Νιωθω πως ολη μου τη ζωη μεχρι τωρα κανεις δεν με σεβαστηκε.

Γεια σας. Τον τελευταιο καιρο περναω μια τεραστια προσωπικη κριση και μου μοιαζει σαν ο εγκεφαλος μου σιγα σιγα να "ξυπναει" και να προσπαθει να βαλει τα πραγματα και τη ζωη μου σε μια ταξη. Με αφορμη αυτο το ξεσκαρταρισμα ηρθε στο προσκηνιο πιο αναλυτικα η συμπεριφορα των ανθρωπων που με περιεβαλλαν σε ολη μου τη ζωη μεχρι τωρα λιγες μερες πριν τα 28α γενεθλια μου.

Το μεγαλο συμπερασμα που βγαινει ειναι οτι τελικα νιωθω σαν να με εκμεταλλευοντουσαν ή να μην μου εδειχναν τον απαραιτητο σεβασμο. Ιδαιτερα οι καφρικες αγοροπαρεες στις οποιες σταθηκα ιδιαιτερα ατυχος δεδομενου οτι ημουν παντα ευαισθητο ατομο και ενω εγω πολλες φορες ειχα αναγκη ενα ατομο να κουβεντιασω ενα προβλημα μου ιδιαιτερα σε μικροτερες ηλικιες απλα με απεφευγαν για να επιδωθουν σε εναν σωρο καραγκιοζιλικια.

Ενα αλλο πραγμα που παρατηρω και με στενοχωρει ειναι πως ολοι οι αλλοι ανθρωποι μου φαινονται τοσο απορροφημενοι στη ζωη τους που εγω που παντα ειχα προβληματα στο να αφεθω και να ζησω το εκμεταλλευοντουσαν.... Πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω πώς ολοι οι αλλοι ζουν την ζωη τους τοσο ανεπηρεαστα...Σχεδον ζωωδως... Εγω γιατι ειμαι πιο συγκρατημενος? Γιατι πχ σταματω να σκεφτω λιγο και τον συνανθρωπο μου? Γιατι οι φιλοι μου παλια με κοροιδευαν? Γιατι ολα αυτα? Γιατι δεν μπορω να ζησω κι εγω ετσι χωρις να κοιταω γυρω μου... Εχω σε πολλες περιπτωσεις σπαταλησει απειρο χρονο να ασχολουμαι με τα προβληματα αλλων και να αντιδρω και ενοχικα γιατι εγω δεν τα εχω... Ή εχω τυχει με ανθρωπους οι οποιοι απλα δεν μπορουν να καταλαβουν οτι εχω κι εγω ζωη και προβληματα και συνεχως χωρις καμια ευγενεια ερχονται να μιλησουν σε μενα... Γιατι ειμαι ευγενικος και δεν διακοπτω τον αλλον.Δεν σημαινει ομως οτι ειμαι ο ψυχοθεραπευτης κανενος.

Τωρα πια απλα εχω σκληρυνει και απ τον ενα μπαινουν και απ το αλλο βγαινουν. Επισης πλεον δεν δειχνω σημαδια χαμηλης αυτοπεποιθησης και οτι θελω να πω το λεω που να σκασει ο αλλος. νΑ φανταστειτε εχω τυχει και σε περιπτωσεις απο ατομα οξυθυμα εγωιστικα και ασταθη ακομα να δειξουν οτι ενοχλουνται που πλεον μιλαω, εκφραζομαι και εχω το θαρρος της αποψης μου. Μα ειναι φοβερο.... Δεν μπορω να καταλαβω απο που πηγαζει ολη αυτη η ελλειψη ευγενειας και καταφορη προσπαθεια να κανουν εναν ανθρωπο να νιωσει "μικροτερος"... Ισως απ το γεγονος οτι τα μηδενικα εναν καλλιεργημενο και ευγενικο ανθρωπο τον φοβουνται και ξεσπανε πανω του τις δικες τους ανασφαλειες....Ημουν αθωος και δεν το καταλαβαινα αλλα ευτυχως τωρα πια τους βαζω μια χαρα στη θεση τους.

Το μοναδικο που δεν μπορω να βγαλω απο πανω μου και να ξεχασω ειναι οι απειρες φορες που μεσα στην ιδια μου την παρεα με αποπαιρνανε. Τους μισω τοσο πολυ γιαυτο που ειμαι ικανος να φτασω στα ορια του εγκεφαλικου απ τα νευρα μου...Κι ολα αυτα ΓΙΑΤΙ?? Για ποιο λογο μου κανανε παρεα ενω ηξερα οτι με θεωρουν βλακακο και αγαθιαρη?? Ασε που καποιοι πηγανε να με πατροναρουν κιολας.... Αντρες τελικα.... σε νεαρη ηλικια ειμαστε εκπληκτικα ηλιθιοι.....

