δεν θελω

Καλημερα σε ολους!
θα περιγραψω και γω το δικο μου προβλημα.ελπιζω να βοηθησω και να βοηθηθω.
Πριν απο 10 περιπου χρονια μια ερωτικη απογοητευση με οδηγησε στην καταθλιψη.πονος στο στομαχι απωλεια βαρους και μετα αγχος φοβιες πανικος και ολα τα γνωστα!Στην αρχη και εγω και οι γονεις μου δεν μπορεσαμε να καταλαβουμε τι συμβαινει χασαμε ετσι πολυ χρονο.Οταν ολοκληρωσαμε ολες τις παθολογικες εξετασεις οι οποιες ηταν απολυτα καθαρες φτασαμε και στον ψυχιατρο.4 χρονια εκανα χρηση xanax οχι στις δοσεις που συνιστουσε ο γιατρος πολυ λιγοτερες γιατι δεν μπορεσα να αποδεχτω ποτε οτι αντιμετωπιζω τετοιο προβλημα.Τα χρονια ολα αυτα ειχα σταματησει καθε δραστηριοτητα που ειχα πριν με κυριοτερη απο ολες τις σπουδες μου.Αργοτερα οταν ενιωθα καλα ολοκληρωσα με επιτυχια τις στρατιωτικες μου υποχρεωσεις Ι1.Φοβομουν πολυ το στρατο γιατι τα 4 αυτα χρονια ειχα περασει πολυ ασχημα και η ιδεα οτι θα πηγαινα καπου με δυσκολες συνθηκες με τρομαζε ακομη περισσοτερο.Μετα το στρατο απεκτησα μια δουλεια στην οποια ακομη και σημερα που εργαζομαι ειμαι απο τους πιο επιτυχημενους και γρηγορα ανερχομενους υπαλληλους.Ολα αυτα τα 10 χρονια ειχα σχεσεις με 2 κοπελες για τις οποιες δεν αισθανομουν και πολλλα.Η ερωτικη απογοητευση που ειχα περασει με εκανε να σκεφτομαι οτι δεν πρεπει να ξαναερωτευτω.Πριν απο ενα χρονο ομως στη ζωη μου μπηκε μια νεα κοπελα.Αισθανθηκα πολλα γι αυτην και σε ηλικια πια 28 επρεπε να αρχιζω να σκεφτομαι πιο σοβαρα.Ειμαστε μαζι και ειχαμε πολλες ευχαριστες στιγμες τιποτα δεν εδειχνε οτι οτι αυτο το πραγμα μπορει να χαλασει.Ομως μια μερα ξαφνικα η κοπελα μου ειπε πως θελει να χωρισουμε χωρις να εχω καταλαβει ακριβως το λογο.Δεν αντεδρασα την αφησα μονη της να σκεφτει καποια πραγματα.Εγω ομως παλι......ζω με πονοκεφαλους και μερικα βραδια ξυπναω τρομαγμενος.Δεν θελω να αφησω την δουλεια μου,δεν θελω σταματησω να να γεμιζω με χαρα τους φιλους μου,δεν θελω να στεναχωρησω και παλι τους γονεις μου και δεν θελω να αρχισω να τρεχω και παλι σε γιατρους και φαρμακεια.Τι να κανω?

φίλε, γειά σου...
σε νιώθω φίλο, γιατί μιλάς τόσο ειλικρινά, τόσο άδολα...
θά \'θελα νασουν φίλος μου.
αφού δε θέλεις να χάσεις τις αρετές που χαρίζεις στους άλλους, ακόμη και σε μένα που δε σε γνωρίζω, τότε στάσου σοβαρά, και βοήθησε τον εαυτό σου. αν χρειάζεται ειδικός, αυτό είναι δική σου δουλειά, κι όχι των γονέων ή των φίλων σου. βοήθησε τον εαυτό σου όπως χρειάζεται, και η ζωή, πονεμένη ή χαρούμενη, μα πάντα θετική, θα είναι μπροστά σου.
συγγνώμη που απάντησα τόσο γρήγορα, μα συγκινήθηκα από τη γραφή και τα γραφούμενά σου...

