δεν είμαι πολύ καλά

Printable View

20-02-2012, 01:52
broken horse

δεν είμαι πολύ καλά

η αλήθεια είναι δεν ήξερα σε ποια ενότητα να γραψω....
απ την άλλη συγνώμη που καταχρώμαι το χρόνο σας, αλλά δεν είμαι και στα καλύτερα μου....

εδώ και λίγη ώρα νιώθω έντονο πονοκέφαλο και τάση για εμετό και αισθάνομαι πολύ αγχωμένη....πιο πριν αισθανόμουν κιόλας ότι θέλω να κλάψω...επίσης έχω μια έντονη ανησυχία που δεν με αφήνει να χαλαρώσω και να ηρεμίσω κι έτσι αν και νυστάζω πάρα πολύ δεν μπορώ να κοιμηθώ....

κιόλας τον τελευταίο καιρό αυτοτραυματίζομαι προκειμένου να ηρεμήσω....κάτι που έκανα, δυστυχώς, πάλι σήμερα....αισθάνομαι πολύ άσχημα γι αυτό....γιατί φοβάμαι ότι θα το καταλάβουν οι άνθρωποι που με αγαπάνε και θα στεναχωρηθούν...και ίσως αυτός είναι κι ο λόγος που με αποτρέπει απ το να το κάνω συχνότερα....

αισθάνομαι πολύ έντονο άγχος μέσα μου -παλιότερα που είχα πάει σε μία ψυχολόγο μου είχε πει ότι πάσχω από αγχώδη διαταραχή-

δεν ξέρω τι να κάνω τώρα.....δεν μπορώ να ηρεμίσω....θέλω να κοιμηθώ.....
20-02-2012, 02:31
GirlyGirl

Broken τι είναι αυτό που σε αγχώνει και σε κάνει να φέρεσαι έτσι στον ίδιο σου τον εαυτό? :/
20-02-2012, 02:37
broken horse

η αλήθεια είναι ότι ακριβώς ούτε κι εγώ δεν ξέρω...απλά λίγο να στραβώσει κάτι -κι ας είναι κάτι εντελώς ασήμαντο- μετά χαλάει όλη η διάθεση μου....
είμαι γενικώς σε μία όχι τέλεια φάση...κι όταν είμαι μόνη μου δεν θέλω και πολύ.....
πριν ένα χρόνο περίπου έχασα τον μπαμπά μου...από τότε έχει ενταθεί γενικά αυτή η μαυρίλα.....
20-02-2012, 02:52
GirlyGirl

Λυπάμαι πολύ για το μπαμπά σου (αρχίζω από αυτό) :( Αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο πρέπει να σου είναι και πόσο στεναχωρημένη πρέπει να ήσουν, τουλάχιστον το πρώτο διάστημα μέχρι να συνειδητοποιήσεις την απώλεια. Πολύ πιθανό αυτό το συμβάν να σε έχει σημαδέψει... ωστόσο μην αγχώνεσαι τόσο. Η ζωή είναι γλυκιά και μικρή...έχει σαφώς πολλές πίκρες, αλλά είναι κρίμα να αγχώνεσαι με το παραμικρό. Να σκέφτεσαι πως όταν πάει κάτι στραβά, δε χάλασε και ο κόσμος. Συμβαίνει στη ζωή να μη μας πάνε όλα καλά...κάτι θα στραβώνει κάθε τόσο. Ίσως αν σκέφτεσαι πως ο μπαμπάς σου σε βλέπει και σε προσέχει να σε βοηθήσει εσωτερικά...κάτι σαν φύλακας άγγελος ένα πράγμα. Και είμαι σίγουρη πως δε θα ήθελε να βλέπει την κορούλα του να βασανίζεται με το παραμικρό... οπότε οι μικροαναποδιές ας μην σε ρίχνουν....εγώ να δεις πόση γκαντεμιά έχω στη ζωή μου....αλλά δεν το βάζω κάτω :)
23-02-2012, 10:50
ioannis2