Αυτα

Αν δεν ήσουν έτσι δε θα ήσουν σε αυτό το forum ,τουλάχιστον εγώ είμαι γιατί τα ίδια έπαθα

Δεν ειμαστε εγω κι εσυ καπως... Αυτοι ειναι αμορφωτοι κι απαιδευτοι. Ομως ευτυχως αλλαζουν τα πραγματα και δυναμωνουμε αλλα και γνωριζουμε τους καταλληλους ανθρωπους στην πορεια :)

Ναι συμφωνώ κι εγώ μαζί σου, ότι τα λάθη κι οι αποτυχίες, γίνονται τελικά εμπειρίες γι' αυτούς, που δεν βλέπουν
γύρω τους μόνο άσπρο ή μαύρο. Και ναι όταν δεν έχουμε Παιδεία κι Υγεία τους δύο πυλώνες ενός σύγχονου
πολιτισμένου κράτους, τότε είμαστε κι άξιοι της μοίρας μας, που μακάρι να διαψευστώ, αλλά προβλέπεται δυσοίωνη..

Θέλω να σου απαντήσω με δύο ρητά, που ίσως κάτι έχουν να σου πουν σ' όλ' αυτά που περιγράφεις:

"Κανείς δεν μπορεί να σε υποτιμήσει χωρίς την συγκατάθεσή σου"
Oscar Wilde

"Αν θες να σέβονται, πρέπει πρώτα εσύ να σέβεσαι τον εαυτό σου"
Κλεάνθης

Jim δυστυχώς πολλοί είναι αυτοί που πέρνουν "δύναμη" από την "αδυναμία" των άλλων, συμπληρώνουν τα κενά τους προσπαθώντας να επιβληθούν με τον τρόπο τους σε άτομα
που δεν είναι μάγκες, τσαμπουκάδες κλπ. Δεν αξίζει να σκας, απλά μη θάβεις τον εαυτό σου, αν κάτι σε ενοχλεί καλά είναι να το εκφράζεις

Quote:

---

Originally Posted by Tasos75

Jim δυστυχώς πολλοί είναι αυτοί που πέρνουν "δύναμη" από την "αδυναμία" των άλλων, συμπληρώνουν τα κενά τους προσπαθώντας να επιβληθούν με τον τρόπο τους σε άτομα
που δεν είναι μάγκες, τσαμπουκάδες κλπ. Δεν αξίζει να σκας, απλά μη θάβεις τον εαυτό σου, αν κάτι σε ενοχλεί καλά είναι να το εκφράζεις

---

Δυστυχώς αυτό συμβαινει πολυ έντονα ή εμεις είμαστε πιο ικανοί να το καταλαβουμε. Οι περισσοτεροι παιρνουν δύναμη από τη "δυστυχια" του άλλου, ενω αισθανονται μειωνεκτικα με την "ευτυχια" του άλλου. Δεν ξερω πως παλευεται αυτό. Μάλλον χρειάζονται απομακρυνση τέτοιου είδους άτομα. Το κακό είναι ότι είναι παρα πολλά.

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

Δυστυχώς αυτό συμβαινει πολυ έντονα ή εμεις είμαστε πιο ικανοί να το καταλαβουμε. Οι περισσοτεροι παιρνουν δύναμη από τη "δυστυχια" του άλλου, ενω αισθανονται μειωνεκτικα με την "ευτυχια" του άλλου. Δεν ξερω πως παλευεται αυτό. Μάλλον χρειάζονται απομακρυνση τέτοιου είδους άτομα. Το κακό είναι ότι είναι παρα πολλά.

---

Να φανταστείς ότι μέχρι και ο παιδικός μου φίλος μου το κάνει μετά από τόσα χρόνια κολλητιλίκι, και εγώ το νοιώθω που και που αλλά προσπαθώ να το θάψω. Μάλλον είναι στη φύση μας
γιατί και εμείς κομμάτι της φύσης είμαστε όπου εκεί ο δυνατός τρώει τον αδύναμο.

Quote:

---

Originally Posted by Tasos75

Να φανταστείς ότι μέχρι και ο παιδικός μου φίλος μου το κάνει μετά από τόσα χρόνια κολλητιλίκι, και εγώ το νοιώθω που και που αλλά προσπαθώ να το θάψω. Μάλλον είναι στη φύση μας
γιατί και εμείς κομμάτι της φύσης είμαστε όπου εκεί ο δυνατός τρώει τον αδύναμο.

---

Ναι ειναι κομματι της φυσης...ολοι το χουμε κανει...υπαρχουν ομως ορια

Quote:

---

Originally Posted by Tasos75

Jim δυστυχώς πολλοί είναι αυτοί που πέρνουν "δύναμη" από την "αδυναμία" των άλλων, συμπληρώνουν τα κενά τους προσπαθώντας να επιβληθούν με τον τρόπο τους σε άτομα
που δεν είναι μάγκες, τσαμπουκάδες κλπ. Δεν αξίζει να σκας, απλά μη θάβεις τον εαυτό σου, αν κάτι σε ενοχλεί καλά είναι να το εκφράζεις

---

Πλεον εχω μαθει.... σε ατσαλωνουν τετοιες εμπειριες...

