Δύσκολοι αποχωρισμοί: ο αδελφός μου...

Λοιπόν...δεν ξέρω αν θα εκφράσω σωστά τα όσα σκέφτομαι λόγω συναισθηματικής φόρτισης αλλά θα προσπαθήσω...πώς χειρίζεσαι την κατάσταση όταν ο αδελφός σου που δεν έχετε χωριστεί σχεδόν ποτέ από τότε που ήσασταν παιδιά αποφασίζει ότι ήρθε πλέον η ώρα να εγκαταλείψει το πατρικό σας; Θέλω να πω το εξής: εγώ προσωπικά δεν θέλω να φύγει! :( Το ξέρω όμως ότι είναι εγωιστικό και γι' αυτό το λόγο δεν πρόκειται να εκδηλώσω ξεκάθαρα αυτή μου την επιθυμία αλλά και για το λόγο ότι θέλω να είναι ευτυχισμένος και δεν σκοπεύω να σταθώ εμπόδιο σ' αυτό αλλά και γιατί καταλαβαίνω ότι είναι η ώρα να πάρει πλέον εντελώς τη ζωή του στα χέρια του και να ζήσει ανεξάρτητος και μόνος...είναι απολύτως λογικό να το θέλει...και τον υποστηρίζω σ' αυτό αλλά δεν παύει να με πονάει...κι αυτό που θέλω από σας είναι να μου πείτε πως μπορώ να διαχειριστώ αυτά τα τόσο οδυνηρά συναισθήματα... :( Μπροστά του δεν δείχνω τίποτα...μόνο χαρά, την οποία όντως νιώθω για εκείνον αλλά όταν μένω μόνη μου νιώθω και θλίψη που θα φύγει και μερικές φορές κλαίω...δεν πρόκειται να αφήσω να με δει να κλαίω αλλά θέλω να σταματήσω να το κάνω...για το δικό μου καλό...μπορεί να με βοηθήσει κανείς;

εμπλεξες κυκνακι! κι εγω στην ιδια κατασταση ειμαι!
απλα να εισαι χαρουμενη για κεινον ;)
για το καλυτερο του παει εκει που παει :) και αυτο δεν σημαινει πως θα τον χασεις για παντα :)

Quote:

---

Originally Posted by BloodyKate

εμπλεξες κυκνακι! κι εγω στην ιδια κατασταση ειμαι!
απλα να εισαι χαρουμενη για κεινον ;)
για το καλυτερο του παει εκει που παει :) και αυτο δεν σημαινει πως θα τον χασεις για παντα :)

---

συμφωνώ απόλυτα κι εγώ με την κέητ και συμπάσχω μαζί σου κυκνάκι μου.
Δύσκολες ώρες-τί μου θύμισες!-αυτές του αποχωρισμού.

Μηπως το εχετε δει με τα αδερφια σας σαν υποκαταστατο σχεσης? Βρειτε εναν αντρα που να ειναι μονο για σας βρε κοριτσια και ο αδερφος με τπτ δεν μπορει να ειναι αυτος :)

Quote:

---

Originally Posted by BloodyKate

εμπλεξες κυκνακι! κι εγω στην ιδια κατασταση ειμαι!
απλα να εισαι χαρουμενη για κεινον ;)
για το καλυτερο του παει εκει που παει και αυτο δεν σημαινει πως θα τον χασεις για παντα :)

---

Για εκείνον είμαι χαρούμενη φυσικά...αλήθεια κι ας μη φαίνεται...για μένα όμως πονάω και πονάω πολύ, δεν θέλω να φύγει... :( Φοβάμαι...όλα αλλάζουν, όλοι προχωράνε προς μια καλύτερη ζωή κι εγώ μένω να σαπίζω εδώ και να βλέπω αυτούς που αγαπάω να φεύγουν και να με αφήνουν μόνη μου και φοβάμαι...
Πέραν του συναισθήματος τώρα, το ξέρω ότι μάλλον δεν θα τον χάσω για πάντα αλλά δεν είναι καλή στιγμή για να φύγει τώρα, χειρότερη δεν θα μπορούσε να διαλέξει και δεν ξέρω τι να κάνω... :(

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Μηπως το εχετε δει με τα αδερφια σας σαν υποκαταστατο σχεσης? Βρειτε εναν αντρα που να ειναι μονο για σας βρε κοριτσια και ο αδερφος με τπτ δεν μπορει να ειναι αυτος :)

---

Καμία σχέση με υποκατάστατο σχέσης...απλά ο αδελφός μας είναι ο μόνος άντρας τον οποίο μπορούμε να εμπιστευόμαστε πραγματικά ότι μας αγαπάει, ότι μας προστατεύει κι ότι δεν θα μας κάνει κακό...εκτός από τα όσα μας συνδέουν σαν παιδιά, οι αναμνήσεις μας...εγώ έτσι το βλέπω...

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

συμφωνώ απόλυτα κι εγώ με την κέητ και συμπάσχω μαζί σου κυκνάκι μου.
Δύσκολες ώρες-τί μου θύμισες!-αυτές του αποχωρισμού.

---

Να 'σαι καλά, χρειάζομαι κάποιον να με καταλαβαίνει και να μπορώ να εκφραστώ χωρίς να βλάψω τον αδελφό μου...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Καμία σχέση με υποκατάστατο σχέσης...απλά ο αδελφός μας είναι ο μόνος άντρας τον οποίο μπορούμε να εμπιστευόμαστε πραγματικά ότι μας αγαπάει, ότι μας προστατεύει κι ότι δεν θα μας κάνει κακό...εκτός από τα όσα μας συνδέουν σαν παιδιά, οι αναμνήσεις μας...εγώ έτσι το βλέπω...

---

Συνειδοποιεις βεβαια πως ο αδερφος σου καποια στιγμη θα αποσχιστει απο την οικογενεια και θα κανει δικια του...

Είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωης Κυκνακι ο αποχωρισμός, ειναι η φυσική πορεια για μια οικογενεια, ο καθενας καποια στιγμη ανεξαρτητοποιείται και ξεκινα να φτιαχνει τη δική του ζωή. Αρραβωνιάστηκε, γι αυτο φεύγει ή απλά θέλει να ζησει μόνος να ξεκινησει τη δικη του ζωη? θα προτιμούσες να τον έβλεπες προσκολλημένο στο σπίτι και στους γονεις και χωρις κανενα ενδιαφερον να προχωρησει τη δικη του ζωη? σίγουρα όχι, η θετικη πλευρα του αποχωρισμού ειναι το ότι σαν άντρας στάθηκε στα πόδια του και ξεκινα τη δική του ζωή, μέσα σου προσπάθησε να δώσεις παραπανω σημασια σ αυτο το θετικο κομμάτι του αποχωρισμού.
Καταλαβαινω ότι στην προσωπικη σου ζωη βρίσκεσαι σε δύσκολη φάση και θα τον προτιμουσες τωρα κοντα σου, στο σπιτι, γι αυτο και ο εντονος συναισθηματισμος σου. Αυτο που εχεις στο εξης να κανεις ειναι να κρατησεις μια πολύ καλή επικοινωνια μαζι του, αν θες μιλα του για το πως νοιωθεις που φευγει, ετσι το ενδιαφερον του για σενα θα ειναι ακομα πιο ψηλο, παίρνε πρωτοβουλιες στο να βρεθειτε, να τον επισκεφθεις κλπ. Εισαι στα πρωτα σταδια του αποχωρισμου, με τον καιρο θα το ξεπερασεις. Εχω ζησει προσφατα παρομοια φαση. Ο χρονος επουλωνει τις πληγες, σε λιγο καιρο δε θα ναι τοσο έντονο, χειριστου όμως με τροπο, αμα εξαιρεσεις το χωρο επικοινωνικα και συναισθηματικα δε σας χωριζει τιποτα. Θα ρθει και για σενα κατι καλο στη ζωη σου, απλά θα κανεις υπομονή, και τοτε θα κανεις και εσυ την κινηση, θα εισαι όμως ευτυχισμενη γι αυτο.

Καλημέρα Κύκνε. Μα το να φύγει από τον ίδιο χώρο πρώτα πρώτα δε σημαίνει αυτόματα αποχωρισμό. Μετά, έχεις σκεφτεί πως και σένα μπορεί να ωφελήσει η αποκοπή αυτή λιγάκι?
Γιατί καμιά φορά η οικογένειά μας γίνεται ο κόσμος μας, αλλά ο κόσμος δεν είναι όλος η οικογένειά μας, ε?
Δείξε του ότι λυπάσαι που φεύγει, δεν πειράζει, αλλά δείξε του επίσης πως ταυτόχρονα χαίρεσαι γι αυτόν, όπως το έγραψες ήδη. Θα καταλάβει, γιατί είναι πολύ πιθανό να αισθάνεται και κείνος έτσι, διχασμένος ανάμεσα σε χαρά και λύπη, και συ να μην το ξέρεις, απλά. Και μετά σκέψου πως μπορεί ο χρόνος σας να μειωθεί, αλλά μπορεί να γίνει πιο ποιοτικός, θα το φτιάξετε αφού αγαπάει ο ένας τον άλλον.

Ναι εμένα μένει από κάτω με οικογένεια δε με αγαπούσε,ούτε με αγάπησε ποτέ οπότε δεν έχω κ πείρα για να γράψω,απλά τον αγαπώ πολύ θα ήθελα να είναι δίπλα μου εδώ κ πολλά χρόνια αλλά ποτέ δε κατάλαβε ή δε κατάλαβα

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Συνειδοποιεις βεβαια πως ο αδερφος σου καποια στιγμη θα αποσχιστει απο την οικογενεια και θα κανει δικια του...

---

Φυσικά κι αυτό θέλω για εκείνον αν φυσικά αυτό θα τον κάνει ευτυχισμένο...αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάψουμε κι εμείς να είμαστε οικογένεια...πάντα θα είμαστε...

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωης Κυκνακι ο αποχωρισμός, ειναι η φυσική πορεια για μια οικογενεια, ο καθενας καποια στιγμη ανεξαρτητοποιείται και ξεκινα να φτιαχνει τη δική του ζωή. Αρραβωνιάστηκε, γι αυτο φεύγει ή απλά θέλει να ζησει μόνος να ξεκινησει τη δικη του ζωη? θα προτιμούσες να τον έβλεπες προσκολλημένο στο σπίτι και στους γονεις και χωρις κανενα ενδιαφερον να προχωρησει τη δικη του ζωη? σίγουρα όχι, η θετικη πλευρα του αποχωρισμού ειναι το ότι σαν άντρας στάθηκε στα πόδια του και ξεκινα τη δική του ζωή, μέσα σου προσπάθησε να δώσεις παραπανω σημασια σ αυτο το θετικο κομμάτι του αποχωρισμού.
Καταλαβαινω ότι στην προσωπικη σου ζωη βρίσκεσαι σε δύσκολη φάση και θα τον προτιμουσες τωρα κοντα σου, στο σπιτι, γι αυτο και ο εντονος συναισθηματισμος σου. Αυτο που εχεις στο εξης να κανεις ειναι να κρατησεις μια πολύ καλή επικοινωνια μαζι του, αν θες μιλα του για το πως νοιωθεις που φευγει, ετσι το ενδιαφερον του για σενα θα ειναι ακομα πιο ψηλο, παίρνε πρωτοβουλιες στο να βρεθειτε, να τον επισκεφθεις κλπ. Εισαι στα πρωτα σταδια του αποχωρισμου, με τον καιρο θα το ξεπερασεις. Εχω ζησει προσφατα παρομοια φαση. Ο χρονος επουλωνει τις πληγες, σε λιγο καιρο δε θα ναι τοσο έντονο, χειριστου όμως με τροπο, αμα εξαιρεσεις το χωρο επικοινωνικα και συναισθηματικα δε σας χωριζει τιποτα. Θα ρθει και για σενα κατι καλο στη ζωη σου, απλά θα κανεις υπομονή, και τοτε θα κανεις και εσυ την κινηση, θα εισαι όμως ευτυχισμενη γι αυτο.

