Printable View
Μετα απο τοσες προσπαθειες να κανω καποιες αλλαγες στη ζωη μου τελοσπαντων τα καταφερα.αλλα τι επαθα?νιωθω να ποναει το στομαχι μου να θελω να κλαιω εχω αγχος τρομερο.μονο να πινω θελω ετσι νιωθω καλυτερα αλλα δε μπορω αλλο.δεν ξερω τι μου φταιει πια .γιατι νιωθω ετσι?δεν μπορω να προσαρμοστω με τιποτα πια σε μια νεα κατασταση?θα σκασω
οι αλλαγές για τις οποίες μιλάς είναι αυτό που ήθελες, αυτό που επεδίωξες? αν είναι έτσι αυτά που βιώνεις τώρα είναι οι δυσκολίες της περιόδου προσαρμογής, της περιόδου δλδ που ακολουθεί αμέσως μετα από μια αλλαγή στη ζωή μας μέχρι να συνηθήσουμε, εκτός κι αν συμβαίνει κατι αλλο, πχ μετάνοιωσες για κάτι ή αυτό που άλλαξε δεν είναι όπως το περίμενες ή φοβάσαι τη συνέχεια ή είναι υπερβολή ή κάτι άλλο..... πες μας..
ειναι αυτο που ηθελα .αντι να χαρω ομως με χει πιασει τρομερο αγχος που δε μπορω να διαχειριστω
φοβαμαι και αν θα βγει σε καλο.αν θα ειμαι ανταξια των προσδοκιων μου και των αλλων .δεν ξερω,τα χω χαμενα
θετική σκέψη πρώτα, να βρεις τη χαμένη σου αυτοπεποίθηση που είναι αυτη που σε βοηθησε να το κερδίσεις κι αυτη που θα σε οδηγήσει στην επίσης επιτυχία στη συνεχεια, και ανθρώπους διπλα σου να σε ενθαρρύνουν και να κατανοήσεις και να εμπεδώσεις μέσα σου ότι αυτά που σκέφτεσαι ειναι αυτοκαταστροφικές σκέψεις.
Γιατι ομως νιωθεις ετσι αφου τελικα καταφερες τις αλλαγες που ηθελες μηπως κατι σε φοβηζει στις αλλαγες αυτες?
ναι φοβαμαι.νιωθω οτι δε θα πανε καλα τα πραγματα,θα αποτυχω.
γιατι να αποτυχεις εβαλες ενα στοχο να κανεις αλλαγες και το πετυχες ,αυτο δειχνει οτι εισαι δυνατη οποτε ολα καλα θα πανε
θες να μας πεις τι αλλαγες εκανες ?
θα αποτυχω και παλι και ολοι θα λενε αυτη ειναι αχρηστη.
τι αλλαγες?στη δουλεια εκανα μια αλλαγη.πηγα αλλου και προσπαθω.αλλα θα υπαρχουν παντα σπαστικα ατομα.
Αγαπητη kaity... Ο Bergson, ενας φιλοσοφος των αρχων του 20ου αιωνα έλεγε πως η πραγματικοτητα δεν "ειναι", παρα μονο ολο ενα "διαρκει". Ακομη και αν εκανες αλλαγες στην ζωη σου (καλες ή κακες) δεν σημαινει πως αυτες θα ειναι μονιμες. Εασν δεις την ζωη σου ως μια προσπαθεια συνεχων αλλαγων τοτε δεν θα αισθανθεις οτι εχεις τελματωσει σε (καλες ή κακες) επιλογες. "Τα παντα ρει" ελεγε ο Ηρακλειτος. αυτο σημαινει πως δεν υπαρχουν στοχοι που οταν δεν τους πετυχαινω ειμαι αχρηστος πολυ απλα διοτι οι στοχοι ενελασσονται διαρκως ακριβως οπως και οι καταστασεις στη ζωη μας. Ειναι σαν να θεωρουμε αποτυχημενη μια αθλητρια στην μεση των προσπαθειων της για την επιτευξη ενος καλου χρονου. Τι και αν δεν πηρε σωστα την πρωτη στροφη? μπροστα της βρισκεται ενας ολοκληρος μαραθωνιος για να διανυσει. Και ειμαι σιγουρος πως στο τερμα της διαδρομης, οπως και αν βρισκεται στην καταταξη, θα αισθανεται περιφανη με τον εαυτο της που, προπαντως, συμμετειχε στον αγωνα... Καλη διαδρομη...
σωστα πυρρωνα..απογοητευομαι ομως πολυ ευκολα..καμια αισιοδοξια..
