ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ...ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ!!!

Καλησπερα σε ολους...Μολις γραφτηκα στο φορουμ γτ χρειαζομαι βοηθεια...
Απο μικρο παιδι ημουν δυσκολος χαρακτηρας,αποτομος,νευρικ ος,περνουσα περιοδους που πετουσα στα συννεφα και περιοδους που ημουν χαλια.....
Πριν 11 μηνες γεννησα ενα υπεροχο μωρακι που το ηθελα πολυ...
Απο την γεννα κ μετα οσο κ αν προπαθω να προσαρμοστω στη νεα μου κατασταση τις περισσοτερες φορες ειμαι χαλια ψυχολογικα....Εχω παρα μα παρα μα παρα πολλα νευρα κ ξεσπαω στον αντρα μου κ μερικες φορες στο παιδι,γενικα χανω τη ψυχραιμια μου,δεν με ευχαριστει τιποτα πια,ειπα να περασει ο καιρος να ξεκινησω τη δουλεια οπως κ εγινε αλλα τα ιδια...Η προηγουμενη εβδομαδα την περασα με υπνηλια,ηθελα να κοιμαμαι συνεχως,δεν ασχολιομουν με τιποτα στο σπιτι ουτε με το παιδι,νιωθω ενα τεραστιο βαρος στο στερνο μου που δεν μ αφηνει να αναπνευσω...Δεν με αντεχω πια!!!Θελω πολυ να επισκεφτω εναν ειδικο αλλα δεν εχω καθολου χρημματα...Παλευουμε για την επιβιωση καθημερινα.....Μπορει καποιος απο εσας να με νιωσει τι περναω κ να με βοηθησει????Καντε το για το αγγελουδι μου...Σας ευχαριστω!!!!

Νομίζω πρέπει να δεισ κάποιον ψυχιάτρο κ αν μπορείς να κάνεισ ψυχοθεραπεία,σίγουρα ότι κ να είχες επιδεινώθηκε με την λοχεία -συμβαίνει στις περισσότερες γυναίκεσ από το ανακάτεμα των ορμονών-σίγουρα το οικονομικό είναι μεγάλο πρόβλημα για όλους, εμείς είμαστε κ οι 2 άνεργοι με 2 παιδιά κ εγώ δεν μπορώ να κάνω ψυχοθεραπεία, όμως το παιδάκι σου είναι μωράκι κ πρέπει να μεγαλώσει σωστά κ θέλει τη μανούλα του,κ εγώ τώρα τα καταφέρνω μόνο με κάποια φάρμακα κ προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά...δε ξέρουμε τι ξημερώνει αύριο

Μεγαλωσα σε ενα χωριο της στερεας ελλαδας...Ημουν το μεγαλυτερο παιδι της οικογενειας,ακολουθησαν αλλα 3 αγορια...Οι γονεις ολη μερα φωνες,φασαρια,βρισιες...Απο το πατερα μου εχω να θυμαμαι μονο ξυλο.....Ξυλο,ξυλο,βρισιες,να μας κανει ρομπα μπροστα στο κοσμο και τουμπαλιν...Ωστοσο ειχα βρει διεξοδους να ξεφευγω απο το σπιτι...κατασκηνωση,χορευτι κο τμημα,εκδρομες με συλλογους...Γεννιεται το μικρο μου αδερφακι με ενα σπανιο προβλημα στα νευρα δεν θα μπω σε λεπτομερειες το μονο που θα σας πω ειναι οτι εχει κανει 22 επεμβασεις κ ειναι μονο 15 χρονων...Μας τσακισε σαν οικογενεια ολο αυτο....Ελειπε η μανα μου μηνες στο παιδων κι εγω επωμιζομουν το νοικοκυριο,τα αλλα αδερφακια μου,σχολειο κ ειχα κ το τυραννο να μας φερετε ασχημα...Δινω εξετασεις περναω στην αθηνα σε στρατιωτικη σχολη εσωκλειστη....Εκει να δειτε...Καταπατηση προσωπικοτητας,βρισιες,να σε στηνουν στη γωνια κ να βλεπεις ποσο κακος ειναι ο ανθρωπος....Ημουν μονο 18 κ ειχα φυγει απ την αγκαλια της μανας μου για να ξεφυγω αλλα πηγα σε χειροτερα...Τελοσπαντων δεν με ενοιαζε κ τοσο εκανα υπομονη,ειχα κ μια κολλητη αδερφη την ιωαννα η οποια με αγαπουσε κ την αγαπουσα ειμασταν απο το νηπιαγωγειο μαζι..Την Ιωαννα εχω να την δω κ να την ακουσω απο το 2008...Μου ειπε ξερα σε ενα τηλεφωνο οτι δε θελει πολλα πολλα μαζι μου,τα ειχε με καποιον ηλιθιο που δεν συμπαθιομασταν,χωρις ποτε ναμαθω το γτ....Ακομα θρηνω γι αυτο το ατομο....Για να τη παλεψω επεισα τον εαυτο μου οτι πεθανε....Στην εγκυμοσυνη καθε βραδυ την εβλεπα στα ονειρα μου...Εψαχνα να βρω το τηλ της να τη παρω τηλ αλλα παντα ξυπνουσα κ απογοητευμενη....

