μπερδεμένη κατάσταση

Καλησπέρα,
είμαι 29, έχω σχέση εδώ και 5χρόνια,τον τελευταίο μένουμε μαζί,ήμασταν καλά μέχρι πριν από 2,5μήνες... , δεν ξέρω πώς, κάποια στιμή μου τράβηξε το ενδιαφέρον κάποιος απτην (κοινή με τον φίλο μου) παρέα, μικρότερος 3χρόνια, κάποιος που ακόμη κι αν ήμουν ελεύθερη δεν θα διάλεγα να κάνω σχέση, πολύ εκτός των προτύπων,συμπεριφορών, ενδιαφερόντων μου. Εξηγούμαι για να μη παρεξηγηθώ'δεν κατατάσσω τους ανθρώπους σε κατηγορίες αλλά αν δεν υπάρχει στοιχειώδες κοινό υπόβαθρο πώς να επικοινωνήσουν 2ανθρωποι? Με φλέρταρε ανοιχτά (διακριτικά παντα- υπήρχαν και κοινοι γνωστοί), αν και είχε κι εκείνος σχέση -την οποία σκοπίμως απέφευγε να φέρνει-, ξεκίνησε αθώα, θυμίζοντας παιδιά του γυμνασίου, με αναζωογόννησε, έπιασα τον εαυτό μου να τον σκέφτεται συχνά πυκνά, να τον περιμένω να εμφανιστεί στην παρέα, να στενοχωριέμαι όταν δεν ερχόταν ώσπου ξέσπασε.... δεν ξέρω ποιος το ξεκίνησε, εκείνος έκανε την πρώτη κίνηση, εγώ το προκάλεσα, δεν ξέρω, ταράχτηκα, με ηρέμησε δίνοντάς μου τη σιγουριά οτι δεν θα μαθευτεί ποτέ κι από κανέναν... Συνεχίστηκε για περίπου 1,5 μήνα με αγχωμένα ραντεβού, ψέμματα, πάθος... ένιωθα οτι προδίδω εκτός του φίλου μου και άλλους ανθρώπους που τους ήξερα χρόνια... ντρεπόμουν, ντεπόμουν πολύ, αλλά τον ήθελα. Σε μια κοινή έξοδο οπού βρεθήκαμε κι οι τρείς κατά τύχη (εγώ, εκείνος, ο φίλος μου-να ξεκαθαρίσω εδώ οτι δεν είναι φίλοι μεταξύ τους,απλοί γνωστοί- όχι οτι αυτό μειώνει τη μα..κια που έκανα), συνειδητοποίησα οτι αρχίζω να θυμίζω ήρωα σαπουνόπερας σε καθημερινή σειρά, έχασα εντελώς τον έλεγχο, το "μου λειψες" ακολουθούσε το "δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο αυτό μεταξύ μας" ενώ εκείνος άρχισε να απομακρύνεται.., να μην απαντάει σε μην, να μην εμφανίζεται σε εξόδους, απότομα χωρίς να καταφέρουμε να κάνουμε μια κουβέντα σαν άνθρωποι, ίσως η συμπεριφορά μου τον οδήγησε, το έληξα με μήν τύπου "δεν θα σε ξαναενοχλήσω αφού δεν ένιωσες κάτι παραπάνω", "δεν κρατάμε κακίες" και τέτοια, δεν απάντησε ποτέ...
Τον είδα μετά απο μέρες τυχαία, ούτε τα μάτια μου δεν μπορούσα να σηκώσω πάνω του, θυμός μου βγαινε τόσο έντονα για την απάθειά του, δεν το χωρούσε το μυαλό μου οτι ρίσκαρα τόσα πολλά για κάποιον που ήθελε απλά λίγο σεξ με κάποια που του γυάλισε, στιγμιαία πέρναγε η σκέψη οτι όχι, δεν είναι έτσι, με ήθελε, με θέλει, δεν μπορεί, αλλιώς δεν θα έμπαινε σε τέτοια κατάσταση, μετά πάλι θυμός, θυμός με τον εαυτό μου. 'Εχει περάσει πάνω από μήνας που δεν έχουμε καμια προσωπική επικοινωνία, τον συναντάω για λίγο σε εξόδους, δεν έχουμε πει ούτε μια κουβέντα για την ιστορία, είναι στιγμές που κρατιέμαι να μην τον πα΄ρω τηλ να συναντηθούμε, θέλω να τον δω να τον αγγίξω, σβήνω και γ΄ραφω το ίδιο μην 10 φορές τη μέρα, επικρατεί η λογική κι ο εγωισμός "αν ήθελε, θα διεκδικούσε".
Δεν έχει λήξει ακόμη μέσα μου. Δεν δόθηκαν απαντήσεις σε τόσα γιατί..........
Πάλι τον είδα στον ύπνο μου...

