Η ψυχοθεραπεύτριά μου με πλήγωσε!

Σας έχει συμβεί κάτι ανάλογο και πως το αντιμετωπίσατε;

Εγω είμαι πολύ θυμωμένη μαζί της και σκέφτομαι ήδη να σταματήσουμε την ψυχοθεραπεία. Όχι από εκδίκηση, αλλά γιατί με πληγώθηκα τόσο πολυ που αυτό είχε περαιτέρω συνέπειες στη συμπεριφορά μου. Πολύ άσχημες. Και δεν είμαι πρόθυμη να έχει τόσο έντονη επιρροή επάνω μου ένα άτομο που με απορρίπτει και με αμφισβητεί, ενώ της έχω βγάλει τα εσώψυχα μου.

Συγκεκριμένα της μίλησα για κάτι που με απασχολεί σωματικό εδώ και μήνες που ένας παθολόγος μου είπε ότι δεν είναι τίποτα (στελνοντάς με για μία εξέταση ούρων και αίματος) και παλιά που της είχα αναφέρει για τον πόνο, συμφώνησε με τον παθολόγο και πρόσθεσε ότι είναι ψυχολογικό χωρίς να προτείνει κάτι όμως. Η σιγουριά της προέκυψε από το γεγονός ότι έχω μία ιατρική γνωμάτευση που δε δείχνει κάτι παθολογικό και άρα στην επιστήμη της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής αυτό σημαίνει ότι ο πόνος είναι ψυχολογικός.

Από τότε δεν το ξανασυζητήσαμε αλλά ο πόνος συνεχίζει φυσικά να υπάρχει. Σήμερα που της ανέφερα ότι σκέφτομαι να πάρω και γνώμη από πιο ειδικό γιατρό (ορθοπαιδικό)
αρχικά χαμογέλασε λίγο με ειρωνία-κοροιδία όπως κάνουμε για τις γιαγιάδες που λένε "αααααχχχχ πονάω" που το κάνουν για να κερδίσουν κάτι και είναι καθαρά ψυχολογικό.Σαν να υπονοούσε ότι είμαι κατα φαντασίαν ασθενής. Αλλά εγώ πονάω!Αυτό το υφάκι με πείραξε παρα πολύ! Είναι δυνατόν να σε ειρωνεύεται ο ψυχοθεραπευτής;;

Μετά ακολούθησε μία μικρή συζήτηση όπου δε συμφωνούσε γενικά με το ότι ήθελα να πάω και σε δεύτερο γιατρό και ότι είναι σίγουρη ότι είναι ψυχολογικό και τέτοια. Και είχε μία στάση τελείως "επιστημονική", σαν να συζητούσε με κανέναν συνάδελφο για τον πόνο κάποιου ασθενή και έψαχνε τα καλύτερα επιχειρήματα της, τα "επιστημονικα".

Μετά μου είπε θα συζητήσουμε την επόμενη φορά κατα πόσο είμαι άτομο με εμμονή νε εξετάζομαι από γιατρούς και να φοβάμαι τις αρρώστιες, δηλαδη υποχόνδρια! Και πάλι δεν έκανε κάτι για να με καθησυχάσει και μάλιστα όλα αυτά έγιναν στο τέλος και δεν ήθελα να της πω πόσο με στεναχώρησε γιατί θα έβαζα τα κλάμματα και θα καθυστερούσαμε. Με λίγα λόγια ΚΑΙ είναι δυσπιστη για την ύπαρξη του πόνου μου, την ένταση του και την ποιότητα του του πόνου(κάτι "πέταξε" ότι μπορει να κάνω απότομες κινήσεις και να με ενοχλεί...) ΚΑΙ θεωρεί ότι έχω εμμονή με τους γιατρούς.

