Originally Posted by
anonymous_1
Έπειτα από απαίτηση του κοινού, είπα να βάλω και εγώ το πρώτο μου θέμα:cool: που είναι περισσότερο φιλοσοφικό:p
έλα ρε Κνισναμούρτι, ρίχτα!!!
Πόσο η κριτική των άλλων και κάποια βιώματα μπορούν να επηρεάσουν τις επιλογές και την εικόνα που έχει κάποιος για τον εαυτό του?
Νομίζω όσο και στο βαθμό που δεν είμαστε σίγουροι για την εικόνα μας και τις επιλογές μας. Και τη σιγουριά αυτή την αποκτούμε σιγά σιγά, ωριμάζοντας σαν το παλιό, καλό κρασί :-)
Η αυτοκριτική και οι ενοχές είναι χρήσιμες για τον καθένα και βοηθάει στο να ζήσει κάποιος όπως ονειρεύεται ή τον εμποδίζει?
Η αυτοκριτική που οδηγεί στην αυτογνωσία, αν και επίπονη διαδικασία, σε διευκολύνει στο να ζήσεις όπως ονειρευεσαι και έχεις πραγματικά ανάγκη, eventually...Η αυτοκριτική που οδηγεί στο αυτομαστίγωμα και στις ενοχές απλώς σε αποδυναμώνει, σε φέρνει πολύ κοντά στα μελανά σου σημεία...άρα γίνεται εχθρός της αυτοπεποίθησής σου...σου καταστέλλει κάθε υγιή αντίδραση, απλά σε αφήνει πίσω.
Πως γίνεται ενώ μπορεί να έχει κάποιος πλήρη εικόνα τι αξίζει νοητικά, συναισθηματικά και σε επίπεδο εξωτερικής εμφάνισης και τι αξίζει σαν άτομο και σαν χαρακτήρας μία οξεία κριτική να τον βάζει σε σκέψεις,να αναθεωρεί και να γίνεται στη συνέχεια ο χειρότερος από τους κριτές για τον εαυτό του?
Μπορεί να γίνει από τη στιγμή που ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της εικόνας σου εξαρτάται από το πως θα σε αξιολογήσουν οι άλλοι. π.χ. στο χώρο εργασίας όσο και να έχεις μια καλή εικόνα για τον εαυτό σου και το τι αξίζεις, από τη στιγμή που τρως άκυρο (είτε με καλό είτε με κακό τρόπο) από τον εργοδότη, τότε λογικό είναι να μπαίνεις σε διαδικασία σκέψεων ίσως και αυτοαναίρεσης για την αξία σου. Απλώς, το κλειδί είναι να ξέρεις που να το σταματάς. Δηλαδή να μη φτάνεις σε σημείο ενοχών που είπες πριν και να παραλύεις αλλά να λες ας πούμε μέσα σου"τώρα θα του δείξω εγώ, θα γίνω καλύτερη".
Πόσο μία σκληρή αυτοκριτική και μία αυτοεκτίμηση που μεταβάλλεται από τη γνώμη των άλλων (καθρέφτισμα) μπορεί να επηρεάσει τις διαπροσωπικές σχέσεις κάποιου και να μην μπορεί να τον αφήσει να ζήσει όπως θέλει ή ακόμα χειρότερα να τον βάζει σε δίλημμα για το τι θέλει?
μπορεί να τον διαλύσει βασικά..να τον κάνει να ξεχάσει τον εαυτό του και αυτό που πραγματικά θέλει..τι να σου πω, ότι ταλαιπωρείται το 99,99999 % της ανθρωπότητας??? Εγώ έτσι μια ζωή με θυμάμαι, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, σε σημαντικές και λιγότερο σημαντικές αποφάσεις να έχω διλήμματα..λογικό είναι όσο αλληλεπιδράς με ανθρώπους. Από τη στιγμή όμως που το διαπιστώσεις ως ελάττωμά σου, με λίγη προσπάθεια μπορείς να το παλέψεις, ούτως ώστε να το μειώσεις.
Η συνειδητοποίηση όλων αυτών είναι το κλειδί για να λύσει κάποιος το πρόβλημα του ή μερικοί άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια ψυχολόγου για να ξεπεράσουν ένα για πολλούς εύκολο πρόβλημα;
Ναι η συνειδητοποίηση αλλά και η αντιμετώπιση από εκεί και έπειτα..τύπου οκ, μένω και λίγο μόνος μόνος με τον εαυτούλη μου να δω τι τρέχει, όχι το ρίχνω έξω για να μη σκέφτομαι! όσο για τον ψυχολόγο δεν τον θεωρώ εγώ προσωπικά πανάκεια για το κάθε τι. Εξάλλου, η ψυχοθεραπεία πρώτα απ'όλα στηρίζεται στην προσωπική προσπάθεια ύπο την καθοδήγηση του ψυχολόγου..
