χωρίς τίτλο-βαριέμαι να σκέφτομαι
Αισθάνομαι πολύ θυμωμένη με τους ανθρώπους που με περιβάλλουν.
Από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον μέχρι τις 2 φίλες που έχω.
Νιώθω ότι μια ζωή βιώνω τις δικές τους καταστάσεις, τις κάνω τόσο δικές μου που στο τέλος εγώ η ίδια μένω πίσω.
Νιώθω ότι οι υπόλοιποι προχωράνε, δε μιλάω για αλμάτα, αλλά τουλάχιστον μια μικρή ασφάλεια τη νιώθουν, επειδή εγώ συνήθως βρίσκομαι σαν τον από μηχανής θεό, να τους διευκολύνω σε καταστάσεις, οικονομικές ή ψυχολογικές..αντιθέτως εγώ όταν έχω ανάγκη, δεν μπορώ να απευθυνθώ σε κανέναν, ούτε να ζητήσουν βοήθεια διότι αυτό που μου έχουν περάσει είναι ότι είναι πολύ εύθραυστοι και ότι δεν μπορούν να χειριστούν καταστάσεις, ακόμα και τις πιο απλές.
Νιώθω ότι ο μόνος που έχω είναι ο φίλος μου, αλλά δε θέλω να τον φορτώνω κι αυτόν διότι έχει αρκετά δικά του αυτό το διάστημα.
Με εκνευρίζει απίστευτα όταν ακούω την ατάκα από τις φίλες μου "σε εμπιστεύομαι, με στηρίζεις πιο πολύ από κάθε άλλον" και στα γεννέθλιά μου δε με θυμάται καμμια τους. Μετά από καιρό βέβαια μπορεί να συνειδητοποιήσουν ότι πέρασαν και πάλι δεν τα θυμήθηκαν...αλλά η βοιντ είναι υπεράνω μη χέσω.
Με εκνευρίζει απίστευτα που ενώ είμαι η πιο χαμηλόμισθη στο σπίτι μου, δανείζω τις οικονομίες μου, και τώρα έγω χρωστάω παρόλο που είχα κάνει τα κουμάντά μου. Και μου τη δίνει ακόμα περισσότερο ο εαυτός μου, που πάλι ενώ εγώ έχω πετάξει σπυριά από το άγχος, σκέφτομαι μην τους επιβαρύνω ψυχολογικά θέτοντας τους την κατάστασή μου ως έχει.
Φυσικά, πάλι ακούω την ατάκα "σε σένα στηριζόμαστε, εσύ μας καταλαβαίνεις".
"γιατί δε μας λες τα προβλήματά σου Βοιντ? γιατί απομακρύνεσαι? γιατί είσαι κρυψίνους?"
"γιατί πάντα ήσασταν πολύ αδύναμοι για να τα χειριστείτε!!!"
Έπειτα, με παίρνουν τηλέφωνο..."μα γιατί δε βγαίνεις για ένα καφέ ρε Βοιντ?" "4 ευρώ είναι"
"γιατί είμαι τόσο αγχωμένη, και με πνίγει τόσο η αδικία που δεν αντέχω να δω κάποιον χαλαρουίτα και να μιλάμε για γκόμενους" Απλά πράγματα.
Βράζω μέσα μου, είμαι στη δουλειά, μου σπάνε τα νεύρα, δουλεύω 12ωρα για ψίχουλα, χρωστάω λεφτά χωρίς να φταίω (η μαλακία στον εγκέφαλό μου φταίει) και δε θέλω να δω κανέναν.
Ασφυκτιώ πραγματικά.
Δεν ψάχνω για συμβουλή. Πιο πολύ να το βγάλω από μέσα μου ήθελα.
Ελπίζω να μη σας μετέδωσα πολύ αρνητισμό.
Θα πέσω για ύπνο το σ/κ και θα μου περάσει.