---

Το ξέρω αυτό Γιάννη…ότι είναι η φυσική πορεία της ζωής κάποια στιγμή ο καθένας να πάρει το δρόμο του…όχι, δεν αρραβωνιάστηκε αλλά θέλει να μείνει μόνος του…κι είναι πολύ λογικό στην ηλικία του, δεν είναι πια παιδί όσο κι αν εγώ τον βλέπω πάντα σαν τον μικρό μου αδερφό…κι εννοείται ότι δεν θα ήθελα να τον βλέπω προσκολλημένο στους γονείς μας που δεν είναι άλλωστε, είναι ήδη ανεξάρτητος και οικονομικά και σαν χαρακτήρας άσχετα αν ακόμα μένει μαζί μας…κι όντως το ότι θα σταθεί πια εξ’ ολοκλήρου στα πόδια του σαν άντρας είναι κάτι που με κάνει να νιώθω χαρά και περηφάνεια για εκείνον :) Απλά φοβάμαι που θα φύγει και νιώθω ανασφάλεια..

Ο έντονος συναισθηματισμός μου δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι περνάω δύσκολα, καταρχήν έτσι είναι ο χαρακτήρας μου και κατά δεύτερον είμαστε πολύ δεμένοι από μικρά παιδιά γι’ αυτό και στεναχωριέμαι τόσο πολύ…

Το θεωρείς σωστό να του πω ότι στεναχωριέμαι που θα φύγει; Εσύ αν είχες αδελφή (δεν ξέρω αν έχεις) θα ήθελες να σου το πει αυτό ή θα προτιμούσες να στο κρύψει για να μην σου χαλάσει τη χαρά σου για την καινούρια σου ζωή; Όσον αφορά εμένα ακόμα και τίποτα να μην έρθει στη ζωή μου, σκοπεύω να την κάνω την κίνηση ακόμα και μόνη…

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Καλημέρα Κύκνε. Μα το να φύγει από τον ίδιο χώρο πρώτα πρώτα δε σημαίνει αυτόματα αποχωρισμό. Μετά, έχεις σκεφτεί πως και σένα μπορεί να ωφελήσει η αποκοπή αυτή λιγάκι?
Γιατί καμιά φορά η οικογένειά μας γίνεται ο κόσμος μας, αλλά ο κόσμος δεν είναι όλος η οικογένειά μας, ε?
Δείξε του ότι λυπάσαι που φεύγει, δεν πειράζει, αλλά δείξε του επίσης πως ταυτόχρονα χαίρεσαι γι αυτόν, όπως το έγραψες ήδη. Θα καταλάβει, γιατί είναι πολύ πιθανό να αισθάνεται και κείνος έτσι, διχασμένος ανάμεσα σε χαρά και λύπη, και συ να μην το ξέρεις, απλά. Και μετά σκέψου πως μπορεί ο χρόνος σας να μειωθεί, αλλά μπορεί να γίνει πιο ποιοτικός, θα το φτιάξετε αφού αγαπάει ο ένας τον άλλον.

---

Γεια σου Βροχούλα :) Τι εννοείς ότι το ότι θα φύγει από το σπίτι δεν σημαίνει αυτόματα αποχωρισμό; Γιατί κάτι δεν πιάνω εδώ νομίζω…επίσης, εμένα πώς να με ωφελήσει αυτό;

Δεν πειράζει να του δείξω ότι λυπάμαι που φεύγει; Είσαι σίγουρη; Εγώ ακόμα κι όταν παρουσιάστηκε που είχα στεναχωρηθεί πολύ κι έκλαιγα δεν τον άφησα να με δει…το προηγούμενο βράδυ πριν φύγει για τη μονάδα του όταν ήθελα να κλάψω πήγαινα στο δωμάτιο μου κι όταν πήγαινα να τον δω και να του μιλήσω όσο ετοίμαζε τα πράγματα του, του χαμογελούσα…δεν ήθελα να φύγει ειδικά για κάτι ζόρικο όπως είναι η θητεία και να έχει και την έγνοια μου…λες αλήθεια να αισθάνεται κι αυτός μοιρασμένος ανάμεσα σε χαρά και λύπη; Εκπλήσσομαι λίγο που το ακούω…και τέλος τι εννοείς ότι ο χρόνος μας θα γίνει πιο ποιοτικός; Και πώς γίνεται αυτό;

Συγγνώμη για τις πολλές ερωτήσεις αλλά η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη για μένα και δεν ξέρω πώς να τη χειριστώ ακόμα κι αν το ήξερα ότι θα γίνει αυτό…

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Το θεωρείς σωστό να του πω ότι στεναχωριέμαι που θα φύγει; Εσύ αν είχες αδελφή (δεν ξέρω αν έχεις) θα ήθελες να σου το πει αυτό ή θα προτιμούσες να στο κρύψει για να μην σου χαλάσει τη χαρά σου για την καινούρια σου ζωή; Όσον αφορά εμένα ακόμα και τίποτα να μην έρθει στη ζωή μου, σκοπεύω να την κάνω την κίνηση ακόμα και μόνη…

