Printable View
ΓΕΙΑ ΣΑΣ...ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΘΕΣΩ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΨΥΧΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ...ΕΧΕΤΕ ΒΙΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΕΙΔΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟ Η ΝΑ ΝΙΩΘΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΙ Η ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ ΕΠΕΙΔΗ ΒΙΩΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ; ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ...ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΕΛΕΝΑ...:)
Ελενα, δυστυχώς υπάρχει προκατάληψη απεναντι στα άτομα που αντιμετωπίζουν ψυχολογικές διαταραχές. Αυτό νιώθω εγώ, όχι για το δικό μου πρόβλημα το οποίο και δεν γνωστοποιώ, αλλα όπως αντιλαμβάνομαι οτι αντιμετωπίζονται άτομα με παρόμοια προβλήματα.
Αυτό όμως για το οποίο ειμαι σιγουρος, οτι η αντιμετώπιση από τον κόσμο είναι πολύ καλύτερη απ΄ότι κάποια χρόνια πριν...
nai, υπάρχει ρατσισμός μα πολυ λιγότερος. και ξέρετε γιατί; νομίζω ότι το ξέρουμε όλοι. γιατί υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι με εύθραυστη ψυχική υγεία, πολύ περισσότεροι από όσους τολμάνε να το πουν.
δεν είναι ακριβώς ρατσισμός, αλλά φόβος, προκατάληψη, ένα \'βλέμμα\' περίεργο. όχι όμως από όλους.
...
έχω πολλά να πω αλλά δεν τολμάω.
Δεν ξερω οταν ειμαι καλα δεν αισθανομαι καποιον ρατσισμο απεναντι μου...οταν δεν ειμαι καλα ολα μου φταινε οι αλλοι τα παντα.
Ναι πολλες φορες αισθανομαι κατωτερος γιατι εχω εγκεφαλικες δυσλειτουργιες αλλα μερικες φορες αισθανομαι και ιδιαιτερος γιατι εχω αντιμετωπισει ενα τετοιο προβλημα σε πολυ ικανοποιητικο βαθμο.
lena δυστυχώς ναι υπάρχει και όλοι το έχουν νιώσει λίγο ή πολύ!
Αυτός είναι και ο λόγος που άτομα σαν και εμάς που αντιμετωπίζουν ψυχολογικές διαταραχές δύσκολα τις εξωτερικεύουν λεκτικά σε φιλικό τους περιβάλλον και ακόμα περισσότερο σε ξένους, εκτός και αν υπάρχει ανωνυμία (πχ internet).
Δεν είναι κάτι καινούργιο...........υπήρχε και φαντάζομαι θα συνεχίζει να υπάρχει.........ιδιαίτερα σε επίπεδο επαγγελματικής αποκατάστασης............:(
Πάρε για παράδειγμα εμένα........τώρα είμαι στο εμπόριο........Φαντάσου την πρώτη ημέρα που είχα πάει για συνέντευξη να τους έλεγα ότι είμαι σε χρόνια αγωγή για αγοραφοβία, κατάθλιψη και κρίσεις πανικού.......
Θα με παίρνανε για αυτή τη δουλειά????? Ναι καλά............
Και εγω οταν λεω οτι δεν αισθανομαι ρατσισμο δεν γνωστοποιω το προβλημα μου γιατι αλλιως....
σωστή παρατήρηση αλλά έχει πολύ δρόμο ακόμα...Quote:
Originally posted by τι-ποτέ
nai, υπάρχει ρατσισμός μα πολυ λιγότερος. και ξέρετε γιατί; νομίζω ότι το ξέρουμε όλοι. γιατί υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι με εύθραυστη ψυχική υγεία, πολύ περισσότεροι από όσους τολμάνε να το πουν.
100.000 και πλεον ειναι οι σχιζοφρενεις μονο στην Ελλαδα (1% του πληθυσμου) τουλαχιστον αυτο το ξερω καλα δλδ 100.000 οικογενειες εχουν αντιμετωπισει το προβλημα.
keep ..........έχεις ρε παιδί κανένα site με στατιστικές επί του θέματος για Ελλάδα??