Επισης αντιλαμβανομαι οτι μαλλον με εκλαμβαναν σαν απειλητικη δυναμη.... αλλιως γιατι να το κανουν

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

Δυστυχώς αυτό συμβαινει πολυ έντονα ή εμεις είμαστε πιο ικανοί να το καταλαβουμε. Οι περισσοτεροι παιρνουν δύναμη από τη "δυστυχια" του άλλου, ενω αισθανονται μειωνεκτικα με την "ευτυχια" του άλλου. Δεν ξερω πως παλευεται αυτό. Μάλλον χρειάζονται απομακρυνση τέτοιου είδους άτομα. Το κακό είναι ότι είναι παρα πολλά.

---

Σωστα! Θελει να απομακρυνονται τετοια ατομα...Ταυτοχρονα θελει να καλυτερευουμε εμεις ετσι ωστε να προσελκυουμε τα σωστα

Ευκολο να το λες δύσκολο να το κανεις πράξη

Η καλοσύνη στις μέρες μας εκλαμβάνεται ως αδυναμία , κάνεις δεν την αξιολογεί σωστα και πάνω απο όλα δεν την σέβεται.

Quote:

---

Originally Posted by Lampros

Ευκολο να το λες δύσκολο να το κανεις πράξη

---

Θελω να θεωρω τον εαυτο μου απ τους τυχερους που βρηκε μια χουφτα σωστους ανθρωπους. το ιδιο ευχομαι σε ολους

Quote:

---

Originally Posted by jimmaster

Το μεγαλο συμπερασμα που βγαινει ειναι οτι τελικα νιωθω σαν να με εκμεταλλευοντουσαν ή να μην μου εδειχναν τον απαραιτητο σεβασμο. Ιδαιτερα οι καφρικες αγοροπαρεες στις οποιες σταθηκα ιδιαιτερα ατυχος δεδομενου οτι ημουν παντα ευαισθητο ατομο και ενω εγω πολλες φορες ειχα αναγκη ενα ατομο να κουβεντιασω ενα προβλημα μου ιδιαιτερα σε μικροτερες ηλικιες απλα με απεφευγαν για να επιδωθουν σε εναν σωρο καραγκιοζιλικια.
Αυτα

---

Γεια σου, jimmaster:)
Πολλές φορές όλοι έχουμε νιώσει ότι άλλοι έχουν εκμεταλλευτεί την αδυναμία μας, αλλά όταν μετά το ξανασκεφτούμε,
καμιά φορά αντιλαμβανόμαστε ότι φέρουμε εμείς την ευθύνη που αφήσαμε περιθώρια να μας εκμεταλλευτούνε
και προσπαθούμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας,
απομακρύνοντας άτομα που δεν ταιριάζουμε και προσπαθώντας να βρούμε άτομα με τα οποία μπορούμε
να είμαστε ο εαυτός μας.
Δεν είναι κακό τελικά να ξεκόβουμε με ό,τι δε μας ταιριάζει και να πηγαίνουμε παρακάτω:)

Απλώς σε νιώθω απόλυτα...

...τζιμ...αυτό που έχω μάθει στη ζωή μου, είναι να κατηγορώ πρώτα τον εαυτό μου και μετά τους άλλους για όσα επιτρέπω να μου κάνουν.
Όταν φτάσεις σε αυτό το επίπεδο θα σταματήσεις να τα έχεις με τους άλλους και θα μάθεις να οχυρώνεσαι, καθώς και να βάζεις τα όρια σου ώστε να μη μπορει να σε πληγώσει κανείς....:)

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Ναι συμφωνώ κι εγώ μαζί σου, ότι τα λάθη κι οι αποτυχίες, γίνονται τελικά εμπειρίες γι' αυτούς, που δεν βλέπουν
γύρω τους μόνο άσπρο ή μαύρο. Και ναι όταν δεν έχουμε Παιδεία κι Υγεία τους δύο πυλώνες ενός σύγχονου
πολιτισμένου κράτους, τότε είμαστε κι άξιοι της μοίρας μας, που μακάρι να διαψευστώ, αλλά προβλέπεται δυσοίωνη..

Θέλω να σου απαντήσω με δύο ρητά, που ίσως κάτι έχουν να σου πουν σ' όλ' αυτά που περιγράφεις:

"Κανείς δεν μπορεί να σε υποτιμήσει χωρίς την συγκατάθεσή σου"
Oscar Wilde

"Αν θες να σέβονται, πρέπει πρώτα εσύ να σέβεσαι τον εαυτό σου"
Κλεάνθης

---

Ρε Jimmara, σε νιώθω τόσο πολύ...
Συμφωνώ με όλες τις απαντήσεις των παιδιών και παραθέτω την απάντηση της μαρκέλας γιατί μου άρεσαν πάρα πολυ οι ρήσεις που βρήκε, είναι πολύ σοφές.
Προχθές είχα αυτό το θέμα στη συνεδρία μου και μου είπε η ψυχολόγος ότι όταν από παιδιά έχουμε συνηθήσει στο μοτίβο "είμαι το άτομο που οι άλλοι εκεμταλλεύονται" (λόγω κάποιων άσχημων εμπειριών και χαρακτήρα) δυσκολευόμαστε να το αφήσουμε και "κολλάμε" σε ανθρώπους τέτοιους που εν τελει μας εκμεταλεύονται... Στόχος είναι να δυναμώσουμε το εγώ μας και να μη σκάμε για τα άτομα αυτά... Να θέλουμε γύρω μας άτομα που μας σέβονται.