κοιταξε να δεις...υπαρχουν ατομα που εχουν μια προδιαθεση στις ψυχικες ασθενειες οκ?εξαλου κανεις δεν γενηθηκε με προβλημα.απλα εσυ ζοριστικες πολυ ειχες και μια προδιαθεση και επαθες καταθλιψη.η καταθλιψη χρειαζεται βιολογικη θεραπεια κατι που το καταλαβες αφου με τα φαρμακα επανηλθες στα φυσιολογικα σου...τωρα εφαγες και μια 2η νιλα ας το πουμε ετσι...και εχεις αρχισει και ζοριζεσαι ξανα...να ξερεις οτι η καταθλιψη θεραπευεται αλλα υπαρχουν υποτροπες...πρεπει να πας στο γιατρο σου και να του μιλισεις και αν κρινει οτι χρειαζεσαι φαρμακευτικη αγωγη να την παρεις...δεν ειναι κακο το να παρεις φαρμακα αμα τα χρειαζεσαι,ισα ισα που βοηθας και τον εαυτο σου να ζησει οσο το δυνατον μια φυσιολογικη ζωη...κακο ειναι να παιρνεις φαρμακα οταν δεν τα χρειζεσαι...η καταθλιψη δεν ειναι αδυναμια...η καταθλιψη ειναι μια βιολογικη ασθενεια που χρειαζεται βιολογικη αντιμετωπιση...η ορθολογικη χρηση των φαρμακων δεν ειναι κακη ισα ισα που στην περιπτωση σου τα αντικαταθλιπτικα ρυθμιζουν και σου δινουν ουσιες που ειναι ανεπαρκεις αυτη τη στιγμη στον εγκεφαλο σου...μην απελπιζεσαι ολα φτιαχνουν!!! :D

Αυτές τις καταστάσεις τις αντιμετωπίζουμε όλοι μας όταν κάποια κρίση \"χαλάσει\" την καθημερινή μας ρουτίνα -που με κόπο άλλωστε κατακτήσαμε- ή νιώσουμε οποιαδήποτε ανασφάλεια.

Είναι αναμενόμενα τέτοια πισώγυρίσματα και να μην σε φοβίζουν. Να μιλήσεις με τον γιατρό σου, να τα αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία και να τα αφήσεις να εκδηλωθούν. Μην καταπιέζεσαι με τον φόβο ότι θα ξανακυλήσεις στα ίδια.

Οι γονείς , οι φίλοι και οι γνωστοί ειναι δευτερεύοντες παράγοντες σε αυτές τις στιγμές. Οι δκοί μας άνθρωποι μας αγαπάνε και μας καταλαβαίνουν. Εσύ να φροντίσεις τον εαυτό σου και να πράττεις με τον τρόπο που εσύ θα νιώθεις καλύτερα ανεξάρτητα πως θα νιώθουν οι άλλοι.

καλή δυναμη

kalhspera cd2me!
kai mena me suginhse polu h istoria sou alla kai h grafh sou..
fainesai euais8hth psuxh kati spanio stis meres mas kai isws giauto na tromazeis me auth thn prosfath kai sigoura dusaresth allagh sth zwh sou.
mh to bazeis katw omws.xamogela sth zwh gia na sou xamogelasei kai ekeinh!
h teleutaia kopela les pou sou eipe na xwrisete den edeikse prohgoumenws kapoia stoixeia?h edeikse kai den h8eles na ta deis?an htan ontws toso ksafniko kai apotomo opws les tote h ontws ths sunevei kati kako h den aksize telika thn agaph sou.
strepsou stous filous sou prwta,sigoura 8a exeis estw kai enan na les ta panta kai an oxi mporeis na ta les edw,des pws 8a paei kai meta ksepsou an xreiazesai iatrikh voh8eia.
sigoura nam hn afhseis th douleia sou!ekei apasxolhsai kai skeftesai ligotero.isa isa 8a sou sunistousa na anaptukseis kai allh drasthriothta,kapoio hobby kati pou saresei na gemiseis tis wres sou mexri na ksanavreis ton eauto sou.
etsi 8a kourazesai kai perissotero kai th nuxta pou einai pio duskolh gia skepseis kai fovies 8a koimasai.mhn apogohteuesai alla prospa8hse.eisai sthn kaluterh hlikia gia dhmiourgia!
diaskedase,xamogelase,sigoura 8a niwseis kalutera!
kai oti xreiasteis to les sthn pareoula edw pera.
euxes gia dunamh kai prospa8eia!tolma!
h tuxh eunoei tous tolmhrous..
polla filia

Καλέ μου φίλε cd2me,
Πραγματικά είσαι πολύ ειλικρινής άνθρωπος και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Καταλαβαίνω το πρόβλημά σου και την ταραχή που νιώθεις και ελπίζω αυτά που θα σου γράψω να μπορέσουν να σε βοηθήσουν..