Με συγκλόνισες ρε συ με το νούμερο...................:o:o
Μαλιστα αν και τωρα που το σκεφτομαι δεν ειναι ιδιαιτερα ακριβες αρωσταινουν μονο σε συγκεκριμενη ηλικια.
Να το site http://www.e-psychology.gr/index.php?option=com_content&task=view&id= 103&Itemid=99999999 :P
Α και στην ηλικια εχει κανει λαθος το site αλλα δεν το εχουν διορθωσει.
οκ thanks!:)
Schizophrenia is a disease that typically begins in early adulthood; between the ages of 15 and 25. Men tend to get develop schizophrenia slightly earlier than women; whereas most males become ill between 16 and 25 years old, most females develop symptoms several years later, and the incidence in women is noticably higher in women after age 30. The average age of onset is 18 in men and 25 in women. Schizophrenia onset is quite rare for people under 10 years of age, or over 40 years of age.
http://www.schizophrenia.com/szfacts.htm
περισσοτερα στατιστικα.
Θα συμφωνήσω με το κιπ...όταν είμαι καλά δεν τον νοιωθω τον ρατσισμό...όταν όμως το βλέμμα μου είναι \'διαφορετικό΄,είτε φοβισμένο,είτε καταθλιπτικό...είτε κάπως τέλος πάντων,βιώνω πολύ έντονα τον ρατσισμό των άλλων απέναντί μου...η \'απόρριψη\' είναι εμφανής στο βλέμμα τους.νοιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο με φοβούνται...
μέχρι και από γιατρό(δερματολόγο) έχω εισπράξει ρατσιστική αντιμετώπιση...επειδή είδε στο βιβλιάριό μου τα ψυχοφάρμακα..που υποτίθεται ότι θα πρεπε να χει μια μεγαλύτερη ενημέρωση και καλλιέργια επί του θέματος...
παιδιά ναι ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ο ρατσισμός υπάρχει...οκ ίσως σε λίγο μικρότερο βαθμό από παλιότερα πάντως υπάρχει...
και ναι ραψωδέ μου έχουμε δυστυχώς πολυυυυυ δρόμο ακόμα μέχρι να εξαλειφθεί το φαινόμενο(αν εξαλειφθεί ποτε δλδ...) :(
εγω αντιμετώπισα ρατσισμό από μελος του site που μου είπε τρελο...και να φανταστεις ότι αυτος-η δεν παρακολουθειται απο γιατρο τακτικα...και μετα λεμε ειναι για υποστηριξη και ανταλλαγη αποψεων εδω μεσα...
παραδεχομαι τα παιδια που ξερουν απο τι πασχουν ,τι φαρμακα παιρνουν και πως θα το αντιμετωπισουν...
Στη βιβλιοθήκη της Εθνικής Στατιστικής υπηρεσίας μπορούμε να βρουμε στατιστικά πιστεύω.
...γιατί προφανώς ο ρατσισμός δεν αφορά εσένα αλλά την αρρώστεια σου. κι ο ρατσισμός είναι το τελευταίο στάδιο- στάδιο στο οποίο σπάνια φτάνουμε.Quote:
Originally posted by iwanna
Θα συμφωνήσω με το κιπ...όταν είμαι καλά δεν τον νοιωθω τον ρατσισμό...
έναντι των σοβαρών ψυχικών νοσών [στις οποίες η εκδήλωση των συμπτωμάτων είναι οφθαλμοφανής και αδιαμφισβήτητη] υπάρχει ο φόβος και η αντίδραση του μακριά από μένα κι αυτό γιατί η γνώση της ψυχικής ασθένειας δεν είναι κτήμα της κοινωνίας. έναντι του αντικείμενου του φόβου [αλλά και έναντι της αρρώστειας γενικά] υπάρχει η ανάγκη της προφύλαξης. εν προκειμένω, η απομάκρυνση από το αντικείμενο και η απομόνωσή του κρίνεται ως η καλλίτερη λύση.