---

Καλημερα Κύκνε, η απαντησ μου στο θεμα σου ήταν μεσα από δικό μου παρόμοιο βιωμα το καλοκαιρι που περασε, με τον αδερφο που εφυγε απ το σπιτι επειδη αρραβωνιαστηκε. Όπως σου λέει και η RainAndWind και συμφωνω μαζι της ''Δείξε του ότι λυπάσαι που φεύγει, δεν πειράζει, αλλά δείξε του επίσης πως ταυτόχρονα χαίρεσαι γι αυτόν'', έστω με τροπο, να πάρει το μνμα. Αυτο ισως σας δεσει ακόμα περισσότερο και η εγνοια του για σενα να ναι μεγαλύτερη. Μπορει να μην το εχει καταλαβει ότι σκεφτεσαι μ αυτο τον τροπο γι αυτο θα πρεπει να τον κανεις να το καταλαβει. Και κρατησε επικοινωνια, πρωτοβουλίες και συνδεση όπως σου ειπα πιο πριν με τροπο ώστε μονο ο διαφορετικος χωρος να σας χωριζει. Εσύ να κανεις την ίδια κίνηση όταν θα εισαι ετοιμη, μαλλο όταν θα εισαι με καποιον που πραγματικα αγαπας και ξερεις ότι θα εισαι ευτυχισμενη μαζι του. Ο συναισθηματισμος που σε διακρινει σαν άνθρωπο ίσως σου κανει δυσκολο το να μενεις μονη, θες ανθρωπους διπλα σου. Η διαμονη με τους γονεις ανεξαρτητα από τα προβληματα και προστριβες μαζι τους μας καλύπτει συναισθηματικα συν στα δυσκολα ασχετως αν όλοι το υποτιμαμε και εχουμε την ταση φυγης, επειδη το εχουμε εστω υποσυνείδητα για δεδομενο και ετσι δεν καθομαστε να εκτιμησουμε την αξια του. Γι αυτο την κίνηση να την κάνεις μόνο όταν θα εισαι βεβαιη.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Καλημερα Κύκνε, η απαντησ μου στο θεμα σου ήταν μεσα από δικό μου παρόμοιο βιωμα το καλοκαιρι που περασε, με τον αδερφο που εφυγε απ το σπιτι επειδη αρραβωνιαστηκε. Όπως σου λέει και η RainAndWind και συμφωνω μαζι της ''Δείξε του ότι λυπάσαι που φεύγει, δεν πειράζει, αλλά δείξε του επίσης πως ταυτόχρονα χαίρεσαι γι αυτόν'', έστω με τροπο, να πάρει το μνμα. Αυτο ισως σας δεσει ακόμα περισσότερο και η εγνοια του για σενα να ναι μεγαλύτερη. Μπορει να μην το εχει καταλαβει ότι σκεφτεσαι μ αυτο τον τροπο γι αυτο θα πρεπει να τον κανεις να το καταλαβει. Και κρατησε επικοινωνια, πρωτοβουλίες και συνδεση όπως σου ειπα πιο πριν με τροπο ώστε μονο ο διαφορετικος χωρος να σας χωριζει. Εσύ να κανεις την ίδια κίνηση όταν θα εισαι ετοιμη, μαλλο όταν θα εισαι με καποιον που πραγματικα αγαπας και ξερεις ότι θα εισαι ευτυχισμενη μαζι του. Ο συναισθηματισμος που σε διακρινει σαν άνθρωπο ίσως σου κανει δυσκολο το να μενεις μονη, θες ανθρωπους διπλα σου. Η διαμονη με τους γονεις ανεξαρτητα από τα προβληματα και προστριβες μαζι τους μας καλύπτει συναισθηματικα συν στα δυσκολα ασχετως αν όλοι το υποτιμαμε και εχουμε την ταση φυγης, επειδη το εχουμε εστω υποσυνείδητα για δεδομενο και ετσι δεν καθομαστε να εκτιμησουμε την αξια του. Γι αυτο την κίνηση να την κάνεις μόνο όταν θα εισαι βεβαιη.

---

"ώστε μονο ο διαφορετικος χωρος να σας χωριζει"...πολύ μου άρεσε αυτό που είπες... :)
Όμως έχω μια ερώτηση: εγώ γιατί να περιμένω σώνει και καλά έναν άντρα για να φύγω από το σπίτι μου και να ζήσω μόνη; Ναι, όντως θα μου είναι δύσκολο το να μείνω μόνη μου και το ξέρω ειδικά εφόσον φοβάμαι να είμαι μόνη τη νύχτα αλλά δεν μπορώ να περιμένω αν και πότε θα βρεθεί κάποιος που να αξίζει και που θα με κάνει ευτυχισμένη...κι ως τότε να σαπίζω εδώ, ειδικά τώρα που θα φύγει κι ο αδελφός μου που ήταν ένας λόγος που με κρατούσε εδώ για να μην χωριστούμε...τέλος, όσον αφορά τη διαμονή με τους γονείς δεν με καλύπτει σχεδόν καθόλου συναισθηματικά, πίστεψε με...γι΄αυτό και θέλω να φύγω κι ας ξέρω ότι θα ζοριστώ...συναισθηματικά και ψυχολογικά ζορίζομαι περισσότερο όσο μένω μαζί τους...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

"ώστε μονο ο διαφορετικος χωρος να σας χωριζει"...πολύ μου άρεσε αυτό που είπες... :)
Όμως έχω μια ερώτηση: εγώ γιατί να περιμένω σώνει και καλά έναν άντρα για να φύγω από το σπίτι μου και να ζήσω μόνη; Ναι, όντως θα μου είναι δύσκολο το να μείνω μόνη μου και το ξέρω ειδικά εφόσον φοβάμαι να είμαι μόνη τη νύχτα αλλά δεν μπορώ να περιμένω αν και πότε θα βρεθεί κάποιος που να αξίζει και που θα με κάνει ευτυχισμένη...κι ως τότε να σαπίζω εδώ, ειδικά τώρα που θα φύγει κι ο αδελφός μου που ήταν ένας λόγος που με κρατούσε εδώ για να μην χωριστούμε...τέλος, όσον αφορά τη διαμονή με τους γονείς δεν με καλύπτει σχεδόν καθόλου συναισθηματικά, πίστεψε με...γι΄αυτό και θέλω να φύγω κι ας ξέρω ότι θα ζοριστώ...συναισθηματικά και ψυχολογικά ζορίζομαι περισσότερο όσο μένω μαζί τους...