Και πάνω σε αυτά εγώ έχω να πω ότι καλύτερα να μη μπαίνει στα χωράφια των γιατρών και να με αποθαρρύνει να εξετάσω κάτι αντικειμενικό (υπαρκτή ενόχληση) και να κατευθύνει σώνει και καλά το θέμα προς την ψυχολογία για να με βγάλει κατα φαντασίαν ασθενή και υποχόνδρια! Ο πόνος πριν δε με άγχωνε τόσο και αφού μετά από αμέλεια μου τόσους μήνες είπα να πάω σε έναν δεύτερο γιατρό (αφού πάνε 6 μήνες που με εξέτασε ένας γιατρός και ακόμη πονάω) σκεφτόμουν 'ωραία να πάω να δω τι θα μου πει και αυτός και να βεβαιωθώ, να κάνω κάτι επιτέλους γι' αυτό" και σήμερα της το ανέφερα καθαρά στο σημείο που συζητάμε τί υποχρεώσεις και άλλες δραστηριότητες εχω αυτή την εβδομάδα, για να βλέπουμε κατα πόσο είμαι εντάξει στην καθημερινότητά μου. Τώρα η θεραπεύτρια με έκανε να αμφισβητώ τον εαυτό μου και με αποθαρρυνει απο το να παω σε γιατρό.

Εσείς τι πιστεύετε; Εγώ ρε παδιά γιατί πιστεύω ότι μου φέρθηκε πολύ λάθος;
Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ

φυσικα και ειναι δυνατον, με ανθρωπους εχεις να κανεις, οχι με θεους. εδω μεσα βεβαια σαν φορουμ ψυχολογιας τους εχουν θεοποιησει λιγο, λες και ειναι τελειοι, λες και μπορουν να μας λυσουν ολα τα προβληματα μας κλπ. αλλα αυτο ειναι λαθος. και σαν ανθρωποι κι αυτοι λοιπον την ωρα που τους μιλαει ο ασθενης μπορει να σκεφτονται τα χιλια δυο. κι οταν δεν ειναι καλοι ηθοποιοι να παιξουν σωστα το ρολο του γιατρουδακου, λογικα τους ξεφευγουν συμπεριφορες σαν αυτες. καλως ηρθες στη πραγματικοτητα θα ελεγα, γιατι νομιζεις πολλοι δεν εχουν ορεξη να μιλησουν ουτε καν σε ψυχολογο ? συν οτι παει με την ωρα κι αυτο φαινεται καπως... πελατειακο.

Απανταω αμεσως με το που τελειωσα την αναγνωση αυτων που γραφεις για να σου πω .......να το συζητησεις μαζι της!
πες της πως ενιωσες πως ακουσες αυτο που σου ειπε ..να σου πει τη δικη της πλευρα ..κ μετα δες αν σε ικανοποιει η συνεχιζεις να πιστευεις αυτο που νιωθεις τωρα.
μη χαλασετε τη σχεση σας ετσι !!!! ειναι πολυ κριμα κυριως για σενα!
σε ευχαριστω που θα με διαβασεις και θα κανεις κ αυτο που σου ειπα :P :P

υγ: μονο οταν συζηταμε καποιο μας προβλημα υπαρχει τροπος να λυθει!η σιωπη ή η φυγη απλα το καλυπτει (σαν τη γατα με τα σκ@τ@ της) ...σορι!

