Τι έχω?

Γειά σας και απο εμένα... είμαι ένα νέο μέλος, παρόλο που διαβάζω αρκετές φορές το forum, ο λόγος που γράφω είναι γιατί έχω ... πανικοβληθεί...δεν μπορώ να καταλάβω τι παθαίνω ακριβως και αν χρειάζεται...να παω σε κάποιον γιατρο, έχω τρομερο αγχος για τα ΠΑΝΤΑ, κάποιες φορές (3 φορες μέσα σε ενα χρόνο μου συνέβει) μου κόβεται η αναπνοή και είναι σαν να βρίσκομαι αλλου, δεν ακουω τίποτα...και μετα απο αυτο εχω εντονο τρεμουλιασμα...όσο για την καρδια μου... απορω πως μένει στη θέση της !
παίζει ρόλο το θέμα του θυρεοειδη σε αυτα?
Γιατι αυτες οι αντιδράσεις? εχει τύχει σε κάποιον κατι παρόμοιο? αν ναι...τι να κάνω? :(

πολυ πιθανο να παιζει καποιο ρολο ο θυρεοειδης.καλυτερα βεβαια να ρωτησεις καποιον γιατρο.αυτο που παθαινεις σου σου δημιουργει προβλημα γενικα στην ποιοτητα της ζωης σου η το ξεπερνας ευκολα?νιωθεις δυστυχισμενος εξαιτιας αυτου που συμβαινει?
δεν εχεισ παει σε γιατρο να ρωτησεις?μην το αναβαλλεις.να σου πει τι ειναι για να ηρεμησεις και εσυ.

Καλημέρα.

Ο γιατρός θα σου πει να κάνεις εξετάσεις για θυρεοειδή. Όταν είχα αυτά τα συμπτώματα ηταν το πρώτο πράγμα που μου είπαν να κάνω. Μην πανικοβάλεσαι, κάνε τις εξετάσεις σου κι αν τα αποτελέσματα είναι καθαρά (που θα είναι) αυτό θα σημαίνει ότι ότι αυτά που παθαίνεις είναι από το άγχος σου. Όπως και να΄χει υπάρχει ο κατάλληλος γιατρός που θα σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις!

Νικολέτα

Πριν σου συμβεί αυτό μήπως ζεις κάτι έντονο;

Καποτε δούλευα σε μια δουλειά που είχε να κάνει και με διαχείριση χρημάτων. Μια μέρα σαν όλες τις άλλες είχα να παραδώσω κάποια χρήματα. Πάω στο πρώτο άτομο που έπρεπε να δώσω κάποιο αξιοσέβαστο ποσό, του τα δίνω και παρατηρώ οτι δίπλα μου είναι ένας άνθρωπος με κράνος πάνω στη μηχανή του. Δεν δίνω σημασία και πάω στον επόμενο πελάτη που ήταν στο επόμενο παράλληλο στενάκι. (Οι πελάτες είναι στανταρ κάθε μήνα). Καθώς παραδίδω και εκεί τα χρήματα παρατηρώ και πάλι αυτή τη φορά έντρομη οτι βρίσκεται κοντά μου ο ίδιος άνθρωπος με το ίδιο μηχανάκι πάλι με το κράνος. Πανικοβλήθηκα γιατί νόμιζα οτι ήταν ληστής και με παρακολουθούσε για αυτό γύρισα πίσω στο γραφείο. Ξαφνικά κόπηκε η ανάσα μου, είχα τόση έντονη ταχυκαρδία που είμουν σίγουρη για έφραγμα, ένιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου κρύο ιδρώτα. Ενώ ζεστενόμουνα τα χέρια μου ήταν κρύα, ένιωσα οτι πεθαίνω. Αυτό κράτησε για μία ώρα + . Τις επόμενες μέρες έκανα εξετάσεις και δεν βρέθηκε τίποτα. Στρεσογόνος παράγοντας έτσι μου είπαν. Από τότε μέχρι τώρα πιο πολύ φοβάμαι να μην ξαναπάθω αυτό παρά να με ληστέψουν.!!:D