Τζιμάρα, καλημέρα. Τις διαφορές που εντοπίζεις τελευταία πάνω σου τις έχω εντοπίσει κι εγώ, και ήθελα μάλιστα να σου το επισημάνω αλλά με πρόλαβες.:D
Υπάρχει σαφής διαφορά από το προηγούμενο σίριαλ θρεντ σου, τόσο στον τρόπο που σκέφτεσαι πάνω στη διαφορετικότητα, όσο και στην αυτοαποδοχή της. Μπορεί να μην είσαι ακόμη εκεί εντελώς, αλλά έχεις αρχίσει να είσαι σε πολύ καλό δρόμο και πρέπει μόνος σου να μάθεις να δίνεις και συγχαρητήρια στον εαυτό σου όταν το αξίζει (γιατί καρπαζές δίνουμε ευκολότερα, γιες?)
Όταν λοιπόν πας καλά, να σε επιβραβεύεις και λιγάκι. Όχι τιμωρίες για το παρελθόν που δεν αλλάζει,μαθήματα για το παρόν, που αλλάζει και το μέλλον, που θα αξίζει.:)

Καλημέρα τζιμ και απο μένα..
Κοίτα και εγώ το έχω παρατηρήσει αυτό στις φιλίες μου. Πολλές φορές επίτηδες ίσως επιλέγω τέτοια άτομα γιατί είναι διαφορετικά απο μένα γιατί έχουν κάτι που δεν έχω εγώ.
Παρόλα αυτά δεν είναι έτσι γιατί έχω 3-4 φίλους που είναι τα καλύτερα παιδιά και θα με σταθούνε και θα μου φερθούνε καλά. Τώρα για τους 2-3 που θα με εκμεταλλευτούν, που θα σαρκάσουν τον αυτοσαρκασμό μου κτλ μία είναι η λύση να τους ξεκόψω αλλά είναι φοβερά δύσκολο φιλίες 5-6 χρόνων να λήξουν.

Τζιμ καλημέρα, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχω βιώσει παρόμοια με σενα. Το πρωτο σου μνμα στο θεμα ήταν σαν να έβλεπα αυτα στα οποία ανφερόσουν σαν παραστασεις πότε σε σενα και πότε σε μένα. Μας λείπει νομίζω η διεκδίκηση, δεν την ασκούμε όσο πρέπει, τουλάχιστον θα μας σεβονται παραπάνω.
Δεν έχουμε καμιά αναγνώριση στους άλλους δυστυχώς, κι ας ειμαστε καλύτεροι τους, κι αυτό μας δημιουργεί οίκτο, γίνομε μισάνθρωπος μερικές φορές.

Quote:

---

Originally Posted by Joann

Γεια σου, jimmaster:)
Πολλές φορές όλοι έχουμε νιώσει ότι άλλοι έχουν εκμεταλλευτεί την αδυναμία μας, αλλά όταν μετά το ξανασκεφτούμε,
καμιά φορά αντιλαμβανόμαστε ότι φέρουμε εμείς την ευθύνη που αφήσαμε περιθώρια να μας εκμεταλλευτούνε
και προσπαθούμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας,
απομακρύνοντας άτομα που δεν ταιριάζουμε και προσπαθώντας να βρούμε άτομα με τα οποία μπορούμε
να είμαστε ο εαυτός μας.
Δεν είναι κακό τελικά να ξεκόβουμε με ό,τι δε μας ταιριάζει και να πηγαίνουμε παρακάτω:)

---

Συμφωνω απλα το θεμα ειναι πως δυστυχως ή ευτυχως ο λογος που σε εφερε κοντα σε αυτα τα ατομα συνεχιζει και υπαρχει. Παρομοια ενδιαφεροντα κτλ... Επισης το αλλο που μου κανει εντυπωση πως οι ιδιοι που εσπευδαν να με κατηγορησουν για κατι, οι ιδιοι σε καποια προσπαθεια μου με στηριζανε... Οποτε γινονται κατι τετοια και τα ασχημα τα ξεχνας. Δεν πρεπει ομως να ειναι ετσι. Πρεπει να εισαι δυνατος και να ξεκοβεις. Αλλιως ζυγιζεις τα αρνητικα και τα θετικα και προχωρας αναλογως.