Αν ειναι οι ψυχολογοι να "παιζουν θεατρο" ζητω που καήκαμε ΚΕΝΟ. τι το σπουδάζουν τόσα χρόνια; Τι πάει να πει τους ξεφεύγουν συμπεριφορές; δε συμφωνώ πολύ με τη συλλογιστική σου γιατί εσύ φτάνεις στο άλλο άκρο, από τη θεοποίηση τους ρίχνεις στον πάτο, ότι είναι απλώς επαγγελματίες που προσποιούνται για όσο κρατάει η συνεδρία ότι σε νοιάζονται... Εγώ δε λέω ότι δεν είναι άνθρωποι, λέω ότι αυτό που έγινε στη δικιά μου περίπτωση είναι αντι-επαγγελματικό. Και φάνηκαν οι συνέπειες... Ξέρεις θεραπευτης και θεραπευόμενος δημιουργούν μια θεραπευτική σχεση αμοιβαιας κατανοησης και υποστηριξης και αυτη η σχεση μπορει για όσο κραταει η ψυχοθεραπεια να ειναι μια πηγη δυναμης για τον θεραπευομενο. Τουλαχιστον εγω ετσι το βλεπω (οπως και η δεοντολογια της ψυχολογιας) και όχι οτι πληρωνω κάποιον για να μου λεει παραμυθια ή να μου χαιδευει τα αυτιά... Που δεν πληρώνω, γιατι είναι δωρεάν υπηρεσία....
Ο επαγγελματίας όμως της ψυχικής υγείας πρέπει να είναι εντάξει όσο και κάθε άλλος επαγγελματίας. Στην περίπτωση των ψυχολόγων εχουν να επιτελέσουν δύσκολο έργο που σε εμας τους κοινους φαίνεται ακατανόητο, όπως να παραμερίσουν προσωπικές αντιλήψεις και να δειξουν απεριοριστο σεβασμο για αυτο που βιώνει ο αλλος. Ειναι η δουλεια τους όμως και πρέπει να το κάνουν. Και αν κάνουν λάθη είναι σαν τα λάθη τα "ιατρικά", μπορεί να μη κοστίσουν ζωες, αλλά επιπλοκές υπάρχουν για τον ασθενή....

γειά σου σάνυ,
ως ένα βαθμό η ψυχολόγος σου έχει δίκιο, όταν σου λέει ότι στο σύμπτωμα του πόνου
το αίτιο είναι ψυχολογικό, γιατί ο οργανισμός μας για αυτοπροστασία σωματοποιεί τις
ψυχολογικές μας συγκρούσεις, όπως π.χ. το άγχος. Μ' άλλα λόγια αφού κι οι εξετάσεις που έκανες
στο παρελθόν δεν έδειξαν κάποιο παθολογικό πρόβλημα τότε κατά πάσαν πιθανότητα η
ψυχολόγος σου σωστά διατυπώνει ότι ο πόνος ίσως είναι ψυχολογικός.
Βέβαια, δεν παύει κι αυτή να είναι άνθρωπος κι όταν την αμφισβητείς, προσπαθεί να
σε πείσει για το αντίθετο χρησιμοποιώντας γι' αυτό το λόγο κι επιστημονικούς όρους.
Συμφωνώ με τον ΚΕΝΟ, ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έκανες το μεγάλο βήμα
να κάνεις κατάθεση ψυχής. Δεν είν' εύκολο, θέλει δύναμη κι εσύ την έχεις.
Πόσο διάστημα κάνεις ψυχοθεραπεία? :)

Ο ψυχολογος κανει πως σε νοιαζεται και πισω απο την πλατη σου σε θαβει. Το πιο συνηθισμενο ειναι να συμβουλεψουν την σχεση σου να σε παρατησει...

Quote:

---

Originally Posted by σανυ

Αν ειναι οι ψυχολογοι να "παιζουν θεατρο" ζητω που καήκαμε ΚΕΝΟ. τι το σπουδάζουν τόσα χρόνια; Τι πάει να πει τους ξεφεύγουν συμπεριφορές; δε συμφωνώ πολύ με τη συλλογιστική σου γιατί εσύ φτάνεις στο άλλο άκρο, από τη θεοποίηση τους ρίχνεις στον πάτο, ότι είναι απλώς επαγγελματίες που προσποιούνται για όσο κρατάει η συνεδρία ότι σε νοιάζονται... Εγώ δε λέω ότι δεν είναι άνθρωποι, λέω ότι αυτό που έγινε στη δικιά μου περίπτωση είναι αντι-επαγγελματικό. Και φάνηκαν οι συνέπειες... Ξέρεις θεραπευτης και θεραπευόμενος δημιουργούν μια θεραπευτική σχεση αμοιβαιας κατανοησης και υποστηριξης και αυτη η σχεση μπορει για όσο κραταει η ψυχοθεραπεια να ειναι μια πηγη δυναμης για τον θεραπευομενο. Τουλαχιστον εγω ετσι το βλεπω (οπως και η δεοντολογια της ψυχολογιας) και όχι οτι πληρωνω κάποιον για να μου λεει παραμυθια ή να μου χαιδευει τα αυτιά... Που δεν πληρώνω, γιατι είναι δωρεάν υπηρεσία....
Ο επαγγελματίας όμως της ψυχικής υγείας πρέπει να είναι εντάξει όσο και κάθε άλλος επαγγελματίας. Στην περίπτωση των ψυχολόγων εχουν να επιτελέσουν δύσκολο έργο που σε εμας τους κοινους φαίνεται ακατανόητο, όπως να παραμερίσουν προσωπικές αντιλήψεις και να δειξουν απεριοριστο σεβασμο για αυτο που βιώνει ο αλλος. Ειναι η δουλεια τους όμως και πρέπει να το κάνουν. Και αν κάνουν λάθη είναι σαν τα λάθη τα "ιατρικά", μπορεί να μη κοστίσουν ζωες, αλλά επιπλοκές υπάρχουν για τον ασθενή....

---

σε καταλαβαινω, και νταξει δε θελω να πω οτι ειναι κι ολοι ιδιοι. αλλα ειδικα εδω στο ελλαδισταν ξερεις, ο καθενας βγαζει το κωλοχαρτο και πιστευει πως ειναι ικανος. δε τους ελεγχουν και καλα νομιζω, και ασκουν το επαγγελμα πολυ ευκολα. το ιδιο συμβαινει σε πολλους αλλους τομεις, σαν ορισμενους γιατρους που δε ξερουν τι τους γινεται, και σαν καθηγητες που διδασκουν στα σχολεια κι ασκουν βια στα παιδια (οχι απαραιτητα σωματικη αλλα και ψυχολογικη), και φυσικα σαν μπατσους που σπανε κεφαλια στα τυφλα. σαν το γενικοτερο συνολο δουλειων που υποτιθεται κανουν λειτουργημα δηλαδη. επειδη ομως η αξιολογηση αυτου το λειτουργηματος ειναι υποκειμενικη, τιθεται στην αξιοπιστια, εμπιστοσυνη κι επικοινωνια γενικα που χτιζει ο καθενας με τους "πελατες" του, κι αφου ειμαστε ολοι διαφορετικοι, γι'αυτο και μαλλον παραμενουν κι αυτοι στη θεση τους. ενας γιατρος που δε φερθηκε καλα σε σενα πχ, μπορει να φερθηκε αψογα σε μενα κ.ο.κ. μονο αν δεν ειναι μεμονωμενα περιστατικα μπορει να γινει κατι, αλλα και παλι δυσκολο ειδικα οταν μιλαμε για δωρεαν υπηρεσια...

@ lucita
Σε ευχαριστώ και φυσικά αυτό σκέφτομαι να κάνω, να της μιλήσω δηλαδή και μακάρι να το λύσουμε, να με βοηθήσει να το ξεπεράσω και να συνεχίσουμε...μακάρι...