Καλημέρα Καίτη,Quote:
Originally Posted by kaity
Μεγαλώνουμε μ' ένα σύστημα ιδεών, από στερεότυπα, που έρχεται σ' αντίθεση με τις βασικές μας ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα προκειμένου να επιβεβαιωθούμε, ζητάμε συνεχώς απ' τον εαυτό μας να μην αποτύχει ή να μην κάνει λάθη.
Κάτω απ' αυτήν την πίεση οδηγούμαστε σε ψυχολογικές συγκρούσεις π.χ.άγχος, φόβους κ.λπ.
Δεν νιώθουμε χαρά με τίποτα, μάλλον απογοήτευση κι από την καθημερινή μας ζωή κι από μας τους ίδιους!
Άρχισε να παρατηρείς την σκέψη, να την βλέπεις αντικειμενικά
και τότε πιστεύω, ότι θα μπορείς να την ελέγχεις, ώστε το συναίσθημα που παράγεται πλέον να μην σε επηρεάζει σε βαθμό ώστε να σε χαλάει.
Ίσως μερικές συνεδρίες ψυχοθεραπείας βοηθήσουν και το σημαντικό είναι ότι εκτός από το αίτιο, των προβλημάτων, αλλάζουμε την ποιότητα της ζωής μας σε όλους σχεδόν τους τομείς. Καλή συνέχεια! :)
Οπως ολοι μας.. Ποτε απογοητευομαστε ομως? Οταν οι προσδοκιες μας δεν φαινεται να πραγματοποιουνται. Το ερωτημα λοιπον ειναι: Ποιος βαζει το χρονικο οριο στο οποιο οι προσδοκιες μας ή καθε ειδους στοχοι που θετουμε πραγματοποιουνται εαν και μονο εαν "φτασουν" 'η/και "παρελθουν" απο το ενλογω χρονικο οριο? Ειμαστε εμεις που το βαζουμε αυθερετα. ας πουμε οτι θετω ως στοχο να κανω καλες φιλιες με ατομα που ανταποκρινονται στα κριτηρια μου του "καλου φιλου". Ποτε θα μπορεσω να πω οτι πετυχα τον σκοπο μου? Στο δημοτικο? στο Γυμνασιο? Στην εφηβεια? στα 30 μου? Στα 40 μου? ποτε? Ποτε ακριβως θα ειμαι σιγουρος οτι πετυχα τον σκοπο μου? Πολλες φορες θα απογοητευθηκα, αλλες θα εφτανα ποιο κοντα στον στοχο μου. Δεν θα μπορουσε ομως ποτε να πω οτι απετυχα διοτι ακομη και αν μου μενει μονο μια μερα για να πεθανω κανεις δεν μου προεξοφλει οτι την ιδια αυτη ημερα δεν θα συντησω καποιον που θα μπορουσε να γινει πραγματικος φιλος μου. Τα παντα λοιπον "διαρκουν", διαμορφωνονται απο τι μια στιγμη στην αλλη, δεν "ειναι", δεν αποτελει σταθερο στοιχειο η πραγματικοτητα, αλλοενα διαρκει...
Πυρρων είναι σωστά όλ' αυτά που καταθέτεις με την μόνη διαφορά, πως όταν ο άλλος αντιμετωπίζει έντονα συμπτώματαQuote:
Originally Posted by Πυρρων
π.χ. άγχους, φοβίας κ.λπ. ακόμα κι αν αναγνωρίζει, ότι ευθύνεται ο δυσλειτουργικός τρόπος σκέψης, είναι δύσκολο να
κάνει ακόμα και τα πιο μικρά βήματα, γιατί κι αυτά του φαίνονται βουνό!
Καίτη μου μιλάς στους φίλους σου γι αυτά? Το νιώθεις πιο έντονο όταν είσαι μόνη ή όταν είσαι με κόσμο?
Καίτη προσπαθώ να σου στείλω μνμ
Συμφωνώ με τη Μαρκέλα. Δε διαφωνώ με τον τρόπο που το θέτει ο Πύρρων. Όμως, δυστυχώς, είναι ο δυσλειτουργικός τρόπος σκέψης για τον οποίο καθημερινά μιλάμε εδώ που μας καταστρέφει. Και δεν είναι εύκολο να τον ξεπεράσεις. Και μαζί του βιώνουμε την κατάθλιψη γι αυτα που χασαμε.Quote:
Originally Posted by μαρκελα
nantiaki οταν ειμαι με φιλους ειμαι οκ.μονη δε την παλευω
παντως ξερω οτι δεν εγινε και κατι τοσο σοβαρο αλλα γιατι χαλαστηκα τοσο?με επηρεαζουν ολα και ολοι
και ευχαριστω που με ακουτε νιωθω οτι θα σκασω..εγινε και κατι αλλο που με χαλασε.ηρθε ενας συναδελφος να με βοηθησει και αρχισε να με ρωταει γιατι εισαι ετσι?γιατι εχεις μελαγχολικο υφος?ειχα το αγχος μου ειχα και αυτον.
