δυσκολη μερα σημερα

σημερα ηταν μια δυσκολη μερα.....ηταν απο τισ ασχημεσ τησ καταθλιψης.....πηγα απο νωρισ σε ενα μοναστηρι...εχω παρατηρησει πωσ οσο πιο νωρισ σηκωνομαι τοσο πιο ασχημα νιωθω την καταθλιψη στο σωμα μου.....παιρνω εδω κ δυο βδομαδεσ valdoxan ....ε ομολογω δεν τρελαθηκα κ με το αποτελεσμα.....ενα τιποτα....και φυσικα αγχωνω και την οικογενεια (το χειροτερο μου)ολο νευρα .....αισθανομαι αναξια.....κ δεν χαμογελαω...η βασιλισσα του χιονιου....κ δεν μπορουν να κοιμηθουν οι ανθρωποι....απορω αν θα μου περασει ποτε.......η θα μαι ετσι για παντα...τελεια θα περασουμεεεεεεεεεεε!!!!ποτε δεν ειχα θεματα οικογενειακα....ολα γενικα ολεσ οι πορτεσ ανοιγαν ευκολα.....αλλα δεν ξερω.....απλα εγινε.......ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ....

Κάθε μέρα είναι πόνος κ δυσκολία δεν είσαι μόνη τι να πω μια δύσκολη φάση βιώνω κ εγώ , ξέχασα να γελάω κ λέω τι είναι αυτό;

αναρωτιεσαι και εσυ ρε φιλη αν θα μαι παντα ετσι??....τουλαχιστον για λιγο να νιωσω καλα ....ενας λιθαργος...ενα κακο ονειρο...πωπω.....εγω ημουν η χαρα τησ ζωησ.....

Αν παίρνεις σωστή αγωγή κ έχεις καλό ψυχίατρο ναι το πιστεύω κ στο εύχομαι απο τα βάθη της καρδιά μου γιατί πιστεψέ με βιώνω πολύ χειρότερα

άφησε λίγο το χρόνο να κυλίσει, όσο επώδυνο και αν είναι τώρα, και θα δεις αποτελέσματα. Με τη σωστή αγωγή και την καθοδήγηση όλα θα πάνε καλά!!!

σημερα πολυ ασχημα εμυ,εχεις σοβαρα θεματα??μακαρι ,αν και πλεον αμφιβαλλω ,δεν βλεπω να βρισκω ακρη πανε 2,5 χρονια.να ξερεσ ποσο ζηλευω τουσ ανθρωπουσ που ναι καλα.οτι καλυτερο κ σε σενα ρε εμυ μου...ευχαριστω που εκανεσ τον κοπο να μου στειλεισ....

deep purple....σε ευχαριστω πολυ <3........θα κανω λιγο υπομονη,δεν εχω αλλη επιλογη ,δεν προκειτε να πεθανω κιολας αν και φυσικα το σκεφτομαι οπωσ ολοι λογο τησ ασθενειας αυτης...

Όχι κ εγώ ζηλεύω με την καλή έννοια πάντα,όχι να πάθουν κάτι , θεωρώ όμως ότι είμαι άτυχη δε ξέρω ότι η ζωή παίζει παιχνίδια διάβασε την ιστορία μου ου κ πόσα άλλα έχει η ζωή μου τον Αύγουστο τυχαία με πρόλαβε μια φίλη μου από την αυτοκτονία κ με πήγε στην ψυχίατρο κ τώρα φοβάμαι πολύ...έχω ξεχάσει να γελάω εκείνο το αληθίνό γέλιο που πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς, θυμάμαι μόνο να κλαίω, δεν είσαι μόνη κ όπως λέει ο deep purpl με τη σωστή αγωγή κ καθοδήγηση θα φτιάξουν όλα άσε που υπάρχει κ το forum μακάρι το 2002 να το είχα κ εγ'ω

οχι ρε κοριτσι μου και ετσι....εχω μειζων καταθλιψη και εγω....αλλα εχω πισω ανθρωπουσ δεν μπορω....κ γω εμμονεσ εχω φοβιεσ....εισαι μονη στον κοσμο??δεν το πιστευω.....εισαι πολλα χρονια ετσι ?που μπορω να διαβασω την ιστορια σου?

Η κοινωνικοποίηση απαλύνει την καταθλιψη, το να επιδιωκεις να μιλας με άτομα, να τους ανοιγεις κουβεντες από τις οποιες θα αντλείς κουραγιο και αισιοδοξία. Το ίδιο και το να πηγαίνεις κόντρα στις φοβίες σου, δλδ να κάνεις υπερβασεις, γιατι αυτο τονωνει την αυτοεκτιμηση και προκαλεί ευφορία και ικανοποίηση που είναι αντίδοτα στην καταθλιψη.