Αυτο που με λυπει και με εκνευριζει απ την μια αλλα το κατανοω απ την αλλη, ειναι οτι ατομα χωρις προβλημα ή πολλους προβληματισμους αντι να σε στηριξουν, σε κατηγορουνε κιολας που δεν εισαι σαν κι αυτους... Σιγουρα αν εχεις εναν φιλο "γκρινιαρη" το καλο ειναι να τραβηξεις μπροστα εσυ...Γιατι αν σε ριξει θα χασει συνολικα η παρεα... Το καταλαβαινω αυτο...Αλλα τις στιγμες που εισαι νταουν τελειως πρεπει κι εσυ ως πιο δυνατος να πατησεις λιγο φρενο... Ή να κατσεις με το ατομο που εχει το προβλημα να κανεις μια κουβεντα καλη ή στην τελικη να τον παραπεμψεις καπου να βοηθηθει...Οχι ομως να απαιτεις να επανελθει ετσι αποτομα. Κανεις δεν ειναι τελειος...καποιοι απο μας εχουν αναγκη καποια στηριξη για να ορθοποδησουμε στη ζωη. Δεν μπορεις να απαιτεις ολοι οι φιλοι σου να ειναι στο ιδιο σταδιο με σενα...ειναι ανεφικτο...Οταν λοιπον θες ολοι να ειναι συνεχεια σε τελειο κεφι μονο μονος μπορει να καταληξεις...

Επισης αυτο που ειδα εγω στις παρεες μου μεχρι τωρα ειναι οτι οσο πιο νεος ειναι ο ανθρωπος, τοσο πιο "απολυτος" ειναι στα θεματα αυτα. Ιδιαιτερα στο πανεπιστημιο....Ενας χωρος οπου ολοι επρεπε να ειναι καπως....Απλα ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ χωρος για ατομα προβληματισμενα...Λες και εισαι υποχρεωμενος στα 18 να τα εχεις καταλαβει ολα! Μα παμε καλα??? Οκ οταν υπαρχουν καποιοι πλουσιοπαιδα και ομορφοπαιδα με αυτοπεποιθηση δεν περιμενα να κατσουν να με πιασουν απ το χερακι να με ρωτησουν τι εχω!!! ΜΑΛΑΚΕΣ

Αλλα πιο μαλακες οι γονεις που δεν διαπαιδαγωγουν τα παιδια να παιρνουν τον χρονο τους. Να νιωθουν οτι εχουν καποιον πιο εμπειρο να ρωτησουν για τα βασικα της ζωης. Εμενα παντα ο κυκλος μου θεωρουσε οτι τα εχω καταλαβει ολα. Πως ειμαι στον δρομο μου... Που να καταλαβαιναν οτι για τα επομενα 10 χρονια θα εσκαγα και θα αρρωσταινα να κατανοησω αυτα που αλλοι θεωρουσαν δεδομενα!!!! Κι οταν τωρα μιλαω λιγο εχουν το θρασος να μου λενε...οκ μωρε τι περασες?? Αντε τωρα εγω να εξηγω.... ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΣΑΤΑΛΙΑ.... Ποσες φορες τα χω κανει ολα ******* και τα χω σπασει και κανεις να μην καταλαβαινει τπτ αντιθετα να μου την λενε κι απο πανω!!!!!!

Ακομα και τωρα τρεμω απ τα νευρα μου

Quote:

---

Originally Posted by anonymous_1

Πολλές φορές επίτηδες ίσως επιλέγω τέτοια άτομα γιατί είναι διαφορετικά απο μένα γιατί έχουν κάτι που δεν έχω εγώ.
Τώρα για τους 2-3 που θα με εκμεταλλευτούν, που θα σαρκάσουν τον αυτοσαρκασμό μου κτλ μία είναι η λύση να τους ξεκόψω αλλά είναι φοβερά δύσκολο φιλίες 5-6 χρόνων να λήξουν.

---

Δεν είναι φίλοι σου, η ανάγκη για να ζεις μαζι τους αυτο το κάτι διαφορετικό είναι που σε κρατα κοντα τους, κι αν κανω λαθος διορθωσε με, αν δεν τους αναζητησεις αυτοί δεν ψάχνουν ποτέ να σε βρουν, σε έχουν για γνωστό τους ασχέτως πως τους βλέπεις εσύ, κι όλα αυτα για να καλύψεις δυστυχως αυτη την ανάγκη που για το πως δημιουργηθηκε ίσως να μην φταις εσυ.

Quote:

---

Originally Posted by σανυ

Ρε Jimmara, σε νιώθω τόσο πολύ...
Συμφωνώ με όλες τις απαντήσεις των παιδιών και παραθέτω την απάντηση της μαρκέλας γιατί μου άρεσαν πάρα πολυ οι ρήσεις που βρήκε, είναι πολύ σοφές.
Προχθές είχα αυτό το θέμα στη συνεδρία μου και μου είπε η ψυχολόγος ότι όταν από παιδιά έχουμε συνηθήσει στο μοτίβο "είμαι το άτομο που οι άλλοι εκεμταλλεύονται" (λόγω κάποιων άσχημων εμπειριών και χαρακτήρα) δυσκολευόμαστε να το αφήσουμε και "κολλάμε" σε ανθρώπους τέτοιους που εν τελει μας εκμεταλεύονται... Στόχος είναι να δυναμώσουμε το εγώ μας και να μη σκάμε για τα άτομα αυτά... Να θέλουμε γύρω μας άτομα που μας σέβονται.