Αντι να σπας το κεφαλακι σου πως θα εισαι σωστη στον φιλο σου απο δω και περα και πως θα κανεις πιο ωραια την σχεση σου, ή εστω το πως θα χωρισεις αφου θες τοσο πολυ καποιον αλλο, σπας το κεφαλακι σου επειδη αυτος ο καποιος αλλος σε αφησε ενω ειχες σχεση και σου πληγωσε τον εγωισμο. Ε, μπορει να ειχε και αυτος εγωισμο.
Σε ποια γιατι δε δοθηκαν απαντησεις? Γιατι δε συνεχισε να βρισκεται μαζι σου ερωτικα ενω: 1. δεν ηθελες να διαλυσεις τη σχεση σου, 2. την οποια γνωριζε κιολας στον ευρυτερο φιλικο του κυκλο, και 3. τον εδιωχνες?
Λοιπον: α) Μπορει να μη σε θελει αρκετα για να σε πιεσει να τα διαλυσεις ολα, β) Μπορει να πληγωθηκε και ο δικος του εγωισμος (λιγοτερο πιθανο αλλα οκ) γ) δεν σε θελει αρκετα ή/και ειναι αρκετα ντροπαλος ωστε να γινει βουκινο στην κοινη παρεα. Να γιατι.
Τι να τον κανεις λοιπον αν ειναι κοτα ή σε ηθελε απλα για το σεξ, και αφου δε θες να γινεις και βουκινο στον κυκλο σας? Τι ακριβως σε προβληματιζει πιο πολυ? Το οτι μπορει να επαιξε μαζι σου? Δε μπορει και αυτος να πει το ιδιο για σενα?
Παρε τα χαμπαρια σου, και κοιτα να μη βασανιζεις τον εαυτο σου..

για να καταλαβω...εσυ τους θελεις και τους δυο?

Για να καταλάβεις εσύ πρέπει πρώτα να καταλάβω κι εγώ.. γίνεται να θέλεις δύο ανθρώπους? με διαφορετικό τρόπο ίσως, σίγουρα θέλω εκείνον για τον οποίον μάλλον έχω χαλάσει τη σχέση μου (ακόμα δεν έχω κάνει κουβέντα για χωρισμό αλλά.. είναι στα προσεχώς

έλα μου ντε, εδώ σε θέλω μάστορα! Γιατί οπως λες κι εσύ δεν ασχολούμαι με το τι θα κάνω με τι σχέση μου και έχω κυριευτεί από το τί έπαιξε με εκείνον? έγραψα απλά αυτό που νιώθω, αυτό που ντρέπομαι να μοιραστώ με φίλους και που όσο παράλογο κι αν ακούγεται είναι το εξής΄με θέλει, αξίζει να προσπαθήσω?

πες τα στον φιλο σου κοπελια, δεν εχεις δικαιωμα να του το κρυβεις...

Quote:

---

Originally Posted by marili

..Δεν έχει λήξει ακόμη μέσα μου. Δεν δόθηκαν απαντήσεις σε τόσα γιατί..........Πάλι τον είδα στον ύπνο μου...

---

marili γειά σου,
..θάταν ίσως καλό να μείνεις ένα διάστημα μόνη σου, για να έρθεις σε επαφή με τα πραγματικά σου συναισθήματα.
Ίσως, έτσι μπορέσεις να καταλάβεις αν αυτό που σε βασανίζει είναι μοναξιά ή πραγματική έλλειψη αυτού του ανθρώπου.
Είναι φανερό πως αισθάνεσαι θλίψη, πόνο κι ενοχές. Δεν θα ήθελες να τον ενοχλήσεις ξανά, αλλά έχεις σκεφτεί ποτέ, πως μόνο αν μπορέσεις να του εκφράσεις αυτά, που νιώθεις θα μπορέσεις να βρεις την ηρεμία και γαλήνη που αναζητάς;
Ακόμα κι δεχτείς αρνητική απάντηση από την μεριά του, θα ησυχάσεις, για να μπορέσεις τελικά, να προχωρήσεις.
Αυτό που τώρα νιώθεις, πηγάζει από συναισθήματα, που δεν μπορείς να μοιραστείς και λόγω ίσως της σχέσης, που ήδη είχες, αλλά και γιατί σέβεσαι την επιθυμία του να μείνεις μακριά του.
Το καλύτερο θάταν να ξεκαθαρίσεις μέσα σου αν πραγματικά θέλεις να είσαι ξανά με τον συγκεκριμένο, πριν προχωρήσεις και πιστεύω, ότι θα το καταφέρεις αν μείνεις για λίγο μόνη σου κι αποστασιοποιημένη συναισθηματικά. Έτσι θα ξεκαθαρίσεις τους "λογαριασμούς" σου, θα δεις τις πραγματικές σου ανάγκες και θα πάρεις ενδεχομένως και την σωστή απόφαση :)

υ.γ. καλό θάταν ακόμα ν' αναρωτηθείς, αν και με την σχέση, που ήδη είχες ήσουν συναισθηματικά καλυμένη.. είσαι δηλ. ακόμα ερωτευμένη με τον "πρώην" φίλο σου;

HTML Code:

---

αλλά έχεις σκεφτεί ποτέ, πως μόνο αν μπορέσεις να του εκφράσεις αυτά, που νιώθεις θα μπορέσεις να βρεις την ηρεμία και γαλήνη που αναζητάς;

---

καλημερα μαρκέλα,
δυστυχώς έκανα μια απόπειρα να του μιλήσω αλλά βρήκα τοίχο.. πλεόν δεν σηκωνει ούτε το τηλ όταν βλέπει τον αριθμό μου (έκανα μια κλήση χθες)... πραγματικά το παληκάρι δεν άξιζε τελικά... δεν θα πα΄ρω ποτέ απαντήσεις, πρέπει να το δεχτώ. Από τι στιγμή που δεν μπαίνει στον κόπο ούτε καν να σηκώσει το τηλ του, τι να τις κάνω τις απαντήσεις του??
ας πάει απο κει που ήρθε... κρίμα για τον χρόνο που χάλασα...