Στο ΔΙΠΟΛ. ΔΙΑΤ.,άκου κ αυτά που σου έγραψε ο γιάννης όλοι μαζί βράζουμε

εχω κοινωνικη φοβια,με κραταει πισω.....δεν μπορω ακομα να βγαινω ανετα στον κοσμο....κυριωσ οπου υπαρχουν πολλοι γνωστοι......ευχαριστω πολυ παιδια....γιαννη η καλυτερη λυση ειναι αυτη που μου πεσ.....αλλα δεν πιστευω πλεον στουσ ανθρωπουσ και δεν μπορω να κανω φιλιεσ...εχασα το χιουμορ μου...

εμυ διαβασα την ιστορια σου...πολυ δυσκολα πραγματα...καλο κουραγιο...αλλα δεν εισαι μονη σου...ολουσ κατι μασ κραταει σε αυτη τη ζωη....δοξα τον θεο να λεσ ευλογημενη που χεισ τα κοριτσια σου...τι ακριβωσ ειναι η διπολικη και η μονοπολικη διαταραχη...?

kapamaru!!

Τα ιδια κι εδω. 3 χρονια καταθλιψη. Χωρις φαρμακα.

Παιρνεις φαρμακα,κανεις ψυχοθεραπεια? Η κανεις μονη σου δουλεια με τον εαυτο σου?

kapamaru αυτό θα το ξεπεράσεις καλό γιατρό θέλει εγώ που φοβάμαι χειρότερα γιατί τον αγαπώ κ πως θα αντέξω αυτός ο χωρισμός μου είναι θάνατος, πως να πεισμώσω,θα αντέξω 20χρόνια μαζί, τι κελεπούρι βρήκε δε καταλαβαίνει ότι έχει κόρες της παντρειάς, δεν έφταιγα κ εγώ, Κarisha να πάρεις φάρμακα από σωστό ψυχίατρο σε παρακαλώ

κανω κ ψυχοθεραπεια κ ειμαι στη δευτερη βδομαδα θεραπειας.....ακομα ομολογω δεν τρελαινομαι με την θεραπεια.....δεν το περιμενα ποτε οτι θα φτασω εδω......και πωσ αφησα τον εαυτο μου.....οπωσ κ ολοι φυσικα...εγω ειχα χωρισμο-θανατο.....εφυγε απο την ζωη....κ εχς ζησει τραγικα πραγματα και ειμαι μολισ 23.....εσυ ρε εμυ μου....εισαι πολυ μπερδεμενη κ πληγωμενη...απο που ειστε??

καρισα....φαρμακο.....θα σε βαλω τιμωρια κακομοιρα μου...;)

Γλυκιά μου εδώ στην Αθήνα μένω,46 είμαι στον ενικό μίλα μου σαν κόρη μου,άκου κάνε την ψυχοθεραπεία κ τα φάρμακα είναι αρχή ακόμα εγώ θα χαρώ με τις κόρες μου αλλά επειδή είναι παιδιά ευαίσθητα φοβάμαι μην πάθουν κ αυτά από το χωρισμό ,τι να πρωτοδώ είναι κ η ανεργία ο αδερφός μου είναι στη κοσμάρα του όλα του πάνε ρολόι κ έχω πει στους καλούς τυχαίνουν παράδοξα

Υπάρχει ένα λινκ που μου σύστησαν το έχουν σε υπογραφή στη ΔΙΠΟΛ ΔΙΑΤ. για μένα δες το κ θα σου εξηγήσω σε μύνημα γιατί πρέπει να κλείσω,να μου υποσχεθείς ότι μέχρι να μιλήσουμε θα είσαι δυνατή κ θα κάνουμε ανταλλαγή θετικής ενέργειας

η μαμα μου ειναι 44....ποναω τοσο πολυ που ακουω τετοια πραγματα...χριστε μου μολισ ακουσω ατομο οτι δεν ειναι καλα τρεχω σαν τη παλαβη να τουσ βοηθησω.....ποναωωωωωω....μακ� �ρι να υπηρχε μηχανημα που να σε βοηθουσε κ να σου εδινε οδηγιεσ για την σωστη χρηση τησ ζωησ που τοσο απλοχεα μασ χαριστηκε...μαμα εμυ μακαρι να μπορουσα να σε γνωρισω εγω ειμαι εκτοσ αθηνασ.......

