θεωρια προσκολλησης. ξεπερνιεται??

θα ηθελα να ακουσω αποψεις πανω στο ζητημα μου,απο οποιον μπορει να με βοηθησει. εχω σχεση ενα χρονο με ενα παιδι που με ενδιαφερει πολυ, τον θελω πολυ και ειμαι πολυ ερωτευμενη. ομως καποια στοιχεια του χαρακτηρα μου στεκονται εμποδιο σε καθε μου σχεση και στο τελος την διαλυουν.. αυτο κινδυνευει να γινει και τωρα. ειμαι πολυ ανασφαλης, φοβαμαι συνεχως πως θα με αφησει και πως δεν με θελει, συνεχως εχω καποιε προσδοκιες μεσα στο μυαλο μου και οταν αυτες δεν πραγματοποιουνται μπορω να γινω μεχρι και υστερικη. θεωρω το παραμικρο ενδειξη πως δεν με θελει, το θεωρω ως απορριψη, το παιρνω προσωπικα και δυσαρεστουμαι πολυ. ως αποτελεσμα.... αυτος μου λεει συνεχως πως τον καταπιεζω και πως δεν αντεχει αλλο και πως του ειναι πολυ δυσκολη αυτη η κατασταση γιατι απο την αλλη ειναι ερωτευμενος μαζι μου και δεν θελει να με αφησει, αλλα θα αναγκαστει αργα η γρηγορα.. να σημειωσω πως γενικα δεν σημαινει πως καθε παραπονο που εχω ειναι αβασιμο απλως το εκδηλωνω με υπερβολικο τροπο, κανοντας του ψθχολογικο πολεμο.. αληθεια με σιχαινομαι οταν γινομαι ετσι. αλλα ετσι ειμαι και ειλικρινα θελω να το διορθωσω γιατι μονο προβληματα μου προκαλει αυτη η κατασταση. αυτη τη περιοδο δεν ειμαστε καλα, μπορει και να χωρισουμε.. πως μπορω να του εξηγησω πως τον θελω και πως αναγνωριζω οτι ειναι λαθος αυτο?? πως μπορω να του εξηγησω και εγω την πλευρα μου σε ορους κατανοητους σε αυτον?? αληθεια το θελω πολυ, δεν θελω να τον χασω.. και ειναι αδικο να τον χανω λογω του εαυτου μου του ιδιου.. σε καθε συζητηση που κανουμε γι αυτο το θεμα δενεται κομπος η γλωσσα μου και νιωθω σαν να μην εχω επιχειρηματα να εξηγησω τη θεση μου.. τι σταση μπορω να κρατησω για να μην χαλασω τη σχεση μου και να της δωσω αλλη μια ευκαιρια??

αφου ξερεις τα λαθη σου τι σε εμποδιζει να τα διορθωσεις?

ειναι σαν να εχει καταγραφει αυτο ως μηχανισμος αντιδρασης και να μην μπορω να το αποβαλλω.. προσπαθω ομως..αυτο που με ενδιαφερει στη παρουσα φαση ειναι να μην χασω το αγορι μου.. να του εξηγησω οσο γινεται οτι θελω να ειμαι μαζι του και να τον κανω να δει και τα θετικα μου, εκτος απο αυτο.. και στη συνεχεια να το αντιμετωπισω..αλλα δεν ξερω πως.. ολα αυτα πηγαζουν απο σημαντικες ανασφαλειες που δυσκολα αντιμετωπιζονται

εμμ... πρωτα πρεπει να σταματησεις να φερεσαι ετσι οπως περιεγραψες..
στην παρουσα φαση εκεινος θα αποφασισει αν θα τελειωσει αυτη η σχεση
αλλα
εσυ προσπαθησε να του βγαλεις θετικα πραγματα
απο την αρχη της σχεσης ετσι ησασταν? και ποσο καιρο ειστε μαζι?