Εχω μια απορία Μαριλι. Τώρα που είδες οτί ήθελε απλά να παιξει τι θα κάνεις? Θα συνεχίσεις με την σχέση των 5 χρόνων?

Βασικά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος οτι ήθελε να παίξει. Είμαι όμως απόλυτα σίγουρος οτι αυτό που έκανε αυτός είναι πουστιά προς τον φίλο του (έστω γνωστό του) και αυτό που έκανες εσύ είναι πουτανιά. Όσο μεγάλη έλξη (ερωτική, συναισθηματική, σεξουαλική) και αν νιώθουμε για έναν άνθρωπο την στιγμή που έχουμε σχέση με κάποιον και ιδιαίτερα όταν αυτός ο κάποιος είναι (έστω) γνωστός του οφείλουμε να προφύλαχτούμε και να προφυλάξουμε. Δεν είμαστε ζώα, έχουμε κάτι που λέγεται ηθική και κάτι που λέγεται νόησις.
Τώρα απλώς ξετυτιλίγεις την σκοτεινή αλυσίδα με κρίκους όμως που η ίδια σμίλεψες. Τώρα απλώς δρέπεις τους καρπούς των πράξεών σου. Ο άλλος μπορεί να απομακρύνθηκε γιατί αντιλήφθηκε το μέγεθος της μαλακίας του, ή απλά όντως ήθελε να παίξει.
Έχεις σκεφτεί το γεγονός να ήταν ένα "test" του φίλου σου, αν κρίνουμε από το γεγονός οτι τώρα τελευταία συζήτε, αλλά και επίσης από το γεγονός οτι δεν έχει διακόψει την επαφή του με το φίλο σου.
Food for thought.

Quote:

---

Originally Posted by Picaro

Βασικά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος οτι ήθελε να παίξει. Είμαι όμως απόλυτα σίγουρος οτι αυτό που έκανε αυτός είναι πουστιά προς τον φίλο του (έστω γνωστό του) και αυτό που έκανες εσύ είναι πουτανιά. Όσο μεγάλη έλξη (ερωτική, συναισθηματική, σεξουαλική) και αν νιώθουμε για έναν άνθρωπο την στιγμή που έχουμε σχέση με κάποιον και ιδιαίτερα όταν αυτός ο κάποιος είναι (έστω) γνωστός του οφείλουμε να προφύλαχτούμε και να προφυλάξουμε. Δεν είμαστε ζώα, έχουμε κάτι που λέγεται ηθική και κάτι που λέγεται νόησις.

---

Συμφωνώ πολύ σε αυτό!

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Συμφωνώ πολύ σε αυτό!

---

Χριστινάκι μου κι εγώ συμφωνώ με την άποψη του Picaro κι έχω κι εγώ την ίδια απορία μ' εσένα,
δλδ αν θα επιστρέψει η Μαριλι στον πρώην..
Όμως ας μην είμαστε και τόσο απόλυτα σκληροί, γιατί όλα είναι μέσα στην ζωή κι αυτό συμβαίνει για να πάρουμε τα μαθήματά μας! :)

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Χριστινάκι μου κι εγώ συμφωνώ με την άποψη του Picaro κι έχω κι εγώ την ίδια απορία μ' εσένα,
δλδ αν θα επιστρέψει η Μαριλι στον πρώην..
Όμως ας μην είμαστε και τόσο απόλυτα σκληροί, γιατί όλα είναι μέσα στην ζωή κι αυτό συμβαίνει για να πάρουμε τα μαθήματά μας! :)

---

Δεν είμαι τόσο σκληρή όσο δείχνω. Καταννοώ απόλυτα τα πάθη του ανθρώπου.. απλά θεωρώ οτί έχουμε ηθική και νόηση και συνείδηση ωστε να καταλάβουμε τι είναι σωστό και λάθος! Σαφώς δεν αναφέρομαι σε μικρές ηλικίες οπού εκεί μαθαίνεις όλες αυτές τις καταστάσεις...

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Χριστινάκι μου κι εγώ συμφωνώ με την άποψη του Picaro κι έχω κι εγώ την ίδια απορία μ' εσένα,
δλδ αν θα επιστρέψει η Μαριλι στον πρώην..
Όμως ας μην είμαστε και τόσο απόλυτα σκληροί, γιατί όλα είναι μέσα στην ζωή κι αυτό συμβαίνει για να πάρουμε τα μαθήματά μας! :)