@μαρκέλα
κάνω ψυχοθεραπεία 2 μήνες, έχουμε κάνει νομίζω 10 συνεδρίες πάνω κάτω και δε δυσκολεύτηκα να ανοιχτώ και να εμπιστευώ τη θεραπεύτρια. Γνωρίζω κι έγω γύρω από τη θεωρία των σωματοποιημένων πόνων αλλά χωρίς να έχω αμφισβητήσει κανένα από τα δύο ενδεχόμενα, δηλ. να είναι κάτι παθολογικό ή κάτι ψυχολογικό αυτή η ενόχληση, ήθελα να πάρω μία δεύτερη γνώμη για να ...αποφασίσω τί είναι και να το αντιμετωπίσω με τον ανάλογο ειδικό, ιατρική ή ψυχοθεραπεία και ...χαλάρωση.
Μπορεί να φαινόμουν σαν να αμφισβητούσα τη θέση της, αλλά δεν την απέρριπτα, της έλεγα ότι ήθελα να βεβαιωθώ γιατί είναι πολλά τα περιέργα γύρω από αυτόν τον πόνο... Ξεκίνησε μετά από ένα αυχενικό που έπαθα που το ξεπέρασα σύντομα. Είναι μία ενόχληση σαν βάρος στο κέντρο του θώρακα, σαν πιάσιμο του μυ και σαν κάτι να ενοχλεί το κόκκαλο εκεί. Όταν το πιέζω πονάει, αλλά όχι πάντα. Όταν κάνω κοιλιακούς κλπ πονάει. Όταν βήχω ή φταρνίζομαι όπως πριν 3 λεπτά :) (με συγχωρείτε!) πονάει. Αυτά της τα είπα ή μάλλον μπήκα στη διαδικασία γιατί έπρεπε να της δείξω ότι έχω λόγο που επιμένω να θέλω μία δεύτερη ιατρική γνώμη. Εξάλλου αν πάρω αρνητική γνώμη και δεύτερη φορά θα αποδειχθεί ότι είναι ψυχολογικό (αυτό με κάποια επιφύλαξη γιατί έχουμε ακούσει για πολλα παθολογικά που οι γιατροί δε μπορούν να δουν που οφείλονται, χωρίς απαραίτητα να είναι ψυχολογικά).

@ΚΕΝΟ
έχεις δίκιο για τη γενικότερη κατάσταση στη χώρα μας σε επαγγελματίες με πολύ σοβαρό έργο όπως γιατροί, δάσκαλοι, ψυχολόγοι, αστυνομικοί κλπ. Συμφωνώ απόλυτα... Εντάξει δε λέω ότι με κατακρεούργησε ψυχικά αλλά με αποσυντόνισε και με στεναχώρησε σίγουρα... Έχασα την εμπιστοσύνη μου και αυτό είναι σοβαρό σε μία ψυχοθεραπεία. Στο παρελθόν πηγαινα σε μία άλλη υπηρεσία αλλά εκεί κάνανε τελέιως διαφορετικό έργο, κυρίως αυτο-βελτίωση κλπ. και ο λόγος που έφυγα κι εγώ και άλλα πόσα άτομα ήταν μία άσχημη στάση από πλευράς του ειδικού εκεί. Που όταν έχεις τον πόνο σου δεν το βλέπεις καθαρά, λες "εγώ φταίω, καλά μου τα λέει αυτός... όπως και αν τα λέει" και συνεχίζεις. Αλλά κάποια στιγμή νευριάζεις και φεύγεις.

@axl100
ομολογώ ότι έχω σοκαριστεί με τη σύντομη και περιεκτική απάντησή σου. Είναι δυνατόν; Αν το έκανε καταχρώμενος την ιδιοτητα του, απαράδεκτος. Αλλά μπορεί να υπαρχουν και σοβαρές καταστάσεις όπου κάποιος ασθενής πχ να νιώθει πολυ θυμό και να λέει ότι θα ήθελε να πνίξει κάποιον που του έκανε κακό...λέω εγώ τώρα. Ξέρω ότι η δεοντολογία της ψυχολογίας το επιτρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις να παρέμβουν επικοινωνόντας με άλλους, μόνο αφού διαβεβαιωθούν ότι διατρέχει πράγματι κίνδυνος όπως εμένα μου επιτρέπει η ψυχολόγος να παρέμβω στη ζωή της παιρνοντας την τηλ. σε στιγμή πανικού που μπορεί να σκεφτώ μέχρι και τον θάνατο. Θα μπορούσες να μου πεις κάτι πιο συγκεκριμένο γύρω απο αυτό αν ξέρεις γιατί έκανε κάτι τέτοιο ένας ψυχολόγος κλπ...

