ο ερωτας δεν ηρθε ποτε.....

καταρχιν θα ηθελα να σας χαιρετησω ολους και επειτα να σας περιγραψω και εγω το προβλημα μου.ειμαι 29 χρονων και πριν απο περιπου 31/2 χρονια ξεκινησα μια σχεση με κπ χωρις να τον γουσταρω πραγματικα! ημουν παρα πολλα χρονια μονη μου ειχα βαρεθει να περιμενω τον μεγαλο ερωτα και τον Μr perfect και αποφασισα να ξεκινησω κατι χαλαρα με καποιον που μου εδειξε πολυ ενδιαφερον! θα ηθελα να σημειωσω οτι εγω τοτε γουσταρα πολυ κπ αλλον με τον οποιο δεν ετυχε να γινει κατι.. αυτο που ξεκινησε τοτε χαλαρα τωρα ειναι μια σχεση που κλεινει σχεδον τα 4χρονια. ξερω τους δικους του και εκεινος τους δικους μου και μου εχει κανει αρκετες φορες προταση για επισημοποίηση της σχεσης μας. Το προβλημα μου ειναι οτι ποτε δεν τον ερωτευτηκα πολυ δν ενοιωσα παθιασμενη και δεν καταφερα να ξεπερασω κπ πραγματα τα οποια και θα αναφερω. εγω ειμαι πτυχιουχος με μεταπτυχιακο και εκεινος δουλευει περιστασιακα ως σερβιτορος και εχει τελειωσει μονο το λυκειο ενω και τα οικονομικα του ειναι πολυ μετρια.και παρολο που εκεινος ειναι 38 δεν μπορω να σκεφτω το μελλον μαζι του!το βλεπω μιζερο..τωρα τελευταια τον υποτιμω συνεχεια τον θεωρω χαζο ειμαι πολυ επικριτικη ενω αυτος ειναι πολυ καλος μαζι μου. οταν του μιλαω για χωρισμο λεει οτι ειμαι η γυναικα της ζωης του. μετα εγω το μετανοιωνω και η ιστορια συνεχιζεται!εμεινα μαζι του μονο και μονο επειδη μου φερεται αψογα αλλα πλεον εχω πολλα νευρα!τι να κανω?εγω ειμαι περιεργη ή ο συντροφος μου πλεον δε με καλυπτει και αυτο μου βγαινει σε επιθετικοτητα και νευρα??τον λυπαμαι να τον χωρισω..και απο την αλλη φοβαμαι την μοναξια.. βρισκομαι σε αδιεξοδο βοηθεια!!!

Καλησπέρα αγαπητή Μυρτώ93,
σίγουρα το "λυπάμαι να τον χωρίσω" για μένα λέει πολλά. Δεν σε καλύπτει και τον κρατάς γιατί έχει κάποια στοιχεία να σου προσφέρει που τα θεωρεί απλά καλά και ευγενικά.
Δεν είναι σε καμμία περίπτωση αρκετά ώστε να προχωρήσεις σε άλλο επισημοποιήσεις(αν και είναι για τον κόσμο αυτά). Μάθε καλύτερα τον εαυτό σου και έπειτα θα ξέρεις σε
ποια πράγματα μπορείς να κάνεις υποχωρήσεις ή όχι. Αυτό ξεκαθαρίζει το τοπίο. Σου προτείνω πάντως να είσαι ανοικτή στο να βλέπεις και άλλα σημαντικά θέματα εκτός μόρφωσης.
Αυτός που θα σε κερδίσει θα στο πει η καρδιά σου, τα άλλα είναι συμβατικά, προσπάθησε τα γιατί μπορεί εξαρχής να μην φανεί αλλά δεν θα σε καλύπτουν γενικά. Και ο Mr Perfect
δεν είναι άσπρο άλογο , ομορφιά και λεφτά, είναι αυτός που θα σε κοιτάζει στα μάτια και κατευθείαν στην καρδιά. Αυτό νομίζω ότι είναι ατράνταχτο σημάδι, να σε αγγίζει ο άλλος
στη ψυχή και το μυαλό. Όποιον και να τύχει να γνωρίσεις να του δίνεις χρόνο και να μην περιμένεις τίποτα..μόνο αυτό το συναίσθημα!

Μυρτώ εάν αυτό που αντιμετωπίζεις εσύ λέγεται "αδιέξοδο" τότε ο φίλος σου τι θα έπρεπε να πει που είναι με μια γυναίκα που τον θέλει μόνο για να μην είναι μόνη της, που ποτέ δεν τον ερωτεύτηκε πραγματικά, που τον θεωρεί κατώτερο, αμόρφωτο, με μέτρια οικονομικά, που τον υποτιμάει...α μην ξεχάσω τον θεωρεί και χαζό!
Ποιο αδιέξοδο ακριβώς?
Άστον ελεύθερο τον άνθρωπο, να βρει κάποια γυναίκα που θα τον εκτιμά γι'αυτό που είναι και όχι με μοναδικό κριτήριο τα πτυχία του και τα λεφτά του.
Έλεος δηλαδή...αλλά κι αυτός καλός μ....ας.
Τόσες γυναίκες μόνες, με τόσα να δώσουν σε έναν αντρα, και πήγε και κόλλησε μαζί σου, λες και δεν καταλαβαίνει τι αισθάνεσαι γι'αυτόν.