στην αρχη της σχεσης ηταν κ οι δικες μου απαιτησεις "λιγοτερες" οποτε η προσοχη του μου εφτανε και μου περισσευε.. ημουν ανετη, χαλαρη, ποσχαρη και δεν με ενοιαζει τιποτα.. οσο αρχισαμε να δενομαστε ομως αρχισε να βγαινει αυτο στην επιφανεια.. ο φοβος οτι θα με αφησει οπως οι προηγουμενοι, οτι θα μου φερθει ασχημα, οτι και να εκανε το εβρισκα "λιγο" και ηθελα και θελω τη συνεχη προσοχη του.. να μου δειχνει οτι με θελει, οτι ειμαι κατι πολυ ξεχωριστο κλπ. με το παραμικρο ομως λεω μεσα μου "να οριστε,δεν με θελει".. ειμαι προκατελλημενη σε ολα και συνεπως δεν μπορω να καταλαβω τι ισχυει και τι οχι.. εκεινος ειναι στενοχωρημενος με αυτη τη κατασταση και μου λεει πως στενοχωριεμαι για ανουσια πραγματα και πως υπερβαλλω και τον πιεζω..

chesire
Πιστευω πως ο καλυτερος τροπος ειναι καφεδακι και συζητηση με το αγορι σου
Πιστεψε με αν μεσα απο την συζητηση καταφερεις και εσυ και αυτος να δειτε τα προβληματα,τοτε ολα θα κυλησουν ομαλα...
Μακαρι να ειχα και εγω αυτην την ευκαιρια αλλα οσες φορες και αν προσπαθουσα ακρη δεν βγαζαμε...
Τεσπα φαινεται οτι αγαπας το παιδι και ειναι κριμα να παει ετσι τσαμπα 1 χρονος,σου ευχομαι τα καλυτερα!

Βρισκω πολυ θετικο το γεγονος οτι εχεις συνειδητοποιησει τα λαθη σου και πιστευω πως με λιγη προσπαθεια μπορεις να τα διορθωσεις.
Μπορεις να μιλησεις με τον φιλο σου και του πεις οτι ειπες και σε εμας, και ζητα του να κανετε μαζι μια προσπαθεια να ελεγξετε αυτες τις ασχημες συμπεριφορες σου.
Για παραδεειγμα οταν εσυ αντιλαμβανεσαι οτι θα ξεσπασεις μπορεις πηγαινε μια βολτα ωστε να ηρεμεις και να βλεπεις πιο ξεκαθαρα την κατασταση .Το αγορι σου μπορει να σου λεει ποτε νιωθει οτι αντιδρας υπερβολικα και να κανετε μια συζητηση στις αιτιες που σε κανουν να νιωθεις ετσι.
Ολοι κανουμε λαθη στις σχεσεις μας,και αυτο δεν ειναι κακο.Το κακο ειναι να μην θελουμε να βελτιωσουμε την συμπεριφορα μας.Εγω αυτο που καταλαβαινω απο το ποστ σου ειναι οτι εχεις τηην θεληση και την δυναμη να ξεπερασεις τα οποια ελαττωματα σου.

..χαι σες..:)
Να σε ρωτήσω κάτι?
Φίλες/φίλους, έχεις?

ισχυει οτι με τη συζητηση μπορουν να βγουν πολλα συμπερασματα απλως ακομα και τοτε εχω καποιες ανασφαλειες ως προς το τι θα σκεφτει.. εαν του δειξω και του πω ακριβως τι σκεφτομαι και τι νιωθω φοβαμαι πως θα εκτεθω πολυ ασχημα και θα του δειξω ποσα πολλα νιωθω για εκεινον και γι'αυτο αντιδραω ετσι.. ο καθενας μπορει να νιωσει πως πνιγεται οταν τα ακουει αυτα. ομως ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου, δεν μπορω να κραταω πραγματα..
ναι εχω φιλες κυριως και καλες μαλιστα.. βεβαια ποτε δεν ημουν το ατομο που ειχα τους απειρους φιλους και τις κοινωνικες συναναστροφες.. λιγους και καλους.. αν υποψιαζομαι το λογο που ρωτας, η αληθεια ειναι πως περναω πιο καλα μαζι του απο οτι με τις φιλες μου :$ ειναι σαν να λεμε ταυτοχρονα και "ο καλυτερος μου φιλος"

