Μήπως είμαι τρελός, μήπως τα' χω χαμένα.. που λέει και το τραγούδι;;

Καλημέρα σας. Θα ήθελα να ζητήσω την άποψη σας για κάτι που με απασχολεί εδώ και καιρό.

Είμαι 29 χρονών. Πριν απο 4 χρόνια γνώρισα μια κοπέλα. Παρ' ότι φαινομενικά δεν ταιριάζαμε, γι' αυτόν τον μαγικό λόγο που κανείς δεν παίρνει πρέφα πώς γίνεται, ερωτευθήκαμε, λατρέψαμε ο ένας τον άλλον και αγαπηθήκαμε όσο δεν πάει. Πριν ένα χρόνο πέρασα μία πολύ δύσκολη κατάσταση ψυχολογικά στην στρατιωτική μου θητεία, που δεν μπορούσα να μοιραστώ μέχρι να απολυθώ. Κλείστηκα και απομονώθηκα ιδίως από την κοπέλα μου, απέναντι στην οποία αισθανόμουν τύψεις για την ανειλικρίνεια γι' αυτά που περνούσα και λόγω της μεγάλης απόστασης η κατάσταση μέσα μου γινόταν ακόμα χειρότερη. Όταν επέστρεψα βρήκα έναν διαφορετικό άνθρωπο, έναν άνθρωπο που με τιμώρησε γι' αυτή τη συμπεριφορά μου. Δεν την αδικώ. Αν η σχέση μας δεν είχε προηγούμενα όπου μπορούσε να κρίνει μέχρι που έφτασα για να είμαι δίπλα της σε αρκετά προβλήματα της, θα της έδινα και χίλια δίκια. Να μην τα πολυλογώ, το καλοκαίρι τα έφτιαξε με άλλον. Όσο κι αν σας φανεί περίεργο, η απάντηση μου σε αυτό που η ίδια μου είπε σε μήνυμα, ήταν να είναι πάντα καλά και ότι εγώ την αγαπώ για πάντα. Δεν σκέφτηκα σε κανένα χρονικό σημείο μέσα σε αυτούς τους 8-9 μήνες να φερθώ σαν μην πω και να πάρω εκδίκηση ή να κοιτάξω την πάρτη μου και να γίνω άλλος ένας αναίσθητος survivor. Αρχές της νέας χρονιάς της στέλνω τις ευχές μου χωρίς κάποια ειρωνεία. Της ζητάω μία χάρη. Είχαμε δύο κουκλάκια. Εκείνη τον tigger κι εγώ την pigglet. Με τον καιρό κατάλαβα ότι κακώς είναι χώρια. Της ζήτησα να της δώσω την pigglet παρ' ότι για εμένα σημαίνει πάρα πολλά, ιδίως τώρα που χωρίσαμε. Επίσης της είπα ότι αν δεν θέλει να την πάρει, πράγμα απολύτως σεβαστό, να μου δώσει τον tigger να ζήσουν τα παιδιά μαζί, έστω κι αν δεν τα κατάφεραν οι γονείς τους. Μιλάω μεταφορικά όπως καταλαβαίνετε, μην με περνάτε για τρελό, δεν είμαι φυσικός πατέρας κανενός παιδιού. Απλά ήταν ένα love thing μεταξύ μας που σκεφτήκαμε. Εκεί μου είπε ότι δεν έχει τον tigger. Είχε έρθει πριν κάποιους μήνες στην περιοχή που μένω (φαντάζομαι, ενώ είχε σχέση) και αντί να τον αφήσει με κάποιο τρόπο σε εμένα, πήγε και τον εγκατέλειψε στους πρόποδες ενός βουνού σε ένα γκρεμισμένο σπιτάκι. Όταν το διάβασα αυτό, διαλύθηκα. Πήγα τον έψαξα, τίποτα. Χειμώνας. Το σπιτάκι το πήραν μπουλντόζες, φαντάζομαι και το παιδί. Άδικο και σκληρό. Ήμουν που ήμουν χάλια για μήνες, με αποτελείωσε. Από τότε έχω κόψει κάθε επικοινωνία με κάθε γνωστό και φίλο. Μόνο με την οικογένεια μου κρατάω επαφή για να ξέρει ότι ζω. Προσποιούμαι ότι life goes on. Δεν επέστρεψα ποτέ για να τελειώσω τη σχολή μου. Δεν δέχτηκα πρόταση που είχα να επιστρέψω στη δουλειά από την οποία είχα φύγει κάτω από περιέργες συνθήκες που δυστυχώς σχετίζονται με τη σχέση μου, λόγω ενός στημένου παρανοϊκού κλίματος και νεύρων από πλευράς γονιών της. Τρώω από τα έτοιμα εδώ και μήνες. Είμαι άνθρωπος που στην ζωή την πραγματική όταν τίποτα δεν σε εμποδίζει, δεν παίρνω βιαστικές αποφάσεις. Αφήνω τον χρόνο να μου καθαρίσει το μυαλό και να με βοηθήσει να καταλήξω. Την αγαπώ ακόμα, όχι για τον χαρακτήρα που ανέκαθεν ήξερα ότι μπορεί να με απαξιώσει, αλλά γι' αυτό που νιώσαμε μαζί. Μαζί. Στο "μαζί" μου σκάει ένα δάκρυ. Το ομολογώ. Δεν ντρέπομαι. Έκλαιγα πολύ περισσότερο κάποτε, συνειδητοποίησα όμως πως με σύνδρομα κατάθλιψης δεν κερδίζω κάτι, δεν βοηθάω τον εαυτό μου να καταλήξει κάποτε, κάπως, κάπου. Το ότι ρίχνω τώρα ένα δάκρυ και δεν με πιάνει κάτι πιο εκτεκταμένο δεν βλέπω να είναι αποτέλεσμα καταπίεσης του εαυτού μου αλλά εξελικτικής βελτιώσης των υπέρ και των κατά μέσω εσωτερικού διαλόγου. Πάμε στο ψητό τώρα. Δεν με ενδιαφέρει να παλέψω σε αυτή τη ζωή μέσα σε ΑΥΤΗ την κοινωνία που όλα πουλιόνται και αγοράζονται (βλ. ψυχές) για να γίνω κάτι που θα το "συστήνω" και μέσω αυτού θα "επιβιώνω". Θεωρώ ψεύτικη κάθε απόπειρα να γίνω ένας φυσιολογικός (για τους πολλούς) άνθρωπος. Θα μπορούσα να δώσω και τη ζωή μου γι' αυτή την κοπέλα, υπήρξαν φορές που όλα τα υπόλοιπα τα έδωσα, τα ρίσκαρα, τα έχασα. Έκανα την εξής ερώτηση στον εαυτό μου. Τί θέλεις αφού δεν μπορείς να έχεις ξανά την αληθινή pigglet σου; Η απάντηση είναι να φύγω κάπου μακριά, σε ένα χωριό, σε ένα σπιτάκι με τον κήπο μου και τίποτε άλλο από την έως τώρα ζωή μου. Δεν με ενδιαφέρει να κάνω τίποτε με καμία γυναίκα, όχι γιατί μου φταίνε, προς θεού. Δεν έχω γίνει μισάνθρωπος. Απλά έχασα την πίστη μου στον άνθρωπο. Είχα ευκαιρία να προσπαθήσω κάτι με μια κοπέλα, πολύ βολική και διαβολική περίπτωση θα έλεγα, που άλλοι θα ορμούσαν για να ξεχαστούν. Δεν μου βγήκε. Δεν έφταιγε εκείνη. Εγώ δεν μπορώ. Δεν μπορώ να προσποιηθώ ότι ενδιαφέρομαι για μια άλλη κοπέλα ενώ η καρδιά μου και η ψυχή μου είναι αφιερωμένη σε αυτόν τον κόσμο μόνο σε εκείνη. Το να "εκτελέσω" όμως αυτή την απάντηση προϋποθέτει μαϊδιά, λεφτά, που δεν έχω και δεν έχω πια την όρεξη να κυνηγήσω. Ψεύτικο ταξίδι, κενός στόχος. Οπότε μετά από καιρό κατέληξα αλλού. Θα κατέβω για τις γιορτές στην οικογένεια μου, θα περάσω αυτές τις στιγμές μαζί τους γιατί τους αγαπώ. Θα μου λείψουν, θέλω να τους δώ. Μετά θα ανέβω Αθήνα, θα τελειώσω κάτι εκκρεμμότητες και θα γράψω ένα γράμμα. Σε αυτό το γράμμα δεν θα αναφερθώ σε κανένα σημείο στη σχέση μου, στις δυσκολίες που είχαμε και στο αποτέλεσμα. Δεν θα αναφερθώ γιατί αν βγει όλη η αλήθεια, φοβάμαι το μετά γι' αυτήν ειλικρινά. Θα την προστατεύω όπως έκανα πάντα όταν είχα περιθώρια επιλογών. Θα τα φορτώσω όλα σε εμένα, ας με βγάλουν τρελό, δεν με ενδιαφέρει. Αν τρελός είναι αυτός που απλά δεν έχει τη δύναμη να σηκώσει ξανά το εγώ του, τότε ναι είμαι τρελός. Θα πάω Άγιο Όρος. Στην αρχή για λίγο, έτσι θα γράψω. Αλλά στο μυαλό μου δεν είναι λίγο. Νιώθω ότι όταν μπορείς κι αγαπάς ακόμα έναν άνθρωπο που είχες και έχεις δεκάδες λόγους για να μισείς και να ξεχάσεις έχει αλλάξει επίπεδο. Κι αν ταυτόχρονα, το εγώ σου σαν έννοια επιβίωσης και σαν έννοια επίδειξης δεν έχει καμία αξία για εσένα, τότε ένας δρόμος αξιοπρέπειας μένει. Αυτός του Θεού. Θα ήθελα την άποψη σας. Είμαι τρελός, τα έχω χαμένα;; Το νιώθω από τώρα, ακούγεται ακόμη κι από ανθρώπους που δεν απέκτησαν ποτέ το δικαίωμα να δουν μέσα μου όπως εκείνη. Δεν τους αδικώ που θα το σκεφτούν αλλά αυτό είναι μέσα μου πια.