Κοίτα να τα βρεις με τον εαυτό σου Μυρτώ και να κατέβεις λίγο από το θρόνο σου διότι τα προσόντα που έχεις εσύ τα έχει η μισή Ελλάδα..
Από πτυχιούχους να φαν και οι κότες φιλενάδα..από επιφάνεια άλλο τίποτα.
Με την ουσία κάπου το έχουμε χάσει το παιχνίδι.

μπραβο void εχεις δικιο! και εγω του τα εχω πει αυτα αλλα εκεινος επιμενει να με θεωρη τελεια..εγω φταιω? ολα αυτα που λες εχω εκτιμησει και εγω σ εκεινον και γι αυτο εμεινα τοσα χρονια.. υπαρχουν στιγμες που απορω και εγω με τον ευατο μου γιατι φερομαι ετσι τρελα?θα ηθελα να αναφερω οτι το τελευταιο μισο χρονο εχουμε σχεση απο αποσταση και αυτο μου προκαλει πολλα νευρα..επισης ανθρωπος ειμαι και εγω και επηρεαζομαι απο το περιβαλλον μου..οταν τους βλεπω ολους τελεια φτιαγμενους με συντροφους που εχουν ανεση οικονομικη φτιαχνουν σπιτια κανουν οικογενειες επηρεαζομαι..και εγω δεν μπορω ουτε να συγκατοικησω οχι να κανω οικογενεια..επισης πιστευω οτι ο οταν ο αντρας γινεται χαλι να τον πατησεις τοσο πιο πολυ δεν του δινεις σημασια..ισως και αυτο να παιζει ρολο στο οτι δεν τον ερωτευτηκα..παντως ειναι αδιεξοδο οταν απο τη μια σκεφτεσαι οτι δεν μπορεις να ζησεις μακρια του και λες αυτος ειναι και δεν θα υπαρξει αλλος και την επομενη μερα ξυπναω με νευρα και θελω να τον χωρισω...

επισης παρολο που ειναι τοσο καλος σπανια καταφερνει να με αγγιξει με τα λογια του...μου βγαζει μια αδιαφορια λεει σ αγαπω αλλα το λεει για να το πει..σπανια το νιωθω..

Γεια σου Μυρτω.
Απο αυτα που γραφεις καταλαβαινω οτι ξερεις τι πρεπει να κανεις.Ξερεις οτι θελεις -και κατα την γνωμη μου πρεπει-να χωρισεις.
Εχεις αναρωτηθει γιατι δεν κανεις αυτο το βημα?
Ποιοι ειναι οι λογοι πως σε κρατανε με εναν ανθρωπο που ποτε δεν ερωτευτηκες και που δεν σε καλυπτει συναισθηματικα και πνευματικα?

Δεν υπάρχει λόγος να κα΄νεις υπομονή με κάποιον από τα 29 σου. Χωρισε και βρες κάποιον άλλο με τα προσόντα που αναφερεις αλλά να σε αγαπαει κιόλας και να κανει πράγματα για σένα. Πάλεψε το τουλάχιστον για να μη λες ότι δε το παλεψες.

...Μυρτώ καλησπέρα..:)
Να σε ρωτήσω κάτι? Εμφανισιακά πως είσαι? Θεωρείς πως έχεις πάνω σου κάτι που επιδέχεται διόρθωση?

καλησπερα! δεν καταλαβαινω την ερωτηση αλλα εμφανισιακα ειμαι μια χαρα δεν εχω κατι που χρειαζεται διορθωση..γιατι? παντως αισθανομαι τυψεις που γραφω για τα συναισθηματα μου για εκεινον εν αγνοια του..
blue1 εχεις δικιο και εγω αυτο σκεφτομαι..αν εκει εξω υπαρχει κατι που θα με καλυπτει περισσοτερο αλλα απο την αλλη εχω και ενα φοβο για το αν θα ξαναβρω κπ να με αγαπαει ετσι..η λογικη μου λεει να χωρισω αλλα η καρδια δεν ειναι σιγουρη ακομα...

Quote:

---

Originally Posted by μυρτω93

καλησπερα! δεν καταλαβαινω την ερωτηση αλλα εμφανισιακα ειμαι μια χαρα δεν εχω κατι που χρειαζεται διορθωση..γιατι? παντως αισθανομαι τυψεις που γραφω για τα συναισθηματα μου για εκεινον εν αγνοια του..
.

---

...σε ρώτησα γιατί συνήθως μια κοπέλα εμφανίσιμη και όταν δεν είναι και ερωτευμένη με αυτόν που είναι μαζί, έχει πιο ανοιχτά τα μάτια της και σίγουρα έχει διάφορες προτάσεις και από άλλους άντρες.
Μήπως ξεκίνησες αυτή τη σχέση φοβούμενη μη γίνει σχέση επειδή ο φίλος σου δεν πληροί τις προυποθέσεις των ονείρων σου αλλά κατά βάθος νιώθεις εντελώς διαφορετικά?
Μου κάνουν πολύ ξένα όλα αυτά τύπου, "τον λυπάμαι και δεν χωρίζω" κλπ.