Αυτό που θα ήθελα να σου προτείνω, είναι να συνειδητοποιήσεις πως καμία κατάσταση δεν είναι η ίδια!!!
Δεν σημαίνει ότι κάτι που βίωσες μια φορά, ότι θα ξανασυμβεί!!!
Αυτό που σου συνέβει παλιά τελείωσε, δεν υπάρχει!
Δεν εισαι ο ίδιος άνθρωπος!
Τότε ήσουν ακόμα παιδί χωρίς καποια εμπειρία στη ζωή.
Τώρα είσαι αρκετά πιο ώριμος και πιο έμπειρος από τη ζωή ώστε να αντιμετωπίσεις τα πράγματα….
Είμαι σίγουρος πως αυτή σου η ανησυχία θα περάσει… και σύντομα!

Παράλληλα θα ήθελα να σου προτείνω και ένα τρόπο σκέψης που βοηθάει εμένα σε τέτοιες περιπτώσεις….
Πρώτον, συνειδητοποίησε πως ο πανικός, η ταραχή και η στεναχώρια δεν σε βοηθάνε!!!!
Πότε έχεις καταφέρει να λύσεις ένα πρόβλημα, όταν στεναχωριέσαι και πανικοβάλλεσαι?
Απλά ηρέμησε, κάνε υπομονή και συνειδητοποίησε πως όλα είναι παροδικά!!!!!
Βασικά αυτή η ταραχή έρχεται, επειδή θέλουμε τα πάντα να είναι μόνιμα και όταν αυτό δεν συμβαινεί, τα “χάνουμε”…..� �ιδικά αυτό συμβαίνει στις σχέσεις!

Δεν τρέχει και τίποτα αν χωρίσεις…. και αυτό μέσα στη ζωή είναι….αποδέξου το!!!!
Εσύ να είσαι καλά και θα βρεις κάποια άλλη κοπέλα!!!
Μην εξαρτάς την ευτυχία σου από μια σχέση…
Η ζωή έχει πολλά περισσότερα!!!


Ελπίζω να σε βοήθησα λιγάκι… :)

Εύχομαι ειλικρινά, να φύγει γρήγορα κάθε ανησυχία σου και να βγεις πιο δυνατός και ώριμος από αυτή σου την εμπειρία!

Αγαπητέ νεαρέ φίλε,

Απομακρύνσου λίγο από τον πονο και τις σκέψεςι του χωρισμού και σκέψου κάτι πιό ευχάριστο. Ότι κάπου αυτές τις μέρες, αυτό το μήνα, ή στο χρόνο που έρχεται θα γνωρίσεις τη γυναίκα της ζωής σου. Επειδή είσαι ελεύθερος να την γνωρίσεις. Θα σε αγαπήσει τρελά, θα παντρευτείτε και θα κάνετε μία ευτυχισμένη οικογένεια.

Φυσικά δεν θα την γνώριζες ποτέ αν δεν χώριζες από αυτήν την κοπελίτσα τώρα η οποία έφυγε επειδή δεν ταιριάζατε. Αλλιώς δεν θα έφευγε. Να εισαι σίγουρος. Ο χωρισμος ειναι μία δύσκολη απόφαση για ολους. Όταν κάποιος την παίρνει είναι βέβαιος ότι η σχέση δεν θα πάει καλά. Οπότε γιατί να επιμείνεις εσύ;

Μία φιλική συμβουλή. Μέχρι να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά, να χωρίζεις χωρίς πολλές τύψεις. Κερδίζεις χρονο και βοηθάς την διάθεσή σου. Αν είσαι κατσουφης και δύσθυμος, και να πέσει πάνω σου ο έρωτας της ζωής σου, αυτή με την οποίθα ταιριάζεις απόλυτα, θα χάσεις την ευκαιρία.