Φίλε μπήκα στον κόπο και διάβασα όλο αυτό το μνμα, μακρόσυρτο αλλά πηγαίο, παραστατικό και με ενδιαφερον μεχρι το τελος. Κατ' αρχήν δεν ξεκαθαρίζεις τους λόγους για τους οποίους χωρίσατε, ο λόγος δε μου φανηκε να ναι ο στρατος. Για ποια συμπεριφορα σου μιλας για την οποια σε τιμώρησε? Την κουκλα (αν ειναι κουκλα αυτο που περιγραφεις) την εγκατέλειψε ισως γιατι της θυμιζε εσενα και πληγωνοταν. Συγνωμη που τολμω να σου πω, έκανες ή σκεφτεσαι να κανεις προσπαθεια να την ξαναπλησιασεις και να της ζητησεις συγνωμη και να της ζητησεις να τα ξαναφτιαξετε? Ή εισαι τοσο βεβαιος ότι μέσα της τελεσιδικα τελείωσε? γιατι ποτε δεν ξερεις σιγουρα πως σκεφτεται ο άλλος....
Για το χώρο που λες στο τελος, η φυγή δεν είναι λύση. Η απομόνωση του χωρου θα κανει όλο και πιο εντονες τις σκέψεις και θα βιωνεις ακομα πιο εντονο το συναισθημα ότι εισαι μακρια. Κυρίως επειδή δεν προκειται για συνειδητή απόφαση και κλίση αλλά για αποφαση που πηγαζει από απογοητευση και δεν σχετίζεται με τους σκοπους του συγκεκριμενου χωρου. Χρειάζεται "προεργασία" για να πας εκεί που δεν διαθετεις.
Από το μνμα σου φαινεται ότι αυτο που πραγματικα σου προσφερει γαλήνη μπροστα στο πρόβλημα ειναι το να εισαι κοντα σους δικούς σου. Αποψη μου, αφου ειναι ατομα που σε καταλαβαινουν, μείνε καμποσο κοντα τους να ηρεμήσεις (σιγουρα θα νοιωθεις καλύτερα) και εκει να παρεις τις αποφασεις σου για μετα. Κοντα στους δικους σου ανθρωπους θα ναι καλυτερα τα πραγματα για σενα. Μην παρεις αποφασεις ενω εισαι μακρια τους. Με ειδικο, ψυχολογο έχεις επικοινωνία? σου χρειαζεται!

Γειά σου Nestwr,
ειλικρινά πολύ συγκινητική η ιστορία σου! Ναι αυτός που αγαπά αληθινά, θέλει την ευτυχία του άλλου ακόμα κι αν ζουν χωριστά!
Όμως αναρωτιέμαι, γιατί να γράψεις γράμμα και να μην της πεις τώρα αυτά, που θέλεις κατά πρόσωπο!
Γιατί να είσαι γι' άλλη μια φορά, όπως την περίοδο που υπηρετούσες ανειλικρινής?
Γιατί να επαναλάβεις το ίδιο λάθος, που σου κόστισε την σχέση σου? Φαίνεσαι εγκλωβισμένος!
Το να θες όμως να της γράψεις δείχνει, ότι ακόμα υπάρχει περιθώριο και να την διεκδικήσεις και συμφωνώ εδώ με τον Γιάννη.
Εσύ το διακρίνεις αυτό? Και στο κάτω-κάτω γιατί όχι? Δώσε έστω και τώρα την ευκαιρία στον εαυτό σου να επανορθώσει!
Τί έχεις να χάσεις εξ άλλου αν το χειριστείς σωστά? Καλή συνέχεια! :)