οπως προανεφερα υπαρχει μια συγκρουση μεταξυ καρδιας και λογικης...ξεκινησα αυτη τη σχεση σκεπτομενη οτι θα περνουσα καλα και στο διμηνο θα χωριζα αλλα μετα το ανεβαλα συνεχεια γιατι σιγουρα υπηρχαν στιγμες που περνουσα ωραια..απλα παντα υπηρχε το διαβολακι που μου υπενθυμιζε ολα αυτα που δεν μου αρεσουν σε εκεινον και με χαλουσε..
η αληθεια επισης ειναι οτι σταματησα να πολυβγαινω και ξεκοψα ακομα και με αυτον που μου αρεσε πολυ(ο οποιος συνεχιζει να ασκει μια μικρη γοητεια πανω μου) γενικοτερα κανονιζαμε φιλοι σε σπιτια (δεν με τρελαινε ποτε η νυχτερινη ζωη σε clubs κτλ) οποτε εχει σταματησει το παιχνιδι με αλλους αντρες το οποιο μου χει λειψει..

Μυρτω συγνώμη για την ερώτηση , τον αγαπάς ?

Quote:

---

Originally Posted by μυρτω93

μπραβο void εχεις δικιο! και εγω του τα εχω πει αυτα αλλα εκεινος επιμενει να με θεωρη τελεια..εγω φταιω?


Νομίζω δεν κατάλαβες ακριβώς τι σου είπε η Βόιντ :)
Εσύ του τα λες, ναι, αφου εσύ μέσα απο αυτόν βλέπεις εναν "τέλειο" εαυτό σου.Απλό είναι, γι αυτό κάθεσαι.

ολα αυτα που λες εχω εκτιμησει και εγω σ εκεινον και γι αυτο εμεινα τοσα χρονια..

Ναι, αλλά τι να την κανει την εκτίμηση ο άνθρωπος;Να τον αγαπας θελει, όπως σε αγαπάει αυτός.

υπαρχουν στιγμες που απορω και εγω με τον ευατο μου γιατι φερομαι ετσι τρελα?θα ηθελα να αναφερω οτι το τελευταιο μισο χρονο εχουμε σχεση απο αποσταση και αυτο μου προκαλει πολλα νευρα..επισης ανθρωπος ειμαι και εγω και επηρεαζομαι απο το περιβαλλον μου..οταν τους βλεπω ολους τελεια φτιαγμενους με συντροφους που εχουν ανεση οικονομικη φτιαχνουν σπιτια κανουν οικογενειες επηρεαζομαι..και εγω δεν μπορω ουτε να συγκατοικησω οχι να κανω οικογενεια.

Εσύ θέλεις "συντροφους που εχουν ανεση οικονομικη φτιαχνουν σπιτια κανουν οικογενειες".Ο σύντροφος να έχει οικονομική άνεση, εσύ ή και οι δυο;Αν δεν σε πειράζει ποιος απο τους δυο, απόκτησε εσύ οικονομική άνεση και το πρόβλημα λυθηκε :).
Αν ο σύντροφός σου ειχε οικονομική άνεση και δουλευε σερβιτόρος για χόμπι, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα;


.επισης πιστευω οτι ο οταν ο αντρας γινεται χαλι να τον πατησεις τοσο πιο πολυ δεν του δινεις σημασια..ισως και αυτο να παιζει ρολο στο οτι δεν τον ερωτευτηκα..
Δηλαδή σε απώθησε το γεγονός ότι ο άνθρωπος σε ερωτευτηκε/αγάπησε και το έδειξε;

παντως ειναι αδιεξοδο οταν απο τη μια σκεφτεσαι οτι δεν μπορεις να ζησεις μακρια του και λες αυτος ειναι και δεν θα υπαρξει αλλος και την επομενη μερα ξυπναω με νευρα και θελω να τον χωρισω...

Μήπως σκέφτεσαι ότι δεν μπορεις να ζήσεις μακρια του, επειδή φοβάσαι ότι δεν θα υπάρξει άλλος;

---

Επίσης, απο την αρχή δεν ησουν πολύ τίμια, η ίδια παραδεχτηκες ότι έκανες μαζί του σχέση για να περασεις καλα κανα δυο μηνες.Του το είπες αυτό;

Διάβασε αυτό που σου έγραψε η Βόιντ και σκέψου και αυτά που σου γράφω εγώ.
Όσο πιο γρήγορα ξεκαθαρίσει το τοπίο, τόσο πιο γρήγορα θα αισθανθεις καλυτερα.Το ξέρω ότι τον νοιάζεσαι και δεν θες να τον πληγώσεις, αλλά θα είναι καλύτερα και για τους δυο σας.

το λεω με παρρησια και υπο τον κινδυνο του μπαν,μυρτω δεν σου αξιζει αυτος ο ανθρωπος.αν τον εκτιμας εστω και λιγο πες του την αληθεια και φυγε.σε βλεπω στα πενηντα ανυπαντρη και υστερικη με τα μυαλα που κουβαλας.

τελικα εδω μεσα οτι λεμε στους αλλους ειναι ο καθρεφτης της ψυχης μας..

δεν μπορείς να προχωρήσεις σε κάτι σοβαρό με έναν άνθρωπο για τον οποίο ήδη έχεις σοβαρές αμφιβολίες. ο γάμος δεν τις εξαφανίζει άλλά τις καταπιέζει μέχρι παρακάτω. αν δεν μπορεις άλλο, λύση είναι ο χωρισμός και ας υποστείς την τραυματική εμπειρία που πολλές φορές αφήνει και πας παρακάτω όπου πιθανό να βρίσκεται η ευτυχια για σενα.

"Εγώ είμαι πτυχιούχος με μεταπτυχιακό κι αυτός ένας απλός σερβιτόρος"
ΛΟΛΕΝΘ
Ξεκαβάλα από το καλάμι και το συζητάμε.