---

Ξερεις κατι? Γιατι ομως να ειναι ετσι? ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΕΤΣΙ??? Δηλαδη εμεις στο πηγαδι κατουρησαμε? Πειραξαμε κανεναν?

Ξερεις τι ειναι ολα αυτα? Αμαρτιες γονεων ειναι!!! Δεν μπορουν να διαγνωσουν οτι το παιδι τους δεν ειναι καλα.... Ή απλα θεωρουν πως ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.

Ακου ρεεε??!!!! Εμενα η ιδια η ηλιθια η μανα μου γυρνουσε και μου ελεγε πως ειμαι ντροπαλος!! Το γεγονος οτι ποτε δεν ελεγχει το βρωμοστομα της και απο μικρο παιδι μου φωναζε με εκρινε συνεχως και απαιτουσε να ειμαι τελειος συν του οτι ποτε δεν με εμπιστευοντουσαν να παρω πρωτοβουλιες ΔΕΝ ΤΗΣ ΛΕΕΙ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!

Θελω τοσο πολυ να τους πλακωσω στις μπουνιες αλλα δεν θα βγαλω τιποτα! Και τσατιζομαι ακομα χειροτερα...Ειναι σαν να εισαι εγκλωβισμενος καπου και φωναζεις για βοηθεια ενω δεν σακουει κανεις!!! Οσο δυνατα και να φωναξεις ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να γινει τπτ!!!

Και ξαναρωτω....γιατι ολα αυτα σε εμας??? ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙ?????????????????????????????????? ????????????

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Τζιμάρα, καλημέρα. Τις διαφορές που εντοπίζεις τελευταία πάνω σου τις έχω εντοπίσει κι εγώ, και ήθελα μάλιστα να σου το επισημάνω αλλά με πρόλαβες.:D
Υπάρχει σαφής διαφορά από το προηγούμενο σίριαλ θρεντ σου, τόσο στον τρόπο που σκέφτεσαι πάνω στη διαφορετικότητα, όσο και στην αυτοαποδοχή της. Μπορεί να μην είσαι ακόμη εκεί εντελώς, αλλά έχεις αρχίσει να είσαι σε πολύ καλό δρόμο και πρέπει μόνος σου να μάθεις να δίνεις και συγχαρητήρια στον εαυτό σου όταν το αξίζει (γιατί καρπαζές δίνουμε ευκολότερα, γιες?)
Όταν λοιπόν πας καλά, να σε επιβραβεύεις και λιγάκι. Όχι τιμωρίες για το παρελθόν που δεν αλλάζει,μαθήματα για το παρόν, που αλλάζει και το μέλλον, που θα αξίζει.:)

---

Ρειν μου τι να το κανω τωρα??? Πλεον εχω μεγαλωσει και το μοναδικο που υπαρχει οταν κοιταω το παρελθον μου ειναι μια απεραντη πικρια....

Νομιζεις προκειται εγω ποτε να ζησω φυσιολογικα? Απλα θα εχω εκλαμψεις και μετα για μηνες παλι τα ιδια...Εχω καταντησει σκουπιδι με ολα αυτα που με ταλαιπωρουν... περπαταω με δυσκολια στον δρομο...Ποσο μαλλον να βρω δουλεια να ορθοποδησω....να κερδισω τη ζωη μου....Δεν γινονται αυτα... Αλκοολικος θα καταντησω και δεν εχω καν τα αρχιδια να αφαιρεσω την ιδια μου τη ζωη. Οσο βλεπω μικρα παιδακια ηδη ολα αυτα που περασα εγω να τα εχουν καταφερει μου ρχεται να τους πατησω με το αυτοκινητο!!!!

Νιωθω τοσο πικρα και ζηλεια.... Ναι το παραδεχομαι... ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ! ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΗ!!!

Αλλα θα την βρω καποτε την δυναμη να αυτοκτονησω...!! Θα ειναι καλυτερα και για μενα και για τους αλλους....Αφου πια μια ζωη προσπαθουσαν να με πεισουν πως δεν αξιζω τοτε δεν θα εχουν προβλημα να με βρουν στο κρεβατι πεθαμενο σωστα? Θα τους παρει λιγο καιρο να το ξεπερασουν αλλα μετα θα ειναι ολα μελι γαλα. Τελεια οπως τα φανταστηκαν

Quote:

---

Originally Posted by anonymous_1

Καλημέρα τζιμ και απο μένα..
Κοίτα και εγώ το έχω παρατηρήσει αυτό στις φιλίες μου. Πολλές φορές επίτηδες ίσως επιλέγω τέτοια άτομα γιατί είναι διαφορετικά απο μένα γιατί έχουν κάτι που δεν έχω εγώ.
Παρόλα αυτά δεν είναι έτσι γιατί έχω 3-4 φίλους που είναι τα καλύτερα παιδιά και θα με σταθούνε και θα μου φερθούνε καλά. Τώρα για τους 2-3 που θα με εκμεταλλευτούν, που θα σαρκάσουν τον αυτοσαρκασμό μου κτλ μία είναι η λύση να τους ξεκόψω αλλά είναι φοβερά δύσκολο φιλίες 5-6 χρόνων να λήξουν.