Αγαπητέ Γιάννη (σε προσφωνώ Γιάννη γιατί παρά το forum nickname σου υπογράφεις ως γιάννης, ένδειξη που μάλλον λέει ότι σου αρέσει περισσότερο αυτού του είδους η προσφώνηση), σε ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες. Λίγο, πολύ δεν έχει σημασία, η επιλογή και η πράξη έχει τη σημασία της. Στη στρατιωτική μου θητεία βίωνα μίας ούτως ή άλλως πολύ ψυχολογική κατάσταση γιατί η απόσταση και αυτού του είδους ο εγκλωβισμός (δεν έκανα.. βυσματική θητεία) με έκαναν να συγκινούμαι περισσότερο από όσο προβλέπεται για άνδρα ολίγον τι αρκετά ψημένο στη ζωή του παρά την ηλικία του, γιατί μου έλειπε ο άνθρωπος μου, το αληθινό μου αίσθημα, ο παλμός μου. Οι τύψεις μου με έκαναν κι αρκετά νευρικό. Δύο μήνες και κάτι πριν την λήξη της θητείας μου έγινε κάτι πολύ απάνθρωπο και τραγικό. Στα τελειώματα είχαν την τύχη (εδώ γελάμε) να μετατεθώ σε μία ιδιαίτερα "ευαίσθητη" θέση από πλευράς διαχείρισης καταστάσεων και καθημερινών προβλημάτων στα στρατόπεδα της περιφέρειας μας (ακριτικής). Πέθανε ένα παιδί, ντόπιος, συμπατριώτης μου, της γειτονιάς μου και όλα αυτά από κακοδιοίκηση, από αναβλητικότητα που επεσήμαινα 8 μέρες πριν φτάσουμε στο μοιραίο. Υπήρχαν εκβιασμοί, απειλές και ενδεχόμενες παρακολουθήσεις. Στον στρατό υπάρχουν και οι τρεις δυνατότητες και ανθρώπινα και.. τεχνολογικά, ιδίως όταν μένεις κιόλας στην ίδια περιοχή. Τρόμαξα, έφτασα να κάνω ακραίες σκέψεις. Κρατούσα μια σφαίρα, την έβλεπα κατάματα, όπλισα, δεν την χρησιμοποίησα. Είχα σκοπιά σε μία νύχτα με πολλή βροχή. Το περιπολόπουλο μου το είχα στείλει για ύπνο γιατί γνώριζα την έφοδο. Ήθελα να μείνω μόνος. Κοίταξα ψηλά στον ουρανό. Ανάμεσα στα σύννεφα έβλεπες ελάχιστα αστέρια. Ένα από αυτά τα αστέρια δεν άξιζαν μία τέτοια πράξη, όχι γιατί ήταν μια σπάνια ψυχή, αλλά γιατί μαζί της έζησα ένα σπάνιο και αυθεντικό συναίσθημα. Έχω κάνει κι άλλες σχέσεις στη ζωή μου, γνωρίζω τις μικρές διαφορές και βλέπω τη διαφορά ανάμεσα στη συνήθεια και την μάχη, ανάμεσα στην εικόνα και την ουσία. Βρήκα μια συνταγή κυνισμού. Έγινα κτήνος αδιαφορίας για 2 μήνες με σκοπό το τέλος. Την απόλυση on time για να βγω και να συνέλθω σταδιακά. Δεν μπορούσα να μοιραστώ τίποτα μέχρι τότε, με κανέναν, πόσο μάλλον στον άνθρωπο που αγαπούσα και προστάτευα περισσότερο από τη ζωή μου και απέναντι στον όποιον άνοιγα πάντα τη ψυχή μου, όσο άσχημη κι αν ήταν, αν ήταν. Όταν γύρισα, συνάντησα έναν άλλον άνθρωπο, έναν άνθρωπο που έμαθα ότι έκανε απόπειρα αυτοκτονίας στο σπίτι της. Έναν άνθρωπο που πήγε στον ψυχίατρο. Έναν άνθρωπο με αδιαφορία. Ζήτησα συγγνώμη, εξήγησα τί έγινε αλλά ακόμα ήμουν ζαλισμένος. Ήμουν ζαλισμένος από ό,τι είχα βιώσει και από ό,τι έμαθα όταν γύρισα. Κάπου εκεί όλα τελείωσαν. Με τον καιρό κι επειδή παρά την αδυναμία μου, πάντα κρατάω όπλα στη φαρέτρα μου, έκανα κάποιες προσεγγίσεις και πλήρωσα κάτι παραπάνω για να ψάξω κάτι. Έμαθα ότι ο εν λόγω ψυχίατρος πήρε κάτι παραπάνω για να κάνει μία εξτρά θεραπεία. Σκεφτείτε μόνοι σας τί εννοώ. Μάζεψα στοιχεία, σοκαρίστηκα που τα είχα στα χέρια μου πια. Δεν έκανα αυτό που θα έκαναν κάποιοι άλλοι. Δεν σκέφτηκα να χαλάσω μία πραγματικότητα-ψέμα. Δεν θα κάνω αυτό που έκαναν άλλοι σε εμάς. Δεν θα δηλητηριάσω, έστω κι αν κρατάω μία αηδία στα χέρια μου για ανθρώπους τιποτένιους που κάποτε και εντελώς άσχετα χρονικά με τη σχέση μας είχαν πετάξει την νεαρή κόρη τους από το σπίτι τους ένα βράδυ.

Σ' ευχαριστώ Μαρκέλα και για τον δικό σου χρόνο. Νομίζω μπορεί να σε κάλυψα μέσω της απάντησης μου στον Γιάννη. Αν όχι, let me know. Αν και καθυστερημένα, χρόνια σου πολλά για χθες.

Quote:

---

Originally Posted by Nestwr

Σ' ευχαριστώ Μαρκέλα και για τον δικό σου χρόνο. Νομίζω μπορεί να σε κάλυψα μέσω της απάντησης μου στον Γιάννη. Αν όχι, let me know. Αν και καθυστερημένα, χρόνια σου πολλά για χθες.

---

Σ' ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι τα καλύτερα από δω και πέρα!

nestwr...πριν πας στο Άγιο Όρος, πρινς θεοποιήσεις την κοπέλα σου που αγαπάς ακόμη και πριν αρχίσεις να κλαις για μια κούκλα που έχει μεγάλη αξία για σένα και δεν την αναιρώ, μήπως θα έπρεπε να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο?

Θεοφανία, μέσα από τις ζωές γύρω μου και μέσα από την ζωή την δικιά μου ένα πράγμα έχω καταλάβει. Αν ο άνθρωπος μπορεί να συμβιώσει και να περιμένει τον χρόνο να του καθαρίσει το μυαλό και να σκεφτεί, τότε δεν έχει ανάγκη κανένα ψυχολόγο ή ψυχίατρο που θα του δώσει μία συνταγή ή ένα ψέμμα, χαλί για να πατήσει πάνω, που συνήθως κρύβει από κάτω ένα πτώμα. Πανδαμάτωρ χρόνος.

Quote:

---

Originally Posted by Nestwr

Θεοφανία, μέσα από τις ζωές γύρω μου και μέσα από την ζωή την δικιά μου ένα πράγμα έχω καταλάβει. Αν ο άνθρωπος μπορεί να συμβιώσει και να περιμένει τον χρόνο να του καθαρίσει το μυαλό και να σκεφτεί, τότε δεν έχει ανάγκη κανένα ψυχολόγο ή ψυχίατρο που θα του δώσει μία συνταγή ή ένα ψέμμα, χαλί για να πατήσει πάνω, που συνήθως κρύβει από κάτω ένα πτώμα. Πανδαμάτωρ χρόνος.

---

...αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με όλα αυτά που έγραψες παραπάνω: πως ήθελες να γυρίσεις το όπλο πάνω σου, πως μετά από 8-9 μηνες χωρισμού έψαχνες ένα κουκλάκι, (που καθόλου δεν αμφιβάλω πως είχε αξία για σένα), πως παράτησες δουλειά και δραστηριότητες και πως ψάχνεσαι για να πας στο Άγιο Όρος. Χωρίς να είμαι γιατρός και διακινυνεύοντας να επικριθώ, θέλω να σου πως πως όλα αυτά μόνο με έναν καλό ειδικό μπορούν να λυθούν και όχι με το χρόνο....:)

Το γιατί σκέφτηκα να τραβήξω την σκανδάλη το εξήγησα. Το γιατί δεν την τράβηξα επίσης το εξήγησα. Έτσι πιστεύω τουλάχιστον, μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν έψαχνα τον tigger, διάβασε πιο προσεκτικά τί με έκανε ο χρόνος να καταλάβω. Οι "γονείς" απέτυχαν αλλά τα "παιδιά" ας σμίξουν είτε στη μία πλευρά είτε στην άλλην. Τη δουλειά δεν την παράτησα (την πρώτη φορά). Την έχασα για λόγους πολύ σχετικούς με τηλεφωνική παράνοια στο γραφείο κάτω από ένα κλίμα που συντηρούταν από τους γονείς, τους άλλους γονείς. Την δεύτερη φορά την αρνήθηκα γιατί ήρθε ένα μήνα μετά την απόλυση μου από τον στρατό και σε περίοδο που δεν ήμουν σε θέση να δουλέψω και να αποδώσω, όπως με ήξερα. Δεν ψάχνομαι να πάω κάπου. Το Άγιο Όρος δεν εκπροσωπεί έναν προορισμό στα μάτια μου αλλά μία Ιθάκη, για λόγους που και πάλι εξήγησα, αν δεν κάνω λάθος φυσικά πάλι. Καλή σου νύχτα Θεοφανία.