ενταξει ετσι οπως ειπα καποια πραγματα στην αρχη πολυ με θεωρειται καβαλημενο καλαμι..αλλα δεν ειμαι!το εθεσα πολυ χοντρικα και ακομψα μαλλον.. αυτο που εννοουσα ειναι οτι πολλες φορες νιωθω οτι δεν ταιριαζουμε πνευματικα..οχι επειδη εχει τελειωσει το λυκειο απλα επειδη δεν εχουμε τα ιδια ενδιαφεροντα..εκεινος θα προτιμησει να παιξει play station ολη μερα η παιχνιδια στο internet απ το να καθισει να μιλησουμε ή να ανταλλαξουμε αποψεις για ενα θεμα..αυτο μου λειπει!δεν εχουμε πολλα να πουμε!οταν ο αλλος δεν σ αφηνει να φυγεις η κατασταση γινεται ανυποφορη.......θα προτιμουσα να με χωριζε η τουλαχιστον να ηταν συμφωνος με αυτο τον χωρισμο!

Mια καλη λυση τοτε, αφου ουτε σε χωριζει ουτε δεχεται να τον χωρισεις, ειναι να του βρεις γυναικα να τον προξενεψεις! :P

Μπορει να ακουγεται αστειο, αλλα μια γνωστη μας η οποια ειχε μπαφιασει με τον αντρα της, του εκανε προξενειο προκειμενου να τον ξεφορτωθει! χαχαχαχα! Τραγικα ακραιο βεβαια, αλλα ειχαν φτασει σε σημειο να ειναι πολλα χρονια σα φιλεναδες, ουτε σεξ κτλ. Αυτα. :P

soft θα συμφωνήσω απόλυτα!

Μυρτώ, το θέμα είναι πως όσο φοβάσαι τη μοναξιά, όσοι και να σου πουν ότι το σωστό (εφόσον νιώθεις έτσι) θα ήταν να χωρίσεις, εσύ θα πάρεις το χρόνο που σου χρειάζεται. Ξέρεις η συνήθεια και η ψευδαίσθηση της ασφάλειας που μας δίνει η σκέψη ότι 'τώρα έχω σχέση', είναι πολύ ισχυρός παράγοντας. Αυτή τη στιγμή μοιάζεις να είσαι παθητικός αποδέκτης μιας κατάστασης που δεν σε εκφράζει. Οι λόγοι που παραθέτεις, π.χ. τον λυπάμαι, μπορεί να είναι μέρος της αλήθειας, αλλά σίγουρα η δική σου ανάγκη είναι που υπερισχύει και σε κρατά εκεί. Ίσως θα ήταν καλό να αρχίσεις να ανοίγεσαι λίγο στον υπόλοιπο κόσμο και σε νέα ενδιαφέροντα, καθώς και να δεις πως εσύ θα αποκτήσεις μεγαλύτερη αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση. Κι άσε το τι θα κάνει αυτός (γιατί λες μακάρι να συμφωνούσε ή να σε χώριζε). Το θέμα είναι εσύ τι θέλεις και αν η καθημερινότητά σου είναι πραγματικά ικανοποιητική. Όχι μεθαύριο ή κοιτώντας την ‘προοπτική’, αλλά τώρα.

Τα τυπικά προσόντα, ναι, κάποιες φορές δεν σημαίνουν πολλά. Τα κοινά ενδιαφέροντα όμως, οι προτιμήσεις, ο τρόπος σκέψης, οι απόψεις, το επικοινωνιακό στυλ κλπ, είναι σημαντικά. Πάντως έχεις κάθε δικαίωμα να ψάχνεις αυτό που πιστεύεις ότι σε εκφράζει. Κι αν αυτό ονομάζεται ‘πτυχιούχος’, go for it. Δεν είσαι υποχρεωμένη να απολογηθείς σε κανέναν για τις επιλογές σου. Εγώ θα έλεγα ότι καλό είναι γενικά να ψάχνουμε κάποιον που είναι ανάλογος με εμάς, ένα είδος σχέσης που μπορούμε να υποστηρίξουμε και κάτι που μας εκφράζει συνολικά (όχι όμως απαραίτητα σε κάθε επιμέρους χαρακτηριστικό... οπότε το ειδικό βάρος κάθε χαρακτηριστικού το αποφασίζεις εσύ και η πραγματικότητα γύρω σου).

Για το οικονομικό όμως, έχω να πω (σαν γενική παρατήρηση γιατί δεν ξέρω τα δικά σου δεδομένα) πως το πιο σημαντικό είναι να είσαι εσύ αυτάρκης και να μπορείς, όχι να συγκατοικήσεις, αλλά να αυτοσυντηρείσαι και να έχεις το στυλ ζωής που θέλεις και μπορείς. Αυτό προηγείται. Για να μπορείς να ζητάς έναν άνθρωπο συμβατό με εσένα, χρειάζεται να έχεις και να είσαι αυτό που θέλεις.

Καμιά φορά, άλλος φαίνεται το θύμα και άλλος είναι!

Quote:

---

Originally Posted by soft

τελικα εδω μεσα οτι λεμε στους αλλους ειναι ο καθρεφτης της ψυχης μας..