---

Αν πιστευεις στο παραμυθι για την ωραια κοιμωμενη...Πιο καλα βρες κανα Σρεκ να σε σωσει απο τον πυργο σου και ας ειναι τερας...

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Αν πιστευεις στο παραμυθι για την ωραια κοιμωμενη...Πιο καλα βρες κανα Σρεκ να σε σωσει απο τον πυργο σου και ας ειναι τερας...

---

Δεν πιστεύω σε κανένα παραμύθι κι αυτό είναι εμφανές από την απάντηση μου προς τον Γιάννη...κάτι ρεαλιστικό και κάποια εφικτή/χειροπιαστή λύση έχεις να προτείνεις; Ειδάλλως, μην σπαμάρεις...αν θελήσω να μου πούνε παραμυθάκι θα ανοίξω σχετικό θέμα...ευχαριστώ...

Κυκνε, απο τη στιγμη που αισθανεσαι οτι το οικογενειακο σου περιβαλλον δε σε καλυπτει συναισθηματικα και ψυχικα αλλα αντιθετως σε ζοριζει, θα μπορουσες να ζητησεις απ'τον αδερφο σου να μεινεις για λιγο καιρο μαζι του στη νεα του κατοικια ωσπου ν'αντλησεις τη δυναμη να μεινεις και μονη σου στη συνεχεια σ'ενα δικο σου σπιτι εχοντας αποκτησει πλεον την ανεξαρτησια σου!
Και φυσικα δε χρειαζεται να βρεις καποιον συντροφο ωστε να μετακομισεις... αυτο που χρειαζεται ειναι ν'αντιμετωπισεις τις φοβιες που λες οτι εχεις και ειμαι σιγουρη οτι με τη συμβολη ειδικου αλλα και με τη δικη σου θεληση και βουληση, θα εισαι ετοιμη ν'ανοιξεις κι εσυ διαπλατα τα φτερα σου :)

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

Κυκνε, απο τη στιγμη που αισθανεσαι οτι το οικογενειακο σου περιβαλλον δε σε καλυπτει συναισθηματικα και ψυχικα αλλα αντιθετως σε ζοριζει, θα μπορουσες να ζητησεις απ'τον αδερφο σου να μεινεις για λιγο καιρο μαζι του στη νεα του κατοικια ωσπου ν'αντλησεις τη δυναμη να μεινεις και μονη σου στη συνεχεια σ'ενα δικο σου σπιτι εχοντας αποκτησει πλεον την ανεξαρτησια σου!
Και φυσικα δε χρειαζεται να βρεις καποιον συντροφο ωστε να μετακομισεις... αυτο που χρειαζεται ειναι ν'αντιμετωπισεις τις φοβιες που λες οτι εχεις και ειμαι σιγουρη οτι με τη συμβολη ειδικου αλλα και με τη δικη σου θεληση και βουληση, θα εισαι ετοιμη ν'ανοιξεις κι εσυ διαπλατα τα φτερα σου :)

---

Του το είχα πει αλλά είχε πει ότι θέλει να μείνει εντελώς μόνος του...πριν πολύ καιρό αυτό...λες κάποια στιγμή να του την ξανακάνω την ερώτηση μήπως και το ξανασκεφτεί στο μεταξύ όσο ετοιμάζουμε το σπίτι; Έχει δουλειά να γίνει ακόμα...Απλά να τον ρωτήσω, όχι να επιμείνω...αλλιώς έχω σκεφτεί μια άλλη εναλλακτική που μου πρότεινε μια φίλη...όχι να μείνω σ' εκείνη αλλά να πηγαίνω μερικές φορές σπίτι της τώρα που κι εκείνη μένει πλέον μόνη της...
Όσον αφορά τη φράση σου "θα εισαι ετοιμη ν'ανοιξεις κι εσυ διαπλατα τα φτερα σου" 1ον είναι πολύ όμορφη κι αισιόδοξη :) και 2ον σήμερα νιώθω αρκετά καλά, ήρεμη...αλλά άλλες φορές (τις περισσότερες θα έλεγα) νιώθω ότι δεν έχω πια φτερά, ότι έχουν σπάσει...το είχα γράψει και σ΄αυτό το ποστ πριν λίγο καιρό...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Νιώθω ότι έχουν σπάσει τα φτερά μου κι ότι θέλω να πετάξω και δεν μπορώ... :( Κι είναι αβάσταχτο...θέλω να πετάξω!!!! Και δεν έχω φτερά... :(

http://www.youtube.com/watch?v=AOwatCuUG10
Πάρε μαζί στο πέταγμα σου...μάθε με κι εμένα να πετώ, να μην έχω ανάγκη τα φτερά σου...

---

ΑΛΙΑ
σου περασε απ το μυαλο, οτι ισως ο αδερφος φευγει για να ειναι μονος η με την κοπελα του και οχι με την αδερφη του?

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ΑΛΙΑ
σου περασε απ το μυαλο, οτι ισως ο αδερφος φευγει για να ειναι μονος η με την κοπελα του και οχι με την αδερφη του?