Άρα φοβάσαι πως θα τον χάσεις, είτε μιλήσεις είτε δεν μιλήσεις... Αν μιλήσεις μπορεί να πνιγεί από το συναίσθημα, αν δεν μιλήσεις πνίγεται από την ανασφάλεια σου (κι εσύ το ίδιο βέβαια, γιατί και στις δύο περιπτώσεις καταπιέζεσαι). Τρίτος δρόμος υπάρχει? :)

Quote:

---

Originally Posted by chesire

ναι εχω φιλες κυριως και καλες μαλιστα.. βεβαια ποτε δεν ημουν το ατομο που ειχα τους απειρους φιλους και τις κοινωνικες συναναστροφες.. λιγους και καλους.. αν υποψιαζομαι το λογο που ρωτας, η αληθεια ειναι πως περναω πιο καλα μαζι του απο οτι με τις φιλες μου :$ ειναι σαν να λεμε ταυτοχρονα και "ο καλυτερος μου φιλος"

---

...θα σου πω μια ιστορία...:)
Πριν κανα δυο μήνες, η κολλητή μου τα έφτιαξε με ένα παιδί: ωραίος τύπος, με χιούμορ, πολύ εμφανίσιμος, ευγενικός και μπλα μπλα μπλα όλα όσα θα έψαχνε μια κοπέλα από κάποιον.
Αφού να φανταστείς ψάχναμε κουσούρι και δεν βρίσκαμε..:ΡΡ

τηλέφωνα, μνματα, βόλτες, σαββατοκύριακα, όλα καλά...
Είναι τώρα δυο εβδομάδες που η φίλη μου δεν ξέρει πως να του πει να χωρίσουν. Γιατί; Γιατί κάνει ακριβώς τα λάθη που κάνεις εσύ: ασχολείται συνέχεια μαζί της, στην αρχή είχαμε γνωρίσει δυο κολλητούς που δεν τους ακούμε πια, είναι μες στην ανασφάλεια που πάει η φίλη μου, τι κάνει η φίλη μου, εμφανίζεται μπροστά της είτε στη δουλειά είτε κάτω από το σπίτι της έστω για να τη δει για δυο λεπτά και το αποκορυφωμα είναι πως όταν του είπε να το πάνε πιο χαλαρά, της ζήτησε να συζήσουν :ΡΡΡΡΡ
Την έχει ξενρώσει απίστευτα και αυτό που συζητάμε συνέχεια, είναι ποσο άτυχη είναι να βρει ένα τόσο καλό παιδί που έχει όλα τα προσόντα και κάνει σαν τρελλός γι αυτήν και με τον τρόπο του να μη θέλει ούτε να τον δει πια.
Όλοι λίγο-πολύ έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά. Οι σχέσεις θέλουν ισσοροπία.
Κατά τη γνώμη μου το προβλημά σου λέγεται: ανασφάλεια...:)

ο χωρισμος ειναι ο τριτος δρομος μονο απ ο,τι βλεπω... αλλα αληθεια ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ .. καθολου ομως!!! γι αυτο προσπαθω να βρω μια μεση λυση που να μην οδηγησει εκει..