Quote:

---

Originally Posted by emy

Νομίζω πρέπει να δεισ κάποιον ψυχιάτρο κ αν μπορείς να κάνεισ ψυχοθεραπεία,σίγουρα ότι κ να είχες επιδεινώθηκε με την λοχεία -συμβαίνει στις περισσότερες γυναίκεσ από το ανακάτεμα των ορμονών-σίγουρα το οικονομικό είναι μεγάλο πρόβλημα για όλους, εμείς είμαστε κ οι 2 άνεργοι με 2 παιδιά κ εγώ δεν μπορώ να κάνω ψυχοθεραπεία, όμως το παιδάκι σου είναι μωράκι κ πρέπει να μεγαλώσει σωστά κ θέλει τη μανούλα του,κ εγώ τώρα τα καταφέρνω μόνο με κάποια φάρμακα κ προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά...δε ξέρουμε τι ξημερώνει αύριο

---

εμι μου σε ευχαριστω για την απαντηση σου....οχι ψυχολογο???ψυχιατρο???δεν θελω να μπω στη διαδικασια να ξεκινησω φαρμακα απο τωρα...ειμαι πολυ μικρη(26) και τα φοβαμαι λιγο....

δύσκολο αυτό που περνάς...αλλά αν μπορείς προσπάθησε όσο γίνεται για το παιδάκι σου...
όπως είπε η emy οι ορμόνες γίνονται ότι να ναι μετά τη γέννα και σε επηρεάζουν.....
είχες και πριν μείνεις έγγυος φάσεις με νεύρα?
δεν ξέρω κατά πόσο έχεις συζητήσει για το πως νιώθεις με τον άντρα σου, προφανώς βλέπει τη συμπεριφορά σου και καταλαβαίνει ότι κάτι τρέχει.....ίσως μπορεί να σε στηρίξει και να σε βοηθήσει... άλλους ανθρώπους έχεις να μιλήσεις για το τι σ απασχολέι?
επιπλέον ίσως θα σε βοηθούσε να ασχοληθείς με κάποια δραστηριότητα που θα σου δίνει ενέργεια και χαρά....

ίσως θα μπορούσες να κοιτάξεις για κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας στην περιοχή σου όπου μπορεί να σου δωθεί βοήθεια από ψυχολόγο χωρίς να πρέπει να πληρώσεις....
*ένας ψυχίατρος δεν δίνει απαραίτητα φάρμακα... παραμόνο όταν είναι απαραίτητο (ή τουλάχιστον θα πρεπε να γίνεται έτσι)

