Originally Posted by
μαρκελα
sauchie μου,
..προσωπικά δεν βλέπω νάχει νόημα τελικά, αλλά μάλλον να μας ακινητοποιεί, να μας αναλώνει χρόνο κι ενέργεια
το ν' αναιρούμε την ίδια στιγμή, ό,τι αποφασίσαμε κατόπιν λογικής σκέψης.
Συνήθως όταν πρόκειται να πάρω αποφάσεις για κάτι σημαντικό παραμερίζω το συναίσθημα, το παγώνω ή το περιορίζω
και λειτουργώ περισσότερο με την λογική, δηλ. αντικειμενικά ή παρατηρώντας σαν τρίτος και με βάση τα ΥΠΕΡ-ΚΑΤΑ.
Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνονται και κάποια λάθη στην πορεία.
Ωστόσο προτιμώ αν δεν γίνεται διαφορετικά ίσως να κάνω και το λάθος, παρά να μένω αναποφάσιστη ή συνεχώς
ν' ακυρώνομαι κυρίως από το φόβο της αποτυχίας ή της απόρριψης.
Κι απ' τα λάθη μας μαθαίνουμε, γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς είναι κι αυτά ένα μέσον εκπαίδευσης που μας προσφέρει εμπειρίες.
Το θέμα είναι να γνωρίσουμε πως μπορούμε να τα διαχειριστούμε ώστε να μας είναι λιγότερο επώδυνα.
Κι εδώ πάλι μπαίνει η τεχνική της σκέψης, που πολύ απλά αλλάζει το συναίσθημα π.χ. "γιατί να συμβεί σε μένα αυτό?"
κι ο υγιής αντίλογος είναι "σιγά τώρα ούτε ή πρώτη είμαι ούτε η τελευταία.. κι υπάρχουν και χειρότερα"
Αυτό που λες "..ό,τι σκέφτεσαι κι αποφασίζεις την επόμενη στιγμή αναιρείται πάλι από τις σκέψεις σου.." είναι για την ψυχολογία μέρος από τα λεγόμενα διεργασιακά λάθη της αρνητικής σκέψης.
Και βλέπεις ότι κλείνοντας το ποστ σου, το λες και μόνη σου ότι γίνεσαι αρνητική..
