Printable View
Βοηθειστε με....εχω μια βδομαδα που εχω χωρισει! δεν το αντεχω κλαιω συνεχεια και εχω εναν απιστευτο πονο!βοηθηστε με να το βγαλω απο μεσα μου...δεν παλευεται. τον αγαπαω τον απαγαω πολυ....ειμαι κλινικα νεκρη απο τοτε....χρειαζομαι κατι....πρεπει να τον βγαλω απο την καρδια μου...δεν αντεχω να ποναω αλλο....φαινομαι απελπισμενη αλλα αν καποιοσ απο εσας εχει περασει κατι αναλογο θα με καταλαβει....εφυγε και πηρε ενα κομματι μου μαζι του....δεν ζω...επιβιωνω....τι να κανω?πειτε μου
οσο κ κουτο να σου ακουγεται τωρα αυτο να ξερεις πως ολα ξεπερνιουνται με τον καιρο.δν τα ξεχναμε αλλα ο πονος σιγα σιγα φευγει.μπορει να σου παρει αρκετο καιρο.ομως θα συμβει.εχω περασει ακριβως το ιδιο.ειχα παθει καταθλιψη σε μεγαλο βαθμο.τωρα ομως ειμαι εδω κ σου μιλαω.συζω με καποιον κ ειμαι πολυ καλα.ελεγα οτι δν θα βρω κανεναν αλλον.δν ισχυει κατι τετοιο.βιωσε τν πονο σου πρεπει να πονεσεις για να γιατρευτεις.μολις συνελθεις θα δεις ποσο δυνατη θα νοιωσεις.δν ειναι λογια παρηγοριας.ειναι η αληθεια.οσο δυσκολο κ αν σου φαινετε τωρα.ειμαι 34.εμπιστεψουμε...
σ ευχαριστω το ελπιζω και το περιμενω αλλα με τι δυναμη οταν αυτος θελει να μιλαμε και να "μεινουμε φιλοι"? μου το κανει συνεχως ακομα πιο δυσκολο....
ελενακι καλα σου τα λεει η συλβυ..κοριτσακι μου ο χρονος μονο ειναι που θα γιατρεψει τις πληγες,τιποτε αλλο
θελει υπομονη,ενδιαφεροντα και θαρος
κοιτα εχω περασει ακριβως την ιδια φαση με εσενα...απο τα 15 ως τα 17 μου κι επαθα νευρικη ανορεξια...χανοντας καμια δεκαρια κιλα σερι
ο κυριος τωρα ειναι κ ο αντρας μου
αλλα επειδη κ εκεινος ηθελε να μεινουμε φιλοι...καποια στιγμη που συνηλθα καπως ακου τι εκανα..
εσκαγα για καφε οταν με επαιρνε τηλ για να παω,δεν τσακιζομουν ομως αμεσως...δηλαδη του ελεγα αυριο μωρε
εσκαγα λοιπον για καφε με το μινακι μου,σενιε-γκρανιε και το επαιζα ανετη και μαντεψε....δεν του καθεσαι εισαστε φιλοι
ασε που πρεπει να σε παει σπιτι σου γιατι εχεις ραντεβου...με μια φιλη μωρε
κουκλα οι αντρες τρεφονται απο τις αδυναμιες μας,μην του δειχνεις οτι λυγιζεις,ειναι οτι χειροτερο
αν και σε μια περιπτωση υπαρχει η πιθανοτητα να γυρισει δεν θα γινει με παρακαλετο αλλα αν κι εφοσον νιωσει οτι σε χανει
αφου θελει να ειστε φιλοι εχεις ενα ατου να του περασεις μυνηματακια που θα τον ξυπνησουν,
δειχνει οτι δεν θελει να σε χασει εντελως απο την ζωη του
οσο σκληρο κι αν θα ειναι για εσενα,προσπαθησε..εγω πηγαινα στο σπιτι μου κι εκλαιγα αλλα την χαρη δεν του την εκανα
καντον να σκασει κοπελια,παιξτον εσυ,οσο σε νιωθει δεδομενη θα περασεις κι αλλα
να σαι καλα. σε καμια περιπτωση δεν περιμενω να γυρισει πισω απλα θελω να τον ξεπερασω γτ να τον ξεχασω δεν γινεται. δεν του εχω δωσει να καταλαβει πως ειμαι...γι αυτον ειμαι οκ απλα...δεν θα τον παρακαλουσα οσο χαλια και να ειμαι....ειναι ομωσ καποια πραγματα που δεν μπορεισ να τα πεισ καπου. ειδικα οταν στο περιβαλλον σου υπαρχουν ζευγαρακια... ελπιζω να μου περασει συντομα και ο χρονος να αποδειχτει καλοσ μου φιλοσ :)
ξερω ακριβως ποσο πολυ πονας...παντως μεσα απο αυτο,μπραβο σε βλεπω αποφασισμενη..