Ο αντρας μου εχει μεγαλο μεριδιο ευθυνης που ειμαι ετσι...ΓΝΩΜΗ μου!!!!Συνεχως απ οταν γεννησα δεν με πλησιαζε επειδη ειχα τα κιλα της εγκυμοσυνης,ειναι ψυχαναγκαστικος με τα χρημματα και υποχονδρος με τις δουλειες του σπιτιου ενω εγω θα μπορουσα να με χαρακτηρισω λιγο πιο χαλαρη,λιγο πιο χυμα σε καποια θεμματα...Παντα ημουν της αποψης να μην τρελαινομαστε για τετοια πραγματα κ εδινα παντα προτεραιοτητα στο να ειμαι καλα εγω κ ολα θα γινουν....Ηρθε στη ζωη μου κ προσπαθησε να με αλλαξει με το χειροτερο τροπο,κ επειδη τον λατρευα κ ημουν κ απογοητευμενη απο σχεσεις δεν αντιδρουσα....Απλα δεν αντεχω αλλο να κανω οτι γουσταρει...Εχουν συσσωρευτει πολλα πια,που τωρα κ κατι απλο να συμβει ξεσπαω....Γενικα παντα ημουν λιγο νευρικη απο μικρη...Φιλους καλους δεν εχω μονο γνωστους πια...

Εχω ηδη ψαξει στο ιντερνετ κ τα βρηκα...Μηπως μπορεις να μου πεις αν ξερεις βεβαια,θα παρω κ θα τους πω τι ακριβως???θελω ενα ραντεβου με ψυχολογο?με ψυχιατρο?θα με ρωτησουν τι εχω???δεν ξερω καθολου

Quote:

---

Originally Posted by jule

Εχω ηδη ψαξει στο ιντερνετ κ τα βρηκα...Μηπως μπορεις να μου πεις αν ξερεις βεβαια,θα παρω κ θα τους πω τι ακριβως???θελω ενα ραντεβου με ψυχολογο?με ψυχιατρο?θα με ρωτησουν τι εχω???δεν ξερω καθολου

---

δεν ξέρω ακριβώς τι λένε... (μια από αυτές τις μέρες σκέφτομαι να πάρω κι εγώ) αλλά φαντάζομαι ότι τους λες ότι θες να μιλήσεις με κάποιον ψυχολόγο κι αν θέλουν τίποτα άλλο θα σου πουν εκείνοι...

Quote:

---

Originally Posted by jule

Ο αντρας μου εχει μεγαλο μεριδιο ευθυνης που ειμαι ετσι...ΓΝΩΜΗ μου!!!!Συνεχως απ οταν γεννησα δεν με πλησιαζε επειδη ειχα τα κιλα της εγκυμοσυνης,ειναι ψυχαναγκαστικος με τα χρημματα και υποχονδρος με τις δουλειες του σπιτιου ενω εγω θα μπορουσα να με χαρακτηρισω λιγο πιο χαλαρη,λιγο πιο χυμα σε καποια θεμματα...Παντα ημουν της αποψης να μην τρελαινομαστε για τετοια πραγματα κ εδινα παντα προτεραιοτητα στο να ειμαι καλα εγω κ ολα θα γινουν....Ηρθε στη ζωη μου κ προσπαθησε να με αλλαξει με το χειροτερο τροπο,κ επειδη τον λατρευα κ ημουν κ απογοητευμενη απο σχεσεις δεν αντιδρουσα....Απλα δεν αντεχω αλλο να κανω οτι γουσταρει...Εχουν συσσωρευτει πολλα πια,που τωρα κ κατι απλο να συμβει ξεσπαω....Γενικα παντα ημουν λιγο νευρικη απο μικρη...Φιλους καλους δεν εχω μονο γνωστους πια...

---

Δυστυχώς απότι φαίνεται η σχέση σας δεν ήταν και στα καλύτερα της και όσο να ναι μία εγγυμοσύνη και μια γέννα ταράζουν πιο πολύ τα νερά....
Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι ευλογία, αλλά ίσωςχρειάζονται αντοχές....κι αν δεν έχεις συμπαράσταση και βοήθεια είναι ακόμα πιο δύσκολο...

Με την οικογέννεια σου μιλάς? πως είναι η σχέση σας?