καλε δεν κανω και ετσι, σε καμια περιπτωση.. γι αυτο ειπα και στην αρχη οτι σε πολλα απο αυτα που λεω εχω δικιο απλως το χανω λογω του τροπου που τα λεω.. να φανταστειτε ουτε τηλεφωνα δεν τον παιρνω συχνα, τον βλεπω οποτε θελει εκεινος, κανω πραγματα με τις φιλες μου κλπ.. και αυτος φυσικα εκδηλωνει ζηλειες κλπ.. οπως το ειπες η ανασφαλεια μου ειναι το προβλημα η οποια μπορει να εκδηλωθει και σαν υστερια.. πχ γκρινιαζω αν δεν μου κανει κοπλιμεντα, αν δεν μου πει να βρεθουμε μια φορα, αμα δεν μου δειχνει τα συναισθηματα του η δεν ανταποκριθει μια φορα στια δικα μου..τετοιου ειδος πιεση δειχνω περισσοτερο..

Quote:

---

Originally Posted by chesire

καλε δεν κανω και ετσι, σε καμια περιπτωση.. γι αυτο ειπα και στην αρχη οτι σε πολλα απο αυτα που λεω εχω δικιο απλως το χανω λογω του τροπου που τα λεω.. να φανταστειτε ουτε τηλεφωνα δεν τον παιρνω συχνα, τον βλεπω οποτε θελει εκεινος, κανω πραγματα με τις φιλες μου κλπ.. και αυτος φυσικα εκδηλωνει ζηλειες κλπ.. οπως το ειπες η ανασφαλεια μου ειναι το προβλημα η οποια μπορει να εκδηλωθει και σαν υστερια.. πχ γκρινιαζω αν δεν μου κανει κοπλιμεντα, αν δεν μου πει να βρεθουμε μια φορα, αμα δεν μου δειχνει τα συναισθηματα του η δεν ανταποκριθει μια φορα στια δικα μου..τετοιου ειδος πιεση δειχνω περισσοτερο..

---

...λολ....
Είσαι δηλαδή ακόμη χειρότερη..:)
Μη φανταστείς πως έχουν διαφορά αυτές οι δύο συμπεριφορές. Και οι δύο δηλώνουν ανασφάλεια που ο άλλος τη μυρίζεται από μακριά και πέφτει σε ασυνείδητες σκέψεις που καθόλου σεν σε συμφέρουν. Στην ουσία το μυστικό μιας επιτυχημένης σχέσης είναι να θαυμάζουμε τον άλλο, να τον νιώθουμε ένα τσικ παραπάνω από μας, γιατί καταβάθος όλοι, (και ο φίλος σου και η φίλη μου), έχουμε τις δικές μας ανασφάλειες άσχετα αν δεν τις δείχνουμε στους άλλους.

αρα ουσιαστικα παιρνω αποφαση πως αυτη η σχεση εχει τελειωσει και δεν με παιρνει πλεον να κανω καμια προσπαθεια??

ψαξε στην καρδια σου για αναγνωριση και μην δινεις απαγορευση...
εγω παρεμενω σε εκεινο που ειχα πει,βεβαια αποτι ειδα δεν μπορεις να το κανεις
αλλα ο καλυτερος τροπος πιστευω ειναι οτι καθε φουρτουνα που περναει ο ενας απο τους δυο,βγαινουν με γλυκα συναισθηματα απο συζητησεις..

Quote:

---

Originally Posted by chesire

αρα ουσιαστικα παιρνω αποφαση πως αυτη η σχεση εχει τελειωσει και δεν με παιρνει πλεον να κανω καμια προσπαθεια??

---

....όχι βέβαια..
Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Χειρισμό θα αλλάξεις και συμπριφορά.
Το πρώτο βήμα είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Κάτσε και σκέψου τα προτερήματα σου και δούλεψε πάνω σε αυτά. Σκέψου πως όσο πιέζεις να πάρεις πράγματα, τόσο εκείνος θα απομακρύνεται. Σκέψου το σαν παιχνίδι: κάνει ένα βήμα, κάνεις άλλο ένα.
Ισοροπία...

Δεν καταλαβα την Προσκοληση ? που κολαει ο τιτλος ?