για μενα παντως καλο θα ηταν αν θελεις να τον ξεπερασεις πραγματικα να αποφυγεις τις πολλες επαφες μαζι του..ισως να μην βοηθησει
πιστευω να βοηθησει...αλλα ξερεισ κατι???οταν αγαπας καποιον τοσο πολυ ακομα και η φιλια μαζι του σου φαινεται πολυ καλο....μονο και μονο γιατι μπορει να εχεις μια στοιχιωδη επικοινωνια....σε μια βδομαδα θα φυγω κιολασ επειδη σπουδαζω σε αλλη πολη και ελπιζω μετα απο 3 δβομαδεσ που θα επιστρεψω εδω να ειμαι καλυτερα.....
επειδη εισαι στις αρχες του χωρισμου γι αυτο νοιωθεις τοσο χαλια, όλοι περνανε τετοια φαση αμα χωρισουν. Μια μεθοδος για να το ξεπερασεις ειναι να σκεφτεσαι τις ασχημες στιγμες που περασες μαζι του και ότι σε περιμενει κατι καλυτερο απ αυτον. Γιατι χωρισατε?
Ρε Ιωαννη τι ειδος μεθοδου προτεινεις!!!Quote:
Originally Posted by ioannis2
elenakimarialenaki Θα περασει και ο πονος και τα παντα. Ειναι νωρις και ειναι φυσικο να πονας. Θα περασει ομως :)
Tο δοκίμασα και πιάνει γι αυτο το προτείνω. Δεν έχω κατι άλλο υπόψη. Βεβαια της ειπα ότι ειναι δυσκολα πολυ τα πραγματα επειδη ειναι αρχη. Καλή μας μέρα :)Quote:
Originally Posted by tzina
gianni....euxaristw gia thn sumbouli sou...alla ti kaneis otan den uphrxan kakies stigmes???otan oti exeis na thumhtheis einai mono kalo???tote? ti kanw? kai xwrisame gt spoudazw se allh polh kai ekane na me dei 2 bdomades to polu...gt erxomoun suxna! kai pisteuw pws den einai autos o logos alla ok....to dextika...den mporousa na kanw kati allo!
Να το γράψεις σε γράμμα και να το κάψεις και ποτέ ξανά να μην το δημοσιεύσεις. Σου ακούγεται περίεργο; αντιφατικό θα έλεγα...Quote:
Originally Posted by elenakimarialenaki
ο χρονος θα κανει τη δουλεια του ;)Quote:
Originally Posted by elenakimarialenaki
μην ανυσηχεις περαστικα ειναι αυτα
ποτε δεν ξερεις τι σου ξημερωνει η μερα
οποτε πληγωνομαι απο οτιδηποτε λεω στον εαυτο μου το ταδε σε πληγωσε επειτηδες η καταλαθος εγινε σε πληγωσε κατερινα δεν αξιζει να το σκεφτεσαι παραπανω τα καλυτερα ερχονται!