Quote:

---

Originally Posted by Nestwr

Το γιατί σκέφτηκα να τραβήξω την σκανδάλη το εξήγησα. Το γιατί δεν την τράβηξα επίσης το εξήγησα. Έτσι πιστεύω τουλάχιστον, μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν έψαχνα τον tigger, διάβασε πιο προσεκτικά τί με έκανε ο χρόνος να καταλάβω. Οι "γονείς" απέτυχαν αλλά τα "παιδιά" ας σμίξουν είτε στη μία πλευρά είτε στην άλλην. Τη δουλειά δεν την παράτησα (την πρώτη φορά). Την έχασα για λόγους πολύ σχετικούς με τηλεφωνική παράνοια στο γραφείο κάτω από ένα κλίμα που συντηρούταν από τους γονείς, τους άλλους γονείς. Την δεύτερη φορά την αρνήθηκα γιατί ήρθε ένα μήνα μετά την απόλυση μου από τον στρατό και σε περίοδο που δεν ήμουν σε θέση να δουλέψω και να αποδώσω, όπως με ήξερα. Δεν ψάχνομαι να πάω κάπου. Το Άγιο Όρος δεν εκπροσωπεί έναν προορισμό στα μάτια μου αλλά μία Ιθάκη, για λόγους που και πάλι εξήγησα, αν δεν κάνω λάθος φυσικά πάλι. Καλή σου νύχτα Θεοφανία.

---

Διάβασα πολύ καλά τι έγραψες και είπες για μια κουκλα και ένα κούκλο "οι γονεις απέτυχαν ας σμίξουν τα παιδιά" μετά από 8-9 μηνες χωρισμού. Όπως διάβασα και το παρακάτω για το Αγιο Όρος:

Quote:

---

Originally Posted by Nestwr

Μετά θα ανέβω Αθήνα, θα τελειώσω κάτι εκκρεμμότητες και θα γράψω ένα γράμμα. Σε αυτό το γράμμα δεν θα αναφερθώ σε κανένα σημείο στη σχέση μου, στις δυσκολίες που είχαμε και στο αποτέλεσμα. Δεν θα αναφερθώ γιατί αν βγει όλη η αλήθεια, φοβάμαι το μετά γι' αυτήν ειλικρινά. Θα την προστατεύω όπως έκανα πάντα όταν είχα περιθώρια επιλογών. Θα τα φορτώσω όλα σε εμένα, ας με βγάλουν τρελό, δεν με ενδιαφέρει. Αν τρελός είναι αυτός που απλά δεν έχει τη δύναμη να σηκώσει ξανά το εγώ του, τότε ναι είμαι τρελός. Θα πάω Άγιο Όρος. Στην αρχή για λίγο, έτσι θα γράψω. Αλλά στο μυαλό μου δεν είναι λίγο. Νιώθω ότι όταν μπορείς κι αγαπάς ακόμα έναν άνθρωπο που είχες και έχεις δεκάδες λόγους για να μισείς και να ξεχάσεις έχει αλλάξει επίπεδο. Κι αν ταυτόχρονα, το εγώ σου σαν έννοια επιβίωσης και σαν έννοια επίδειξης δεν έχει καμία αξία για εσένα, τότε ένας δρόμος αξιοπρέπειας μένει. Αυτός του Θεού.

---

Αυτά όλα λοιπόν, πριν τα κάνεις και πριν τους δώσεις τέτοιες διαστάσεις, θα ήταν καλύτερα να τα συζητήσεις με έναν ειδικό και πίστεψε με δεν θα το μετανιώσεις....:)

Το έχω ήδη μετανιώσει ως θύμα. Η ιστορία μου εκτός από έναν.. ψυχίατρο.. έχει κι έναν ψυχολόγο. Δεν θέλω να το μετανιώσω και ως θύτης. Πανδαμάτωρ χρόνος.

...ξωτικό, διαφωνώ...
Δεν θεωρώ πως κανει κανείς κάποιον κύκλο όταν έχει αυτοκτονικές τάσεις, πέφτει στα μαύρα σκοτάδια για ένα κουκλάκι και σκέφτεται να κλειστεί για πάντα στο Άγιο Όρος. Θεωρώ πως αντιμετωπίζει πρόβλημα και όταν λέω πρόβλημα, δεν εννοώ πάθηση με την αντικειμενική έννοια του όρου, οπότε ένας ειδικός θα βοηθούσε άμεσα και αποτελεσματικά την κατάσταση, εκτός και αν όπως λέει ο θεματοθέτης το αφήσει στο χρόνο και κει που θα πέραγε σε ένα χι διάστημα θα του πάρει πέντε φορές παραπάνω...:)

εγω θα ξεκινησω οσα εχω να πω με τη φραση του Ξωτικου: "όλοι για ειδικο καβάλα είμαστε".
ας πω πρωτα τα υπεραπλουστευμενα μου και μετα τα πιο ανθρωπινα: ο ψυχολογος δεν θεραπευει ακομα και οταν ειναι θεραπευτης. δειχνει το δρομο, τα ενδεχομενα, τακτοποιεί σε "κουτάκια" τις σκεψεις και τα προβληματα ενα ενα ανοίγοντας το δρόμο για την επίλυσή τους τον οποιο θα τον επιλέξει ο "ασθενης". ο ψυχίατρος θεραπευει με φαρμακευτικη αγωγη (συνδρομητικά) για να ρυθμισει την παραγωγη ή όχι ουσιων στον εγκεφαλο. που καταλήγω? ο ψυχολογος ΠΑΝΤΑ βοηθάει- ο σωστός ψυχολόγος, ο σωστός καθοδηγητης. αλλά δεν είναι πασπαρτού για όλα.
ούσα άθεη (ή σχεδόν άθεη ή αγνωστικίστρια ή χαοτική ή όπως θες πες με) η επιλογή του αγίου όρους-χωρις να περιβληθείς το σχήμα και χρίσμα- αλλά για να αδειάσεις όλο σου το ειναι και να "ανεβάσεις" τον ανωτερο εαυτό σου, ναι είναι μια επιλογή-αν σκεφτειτε πως στο άγιο όρος δεν πηγαινουν μόνο μοναχοί, και μαλιστα απτους ερημίτες μοναχούς, υπάρχουν και "εναλλακτικοί" δηλαδη άνθρωποι που θεωρούν εαυτόν άθεο-άπιστο αλλά θέλουν να κανουν για λίγο ή πολύ αυτόν τον τρόπο ζωής για το λόγο του ο καθένας.
Φίλε Νέστωρ.....τρελός δεν είσαι. Διαφορετικός με την καλή έννοια είσαι. Εγώ θα σου θαυμάσω το ότι έχεις απόλυτη επίγνωση ΟΛΩΝ των συμπεριφορών σου που οδήγησαν σε αυτη την εξελιξη την ερωτικη σου ιστορια (ή εστω αυτη την αγάπη ζωής για σενα), θαυμάζω το οτι ένιωσες και νιώθεις τόσο βαθειά συναισθήματα για τον άνθρωπο που ειχες στη ζωή σου και θαυμάζω μια σου λεξη...το "ΜΑΖΙ". Αυτή τη δυναμική έχασες, όχι τη γυναίκα. το "ΜΑΖΙ" που ειχατε φτιαξει. Θαυμάζω που δεν μπήκες στο τριπάκι εκδίκησης, αναισθησίας, κυνισμού, κυνηγιού οποιουδήποτε ανθρώπου που θα σου γέμιζε το κενό. Θαυμάζω την άρνησή σου στην προχειρότητα και στην εφαρμογή "τεχνικών" που πανε απο στόμα σε στόμα μεταξυ των ανθρωπων και καταργούν το βάθος τους.
Τέλος θαυμάζω που στα 29 σου χρόνια, άγγιξες τέτοιο βάθος συναισθήματος και ενσυναίσθησης- δεν θα σου δωσω τακτικές και συμβουλές και κατευθύνσεις (ποια είμαι άλλωστε για να το κανω). Θα σου πω ομως οτι ανθρωποι σαν εσενα παντα βρισκουν την άκρη τους. και τη βρίσκουν πιο γρήγορα και πιο καθαρα απο οποιονδήποτε άλλον.