---

Remedy, το είπα ήδη ότι φεύγει για να είναι μόνος του...εντάξει, η Άλια πιστεύω ότι απλά θέλησε να προτείνει μια συμβιβαστική λύση για να μην μου έρθει τόσο απότομα η αλλαγή, δεν εννοούσε ότι θα του φορτωθώ μια ζωή κι ούτε κι εγώ θα το ήθελα αυτό φυσικά...αλλά έστω ένα μήνα μόνο αν γινόταν να μείνω μαζί του μέχρι να συνηθίσω σιγά σιγά στην ιδέα ότι θα μείνω ολομόναχη ώστε όταν πάω στο σπίτι μου να μην φοβάμαι τόσο πολύ και μου έρθει όλο το σοκ κι η τρομάρα μαζεμένη θα ήταν πολύ καλό και μεγάλη βοήθεια για μένα...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Remedy, το είπα ήδη ότι φεύγει για να είναι μόνος του...εντάξει, η Άλια πιστεύω ότι απλά θέλησε να προτείνει μια συμβιβαστική λύση για να μην μου έρθει τόσο απότομα η αλλαγή, δεν εννοούσε ότι θα του φορτωθώ μια ζωή κι ούτε κι εγώ θα το ήθελα αυτό φυσικά...αλλά έστω ένα μήνα μόνο αν γινόταν να μείνω μαζί του μέχρι να συνηθίσω σιγά σιγά στην ιδέα ότι θα μείνω ολομόναχη ώστε όταν πάω στο σπίτι μου να μην φοβάμαι τόσο πολύ και μου έρθει όλο το σοκ κι η τρομάρα μαζεμένη θα ήταν πολύ καλό και μεγάλη βοήθεια για μένα...

---

ποια τρομαρα και σοκ , βρε κυκνος πια! μεγαλη γυναικα εισαι.
τοσος κοσμος μενουμε μονοι, δεν προκειται για καμια αγωνιωδη εμπειρια...
λες για σενα θα ηταν καλο.
αναρωτιεσαι αν ειναι και για εκεινον καλο η συναισθηματικη πιεση να του ζητας εντρομη να μεινεις μαζι του?
νομιζεις οτι ειναι τοσο ευκολο να σου πει απλα "οχι" αν δεν το θελει?
σεβασου την αποφαση του αν τον αγαπας.
εξαλλου απ οτι εχεις πει δεν μενεις μονη.μενεις στους γονεις σου.

ειμαι βεβαιη οτι σε ξερει αρκετα καλα ωστε να ξερει οτι προτιμας να μενετε μαζι.
αν το ηθελε κι αυτος θα στο ειχε προτεινει ο ιδιος. ενω αυτος στο εχει ηδη αρνηθει μια φορα. μην τον φερνεις σε τοσο δυσκολη θεση..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ποια τρομαρα και σοκ , βρε κυκνος πια! μεγαλη γυναικα εισαι.
τοσος κοσμος μενουμε μονοι, δεν προκειται για καμια αγωνιωδη εμπειρια...
λες για σενα θα ηταν καλο.
αναρωτιεσαι αν ειναι και για εκεινον καλο η συναισθηματικη πιεση να του ζητας εντρομη να μεινεις μαζι του?
νομιζεις οτι ειναι τοσο ευκολο να σου πει απλα "οχι" αν δεν το θελει?
σεβασου την αποφαση του αν τον αγαπας.
εξαλλου απ οτι εχεις πει δεν μενεις μονη.μενεις στους γονεις σου.

ειμαι βεβαιη οτι σε ξερει αρκετα καλα ωστε να ξερει οτι προτιμας να μενετε μαζι.
αν το ηθελε κι αυτος θα στο ειχε προτεινει ο ιδιος. ενω αυτος στο εχει ηδη αρνηθει μια φορα. μην τον φερνεις σε τοσο δυσκολη θεση..

---

Για μένα πρόκειται γιατί όπως έχω πει και στο παρελθόν, φοβάμαι πάρα πολύ να μένω μόνη μου σ' ένα άδειο σπίτι...π.χ. όσες φορές έχει τύχει να λείπουν όλοι από εδώ τη νύχτα για όλη τη νύχτα (γιατί έχει τύχει κάποιες φορές) εγώ τρομοκρατούμαι...επίσης όταν φύγει ο αδελφός μου θα φύγω κι εγώ άρα θα μένω μόνη μου...και στην αρχή θα δυσκολευτώ πάρα πολύ, θα φοβάμαι αλλά έτσι πρέπει να γίνει...γι' αυτό έλεγα μήπως και γίνεται να μείνω μαζί του μόνο για έναν μήνα... :( Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις/καταλαβαίνετε αλλά για μένα είναι αγωνιώδης εμπειρία και πολύ μάλιστα...όταν του το ζήτησα όμως δεν του το ζήτησα έντρομη, προσπάθησα να του το ζητήσω ήρεμα...και τώρα δεν είπα ότι θα του το ζητήσω ξανά απλά σκέψεις κάνω, τίποτα παραπάνω και προσπαθώ να βρω μια λύση για να ανταπεξέλθω στην απόφαση του... :(

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ΑΛΙΑ
σου περασε απ το μυαλο, οτι ισως ο αδερφος φευγει για να ειναι μονος η με την κοπελα του και οχι με την αδερφη του?

---

Μαλιστα μου περασε αλλα αν ημουν στη θεση του δε θα ειχα προβλημα να φιλοξενησω για ενα ορισμενο χρονικο διαστημα την αδερφη μου αφου θα εβλεπα οτι δεχεται πιεση απ'το οικογενειακο περιβαλλον και λογω φοβιων που ακομα δεν ειχε αντιμετωπισει δε θα μπορουσε να μεινει μονη της καπου!
Απο 'κει και περα βεβαια, εκεινος θα κρινει και θ'αποφασισει...