Τέλος δεν είναι αμαρτία να μήν βρείς το ταίρι σου με τη μιά. Το να προσδοκάς κάτι τέτοιο είναι σαν να προυποθέτεις, για κάποιο λόγο, ότι θα σου πέσει το λότο. Αν αποδεχτείς ότι θα κάνεις πέντε δέκα δοκιμές σχέσεων πρίν βρείς αυτήν με την οποία πραγματικά θα προκόψεις, τότε μάλλον και πιό θετικός θα είσαι σε κάθε δοκιμή, και πιό ψύχραιμος και θα αυξάνεις έτσι τις πιθανότητες να ευοδώσει.

Όλοι έχουμε πισωγυρίσματα. Μερικές φορές φαίνεται ότι πρέπει να πληρώσεις κάποιο τίμημα για να ξανάρθεις στα ίσια σου. Για μένα είναι η απομόνωση. Το έχω πετύχει φαίνεται κι έχει γίνει πια ολιγοήμερη και μόνο έπειτα από «ισχυρά σοκ». Για σένα μπορεί να είναι κάτι άλλο. Μην το αφήσεις να σε παρασύρει. Γνωρίζεις τον τρόπο που «βγήκες» από αυτό, μπορείς να ξαναβγείς ξανά. Ξέρεις το δρόμο. Πλήρωσε λοιπόν ό,τι είναι να πληρώσεις γρήγορα και ξεπέρασε το. Δες το να υποχωρεί κι όταν αισθάνεσαι ότι μπορείς, αποτίναξε το από πάνω σου μιά κι έξω. Και ρώτα την σχέση σου γιατί δεν ήθελε να συνεχίσει... Μερικές φορές είναι ένας καθρέφτης που εμείς δεν θέλουμε να δούμε. Αλλά είναι πραγματικός και βέβαια αφορά μόνο εσένα κι εκείνη. Όχι εσένα και κάποια άλλη κοπέλα.
Καλή τύχη. Μακάρι να τα συνειδητοποιήσεις όλα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και ένα άλλο: ο \"έρωτας\" με έρωτα περνάει. Βάλε στη ζωή σου το γυναικείο φύλο ξανά και δεν ξέρεις από που θα σου \' ρθει! Άσε τον έρωτα να ταξιδεύει γύρω σου από όλες τις πλευρές και κάποιο από όλα αυτά θα κουρνιάσει στο πλευρό σου. Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο.

Καλημέρα και απο μένα και υπομονή, χρειάζεται σε όλους που περνάμε μια κατάσταση όπως αυτή και κυρίως όταν μας απογοητεύσουν άτομα που έχουμε εμπιστευτεί. Προσπάθησε να βρείς τη δύναμη μέσα σου, σίγουρα την έχεις, και να κοιτάξεις μπροστά. Μίλησε στους δικούς σου ανθρώπους για τις φοβίες σου, σ\'αγαπάνε και θα σε καταλάβουν. Να θυμάσαι ότι το να εκφράζουμε τους φόβους μας δεν είναι αδυναμία είναι τόλμη. Μην αισθάνεσαι απογοήτευση για τους ανθρώπους, υπάρχουν και άνθρωποι που θα σου προσφέρουν και θα ενδιαφερθούν για σένα πραγματικά.
Θα δείς ότι όλα θα πάρουν το δρόμο τους όπως πρέπει, μπορεί να καθυστερήσουν λίγο αλλά θα γίνουν.

λοιπον?εισαι καθολου καλυτερα?ελπιζω πως ναι.και αν οχι ειμαι σιγουρη οτι θα γινεις...