Ξωτικό.....ένα πραγμα με ενοχλει σε σενα....που όταν μιλας, με κανεις να θελω να το βουλωσω διαπαντός και να κανω σηματα καπνου αν και οταν αποφασισω να επικοινωνησω.
και επιτελους.....καποιος ανεφερε τη λεξη ψυχή! ξεχασμενο πραμα αναμεσα σε συνταγες αντικαταθλιπτικων, συνεδρίες, θεωρίες και μεθοδεύσεις....
δεν περιγράφω άλλο :)

όλα μπερδεμένα, ο piglet είναι αγόρι...

Ξωτικό μπορεί να σε θεωρώ μία άκρως δαιδαλώδη προσωπικότητα αλλά αν μη τι άλλο είσαι ενδιαφέρουσα και πολλές φορές πετάς ψήγματα τεράστιας αλήθειας μέσα στα κείμενα σου.

"Το οτι δινουμε εμφαση αξια και αλλη απο την κανονικη του υποσταση, φυση σε αντικειμενα, ειναι καθημερινο. Αλλος με το μοτορι του(βλεπε κθωτικο) αλλος με το αμαξι, αλλος με την λουι βιτον ντιν νταν ντον, αλλος με το ιδιο του το κορμι και τη θεικη του γραμμωση. Ολοι για ειδικο καβαλα ειμαστε."

Λαϊκιστί...ξεβράκωσες σε λίγες λέξεις την αλήθεια μιας εποχής που δεν θα αλλάξει ποτέ γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι ΑΥΤΟΙ δεν αλλάζουν ποτέ. Το αν θα αλλάξει κάποτε η εποχή, θα εξαρτηθεί από το πότε οι άνθρωποι θα μάθουν να βλέπουν πέρα από το.. κόμμα. Θα καταλάβεις στη συνέχεια τί εννοώ.

Τον παλιό Νέστωρα θα τον είχες ήδη εκνευρίσει. Τον τωρινό Νέστωρα δεν μπορείς Θεοφανία. Έχεις επαναλάβει πολλές φορές το "για ένα κουκλάκι", προφανώς αγνοώντας τα όσα έχω γράψει ανάμεσα στα νοήματα και πίσω από τις λέξεις. Θα σου απαντήσω με ένα "κομμάτι" από έναν αγαπημένο μου ποιητή (ανεξάρτητα αν λατρεύω το Επί Ασπαλάθων και όχι το συγκεκριμένο ποίημα).

Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα

για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη

μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου

για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.


Νέστωρ: πέραν από το... κόμμα... υπάρχει μία Ελένη... μην κολλάς στο πουκάμισο το αδειανό..

Μελίνα, υπό άλλες συνθήκες, ίσως κρατούσα τον σχολιασμό σου σαν μαξιλαράκι που θα με έκανε να ξεχνώ πολλά. Είναι πολύ βολικό και κολακευτικό. Δεν λειτουργώ όμως έτσι. Όχι γιατί είμαι πολύ σκληρός απέναντι στον εαυτό μου, αλλά γιατί ο πανδαμάτωρ χρόνος συν τοις άλλοις με οδήγησε και με οδηγεί σε εκτεταμένη αυτοκριτική και εσωτερική αναζήτηση. Αυτό το ΜΑΖΙ είχε ένα ΤΕΛΕΙΟ ΒΙΩΜΑ, ανώτερο από κάθε άλλο προσωπείο της εποχής. Αυτό μου λείπει γιατί γνωρίζω ότι δεν μπορώ να το ξαναβρώ εκτός κι αν κάνω τα στραβά μάτια. Είχα ευκαιρία να τα κάνω με άλλη γυναίκα; Είχα. Η ιστορία είναι, όπως έχω γράψει, διαβολική αλλά δεν τσίμπησα γιατί ο χρόνος θα αποδείκνυε τη γύμνια της φάκας όταν η καρδιά σου έχει μία βασίλισσα. Εκεί κατάλαβα ότι όταν θα κατέβαινα από εκείνο το διαβολικό πλοίο στον Πειραιά τα επόμενα νέα μου θα ήταν ότι η βασίλισσα μου "έφτιαξε" έναν άλλον βασιλιά. Και όπως είπα.. δηλητήριο σε ξένη κυψέλη δεν θα ρίξω όπως ποτίστηκα.

Quote:

---

Originally Posted by Nestwr

Μελίνα, υπό άλλες συνθήκες, ίσως κρατούσα τον σχολιασμό σου σαν μαξιλαράκι που θα με έκανε να ξεχνώ πολλά. Είναι πολύ βολικό και κολακευτικό. Δεν λειτουργώ όμως έτσι. Όχι γιατί είμαι πολύ σκληρός απέναντι στον εαυτό μου, αλλά γιατί ο πανδαμάτωρ χρόνος συν τοις άλλοις με οδήγησε και με οδηγεί σε εκτεταμένη αυτοκριτική και εσωτερική αναζήτηση. Αυτό το ΜΑΖΙ είχε ένα ΤΕΛΕΙΟ ΒΙΩΜΑ, ανώτερο από κάθε άλλο προσωπείο της εποχής. Αυτό μου λείπει γιατί γνωρίζω ότι δεν μπορώ να το ξαναβρώ εκτός κι αν κάνω τα στραβά μάτια. Είχα ευκαιρία να τα κάνω με άλλη γυναίκα; Είχα. Η ιστορία είναι, όπως έχω γράψει, διαβολική αλλά δεν τσίμπησα γιατί ο χρόνος θα αποδείκνυε τη γύμνια της φάκας όταν η καρδιά σου έχει μία βασίλισσα. Εκεί κατάλαβα ότι όταν θα κατέβαινα από εκείνο το διαβολικό πλοίο στον Πειραιά τα επόμενα νέα μου θα ήταν ότι η βασίλισσα μου "έφτιαξε" έναν άλλον βασιλιά. Και όπως είπα.. δηλητήριο σε ξένη κυψέλη δεν θα ρίξω όπως ποτίστηκα.