Παντως Κυκνε, ξαναπροτεινε του το αν θες με ηρεμο τροπο και χωρις να επιμενεις και βλεπεις...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Για μένα πρόκειται γιατί όπως έχω πει και στο παρελθόν, φοβάμαι πάρα πολύ να μένω μόνη μου σ' ένα άδειο σπίτι...π.χ. όσες φορές έχει τύχει να λείπουν όλοι από εδώ τη νύχτα για όλη τη νύχτα (γιατί έχει τύχει κάποιες φορές) εγώ τρομοκρατούμαι...επίσης όταν φύγει ο αδελφός μου θα φύγω κι εγώ άρα θα μένω μόνη μου...και στην αρχή θα δυσκολευτώ πάρα πολύ, θα φοβάμαι αλλά έτσι πρέπει να γίνει...γι' αυτό έλεγα μήπως και γίνεται να μείνω μαζί του μόνο για έναν μήνα... :( Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις/καταλαβαίνετε αλλά για μένα είναι αγωνιώδης εμπειρία και πολύ μάλιστα...όταν του το ζήτησα όμως δεν του το ζήτησα έντρομη, προσπάθησα να του το ζητήσω ήρεμα...και τώρα δεν είπα ότι θα του το ζητήσω ξανά απλά σκέψεις κάνω, τίποτα παραπάνω και προσπαθώ να βρω μια λύση για να ανταπεξέλθω στην απόφαση του... :(

---

εγω στην θεση σου θα εψαχνα την λυση στην ψυχικη θεραπεια και οχι στην πιεση στον αδερφο.
αλλα οπως ειπες, αλλο εσυ....

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

Μαλιστα μου περασε αλλα αν ημουν στη θεση του δε θα ειχα προβλημα να φιλοξενησω για ενα ορισμενο χρονικο διαστημα την αδερφη μου αφου θα εβλεπα οτι δεχεται πιεση απ'το οικογενειακο περιβαλλον και λογω φοβιων που ακομα δεν ειχε αντιμετωπισει δε θα μπορουσε να μεινει μονη της καπου!
Απο 'κει και περα βεβαια, εκεινος θα κρινει και θ'αποφασισει...

Παντως Κυκνε, ξαναπροτεινε του το αν θες με ηρεμο τροπο και χωρις να επιμενεις και βλεπεις...

---

Θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά πριν το κάνω...δεν θέλω να τον επιβαρύνω συναισθηματικά...άλλωστε τώρα πρέπει να είμαστε χαρούμενοι όσο ετοιμάζουμε το σπίτι και δεν θέλω να του το χαλάσω, τον βλέπω που χαίρεται και χαίρομαι κι εγώ μαζί του :) Σήμερα του εκδήλωσα την επιθυμία μου να πάμε να διαλέξουμε μαζί τα έπιπλα...για να του πω τη γνώμη μου εννοώ όταν λέω να τα διαλέξουμε μαζί... :) Να μια διαφορά μεταξύ αντρών και γυναικών: η γυναίκα ξέρει καλύτερα τι έπιπλο ταιριάζει και που και που πρέπει να μπει το κάθε έπιπλο :p Βέβαια εκείνος θα διαλέξει στην τελική αλλά αν θέλει κι εκείνος τη συμβολή μου θα χαρώ... :)

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

εγω στην θεση σου θα εψαχνα την λυση στην ψυχικη θεραπεια και οχι στην πιεση στον αδερφο.
αλλα οπως ειπες, αλλο εσυ....

---

Κι αυτό το κάνω αλλά είναι ακόμα πολύ νωρίς κι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν έχω τον χρόνο να περιμένω τα αποτελέσματα της ψυχικής θεραπείας που ίσως αργήσουν...μακάρι να γινόταν κάτι σε χρόνο dt αλλά δυστυχώς δεν γίνεται :( Και δεν του ασκώ πίεση, δεν το έχω αναφέρει ξανά από τότε...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά πριν το κάνω...δεν θέλω να τον επιβαρύνω συναισθηματικά...άλλωστε τώρα πρέπει να είμαστε χαρούμενοι όσο ετοιμάζουμε το σπίτι και δεν θέλω να του το χαλάσω, τον βλέπω που χαίρεται και χαίρομαι κι εγώ μαζί του :)
Ε δε λεω τωρα... ισως αργοτερα!
Σήμερα του εκδήλωσα την επιθυμία μου να πάμε να διαλέξουμε μαζί τα έπιπλα...για να του πω τη γνώμη μου εννοώ όταν λέω να τα διαλέξουμε μαζί... :) Να μια διαφορά μεταξύ αντρών και γυναικών: η γυναίκα ξέρει καλύτερα τι έπιπλο ταιριάζει και που και που πρέπει να μπει το κάθε έπιπλο :p Βέβαια εκείνος θα διαλέξει στην τελική αλλά αν θέλει κι εκείνος τη συμβολή μου θα χαρώ... :)
Μπαα δεν ισχυει κατι τετοιο εκ φυσεως βασει φυλου αλλα περισσοτερο γιατι η γυναικα εχει ταυτιστει με τον οικο και τα συναφη αλλα εξισου καλα μπορει ν'ανταπεξελθει κι ενας αντρας!
Ασε μην το αναλυουμε παλι αυτο κι εδω... εχουμε παρει στο κατοπι ολα τα thread lol
Λοιπον, καλη αρχη ευχομαι στον αδερφο σου!

---

...............

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

...............

---

Πφφ...άσε με να χαρώ με κάτι πια :p Ειδικά όσον αφορά αυτό το θέμα :p Θα φύγει που θα φύγει και στεναχωριέμαι, τουλάχιστον άσε με να νιώθω ότι μπορώ να προσφέρω κάτι...που το θέλω κιόλας φυσικά :o
Ευχαριστώ για την ευχή :D

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Πφφ...άσε με να χαρώ με κάτι πια :p Ειδικά όσον αφορά αυτό το θέμα :p Θα φύγει που θα φύγει και στεναχωριέμαι, τουλάχιστον άσε με να νιώθω ότι μπορώ να προσφέρω κάτι...που το θέλω κιόλας φυσικά :o
Ευχαριστώ για την ευχή :D

---

lol o.k. μη βαρατε δεσποινις...