Ειλικρινα οταν εγραφα αυτο το μυνημα δεν πιστευα οτι θα υπηρχαν καποιοι που θα ενδιαφεροταν να απαντησουν και
να δωσουν λυσεις και κουραγιο σε δικα μου προβληματα και
σκεψεις.Σας ευχαριστω ολους!!!Το εχω αναγκη!
Πολλοι απο σας με χαρακτηριζεται ως αληθινο,ειλικρινη και ευαισθητο.θελω να πιστευω οτι ολοι οι ανθρωποι ανεξαρτητα απο το τι βγαζουν προς τα εξω στην πραγματικοτητα και βαθια μες την καρδια τους κρυβουν αυτα τα χαρακτηριστηκα. Μακαρι να να μπορουσε να τα δει αυτα σε μενα και αυτη η κοπελα.
Ποναω γιατι την σκεφτομαι ακομα και οσο τη σκεφτομαι τοσο θα ποναω.Δεν μπορω ομως να αλλαξω τα συναισθηματα μου τοσο ευκολα.Οσο και αν λεω οτι πρεπει
να την ξεχασω η καρδια μου μενει ακομη εκει.
Ξερω θα πληρωσω παλι.Αυτη τη φορα ομως το τιμημα θα
ειναι πιο λιγο και αφου νικησα μια φορα μπορω σιγουρα να
ξανανικησω.

...σε συνεχεια των οσων εχω γραψει παραπανω και για να μην γεμιζω το φορουμ με νεα θεματα θα ηθελα να θεσω παλι ενα ερωτημα περιμενοντας τις δικες σας απαντησεις απο πιθανες προσωπικες σας εμπειριες.
Εχουν περασει κοντα 2 μηνες απο τον χωρισμο μου και τις περισσοτερες φορες μερα με την μερα νιωθω τον εαυτο μου μαλλον χειροτερα παρα καλυτερα.
Μονος μου το βλεπω οτι δεν μπορω γι αυτο εχω σκεφτει πως
ενα αγχολυτικο ισως με βοηθουσε να νιωσω καπως καλυτερα.
Το προβλημα ειναι οτι δεν ξερω κατα ποσο αυτο θα επηρεασει την δουλεια μου...και ενω εχω προηγουμενη εμπειρια για το πως επιδρουν παρολα αυτα με τρομαζει το γεγονος οτι ισως πεσει η αποδοση μου επειδη η εργασια μου ειναι πνευματικη και οχι χειρονακτικη.
Παλιοτερα οταν ειχα βρεθει στην ιδια κατασταση δεν εργαζομουν για να εχω αναλογη εμπειρια.
Εδω θα χρειαστω την δικη σας βοηθεια.
Μπορουν Εργασια και αγωγη με τετοιου ειδους φαρμακα να συμβαδισουν αρμονικα?

Δεν εχω παρει αγχολυτικα αλλα νομιζω οτι μπορουν να συμβαδισουν αρμονικα...πολυς κοσμος παιρνει και συνεχιζει να εργαζεται κανονικα.
Καταλαβαινω πως νοιωθεις γιατι και εγω το σκεφτομαι μηπως αν παρω αγχολυτικα μου ριξουν την αποδοση στη δουλεια γιατι οπως και να το κανεις το αγχος ειναι μια κινητηριος δυναμη πιστευω αλλα δεν νομιζω να υπαρχει προβλημα.
Ας δουμε τι θα απαντησει και καποιος που οντως παιρνει αγχολυτικα και εργαζεται....

Δεν έχω εμπειρία με αγχολυτικά αλλά ένα πράγμα που ξέρω είναι ότι όταν χωρίζεις, μην το ρίχνεις μόνο στη δουλειά... Βγαίνε έξω. Με φίλους ακόμα και αυτούς που δεν γουστάρεις πολύ. Απλά βγαίνε έξω συνέχεια γιατί το μέσα \"σκοτώνει\". Να έχεις πράγματα να κάνεις. Και δεν θα συμβούλευα να το ρίξεις μόνο στη δουλειά. Μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ αν μόνο αυτό κάνεις. Έξω, έξω έξω κι όταν δεν έχεις παρέα βγαίνε και μόνος σου και κάνε πράγματα που σου αρέσουν. Και μίλα γι\' αυτό αν θες, μην το κρατάς μέσα σου.

