Ξεχειλιζω απο Θυμό

Καλησπέρα σας ,

Θα ηθελα σας παρακαλώ τις απόψεις - συμβουλές όποιων μπορουν να βοηθησουν .

Τα τελευταία 2 χρόνια εχουν συμβει στη ζωη μου καποιες πολύ σοβαρες αλλαγες .

Βίωσα θανατο γονιου , χωρισα απο μακροχρονια σχεση , ανελαβα μεγαλες ευθυνες π.χ

οικονομικα , οικογενειακα κτλ , ξεκοψα απο μακροχρονια φιλια .

Αποτελεσμα ολων αυτων να εχει συσσωρευτει ενας τεραστιος θυμος μεσα μου .

Πιστευα πως μπορω να τον ελεγχω αλλα τον τελευταιο καιρο μου εχει ξεφυγει με αποτελεσμα να προκαλω κακο στον εαυτο μου αλλα κ να στεναχωρω τους αγαπημενους μου .

Πως να το αντιμετωπισω ? Πως θα φυγει ο θυμος ?

Σκεφτομαι λυσεις αλλα δεν πιανουν . Μολις γινετε κατι δυσαρεστο για εμενα εκρυγνομαι αν οχι αμεσως μετα απο λιγο .

Θα ηθελα την βοηθεια σας

Quote:

---

Originally Posted by gios_new

Καλησπέρα σας ,

Θα ηθελα σας παρακαλώ τις απόψεις - συμβουλές όποιων μπορουν να βοηθησουν .

Τα τελευταία 2 χρόνια εχουν συμβει στη ζωη μου καποιες πολύ σοβαρες αλλαγες .

Βίωσα θανατο γονιου , χωρισα απο μακροχρονια σχεση , ανελαβα μεγαλες ευθυνες π.χ

οικονομικα , οικογενειακα κτλ , ξεκοψα απο μακροχρονια φιλια .

Αποτελεσμα ολων αυτων να εχει συσσωρευτει ενας τεραστιος θυμος μεσα μου .

Πιστευα πως μπορω να τον ελεγχω αλλα τον τελευταιο καιρο μου εχει ξεφυγει με αποτελεσμα να προκαλω κακο στον εαυτο μου αλλα κ να στεναχωρω τους αγαπημενους μου .

Πως να το αντιμετωπισω ? Πως θα φυγει ο θυμος ?

Σκεφτομαι λυσεις αλλα δεν πιανουν . Μολις γινετε κατι δυσαρεστο για εμενα εκρυγνομαι αν οχι αμεσως μετα απο λιγο .

Θα ηθελα την βοηθεια σας

---

πρωτα πρωτα να σε συλληπηθω.και δευτερον να σου πω οτι φιλε μου ειναι ολα οσα περασες πολυ σοβαρα αρα εισαι δικαιολογημενος να αισθανεσαι ασχημα.απλα να σε ρωτησω κατι γιατι θυμος και οχι στεναχωρια?θυμος με σενα?με οσους φυγαν?και αλλη μια ερωτηση τι εννοεις οτι προκαλεις κακο στον εαυτο σου?

Quote:

---

Originally Posted by panamar

πρωτα πρωτα να σε συλληπηθω.και δευτερον να σου πω οτι φιλε μου ειναι ολα οσα περασες πολυ σοβαρα αρα εισαι δικαιολογημενος να αισθανεσαι ασχημα.απλα να σε ρωτησω κατι γιατι θυμος και οχι στεναχωρια?θυμος με σενα?με οσους φυγαν?και αλλη μια ερωτηση τι εννοεις οτι προκαλεις κακο στον εαυτο σου?

---

Καλησπέρα ,

Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου . Καταρχας ναι αντιλαμβανομαι πως αυτα που περασα ηταν πολυ σοβαρα . Στενοχωρια περασα κ περναω περιοδικα κ ακομα . Γενικά για το κάθε πρόβλημα πέρασα απο αρκετα ψυχολογικά στάδια αλλά αυτη την περίοδο ο θυμος μου ξεχειλιζει... Δεν τον ελεγχο.

Τραυματιστικα προσφατα σοβαρα κ θα μπορουσα να το ειχα αποφυγει αλλα με εμπλεξε ο θυμος μου ( δεν αυτοτραυματιστικα αλλά θα μπορουσα να το ειχα αποφυγει ).

Πολλα νευρα. Ισως ο τραυματισμος μου που ειναι κ ο πιο προσφατος να ηταν η σταγονα που ξεχειλισε το ποτηρι...

Quote:

---

Originally Posted by gios_new

Καλησπέρα σας ,

Θα ηθελα σας παρακαλώ τις απόψεις - συμβουλές όποιων μπορουν να βοηθησουν .

Τα τελευταία 2 χρόνια εχουν συμβει στη ζωη μου καποιες πολύ σοβαρες αλλαγες .

Βίωσα θανατο γονιου , χωρισα απο μακροχρονια σχεση , ανελαβα μεγαλες ευθυνες π.χ

οικονομικα , οικογενειακα κτλ , ξεκοψα απο μακροχρονια φιλια .