---

Ξερεις τι θελουν ολοι αυτοι? Δυο πραματα. ή μπουνιες, ή κλασιμο και ουτε κουβεντα ποτε ξανα. Να πανε να γαμηθουνε.

Σα δεν ντρεπονται να ζουνε τη ζωουλα τους μια χαρα και να βασιζονται κιολας στην δικη σου κατυφια για να αισθανονται καλυτερα. Για να αυτοεπιβεβαιωνουν πως δεν ειναι τελειως αποτυχημενοι και πως υπαρχουν και χειροτερα!!!!!!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Τζιμ καλημέρα, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχω βιώσει παρόμοια με σενα. Το πρωτο σου μνμα στο θεμα ήταν σαν να έβλεπα αυτα στα οποία ανφερόσουν σαν παραστασεις πότε σε σενα και πότε σε μένα. Μας λείπει νομίζω η διεκδίκηση, δεν την ασκούμε όσο πρέπει, τουλάχιστον θα μας σεβονται παραπάνω.
Δεν έχουμε καμιά αναγνώριση στους άλλους δυστυχώς, κι ας ειμαστε καλύτεροι τους, κι αυτό μας δημιουργεί οίκτο, γίνομε μισάνθρωπος μερικές φορές.

---

Δεν γινεσαι μισανθρωπος. Ρεαλιστης γινεσαι. Ολοι οι ανθρωποι ειμαστε ενα ματσο ΣΚΑΤΑ. Κι οσοι το παιζουν πως ολα ειναι μελι γαλα απλα απ τα τοσο σκατα μου εχουν φαει εχουν παθει ανοσια. Ειναι απλο. Ολοι κανουν πως δεν βλεπουν απλα για να επιβιωσουν

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Δεν είναι φίλοι σου, η ανάγκη για να ζεις μαζι τους αυτο το κάτι διαφορετικό είναι που σε κρατα κοντα τους, κι αν κανω λαθος διορθωσε με, αν δεν τους αναζητησεις αυτοί δεν ψάχνουν ποτέ να σε βρουν, σε έχουν για γνωστό τους ασχέτως πως τους βλέπεις εσύ, κι όλα αυτα για να καλύψεις δυστυχως αυτη την ανάγκη που για το πως δημιουργηθηκε ίσως να μην φταις εσυ.

---

Ναι ρε κανονικα. Μονο που υπαρχει μια διαφορα. Οχι μονο σε βλεπουν απλως ως γνωστο, αλλα αντιλαμβανονται πως εσυ τους βλεπεις σαν κατι παραπανω και για να αισθανονται καλυτερα διαιωνιζουν την φαση αυτη...Αστο φιλε...τπτ δεν ειναι τυχαιο... Ολοι καταλαβαινουν... Κι οσο πιο χαμογελαστος ειναι ο αλλος, τοσο πιο πολυ σκατο εχει φαει...

Οσο για τις ωραιες γκομενες σε μικρη αφελη ηλικια??? Καλα εκει δεν θα εκφραστω γιατι θα φαω μπαν απ τον διαχειριστη

jim ξέρω ότι νιώθεις θυμό. Κι εγώ έτσι είμαι, ενα μεγάλο γιατί όπως κι εσύ. Θυμος, ξενέρα, πάτος, ανάκαμψη...Μια λογική πορεία όταν προσπαθείς να τα βρεις με τον εαυτό σου και τον κόσμο. Πιστεύω ότι αρχίζεις να συνηδητοποιείς τα ουσιαστικά άσχημα της ζωής που δεν είναι ούτε ότι ειχες κάποτε παραπάνω κιλάκια ούτε ότι εγώ πολεμάω με την ακμή, αλλά η έλλειψη αγάπης για τον εαυτό μας και ότι αυτό επιφέρει όπως έλλειψη άμυνας, παθητικότητα, προσκόλληση σε άτομα και καταστάσεις που αναπαράγουν το ίδιο μοτίβο "δεν αξίζεις"...Τωρα το πως φτάσαμε εδώ...μεγάλη ιστορία...η προσψπική ιστορία του καθενός.
το γιατί πάντα θα υπάρχουν εθελοντές στον αθλιο τουτο κοσμο που μετα χαρας θα παιρνουν το μαστίγιο απο τα χερια μας για να μας μαστιγώνουν... μεγαλο υπαρξιακό πρόβλημα επίσης.
baby it's wild world...! που λέει και το τραγούδι :)

Ξέρω ότι δε θες να πεθάνεις, ότι αγαπάς τη ζωή! Το βλέπεις σαν εκδίκηση για τους άλλους αλλά αντι γι αυτό γιατί δεν τους ΧΕΖΕΙΣ ολους και να επιβραβεύσεις τον ευατό σου για αυτό που είσαι και ό,τι εχεις κατααφέρει;
Μη λες τέτοια ρε τζιμ γιατι ανησυχώ. Δεν παίρνω ποτέ στην πλάκα ακόμη και διαδικτυακές δηλώσεις που αναφέρουν την αυτοκτονία! Μιλα εδώ σε εμάς, είμαστε εδώ και νοιαζόμαστε!!!