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, έχω κάνει εξετάσεις για θυρεοειδη, παίρνω μάλιστα και thyrohormone, πριν απο τα φαρμακα η κατάσταση ηταν χειρότερη. Απλα περίμενα να βοηθήσουν τα φάρμακα περισσότερο :( κάτι που δεν συνέβει...
Πρόβλημα στην ποιότητα ζωης μου, μου δημιουργεί απο την άποψη οτι... δεν πολυβγαίνω γιατι φοβάμαι μην πάθω κατι τέτοιο ξανά (τη μία φορα σχεδόν λιποθύμησα μπροστα σε αρκετό κόσμο μετα απο εντονη συναισθηματική φόρτιση) και δεν θα ήθελα να επαναλειφθεί.
Νala αυτο οπου περιγράφεις μοιάζει αρκετά με αυτο που παθαίνω..αλλα δυστυχώς δεν κρατησε μια ώρα αλλα πάνω απο 5... δεν θυμάμαι ακριβως.

φιλε wondering δοκιμασε και εναν ψυχιατρο, μην το φοβασαι το θεμα, σιγουρα δεν ειναι κατι ανησυχητικο και η ψυχοθεραπεια θα σε βοηθησει πολυ γιατι θα βρεις τη ριζα του προβληματος και θα το λυσεις μια και καλη.. οσο δυστυχως αγχωνεσαι για την υγεια σου τοσο εκεινη θα σε ταλαιπωρει, το ζω και εγω εντονα αλλα το παλευω.. μην εγκαταλειψεις και μην αλλαξεις καθολου μα καθολου τις παλιες σου συνηθειες.. καλη δυναμη!

τι ακριβώς συμαβαίνει στην ψυχοθεραπεία? δίνει φάρμακα ο γιατρός? χωρίς φάρμακα δεν γίνεται?

εγω τις κρισεις πανικου που ειχα και που αυτο ενα διαστημα με εκανε και μενα να μην πολυβγαινω απο το σπιτι τις ξεπερασα μονη μου.δεν πηγα ποτε σε γιατρο και δεν πηρα φαρμακα.σε αυτο με βηθησε πολυ οταν αρχισα να βγαινω πολυ συχνα.στην αρχη αγχωνομουνα πολυ,μετα λιγοτερο και τωρα καθολου γιατι δεν με πιανει τιποτα.καλο ειναι παντως να πας σε ενα γιατρο απλα να ξερεις τι σου γινεται.η εστω προσπαθησε αρχικα να βγαινεις και οτι γινει.την δεκατη φορα θα εισαι καλυτερα.οο κλεινεσε σπιτι τοσο το χειροτερευεις.

ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΤΛ...ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΥΣΗΧΙΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΙΔΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΜΕΣΩΣ ΝΟΙΩΘΩ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΠΑΘΩ..ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΣΕ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ ΥΠΕΡΙΧΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ....ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ?....ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ.....

ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΤΛ...ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΥΣΗΧΙΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΙΔΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΜΕΣΩΣ ΝΟΙΩΘΩ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΠΑΘΩ..ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΣΕ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ ΥΠΕΡΙΧΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ....ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ?....ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ.....

κοιτα κωστα αν δεν μπορεις να το αντιμετωπισεις μονος σου τοτε να πας σε γιατρο να μιλησεις και να σε συμβουλεψει.μονος σου τωτα αυτο που μπορεισ να κανεις ειναι να εκτιθεσαι σε αυτο που φοβασαι.καθε φορα και περισσοτερο.ειναι καθαρα ψυχολογικο το θεμα.δεν θα παθεις τιποτα στο τελος΄ξερω ποσο αγχωτικο ειναι και ποσο απαισια νιωθεις οταν αισθανεσαι ετσι..τα εχω ζησει και εγω ..αλλα ποσο να κλειστεις σπιτι?δεν αντεχεται ουτε αυτο.παρε καποιον δικο σου και ξεκινα τις εξορμησεις.μολις νιωσεις χαλια βγες λιγο εξω μεχρι να ηρεμησεις και μετα γυρνα στην καφετερια.οι κρισεις συνηθως δεν κρατανε πανω απο 10 λεπτα..