Αποτελεσμα ολων αυτων να εχει συσσωρευτει ενας τεραστιος θυμος μεσα μου .

Πιστευα πως μπορω να τον ελεγχω αλλα τον τελευταιο καιρο μου εχει ξεφυγει με αποτελεσμα να προκαλω κακο στον εαυτο μου αλλα κ να στεναχωρω τους αγαπημενους μου .

Πως να το αντιμετωπισω ? Πως θα φυγει ο θυμος ?

Σκεφτομαι λυσεις αλλα δεν πιανουν . Μολις γινετε κατι δυσαρεστο για εμενα εκρυγνομαι αν οχι αμεσως μετα απο λιγο .

Θα ηθελα την βοηθεια σας

---

Με ολες αυτες τις υποχρεωσεις σου μενει χρονος για τον εαυτο σου? κοιταξε αυτο πρωτα να εχεις χρονο και χωρο για τον εαυτο σου ετσι ισως νιωσεις καλυτερα

...φίλε μου πέρασα το ένα απο αυτά και πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο...:(
Είναι λογικό να έχεις θυμό, είναι στάδιο του πένθους και αν βάλεις το χωρισμό και τη διάλυση της φιλίας τότε είσαι και πολύ ψύχραιμος.
Νομίζω πως ένας ειδικός είναι απαραίτητος.
Θα σε βοηθήσει σε πολλά επίπεδα και θα ξαναβρείς τον εαυτό σου, όσο και αν αυτό τώρα σου φαίνεται δύσκολο.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

...φίλε μου πέρασα το ένα απο αυτά και πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο...:(
Είναι λογικό να έχεις θυμό, είναι στάδιο του πένθους και αν βάλεις το χωρισμό και τη διάλυση της φιλίας τότε είσαι και πολύ ψύχραιμος.
Νομίζω πως ένας ειδικός είναι απαραίτητος.
Θα σε βοηθήσει σε πολλά επίπεδα και θα ξαναβρείς τον εαυτό σου, όσο και αν αυτό τώρα σου φαίνεται δύσκολο.

---

εχουν πεσει ολα μαζι ... καποιες στιγμες ειμαι καλά . Εχω απομονωθει γενικως γιατι με βοηθαει να μενω συγκεντρωμενος αλλα παραλληλα σκεφτομαι πολυ και μερικες φορες δεν κανει καλο.

Προσφατα τρομαξα με τις σκεψεις μου και ειναι η πρωτη φορα που αναγνωρισα πως μαλλον χρειαζομαι την βοηθεια ειδικου . Αλλα θελω να προσπαθησω μα τα ξεπερασω μονος μου. Πιστευω πως μπορω να τα καταφερω . Θελει πολυ υπομονη. Εχει τυχει να συσσωρευονται παρα πολλα που να νιωθω ετοιμος να εκραγω και τοτε εαν ειμαι μονος μου ουρλιαζω , με βοηθαει φευγει απο μεσα μου ολο αυτο το κακό που νιωθω.

Ο θανατος ευτυχος δενειναι προσφατος σχετικα εχουν περασει 2 χρονια αλλα τα αλλα δυο ειναι σχετικα προσφατα . Για αυτα τα δυο νιωθω θυμο.... Νιωθω προδομενος , νιωθω πως με απογοητευσαν αλλά προσπαθω να μενω δυνατος κ να πιστευω στον εαυτο μου. Πιστευω πως μπορω να τα ξεπερασω . Οταν ζοριζομαι πολυ σκεφτομαι πως εδώ αντιμετώπισα την απώλεια του γονιου μου σε αυτά θα κολλήσω ? Απλα θελω καπου να ξεσπασω .

Quote:

---

Originally Posted by BloodyKate

Με ολες αυτες τις υποχρεωσεις σου μενει χρονος για τον εαυτο σου? κοιταξε αυτο πρωτα να εχεις χρονο και χωρο για τον εαυτο σου ετσι ισως νιωσεις καλυτερα

---

Εχω βρει χρονο γιατί εχω απομονωθει .

Quote:

---

Originally Posted by gios_new

εχουν πεσει ολα μαζι ... καποιες στιγμες ειμαι καλά . Εχω απομονωθει γενικως γιατι με βοηθαει να μενω συγκεντρωμενος αλλα παραλληλα σκεφτομαι πολυ και μερικες φορες δεν κανει καλο.

Προσφατα τρομαξα με τις σκεψεις μου και ειναι η πρωτη φορα που αναγνωρισα πως μαλλον χρειαζομαι την βοηθεια ειδικου . Αλλα θελω να προσπαθησω μα τα ξεπερασω μονος μου. Πιστευω πως μπορω να τα καταφερω . Θελει πολυ υπομονη. Εχει τυχει να συσσωρευονται παρα πολλα που να νιωθω ετοιμος να εκραγω και τοτε εαν ειμαι μονος μου ουρλιαζω , με βοηθαει φευγει απο μεσα μου ολο αυτο το κακό που νιωθω.

