τα περισσοτερα φαγητα μου φερνουν αναγουλα χωρις ταση για εμετο και αλλα πολλα..... δεν αισθανομαι υγειης!!!
Δε θα πας σε ψυχολόγο αλλά σε πολύ καλό ψυχίατρο γιατί εγώ έψαχνα μόνη μου 1 μήνα πήγα σε πολύ καλό γνωστό των Αθηνών νευρολόγο-ψυχίατρο και όμως τη πάτησα,από το καλοκαίρι και αφού εν μέρει καταστράφηκε ζωή 20 χρόνων έχω μία καταπληκτική ψυχίατρο με την οποία κάνω ψυχοθεραπεία παίρνω κάποια φάρμακα κ βρήκαμε άκρη αλλά για κάποιον είναι αργά πια ,στείλε μου μύνημα αν θες να στη συστήσω
Ένταση σωματική, πόνους σε αυχένα πλάτη είχα επί χρόνια μέχρι φυσικοθεραπείες για αυχενικό έκανα, πόνους φριχτούς στο κεφάλι και το τελευταίο περιστατικό πόνοι, εμετοί, τρεμούλες,απώλεια βάρους,1 μήνα ξύπνια σε υπερδιέργερση, κατάθλιψη άστα όλα άνω κάτω και δε βρέθηκε γιατρός να μου πει πήγαινε σε νευρολόγο ή ψυχίατρο ,ήταν η ειδικότειτα που άφησα και πήγα μόνη μου να ρωτήσω και κει μια που πεθαίνω έλεγα...βέβαια η θεραπεία ήταν ανολοκλήρωτη μου δημιούργησε άλλα δηλ.είχα διπολική διαταραχή ήμουν σε φάση μανίας κ μου έδωσε αντικαταθλιπτικά ενώ ήθελε κ ισορροπιστή ,παρακολούθηση,ψυχοθεραπεί α...έχω πάθει πολλά από γιατρούς πέρυσι έκανα χειρουργείο γυναικολογικό με έβγαλαν 30/12 με κακοήθεια μια γιατρός τα έστειλε Μασσαχουσέτη σε καθ του Χάρβαρντ γιατί λέει εγώ θα σκίσω τα πτυχία μου κ θα παραιτηθώ κ το Παγκόσμιο Κέντρο Ογκολογίας απάντησε αρνητικά βέβαια, είμαι καλά...πόσα έχω πάθει ο άντρας μου που με χωρίζει για τη νόσο και το λάθος του γιατρού λέει ότι έχω τρελλομαγνήτη
[B]Νομίζω πως περισσότερο ψυχικά έχετε ταλαιπωρηθεί, ίσως και επιβαρυντικά, σε σχέση με αυτό που μπορεί να σας συμβαίνει. Κάποιες φορές δημιουργούμε τεράστια ζητήματα και μας κυριεύουν εικόνες όπου βλέπουμε τον εαυτό μας ότι αφανίζεται ή ότι δεν θα αντέξουμε τέλος πάντων αυτό που ο άλλος-ειδικός θα μας πει για εμάς τους ίδιους. Δεν είναι όμως και η αλήθεια αυτή. Ίσως άλλοι λόγοι από τους προφανείς μας εμποδίζουν να δούμε τι συμβαίνει και αυτό το διαχέουμε στους γύρω μας γιατί δεν το αντέχουμε. Στη θέση σας θα επισκεπτόταν κανείς έναν ειδικό και θα προσπαθούσε να δει πιο βαθειά μέσα του τί όντως συμβαίνει.
Μετά τιμής
Πραγματικά KOSSTA το παιδί μου είναι δώρο ζωής Θεού τα πάντα. Μου έδωσε και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω. Κάθε τι καινούργιο που κάνει και θετικό με κάνει να νιώσω αισιόδοξη και να κοιτάω μπροστά. Θέλω να είμαι συνέχεια μαζί του και είμαι ευτυχισμένη όταν το βλέπω και το αγκαλιάζω που πολλές φορές νιώθω τύψεις γιατί δε νομίζω να ένοιωσα τόσο έντονα συναισθήματα με τον άλλο μου το γιο που είναι τώρα 10 χρόνων.
psychremedy, πιστευεις πως ολα αυτα ειναι ψυχολογικα???εχουμε αλλα αδιεξοδα τα οποια μας βασανιζουν την ψυχη μας η οποια ποναει και βασανιζεται και ξεσπουν αυτες οι σωματικες ενοχλησεις??αυτο εννοεις?? κι οταν λες ειδικο ψυχιατρο, ψυχολογο ή νευρολογο??? προσωπικα ειμαι σε ψυχοθεραπεια αλλα δεν καλυτερευσα οσον αφορα τις σωματικες ενοχλησεις αν και εχω εντοπισει πολλα μεσα απο αυτην...