---

Και παρερμηνεύουμε καταστάσεις/κουβέντες, τις βλέπουμε απο τη δική μας οπτικη γωνία και λέμε στον άλλον πράγματα που ουσιαστικά προορίζονται για εμάς;Ταυτιζόμαστε με καποιον λόγω βιωματων και απαντάμε ανάλογα;
Κάτι τέτοιο εννοεις;

υ.γ. Σοφτ, στάθηκα στα λόγια σου γιατι αυτο που λες το έχω σκεφτεί, κυρίως για την εκτός απο εδώ επικονωνία. Βέβαια, μου φαινεται και λιγο αναπόφευκτο,αφου απαντάμε βασει των εμπειριών μας, οποτε λίγο καθρέφτισμα υπάρχει :)

[QUOTE=marina38;333545]Μυρτώ, το θέμα είναι πως όσο φοβάσαι τη μοναξιά, όσοι και να σου πουν ότι το σωστό (εφόσον νιώθεις έτσι) θα ήταν να χωρίσεις, εσύ θα πάρεις το χρόνο που σου χρειάζεται. Ξέρεις η συνήθεια και η ψευδαίσθηση της ασφάλειας που μας δίνει η σκέψη ότι 'τώρα έχω σχέση', είναι πολύ ισχυρός παράγοντας. Αυτή τη στιγμή μοιάζεις να είσαι παθητικός αποδέκτης μιας κατάστασης που δεν σε εκφράζει. Οι λόγοι που παραθέτεις, π.χ. τον λυπάμαι, μπορεί να είναι μέρος της αλήθειας, αλλά σίγουρα η δική σου ανάγκη είναι που υπερισχύει και σε κρατά εκεί. Ίσως θα ήταν καλό να αρχίσεις να ανοίγεσαι λίγο στον υπόλοιπο κόσμο και σε νέα ενδιαφέροντα, καθώς και να δεις πως εσύ θα αποκτήσεις μεγαλύτερη αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση. Κι άσε το τι θα κάνει αυτός (γιατί λες μακάρι να συμφωνούσε ή να σε χώριζε). Το θέμα είναι εσύ τι θέλεις και αν η καθημερινότητά σου είναι πραγματικά ικανοποιητική. Όχι μεθαύριο ή κοιτώντας την ‘προοπτική’, αλλά τώρα.]]


Σωστά της τα λες. Μένουμε σε μια σχέση επειδή φοβόμαστε να πάμε παρακάτω. Σκεφτόμαστε μόνο απαισιόδοξα για το μετά, ότι θα μείνουμε μόνοι, ότι δεν θα βρεθει κάτι καλύτερο. Η προσωπική μου εμπειρία, πέρασα από το στάδιο σκέψης του μετά το χάος, λέει ότι στο τέλος βρίσκεις καλύτερα απ εκεί που έφυγες και δεν μετανοιώνεις που έφυγες, φτάνει να βρεις τον τρόπο και το κουραγιο να φυγεις. Εδώ η συνδεση με το άτομο ήδη έχει αρχίσει να ξεθωριάζει, άρα αυτό βοηθά στο να κοιτάξει παρακάτω, η φανταστική της ανάγκη είναι που την κρατά κοντά του. Της λείπει επίσης η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση, υποτιμά τον εαυτό της στην ικανότητα να βρει κατι καλύτερο.
Καλά σημάδια για την προοπτική μιας σχέσης φαίνονται από την αρχή.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

...
το θέμα είναι πως όσο φοβάσαι τη μοναξιά, όσοι και να σου πουν ότι το σωστό (εφόσον νιώθεις έτσι) θα ήταν να χωρίσεις, εσύ θα πάρεις το χρόνο που σου χρειάζεται. Ξέρεις η συνήθεια και η ψευδαίσθηση της ασφάλειας που μας δίνει η σκέψη ότι 'τώρα έχω σχέση', είναι πολύ ισχυρός παράγοντας.
...

---

Δέν είναι εύκολη υπόθεση η μοναξιά. Και δέν είναι κακό να μοιραζόμαστε χρόνο και πράγματα γιά να την διώχνουμε. Αρκεί να συντηρούμε τα όρια των σχέσεών μας και οι όροι του παιχνιδιού να είναι συνεχώς διακριτοί. Κάτι που δέν φαίνεται στην προκειμένη

Συγγνώμη, μπορώ πολύ καλά να καταλάβω το να επιθυμεί ένας άνθρωπος δίπλα του έναν άλλο που να μοιράζονται κοινούς τόπους. Αυτό είναι άλλο και άλλο να υποτιμώ τον άλλον, ενώ αυτός μου φέρεται άψογα γιατί εγώ δειλιάζω εδώ και τέσσερα χρόνια και φοβάμαι τη μοναξιά. Και η διάσταση αυτή αποδεικνύεται με το ότι ο ένας θεωρεί τον άλλο άνθρωπο της ζωής του, ενώ ο άλλος χαζό σερβιτόρο. Δηλαδή, και σε έχω κοροιδέψει αφού δεν σου έχω πει ακόμη ότι δεν κολλάμε και εγώ είμαι που στη λέω διαρκώς και κάθομαι και σου κάνω κορδελάκια. Σόρρυ, αλλά δεν το πιάνω και δε νομίζω ότι θέλω κιόλας.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Συγγνώμη, μπορώ πολύ καλά να καταλάβω το να επιθυμεί ένας άνθρωπος δίπλα του έναν άλλο που να μοιράζονται κοινούς τόπους. Αυτό είναι άλλο και άλλο να υποτιμώ τον άλλον, ενώ αυτός μου φέρεται άψογα γιατί εγώ δειλιάζω εδώ και τέσσερα χρόνια και φοβάμαι τη μοναξιά. Και η διάσταση αυτή αποδεικνύεται με το ότι ο ένας θεωρεί τον άλλο άνθρωπο της ζωής του, ενώ ο άλλος χαζό σερβιτόρο. Δηλαδή, και σε έχω κοροιδέψει αφού δεν σου έχω πει ακόμη ότι δεν κολλάμε και εγώ είμαι που στη λέω διαρκώς και κάθομαι και σου κάνω κορδελάκια. Σόρρυ, αλλά δεν το πιάνω και δε νομίζω ότι θέλω κιόλας.