---

Είμαι οπαδός της άποψης οτι δεν γεννιόμαστε tabula rasa και όλα τα μαθαίνουμε δια της εμπειρίας. Αυτός ο άκρατος εμπειρισμός με σκοτώνει με την απλοϊκότητά του. Πιστεύω οτι κουβαλάμε μέσα μας ένα αταβιστικό, αρχέγονο υλικό που μας καθορίζει την έννοια του μέτρου. Βαθιά όλοι ξέρουμε τι είναι "καλό" και τι "κακό. Αλλιώς δεν θα μετανοούσαμε ποτέ. Το να "μαθαίνεις" επειδή πόνεσες μετά απο αυτή την εμπειρία και όχι επειδή όντως ήξερες από την αρχή οτι πράττεις μια "αμαρτία" (=αστοχία) μου θυμίζει τα σκυλιά του Pavlov.
Έστω όμως και με τη θέση σου να πάω οτι "μαθαίνουμε απο τα λάθη μας" στα 29 σου χρόνια αν δεν έχεις καταλάβει αυτά τα πράγματα σημαίνει ή οτι δεν είχες κάνει σχέση ποτέ και οι εμπειρίες σου είναι ελάχιστες (= απωθημένα) ή....
Επίσης εγώ δεν έχω καμία αγωνία ούτε το παίζω οτι έχω κάποια αγωνία σαν να βλέπω σαπουνόπερα στην TV. Εγώ λέω την άποψή μου όσο σκληρή και αν φαίνεται γιατί δεν έχω ούτε να κερδίσω ούτε να χάσω κάτι από αυτό, ούτε πιστεύω οτι τα γραφόμενά μου έχουν καμία τεράστια επιρροή επάνω της.

Quote:

---

Originally Posted by Picaro

Είμαι οπαδός της άποψης οτι δεν γεννιόμαστε tabula rasa και όλα τα μαθαίνουμε δια της εμπειρίας. Αυτός ο άκρατος εμπειρισμός με σκοτώνει με την απλοϊκότητά του. Πιστεύω οτι κουβαλάμε μέσα μας ένα αταβιστικό, αρχέγονο υλικό που μας καθορίζει την έννοια του μέτρου. Βαθιά όλοι ξέρουμε τι είναι "καλό" και τι "κακό. Αλλιώς δεν θα μετανοούσαμε ποτέ. Το να "μαθαίνεις" επειδή πόνεσες μετά απο αυτή την εμπειρία και όχι επειδή όντως ήξερες από την αρχή οτι πράττεις μια "αμαρτία" (=αστοχία) μου θυμίζει τα σκυλιά του Pavlov.
Έστω όμως και με τη θέση σου να πάω οτι "μαθαίνουμε απο τα λάθη μας" στα 29 σου χρόνια αν δεν έχεις καταλάβει αυτά τα πράγματα σημαίνει ή οτι δεν είχες κάνει σχέση ποτέ και οι εμπειρίες σου είναι ελάχιστες (= απωθημένα) ή....
Επίσης εγώ δεν έχω καμία αγωνία ούτε το παίζω οτι έχω κάποια αγωνία σαν να βλέπω σαπουνόπερα στην TV. Εγώ λέω την άποψή μου όσο σκληρή και αν φαίνεται γιατί δεν έχω ούτε να κερδίσω ούτε να χάσω κάτι από αυτό, ούτε πιστεύω οτι τα γραφόμενά μου έχουν καμία τεράστια επιρροή επάνω της.

---

Συμφωνώ!!! Και σε όσα γράφεις!

Μπορούμε στα αλήθεια να τραβήξουμε μια πολύ διακριτή γραμμή ανάμεσα στις επίκτητες κοινωνικές νόρμες, οι οποίες έχουν πλαισιώσει και καθορίσει τις ζωές μας από την ημέρα της γεννήσεώς μας και τον -αν δεχτούμε ότι υπάρχει- αρχετυπικό αταβισμό; (που τότε, με κάποιο τροπο πρέπει είναι και διαφορετικός π.χ για τα άτομα που έρχονται στη ζωή στα δάση της Παπούα-Νέα Γουινέα, σε σχέση με τα άτομα στην Αλγερία ή για τα άτομα στον ευρωπαϊκό μεσαίωνα σε σχέση με τώρα).

Επίσης (άσχετα με την προσωπική μου θέση) αρκετοί άνθρωποι ακόμη και με "μεγάλη εμπειρία" δύνανται να κάνουν τα ίδια και τα ίδια. Να καψουρεύονται, να μπαινοβγαίνουν σε σχέσεις, να πονάνε, να χαίρονται, να τρώγονται με τα ρούχα τους, να έχουν βαρεθεί, να τραβάνε και να σπρώχνουν, να ξέρουν ή να μη ξέρουν τι τους γίνεται.

υγ. δεν είναι το "πουστιά" και το "πουτανιά" (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ελαφρώς πασέ και όχι ιδιαίτερα "αταβιστικού επιπέδου", αλλά γηπέδου; Sorry αλλά καμιά φορά βαριόμαστε να το βλέπουμε μπροστά μας χωρίς λόγο.

Quote:

---

Originally Posted by Body-Rocker

Μπορούμε στα αλήθεια να τραβήξουμε μια πολύ διακριτή γραμμή ανάμεσα στις επίκτητες κοινωνικές νόρμες, οι οποίες έχουν πλαισιώσει και καθορίσει τις ζωές μας από την ημέρα της γεννήσεώς μας και τον -αν δεχτούμε ότι υπάρχει- αρχετυπικό αταβισμό; (που τότε, με κάποιο τροπο πρέπει είναι και διαφορετικός π.χ για τα άτομα που έρχονται στη ζωή στα δάση της Παπούα-Νέα Γουινέα, σε σχέση με τα άτομα στην Αλγερία ή για τα άτομα στον ευρωπαϊκό μεσαίωνα σε σχέση με τώρα).