:( Είναι λογικό... μια 23 χρονη να.... ευχεται να μην ξυπνήσει το επόμενο πρωι....?

wondering εσυ εισαι η 23?
τι θα πει λογικο και τι οχι?ειμαι και εγω 23 και για ενα διαστημα στο οποιο ειχα καποιες κρισεις πανικου και δεν ηθελα να βγω απο το σπιτι μου ενιθα πολυ δυστυχισμενη και ειδικα τα πρωινα που ξυπνουσα ηταν το χειροτερο.με το που ανοιγα τα ματια μου...εκλαιγα και ελεγα ασ γινει κατι να εξαφανιστω για παντα..δεν ηθελα να ζησω αλλο!ευτυχως δεν επεσα σε καταθλιψη και τωρα ειμαι καλα.να φανταστεις χαιρομαι το πρωι που ξυπναω..
ποσο καιρο νιωθεις ετσι?αν σου κρατησει πανω απο 2-3 μηνες και καθημερινα τοτε πηγαινε σε ενα ψυχολογο.αλλιως προσπαθησε μονη σου..εμεις ειμαστε μαζι σου για οτι χρειαστεις..

αννυ, σε ευχαριστω που απαντησες. να εισαι καλα.. ναι εγω ειμαι η 23 χρονη.. ουτε απο το σπιτι θελω να βγαίνω...απορώ που οι φίλες μου ακόμα καταδέχονται να μου μιλάνε! τα περισσότερα πρωινα, με το που ξυπναω, λεω φτου... πάλι ξυπνησα...ωρες ωρες νοιωθω οτι σερνομαι στη γη απλα.
2-3 μήνες? απο τότε που με θυμάμαι είμαι έτσι, απλα το θεωρησα ως στοιχειο του χαρακτηρα μου, να μην ειμαι πολυ κοινωνικη, να προτιμω το σπιτι, να ειμαι κλειστος χαρακτηρας... δεν είναι όμως έτσι κάθε μερα, υπαρχουν και καλες μερες καια υτο με παραξενευει, γιατι να μην ειμαι καθε μερα χαρουμενη? γιατι να μην ειμαι αισιοδοξη? Παντα στο κακο παει το μυαλό μου...

Quote:

---

Originally posted by krista25
ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΤΛ...ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΥΣΗΧΙΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΙΔΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΜΕΣΩΣ ΝΟΙΩΘΩ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΠΑΘΩ..ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΣΕ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ ΥΠΕΡΙΧΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ....ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ?....ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ.....

---

Τελικα... δεν ειμαι μόνη...

γεια σας και παλι... ευχαριστω που με ακουσατε, ειλικρινα εισαστε πολυ καλοι ανθρωποι με κατανοηση, δεν μπορω να αρνηθω οτι με βοηθησε που εξεφρασα καπου τα συναισθηματα μου.
αλλα δυστυχως η διαθεση παει απο το κακο στο χειροτερο... δεν εχω ορεξη για τιποτα, τιποτα δεν με γεμιζει... με εκνευριζει αυτη μου η απραξια... δεν θελω να κανω τιποτα...

να ξερες πως σε καταλαβαινω..πιστευω πως αν ερωτευτεις τοτε θα βρεις τα παντα γυρω σου πιο ενδιαφεροντα.θα εχεις ενα λογο να ζεις και να ξυπνας με ορεξη το πρωι.πως τα πας σε αυτον τον τομεα?

αν ερωτευτω... ερωτευμενη ειμαι και πιστευω οτι τα πιο πολλα απο εκει προερχονται...εχω δώσει τα παντα...αννυ σε ευχαριστω πολυ... ειναι πολυ καλο να ακουω (εστω να διαβαζω) οτι κατανοεις τι περναω...
οποτε καταλαβαινεις το συναισθημα που νοιωθω καποιες μερες, που απλα μπορω να καθομαι με τις ωρες... χωρις να κανω ΤΙΠΟΤΑ... τι ειναι ολη αυτη η συμπεριφορα? καθυστερημενη εφηβεια? δεν μπορω να με καταλαβω...