προσπαθησε να μην στεναχωριεσαι τοσο.. Ειναι δυσκολο, το ξέρω, αλλα απεφευγε βαριες λεξεις, μην τις επαναλαμβανεις, ειναι μεγαλη η δυναμη της ανθυποβολης.. Συμφωνω παρα πολυ στο να απομακρυνθεις. Μια τετοια "φιλια" (που δεν υπαρχει φυσικα σε τοσο αρχικο σταδιο), μονο θα σε κρατησει πισω και θα σε εγκλωβισει περισσοτερο καιρο στην ασχημη φαση που εισαι.. Ολα ξεπερνιουνται Καποια δυστυχως πιο δυσκολα απο αλλα, αλλα ολα φευγουν!! Προσεξε τα ψυχοσωματικα σου! Βγες εξω, περπατα, κινησου, θα σε βοηθησει!
συμφωνω κι εγω απολυτωςQuote:
Originally Posted by i am here
σας ευχαριστω πολυ ολους για τις συβουλες σας με βοηθουν αρκετα να ξερω πως δεν το περναω μονο εγω.....θα απομακρυνθω για αρχη γτ μου ειναι που δυσκολο να του μιλαω φιλικα! με κραταει πισω και με ποναει πιο πολυ.....
Μήπως υπάρχει άλλη....? Μήπως παρα το ότι τον αγαπουσες αυτος δεν ήταν κατα βαθος σιγουρος για σενα?, γιατι αυτα γινονται στους αντρες, βρισκουν καποια και μετα την παρατανε αμα βρουν το καλυτερο που εχουν στο μυαλο. Κάποια παρεξήση που οδηγησε σε χωρισμό? Αν ο χωρισμος ειναι όντως οριστικος ασε το χρονο να δουλεψει για σενα όπως σε συμβουλευουν τα άλλα μελη.Quote:
Originally Posted by elenakimarialenaki
λες να ειναι τοσο ρηχος που να βρηκε αλλη???ισωσ δεν ξερω...σε μενα ελεγε πωσ με αγαπουσε...αλλα ποτε δεν ξερεισ...μπορει να ειναι και ολα ψεματα αλλα αυτο που με νοιαζει εμενα τωρα ειναι να μπορεσω να τον ξεχασω....και να αποβαλλω απο το μυαλο μου καποιεσ σκεψεισ....σε ευχαριστω παντωσ για την ειλικρινια σου!
Καλη σου μερα! Πριν εναν χρονο χωρισα με ενα παιδι που ειμασταν μαζι 3 χρονια και 1.5 απο αυτα αρραβωνιασμενοι και συζουσαμε! Το κλαμα που ειχα ριξει δεν λεγεται! Σαν ζομπι ημουν!!! Εγω ημουν και μονη μου...δεν ειχα φιλους, ενδιαφεροντα, η την οικογενεια μου διπλα μου γιατι δεν μιλουσα ευκολα για τα συναισθηματα μου και εδειχνα σε ολους οτι ημουν καλα...Μεγαλο ψεμα! Ειναι γειτονας μου και καθε φορα που τον εβλεπα πονουσα..Οπου και να πηγαινα τον εβλεπα μπροστα μου..και επειδη η κοινωνια που ζω ειναι μικρη και ο ιδιος σχετικα γνωστος στο χωριο μου ολοι με ρωτουσαν γιατι χωρισαμε..Εβλεπα στα ματια τους οτι με λυποντουσαν σαν να ελεγαν "το καημενο το κοριτσι.." Τελικα κρατησαμε φιλικες επαφες..Τον ξερω αυτον τον πονο καλα! Αλλοι λενε οτι δεν υπαρχει λογος να εισαι φιλος με τον πρωην σου και εχουν δικιο! Δεν ξερω πως μπορεις να δεις φιλικα καποιον που αγαπησες πολυ... Εγω ομως θελησα να κρατησω επαφες μαζι του! Και αυτο πηγαινε κοντρα στις αδυναμιες μου και στον πονο που ζουσα! Τελικα μετα απο 2 μηνες εκανα αλλη σχεση μονο και μονο για να ξεφυγω...Και τα καταφερα! Μπορει να χωριζω και με αυτον αλλα τελικα με το να αποφευγω τον πονο, θα ζουσα με αποθημενα! Τωρα μεσα μου ολα ειναι ηρεμα. Και υυπαρχει ενας γλυκος πονος. Δεν κραταω κακια για οσα εγιναν. Μιλαμε πια κανονικα και ειμαστε σαν φιλοι αλλα πλεον δεν ποναω! Αυτον τον ανθρωπο τον αγαπησα αληθινα. Και πιστευω οτι οταν αγαπας καποιον αληθινα τοτε θες να ειναι καλα οπου και να ειναι με οποια και να ειναι! Αλλωστε κοριτσακι μου ολα γινονται για καποιον λογο! Αυτο που θα σου πω ειναι απλα να βιωσεις τον πονο σου. Να δεις τι νιωθεις και να το αντιμετωπισεις! Μη φοβασαι...Θα ερθουν στιγμες που θα πονας πολυ,θα νιωθεις ενα κενο και θα ζηλευεις τους παντες αλλα πιστεψε με θα περασει! Και μετα θα εισαι πολυ πιο δυνατη!