Ο θανατος ευτυχος δενειναι προσφατος σχετικα εχουν περασει 2 χρονια αλλα τα αλλα δυο ειναι σχετικα προσφατα . Για αυτα τα δυο νιωθω θυμο.... Νιωθω προδομενος , νιωθω πως με απογοητευσαν αλλά προσπαθω να μενω δυνατος κ να πιστευω στον εαυτο μου. Πιστευω πως μπορω να τα ξεπερασω . Οταν ζοριζομαι πολυ σκεφτομαι πως εδώ αντιμετώπισα την απώλεια του γονιου μου σε αυτά θα κολλήσω ? Απλα θελω καπου να ξεσπασω .

---

...τα δύο χρόνια δεν είναι καθόλου αρκετά ειδικά αν αφορά πολύ δικό σου πρόσωπο.
Μπορεί να αισθάνεσαι ότι έκλεισαν οι πληγές, αλλά δεν έκλεισαν.
Τα ίδια έλεγα και γω και μου πήρε χρόνια μόνο για να το συνειδητοποιήσω και όχι να το ξεπεράσω. Κάνε μια προσπάθεια να δεις έναν ψυχολόγο. δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να νιώσει καλύτερα...:)

Quote:

---

Originally Posted by gios_new

Οταν ζοριζομαι πολυ σκεφτομαι πως εδώ αντιμετώπισα την απώλεια του γονιου μου σε αυτά θα κολλήσω ? Απλα θελω καπου να ξεσπασω .

---

Πόσο δίκιο έχεις και πόσο αυτό που έχεις καταφέρει δείχνει ότι αντέχεις κι έχεις δύναμη!
Πράγματι ξεπέρασες το θάνατο του γονιού σου, που ήταν ότι πιο σημαντικό για σένα, σε άτομα, που δεν αξίζουν θα κολλήσεις τώρα κι ειδικά αν η διακοπή στη σχέση σου και τη φιλία, έγιναν μετά το χαμό του δικού σου ανθρώπου, τη στιγμή που αυτοί θάπρεπε νάναι δίπλα σου και να σε στηρίξουν ;

Quote:

---

Originally Posted by gios_new

Για αυτα τα δυο νιωθω θυμο.... Νιωθω προδομενος , νιωθω πως με απογοητευσαν αλλά προσπαθω να μενω δυνατος κ να πιστευω στον εαυτο μου. Πιστευω πως μπορω να τα ξεπερασω . Οταν ζοριζομαι πολυ σκεφτομαι πως εδώ αντιμετώπισα την απώλεια του γονιου μου σε αυτά θα κολλήσω ? Απλα θελω καπου να ξεσπασω .

---

Την πέρασα κι εγώ αυτήν τη φάση με τον θυμό... ακόμα την περνάω, ίσως όχι στα χειρότερά της.

Σε εμένα το σκηνικό έχει ως εξής... είμαι κλειστός χαρακτήρας, και άτομο που από τη φύση μου αγνοούσα κατά κάποιο τρόπο τον θυμό μου. Δηλαδή κυριολεκτικά, μέχρι πριν λίγα χρόνια πίστευα ότι δεν θυμώνω ποτέ. Φυσικά τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει, εκτός αν έχεις φτάσει στο απόλυτο Ζεν (που δεν...).

Στην πραγματικότητα, η αυτόματή μου προδιάθεση ήταν να γυρίζω το θυμό μου προς τα μέσα, να τον συσσωρεύω, να το σπρώχνω κάτω από το χαλάκι και να κάνω μια ζωή ότι δεν υπάρχει... όλα αυτά σε υποσυνείδητο επίπεδο, σε βαθμό που πραγματικά το πίστευα ότι δεν έχω θυμό - ή μάλλον ότι θυμώνω εξαιρετικά σπάνια.

Και κάποια στιγμή που στην ζωή μου πήγαν όλα στο διάολο και που έκανα κρακ, έπιασα πάτο που δεν είχε πιο κάτω, φυσικά όλο αυτό το συσσωρευμένο πράγμα που δεν είχε φύγει ποτέ άρχισε να κάνει μπαμ... πρώτα έφαγε εμένα την ίδια, και μετά άρχισε να σκάει προς τα έξω... και να ξεσπάω πάνω σε δικούς μου, κάποιες φορές χωρίς να φταίνε, ή μάλλον δυσανάλογα με το πόσο φταίνε. Και εγώ τρόμαξα τότε σαν εσένα, μπήκα σε τριπάκι ενοχής και αυτομαστιγώματος (φυσικά δεν βοηθάει αυτό το πράγμα, με τη λογική το ξέρω), και σχεδόν απόλυτης απομόνωσης για να αποφύγω τον φαύλο κύκλο ξέσπασμα-ενοχή-αυτομαστίγωμα-ξέσπασμα.

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν πρόκειται ακριβώς για θυμό με την έννοια εκδίκησης και χαιρεκακίας... είναι απλά κάποια ανοιχτή πληγή που πονάει, την έχω σκαλίσει όλη μου τη ζωή σε τεράστιο μέγεθος κρατώντας τα πάντα μέσα, και το παραμικρό που μου κάνει ο άλλος την πονάει υπερβολικά και την κάνει να ουρλιάζει, γιατί δεν αντέχει άλλο να κάνει ότι δεν τρέχει τίποτα.