ισως οτι και καλα ειναι προσκολημενη πανω του και εξαρτημενη απο αυτον :Ρ

Quote:

---

Originally Posted by chesire

αρα ουσιαστικα παιρνω αποφαση πως αυτη η σχεση εχει τελειωσει και δεν με παιρνει πλεον να κανω καμια προσπαθεια??

---

αν αυτο σου ακουγεται ποιο ευκολο απο το να αλλαξεις καποια αρνητικα στοιχεια του χαρακτηρα σου οπως ειναι η ανασφαλεια που πολυ ωραια εκτιμησε η θεοφανια
θα αφησεις την ανασφαλεια σου να καταστρεψει την σχεση σου?προτιμας να χαλασεις κατι που θελεις τοσο πολυ και να γινεις ερμαιο των φοβων σου?
και εχεις την εντυπωση οτι αν χαλασεις αυτην την σχεση το προβλημα θα λυθει δια μαγειας??
θα το κουβαλας παντα ωσπου να ερθει η στιγμη να το αντιμετοπισεις και να το δουλεψεις.παντα σε καποια αλλη σχεση θα το βρισκεις ξανα και ξανα ως προβλημα και τι θα κανεις τοτε?θα συναπτεις δεσμους και θα τους δυαλυεις μονο και μονο για να καλυψεις τον φοβο.........της φοβιας σου?

Quote:

---

Originally Posted by chesire

..θεωρω το παραμικρο ενδειξη πως δεν με θελει, το θεωρω ως απορριψη, το παιρνω προσωπικα και δυσαρεστουμαι πολυ. ως αποτελεσμα.... αυτος μου λεει συνεχως πως τον καταπιεζω και πως δεν αντεχει αλλο και πως του ειναι πολυ δυσκολη αυτη η κατασταση γιατι απο την αλλη ειναι ερωτευμενος μαζι μου και δεν θελει να με αφησει, αλλα θα αναγκαστει αργα η γρηγορα.. τι σταση μπορω να κρατησω για να μην χαλασω τη σχεση μου και να της δωσω αλλη μια ευκαιρια??

---

Quote:

---

Originally Posted by chesire

.. τοτε εχω καποιες ανασφαλειες ως προς το τι θα σκεφτει.. εαν του δειξω και του πω ακριβως τι σκεφτομαι και τι νιωθω φοβαμαι πως θα εκτεθω πολυ ασχημα και θα του δειξω ποσα πολλα νιωθω για εκεινον και γι'αυτο αντιδραω ετσι.. ο καθενας μπορει να νιωσει πως πνιγεται οταν τα ακουει αυτα. ομως ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου, δεν μπορω να κραταω πραγματα..