δεν ειναι καθυστερημενη εφηβεια απλα νομιζω οτι οπως και οι περισσοτεροι εδω μεσα σκεφτομαστε και αναλυουμε τα πραγματα περισσοτερο απο οτι πρεπει με αποτελεσμα να μας φαινονται ολα ανουσια ??ποσες φορες δεν εχω κατσει να κοιταω τον τοιχο και να μην κανω τιποτα.δεν ηθελα να κανω κατι αλλο.τη μια στιγμη νιωθω αισιοδοξη και τη αλλη σκεφτομαι οτι εχω πολλα χρονια μπροστα μου και δεν εχω καμια ορεξη να τα ζησω.αν κουραστηκα απο τα 23 μου μετα τι θα γινει?αλλα προσπαθω να σταματαω αυτες τις σκεψεις..ειχα διαβασει καπου αυτο και μου αρεσε..
Αν ειναι της μοιρας μου να σερνομαι
θα το κανω με ευχαριστηση
αν πρεπει να πεταξω
θα το κανω ζωηρα
αλλα θα αποφυγω με οποιονδηποτε τροπο
να νιωσω δυστυχης..

και ετσι μερικες φορες σκεφτομαι οτι ισως ειμαι απο τους ανθρωπους που δεν θα εχουν μια ωραια ζωη..θα περασει ομως.ουτε η πρωτη θα ειμαι ουτε η τελευταια.ας μην ειναι ωραια..τι σημασια εχει?δεν ξερω εγω νιωθω καλυτερα με αυτην την σκεψη αν και κανεις δεν την καταλαβαινει..

Για τη δυσθυμία γνωρίζετε κάτι? Διάβασα οτι πρόσφατα αναγνωρίστηκε ως μέρος της κατάθλιψης και οτι λίγοι κάνουν διάγνωση για δυσθυμία, εχω ταυτιστεί πλήρως με τα συμπτώματα που περιγράφει... ένας γιατρός μπορεί να κάνει κάτι?

Γνωμη μου ειναι οτι ο παραδεισος δεν ειναι μακρια δηλαδη παραδεισος ειναι να μπορεις να κανεις την στιγμη σου οσο πιο ευτυχησμενη μπορεις ακομα και με ελαχιστα πραγματα. Μην ψαχνεσαι τοσο πολυ περνα οσο καλυτερα μπορεις και ολα θα φτιαξουν εγω αμα δεις σε αλλο topic μεχρι που πιστευα οτι θα παιθανω απο το αγχος το σαββατο ειχα παει σε νοσοκομειο και ελεγα οτι θα παιθανω. Μην στεναχωριεσαι καθολου η ζωη σου ειναι τελεια αρκει να το ανακαλυψεις και εσυ μονη σου. Προσπαθησε να γελας οσο περισοτερο μπορεις!!!

Οπωσδηποτε να συμβουλευτείς ψυχολόγο ή στην καλύτερη περίπτωση ψυχαναλυτή. Ενα κορίτσι 23 ετων πρέπει να ξυπνάει με γεμάτο το κεφάλι απο σχέδια και όνειρα .

Δεν μπορούμε να είμαστε κάθε μέρα μεσα στην τρελλη χαρά, η ζωη εχει τα πάνω και τα κάτω της και αυτά ειναι οι εμπειρίες που μας ωριμάζουν. ΑΛλα μια παρατεταμένη κατάσταση σαν την δικη σου απαιτεί θεραπεία και μεγάλη προσπάθεια απο σένα.

οταν ήμουν στην ίδια κατάσταση μαζί με την θεραπεία μου κάθε μέρα έκανα το πρόγραμμα της ημέρας. Ξεκίνησα με ένα πράγμα και κάθε μέρα έβαζα και άλλο ένα .

Αυτα που έβαζα στη λίστα μου προσπαθούσα να ειναι ευχάριστα , θυμάμαι ότι άρχισα με \" 11.30 πηγαίνω για παγωτό στο τάδε ζαχαροπλαστείο\" μεγάλη χαρά που κατάφερα να βγω απο το σπιτι και να πάω για παγωτό.

Την επόμενη μέρα ένα ακόμα βηματάκι δίπλα στο ευχάριστο έβαζα και κάποιο θέμα δουλιας \"στις 2 μμ δακτυλογραφώ την μελετη\".