έναντι των λιγότερων σοβαρών ψυχικών νοσών υπάρχει η πίστη και η αντίληψη της προσποίησης. σε αυτήν την περίπτωση η απομάκρυνση κι άλλοτε η περιφρόνηση ως τιμωρία με σκοπό την επαναφορά στην τάξη λόγω και πάλι της αμάθειας ή χειρότερα της ημιμάθειας. και μπλα μπλα μπλα...
τώρα όσον αφορά τον επαγγελματικό ρατσισμό νομίζω είναι απόλυτα φυσικό και αναμενόμενο. το μη φυσικό είναι να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας ως θύματα κι έτσι να προδικάζουμε τη μοίρα μας. γιατί δεν έχει σημασία πως μας αντιμετωπίζουν εκείνοι που δεν μας ξέρουν στο κάτω κάτω αλλά πως αντιμετωπίζουμε εμείς εμάς που ξέρουμε. και απαντώντας στο ερώτημα της λένας θα πω πως είμαστε ξεχωριστοί [και σε καμμία περίπτωση κατώτεροι] γιατί πολύ απλά καταφέραμε και επιβιώσαμε [και επιβιώνουμε] και πλέον ξέρουμε πολύ καλά πως η ζωή δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται...
πολύ καλά τα λες ραψωδέ
Το νούμερο που αναφέρει ο keep 1% -οι σχιζοφρενεις μονο-είναι πραγματικό και δεν αφορά μονο την Ελλάδα αλλα τα παγκόσμια δεδομενα...Quote:
Originally posted by keep_walking
100.000 και πλεον ειναι οι σχιζοφρενεις μονο στην Ελλαδα (1% του πληθυσμου) τουλαχιστον αυτο το ξερω καλα δλδ 100.000 οικογενειες εχουν αντιμετωπισει το προβλημα.
Δηλαδη κάθε δύο-τρείς πολυκατοικιες υπάρχει και ένας άνθρωπος με αυτή την ασθένεια...
Βέβαια, ο λόγος που νομίζουμε οτι είναι πολλοί λιγότεροι, είναι επειδή οι οικογένειές τους φροντίζουν επιμελως να το κρύβουν...
Ναι 100.000 ειναι το σωστο νουμερο και λιγο παραπανω αλλα τοση θα αρρωστησουν εν Ελλαδι στο διαστημα μιας ζωης γιατι οπως προανεφερα χτυπαει συγκεκριμενες ηλικιες...πρεπει να βγαλεις ποσα ατομα ειναι στη συγκεκριμενη ηλικια και απο αυτους το 1% για να δεις ποσοι νοσουν αυτη τη στιγμη.
Προκειται για πραγματικη επιδημια.
Ακομα να αναφερω οτι δεν κανει διακρισεις φυλλου,εθνικοτητας,οικονομ ικης καταστασης,νοημοσυνης,μορφ ωτικου επιπεδου ή δεν ξερω τι αλλο.
το 1% ακούγεται και είναι απίστευτα μεγάλο νούμερο για να αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στη σχιζοφρένεια και άρα οπωσδήποτε αμφισβητήσιμο.
Και ομως ειναι πραγματικο 1 στους 100 του παγκοσμιου πληθυσμου θα εκδηλωσει σχιζοφρενεια και μαλιστα ειναι σταθερο νουμερο αν θυμαμαι καλα να με διορθωσει ενας ειδικος αν κανω λαθος.
όπως και να \'χει οι αριθμοί δεν νομίζω να παίζουν και μεγάλο ρόλο σε τέτοιες περιπτώσεις.
έδιτ:αν υπολογίσεις επί του παγκοσμίου πληθυσμού πιστεύω θα αρχίσεις να \'χεις αμφιβολίες κι εσύ για την πραγματικότητα του ποσοστού αυτού.
