Printable View
Καλησπέρα σε όλους!
Από τον Σεπτέμβρη περίπου άρχιζα να αντιλαμβάνομαι οτί όταν βρίσκομαι μέσα σε πούλμαν ή σε τρένο με πολύ κόσμο με πιάνει πανικός και τάση λυποθυμίας. Νιώθω αποπνυκτικά.. δεν ξέρω τι μου συμβαίνει! Δεν το είχα ποτέ αυτό μήπως αρχίζω να έχω αγοραφοβία?
Ευχαριστω εκ των προτέρων!!!
Γιατι ακριβως νιωθεις τους αλλους σαν απειλη? Το αγχος σχετηζεται με καποια "αδυναμια" σου και πρεπει να δουλεψεις εκει για να φυγει το αγχος.
Καλησπέρα Christina82 , φοβία η άγχος είναι ταυτόσημες έννοιες και προσδιορίζουν με πολλή γενικό τρόπο μια κατάσταση διαταραχής.Αυτό που σου συμβαίνει σύμφωνα με την περιγραφή νομίζω ότι είναι κλειστοφοβία. (νιώθεις αδικαιολόγητα και υπερβολικά στριμωγμένη , έχοντας την αίσθηση ότι δεν έχεις περιθώρια και άνεση , κινήσεων και επιλογών. ) Για να αντιληφθείς την απόκλιση του συναισθήματος που νιώθεις , με την πραγματικότητα ρώτα αν θες τον εαυτό σου , αν έστω και μια φορά επιβεβαιώθηκε το σήμα κινδύνου ( ανασφάλεια ) που ένιωθες σε πραγματικό κίνδυνο για την ακεραιότητα σου !Quote:
Originally Posted by Christina82
Ποτέ δεν ένιωθα τον κόσμο ως απειλή εκτός αν συμβαίνει τώρα και δεν το καταλαβαίνω. Πρόσπαθω κάθε φορά που με πιάνει να σκέφτομαι κάτι άλλο και όχι οτι πιάνει με επιτυχία. Έχω δοκιμάσει να μιλήσω με κάποιον στο τηλεφωνο κατα την διάρκεια και αυτό ειναι κάπως καλύτερο. Το περίεργο είναι οτί όταν συνοδέυομαι από κάποιον δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα.. είναι στοιχείο αγοραφοβίας???
Φιλομαθή όντως νιώθω κλειστοφοβικά με κόσμο όμως. Για παράδειγμα όταν μπαίνω σε ασανσερ μόνη μου δεν νιώθω το ίδιο..
Επειδη κοιταξα τα αλλα θεματα σου μου φντ πως μπορει να ειναι ο φοβος της απορριψης, νιωθεις πως ολοι ξερουν τι σου εχει συμβει και φοβασαι πως θα σε κατηγορισουν, κοροιδεψουν κλπ, ετσι δεν ειναι?
δεν ειναι κλειστοφοβια επηδει ο κλειστος χωρος δεν σε επιρεαζειQuote:
Originally Posted by Christina82
Εύχομαι να μην επιβεβαιωθώ , αλλά όσο θα το αποφεύγεις τόσο αυτό θα δυναμώνει , η ανακούφιση νομίζω ότι θα είναι προσωρινή.Quote:
Originally Posted by Christina82
Όλες οι ανασφάλειες είναι δημιούργημα ανεπάρκειας για την διαχείριση μιας κατάστασης , λογικό δεν είναι όταν συνοδεύεσαι από κάποιον υποσυνείδητα να τον νιώθεις ως στήριξη ;
Quote:
Originally Posted by Christina82
Απλά και στης δυο αναφορές ο χώρος που προσδιορίζεις είναι κλειστός.Quote:
άρχιζα να αντιλαμβάνομαι οτί όταν βρίσκομαι μέσα σε πούλμαν ή σε τρένο με πολύ κόσμο με πιάνει πανικός και τάση λυποθυμίας.
Αν δεν βρίσκεσαι μέσα σε κλειστό χώρο , αλλά ανάμεσα σε γνωστό και άγνωστο κόσμο , πως είναι εκεί τα πράγματα ;
Κυρίως νιώθω άσχημα με ξένο κόσμο σε συνδυασμό με τον κλειστό χώρο. Δεν νιώθω το ίδιο στον δρόμο με κόσμο...Quote:
Originally Posted by Φιλομαθής
Σε ευχαριστώ που διάβασες για μένα ωστέ να με καταλάβεις καλύτερα! :) Πάντα ένιωθα άβολα με ξένο κόσμο και πολύ καλύτερα όταν έχω έστω έναν γνωστό στον ίδιο χώρο. Πάντα ένιωθα άβολα να είμαι το κέντρο της προσοχής και κυρίως αυτό ειναι που φοβάμαι γι αυτό προσπαθούσα να μην φαίνομαι. Δεν φοβάμαι αυτό που γράφεις αλλά τα μάτια του κόσμο να πέφτουν πάνω μου.. δεν ξέρω γιατί!Quote:
Originally Posted by axl100
Πηπως σου εριξαν ευθυνες συγγενεις η γενικως απο το περιβαλλον σου για αυτο που σου ειχε συμβει?Quote:
Originally Posted by Christina82
Πάντα μου ρίχνανε ευθύνες για το οτιδήποτε ακόμα και για πράγματα που ήθελα να κάνω όπως το να ασχοληθώ με την μουσική και κατακρίθηκα...Quote:
Originally Posted by axl100
Μάλλον , είσαι πολλή ανασφαλής στην παρατήρηση-αξιολόγηση ! Έχεις πολλή σοβαρό ενδεχόμενο την απόρριψη ( ίσος αυτό να ενισχύεται από αισθήματα μειονεξίας ----- υπάρχει επάνω μου κάτι που δεν είναι καλό , θα γίνει αντιληπτό και δεν θα είμαι αποδεκτή ! )Quote:
Originally Posted by Christina82
Γεια σου Χριστινα.Λοιπον αυτο που σου συμβαινει μπορει να ειναι αγοραφοβια ή κλειστοφοβια, μπορει απλα να περνας μια περιοδο αγχους ή απογοητευσης και να το εκφραζεις ετσι,αλλα δεν χρειαζεται να ανησυχεις.
Αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να μην το αφηνεις να σε παρει απο κατω.Να συνεχισεις να βγαινεις και μιλα σε καποιον που εμπιστευσαι για αυτο.Στο λεωφοριο και στο μετρο μπορει να βοηθησει το να εχεις καποιο βιβλιο μαζι σου ή mp3 ωστε να απασχολεις το μυαλο σου.
Αν δεις οτι αυτη κατασταση επιμενει για πολυ καιρο πχ πανω απο 6 μηνες τοτε μπορεις και να απεθυνθεις σε καποιον ψυχολογο.
Εσεις οι απο πανω Φιλομαθης και Αxl 100 δεν χρειαζεται να αναζητατε αιτιες στο παρελθον της ή στον χαρακτηρα της.Μερικες φορες το αγχος ειναι απλα αγχος και οχι κατι παθολογικο σαν την δικη μας κατασταση,και δεν χρειαζεται να το αναλυουμε τοσο πολυ.
Και εγω οταν ειμαι πεσμενος ετσι αισθανομαι, αλλα οταν ειμαι στα καλα μου δεν μου καιγεται καρφι. Προσπαθησε να ανεβεις λιγο αν εισαι πεσμενη και θα δεις πως ο διαολος δεν ειναι τοσο μαυρος :)Quote:
Originally Posted by Christina82
Καλησπέρα betelgeuse , ''Δεν χρειάζεται να ανησυχείς , και μην το αφήσεις να σε πάρει από κάτω. '' Μπορούμε να της δείξουμε τον τρόπο που θα το καταφέρει αυτό που καλώς προτείνεις , χωρίς να χρειαστεί να ψάξει ; Αν δεν καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα μπορεί να βρει την λύση ; η θα είναι αναγκασμένη να ανέχεται τα σωματικά συμπτώματα , στην προσπάθεια της να αποδείξη στον εαυτό της ότι μπορεί να το ελέγξει ;Quote:
Originally Posted by betelgeuse
Φιλομαθη γενικα δεν διαφωνω μαζι σου,για αυτο και εγραψα πιο πανω οτι αν επιμεινει αυτη η κατασταση τοτε να παει σε ειδικο.
Στην συγκεκριμενη περιπτωση μπορει να ειναι κατι παροδικο, πχ να ειναι στο τρεξιμο και λοιπα.Αν ελεγε οτι εχει δυο χρονια σε αυτη την κατασταση θα απαντουσα διαφορετικα.
Δεν νομίζω οτί ειναι αυτό γιατί δεν αισθάνομαι έτσι... δεν με νοιάζει αν κάτι δεν αρέσει ή τελικά αρέσει στους άλλους. Κάποτε σε πάαααρα πολυ ,μικρή ηλικία το είχα αυτό αλλά τώρα δεν το αισθάνομαι καθόλου, το έχω αντιμετωπίσει... Σε ευχαριστώ πάντως πάρα πολύ!Quote:
Originally Posted by Φιλομαθής
betelgeuse πολύ σωστά! Δεν νομίζω οτί έχει να κάνει με το παρελθόν μου και το δικαιολογώ ως εξής: γιατί να νιώθω έτσι τους τελευταίους 6 μήνες περίπου και όχι τότε που περνούσα τα δύσκολα και τραυματικά γεγονότα? ίσως με έχει αγχώσει κάτι και νιώθω έτσι αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει τι είναι αυτό. Ακόμα και αν το μάθω δεν ξέρω αν θα αλλάξει κάτι. Προσπαθώ να διαβάσω ή να ακούσω μουσική ή να σιγοτραγουδώ για να ηρεμήσω ακόμα και να μιλήσω με τον εαυτό μου ως παρηγορητής αλλά με έχει ήδη καταβάλλει ο πανικός και φοβάμαι οτί θα λυποθυμίσω. Προσπαθώ και θα προσπαθώ φυσικα. Το θέμα ειναι οτί δεν το νιώθω πάντα αλλά τις περισσοτερες φορές. Κάθε μέρα χρησιμοποιώ την ίδια συγκοινωνία, εχτές αισθάνθηκα να χάνομαι. Σήμερα ούτε καν ακόμα και όταν το σκέφτηκα... Ίσως είναι κρίσεις άγχους για κάτι..
Σε ευχαριστώ!
Παρεπιπτόντως με αυτό το μνμ δεν θέλω να δείξω οτί διαφωνώ με τις άλλες απόψεις.. :)Quote:
Originally Posted by Christina82
Αααααχ μακάρι να είχα τις μαύρες μου αλλά μια χαρά ειμαι δόξα τον οποιοδήποτε Θεό ή το Σύμπαν ;) (πλάκα κάνω) ! Όλα δείχνουν καλά γι αυτό προβληματίζομαι. Πάντως πριν 6 μήνες σταμάτησα να επισκέπτομαι τον καλό μου ψυχολόγο λόγω οικονομικών και μου είχε πει όταν του είπα τα συμπτώματα οτί επειδή ξεπέρασα τα ψυχολογικά προβλήματα που μου επηρέαζαν την ζωή τώρα θα αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια φοβίες, κάτι σαν αντίδραση του οργανισμου :/ Ίσως να είναι και έτσι!Quote:
Originally Posted by axl100