Ελενακιμαριελενακι!! Αυτη ειναι η καταλληλη απαντηση που ψάχνεις. Πάρε παράδειγμα και δυναμη.Quote:
Originally Posted by mariaanna0
Μαριαννα μου σ ευχαριστω πολυ για τον μυνημα σου! πραγματικα.... μου εδωσε κατι παραπανω και μια αποψη διαφορετικη για να μπορεσω να αντεπεξελθω σε αυτο που νιωθω.... Σε καμια περιπτωση δεν θελω να μην ειναι καλα....θελω να ειναι καλα οπου και αν ειναι απλα το μονο που χρειαζομαι αυτηη την στιγμη ειναι να απομακρυνθω για καποιο διαστημα να περασει ο πονος....η πικρια...και να μπορω απλα να μιλαω μαζι του χωρις να νιωθω οπως τωρα! οσο για το περιβαλλον μου προτιμω να τα συζητω εδω με καποιους "αλλους" παρα με την οικογενεια μου ή καποιουσ αλλους γτ αυτοι θα σε κρινουν και θα σχολιασουν..οπωσ ακριβωσ και στην περιπτωση σου...σε αυτουσ, προτιμω να δειχνω πως ειμαι καλα! αλλα και στους φιλουσ οσο κολλητοι κ να ειναι, οταν ειναι ευτυχησμενοι αυτοι το να ειμαι ετσι και να παραπονιεμαι νιωθω λιγο σαν να τους δηλιτηριαζω την χαρα τουσ.... σ ευχαριστω πολυ για το μηνυμα σου!
Εγω απλα δεν σου ειπα ολα τα χαζα που λενε ολοι οι φιλοι και οι συγγενεις...ωστοσο λενε πως ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος!!! Οταν μου το ελεγαν, σκεφτομουν οτι μου λενε μαλακιες και πως ολοι εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια λενε! Και μαλιστα το μονο που ηθελα ειναι να ζω στον κοσμο μου... Το εζησα πολυυυυυυυυυ εντονα αυτο... Ξυπνουσα, κοιμομουνα, ξυπνουσα, κοιμομουνα και αυτο εκανα συνεχεια για να μην σκεφτομαι... Δεν ετρωγα, δεν μιλουσα σε κανεναν! Πραγματικο φυτο!!!!!! Το βιωσα και πονεσα παρα πολυ... Και ετσι βρηκα λυση μονη μου! Καποια στιγμη εντελως ξαφνικα και μαγικα ο πονος αρχισε να μειωνεται αισθητα... Και καθε μερα ημουν και πιο καλα ωσπου καποια στιγμη δεν ενιωθα αυτον τον απαισιο κομπο στο στομαχι! Και ναι τελικα ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος! Αλλα μονο αυτος! Πιστεψε με και θα με θυμηθεις!
Γενικα, στην δεδομενη κατασταση δεν εχω να κανω κατι αλλο απο το να εναποθεσω τις ελπιδεσ μου στην δυναμη του χρονου....ελπιζω να αποδειχτει γιατρος και φιλος μου....δεν μπορω να φανταστω για ποσο θα συνεχισω να ειμαι ετσι!!!!