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση όρων χρήσης

Quote:

---

Originally Posted by vaszorb

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση όρων χρήσης

---

Αν θελεις να πιασεις πελατεια καλυτερα βαλε ενα χερακι στο φορουμ δωρεαν για να αποκτησεις καποιο κυρος...

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Αν θελεις να πιασεις πελατεια καλυτερα βαλε ενα χερακι στο φορουμ δωρεαν για να αποκτησεις καποιο κυρος...

---

Τη "μπουκιά" απ' το στόμα μού πήρες τώρα...

Σε ευχαριστώ vaszorb για το ενδιαφέρον σου όμως δεν κατοικώ Αθήνα...
Εγώ σίγουρα θα πάω σε έναν γιατρό και ελπίζω πρώτον να δωθεί μία σίγουρη απάντηση για το αν είναι παθολογικό ή ψυχικό και δεύτερον, να αντιμετωπίζεται...

Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις.

κι εγώ έλεγα να το πώ...να μην το πώ...

...έκανα τη χαζή...

τελοσπάντων!

Καλά θα κάνεις να επισκεφτείς το συντομότερο για να νιώσεις πιο ήσυχη. Εύχομαι να μην είναι τίποτα σοβαρό. Πρόσφατα μια γνωστή μου, μεγάλης ηλικίας (πάνω από 70), γιατρός στο επάγγελμα, είχε κάποιες ενοχλήσεις και την ειρωνεύονταν αρκετοί συνάδελφοί της, ενώ έσπευδαν να διαγνώσουν κατάθλιψη και να την παραπέμψουν σε ψυχίατρο. Η κυρία αυτή επέμεινε σε ιατρικές εξετάσεις μέχρι που βρέθηκε ότι είχε καρκίνο στο πάγκρεας. Χρειάστηκε να κάνει στο εξωτερικό παγκρεατεκτομή. Αν άκουγε τους συναδέλφους της και αντιμετώπιζε για πολύ καιρό το πρόβλημά της ως ψυχιατρικό τώρα μπορεί να μην βρισκόταν στη ζωή.

Γεια σου Σανυ.
Ειναι πολυ δυσκολο να βγαλουμε συμπερασμα για την ψυχοθεραπευτρια σου απο ενα ποστ και μονο.Υπαρχουν σιγουρα θεραπευτες που ειναι μαλακες και αλλοι που κανουν την δουλεια τους σωστα.Εγω αυτο που θα σου προτεινα ειναι να εισαι ειλικρινης απεναντι της.Δηλαδη να της πεις πχ οτι νιωθεις πως προσβαλεσαι με αυτα που λεει,και να δεις απο εκει και περα τι θα γινει.
Και κατι ακομα αν ο καιρος περναει και εσυ νιωθεις πως η θεραπεια δεν σε βοηθαει μπορεις να αλλαξεις θεραπευτη ή και να δοκιμασεις θεραπεια αλλης μορφης.

Σ' ευχαριστώ belteguese για την απάντηση, Γενικά μέχρι τώρα δεν είχα κανένα παράπονο από την ψυχοθεραπεία. Αυτό όμως που έγινε με πλήγωσε... Θα δώσω φυσικά την ευκαιρία να το λύσουμε και να συνεχίσουμε. Αλλά πραγματικά ένιωσα πολύ απογοητευμένη που έκανε εκείνο τον ειρωνικό μορφασμό και η όλη δυσπιστία της. Όπως λεει και σε αυτό το site για τις σωματόμορφες διαταραχές, http://www.psychologia.gr/disorders/somat.htm είναι λάθος να κάνουμε υποτιμητικά σχόλια για κάποιον που αντικειμενικά πονάει. Ο πόνος, ακόμη και αν είναι τελικά ψυχολογικής προέλευσης και πάσχω από κάποια σωματόμορφη διαταραχή είναι πόνος, και οι κατα φαντασίαν ασθενείς (που είναι υποτιμητικό επίσης να τους λέμε έτσι γιατί και αυτοί ψυχικά ασθενείς είναι) και οι υποχόνδριοι είναι άλλη κατηγορία, από αυτή στην οποία ανήκω εγώ.