Μπορεί να μην έχει καμία σχέση όλο αυτό με εσένα, μπορεί και ναι, δεν ξέρω. Αυτό που πιστεύω όμως ότι ισχύει γενικά σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι πως το θέμα δεν είναι να βρεις την πηγή του θυμού... αλλά πρώτον να βρεις και να αντιμετωπίσεις όλα τα συσσωρευμένα ώστε να εκτονωθούν, και δεύτερον να βρεις την πηγή που πόνου, την πληγή... ώστε να την γιατρέψεις. Και στα δύο πιστεύω ότι μπορεί να βοηθήσει ένας ψυχολόγος, ώστε να το κάνει κανείς υγειώς - το γιατί δεν πάω εγώ σε έναν, άλλου παπά ευαγγέλιο...

Καλό κουράγιο και καλή δύναμη, γιατί δεν είναι και λίγα αυτά που έχεις αντιμετωπίσει...

'Ολα αυτά που μου περιγράφετε με αγγιζουν , τα νιωθω πολύ δικά μου γιατί τα βιώνω κ εγω. Ναι οντως υπαρχει ενας φαυλος κυκλος ξεσπασματος , τυψεων , αυτοτιμωριας.
Θελω να φυγω απο αυτη την κατασταση που βρισκομαι , δεν μου αρεσει , δεν ειμαι εγω αυτος . Κανω καποιες προσπαθειες να βγω προς τα εξω , να κοινωνικοποιηθω κ παλι , βγαινω με φιλους , γνωριζω νεα προσωπα αλλά ενω καποιες στιγμες νιωθω ωραια ξαναγυρναω ξανα στον σκοτεινο μουκοσμο. Σαν κατι να με τραβαει κατω κ να μου λεει πως δεν ξεμπερδεύψαμε απο την λύπη, την στενοχώρια , την μοναξια .

Ελπίζω πως θα τα ξεπεράσω γιατί αυτή την στιγμή η ελπίδα είναι το στήριγμα μου . Ισως καποιος να μου δινει ενα καλο μαθημα , δεν ξερω . Πριν 3-4 χρόνια η ζωη μου ηταν αχρωμη. Ημουν στην μακροχρονια σχεση μου , ειχα τον σταθερο φιλικο μου κυκλο , οι γονεις μου ηταν καλα . Κ ομως τοτε ευχομουν να μπορωνα αισθανθω πραγματα , καλα , ασχημα κατι να με κανει να νιωσω πως ζω . Τα τελευταια 2 χρονια ζω στο σκοταδι. Θλιψη , καταθλιψη , πονος με διακατεχουν . Εχω κλαψει οσο ποτε στη ζωη μου . Μεσα στην μαυριλα προσπαθω να βγαλω κ κατι καλο . Μηπως ετσι μπορεσω τελικα να γνωρισω εμενα ? Να καταλαβω ποιος ειμαι ? Δεν ξερω κανω διαφορες σκεψεις .

Γεια κ απο μενα.Εντυπωση μου εκανε το ψευδωνυμο που επελεξες.εννοεις κατι αλλο?κρυβεται καποια αλλη λεξη ή η προφανης? γιος ? !
Μηπως η αιτια ολων οσων σου συμβαινουν βρισκεται στο θανατο του γονεα σου?
Ηταν η πρωτη μου σκεψη και ειπα να τη πω χωρις δευτερη σκεψη ...
θα μου επιτρεψεις μια ερωτηση?
Μιλας για θυμο,ποσο θυμο εχεις για την απωλεια του γονιου σου?.Αν επαιρνες χαρτακι και μολυβακι και εβαζες σε μια σειρα τα γεγονοτα και το βαθμο θυμου (0-10) που τους αναλογουν θα σε βοηθουσε να βαλεις σε μια ταξη το θυμο σου?

gios_new χαιρομαι ειλικρινα για τον τροπο που σκεφτεσαι. Κι εγω τα ιδια περναω και εχω μπει σε ενα καλο δρομο τωρα. Και ξερεις κατι? Αν περπατησεις λιγο βλεπεις φως τελικα στην ακρη... Και στο φιναλε πρεπει να πεθανεις μια φορα για να γεννηθεις ξανα. Εστω και αν σε εμας αυτο μεταφραζεται σε χιλιους μικρους θανατους μεσα μας,καθε μερα. :)

Quote:

---

Originally Posted by lucita

Γεια κ απο μενα.Εντυπωση μου εκανε το ψευδωνυμο που επελεξες.εννοεις κατι αλλο?κρυβεται καποια αλλη λεξη ή η προφανης? γιος ? !
Μηπως η αιτια ολων οσων σου συμβαινουν βρισκεται στο θανατο του γονεα σου?
Ηταν η πρωτη μου σκεψη και ειπα να τη πω χωρις δευτερη σκεψη ...
θα μου επιτρεψεις μια ερωτηση?
Μιλας για θυμο,ποσο θυμο εχεις για την απωλεια του γονιου σου?.Αν επαιρνες χαρτακι και μολυβακι και εβαζες σε μια σειρα τα γεγονοτα και το βαθμο θυμου (0-10) που τους αναλογουν θα σε βοηθουσε να βαλεις σε μια ταξη το θυμο σου?