---

ακριβώς για όλα αυτά, απέφυγα (και δεν βρισκω και το λογο) να τοποθετηθώ στην ιστορία σου. η απάντησή μου αφορούσε πιο πολυ στους σχολιαστές της δημοσίευσής σου στο σύνολό τους.
Μια ιστορια σαν τη δικη σου μπορω να την κοιταξω μονο σαν σκηνοθέτης που λαχταραει να μπει σε μια μια τις σκηνες και να καθοδηγησει τους πρωταγωνιστες σε αλλες κινησεις μπας και δεν φανε τις σαρκες τους στο τελος. Αλλα δεν μπορω να το κανω. Και το να τοποθετειται καποιος σε ενα "ΜΑΖΙ ΩΣ ΤΕΛΕΙΟ ΒΙΩΜΑ" ειναι σαν να προσπαθει να αλλαξει θρησκεια σε καποιον-κίνηση βέβηλη, κάτι που αποφεύγουμε όλοι εμεις οι "άπιστοι". Το μονο που θα κανω λοιπον ειναι να πιστεψω όλα οσα λες και να τα αντιμετωπισω με ολο το σεβασμο που αξιζει στην ιστορία σας. :)

απ' την αλλη ερχομαι παλι σαν βρεγμένη γαλή να προσθεσω κατι....μια απορια....γιατί αυτο το ΜΑΖΙ το τοποθέτησες απαξ διαπαντός στο παρελθόν?

Quote:

---

Originally Posted by melina_

ακριβώς για όλα αυτά, απέφυγα (και δεν βρισκω και το λογο) να τοποθετηθώ στην ιστορία σου. η απάντησή μου αφορούσε πιο πολυ στους σχολιαστές της δημοσίευσής σου στο σύνολό τους.
Μια ιστορια σαν τη δικη σου μπορω να την κοιταξω μονο σαν σκηνοθέτης που λαχταραει να μπει σε μια μια τις σκηνες και να καθοδηγησει τους πρωταγωνιστες σε αλλες κινησεις μπας και δεν φανε τις σαρκες τους στο τελος. Αλλα δεν μπορω να το κανω. Και το να τοποθετειται καποιος σε ενα "ΜΑΖΙ ΩΣ ΤΕΛΕΙΟ ΒΙΩΜΑ" ειναι σαν να προσπαθει να αλλαξει θρησκεια σε καποιον-κίνηση βέβηλη, κάτι που αποφεύγουμε όλοι εμεις οι "άπιστοι". Το μονο που θα κανω λοιπον ειναι να πιστεψω όλα οσα λες και να τα αντιμετωπισω με ολο το σεβασμο που αξιζει στην ιστορία σας. :)

---

Σ' ευχαριστώ Μελίνα. Το έθεσες πιο ορθά και σουρεαλιστικά ακόμη κι από αυτόν που το βίωσε. Ένα είδος θρησκείας. Το μόνο που μπορώ να σου υποσχεθώ είναι ότι σε αυτή την ιστορία ο ένας πρωταγωνιστής δεν θα επιτρέψει το "αίμα" στο τέλος. Φοβάμαι ότι αυτό το έχει ήδη αναλάβει η μοίρα. Η ζωή μπορεί να σε πατήσει, να σε διαμελίσει προσωρινά γιατί δεν υπακούς στις νότες της εποχής. Η μοίρα όμως περιμένει στη γωνία, έχει μνήμη και χτυπάει πάντα τελευταία. Αυτό είναι και το μόνο σημείο που με ανησυχεί για το ποια περιθώρια πρέπει να εξαντλήσω ακόμα πριν ακολουθήσω τον τελευταίο δρόμο μου.

Quote:

---

Originally Posted by melina_

απ' την αλλη ερχομαι παλι σαν βρεγμένη γαλή να προσθεσω κατι....μια απορια....γιατί αυτο το ΜΑΖΙ το τοποθέτησες απαξ διαπαντός στο παρελθόν?

---

Διότι έχω την αίσθηση και την πεποίθηση ότι το πουκάμισο πλέον είναι αδειανό.. Γνωρίζω την ψυχή της και το περιβάλλον της βαθύτερα από τον οποιονδήποτε, δυστυχώς.

εστω και ετσι. Η ίδια δεν εμαθε ποτέ τι πραγματικά σου συνέβη στο στρατο, γιατί απομακρύνθηκες. Θα ζει με μια πλασματική εικόνα σου που θα δειχνει εναν ανθρωπο που απλά την πρόδωσε, απομακρύνθηκε όπως θελεις πες το. Δεν θα το ελεγα αυτο αν δεν ελεγες το "ΜΑΖΙ". Την αλήθεια δεν τη ζήσατε ΜΑΖΙ. Τη γνωρίζεις μόνο εσυ. Προσπαθω να μπω στη δικη της θεση και οχι στη δικη σου γιατι μαζι σου μιλω. Η μοιρα εχει μνημη οπως πολυ αληθινα είπες. Και οι άνθρωποι εχουν μνημη γιαυτο αξιζει -οταν αξίζει κάτι- η ζωή τους. Η δική της μνήμη όμως εχει γραμμένη λάθος την ιστορία.

Quote:

---

Originally Posted by Nestwr

Σ' ευχαριστώ Μελίνα. Το έθεσες πιο ορθά και σουρεαλιστικά ακόμη κι από αυτόν που το βίωσε. Ένα είδος θρησκείας. Το μόνο που μπορώ να σου υποσχεθώ είναι ότι σε αυτή την ιστορία ο ένας πρωταγωνιστής δεν θα επιτρέψει το "αίμα" στο τέλος. Φοβάμαι ότι αυτό το έχει ήδη αναλάβει η μοίρα. Η ζωή μπορεί να σε πατήσει, να σε διαμελίσει προσωρινά γιατί δεν υπακούς στις νότες της εποχής. Η μοίρα όμως περιμένει στη γωνία, έχει μνήμη και χτυπάει πάντα τελευταία. Αυτό είναι και το μόνο σημείο που με ανησυχεί για το ποια περιθώρια πρέπει να εξαντλήσω ακόμα πριν ακολουθήσω τον τελευταίο δρόμο μου.

---

Καλησπέρα Nestwr,
θα πρότεινα να μην αφήσουμε στην μοίρα τίποτα και μέχρι το τέλος το παιχνίδι νάναι στα χέρια μας.
Και με τον φόβο θάρθουμε αντιμέτωποι, γιατί κι η απόρριψη φαντάζει πρόκληση και ξέρουμε πλέον
πως να την χειριστούμε. Δεν θα χρωματίσουμε το σκηνικό με αίμα, μα θα δώσουμε απαντήσεις,
γιατί τα ερωτήματα θα μας στοιχειώνουν για πάντα και ναι τα περιθώρια θα τα εξαντλήσουμε όλα..

Quote:

---

Originally Posted by melina_

εστω και ετσι. Η ίδια δεν εμαθε ποτέ τι πραγματικά σου συνέβη στο στρατο, γιατί απομακρύνθηκες. Θα ζει με μια πλασματική εικόνα σου που θα δειχνει εναν ανθρωπο που απλά την πρόδωσε, απομακρύνθηκε όπως θελεις πες το. Δεν θα το ελεγα αυτο αν δεν ελεγες το "ΜΑΖΙ". Την αλήθεια δεν τη ζήσατε ΜΑΖΙ. Τη γνωρίζεις μόνο εσυ. Προσπαθω να μπω στη δικη της θεση και οχι στη δικη σου γιατι μαζι σου μιλω. Η μοιρα εχει μνημη οπως πολυ αληθινα είπες. Και οι άνθρωποι εχουν μνημη γιαυτο αξιζει -οταν αξίζει κάτι- η ζωή τους. Η δική της μνήμη όμως εχει γραμμένη λάθος την ιστορία.