Μου φαίνεται πως ο θανατος του μπαμπα σου επέτεινε ένα ήδη δυσκολο και χρόνιο πρόβλημα σου. Είναι γενικά θέμα χαρακτήρα ή ξεκίνησε από άσχημα βιώματα στο παρελθόν? έκανες κάτι μέχερι τωρα για να το αντιμετωπίσεις? το σίγουρο ειναι ότι δεν πρεπει αυτη την κατασταση σκέψης να την αφησεις να σε ταλαιπωρει και να σε κατευθυνει μια ζωη, με τη βοηθεια καποιου ειδικού να μαθεις μεσα από τη δική σου σκέψη να ελέγχεις και να περιοριζεις το προβλημα.
23-02-2012, 18:02
broken horse

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις... δεν είχα πρόσβαση σε υπολογιστή αυτές τις μέρες γι αυτό δεν απάντησα....

girlygirl μακάρι να μην αγχωνόμουν για τουλάχιστον για τα ασήμαντα.....αλλά δυστυχώς, νομίζω ότι με αγχώνει ό,τι δεν μπορώ να ελέγξω και να ξέρω.... κι εγώ δεν το βαζω κάτω-έτσι υποστηρίζω τουλάχιστον!

ioanni δεν νομίζω ότι στο παρελθόν είχα κάποιο βιώμα που να το ωθεί...το άγχος είναι νομίζω θέμα χαρακτήρα......μάλιστα από τότε που αρρώστησε ο μπαμπάς μου άρχισα να το συνειδητοποιώ και να κατανοώ το πόσο με επηρέαζε και με επηρεάζει στη ζωή μου.... δεν κάνω κάτι για να το αντιμετωπσω, γιατί απλά λέω ότι δεν μπορώ.....
όσο για το θέμα του αυτοτραυματισμού ήταν κάτι που ξεκίνησα στο λύκειο.. αλλά έλεγα, (και υποστήριζα σε κάποια άτομα που το πήραν χαμπάρι) ότι δεν είναι κάτι κακό και απλά με βοηθάει να ηρεμώ και να εκτονώνομαι..βέβαια, μετά από κάποια τελευταία περιστατικά κατάλαβα ότι μάλλον δεν το ελέγχω οσο πίστευα...κι έχει αρχίσει να με φοβίζει ο εαυτός....και είπα ότι μάλλον πρέπει να προσπαθήσω να το αντιμετωπίσω μάλλον με τη βοήθεια κάπου ψυχολόγου...
23-02-2012, 21:23
betelgeuse

Broken horse προφανως και χρειαζεσαι βοηθεια ειδικου,το καταλαβαινεις και μονη σου αυτο.
Πηγαινε σε εναν ψυχιατρο ή και σε ψυχολογο.
Αν τα οικονομικα σου δεν σου το επιτρεπουν μπορεις να πας και σε ενα ΚΨΥ.

Και κατι ακομα.Πιστευω πως δεν εχει καποιο νοημα να ψαχνεις στο παρελθον σου να βρεις τις αιτιες.Το θεμα ειναι τι γινεται τωρα,που βρισκεσαι τωρα και πως αισθανεσαι τωρα.
Ακουγεται δυσκολο αλλα πραγματι βοηθαει το να αφηνουμε πισω μας τα πραγματα που μας πληγωσαν και να προχωραμε μπροστα.
24-02-2012, 01:08
broken horse

έχω πάρει το νούμερο από το πιο κοντινό μου κψυ και μια απόαυτές τις μέρες θα πάρω...
γενικά δεν ψάχνω αιτίες στο παρελθόν (αναφέρθηκε ο ioannis σ αυτό γι αυτό το ανέφερα)...το σκέφτομαι βέβαια και σίγουρα με επηρεάζει....
24-02-2012, 01:15
Σουέλ

Μπροκεν, καλησπερα.Έκανες πολυ καλά με το κψυ.Ναι, δεν υπάρχει λογος να ασχολουμαστε με το περελθον και να ψαχνουμε το τι και τι πώς, αλλά μερικά γεγονότα ή καταστάσεις αναπόφευκτα μας εχουν επηρεάσει, οποτε ίσως να τα επεξεργαστουμε λιγάκι με τη βοηθεια ενος ειδικου.Κάνε υπομονή, όλα θα φτιάξουν :).
24-02-2012, 01:39
broken horse

καλησπέρα!
ευχαριστώ για το μήνυμα σου...έχεις δίκιο...
και ναι, καποια στιγμή -τι διάλο- θα φτιάξουν!
24-02-2012, 10:49
ioannis2

Quote:

Originally Posted by broken horse

έχω πάρει το νούμερο από το πιο κοντινό μου κψυ και μια απόαυτές τις μέρες θα πάρω...
....