Ετσι άρχισα να θέτω σε λειτουργια τον εγκέφαλό μου, γιατι τι νομίζεις ότι ειναι και αυτός? Μια μηχανή που θέλει προγραμματισμό, ένα κομπιουτερ που περιμένει τις εντολές μας.

Αλλά καλή μου όλα αυτά, πάντα σε συνδυασμο με θεραπεία για καλύτερα και ουσιαστικά αποτελέσματα.

Καλή δυναμη!

Σωστά όλα αυτά, αλλα όλα μου φαίνονται ενα βουνό, το οποίο δεν μπορώ να ανέβω, και πανικοβάλομαι... και έτσι μένω άπραγη... θεατής της ζωής

Οχι Οχι ξεκινας λαθος. Αδειασε τα ολα φτασε στο μηδεν (0) να μην εχεις τιποτα και κανε ανασυγκροτηση. Σκεψου κατι που σε κανει ευτυχησμενη οτι και αν ειναι αυτο ειτε ειναι υλικο αγαθο ειτε οχι. Και παντα να το εχεις μεσα στο μυαλο σου σαν μια καραμελα που την πιπιλας και σε γλυκαινει!!!Ειναι πολυ απλο μια θετικη σκεψη και το συμαντικοτερο να λες Δωξα το Θεο δεν εχω τιποτα ειμαι δυνατη πολυ δυνατη τοσο δυνατη οσο ποτε!!!

...Για μια βδομαδα μην δεις φως,μην επικοινωνησεις με κανεναν,μην σηκωθεις απο το κρεβατι, μην γελασεις,μην μιλησεις....θα δεις την επομενη μερα θα θες να τρεξεις,να γελασεις να μιλησεις να απελευθερωθεις...Στα λεω αυτα γιατι ενω τα λογια μας μοιαζουν σωτηρια στα αφτια σου δεν μπορουν να σε σηκωσουν απο το κρεβατι.Αυτο μονο εσυ μπορεισ να το κανεις.Βρες τον τροπο..
Σου μιλω γιατι κι εγω λιγο ως πολυ αυτο προσπαθω...να αγαπησω οτι με γεμιζει για να ζησω!

Καλημερα....

Wondering μου,δεν είχα δει ότι είχες ανοίξει δικό σου θέμα.Τώρα το πρόσεξα.Και όπως σου είπα και στο chat έχουμε πολλά κοινά.Ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρουμε,θα τα ξεπεράσουμε και θα τα θυμόμαστε όλα αυτά σαν ένα κακό όνειρο.

Alterego σε μένα δεν νομίζω ότι πιάνει αυτό που προτείνεις.Όσο μένω κλεισμένη στο σπίτι τόσο χειροτερεύω και δεν θέλω να βγω.

....Προσπαθεις να βρεις τροπους,καποιοι αποτυγχανουν καποιοι ισως και να πετυχουν....Η μονη σου επιλογη ειναι να προσπαθεις με οσα αποθεματα δυναμης εχεις...καλη δυναμη

Και τι γίνεται όταν νιώθεις ότι δεν έχεις άλλη δύναμη και άλλο κουράγιο?

Παντα υπαρχει κιαλλο και ας μην το ξερεις ολα ειναι φτιαγμενα σωστα ωστε να υπαρχει παντα περισοτερη δυναμη και περισοτερο κουραγιο. Ο λογος που πεφτεις χαμηλα παντα ειναι για να μαθεις να σηκωνεσαι!!

καί όταν μόνο πέφτεις? τότε δεν έχεις άλλο κουράγιο.

...Τοτε εκει ακριβως χρειαζεται κατι αλλο...κατι περισσοτερο απο τον εαυτο σου.Καποιον που θα σε ακουσει,θα σε καταλαβει κι ας μην σου βρει λυσεις...θα δωσει ομως μεγαλο κουραγιο.
Ειναι υπερτατη αξια για μενα προσωπικα να μπορει ο αλλος να σε νιωθει,να σε ζει....μοιραζεται το καημο σου...περνεις κουραγιο.......Οσο κουραγιο δινει και η μουσικη.....