Quote:

---

Originally Posted by σανυ

jim ξέρω ότι νιώθεις θυμό. Κι εγώ έτσι είμαι, ενα μεγάλο γιατί όπως κι εσύ. Θυμος, ξενέρα, πάτος, ανάκαμψη...Μια λογική πορεία όταν προσπαθείς να τα βρεις με τον εαυτό σου και τον κόσμο. Πιστεύω ότι αρχίζεις να συνηδητοποιείς τα ουσιαστικά άσχημα της ζωής που δεν είναι ούτε ότι ειχες κάποτε παραπάνω κιλάκια ούτε ότι εγώ πολεμάω με την ακμή, αλλά η έλλειψη αγάπης για τον εαυτό μας και ότι αυτό επιφέρει όπως έλλειψη άμυνας, παθητικότητα, προσκόλληση σε άτομα και καταστάσεις που αναπαράγουν το ίδιο μοτίβο "δεν αξίζεις"...Τωρα το πως φτάσαμε εδώ...μεγάλη ιστορία...η προσψπική ιστορία του καθενός.
το γιατί πάντα θα υπάρχουν εθελοντές στον αθλιο τουτο κοσμο που μετα χαρας θα παιρνουν το μαστίγιο απο τα χερια μας για να μας μαστιγώνουν... μεγαλο υπαρξιακό πρόβλημα επίσης.
baby it's wild world...! που λέει και το τραγούδι :)

Ξέρω ότι δε θες να πεθάνεις, ότι αγαπάς τη ζωή! Το βλέπεις σαν εκδίκηση για τους άλλους αλλά αντι γι αυτό γιατί δεν τους ΧΕΖΕΙΣ ολους και να επιβραβεύσεις τον ευατό σου για αυτό που είσαι και ό,τι εχεις κατααφέρει;
Μη λες τέτοια ρε τζιμ γιατι ανησυχώ. Δεν παίρνω ποτέ στην πλάκα ακόμη και διαδικτυακές δηλώσεις που αναφέρουν την αυτοκτονία! Μιλα εδώ σε εμάς, είμαστε εδώ και νοιαζόμαστε!!!

---

Την αγαπω τη ζωη αλλα οταν δεν μπορω να την χαρω γιατι η ζωη μου τα χει φερει ολα στραβα τι να κανω αλλο??? Εχω εκλαμψεις αλλα καποιες φορες οταν αντιλαμβανομαι οτι μεγαλωνω και οτι δεν μπορω να κανω τπτ για να αλλαξω το παρελθον και θα το κουβαλαω παντα μεσα μου απορω πως θα μπορεσω να συνεχισω...Υπαρχουν στιγμες που νιωθω πως ολη μου την ζωη ημουν ενα λαθος....

Quote:

---

Originally Posted by jimmaster

Την αγαπω τη ζωη αλλα οταν δεν μπορω να την χαρω γιατι η ζωη μου τα χει φερει ολα στραβα τι να κανω αλλο??? Εχω εκλαμψεις αλλα καποιες φορες οταν αντιλαμβανομαι οτι μεγαλωνω και οτι δεν μπορω να κανω τπτ για να αλλαξω το παρελθον και θα το κουβαλαω παντα μεσα μου απορω πως θα μπορεσω να συνεχισω...Υπαρχουν στιγμες που νιωθω πως ολη μου την ζωη ημουν ενα λαθος....

---

jim, μην παραβλέπεις πως τα "στραβά" και τα λάθη, όπως τα λες είναι πλέον οι εμπειρίες σου, δεν θα σου πω να τις αγκαλιάσεις, τουλάχιστον αποδέξου τες. Το ότι δεν μπορείς να κάνεις τπτ στο μέλλον ή να προχωρήσεις το ξέρεις δεν ισχύει, το λες έτσι επειδή ξεχειλίζεις τώρα από πόνο. Ο πόνος αυτός θα φέρει την λύτρωση.

Όσο για το παρελθόν δεν χρειάζεται να κουβαλάς τα βάρη των άλλων.. άστο λοιπόν πίσω και πήγαινε παρακάτω.
Ήδη έχεις μπει στην πορεία της ίασης κι αυτό σε ξενίζει, αλλά είσαι στο σωστό δρόμο γι' αυτό και συνέχισε.