Επίσης (άσχετα με την προσωπική μου θέση) αρκετοί άνθρωποι ακόμη και με "μεγάλη εμπειρία" δύνανται να κάνουν τα ίδια και τα ίδια. Να καψουρεύονται, να μπαινοβγαίνουν σε σχέσεις, να πονάνε, να χαίρονται, να τρώγονται με τα ρούχα τους, να έχουν βαρεθεί, να τραβάνε και να σπρώχνουν, να ξέρουν ή να μη ξέρουν τι τους γίνεται.

υγ. δεν είναι το "πουστιά" και το "πουτανιά" (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ελαφρώς πασέ και όχι ιδιαίτερα "αταβιστικού επιπέδου", αλλά γηπέδου; Sorry αλλά καμιά φορά βαριόμαστε να το βλέπουμε μπροστά μας χωρίς λόγο.

---

Σίγουρα δεν μπορούμε να τραβήξουμε καμία διακριτή γραμμή σε αυτά γιατί όλα αυτά είναι πολύ κρυπτικά και ασυναίσθητα. Μόνο τα πιστεύω μας μπορούμε να εκφράσουμε.

Αν θες να κρίνεις οτι οι εκφράσεις μου δεν ήταν political correct ή προσβλητικές ή οτι παραβίασα κάποιο κανόνα του forum μπορείς να το κάνεις χωρίς περιστολές, δεν θα προσβληθω από έναν άγνωστο συνομιλητή. Θα μπορούσα να γράψω "προδοσία του αντρικού προτύπου για τη φιλία" αντί για "πουστιά" και "χαρακτηριστικό παράδειγμα εκπλήρωσης του σχιζοφρενικού συνδρόμου της γυναικείας φιλαρέσκειας" αντί για "πουτανιά". Τότε δεν θα με έλεγες υποκριτικό;

Πολύ καλά έκανες και έβαλες το "μεγάλη εμπειρία" σε εισαγωγικά. Αυτό ακριβώς λέω και εγώ.

[QUOTE=Picaro;336160] Το να "μαθαίνεις" επειδή πόνεσες μετά απο αυτή την εμπειρία και όχι επειδή όντως ήξερες από την αρχή οτι πράττεις μια "αμαρτία" (=αστοχία) μου θυμίζει τα σκυλιά του Pavlov.
Έστω όμως και με τη θέση σου να πάω οτι "μαθαίνουμε απο τα λάθη μας" στα 29 σου χρόνια αν δεν έχεις καταλάβει αυτά τα πράγματα σημαίνει ή οτι δεν είχες κάνει σχέση ποτέ και οι εμπειρίες σου είναι ελάχιστες (= απωθημένα) ή....[HTML[/HTML]


Λάθη θα κάνεις σε όποια ηλικία και αν πας... δεν υπάρχει τερματικό' π.χ απτα 35 και μετά παύω να κάνω λάθη κι αρχίζω να μετράω "αρετές", μην το ανάγεις σε πλατωνικού τύπου φιλοσοφική αναζήτηση...
το θέμα είναι απλό' έχω μια σχέση που μετράει χρόνια, κάποια στιγμή γνώρισα κάποιον άλλον ο οποίος τυχαίνει να έιναι γνωστός του (όταν έχεις σχέση τόσα χρόνια η πλειοψηφία των ανθρώπων που γνωρίζεις είναι "κοινοί γνωστοί"), τον ερωτεύτηκα και αφέθηκα... κι έφαγα τα μούτρα μου. τέλος. αν ήθελα να κάνω μια πουστιά η πουτανιά όπως λες θα στολιζόμουν ενα βράδυ, θα βγαινα με φίλες και θα πήγαινα με τον τύπο από το απέναντι τραπέζι του μπαρ και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεν θα καθόμουνα να σκάσω ούτε θα έγραφα εδώ. Το πρόβλημα είναι οτι προφανώς τον άλλον τον ήθελα και μας φαντάστηκα μαζί αργοτερα. Τώρα αν αυτό σημαίνει οτι δεν έχω αίσθηση του καλού και του κακού, ή του ηθικού τότε τι να πώ... απλά διάλεξα να το ζήσω. δεν βγήκε.
Το τι θα κάνω από δω και πέρα με τον φίλο μου είναι άλλη κουβέντα

Το τι κωδικό θα βάλει ο κάθε ένας στις πράξεις του είναι δικό του θέμα. Εφόσον παίρνεις το θάρρος να εκμυστηρευτείς μια εμπειρία σε ένα forum εκτίθεσαι όπως εκτίθεμαι και εγώ. Δεν με κατάλαβες ίσως καλά, εγώ δεν στερέωσα τις βάσεις του επιχειρήματός μου στο οτι έκανες λάθος που ένιωσες έτσι ("ερωτεύτηκα", "μας σκέφτηκα μαζί") αλίμονο αν βάζαμε αστυφύλακα, στα συναισθήματα. Εγώ υποστήριξα οτι ξέρεις πολυ καλά μέσα σου, τι είναι "σωστό" και τι όχι (και όταν λέω σωστό δεν εννοώ κοινωνικά αποδεκτό), εξάλλου το παραδέχεσαι και η ίδια οτι "αφέθηκες" και αλίμονο αν περίμενες στα 29 σου χρόνια να μάθεις από τα λάθη σου σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν ήταν ένα στιγμιαίο γεγονός που σας έριξε στο κρεβάτι, αλλά κάτι που ψηνόταν πολύ καιρό απ ότι κατάλαβα. Και όμως το γεγονός οτι ένιωσες αυτά που ένιωσες δεν σε έκανε να πάρεις το θάρρος να μιλήσεις στη σχέση σου. Αυτό σκέψου.