Quote:

---

Originally Posted by kapamaru!!

κανω κ ψυχοθεραπεια κ ειμαι στη δευτερη βδομαδα θεραπειας.....ακομα ομολογω δεν τρελαινομαι με την θεραπεια.....δεν το περιμενα ποτε οτι θα φτασω εδω......και πωσ αφησα τον εαυτο μου.....οπωσ κ ολοι φυσικα...εγω ειχα χωρισμο-θανατο.....εφυγε απο την ζωη....κ εχς ζησει τραγικα πραγματα και ειμαι μολισ 23.....εσυ ρε εμυ μου....εισαι πολυ μπερδεμενη κ πληγωμενη...απο που ειστε??

---

Βάλε τα δυνατα σου να ξεπεράσεις το πρόβλημα. Είσαι μόλις 23 και ειναι πολυ κριμα να υποφερεις. Ζεις την πιο δημιουργικη φαση της ζωης σου, τωρα βαζεις τα θεμελια για το μελλον σου. Προς Θεου κανε κατι, μην χανεις τις ευκαιριες της ζωης σου μεσα στο βουρκο των ψυχολογικων προβληματων. Μην αμελεις τις άλλες πλευρες της ζωης σου, σπουδες, δουλεια, προσωπικη ζωη, εμφανιση και να μενεις σ αυτα στασιμη ή να χανεις χρυσες ευκαιριες λόγω της χαλια ψυχολογιας. Τη στασιμοτητα και τις χαμενες ευκαιριες θα τα καταλαβεις χρονια μετα οταν θα ναι αργα και εκει ειναι που θα σε καταβαλουν τα ψυχολογικα. Μην παραμελεις καθολου μα καθολου ολα αυτα. Μην αφηνεις τα ψυχολογικα να σου καταστρεφουν όλα αυτα. Κάνε κατι συντομα για να ξεκινησεις να τα ξεπερνας. Άκου εμας που ξερουμε περισσοτερα απο σενα.

προσπαθω γιαννη....δουλευω τα καλοκαιρια κανονικα.....κ με φουλ καταθλιψη δεν το βαλα κατω.........κανω σεμιναρια.....τον εαυτο μου δεν τον προσεχω πολυ...γιατι δεν εχω αυτοπεποιθηση πλεον....κ φυσικα επειδη εμπνεω κακομοιρια αποθω αρκετα....οποτε την αμελω την προσωπικη μου ζωη....βασικα ειναι κ σαν να τον τιμωρω γιατι καποτε ημουν αρκετα εμφανισιμη κ τραβουσα βλεμματα πλεον δεν θελω να με κοιταει κανεις..θελω να περναω απαρατηρητη....προτιμω ετσι μια ζωη ψωναρα κ τα παντα ολα με ελεγαν...το αστειο ειναι οτι ημουν ντροπαλη κ με καθολου αυτοπεποιθηση....

kapamaru γεια σου και απο μένα! Διάβασα στα γρήγορα κάποια μηνύματά σου για να καταλάβω πάνω κάτω σε τί φάση βρίσκεσαι. Μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση ότι βρήκα αρκετές ομοιότητες με τη δικιά μου περίπτωση. Είδα ότι σου έχει συμβεί κάτι αρκετά δύσκολό και έχει συμβάλλει στην κατάθλιψη που βιώνεις αλλά κάπου αναφέρεις ότι ένιωθες σαν να βάδιζες στην κατάθλιψη από χρόνια αν και ήσουν η χαρά της ζωής!

Αυτό το έλεγα κι εγώ από χρόνια για μένα και τώρα που τελικά το έπαθα η μορφή της κατάθλιψης δεν είναι η τυπική με πρόβλημα όρεξης, ύπνου που να χρήζει επιτακτικής φαρμακευτικής αγωγής (αν και πάντα είχα κάποια θεματάκια με τον ποιοτικό ύπνο) αλλά κυρίως "σαν να ξεχείλησε το ποτήρι". Αυτή τη στιγμή κάνω ψυχοθεραπεία. Είμαι 22 και είμαι στα πολύ χάλια μου κι εγώ από τα 20 περίπου.