Δεν πονάω σκόπιμα, δεν υποκρίνομαι. Είναι μία ενόχληση που δε με έχει φτάσει να μη μπορώ να κουνηθώ αλλά είναι ενόχληση. Την αιτία δε ξέρω και δε θα έχω πρόβλημα να παραδεχτώ να είναι ψυχολογική, αλλά πρώτα πρέπει να πάρω και μία δεύτερη γνώμη...
Μπορεί να γελάμε με τον Κατα φαντασίαν ασθενή, την κωμωδία αλλά με τον αληθινό πόνο δε γελάμε, ακόμη και αν έχει ψυχολογικό υπόβαθρο.
Δεν περίμενα ότι ένας "ειδικός" μπορεί να αντιδράσει έτσι επειδή κάποιες κατηγορίες ψυχικά ασθενών όπως αυτοί που φοβούνται τις αρρώστιες γίνονται περίγελος έξω στην κοινωνία... που ούτε καν εχω διαγνωστεί με κάτι τέτοιο...

εγω θα σου πω χωρισ να ειμαι ψυχολογοσ οτι η διαγνωση σου ειναι αγχοσ με κρισησ πανικου ακου να δει πωσ πανε τα πραγματα οι εξετασεισ που κανεισ ειναι μονο για τα χοντρα πραγματα δηλαδη κατι πονακια κλπ δεν τα πιανουν κι αν καταφερουν κ τα πιασουν κ βγαλεισ καμια διαγνωση νευροπαθητικοσ πονοσ ξερεισ ποια ειναι τα φαρμακα που δινουν αντικαταθλιπτικα οποτε ξαναγυρνασ στα ιδια η εικονα που εχεισ για την επιστημη οτι εχει προχωρησει κλπ οτι για ολα υπαρχει φαρμακο ειναι λαθοσ κ εγω ετσι ημουν κ το καταλαβα ο πονοσ αυτο τι ειναι ;α καουτε υποχονδρια σε ειπε ουτε κατα φαντασιαν ασθενη αυτα ειναι δικα σ συμπερασματα το πωσ κωδικοποιησεσ την συμπεριφορα τησ εμενα οποτε μ τι λεει ο δικοσ μου γελαω συνηθωσ δεν τον παρεξηγω

Γεια σου pad κι ευχαριστω για την απάντηση.
εμένα αγχωδης διαταραχή μου διέγνωσε με καταθλιπτικά στοιχεία αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε μιλήσει πολύ για τη σωματική ενόχληση που έχω. Κρίση πανικού είχα πάθει παλιά ανάμεσα σε κόσμο αν και δεν είμαι σίγουρη για τον ορισμό της κρίσης πανικού γιατί ακούω διάφορες εμπειρίες ως τετοιες.

έτσι όπως μου τα εξηγείς καταλαβαίνω ότι στο τέλος σε ψυχολογικούς παράγοντες μάλλον θα το αποδώσουν. αλλά και πάλι ακόμη δεν έχουμε αποκλείσει τους παθολογικούς γιατί από μία εξ. αίματος πώς είναι σίγουρο ότι ο πόνος στο θώρακα δεν έιναι κάτι παθολογικό πχ. σφίγμενος μυς όπως με το αυχενικό που είχα πάθει.
εσύ πως ξεπέρασες τον πόνο σου;
μπορεί να πληγώθηκα περισσότερο από το αναμενόμενο αλλά έτσι κάνω και στην πραγματική ζωή, προβολή νομίζω λέγεται αυτό...
και είμαι σίγουρη ότι θα είναι τι θέμα της επόμενης συνεδρίας μας :)