Έχω ξεφύγει τελείως
Τίποτα δε μπορεί να με βοηθήσει πια
ούτε ψυχοθεραπείες ούτε τίποτα
μόνο η αγάπη θα μπορούσε
αλλά ας γελάσω καλύτερα
Σήμερα ονειρεύτηκα μία παλιά φίλη
έκανε λέει κάτι που με πλήγωσε
κι εγώ με τρεμάμενη φωνή και με πολλή οργή
της έβγαλα τα μάτια
τότε πήρε τη μορφή μιας άλλης φίλης
που είχα πολύ μικρή
και μου έκανε τη ζωή μαύρη
Αυτή είναι η ψυχολογική μου κατάσταση
τόσο θυμό έχω για όλους όσους πέρασαν από τη ζωή μου
έχω παράπονα από όλους
έχω γίνει ένα μαραζωμένο άτομο
δεν έχω καμία προοπτική
κανένα μέλλον
και κανένα παρόν
είμαι κλεισμένη μες τους τεσσερις τοίχους
δεν έχω καμιά πηγή ευχαρίστησης
Γιατί τα πιο καλοπροαίρετα παιδιά
όταν μεγαλώνουν γίνονται τόσο δυστυχιμένοι ενήλικες;
Μήπως έπρεπε να αντιδράσω τότε που μία συμμαθητρια με πέταξε
κάτω και μου έσκισε τις καινουριες μου φόρμες
αλλα δεν είχα άλλες και πηγαινα με αυτες στο σχολείο
όταν μία "φίλη" με ρουφιάνεψε στον διευθυντη
για να με θεωρει τη μεγαλύτερη αλητισσα στο σχολείο
όταν, όταν, όταν......
Γιατί δεν τα έσπασα στο ξύλο όλα αυτά τα άτομα
ή έστω γιατί δεν τα έδιωξα και τα συγχωρούσα
Γιατί τα αφήνω να με βλέπουν δυστυχισμένη
και να χαίρονται;
Με θέλουν δυστυχισμένη
χαίρονται με τη δυστυχία μου
άλλοι απλώς αδιαφορούν
Δε βλέπω καμιά λύση
δεν υπάρχει επιστροφή