Επίσης όπως κι εσύ έχω παραμελήσει πολύ την προσωπική μου ζωή και νιώθω αυτό που λες, ότι εμπνέω κακομοιριά και απωθώ. Κι εγώ πιστεύω ότι με τιμωρώ γιατι είχα περάσει "χρυσές εποχές" όπου τραβούσα τα βλέμματα κι αυτό είχε γίνει πολύ ξαφνικά αλλά εγώ ήμουν πάντα ντροπαλή και δεν είχα αυτοπεποίθηση και δε μπορούσα να το διαχειριστώ όλο αυτό που συνέβαινε. Σε εκείνη την περίοδο οι περισσότερες φίλες ζήλευαν και οι περισσότεροι που με πλησίαζαν ήταν μ*****ς.

Μετά από μία άσχημη φάση με έναν μ***** και κάτι "φίλες" ξεκίνησε η κατάθλιψη μου (ή τελοσπάντων το όλο μου θεματάκι ήρθε στην επιφάνεια) και απομονώθηκα και ήθελα να κόψω τα μαλλιά μου, κάτι το οποίο έκανα. Υποσυνείδητα ήθελα να περνάω πια απαρατήρητη γιατί πίστευα ότι η καλή εμφάνιση μου έβαζε τρικλοποδιές. Έτσι έχω γυρίσει σε προηγούμενο στάδιο της αναπτυξής μου, στην εφηβεία όπου έιχα τρελό θέμα με την εμφάνισή μου. Τιμωρώ τον εαυτό μου όπως τότε, νιώθω άχαρη και απωθητική, μη ερωτική όπως στην εφηβεία. Ουσιαστικά ίσα που πρόλαβα να νιώσω γυναίκα το πέταξα.
Απλά πιστεύω ότι αυτό που κάνουμε κι εγώ κι εσύ δε μας κάνει καλό. Θέλει πολύ προσπάθεια αλλά αν δε φτιάξοξυμε λίγο και την προσωπική μας ζωή θα είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγουμε από την κατάθλιψη. Δε ξέρω εσύ γιατί θες να περνάς απαρατήρητη; Σε πλήγωσαν και τα λόγια των άλλων όπως "ψωνάρα";

suny μου αγαπημενη,μαλλον παραεχουμε πολλα κοινα....μαλλον ξεκινησαν απο παλαιοτερα ολα αυτα δεν ειχα καταθλιψη αλλα φαινοταν απο τον τροπο σκεψης μου οτι καποια στιγμη.....να το πετιεται(καταθλιψη)περασα απο πολλες φασεισ καταθλιψης εδω κ 2 ,5 χρονια..η ζωη μου η δουλεια μου η παραξενη μου φυση που ελκυει τα μη υγιη και φυσιολογικα πραγματα,κ ηρθε στη ζωη μου.περασα την φαση χασιμο(δεν εφυγε βασικα ακομα)περασα την φαση αρνησησ,την φαση της απογνωσης,τησ απομονςσης τησ αρνησησ σε ολα..θεμα με το φαγητο...θεμα με κοινωνικη φοβια δοξα το θεο ολα...ποικιλλια.κ τωρα την φαση τησ γιατρειασ.μονο ενασ ανθρωποσ με καταθλιψη μπορει να καταλαβει.ναι οσο χαζο και αν ακουγετε μαλλον ξεκινησε απο κει απο τα λογια τριτων το πολυ αγχος το οποιο κατεληξε με μαθηματικη ακριβεια στην λατρεμενη μου καταθλιψη!!!ημουν αρκετα εμφανισιμη κ αρκετα αντιπαθης...παντα ντροπαλη κ πραγματικα φιλη μου κανω σαν ζαβο πλεον οταν μου αρεσει ενα αρσενικο λεσ κ δεν εχω αερα πλεον...back to teenagment....τι να πω για μενα....εζησα μεγαλο ερωτα εδωσα 100 τισ εκατο..κατακτουσα καστρα αν κ ντροπαλη...πλεον δεν γινεται εχασα χιουμορ διαθεση....σαν αγριμι κανω...ειχα 2 υπεροχουσ αντρεσ στη ζωη μου.....κ πλεον δεν μου λενε κατι οι αλλοι χαζοβλακεσ......τιμη μου που ημουν με τοσο καλουσ αντρεσ...ευλογημενη....αλλα κ πολυ δυστυχισμενη που δεν στεκεται κανενασ απο αυτουσ διπλα μου.....ειμαι μονη παλι...φευγω μονη αλαφιασμενη στα νησια κ παντα μα παντα οι φοβιεσ με ακολουθουν...κ το παρελθον....με το που ανοιγω τα ματια συνειδητοποιω οτι ειμαι μονηηηηηηηηηη.....ποτε περασε ο καιροσ και ποσο φοβαμαι.....ερημιεσ κ φαντασματα...αλλα χαμογελω κ ελπιζω