Αυτό σκεφτόμουν και εγω, αν υπήρχε κάποιος αλλα, όλοι φευγουν, δεν μένει κανείς στα δύσκολα, κάποιος με πραγματικό ενδιαφέρον. Σκέφτομαι σοβαρα να πάω σε κάποιον ψυχολόγο. όλο πέφτω, συνεχώς, δεν έχω άλλα κουράγια..κουράστηκα. :(

...σε καταλαμβαινω....μπορεις να μου μιλησεις εμενα..

Να πας σε ψυχολογο ειναι η πιο καλη λυση και η πιο ενδεδιγμενη θα σου πει τι ακριβως εχεις εμεις ολοι εμπειρικα μιλαμε (τουλαχιστον εγω) ισως καποιος αλλος ειναι καλυτερος γνωστης. Το θεμα ειναι να δεις τι πραγματικα αισθανεσαι και να δεις οτι το προβλημα θα εχει ξεκινησει απο καπου αλλου που ουτε εσυ θα φανταζεσαι καποια πιεση που θα σου ασκειται θα εχεις συνηθησει να ζεις με αυτη και δεν θα πηγαινει το υαλο σου ποια ειναι αυτη. για ολα τα δικα μου συμπτωματα ευθυνομαι εγω και μονο εγω που αφηνω τον καθε ενα να με κανει χαλι και να παταει πανω μου και οτι χρειαστει να τρεχω να τον εξυπηρετω λες και ειμαι το 11880. Το θεμα ειναι να μαθεις να λεσ ΟΧΙ εκει που αν πεις ΝΑΙ θα κανεις κακο στον εαυτο σου.

Quote:

---

Originally posted by Wondering
τι ακριβώς συμαβαίνει στην ψυχοθεραπεία? δίνει φάρμακα ο γιατρός? χωρίς φάρμακα δεν γίνεται?

---

Ανάλογα την περίπτωση.Μπορεί από απλά αγχολυτικά μέχρι και βαριά αντιψυχωσικά.Χωρίς φάρμακα πολλοί το πάλεψαν(..+εγώ)αλλά δεν τα έβγαλαν πέρα!!Μία φίλη μόνο γνωρίζω που έκανε ψυχοθεραπεία λέει πως ηρέμησε και δεν κατέβασε ούτε ένα αντικαταθλιπτικό για δείγμα.Μου έλεγε πήγαινα να τρελαθώ.Τώρα είναι εντάξει αλλά και πάλι την καταθλιψούλα της εγώ την βλέπω να την έχει...Εγώ δεν μπορώ να πιστέψω δυστυχώς ότι υπάρχει προκοπή χωρίς φάρμακα.Παλιότερα χτυπιόμουν και έκλαιγα γιατί δεν ήθελα να παίρνω μια ζωή αυτά τα \"μαστουρίλ\" αλλά τώρα μετά από αυτόβουλη διακοπή και ελάττωση της δόσης-ανάλογα την χρονική περίοδο για την οποία μιλάμε-είδα τον Χριστό φαντάρο και είπα πως απλά τον προτιμώ να στέκεται στον τοίχο σαν αγιογραφία!Κοίτα σε καμία δεν αντιμετώπισα τις κρίσεις πανικού που πριν 4 χρόνια πάθαινα αλλά έπεσα σε κατάθλιψη-ενώ τώρα δεν είμαι(?!)-και δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι.Οπότε επειδή έχω και πολλές υποχρεώσεις αυτή την χρονιά και δεν είναι καιρός για πειραματισμούς τα παίρνω και τα αγαπώ.Πλέον έχω καταντήσει να τα βλέπω σαν δεύτερό μου εγώ!!!Τα αγαπώ,τα αγαπώ!!Μπορώ να σου βγάλω και ποιηματάκι...Όταν πρωτοξεκινησα τα χάπια ήμουν σε φάση που αισθανόμουν ότι ο κόσμος δεν κινείται,δεν μπορούσα να κοιμηθώ και να ηρεμήσω,όλα ήταν μαύρα κι ας είχε έξω λιακάδα,έκλαιγα με τις ώρες και δεν ησύχαζα και κυρίως γιατί η πίεση μου έφτασε 20 με 11 και κόντεψαν να με χάσουν.Ήταν για εμένα το τελευταίο μου χαρτί.Η μία φίλη στην οποία το είπα μου είπε να μην τα πάρω γιατί δημιουργούν υπνηλία αλλά εγώ απλά την αγνόησα γιατί δεν ήξερε πώς ένιωθα και ήθελα να απαλλαχτώ.Τότε ο κόσμος δεν είχε νόημα....Η μάνα μου την πρώτη μέρα μου έδωσε το χάπι μόνο που δεν έκλαιγε αλλά δεν είχε άλλη επιλογή!Με αυτά όλα θέλω να σου δείξω ότι τα χάπια κανείς δεν τα θέλει.Θα ήθελε να είναι χαρούμενος από μόνος του.Δεν θα ήθελε να αντιμετωπίζει τις άθλιες παρενέργειες των χαπιών μαζί με την ασθένειά του..Είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.Από εδώ η ασθένειά μου και από εκεί τα χάπια μου αλλά φίλε οι γιατροί εδώ λένε πως μερικές ψυχικές ασθένειες εκτός από εξορκισμό χρειάζονται και την επισκευή των νευροδιαβιβαστών....Good luck!!!!Απέφυγε το πολύ χαπάκωμα,αν μπορείς και με το λίγο...
Υ.Γ.Εμένα τα χαπάκια με έχουν κάνει πιο απαθή.Emotional flattening όπως μου το είπαν οι Άγγλοι.