Ραψωδέ ρίξε μία ματιά στην παρακάτω διεύθυνση:Quote:
Originally posted by raphsssodos
αν υπολογίσεις επί του παγκοσμίου πληθυσμού πιστεύω θα αρχίσεις να \'χεις αμφιβολίες κι εσύ για την πραγματικότητα του ποσοστού αυτού.
http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=1277#pid14238
Μπορει να μην εχουν ανακαλυψει πολλα ακομα οι επιστημονες για τη συγκεκριμενη αρρωστια (οπως και για αλλες ψυχικες παθησεις) αλλα πιστευω οτι τα ποσοστα δεν κανουν λαθος.
Ειναι σχετικα ευκολο να βγαλεις στατιστικα παιρνωντας ενα δειγματοληπτικο ποσοστο του πληθυσμου και να βρεις ποσοι πασχουν απο αυτο που αποκαλειτε στη συγκεκριμενη περιπτωση \"σχιζοφρενεια\"
Ισως να ειναι πιο δυσκολο απο αλλες ασθενειες λογω του οτι το κρυβουν (δεν ειναι σαν τον πχ διαβητη) αλλα αυτο θα ειχε σαν αποτελεσμα απλως μεγαλυτερο ποσοστο.
Ραψωδε,επειδη σου φαινονται πολυ μεγαλα τα νουμερα απλα να σου πω ότι υπαρχουν διαφοροι τυποι σχιζοφρενειας,διαφορετικο� � βαθμού σοβαρότητας. Από την ηπια σχιζοφρενεια μεχρι τη διπολικη διαταραχη(που συχνα συγχεεται και με τη σχιζοφρενεια) υπαρχουν διαφορες μορφές.Επομένως συνολικά οι ασθενείς αυτοί δεν είναι περίεργο να φτάνουν αυτά τα ποσοστά. Επίσης το γεγονός της αύξησης των διαγνωσμένων πριπτώσεων σχιζοφρένειας και παρόμοιων διαταραχών φαίνεται από την μεγάλη αύξηση στην κατανάλωση φαρμάκων με αυτές τισ ενδείξεις.
Όσον αφορά το ρατσισμό, μιλώντας προσωπικά, δεν βλέπω με κανένα ρατσισμό άτομα που μπορεί να πάσχουν από οποιαδήποτε τετοια διαταραχή. Αντιθέτως, με θέληση αυτά τα άτομα μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα (με καταλληλη θεραπευτική αγωγη) και να ζουν φυσιολογικά αναμεσα στους υπολοιπους χωρίς κανένα πρόβλημα προσαρμογής.Επίσης,τα άτομα με σχιζοφρένεια μπορούν να εργαστούν, ακόμη κι αν παρουσιάζουν συμπτώματα. Οι περισσότερες μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα που πάσχουν από σοβαρές ψυχικές ασθένειες βελτιώνονται πολύ όταν εργάζονται και γενικά φαίνεται ότι η εργασία συμβάλλει στη θεραπεία. Επομένως θα ήταν λάθος να αποκλείουμε τετοια ατομα απο κοινωνικές δραστηριοτητες και γενικως να δείχνουμε οποιαδήποτε διακριση η ρατσισμο.
1) Παιδιά, τελικά, τελευταίες μετρήσεις δίνουν ποσοστό αρκετά χαμηλότερο από 1% (νομίζω το είδα στη en.wikipedia.org αλλά δεν θυμάμαι νούμερο).
2) Όπως σοφά είπε ο John Nash, σημασία δεν έχει τι έκανες πριν αλλά τι κάνεις μετά τη σχιζοφρένεια.
Προσεγγιστικά πάντα:
25% \"θεραπεύεται\"
25% χρονίζει αλλά \"πάει καλά\"
50% συνεχώς υποτροπιάζει (κλινική)
3)Στο θέμα του ρατσισμού, θα έλεγα ότι υπάρχει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στην Ελλάδα από ό,τι σε άλλες χώρες. Βέβαια αν πάω να περπατήσω στη New York θα ακούσω πολλές φορές το \"He\'s crazy\".