Η ψυχοθεραπεία Αρτέμιδα βοηθά άμα υπάρχει θέληση από το άτομο και εξαρταται από το ποσο έντονα είναι τα ψυχολογικά τραύματα και πόσο έχουν παγιώσει τον τρόπο σκέψης και συμπεριφορας. Άμα συμβαίνει αυτό δεν καλυτερεύει εύκολα το άτομο. Πολλες φορες κοροιδευει τον εαυτο του ότι έχει βελτιωθεί ενω ουσιαστικά είναι στάσιμο ή στην προσπαθεια του να συμπεριφερθει με πρότυπα βελτίωσης που αντλησε μεσα απο τη ψυχοθεραπεια χάνει τον αυθορμητισμό του και συμπεριφερεται σαν προγραμματισμενος. Μπορεί η ψυχοθεραπεια να σε μαθει τον τροπο να λύσεις τα ψυχολογικά αμα το προβλημα όμως είναι εντονο πολύ δυσκολα η θεωρια γινεται πράξη. Δεν ξέρω αν τα φαρμακα ή κατι άλλο βοηθαει. Δεν εχω δει το μαξιμουμ βελτίωσης, ουτε καν στη μεση, απο τη ψυχοθεραπεια.Quote:
Originally Posted by ARTEMIDA
Δεν ξέρω αν εισαι ειδικος αλλά ειναι σωστο αυτο που λες. Ταλαιπωρούμαστε ψυχικά ενώ στην πραγματικοτητα το προβλημα ειναι πιο απλο. Με καποια λαθος κινηση στη ζωη που διορθωνεται νοιωθουμε τον εαυτο μας να αφανίζεται, νομιζουμε ότι ήρθε το τελος του κοσμου και εκει ειναι που κανουμε γκαφες και παθαινουμε ζημια. Οι λόγοι όπως σωστα λες ειναι προφανείς, αλλά φοβομαστε να τους δουμε καταματα, γι αυτο δυστυχως κοιταμε αλλού η τα διαχεουμε στους γυρω μας. Τι γινεται όμως όταν για καποια ζητηματα, επιλογες στη ζωη, υπάρχει από την αρχη η αμφιβολία? ειναι ποτε δυνατό να σβήσει? και αμα μπουμε σε τετοιο κυκεωνα εκει ειναι που χανουμε την ηρεμια μας.Quote:
Originally Posted by psychremedy
Να επιτελους σ αυτο το φορουμ ενας ανθρωπος γαληνιος. Τετοιους θελουμε για να αντλούμε δυναμη. Να τους μιασουμε.Quote:
Originally Posted by πεννυ
Αν μάθεις να εκθέτεις τον εαυτό σου σταδιακά σε όλο και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που θα "αντέχεις" ένα σύμπτωμα δίχως να τρέξεις στο γιατρό για διάγνωση και νέα φάρμακα, τότε θα δώσεις σιγά σιγά στον εαυτό σου ένα σημαντικό μήνυμα. Πως δεν είσαι έρμαιο των συμπτωμάτων σου, αλλά έχεις ένα ποσοστό ελέγχου στο σώμα σου, που ολοένα και θα μεγαλώνει. Με τον καιρό η έκθεση μπορεί να γίνει όλο και σημαντικότερη, δεν είναι ανάγκη δηλαδή να σκέφτεσαι Εδώ και Τώρα, αλλά να κάνεις σταδιακά βήματα, που το ένα θα οδηγεί στο επόμενο, που θα είναι λιγουλάκι δυσκολότερο. Αυτή δεν είναι η συμβουλη ειδικού, αλλά ενός απλού μέλους του φόρουμ.
Αυτο που προτίνεις είναι επιστημονική μεθοδος της ψυχοθεραπείας που βοηθα παρα πολύ, φτανει να χει θεληση και να ξεκινησει να την εφαρμοζει γρηγορα πριν τον φανε τα χρονια. Σημαντικο αυτο που του λες. Ας το κανει πράξη, θα του λυσει παρα πολλα προβληματα και θα το δει αυτο στην πορεια.Quote:
Originally Posted by RainAndWind