---

Σ' αυτές τις 2 προτάσεις κρύβεται το πρόβλημά σου. Φοβάσαι μην απορριφθείς και το ξέρεις, μ' αποτέλεσμα
στην σχέση σου ν' αντιδράς σπασμωδικά, για να σιγουρέψεις με λάθος όμως τρόπο τα συναισθήματα του άλλου.
Όμως ο φόβος=ανασφάλεια=έλλειψη αγάπης, πηγάζει από τα πρώτα παιδικά μας χρόνια,τότε, που πράγματι
είχαμε λόγους να φοβόμαστε, γιατί τα μικρά παιδιά είναι ανήμπορα κι ανεπαρκή κι έχουν την ανάγκη
της προστασίας των γονιών τους.
Σήμερα όμως, είσαι ενήλικη κι ακόμα κι αν κάτι σε φοβίζει, που ως ένα βαθμό είναι και φυσιολογικό,
τον φόβο μπορείς να τον διαχειριστείς και να τον αντιμετωπίσεις.
Τον φίλο σου το διαπιστώνεις και μόνη σου τον "πνίγεις", τον "καταπιέζεις" κι έτσι ενώ εσύ
βαλτώνεις στις ανασφάλειές σου και δεν εξελίσσεσαι, αυτός δικαιολογημένα αγανακτεί, μέχρι τελικά
να "πετύχεις", κυριολεκτικά αυτό, που φοβάσαι κι είναι και το ΜΟΝΟ που δεν θέλεις να συμβεί,
δηλ. ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΣΕΙΣ!!!
Άρχισε να κάνεις πράγματα με σένα κι έτσι να γίνεσαι ένα ενδιαφέρον άτομο.
Ασχολήσου με δραστηριότητες μόνη σου ή με φίλες.
Μ' αυτό τον τρόπο και την στιγμή, που ακόμα είν' ερωτευμένος μαζί σου, λίγο τον ταρακουνάς,
λίγο τον βάζεις σε διαδικασία να ζηλέψει.., γιατί του δείχνεις ότι είσαι αυτάρκης.
Ο άλλος θα ξέρεις, δεν μπορεί να μας καλύψει αυτά, που εμείς δεν μπορούμε να καλύψουμε
μόνοι μας, όπως είναι οι βασικές μας ανάγκες. Δεν μπορεί δηλ. ν' αποτελεί την πατερίτσα μας,
ο "δικός" μας στην σχέση, γιατί αν σπάσει κάποια στιγμή η πατερίτσα, που ανθρώπινο είναι να συμβεί,
τότε από τ' "αδύναμα πόδια μας".. θα πέσουμε κάτω!
Για ν' αντιμετωπίσεις λοιπόν, την αδικαιολόγητη ανασφάλειά σου, ότι έτσι κι αλλιώς θα τον
χάσεις, αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι, πως θα του γίνεσαι απαραίτητη!
Και βέβαια διακριτικά στηρίζουμε τον δικό μας άνθρωπο και βέβαια είμαστε αφοσιωμένοι
και τον αγαπάμε, αλλά από την άλλη μεριά του δείχνουμε, ότι σε κάθε περίπτωση
περνάμε και μόνες μας καλά!!!!!
Αυτό τον δένει μαζί σου και περισσότερο, από τα βασανιστικά ερωτήματα-δοκιμασίες
που μέχρι στιγμής του κάνεις συνέχεια, για δική σου επιβεβαίωση,
κάτι που θάπρεπε να την έχεις από μόνη σου και που τον ξοδεύουν σ' ενέργεια,
όταν αναγκάζεται χωρίς ιδιαίτερο λόγο πολλές φορές να δίνει συνεχώς
περιττές απαντήσεις-σόρυ.. χαζές-και μέχρι στο σημείο δικαιολογημένα τελικά να δυσανασχετεί!
Είσαι έξυπνη κι όπως σου είπε κι η BloodyKate, τυχερή, που έχεις μια
καλή σχέση και ξέρεις τα θέματά σου και που άρα μπορεί γι' αυτό και να τα διορθώσεις.
Καλή επιτυχία!!!

παιδια ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας. η αληθεια ειναι οτι η ανασφαλεια μου με εχει μπλοκαρει εντελως. δεν μπορω να συμπεριφερθω αυθορμητα καθολου. οταν ειμαστε μαζι σκεφτομαι "πρεπει να βρεις ακτι να πεις,γινε ενδιαφερουσα, χαμογελα κανε κατι πρωτοτυπο" με αποτελεσμα να μπλοκαρω και να μενω σιωπηλη και νευριασμενη μαζι του που τον βλεπω σαν αδιαφορο, ενω μπορει αυτος απλως να μην εχει καταλαβει το παραμικρο. στην αρχη δεν ηταν ετσι ημουν αυθορμητη, δεν με ενοιαζε τιποτα. μολις ομως αρχισα να νιωθω πραγματα εγινε ολο αυτο το κακο. το θεμα ειναι πως να βγω απο αυτο.. ολη μερα κλαιω επειδη φοβαμαι πως θελει να με αφησει και ολα τα θεωρω πιθανες ενδειξεις που επιβεβαιωνουν τους φοβους μου. θελω να ξεφυγω απο αυτην την κατασταση, να μη με νοιαζει τοσο και να μην το σκεφτομαι συνεχως!!