Στιγματισμός είναι η ταμπέλα (ορισμό) που σου βάζει η κοινωνία (\"άρρωστος\", \"τρελός\" \"σχιζοφρενής\") προκειμένου να σε περιθωριοποιήσει και να μην έχεις δικαιώματα. Κι εσύ με αυτή την ταμπέλα πλέον φέρεσαι ανάλογα και επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο η κατάσταση της ψυχικής σου υγείας. Σαν φαύλος κύκλος ή συγκοινωνούντα δοχεία. Σε ορίζουν και σε ταξινομούν, έτσι απλά.
Μα είναι δυνατόν, το 2007 μ.Χ., να αποκρύπτουμε το πρόβλημά μας από όλους μα όλους και να το λέμε μόνο στον ψυχίατρό μας;
οντως!αποκρύπτοντας το πρόβλημά μας από όλους είναι στην ουσια σαν να ειμαστε ρατσιστές εμεις οι ιδιοι απέναντι στον ιδιο μας τον εαυτο!είναι σαν να εισαι μαυρος πχ και να λες \'\'οχι ειμαι ασπρος!\'\' λες και ειναι ντροπη!
Εγω παλι ειμαι της αποψης οτι τα οποια προσωπικα μας δεδομενα αφορουν λιγους ανθρωπους! Με ενοχλει δε ιδιαιτερα η νεα μοδα της εποχης οπου ολοι πετανε τις πληγες τους στα μουτρα του καθε τυχαιου λες και ειναι επιδειξιομανεις! Σ\' αυτη τη χωρα εχω την αισθηση οτι πρεπει να πηγαινουμε στα ακρα παση θυσια απο το \'\'ΚΩΣΤΑΛΕΞΙ\'\' στην επιδειξη
Νιώθω πως με αντιμετωπίζουν ρατσιστικά επειδή είμαι μελαγχολικός και βγαίνει προς τα έξω πως έχω το μυαλό μου στο πρόβλημά μου.Το βλέπω στο βλέμμα τους και στον τρόπο που με αποφεύγουν πολλές φορές.
Απλα μπορει καποιες φορες να ειναι η ιδεα σου.Ειναι σαν την παροιμια \"οποιος εχει τη μυγα μυγιαζεται\". Δηλαδη επειδη ξερεις οτι εχεις αυτη την ψυχολογια και το θεωρεις εσυ ο ιδιος προβλημα νομιζεις οτι οι αλλοι το θεωρουν επισης προβλημα και τους απωθει.Quote:
Originally posted by Absolut
Νιώθω πως με αντιμετωπίζουν ρατσιστικά επειδή είμαι μελαγχολικός και βγαίνει προς τα έξω πως έχω το μυαλό μου στο πρόβλημά μου.Το βλέπω στο βλέμμα τους και στον τρόπο που με αποφεύγουν πολλές φορές.
Μαλλον μεγαλοποιεις λιγο την κατασταση μεσα σου...
Quote:
Originally posted by sardelitsa
Απλα μπορει καποιες φορες να ειναι η ιδεα σου.Ειναι σαν την παροιμια \"οποιος εχει τη μυγα μυγιαζεται\". Δηλαδη επειδη ξερεις οτι εχεις αυτη την ψυχολογια και το θεωρεις εσυ ο ιδιος προβλημα νομιζεις οτι οι αλλοι το θεωρουν επισης προβλημα και τους απωθει.Quote:
Originally posted by Absolut
Νιώθω πως με αντιμετωπίζουν ρατσιστικά επειδή είμαι μελαγχολικός και βγαίνει προς τα έξω πως έχω το μυαλό μου στο πρόβλημά μου.Το βλέπω στο βλέμμα τους και στον τρόπο που με αποφεύγουν πολλές φορές.
Μαλλον μεγαλοποιεις λιγο την κατασταση μεσα σου...
Είναι λογικό αυτό που λες.Κι όταν πήγαινα σε ψυχολόγο μου είχε πει να μη βγάζω συμπεράσματα για το τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα.Εγώ το σκέφτομαι έτσι όμως στην προσπάθεια μου να εξηγήσω τη μοναξιά μου και γιατί όταν θα πω σε κάποιον άνθρωπο να βγούμε , στο 90% των περιπτώσεων αρνείται...