Καίτη το άγχος επίσης στην εργασία, μπορεί να οφείλεται και σε μειωμένη αυτοπεποίθηση κι αυτοεκτίμηση.Quote:
Originally Posted by kaity
Είναι και το θέμα της απόρριψης.." αν δεν είμαι παραγωγική κι αποτελεσματική, θα μ' απορρίψουν"
τροφοδοτείται κι απ' την ανάγκη της τελειότητας, που μας έχουν πολύ κακώς περάσει κατά
την διάρκεια της ανατροφής μας, μ' αποτέλεσμα το σώμα και δίκαια ν' αντιδρά π.χ. με τον πόνο στο στομάχι!
Να παρατηρείς την σκέψη σαν τρίτο άτομο, αντικειμενικά δλδ οπότε δεν την αφήνεις να σε χαλάει
στο βαθμό, που σου συμβαίνει συνήθως, γιατί έτσι ελέγχεις και το συναίσθημα.
Οι σπαστικοί συνάδελφοι θα υπάρχουν πάντα, απλά μην δίνεις σημασία, γιατί όντως κάποια άτομα
είναι τα ψυχρά γρανάζια της μηχανής... Φρόντισε νάχεις και δραστηριότητες εκτός δουλειάς που να σ' ευχαριστούν :)
ετσι ειναι μαρκελα,οσο αγχωνομαι ειμαι χειροτερα,μονο που αν κατι παει στραβα μου χαλαει τη διαθεση και για τα υπολοιπα
ναι Καίτη μου, γιατί ο φόβος και το άγχος δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο, στο σύνολο των προσπαθειών μας.Quote:
Originally Posted by kaity
Οπότε σπάμε τον φαύλο κύκλο, γιατί τ' αρνητικά αυτά συναισθήματα τροφοδοτούνται κυρίως από ανασφάλειες του παρελθόντος.
ουφφφφφ ναι...πως σπαει ομως??
καλή η ερώτηση! Αποδεχόμαστε λοιπόν, ότι στην παρούσα φάση δεν έχουμε να φοβόμαστε σχεδόν τίποτα!Quote:
Originally Posted by kaity
Πραγματι καλη ερωτηση. Δεν μπορει ομως να "σπασει" παρα μονο οταν αντιληφθουμε οτι αποτελουμε μερος το φαυλου κυκλου (αν οχι εμεις οι ιδιοι ειμαστε αυτος ο κυκλος). Μερικες φορες ο τροπος που αφηγουμαστε την ζωη μας (πρωτιστως στον ιδιο μας τον εαυτο) δημιουργει και τις αναλογες αντιδρασεις (πχ συμπτωματα). Η ιδια μας η αφηγηση δεν αφηνει περιθωρια να δουμε εναλλακτικες. Θα μπορουσες να αφηγηθεις διαφορετικα την κατασταση σου? και αν ναι με ποιο τροπο ωστε να μην σε εγκλοβιζει?
λιγο το ενα λιγο το αλλο με εριξαν ψυχολογικα.δεν ειναι ενα, ειναι πολλα.εστω και μια σκεψη αρνητικη.με νευριαζουν οποιοι υποτιμουν τη νοημοσυνη μου και το κανουν πολλοι.απλα δεν προσαρμοστηκα σε μια νεα κατασταση ακομα.ας το πω ετσι!
Ομως kaity, δες πως αφηγησε την ζωη σου: "λιγο το ενα λιγο το αλλο με εριξαν ψυχολογικα", "με νευριαζουν οποιοι υποτιμουν τη νοημοσυνη μου", "απλα δεν προσαρμοστηκα σε μια νεα κατασταση ακομα" και παει λεγοντας... τι θα γινοταν εαν αποφασιζες να αφηγηθεις διαφορετικα την κατασταση σου? Για παραδειγμα πως θα σε βοηθουσε εαν αντι να πεις: "με νευριαζουν οποιοι υποτιμουν τη νοημοσυνη μου" έλεγες: " ο τροπος που επιλεγω μερικες φορες να επικοινωνησω με τους αλλους ισως αφηνει δημιουργει λανθασμενες εντυπωσεις με αποτελεσμα να μην αξιολογουν σωστα την νοητικη μου κατασταση"...