---

Συμφωνώ!, και γι'αυτό έγραψα:

Quote:

---

Originally Posted by carry

...
οι όροι του παιχνιδιού να είναι συνεχώς διακριτοί. Κάτι που δέν φαίνεται στην προκειμένη

---

rainandwind δεν καταλαβαινω την επιθετικοτητα σου και τα νευρα σου! καταρχιν δεν τον κοροιδεψα ποτε!αυτα ειναι δικα σου συμπερασματα!απο την αρχη γνωριζε τι ενοιωθα για την σχεση μας και για εκεινον!ειναι ενας αντρας 38χρονων και οχι παιδακι οποτε αν ενοιωθε τοσο πολυ καταπιεσμενος μπορουσε να φυγει!και οπως εχω γραψει και πιο πανω περιεγραψα την κατασταση πολυ χοντρικα αναφεροντας τα αρνητικα ως επι το πλειστον για να εχετε μια αποψη!
marina38 kai ioanni2 thanks!! συμφωνω με τα οσα εχετε γραψει!μαρινα εκφραζεις με πολυ ωραιο και ωριμο τροπο την γνωμη σου! σ ευχαριστω με βοηθησε πολυ! οσο αφορα σ αυτο που γραφεις για το οικονομικο..

''Για το οικονομικό όμως, έχω να πω (σαν γενική παρατήρηση γιατί δεν ξέρω τα δικά σου δεδομένα) πως το πιο σημαντικό είναι να είσαι εσύ αυτάρκης και να μπορείς, όχι να συγκατοικήσεις, αλλά να αυτοσυντηρείσαι και να έχεις το στυλ ζωής που θέλεις και μπορείς. Αυτό προηγείται. Για να μπορείς να ζητάς έναν άνθρωπο συμβατό με εσένα, χρειάζεται να έχεις και να είσαι αυτό που θέλεις. ΄΄

συμφωνω απολυτα και σ αυτο! αυτο που με ενδιεφερε παντα ειναι να ειμαι εγω οικονομικα ανεξαρτητη και να μην εξαρτωμαι απο κανενα αντρα!βεβαια υπαρχουν και φορες που ψιλοζηλευω ζευγαρια που ο αντρας θα εχει κανονισει ενα ωραιο δειπνο η ενα ταξιδι και δεν θα χρειαστει η γυναικα να πληρωσει τα μισα..τελοσπαντων αυτα ειναι λεπτομερειες!εξαλλου οι αντρες με πολλα λεφτα δεν μ αρεσαν ποτε!
τα προβληματα αυτης της σχεσης ειναι αλλα.. και μαλλον το πιο σημαντικο ειναι οτι δεν υπηρξε ερωτας απο την αρχη! βεβαια πολυ γνωστοι μου,μου λενε, οτι οι κεραυνοβολοι ερωτες καταληγουν σε ασχημο χωρισμο. και οτι αυτο που εχω εγω δηλ μια σχεση ηρεμη χωρις πολλα παθη και εντασεις ειναι πολυ καλυτερη. δεν ξερω αν συμφωνειτε! θα μ αρεσε να ακουσω γνωμες απο ανθρωπους με αρκετες εμπειριες στο θεμα σχεσεων..

Κατά τη γνώμη μου σε μία ερωτική σχέση είναι απαραίτητο να υπάρχει έρωτας. Αλλιώς πρόκειται για φιλική, αδερφική σχέση ή ακόμα χειρότερα καμιά φορά, αν μάλιστα μιλάμε για γάμο, για οικονομικό συμβόλαιο.
Είναι σίγουρο ότι όταν το ερωτικό στοιχείο απουσιάζει από την αρχή, πάντα κάτι θα μας λείπει και όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Πιο πιθανό είναι να αναζητήσουμε αλλού τον έρωτα.
Επίσης σίγουρο είναι ότι ο έρωτας δεν έρχεται εκ των υστέρων. Αντίθετα μάλιστα, με τον καιρό συνήθως ατονεί, ακόμα και όταν υπάρχει από την αρχή. Οπότε καταδικάζεις τον εαυτό σου σε μια σχέση χωρίς έρωτα.
Ποια η διαφαορά λοιπόν από μια φιλική σχέση ή από μια συγκατοίκηση?
Τέλος, είναι μεγάλη ανακρίβεια ότι όλοι οι κεραυνοβόλοι έρωτες έχουν άσχημο τέλος. Και μια ήρεμη σχέση χωρίς εντάσεις πού και πού, είναι συνήθως βαρετή. Κοινώς, όλα αυτά είναι παρηγοριά στον άρρωστο.