Quote:

---

Originally Posted by Picaro

.. Δεν ήταν ένα στιγμιαίο γεγονός που σας έριξε στο κρεβάτι, αλλά κάτι που ψηνόταν πολύ καιρό απ ότι κατάλαβα. Και όμως το γεγονός οτι ένιωσες αυτά που ένιωσες δεν σε έκανε να πάρεις το θάρρος να μιλήσεις στη σχέση σου. Αυτό σκέψου.

---

πού ξέρεις μπορεί νάταν και στιγμιαίο, γιατί δεν θες παρά 30'' για να ερωτευθείς!!!!
Εεε δεν χρειάζεται ν' απολογηθεί κιόλας στην σχέση της, που ενδεχομένως έμπαζε και στάθηκε
προφανώς κι η αιτία ίσως και για να ψαχτεί! Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες!

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

πού ξέρεις μπορεί νάταν και στιγμιαίο, γιατί δεν θες παρά 30'' για να ερωτευθείς!!!!
Εεε δεν χρειάζεται ν' απολογηθεί κιόλας στην σχέση της, που ενδεχομένως έμπαζε και στάθηκε
προφανώς κι η αιτία ίσως και για να ψαχτεί! Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες!

---

Μα είναι δυνατόν να αφεθείς όταν έχεις ήδη μια σχέση??? Ακόμα και όταν είδε οτί κατι δεν πάει καλά και αντι να το ψάξει αφέθηκε???? Μα τι είναι αυτά? Σαφώς συμβαίνουν αυτά και δυστυχώς. Θα προτιμούσα να είμασταν πιο ειλικρινείς με τον εαυτο μας και με τον άνθρωπο που έχουμε κοντά μας.. Τα λάθη μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε και απλά συνεχίζουμε να τα κάνουμε ενώ ξέρουμε, μα δεν είναι τραγικό? Ξεκαθάρισε πρώτα και μετά κάνε ότι θέλεις, γιατί κοροιδεύεις? Δεν έχεις τύψεις? Αλλά δεν νομίζω γιατί θα το είχες λείξει από την αρχή. Το αν έμπαζε η σχέση σας δεν θεωρείται πρόβλημα μόνο της μιας πλευράς αλλά και της άλλης. Και στο κάτω κάτω το θεωρώ μια μεγάλη δικαιολογία αυτό το σχόλιο...

Συγνώμη αν φαίνομαι επιθετικη αλλά δεν είμαι. Απλά παθιασμένη στις συγκεκριμένες απόψεις μου!

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Μα είναι δυνατόν να αφεθείς όταν έχεις ήδη μια σχέση??? Ακόμα και όταν είδε οτί κατι δεν πάει καλά και αντι να το ψάξει αφέθηκε???? Μα τι είναι αυτά? Σαφώς συμβαίνουν αυτά και δυστυχώς. Θα προτιμούσα να είμασταν πιο ειλικρινείς με τον εαυτο μας και με τον άνθρωπο που έχουμε κοντά μας.. Τα λάθη μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε και απλά συνεχίζουμε να τα κάνουμε ενώ ξέρουμε, μα δεν είναι τραγικό? Ξεκαθάρισε πρώτα και μετά κάνε ότι θέλεις, γιατί κοροιδεύεις? Δεν έχεις τύψεις? Αλλά δεν νομίζω γιατί θα το είχες λείξει από την αρχή. Το αν έμπαζε η σχέση σας δεν θεωρείται πρόβλημα μόνο της μιας πλευράς αλλά και της άλλης. Και στο κάτω κάτω το θεωρώ μια μεγάλη δικαιολογία αυτό το σχόλιο...

Συγνώμη αν φαίνομαι επιθετικη αλλά δεν είμαι. Απλά παθιασμένη στις συγκεκριμένες απόψεις μου!

---

Μα Χριστινάκι μου κι η marili από το πάθος αφέθηκε. Εξ άλλου δεν ήταν και μες την τρελή χαρά που συνέβη κι ότι συνέβη!!
Ντρεπόταν το λέει, ένιωθε άσχημα για όλα.. Όμως όταν το πάθος γίνεται εμμονή άστα να πάνε. Τα πράγματα ανεξέλεγκτα.
Θα της έριχνα άδικο αν την έβλεπα άνετη και σαρκαστική γι' αυτό που συνέβη, αλλά δεν διαπιστώνω κάτι τέτοιο.
Κι επιμένω ότι για να αφεθεί κάτι ίσως δεν πήγαινε καλά με την ήδη υπάρχουσα σχέση..

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Μα Χριστινάκι μου κι η marili από το πάθος αφέθηκε. Εξ άλλου δεν ήταν και μες την τρελή χαρά που συνέβη κι ότι συνέβη!!
Ντρεπόταν το λέει, ένιωθε άσχημα για όλα.. Όμως όταν το πάθος γίνεται εμμονή άστα να πάνε. Τα πράγματα ανεξέλεγκτα.
Θα της έριχνα άδικο αν την έβλεπα άνετη και σαρκαστική γι' αυτό που συνέβη, αλλά δεν διαπιστώνω κάτι τέτοιο.
Κι επιμένω ότι για να αφεθεί κάτι ίσως δεν πήγαινε καλά με την ήδη υπάρχουσα σχέση..