---

Γεια σου ,

Το ψευδωνυμο εχει την προφανη εννοια :)

Εγω το βλεπω πως η απωλεια που ειχα πυροδοτησε φοβερα συναισθηματα που κρυβοντουσαν μεσα μου . Σιγουρα ομως υπαρχουν τουλαχιστον 3 γεγονοτα που σε οποιαδηποτε φαση της ζωης μου κ αν τα βιωνα παλι θα ηταν πολυ σημαντικα .

Θανατος γονιου . Θυμος ? Πολύς .... Γιατι ειναι αδικια , γιατι δεν ηταν κ πολυ μεγαλος , γιατι μου λειπει πολύ , γιατι τον χρειαζομαι , γιατι δεν ξερω αν υπαρχει συνεχεια μετα τον θανατο , γιατι σκεφτομαι την μητερα μου , γιατι γιατι γιατι....

Χωρισμος . Ενας μικρος θανατος . Αμετρητες σκεψεις , νοσταλγια , μοναξια , θλιψη .

Τελος σε μακροχρονια φιλια . Απογοητευση , θυμος γιατι κατα την δικη μου εκδοχη δεν ηταν ενταξη απεναντι μου .

Θανατος - θυμος 10 , χωρισμος - θυμος 5 , φιλα - θυμος 7

Quote:

---

Originally Posted by Karisha

gios_new χαιρομαι ειλικρινα για τον τροπο που σκεφτεσαι. Κι εγω τα ιδια περναω και εχω μπει σε ενα καλο δρομο τωρα. Και ξερεις κατι? Αν περπατησεις λιγο βλεπεις φως τελικα στην ακρη... Και στο φιναλε πρεπει να πεθανεις μια φορα για να γεννηθεις ξανα. Εστω και αν σε εμας αυτο μεταφραζεται σε χιλιους μικρους θανατους μεσα μας,καθε μερα. :)

---

Μιλησε μου , αν θελεις , λιγο για την διαδρομη σου . Προς τα που περπατησες ? Πως εισαι τωρα ?

Καλημερα και καλη εβδομαδα θα σου πω κατι που μου ειπε καποτε η γιαγια μου και τελικα ειχε πολυ δικιο.'πονος μοιραζμενος ειναι πονος μισος'.Η αποξενωση σου φιλε μου μηπως σου κανει κακο αντι για καλο?πιστευω οτι η ψυχοθεραπεια θα σε βοηθησει πολυ να βαλεις τα πραγματα σε μια σειρα και να μαθεις και τις κρυμμενες σου αληθειες.και κατι ακομα μην εισαι τοσο αυστηρος με τον εαυτο σου.εισαι ενας ανθρωπος με ανθρωπινες δυναμεις οχι ηρωας επιστημονικης φαντασιας!

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...91%CE%9B%CE%99...

δες λιγο αυτο το λινκ,ισως σε βοηθησει. ειχα γραψει εκει για μια κοπελα,στα ιδια "σκατα" με εμας χεχεχε

θα σου γραψω και πιο μετα απλα επειδη εγω γραφω κατεβατα θελω την ωρα μου :P

Ευχαριστω που απαντησες! :)
Οπως και οποτε και αν σε βρει ενας χωρισμος απο συντροφο και απο φιλο,οδυνηρο θα ειναι,δε το συζηταμε καθολου αυτο!
Διακρινεις μεσα απο την απαντηση σου,τι διακινει τοσο τα συναισθηματα σου και το θυμο σου? Θανατος - θυμος 10

Αν δωσεις φωνη στο θυμο, τι θα πει? θες να τον ακουσουμε?

Quote:

---

Originally Posted by gios_new

'Ολα αυτά που μου περιγράφετε με αγγιζουν , τα νιωθω πολύ δικά μου γιατί τα βιώνω κ εγω. Ναι οντως υπαρχει ενας φαυλος κυκλος ξεσπασματος , τυψεων , αυτοτιμωριας.
Θελω να φυγω απο αυτη την κατασταση που βρισκομαι , δεν μου αρεσει , δεν ειμαι εγω αυτος . Κανω καποιες προσπαθειες να βγω προς τα εξω , να κοινωνικοποιηθω κ παλι , βγαινω με φιλους , γνωριζω νεα προσωπα αλλά ενω καποιες στιγμες νιωθω ωραια ξαναγυρναω ξανα στον σκοτεινο μουκοσμο. Σαν κατι να με τραβαει κατω κ να μου λεει πως δεν ξεμπερδεύψαμε απο την λύπη, την στενοχώρια , την μοναξια .

Ελπίζω πως θα τα ξεπεράσω γιατί αυτή την στιγμή η ελπίδα είναι το στήριγμα μου . Ισως καποιος να μου δινει ενα καλο μαθημα , δεν ξερω . Πριν 3-4 χρόνια η ζωη μου ηταν αχρωμη. Ημουν στην μακροχρονια σχεση μου , ειχα τον σταθερο φιλικο μου κυκλο , οι γονεις μου ηταν καλα . Κ ομως τοτε ευχομουν να μπορωνα αισθανθω πραγματα , καλα , ασχημα κατι να με κανει να νιωσω πως ζω . Τα τελευταια 2 χρονια ζω στο σκοταδι. Θλιψη , καταθλιψη , πονος με διακατεχουν . Εχω κλαψει οσο ποτε στη ζωη μου . Μεσα στην μαυριλα προσπαθω να βγαλω κ κατι καλο . Μηπως ετσι μπορεσω τελικα να γνωρισω εμενα ? Να καταλαβω ποιος ειμαι ? Δεν ξερω κανω διαφορες σκεψεις .