Quote:

---

Originally Posted by chesire

παιδια ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας. η αληθεια ειναι οτι η ανασφαλεια μου με εχει μπλοκαρει εντελως. δεν μπορω να συμπεριφερθω αυθορμητα καθολου. οταν ειμαστε μαζι σκεφτομαι "πρεπει να βρεις ακτι να πεις,γινε ενδιαφερουσα, χαμογελα κανε κατι πρωτοτυπο" με αποτελεσμα να μπλοκαρω και να μενω σιωπηλη και νευριασμενη μαζι του που τον βλεπω σαν αδιαφορο, ενω μπορει αυτος απλως να μην εχει καταλαβει το παραμικρο. στην αρχη δεν ηταν ετσι ημουν αυθορμητη, δεν με ενοιαζε τιποτα. μολις ομως αρχισα να νιωθω πραγματα εγινε ολο αυτο το κακο. το θεμα ειναι πως να βγω απο αυτο.. ολη μερα κλαιω επειδη φοβαμαι πως θελει να με αφησει και ολα τα θεωρω πιθανες ενδειξεις που επιβεβαιωνουν τους φοβους μου. θελω να ξεφυγω απο αυτην την κατασταση, να μη με νοιαζει τοσο και να μην το σκεφτομαι συνεχως!!

---

Σ' έχουν κυριεύσει οι ανασφάλειές σου!
Το θέμα είναι ότι εσύ τους επιτρέπεις να σε οδηγούν σε καταστροφολογία!
Την παροιμία την ξέρεις; "Απ' ότι φοβάσαι δεν γλυτώνεις"
Βάλε φρένο στις σκέψεις αυτές, που ευθύνονται για κλάματα και μίζερη διάθεση και στέλνουν αρνητική ενέργεια, σ' όσους είναι γύρω σου.
Σταμάτα να κλαίγεσαι και κάνε αλλαγές, όσο μπορείς.
Γίνεσαι κουραστική, όταν μεμψιμοιρείς όλη την ώρα, κι είναι αυτό, ότι πρέπει για να σε κάνουν οι άλλοι πέρα, ή να στα χώνουν συνέχεια, γιατί δεν αντέχεσαι να γκρινιάζεις με κάθε ευκαιρία!

Κι εγώ. ¨Ολα. Τα ίδια. Κι εγώ τα ίδια κάνω αλήθεια. Απλά ο φίλος μου το ξέρει. Το έχει καταλάβει, το καταλαβαίνει ο ίδιος πριν καν το καταλάβω εγώ. Το πρόβλημά μας εμάς είναι ότι τώρα που κατάλαβε, ό,τι και να συμβαίνει, λάθος δικό μου ή δικό του αποδίδεται εκεί, στην ανασφάλει'α μου. Τώρα κοίτα να δεις. Εγώ σε αυτήν τη σχέση, το έχω γράψει και σε θέμα λίγο πριν, έχω εγκλωβιστεί. Εχω δεθεί μαζι του απεριόριστα γιατί έχουμε περάσει πολλά μαζι, αλλά σε αυτήν τη σχέση εγώ νιώθω ότι : όταν είμαι 'καλή' είναι όλα κομπλέ. Οταν δεν είμαι, όλα χαλάνε. Νιώθω μία διαρκή προσπάθεια να κάνω κάτι πιο 'γαμάτο' από αυτό που είμαι από μόνη μου. Νιώθω ότι τιμωρούμαι όταν δεν είμαι ευδιάθετη και με πιάνουν τα δικά μου. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι χαζή, το παιδί με αγαπάει. Ψάξου όμως μήπως νιώθεις κι εσύ έτσι. Γιατί αν ναι, σημαίνει ότι ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΘΟΥΝ ΟΙ Δ Ι Κ Ε Σ Τ Ο Υ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟ. ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.