---

Μα αυτό λέω. Δλδ όταν δεν πηγαίνει καλά η σχέση σου αντι να το τερματιζεις ή να βρεις λύση, αφήνεσαι? Μα τι νοοτροπία είναι αυτή? Δεν το θεωρώ καθόλου λογικό.. Είναι τρομερή κοροιδία. Το θεμα είναι τελικά τι θεωρεί λάθος? Το οτί έκανε κάτι με κάποιον που τελικα δεν άξιζε? ή που κοροιδεψε και απάτησε την σχέση της? Τι από τα δυο? Γιατί έχει διαφορά!

εδω η κοπελα ειναι 29 χρονων και δε ξερει τη αισθανεται για τον καθενα.δε ξερει τελικα τι ηθελε αυτος ο τυπος απο τη ζωη της και ζηταει απο εμας μια απαντησει του στυλ ειμαι 29 εχω μια σχεση αλλα θελω αυτον που με εχει γραμμενη!πιστευω πως ολοι ξερουμε τι απαντηση θελει να παρει απο μας.τελικως τα πραγματα ειναι απλα και συμφνωνω με picaro.εγω κοπελα μου σου ευχομαι να μην αντιμετωπισεις μεγαλυτερα προβληματα στη ζωη σου γιατι αν σε μπερδευει κατι τοσο απλο φαντασου τοτε τι θα κανεις!και πες το και στο αγορι σου δηλαδη κριμα!εσενα θα σου αρεσαι αν σου εκανε το ιδιο?

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Εεε δεν χρειάζεται ν' απολογηθεί κιόλας στην σχέση της, που ενδεχομένως έμπαζε και στάθηκε
προφανώς κι η αιτία ίσως και για να ψαχτεί!

---

Αυτή τη νοοτροπία Cosmopolitan, που μάλιστα την επικροτούμε κ ως σωστή και ως αποδεκτή, πραγματικά δεν θα την καταλάβω ποτέ.

ΕDIT: Αν ξαναδιαβάσεις το 1ο της post θα καταλάβεις και εσύ οτι δεν ήταν κατι στιγμιαίο.

Quote:

---

Originally Posted by Picaro

Αυτή τη νοοτροπία Cosmopolitan, που μάλιστα την επικροτούμε κ ως σωστή και ως αποδεκτή, πραγματικά δεν θα την καταλάβω ποτέ.

ΕDIT: Αν ξαναδιαβάσεις το 1ο της post θα καταλάβεις και εσύ οτι δεν ήταν κατι στιγμιαίο.

---

ναι είναι δύσκολο, να καταλάβεις, γιατί κι εσύ όπως κι οι περισσότεροι έχουμε μεγαλώσει με στερεότυπα και μ' όλα τα "μη" και
"πρέπει και δεν πρέπει" που μας φέρνουν σε σύγκρουση με τον εαυτό μας και διαστρεβλώνουν τις βασικές μας ανάγκες.
Δεν χρειάζεται να διαβάσω το πρώτο της ποστ, γιατί η πρόθεση μου δεν είναι να ενοχοποιήσω κάποιον σ' ένα φόρουμ ψυχολογικής
υποστήριξης κι ειδικά την στιγμή που μόνος του παραδέχεται το λάθος του και βγάζει άμυνα, απέναντι στην σκληρή κριτική (#20)
Και ναι σύμφωνα με την ψυχολογία αρκούν 30'' για να ερωτευθεί κάποιος, μην είσαι λοιπόν απόλυτος! Ίσως δεν σούχει συμβεί.

Επειδή λοιπόν εγώ από το post της κοπελιάς αποκόμισα, οτι δεν ήταν κάτι στιγμιαίο και σου λέω να το κοιτάξεις για να το δεις, σημαίνει οτι θέλω να την ενοχοποιήσω για κάτι. Ενώ επειδή εσύ που πιστεύεις οτι ήταν θέμα 30'' (σίγουρα είναι 30'' εγώ κάτι είχα ακούσει για 28.75'') δεν την ενοχοποιείς για τίποτα που σε 30'' πέταξε μια σχέση χρόνων. Τεσπα.
Ναι όντως είναι πολύ άσχημο να διαστρεβλώνουμε τις βασικές μας ανάγκες (που δεν κατάλαβα ποιές εννοείς ακριβώς), αλλά χωρίς να θέλω να σε αγχώσω, καλώς η κακώς σε μια σχέση υπάρχουν 2 άνθρωποι (μερικοί προσπαθούν να προσθέσουν περισσότερους ενίοτε), και ο άλλος άνθρωπος έχει και αυτός βασικές ανάγκες που καλό θα ήταν να μην του της διαστρεβλώνουμε, εκτός και αν δεν μας ενδιαφέρει, εκτός και αν τον ενημερώσουμε οτι το κάνουμε.