---

Καλέ Μελίνα, σε πιάνω αδιάβαστη (σκάω χαμόγελο). Όταν γύρισα, της τα είπα όλα. Όλα. Μέχρι τελευταία αηδιαστική λεπτομέρεια. Η "ψυχιατρική" δολοφονία όμως είχε ήδη γίνει.

χμ....αυτο μου ειχε ξεφυγει. αποσυρομαι απτη γραφη για 5' για να σκεφτω.

επανήλθα και θα σταθω απέναντί σου αυτη τη φορά: (το σκηνικό είναι στημένο-ειμαι σιγουρη πως θα το καταλαβεις απλα το διευκρινιζω γιατι ακολουθει εικονικη επιθεση απο μερους μου :) )
Εσύ φταις που τα είπες όλα πολύ αργά.
Εσύ φταις που εκείνη οδηγήθηκε σε όλες τις κινήσεις που διαδοχικά τη διέλυσαν (εγινε αλλος ανθρωπος, εφυγε απ' τη σχεση, βρηκε αλλον, εκανε αποπειρα, κρυφτηκε στο νοσηρό της οικογενειακό περιβάλλον και στους ακομα πιο νοσηρούς της θεραπευτές)
Με λίγα λόγια, εσύ -αν όχι οδήγησες- επέτρεψες να διαλυθεί αυτο το συμπαν που ειχατε ΜΑΖΙ δημιουργήσει. Εσύ επομένως είσαι ο θυτης σε αυτη την εκδοχή.
Ο θυτης ομως που "σκοτωνει" εχει τη δυναμη και να "αναστήσει".
Στη δικη σας ιστορια, χύθηκε ήδη πολύ αίμα, δεν μπορω να σκεφτω τίποτα που να σας εκανε περισσότερο κακό απ' όσο ήδη εχετε πάθει.
(Καββαδιακό μαραμπού εδώ-VS- Ελυτικό αδειανό πουκάμισο)
ας όψεται μια ψυχη εδω μεσα που μου θυμισε τι σημαινει ΠΙΣΤΗ και τα λέω όλα τούτα.

Quote:

---

Originally Posted by melina_

επανήλθα και θα σταθω απέναντί σου αυτη τη φορά: (το σκηνικό είναι στημένο-ειμαι σιγουρη πως θα το καταλαβεις απλα το διευκρινιζω γιατι ακολουθει εικονικη επιθεση απο μερους μου :) )
Εσύ φταις που τα είπες όλα πολύ αργά.
Εσύ φταις που εκείνη οδηγήθηκε σε όλες τις κινήσεις που διαδοχικά τη διέλυσαν (εγινε αλλος ανθρωπος, εφυγε απ' τη σχεση, βρηκε αλλον, εκανε αποπειρα, κρυφτηκε στο νοσηρό της οικογενειακό περιβάλλον και στους ακομα πιο νοσηρούς της θεραπευτές)
Με λίγα λόγια, εσύ -αν όχι οδήγησες- επέτρεψες να διαλυθεί αυτο το συμπαν που ειχατε ΜΑΖΙ δημιουργήσει. Εσύ επομένως είσαι ο θυτης σε αυτη την εκδοχή.
Ο θυτης ομως που "σκοτωνει" εχει τη δυναμη και να "αναστήσει".
Στη δικη σας ιστορια, χύθηκε ήδη πολύ αίμα, δεν μπορω να σκεφτω τίποτα που να σας εκανε περισσότερο κακό απ' όσο ήδη εχετε πάθει.
(Καββαδιακό μαραμπού εδώ-VS- Ελυτικό αδειανό πουκάμισο)
ας όψεται μια ψυχη εδω μεσα που μου θυμισε τι σημαινει ΠΙΣΤΗ και τα λέω όλα τούτα.

---

Είσαι απόλαυση μα τω Θεώ. Τώρα τί μου ήρθε ως απάντηση. Χμμμ... Θα μιλήσω α λα Βάρναλης. Οι άνθρωποι στη ζωή τους έχουν πολλές φορές σκεφτεί να βρουν μία σφαίρα, λιγότερες φορές να τη βάλουν στη θαλάμη, ακόμα λιγότερες να οπλίσουν και απειροελάχιστες να πυροδοτήσουν. Ψάξε τί έγραψα για μια σκοπιά μου. Το αστέρι δεν ήταν ο εαυτός μου. ΕΓΩ δεν πάτησα την σκανδάλη.

κοίτα πιο χαμηλά.....εκεί που είσαστε εσύ και αυτή. Και που πιο χαμηλά δεν ξερω αν εχει. Δεν εχετε τιποτα χειροτερο να παθετε. Απλά θα βαλεις το χερι σου, θα παρεις το ΜΑΖΙ απτο παρελθον και θα της το φερεις μπροστα στα ματια της. Δεν θα της επιτρεψεις να μιλησει. Τα λογια ειναι πολυ ευτελή και ταυτόχρονα πολυ επικίνδυνα σε οριακες στιγμες. Αλλά πώς θα το φερεις μπροστά της όταν εσύ ο ίδιος τοχεις βάλει πίσω σου και κοιτάς ψηλά! Εχετε ενα πυρπολημένο σκηνικό, μια πολύ ακριβή παραγωγή πίσω σας που ουτε καν θα αποσβεστεί και εισαι ο μόνος που μπορεί να σώσει το έργο και συ κοιτάς ψηλά!
Ω θεοί....πυροδοτήθηκα!

καπου πιο πανω μιλησες για περιθωρια....αυτά ψάχνεις? άρα τα βλεπεις....
τα δικά σου περιθώρια ψάχνεις? τα δικά της?
ή μήπως τα δικά ΣΑΣ?
αυτο το ΜΑΖΙ δεν επρεπε να το πεις....όλο μπροστά σου βγαίνει άθελά του :)

Quote:

---

Originally Posted by melina_

κοίτα πιο χαμηλά.....εκεί που είσαστε εσύ και αυτή. Και που πιο χαμηλά δεν ξερω αν εχει. Δεν εχετε τιποτα χειροτερο να παθετε. Απλά θα βαλεις το χερι σου, θα παρεις το ΜΑΖΙ απτο παρελθον και θα της το φερεις μπροστα στα ματια της. Δεν θα της επιτρεψεις να μιλησει. Τα λογια ειναι πολυ ευτελή και ταυτόχρονα πολυ επικίνδυνα σε οριακες στιγμες. Αλλά πώς θα το φερεις μπροστά της όταν εσύ ο ίδιος τοχεις βάλει πίσω σου και κοιτάς ψηλά! Εχετε ενα πυρπολημένο σκηνικό, μια πολύ ακριβή παραγωγή πίσω σας που ουτε καν θα αποσβεστεί και εισαι ο μόνος που μπορεί να σώσει το έργο και συ κοιτάς ψηλά!
Ω θεοί....πυροδοτήθηκα!

---

Ακόμη κι αν το "δηλητήριο" σου έχει μία προέλευση θεϊκή, μία υπόσταση μαγική, μία αλήθεια κρυστάλλινη, αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να εισβάλλεις σε μία ξένη σχέση.

Ξένη σχέση εννοούσα τη νέα του πουκάμισου του αδειανού...