Να πάρεις! Αυτό να μην το αναβάλλεις! Η συνηδειτοποίηση είναι το πρώτο βήμα για τη θεραπεία, άρα μπήκες στο σωστό δρόμο. Σίγουρα υπάρχουν πραγματα στη ζωη σου που αμα τα κανεις σε βοηθουν να ξεφευγεις απ το άγχος και να ηρεμας, ίσως είναι και κάποια τετοια που με τον καιρο τα παραμέλησες. Βάλε τα στο προσκήνιο και αφιέρωνε τους περισσότερο χρόνο.
24-02-2012, 13:02
void

για κάποιο λόγο και βάσει ενός άλλου ποστ σου που με είχε συγκινήσει τότε (ήθελα να σου γράψω αλλά δεν το έκανα εντέλει) πιστεύω ότι είσαι πολύ δυνατή γυναίκα και ότι θα τα πας καλά.
Πήγαινε κοίτα το θέμα σου με τους αυτοτραυματισμούς και έχε πίστη στον εαυτό σου ότι θα τα καταφέρεις..:-)
Η κατάσταση στο σπίτι σου μπορεί να μην επουλωθεί ποτέ πλήρως γιατί η απώλεια είναι πάντα απώλεια...ειδικά όταν ο άλλος ταλαιπωρείται.
Αλλά θα τα καταφέρετε...θέλει ακόμα χρόνο, είναι πολύ φρέσκο.
Εσύ, να γίνεις καλή γιατρός και να έχεις πάντα τις ίδιες ευαισθησίες και με τους ασθενείς σου! ναι?
και να προσέχεις το αδερφάκι σου που είναι μικρούλι :-)
24-02-2012, 13:06
broken horse

Quote:

Originally Posted by ioannis2

Να πάρεις! Αυτό να μην το αναβάλλεις! Η συνηδειτοποίηση είναι το πρώτο βήμα για τη θεραπεία, άρα μπήκες στο σωστό δρόμο. Σίγουρα υπάρχουν πραγματα στη ζωη σου που αμα τα κανεις σε βοηθουν να ξεφευγεις απ το άγχος και να ηρεμας, ίσως είναι και κάποια τετοια που με τον καιρο τα παραμέλησες. Βάλε τα στο προσκήνιο και αφιέρωνε τους περισσότερο χρόνο.

τελικώς πήρα τηλ σήμερα, αλλά μου παν να ξαναπάρω σε κάνα μήνα..
είναι πράματα που κάνω και χαίρομαι πάρα πολύ....αλλά όταν μένω μόνη μου -ειδικά το βράδυ- με πιάνει μια μαυρίλα....
24-02-2012, 13:10
broken horse

void ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου και ενθαρρυντικά σου λόγια...
και μακράρι να γίνουν τα πράγματα όπως τα λες...
17-03-2012, 12:53
andreas 21

exeiss agori????an nai as se parei mia megali agalia na xw8eis mesa tou...na sou psi8irisei kati sto auti kai 8a koimi8eis san poulaki..kopelia pistepse me einai ola paixnidia tou mualou..min to afineis na se katavalei...katevale to esu.kai na min fovase tipota.....
18-03-2012, 15:34
broken horse

σχεδόν οι μόνες φορές που κοιμάμαι ήρεμα και γρήγορα είναι όταν είναι στην αγκαλιά του.....αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να κοιμόμαστε μαζί...
το ξέρω ότι είναι στο μυαλό......αλλά άλλο να το λες άλλο να το κάνεις....
18-03-2012, 21:29
Lampros

Δεν ειναι στο μυαλο ειναι στην καρδια ....
04-04-2012, 01:38
χαμογελακη

μπροκεν καλο ειναι να κοιταζεις το παρον...να λες και ενα μπραβο στον εαυτο σου που καθε μερα θα καταφερνεις να μην σκεφτεσαι την μαυριλα και να χαμογελας!!Πρεπει να κρατας και τα θετικα οχι μονο τα αρνητικα...τωρα με το αγχος σου πως τα πας?