παιρνω το lexotanil εδώ και μερικούς μήνες,οχι ομως σε καθημερινή βαση.αυτη την περιοδο δεν εργαζομαι βεβαια αλλα διαβαζω για το πτυχιο μου.εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι τις μερες που το παιρνω η επιδοση μου στο διαβασμα επιρεαζεται θετικά και όχι αρνητικά,ηρεμώ,ξεκαθαριζει το μυαλο και αποδίδω καλυτερα...απλά παιδια λιγο προσοχη με τα αγχολυτικα!δεν πρεπει να γινεται καταχρηση.
προσωπικα το παιρνω κατα μ.ο. 2 φορες τη βδομαδα αλλά οκ εγώ παίρνω και καποια αλλα φαρμακα(αντικαταθλιπτικο και αντιψυχωτικο) που με βοηθουν.

λεξοτανίλ παίρνω και εγώ, σπάνια μεν, πλην όμως εδώ και πέντε χρόνια.
δεν έχω δει να επηρρεάζει αρνητικά τη δουλειά μου. απλά, όντως με βοηθάει να μην αγχώνομαι υπερβολικά, τη στιγμή που πάει αυτό να γίνει...
έχω διαπιστώσει πως λιγάκι μπορεί να μου ρίξει το κέφι την επόμενη μέρα, κυρίως αν το πάρω προς το βράδυ και πέσω μετά να κοιμηθώ. αν όμως το πάρω μέχρι το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα, κανενός είδους αρνητικό στοιχείο δε νιώθω.
ιωάννα, πώς πάει το διάβασμα;

καλουτσικα παει Ελενη μου αλλα πανω που αποφασισα να στρωθω αρχισαν καταληψεις διαρκειας...

Δεν θελω να γεμιζω το φορουμ με νεα θεματα..
Σε συνεχεια λοιπον ων οσων ειχα γραψει...
Επισκευτηκα καποιο γιατρο που διεκρινε και παλι συμπτωματα καταθλιψης και αγχους.Ενταξει αυτο το ειχα διαγνωσει και μονος μου.
Μου προτεινε μια αγωγη και καποια ψυχοθεραπεια.
Δεν μου ειναι αγνωστα ολα αυτα γιατι τα εχω ξαναπερασει
και δεν με αγχωνουν και πολυ γιατι ξερω οτι θα περασουν και παλι.
Αυτο που θελω να ρωτησω ειναι να της το πω?????
ποσο χαλια με εχει κανει αυτη η κατασταση????
Δεν θελω να με λυπηθει και μαλλον ουτε και να γυρισει πισω.
Απλως οταν συναντιωμαστε τυχαια πια καμια φορα εγω ξερω οτι εχω κολλησει ενω αυτη δειχνει να συνεχιζει κανονικα.
Ξερω οτι η δικη μου σκεψη ειναι η λαθος πανω σε αυτο το θεμα...Εγω δηλητηριαζω τον εαυτο μου με το να την σκεφτομαι συνεχεια...
να της τα πω ολα αυτα?περιμενω απαντησεις γιατι εγω δεν μπορω ισως να σκεφτω λογικα...

Quote:

---

...Απλως οταν συναντιωμαστε τυχαια πια καμια φορα εγω ξερω οτι εχω κολλησει ενω αυτη δειχνει να συνεχιζει κανονικα.
Ξερω οτι η δικη μου σκεψη ειναι η λαθος πανω σε αυτο το θεμα...Εγω δηλητηριαζω τον εαυτο μου με το να την σκεφτομαι συνεχεια...
να της τα πω ολα αυτα?περιμενω απαντησεις γιατι εγω δεν μπορω ισως να σκεφτω λογικα...

---

σκέφτεσαι λογικά, αφού αυτά που γράφεις είναι μια πολύ σαφής περιγραφή της πραγματικότητας και μάλιστα τόσο της δικής σου όσο και της δικής της. άρα πολύ λογικά σκέφτεσαι, και με νηφαλιότητα, απλώς (απλώς;;;;) υποφέρεις.
και ο πόνος πραγματικότητα είναι.
επίσης πραγματικό όμως είναι ότι και ο πόνος φεύγει, και εμείς οι άνρθωποι καταφέρνουμε να ξεπερνάμε πολλά πράγματα...
έτσι κι εσύ. στο εύχομαι το γρηγορότερο, σε λίγο ο πόνος θα είναι λιγότερος.
τελικά οι ψυχικές καταστάσεις είναι σαν τον πονόδοντο. έχουν στιγμές φρίκης, αλλά μετά περνάνε/// :)