---

Σίγουρα θα μάθεις πολλά για τον εαυτό σου. Η κατάθλιψη είναι μεγάλο σχολείο.

Πολλές φορές και η απομόνωση το ίδιο, εμένα με βοήθησε να δω τι από τα υποτιθέμενα θέλω μου ήταν απλά επίκτητος θόρυβος, και όταν τα απομόνωσα αυτά, είδα τι μένει που είναι πιο καθαρά "εγώ". Απλά είναι λίγο επικίνδυνο τριπάκι, θέλει συνέχεια να αφουγκράζεσαι τον εαυτό σου και να βεβαιώνεσαι ότι όντως το έχεις ανάγκη τη δεδομένη στιγμή, και δεν απλά κρύβεσαι.

Το κακό με όλο αυτό είναι ότι αν περάσεις την πόρτα του σχολείου, θα πρέπει να περάσεις την τάξη για να βγεις... να κάνει τον κύκλο του. Το να κοινωνικοποιηθείς εφόσον μπορείς ίσως βοηθάει στο ότι σου δίνει μια ανάπαυλα, και είναι μάλλον καλό αφού μπορείς (εγώ στα άσχημά μου δεν μπορούσα), αλλά η κατάθλιψη είναι μάχη μέσα σου με τον εαυτό σου, όχι με το έξω... οπότε και την λύση θα πρέπει να την δώσεις στα μέσα και όχι στα έξω.

Θέλει υπομονή... όμως έχει έξοδο, ακόμα κι αν δεν την βλέπεις τώρα. Πάντως, έχοντας περάσει και από άχρωμη απάθεια και από το "πηγάδι", αν με ρωτούσες τώρα τι προτιμώ, θα σου έλεγα να αισθάνομαι. Κάποτε παρακάλαγα για το αντίθετο. Αλλά όταν κάποια στιγμή το απέκτησα, είδα ότι το άχρωμο έχει και αυτό τη δική του μιζέρια...

Κουράγιο. Το παν είναι να αντέξεις μέχρι να βγεις από το σκοτάδι. Και αν αντέξεις, θα βγεις σίγουρα, και θα είσαι αν μη τι άλλο σοφότερος από πριν.

Vagabond ρε συ εχεις τοσο δικιο!! σε ολα!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Vagabond

Σίγουρα θα μάθεις πολλά για τον εαυτό σου. Η κατάθλιψη είναι μεγάλο σχολείο.

Πολλές φορές και η απομόνωση το ίδιο, εμένα με βοήθησε να δω τι από τα υποτιθέμενα θέλω μου ήταν απλά επίκτητος θόρυβος, και όταν τα απομόνωσα αυτά, είδα τι μένει που είναι πιο καθαρά "εγώ". Απλά είναι λίγο επικίνδυνο τριπάκι, θέλει συνέχεια να αφουγκράζεσαι τον εαυτό σου και να βεβαιώνεσαι ότι όντως το έχεις ανάγκη τη δεδομένη στιγμή, και δεν απλά κρύβεσαι.

Το κακό με όλο αυτό είναι ότι αν περάσεις την πόρτα του σχολείου, θα πρέπει να περάσεις την τάξη για να βγεις... να κάνει τον κύκλο του. Το να κοινωνικοποιηθείς εφόσον μπορείς ίσως βοηθάει στο ότι σου δίνει μια ανάπαυλα, και είναι μάλλον καλό αφού μπορείς (εγώ στα άσχημά μου δεν μπορούσα), αλλά η κατάθλιψη είναι μάχη μέσα σου με τον εαυτό σου, όχι με το έξω... οπότε και την λύση θα πρέπει να την δώσεις στα μέσα και όχι στα έξω.

Θέλει υπομονή... όμως έχει έξοδο, ακόμα κι αν δεν την βλέπεις τώρα. Πάντως, έχοντας περάσει και από άχρωμη απάθεια και από το "πηγάδι", αν με ρωτούσες τώρα τι προτιμώ, θα σου έλεγα να αισθάνομαι. Κάποτε παρακάλαγα για το αντίθετο. Αλλά όταν κάποια στιγμή το απέκτησα, είδα ότι το άχρωμο έχει και αυτό τη δική του μιζέρια...

Κουράγιο. Το παν είναι να αντέξεις μέχρι να βγεις από το σκοτάδι. Και αν αντέξεις, θα βγεις σίγουρα, και θα είσαι αν μη τι άλλο σοφότερος από πριν.

---

Συμφωνω σε όλα. Οπως τα λες ειναι .