καλησπέρα και από μένα!
καταλαβαίνω και συμμερίζομαι εν μέρει τις απόψεις σου περί σπουδών, επιπέδου, οικονομικών κτλ (όχι όπως τα έθεσες στην αρχή αλλά στο βαθμό που τα διόρθωσες στη συνέχεια), αυτό που εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω είναι γιατί δε χωρίζεις, εφόσον δε σε γεμίζει σε κανένα επίπεδο.
θεωρείς ότι εάν του κάνεις μια συζήτηση λέγοντάς του ξεκάθαρα ότι δεν είσαι ερωτευμένη μαζί του, ότι ονειρεύεσαι μια ζωή που καλώς ή κακώς δε μπορεί να σου προσφέρει (όχι μόνο από οικονομικής πλευράς, αλλά από πλευράς καθημερινότητας-του πώς θες να περνάς την κάθε μέρα) και ότι γενικά δεν είσαι ευτυχισμένη μαζί του, θα εξακολουθεί να θέλει να κρατήσει αυτή τη σχέση? γιατί αν ναι, τότε οκ, είναι άξιος της μοίρας του ο άνθρωπος, θεωρώ όμως ότι πρέπει να γνωρίζει την κατάσταση και σε ποια θέση βρίσκεται στην καρδιά σου και από κει και πέρα να πάρει τις αποφάσεις του.
από την άλλη, οκ, ωραία η ασφάλεια και το να μην αισθανόμαστε μοναξιά, βλέποντας όμως τα 4 τελευταία χρόνια της ζωής σου που πέρασαν μέσα σε μια σχέση χωρίς έρωτα, θεωρείς ότι αυτό το διάστημα -που δεν είναι και μικρό-, ζούσες αληθινά ή απλά υπήρχες? δε θέλω να το ρίξω στη φιλοσοφία, απλά επειδή έχω υπάρξει στη θέση σου, αν δεν το τελειώσεις θα διαιωνίζεις συνεχώς μια κατάσταση αφόρητης βαρεμάρας, αν δε, επισημοποιηθεί κιόλας η σχέση-που δε θα το γλιτώσεις έτσι που πάει το πράγμα- τότε...αντίο ζωή!
και αν δε βρεις αμέσως αυτό που ψάχνεις και αν μείνεις μόνη σου αρκετό καιρό και αν φας τα μούτρα σου με τον επόμενο και αν..και αν.. και αν.., όλα καλά θα είναι, εμπειρίες θα μαζεύεις και θα ζεις, δε θα φυτοζοείς 29 χρονών κοπέλα!
οπότε η άποψή μου εν συντομία είναι: πάρε τα ρίσκα σου και καλή τύχη!

Συγνώμη αλλα ξανα ρωτάω , αν θες Μυρτω απαντας ...

ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ ?

Quote:

---

Originally Posted by void

Μυρτώ εάν αυτό που αντιμετωπίζεις εσύ λέγεται "αδιέξοδο" τότε ο φίλος σου τι θα έπρεπε να πει που είναι με μια γυναίκα που τον θέλει μόνο για να μην είναι μόνη της, που ποτέ δεν τον ερωτεύτηκε πραγματικά, που τον θεωρεί κατώτερο, αμόρφωτο, με μέτρια οικονομικά, που τον υποτιμάει...α μην ξεχάσω τον θεωρεί και χαζό!
Ποιο αδιέξοδο ακριβώς?
Άστον ελεύθερο τον άνθρωπο, να βρει κάποια γυναίκα που θα τον εκτιμά γι'αυτό που είναι και όχι με μοναδικό κριτήριο τα πτυχία του και τα λεφτά του.
Έλεος δηλαδή...αλλά κι αυτός καλός μ....ας.
Τόσες γυναίκες μόνες, με τόσα να δώσουν σε έναν αντρα, και πήγε και κόλλησε μαζί σου, λες και δεν καταλαβαίνει τι αισθάνεσαι γι'αυτόν.

Κοίτα να τα βρεις με τον εαυτό σου Μυρτώ και να κατέβεις λίγο από το θρόνο σου διότι τα προσόντα που έχεις εσύ τα έχει η μισή Ελλάδα..
Από πτυχιούχους να φαν και οι κότες φιλενάδα..από επιφάνεια άλλο τίποτα.
Με την ουσία κάπου το έχουμε χάσει το παιχνίδι.

---

Συμφωνώ πάρα πολλή με τον void , και θα σου πρότεινα να καταλάβεις ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα αντικειμενικά κριτήρια του perfect , από τα επίπλαστα τον κοινωνικών προτύπων .
Καλοπροαίρετα ( για να σκεφτείς ) και όχι υποτιμητικά , σου λέω το εξής : ο ώριμος εκτιμά αυτό που έχει , ο ανώριμος αυτό που χάνει !

ναι Lampro τον αγαπαω και γι αυτο ειναι δυσκολο να παρω μια αποφαση..επιπλεον και ολο το οικογενειακο μου περιβαλλον τον συμπαθει και τον βλεπουν σαν γιο,αδερφο,ξαδερφο κ.τ.λ...οποτε αυτο δυσκολευει ακομα περισσοτερο τη κατασταση..αυτο που ξερω ειναι οτι δεν θελω να τον χασω απο τη ζωη μου..δεν θελω να μαστε δυο ξενοι εχουμε μοιραστει τοσα πολλα..
σας ευχαριστω ολους για τις αποψεις σας..