Quote:

---

Originally Posted by Picaro

Επειδή λοιπόν εγώ από το post της κοπελιάς αποκόμισα, οτι δεν ήταν κάτι στιγμιαίο και σου λέω να το κοιτάξεις για να το δεις, σημαίνει οτι θέλω να την ενοχοποιήσω για κάτι. Ενώ επειδή εσύ που πιστεύεις οτι ήταν θέμα 30'' (σίγουρα είναι 30'' εγώ κάτι είχα ακούσει για 28.75'') δεν την ενοχοποιείς για τίποτα που σε 30'' πέταξε μια σχέση χρόνων. Τεσπα.
Ναι όντως είναι πολύ άσχημο να διαστρεβλώνουμε τις βασικές μας ανάγκες (που δεν κατάλαβα ποιές εννοείς ακριβώς), αλλά χωρίς να θέλω να σε αγχώσω, καλώς η κακώς σε μια σχέση υπάρχουν 2 άνθρωποι (μερικοί προσπαθούν να προσθέσουν περισσότερους ενίοτε), και ο άλλος άνθρωπος έχει και αυτός βασικές ανάγκες που καλό θα ήταν να μην του της διαστρεβλώνουμε, εκτός και αν δεν μας ενδιαφέρει, εκτός και αν τον ενημερώσουμε οτι το κάνουμε.

---

μα και σε μένα τώρα προσπαθείς να επιβάλλεις ντε και καλά να δω το πρώτο της ποστ, την στιγμή που σου εξηγώ, κάτι που δεν εννοείς να καταλάβεις, ότι εγώ τα συμπεράσματά μου τάχω βγάλει από το τελευταίο της ποστ, εκεί που την βλέπω ν' αμύνεται και να παραδέχεται το λάθος της..
Τί πρέπει κατ' εσένα να κάνει; Να συρθεί στα πατώματα, γιατί αμάρτησε;
Και που ξέρεις εσύ αν στην συνέχεια δεν ενημέρωσε τον πρώην της;
Και ποιοί είμαστε εμείς στο φινάλε-φινάλε, που θα της πούμε τί να κάνει;
Άντε τώρα γιατί αγχώθηκα χωρίς λόγο!!! :)

προβλημα της κοπελας δεν ειναι να σωσει τη σχεση τησ.αλλα τη παρανομη παρολιγο σχεση της.και ο αλλος κοιμαται τον υπνο του δικαιου!που καθολου δικαιο δεν ειναι αυτο για το καημενο το παλικαρι!σιγα μη της δωσουμε και συμβουλες πως να τον φερει πισω κιολλας!!!!και στι κατω κατω γιατι δε τον χωριζει,και τον κοροιδευει?ειναι σωστο αυτο???ωωωπππ νομιζω σε κανεναν μας δε θα αρεσαι να ειναι κερατας!!!!

Quote:

---

Originally Posted by evitaki

προβλημα της κοπελας δεν ειναι να σωσει τη σχεση τησ.αλλα τη παρανομη παρολιγο σχεση της.και ο αλλος κοιμαται τον υπνο του δικαιου!που καθολου δικαιο δεν ειναι αυτο για το καημενο το παλικαρι!σιγα μη της δωσουμε και συμβουλες πως να τον φερει πισω κιολλας!!!!και στι κατω κατω γιατι δε τον χωριζει,και τον κοροιδευει?ειναι σωστο αυτο???ωωωπππ νομιζω σε κανεναν μας δε θα αρεσαι να ειναι κερατας!!!!

---

Μπα μην το λες.. έχουμε μια οπαδό απιστίας εδώ πέρα που θα το γούσταρε αυτό! :D Αλλά στους φυσιολογικούς ανθρώπους όχι δεν θα άρεσε το κεράτωμα..

Quote:

---

Originally Posted by marili

......ρίσκαρα τόσα πολλά για κάποιον που ήθελε απλά λίγο σεξ με κάποια που του γυάλισε, στιγμιαία πέρναγε η σκέψη οτι όχι, δεν είναι έτσι, με ήθελε, με θέλει, δεν μπορεί, αλλιώς δεν θα έμπαινε σε τέτοια κατάσταση, μετά πάλι θυμός, θυμός με τον εαυτό μου. 'Εχει περάσει πάνω από μήνας που δεν έχουμε καμια προσωπική επικοινωνία, τον συναντάω για λίγο σε εξόδους, δεν έχουμε πει ούτε μια κουβέντα για την ιστορία, είναι στιγμές που κρατιέμαι να μην τον πα΄ρω τηλ να συναντηθούμε, θέλω να τον δω να τον αγγίξω, σβήνω και γ΄ραφω το ίδιο μην 10 φορές τη μέρα, επικρατεί η λογική κι ο εγωισμός "αν ήθελε, θα διεκδικούσε".
Δεν έχει λήξει ακόμη μέσα μου. Δεν δόθηκαν απαντήσεις σε τόσα γιατί..........
Πάλι τον είδα στον ύπνο μου...

---

νομιζω οτι κοροιδευεις τον εαυτο σου.
δεν ρισκαρες τπτ για τον τυπο
.μας ειπες μαλιστα οτι ηταν εντελως εκτος των προδιαγραφων σου.
ρισκαρες ΓΙΑ ΣΕΝΑ. γιατι ηθελες να το κανεις.
αν θες την γνωμη μου, μεινε στην σκεψη σου αυτη :"αν σε ηθελε θα σε διεκδικουσε"
ανδρας που εξαφανιζεται και ειδικα οταν σε αποφευγει κιολας, απλα δεν σε γουσταρει....
δεν κρυβονται πολυπλοκα μυστικα απο πισω..