Η απομονωση ειναι επιλογη μου. Το βλέπω σαν μονη διεξοδο να αντιμετωπισω τα προβληματα που βρισκονται στο μυαλο μου. Το ξερω δεν κανει πολυ καλό .

Να εξωτερικεύσω τον θυμο μου ?

Θανατος ? Υπάρχει Θεος ? Αν υπάρχει γιατι Θεε μου μας τον πηρες τοσο νεο ? Γιατι ? Τι Θέλεις να δείξεις ? Δεν υπάρχει Θεος ? Τοτε τι σκ@τα προσπαθουμε να αποδειξουμε σε αυτη τη ζωη ?

Σχεσεις-Χωρισμος ?Τι να πω τωρα ? Αν αρχιζω να λεω...Ο ενας γ@@μα την ζωη του αλλου...

Φιλιες ? Ψευτικες... Ευκαιριακες ας ειναι και μακροχρονιες... Βασιζονται στο συμφερον στην καλοπεραση..

gios_new

να κανεις τον θυμο σου πινακα,μελωδια,ποιημα η οτιδηποτε εσυ αποφασισεις...

ποτε δεν ειναι αργα να ασχοληθεις με αυτα. χρησιμοποιησε το ασχημο και αρνητικο συναισθημα για να φτιαξεις κατι μαγικο. τοτε θα δεις ποσο αναγκαια ειναι και τα ασχημα συναισθηματα και σκεψεις και θα μαθεις και πολλα για τον εαυτο σου και θα "σβηνουν" σιγα σιγα ολα :)

Quote:

---

Originally Posted by Karisha

gios_new

να κανεις τον θυμο σου πινακα,μελωδια,ποιημα η οτιδηποτε εσυ αποφασισεις...

ποτε δεν ειναι αργα να ασχοληθεις με αυτα. χρησιμοποιησε το ασχημο και αρνητικο συναισθημα για να φτιαξεις κατι μαγικο. τοτε θα δεις ποσο αναγκαια ειναι και τα ασχημα συναισθηματα και σκεψεις και θα μαθεις και πολλα για τον εαυτο σου και θα "σβηνουν" σιγα σιγα ολα :)

---

:) Ευχαριστώ

gios_new

χαχαχα εσυ λες "ευχαριστω" αλλα θα με γραψεις στα παλια σου τα παπουτσια... :P

Ακουσε με ομως και ξεκινα κανα οργανο,τα ιδιαιτερα μαθηματα εχουν πεσει σε εξευτελιστικες τιμες,και με 8 ευρω την ωρα βρισκεις... και θα δεις πως θα γινει ο θυμος μετα... μπες στην διαδικασια αυτη και θα με θυμηθεις :)

Quote:

---

Originally Posted by Karisha

gios_new

χαχαχα εσυ λες "ευχαριστω" αλλα θα με γραψεις στα παλια σου τα παπουτσια... :P

Ακουσε με ομως και ξεκινα κανα οργανο,τα ιδιαιτερα μαθηματα εχουν πεσει σε εξευτελιστικες τιμες,και με 8 ευρω την ωρα βρισκεις... και θα δεις πως θα γινει ο θυμος μετα... μπες στην διαδικασια αυτη και θα με θυμηθεις :)

---

χαχαχα.. μου εφτιαξες την διαθεση :)))

http://www.youtube.com/watch?v=9KltMpQwg1c

Αυτο που ακους τωρα και ειναι τοσο ανατριχιαστικο ειναι προιον ακραιων συναισθηματων. Ακραιων συναισθηματων που ισως δε θα βιωνες ποτε αν δεν περνουσες ολα αυτα που περασες.

Εσυ εχεις μεσα σου τοσα... Και αντι να τα απελευθερωνεις τα κρατας φυλακισμενα και αυτα σου κατασπαραζουν τα σωθικα. Και πανε και χαμενα... Και εσυ και αυτα.

Και ξερεις οταν εχεις ζησει πολυ δυνατα πραγματα (ικανα να ριξουν κατω ενα παλικαρι σαν εσενα) τοτε εισαι ο πλεον καταλληλος να "μιλησεις" για αυτα... Χρησιμοποιησε τα τουβλα που σου πεταξαν και το χωμα που εθαψες τον εαυτο σου για να φτιαξεις το πιο απορθητο οχυρο. Και τοτε κανεις και τιποτα δε θα μπορουν να σε αγγιξουν ;-)

Πιανει φιλε :-) Καλη τυχη σε ο,τι κι αν κανεις, και μην ξεχνας,δεν εισαι μονος,στο ιδιο καζανι βραζουμε πολλοι :-P

Quote:

---

Originally Posted by Karisha

http://www.youtube.com/watch?v=9KltMpQwg1c

Αυτο που ακους τωρα και ειναι τοσο ανατριχιαστικο ειναι προιον ακραιων συναισθηματων. Ακραιων συναισθηματων που ισως δε θα βιωνες ποτε αν δεν περνουσες ολα αυτα που περασες.

Εσυ εχεις μεσα σου τοσα... Και αντι να τα απελευθερωνεις τα κρατας φυλακισμενα και αυτα σου κατασπαραζουν τα σωθικα. Και πανε και χαμενα... Και εσυ και αυτα.