Συγνώμη , άφησε τι θέλουν οι δικοί σου , εσύ θα ζήσεις μαζι του ,
Αφου τον αγαπάς ξεκίνησε να αγαπάς πρώτα τα μειονεκτήματα του τις κακές του συνήθειες τα λάθη του .
Τα αλλα τα καλα ειναι ευκολο να τα αγαπησεις , εσυ και όποιοσδηποτε άλλος .
Όταν αγαπάμε κάποιον τον αγαπάμε γιατι πρώτα έχουμε δεχτεί , αγαπήσει όλα αυτα που βλέπουμε ως αρνητικά , αυτος ειναι ο ορισμός της αγάπης .
Ειμαι συγουρος ότι τον αγαπάς απλα γιατι μοιραστηκες με εμάς αυτο σου το προβλημα .
Σημασία δεν έχει στην ζωη η επαγγελματική κατάρτιση αλλα η κοινωνική μόρφωση , αν όμως υστερεί , με την αγάπη σου θα τον στηρίξεις θα το συμπλήρωσεις και θα τον όλοκληρωσεις .
Άκουσε την καρδια σου , σπάνια κάνει λάθος .

Συγνώμη που επεμβαίνω έτσι αλλα απλα να σε βοηθήσω προσπαθώ .

γεια σου κοπελια μ! πριν λιγο καιρο ειχα βρεθει στην θεση σου,. με την διαφορα οτι δεν ηταν μετριος οσο αναφορα τα οικονομικα ουτε μιζερος. αλλα οπως ειπες πλεον δεν με καλυπτε σε κατι. τα ειχαμε 3 χρονια. αποφασισα τελικα να χωρισω τωρα που δεν μας δενει κατι πολυ σημαντικο οπως ενας γαμος η ενα παιδι πχ κ επραξα πολυ σωστα. οχι μονο για μενα, αλλα κ για κεινον που θα μπορεσει τωρα σιγα σιγα να βρει μια αλλη να τον εκτιμαει οσο του αξιζει. κ εγω λυπομουν να χωρισω επειδη ηταν τελειος απεναντι μ, μ ειχε σταθει σε πολλα και επισης ημουν η γυναικα της ζωης του, οπως ειπες κ εσυ για την δικια σ περιπτωση.

φοβομουν κ εγω επειδη σκεφτομουν πως δεν θα βρω αλλον τετοιον να με αγαπαει τοσο και πως θα ''ξεβολευτω'' απο μια κατασταση που με ειχε βολεψει ηρεμα και καλα. ομως αμα ειναι ετσι τωρα, φαντασου πως θα ειναι σε 10 χρονια πχ! τωρα που ειναι νωρις κανε το βημα και παρε το ρισκο, επειδη αμα το αφησεις θα αναρωτιεσαι μια ζωη. ειναι τετελεσμενο γεγονος η σχεση σας, απλα το καθηστερεις.

νομιζω πως θα το παλεψω λιγο ακομη..για μενα το καλυτερο ειναι να μεινω για ενα διαστημα μονη! νομιζω οτι ο χρονος θα δειξει..αν η σχεση μας αξιζε τοτε θα ξανα μαστε μαζι...αν ειχε οντως τελειωσει τοτε ο καθενας θα τραβηξει το δρομο του..παντως το γεγονος οτι δεν εχω γοητευτει απο κανενα αντρα οσο ειμαι μαζι του νομιζω οτι κατι λεει..και επισης εχω αγαπησει μερη και πραγματα που αρεσουν σ εκεινον..

μυρτώ, ας βρεις κάποιον άλλον και θα σου πω εγώ που θα παει ο συγκεκριμένος. Για μενα είναι ξεκαθαρο ότι είσαι μαζί του ελλείψει καλύτερου. Το μη χείρον βελτιστον δηλ. Είναι και αυτή μια λογική η οποία περιέχει τον συμβιβασμό ο οποίος τελικά είναι απαραίτητος για να γίνει μια σχέση. Ομως είσαι μικρή ακόμα. Υπάρχουν πολλοι ελευθεροι άντρες στην ηλιακιακή ομαδα τη δική σου. Γιατί να δεσμευεσαι με κάποιον που δε γουσταρεις και τόσο;

Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά αυτό που μου είπε η ψυχολόγος μου: ότι πολλοί άνθρωποι (άντρες, γυναίκες) έχουν κάποιον-α για μπαλαντερ και αν δεν βρουν κατι καλυτερο εκει καταλήγουν. Τί "ωραία"! Γι΄ αυτό έχουμε φτασει εκεί που έχουμε φτασει στη σημερινή κοινωνία. Οι γαμοι δεν γίνονται με κριτήρια το συναίσθημα και την προσφορά στον άνθρωπο που αγαπάς αλλά με καθαρά κριτήρια βολέματος. Και εντάξει να επιλέξεις μια τετοια λύση αν σε έχουν παρει τα χρόνια και θελεις ντε και καλά να κανεις οικογενεια (πολύ εγωιστικό μεν, ανθρώπινο δε) αλλά από τα 29; Οχι κορίτσι μου. Να αγωνιστείς να είσαι με αυτόν που θέλεις (όποιος και να είναι αυτός) γιατί σίγουρα αυτός που έχεις δεν είναι αυτός που θέλεις. Τον θεωρείς ¨κατώτερο¨και παντα ετσι θα τον βλέπεις και δε θα είσαι καλά μαζί του.λ

σου ξέφυγε το "ολ" στο τέλος!

Μυρτω, δεν είσαι ερωτευμένη μαζί του, η ανασφάλεια σου είναι που σε κρατα κοντα του. Φοβάσαι για το μετα, σου έχει κολλήσει η σκέψη, παρά τίποτα έστω μ΄αυτον να περάσω. Άμα καταφερεις να ξεκολλήσεις από την εμμονή αυτή, τη φοβία δλδ, τότε είναι που θα προχωρήσει η ζωή σου. Σου τα χουμε πει εδώ τόσες και τόσες φορές...