φυσικη μελαχροινή με mind status ξανθιας απειλεί το inbox μελων του φορουμ! προσοχή! :)))))
Νεστωρ δεν προκειται για εισβολή, δεν ξερω αν προκειται καν για σχεση.....μια γυναικα διαλυμενη (αληθεια πότε πρωτομπήκε στη νεα της σχεση χρονικά?) που περασε τοσα και εκανε νεα "σχεση". Παρηγοριά ίσως το λενε, γιατρειά, όπως και να 'χει. Εσύ την δική αλήθεια σας θα παρουσίαζες μπροστά της. Ας διαχειριζόταν εκείνη αυτή την αλήθεια και τη σχέση της και την πραγματικότητά της. Ποιά δικαιώματα? Η αξιολόγηση των δικαιωμάτων είναι για άλλες πιο "ελαφρες" καταστάσεις.

Quote:

---

Originally Posted by melina_

φυσικη μελαχροινή με mind status ξανθιας απειλεί το inbox μελων του φορουμ! προσοχή! :)))))
Νεστωρ δεν προκειται για εισβολή, δεν ξερω αν προκειται καν για σχεση.....μια γυναικα διαλυμενη (αληθεια πότε πρωτομπήκε στη νεα της σχεση χρονικά?) που περασε τοσα και εκανε νεα "σχεση". Παρηγοριά ίσως το λενε, γιατρειά, όπως και να 'χει. Εσύ την δική αλήθεια σας θα παρουσίαζες μπροστά της. Ας διαχειριζόταν εκείνη αυτή την αλήθεια και τη σχέση της και την πραγματικότητά της. Ποιά δικαιώματα? Η αξιολόγηση των δικαιωμάτων είναι για άλλες πιο "ελαφρες" καταστάσεις.

---

Άνοιξη χωρίσαμε, καλοκαιράκι έγινε η παρηγοριά. Δεν την αδικώ. Την ίδια εποχή συνάντησα κι εγώ την βολική και διαβολική περίπτωση στο πλοίο της επιστροφής μετά τις... ας γελάσω... διακοπές στο νησί μου με τους γονείς. Άλλο πουκάμισο το ένα, άλλο το άλλο όμως. Άλλη οικογένεια και αρχές γύρω μου, άλλα φίδια και δηλητήρια γύρω της. Πάντως προς το παρόν εστιάζω στο "φοβάμαι" της Μαρκέλας. Δεν γνωρίζω ακόμα πώς θα κινηθώ γιατί είμαι βαθύτατα σίγουρος ότι η μοίρα θα μιλήσει και όταν γίνει αυτό θα καταλάβεις ότι ο ήλιος που είχες σαν φως δεν ήταν τίποτε περισσότερο από έναν προβολέα που του τελείωσε το ρεύμα..

Ξώτικ και Νεστωρ δεν θα συνεχίσω τη διαφωνία μας, ας κρατήσουμε ο καθένας για τον εαυτό του τη γνώμη του, καθώς δεν έχει νόημα να τη διαιωνίσουμε.
Προς το παρόν να πω πως μου αρέσει η τροπή που πήρε το θέμα με όλα αυτά τα λογοτεχνικά....:)

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Ξώτικ και Νεστωρ δεν θα συνεχίσω τη διαφωνία μας, ας κρατήσουμε ο καθένας για τον εαυτό του τη γνώμη του, καθώς δεν έχει νόημα να τη διαιωνίσουμε. Προς το παρόν να πω πως μου αρέσει η τροπή που πήρε το θέμα με όλα αυτά τα λογοτεχνικά....:)

---

Θεοφανία, γιατί να κρατάμε την γνώμη μας για τον εαυτό μας? Είπαμε, δεν είν' απαραίτητο να συμφωνούμε σ' όλα! Καλύτερες ίσως λύσεις βρίσκουμε και μέσα από τις αντίθετες απόψεις.
Εξ άλλου δεν κινδυνεύουμε εδώ μέσα από προσυλητισμό! Κατά βάθος, ξέρουμε ο καθένας μας,
τι χρειάζεται να κάνουμε, άσχετα αν θέλουμε και "συνένοχους" στο έργο μας! Πλάκα κάνω!
Νέστωρ, πάντως ο τίτλος του θέματός σου απ' το ομώνυμο άσμα, δείχνει, ότι ίσως περιμένεις την κίνηση.., απ' την άλλη πλευρά.
Μήπως, με μια μικρή προσπάθεια κι ενθάρρυνση κι από σένα.. :)

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Θεοφανία, γιατί να κρατάμε την γνώμη μας για τον εαυτό μας? Είπαμε, δεν είν' απαραίτητο να συμφωνούμε σ' όλα! Καλύτερες ίσως λύσεις βρίσκουμε και μέσα από τις αντίθετες απόψεις.
Εξ άλλου δεν κινδυνεύουμε εδώ μέσα από προσυλητισμό! Κατά βάθος, ξέρουμε ο καθένας μας,
τι χρειάζεται να κάνουμε, άσχετα αν θέλουμε και "συνένοχους" στο έργο μας! Πλάκα κάνω!
Νέστωρ, πάντως ο τίτλος του θέματός σου απ' το ομώνυμο άσμα, δείχνει, ότι ίσως περιμένεις την κίνηση.., απ' την άλλη πλευρά.
Μήπως, με μια μικρή προσπάθεια κι ενθάρρυνση κι από σένα.. :)

---

Μετά από πάρα πολλά χρόνια έβαλα να το ακούσω για να καταλάβω γιατί το σκέφτηκες αυτό που έγραψες. Υποσυνείδητα ίσως έτσι είναι όπως τα λες. Δεν το αποκλείω.

Quote:

---

Originally Posted by Nestwr

Μετά από πάρα πολλά χρόνια έβαλα να το ακούσω για να καταλάβω γιατί το σκέφτηκες αυτό που έγραψες. Υποσυνείδητα ίσως έτσι είναι όπως τα λες. Δεν το αποκλείω.

---

Κι αν ισχύει ότι το υποσυνείδητο είναι πιο εστιασμένο και διορατικό, τότε ίσως θα χρειαστεί
να δούμε τί είναι κι αυτό που θέλει να μας μεταφέρει στο συνειδητό.

Καλησπέρα σας μετά από αρκετό καιρό.

Τα νέα μου είναι ότι έγινα "φυσιολογικός" άνθρωπος. Είμαι καλά στη δουλειά μου και προχωράω στη ζωή μου. Παρ' όλα αυτά τίποτα δεν έχει αλλάξει μέσα μου. Πρόσφατα γνωρίστηκα με μία κοπέλα με την οποία προχωρήσαμε. Αργά ή γρήγορα κατάλαβε ότι είμαι μαζί της επειδή την αγαπώ σαν ψυχή και όχι επειδή την ερωτεύτηκα σε οποιαδήποτε στιγμή. Έτσι μου είπε χαρακτηριστικά. Δεν της το αρνήθηκα και της εξήγησα το παρελθόν μου. Πάψαμε να είμαστε μαζί. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν μου λείπει. Έχουμε χωρίσει 2 μήνες τώρα. Η ψυχή μου είναι ακόμα δυστυχισμένη και όλα γύρω μου στη χώρα αυτή μου μοιάζουν τόσο μικρά. Αν κάποιος θεωρεί ως βελτίωση ότι έπαψα να κλαίω σαν μικρό παιδί εδώ και μήνες, τότε ναι σε αυτό έχει βελτιωθεί πάρα πολύ.