Και ξερεις οταν εχεις ζησει πολυ δυνατα πραγματα (ικανα να ριξουν κατω ενα παλικαρι σαν εσενα) τοτε εισαι ο πλεον καταλληλος να "μιλησεις" για αυτα... Χρησιμοποιησε τα τουβλα που σου πεταξαν και το χωμα που εθαψες τον εαυτο σου για να φτιαξεις το πιο απορθητο οχυρο. Και τοτε κανεις και τιποτα δε θα μπορουν να σε αγγιξουν ;-)

Πιανει φιλε :-) Καλη τυχη σε ο,τι κι αν κανεις, και μην ξεχνας,δεν εισαι μονος,στο ιδιο καζανι βραζουμε πολλοι :-P

---

Έχω συγκινηθεί.. ;)

Quote:

---

Originally Posted by Karisha

http://www.youtube.com/watch?v=9KltMpQwg1c

Αυτο που ακους τωρα και ειναι τοσο ανατριχιαστικο ειναι προιον ακραιων συναισθηματων. Ακραιων συναισθηματων που ισως δε θα βιωνες ποτε αν δεν περνουσες ολα αυτα που περασες.

Εσυ εχεις μεσα σου τοσα... Και αντι να τα απελευθερωνεις τα κρατας φυλακισμενα και αυτα σου κατασπαραζουν τα σωθικα. Και πανε και χαμενα... Και εσυ και αυτα.

Και ξερεις οταν εχεις ζησει πολυ δυνατα πραγματα (ικανα να ριξουν κατω ενα παλικαρι σαν εσενα) τοτε εισαι ο πλεον καταλληλος να "μιλησεις" για αυτα... Χρησιμοποιησε τα τουβλα που σου πεταξαν και το χωμα που εθαψες τον εαυτο σου για να φτιαξεις το πιο απορθητο οχυρο. Και τοτε κανεις και τιποτα δε θα μπορουν να σε αγγιξουν ;-)

Πιανει φιλε :-) Καλη τυχη σε ο,τι κι αν κανεις, και μην ξεχνας,δεν εισαι μονος,στο ιδιο καζανι βραζουμε πολλοι :-P

---

Μιλάς μέσα μου..

Είναι παλιό το θέμα, αλλά το ανακάλυψα τυχαία. Το διάβασα το θέμα σου και ταυτίζομαι σε αρκετά σημεία. Πολλές φορές νομίζουμε ότι μόνοι μας περνάμε πολύ πόνο και όμως υπάρχουν και άλλοι άγνωστοι που το ίδιο με μας κουβαλούν τα ίδια δάκρυα, τον ίδιο πόνο της απώλειας και τον απέραντο θυμό με το μεγάλο ΓΙΑΤΙ. Ελπίζω εσύ μετά από τόσα χρόνια, να είσαι τώρα νικητής και να έχουν έρθει καλύτερες μέρες. Μακάρι να βγω και γω από το απέραντο σκοτάδι του πόνου, του θυμού και της μοναξιάς στο φως. Είναι στιγμές που νομίζω ότι δεν έχει συμβεί τίποτα κακό να με διαλύει όταν ανοίγω τα μάτια μου το πρωϊ και να ζω σε απάθεια για να επιβιώσω και άλλες φορές που πνίγομαι σε έναν άγριο ωκεανό δακρύων...

Η στενοχωρια, πιστευω, φερνει και θυμο... Οχι παντα, αλλα ολα ειναι συνδεδεμενα μεταξυ τους. Στενοχωρια = Μελαγχολια = Καταθλιψη = -= Θυμος (νευρα) = Κρισεις Πανικου κτλ...
Το μονο που μπορει να σε βοηθησει και ειμαι σιγουρος γι' αυτο, ειναι να γραφτεις σε καποιο γυμναστηριο, 1-2 ωρες την ημερα, για να εκτονωνεσαι. Οταν καθεσαι και σκεφτεσαι ολα αυτα που σου συνεβησαν, σιγουρα φορτωνεις το μυαλο σου με διαφορα, και βγαιινει ο θυμος και αλλα πραγματα, αλλα συναισθηματα... Θα γραφτεις, λοιπον, σε ενα γυμναστηριο που να εχει σακο του μποξ ή τρεξιμο σε διαδρομο... Αυτα τα 2 ειναι, πιστευω οτι ειναι τα καταλληλοτερα για να φυγει ολη η ενεργεια. Δοκιμασε το. Αν δεν μπορεις να πας γυμναστηριο για τους ταδε λογους, βγες και περπατα 2-3 μιλια την ημερα. Μονο περπατημα ή τρεξιμο σε καποιο παρκο ή αλσος. Αλλα απο τη στιγμη που δεν πασχεις απο καταθλιψη, αλλα εισαι θυμωμενος, μονο ετσι μπορει να σου φυγει ο θυμος που συσσωρευεται μεσα σου... Η συμβουλη μου ειναι αυτη για το προβλημα. Να ξερεις οτι για τις περισσοτερες ψυχικες διαταραχες, η γυμναστικη ειναι η λυση και η καταλληλη παρεα(φιλοι) ή ανθρωποι κοντα σου, οπως θες πες το.