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

lol o.k. μη βαρατε δεσποινις...

---

:( Δεν βαράωωω... :o

'Θα μου εκανε καλο' 'Θα με βοηθουσε επειδη φοβαμαι πολυ' 'Για μενα,για μενα,για μενα'..Οι περισσοτερες εκφρασεις σου σε αυτο το τοπικ ξεκινανε ετσι.
Δεν εχεις καταλαβει ποσο κουραστικο και πιεστικο μπορει να ειναι για τον αδερφο σου να αποτελει μονιμα το στηριγμα σου?
Μπορει να εχει κουραστει να θελει το χωρο του και το χρονο του.Σε αυτη τη φαση της ζωης του εχει αλλα ονειρα και μπορει να μη θελει αλλο να ασχολειται με τα ψυχολογικα σου και δεν το λεω με κακια.Αλλα επειδη το να εχεις ενα ατομο στο οικογενειακο σου περιβαλλον με ψυχολολογικα θεματα καποιες φορες ειναι αβασταχτο.
Σταματα να σκεφτεσαι τοσο εγωιστικα και επιτελους δες και την πλευρα του αλλου.Δεν εχουν γεννηθει ολοι για να σε βοηθανε μονιμα και με την παραμικρη ασημαντη αφορμη.Ο αδερφος σου εχει λογικα και αυτος τα προβληματα του.Μη τον επιβαρυνεις παραπανω.
Γνωμη μου

Τελικά μ' αυτά που ακούω, αντιλαμβάνομαι ότι πολύ κακώς καταπιέζω τα συναισθήματα μου κι ίσως να είμαι η μόνη που σκέφτομαι εκείνον και το κάνω αυτό...κι ίσως να πρέπει να τα εκφράσω κι εγώ τελικά, τί λέτε;
Επίσης, θέλω να πω ότι όσο περνάει ο καιρός και πλησιάζει εκείνη η ώρα αυτό που νιώθω είναι ένα ανάμεικτο συναίσθημα: χαρά επειδή συμβάλλω κι εγώ στο να ετοιμαστεί το σπίτι με τη γνώμη μου και το γούστο μου αλλά και μια πίκρα, μια θλίψη να το πω όταν μένω μόνη μου (όταν δεν είμαστε μαζί εννοώ) και σκέφτομαι ότι όλα αυτά τα κάνω για να τον "βοηθήσω" να φύγει...δεν ξέρω αν το εξήγησα καλά, δεν ξέρω κι εγώ η ίδια καλά καλά τι νιώθω πια, είμαι μπερδεμένη... :(

Ναι να εκφραζομαστε για τις αναγκες μας, αλλα οχι αν η "εκφραση" μας αυτη μπορει να λειτουργησει ανασταλτικα για την πορεια ενος ανθρωπου, αφου θα ναι εκφραση των δικων μας αδυναμιων και οχι πραγματικων αναγκων. Δεν πρεπει να ειμαστε βαριδια στους ανθρωπους, να τους κραταμε σε ενα μερος, σε ενα σπιτι, ή μεσα σε αυτο, σε μια σχεση, σε μια κατασταση και παει λεγοντας, επειδη φοβομαστε για αυτους, για μας, και αυτο το λεμε αγαπη. Πρεπει να τους δινουμε σπρωξια να φυγουν, να πεταξουν και να δυναμωσουν μονοι τους, και οχι με το μπλα μπλα μας και τους συναισθηματισμους μας να τους δημιουργουμε δευτερες σκεψεις, που μπορει να γινουν σε αυτους ενοχες και να οδηγησουν ακομα και σε πισωγυρισματα. Αυτο δεν ειναι αγαπη, αυτο ειναι κακος εγωισμος.

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Ναι να εκφραζομαστε για τις αναγκες μας, αλλα οχι αν η "εκφραση" μας αυτη μπορει να λειτουργησει ανασταλτικα για την πορεια ενος ανθρωπου, αφου θα ναι εκφραση των δικων μας αδυναμιων και οχι πραγματικων αναγκων. Δεν πρεπει να ειμαστε βαριδια στους ανθρωπους, να τους κραταμε σε ενα μερος, σε ενα σπιτι, ή μεσα σε αυτο, σε μια σχεση, σε μια κατασταση και παει λεγοντας, επειδη φοβομαστε για αυτους, για μας, και αυτο το λεμε αγαπη. Πρεπει να τους δινουμε σπρωξια να φυγουν, να πεταξουν και να δυναμωσουν μονοι τους, και οχι με το μπλα μπλα μας και τους συναισθηματισμους μας να τους δημιουργουμε δευτερες σκεψεις, που μπορει να γινουν σε αυτους ενοχες και να οδηγησουν ακομα και σε πισωγυρισματα. Αυτο δεν ειναι αγαπη, αυτο ειναι κακος εγωισμος.

---

Συμφωνώ μαζί σου...και γι' αυτό δεν μιλάω...όμως όταν βλέπω άλλα μέλη της οικογένειας να κάνουν ακριβώς αυτό που λες τότε κάπου μέσα μου κι εγώ νιώθω ηλίθια που δεν εκφράζω ότι στεναχωριέμαι από αγάπη...δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις...πάντως σίγουρα προτιμώ αυτό που κάνω απ' αυτό που κάνουν οι άλλοι...δεν θα ήθελα να το κάνουν σ΄εμένα κι όπως λένε "μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν". Κι ειδικά βλέποντας την αντίδραση εκείνου σ' αυτή τη συμπεριφορά, επιβεβαιώνομαι ότι έχω δίκιο...απλά με πιάνει κι εμένα το παράπονο μερικές φορές που δεν μπορώ να εκφραστώ... :(