Ε ενταξει μιλαω αλλα μη φανταστεις...Η μαμα μου μου εχει προτεινει παρα πολλες φορες να επισκεφτω καποιον ειδικο κ να βγαλω απο μεσα μου οτι με βασανιζει....Κ εκεινη επισης επισκεφτεται ψυχολογο γτ εχει περασει πολλα στη ζωη της....
Εδω στην αθηνα ειμαι μονη μου...Δεν εχω καμια βοηθεια στο μαγαλωμα του μωρου κ εχω κλειστει παρα μα παρα πολυ...Ειναι κ αυτη η κριση που δεν μπορουμε να παμε πουθενα...Ανυπομονω να φτιαξει λιγο ο καιρος να βγαινω βολτες με το καροτσακι.....Τωρα ομως που να παω????

πιστεύω ότι η μητέρα σου όσο και να μην μιλάτε θα σε καταλαβαίνει ως ένα βαθμό..... άν μένει κάπου κοντά σου μπορείς να της αφήνεις το παιδί λίγο να χαλαρώσεις....αν μένει μακριά θα μπορούσες να πάρεις το παιδί και να πάτε ένα σαββατοκύριακο.....
νομίζω ότι έχεις ανάγκη να έρθεις σε επαφή και να επικοινωνίσεις με άλλους ανθρώπους.... στη δουλειά μιλάς με τους συναδέλφους σου? επίσης άλλα πράγματα εκτός από σπίτι δουλειά κάνεις? γιατί θεωρώ ότι θα σε βοηθούσε να ξεσκάσεις κάτι τέτοιο..
δεν ξέρω κιόλας αν πιστεύεις ότι μπορεί να βελτιωθεί η σχέση σου με τον άντρα σου, νομίζω ότι θα ήσουν καλύτερα...να σε ρωτήσω και κάτι άλλο...ο άντρας σου ήθελε να κάνετε παιδι?
δύσκολο να πας κάπου λόγω κρίσης...κι ειδικά με το παιδί τώρα που κάνει κρύο θα πρέπει να είσαι σε κλειστούς χώρους και είναι επικίνδυνο για ιώσεις κλπ

*έχω την αίσθηση ότι σου έχω κάνει ένα εκατομμύριο ερωτήσεις...αν σε ενοχλεί πες το μου...κι αν δε θες μην απαντάς....

οχι καθολου δεν με ενοχλουν οι ερωτησεις...η μαμα μου μενει 3 ωρες μακρυα....ειναι δυσκολο να της αφησω το μωρο κ εχω κ αρκετο καιρο να παω χωριο...στη δουλεια πηγα πριν 3 βδομαδες πιο πριν ειχα αδεια ανατροφης οπως καταλαβαινεις πρεπει να προσαρμοστω λιγο κ σ αυτο....καποιο χομπι δεν εχω αλλα θελω να αρχισω χορο θα δω αν τα καταφερω λογω τι αλλο?οικονομικων....επισης θα ηθελα να μαθω κιθαρα αλλα δεν περισσευει ρε γαμωτο τιποτα για ολα αυτα που θα με εκαναν να νιωσω καλα....

αυτό με το χορό είναι πολύ ωραία ιδέα και μια καλή αρχή!! εκτός του ότι σου αρέσει, η κίνηση βοηθάει πολύ στο να νιώθεις καλά!
και όσο για τα χρηματα μπορείς να βρεις στο internet αρκετές προσφορές από σχολές χορού....

jule, γεια σου.
περνας δυσκολα.
αναζητησε ενα κεντρο ψυχικης υγειας για να δεις ψυχολογο.
αν χρειαστει θα σε παραπεμψει σε ψυχιατρο.
οσο για τν αντρα σου προσπαθησε να αποστασιοποιηθεις.
εξησε του πως νιωθεις.
αν καταλαβει, καλως.

ειναι κριμα για το μωρακι σου να μν μπορεις να του αφοσιωθεις.
ωστοσο μν νιωθεις τυψεις.
πολλες μητερες βρεθηκαν στη θεση.
ειναι ασχημο κ επωδυνο να νιωθεις τυψεις.
επισης δυσχαιρενει την κατασταση σου.

ευχομαι να νιωσεις καλυτερα.