Πάω για ποιηματάκι για τα χαπάκια μου!!!
\"Μαστουρίλ\"
Μικρά μου αναφρανίλ
τριγωνικά ή οβάλ
πόσο κάθε μέρα
νιώθω μαστουρίλ!!!

Λίγο πριν τον ύπνο
ή after το πρωί
πρέπει να σας πιω
κι ας σοροβολιαστώ!(απ\'την νύστα προσθέτει ο ποιητής)

Σε άσπρο και οραντζί
σε δέκα ή εκατό εμ τζι
μικρά μου αναφρανίλ
νιώθω μαστουρίλ!!!

Quote:

---

Originally posted by Wondering
Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, έχω κάνει εξετάσεις για θυρεοειδη, παίρνω μάλιστα και thyrohormone, πριν απο τα φαρμακα η κατάσταση ηταν χειρότερη. Απλα περίμενα να βοηθήσουν τα φάρμακα περισσότερο :( κάτι που δεν συνέβει...
Πρόβλημα στην ποιότητα ζωης μου, μου δημιουργεί απο την άποψη οτι... δεν πολυβγαίνω γιατι φοβάμαι μην πάθω κατι τέτοιο ξανά (τη μία φορα σχεδόν λιποθύμησα μπροστα σε αρκετό κόσμο μετα απο εντονη συναισθηματική φόρτιση) και δεν θα ήθελα να επαναλειφθεί.
Νala αυτο οπου περιγράφεις μοιάζει αρκετά με αυτο που παθαίνω..αλλα δυστυχώς δεν κρατησε μια ώρα αλλα πάνω απο 5... δεν θυμάμαι ακριβως.

---

Κρίση πανικού με φωνάζουν κι όλοι οι γιατροί με αλλάζουν!!!Όταν το στρες επιμένει επισκεφτείτε τον γιατρό σας,λένε νομίζω κάτι σποτ και κάτι ξέρουν.Αν τα χάπια για τον θυρεοειδή δεν έδωσαν λύση κάπου αλλού βρίσκεται το πρόβλημα.Να αναφέρεις στον ψυχίατρο ότι παίρνεις χάπια για θυρεοειδή σε περίπτωση που σου συνταγογραφίσει φάρμακα!!Καλή απαλλαγή από το άγχος.Φιλιά!

Kassi_21 :) καλά κάνεις και διακωμωδείς την κατάσταση, είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης, πετυχημένο το ποιηματάκι, πιστεύεις οτι η φαρμακευτιή αγωγη μεταβάλλει τον χαρακτήρα?

Θα πω απλά πως αλλάζει την διάθεση για να είμαι μέσα 100%.Χωρίς διακωμώδιση δεν βγαίνει φίλε!!