δεν ξερω αλλα δε μπορω να ριχνω το φταιξιμο σε μενα παντα- κατα μια εννοια.με πνιγει η αδικια για αυτο φαινεται καπως μονοπλευρο και εγωιστικο.μπορει να μην τους δινω να καταλαβουν σωστα.μπορει
Ισως να φανταζει αδικο ομως δεν ειναι. Νομιζω πως ειναι ο μονος τροπος να παρουμε τισ ευθυνες που μας αναλογουν. Μονο τοτε μπορουμε πραγματικα να ελεγχουμε τις καταστασεις, οταν αφηγουμαστε τις ζωες μας με τροπο που αφηνει περιθωρια για λυσεις.
Γεια σου Kaity , Έχεις ρωτήσει ευθέως αυτόν που υποτιμά την νοημοσύνη σου ποια ανάγκη του , τον ωθεί προς αυτό ; Με αυτόν τον τρόπο θα βάλεις και τα όρια σου ( γιατί θα απογυμνωθεί το κίνητρό του )Quote:
Originally Posted by kaity
Μήπως θα σε βοηθούσε να το πάρεις λίγο πιο χαλαρά? Να πεις στον εαυτό σου ότι είσαι έξυπνη και μια χαρά εργατική και σωστή σε όλα, να το παίξεις λίγο σνομπ ρε παιδί μου, όχι σε αυτούς, μέσα σου, απλά για να βρεις δύναμη να ανταπεξέλθεις!
Αν και νομίζω ότι αυτή η αλλαγή που έκανες δεν είναι η λύση, αλλά το πρώτο βήμα για τη λύση του προβλήματός σου, που είναι να είσαι πιο καλά με εσένα, όπου κι αν είσαι...
Εκμεταλλεύσου την ευκαιρία της αλλαγής για να το δουλέψεις αυτό, και μην απογοητεύεσαι! Τίποτα δεν αλλάζει μονομιάς, οι φόβοι είναι πάντα μέσα μας είτε είμαστε εδώ είτε στην άλλη άκρη του κόσμου....Για αυτό εμείς πρέπει να τους διαλύσουμε...
Μην ασχοληθείς με το σε ποιον ανήκουν οι ευθύνες... Ασχολήσου να είσαι καλά και ας είναι και με το γράψιμο, και των ευθυνών σου και των δικών τους, αρκεί να νιώσεις λίγο καλά μ εσένα!
Μόνο έτσι θα απολαύσεις και την αλλαγή, και θα κάνεις και τα υπόλοιπα βήματα που θέλεις για ΄σενα! :)
nantiaki ευχαριστωθα προσπαθησω
σας ευχαριστω πολυ ολους που απαντησατε μου φυγε ενα βαρος αληθεια.καποιες φορες νιωθεις οτι σκας.να ειστε καλα
Καίτη μη σκας! Εμείς είμαστε εδώ! :D
χαιρομαι!!!
Καίτη, ελπίζω να μας πεις κάτι πιο ευχάριστο σήμερα. Πάντως μου φαίνεται έντονο το στοιχείο της υπερβολής στη σκέψη σου. Η μεγαλοποίηση που ξεκινά σαν προκατάληψη ή που ξεκινα από καποιες συμπεριφορες των άλλων απεναντι μας που τους προσδιδουμε τη δική μας ερμηνεια που δημιουργεί έντονο άγχος και δεν αφηνει το μυαλό να σκεφτει καθαρά. Εκτός κι αν δεν ταιριάζεις καθόλου μαζι τους σαν χαρακτήρες, χάσμα δλδ, ή υπάρχει πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον. Μήπως ρεαλιστικά ομιλούντες τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο τα κανεις στη σκέψη σου? μήπως οι άλλοι σε βλέπουν πολύ διαφορετικά απ ότι τους βλέπεις εσύ και οι αντιδρασεις σου απέναντι τους, ως αποτέλεσμα της σκέψης σου αυτής, τους δημιουργούν άσχημη εντύπωση ενώ η διάθεση τους απέναντι σου στην πραγματικότητα ειναι καλή?
Δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Η συμπεριφορά τους είναι ανάλογα με το τι τους δείχνουμε πρώτα εμείς, το οποίο παιρνά μέσα από τις ανασφάλειες και την χαμηλή αυτοεκτίμηση μας, άρα εκεί πρέπει να αναζητήσουμε το λάθος.Quote:
Originally Posted by Πυρρων