ΜΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΣΟ ΞΕΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ?

καλησπερα και απο εμενα.πρωτη φορα μπηκα στην παρεα σας για ενα θεμα που με βασανιζει αρκετα...πριν 3 μηνες εφερα στον κοσμο το 3 μου μωρακι και ειμαι πολυχαρουμενη.αν και ειχα δυσκολη εγκυμοσυνη εξαιτιας προβληματων που ειχα με την μαμα μου...πολλα νευρα φασαριες και κλαματα αμετρητα βραδια.η αληθεια ειναι οτι παντα ειχαμε τις διαφορες μας αλλα τελευταια αισθανομουν ολο και πιο εντονα οτι η μαμα ειχε μια αδυναμιουλα προς τη μικροτερη αδελφη.αλλα δεν το παραδεχομουνα...με τη αδελφη οι σχεση μας ηταν καπως περιεργη παντα κρατουσε αποστασεις δεν μου αφηνε περιθωρια για την προσωπικη της ζωη δεν μενει κοντα...ποτε δεν ηξερα πως περνουσε και τη εκανε.οσες φορες ρωτουσα οι απαντησεις τησ ηταν πολυ γενικες και αοριστες..οταν ρωταγα τη μαμα μου και εκεινη κρατουσε μια αποσταση στα να μου πει..οι δυο τους ηξερα ομως οτι τα ελεγα σχεδον ολα...παρολαυτα αφου ηταν καλα δεν συνεχιζα και το αφηνα ετσι..μπορω να πω οτι στη διαρκεια της εγκυμοσυνησ μου η μαμα μου ηταν απουσα σχεδον καμια βοηθεια παρα λιγες φορες.ωμοσ το καταπια και αυτο γιατι η αγαπη μου ειναι πολυ μεγαλη για εκεινη...ωσπου εγινε κατι που με πληγωσε απο την ιδια μο την οικογενεια...ηρθε η αδελφη στο σπιτι και ετσι στο εντελως ξαφνικα μας ανακοινωνει οτι ειναι εγκυος....κοκαλοσα παγωσα δεν φαινοταν η κοιλια τησ αλλα οταν μασ το ειπε δεν μασ αφησε περιθβωρια για τιποτα σηκωθηκε και εφυγε...και η μαμα τα ηξερε ολα απο την αρχη και δεν μου ειχε πει τιποτα που τις περισοτερες ωρεσ της ημερασ ημασταν μαζι.μαζι τρωγαμε μαζι το καφεδακι μας και εεδεν ειχε πει τποτα....οταν της ειπα γιατι ρε μαμα το εμαθα τελευταια λιγο πριν γενησει η απαντηση ηταν δικοτης θεμα μου ειχε πει να μην πω τιποτα σε κανεναν...εγω απλα ηθελα να με ειχε προετοιμασει δεν θα το εβγαζα με ντουντουκα ουτε θα ελεγα στην αδελφη μου οτι το ξερω...και τωρα 20 μερες μετα δεν μου μιλαει καμια κρατανε θυμο και οι δυο και εγω αναρωτιεμαι γιατι εγ τη εκανα ουτε αντεδρασα καν..:confused:

αυτο συνηθως ολες τις αδικιες και ολη αυτη την αντιμετωπιση την τράβανε τα πρωτα παιδιά.Τα μεγαλυτερα δηλαδη.Εγω ειμαι μεγαλυτερος απο τον αδερφο μου, και αλλοι γνωστοι που ειναι μεγαλυτεροι απο τα αδερφια τους έχουν τετοια αντιμετωπιση.δυστηχως το στερνοπουλι ειναι στερνοπούλι.έχω δίκιο στη δική σου περίπτωση;

γειά σου Λεάνα,
τ' αγγελούδια σου έχουν πολύ περισσότερη ανάγκη να τους δώσεις, όσα θα τους στερήσεις αν συνεχίσεις ν' ασχολείσαι με τα γιατί άραγε..
η μητέρα σου και η αδελφή σου σου συμπεριφέρθηκαν τόσο απαξιωτικά! Κοίταξε την οικογένειά σου πρώτ' απ' όλα! Πουθενά όμως δεν
αναφέρεις την θέση του συζύγου σου σ' όλο αυτό. Πάντως, δεν αξίζει να στεναχωριέσαι και καλό θα ήταν να κρατήσεις κι εσύ αποστάσεις. :)

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

γειά σου Λεάνα,
τ' αγγελούδια σου έχουν πολύ περισσότερη ανάγκη να τους δώσεις, όσα θα τους στερήσεις αν συνεχίσεις ν' ασχολείσαι με τα γιατί άραγε..
η μητέρα σου και η αδελφή σου σου συμπεριφέρθηκαν τόσο απαξιωτικά! Κοίταξε την οικογένειά σου πρώτ' απ' όλα! Πουθενά όμως δεν
αναφέρεις την θέση του συζύγου σου σ' όλο αυτό. Πάντως, δεν αξίζει να στεναχωριέσαι και καλό θα ήταν να κρατήσεις κι εσύ αποστάσεις. :)

---

Ο αντρουλησ μου ο καλοσ μου αντρουλη παντα δικαιοσ και σωστοσ κατα την αποψη μου ...οσο ημουνα εγκυοσ και εβλεπε οτι η συμπεριφορα της μαμασ μου ηταν ασχημη απεναντι μου ελεγε ελα κανε πισω δε πειραζει εχει και εκεινη τα προβληματα ττησ και παντα ηταν τοσο καλοσ απεναντη της...τωρα ομως και εκεινοσ ειναι θυμωμενοσ το ποτηρι που ξεχειλισε και οσο βλεπει οτι και οι δυο δεν μου μιλανε λες και τους εκανα εγω κατι θυμωνει πιο πολυ....πολλες φορες μου λεει δεν ξερουμε αν η αδελφη εχει συντροφο διπλατης και παρολα τα οικονομικα μασ να μεγαλωναμε το πρωτο ανιψακι μου σαν το τεταρτο δικο μου παιδι...και ναυτη τη χαρα μου τη στερησανε...ηδη διανυει τον 7 μηνα εγκυμοσυνησ και εγω το εμαθα τωρα....και οσες ερωτησεις και αν εχω απαντηση καμια..και ομως εγω εχω ακολουθησει εναν πολυ ομορφο δρομο....παντρευτηκα απο μικρη ολομοναχη χωρισ βοηθεια να ζητησω απο πουθενα...και δεν παραπονεθηκα ποτε....εκανα μια πολυ ομορφη οικογενεια και παντα προσπαθουσα να στηριζω τη μαμαμου με ολουσ τουσ δυνατους τροπουσ γιατι μενουμε διπλα διπλα...παρολαυτα εκεινη παντα ειχε το μυαλο της στο στερνοπουλι που παντα εκανε τις λαθοσ επιλογες που παντα πληγωνε την μαμα μου με τα λογια της και τις πραξεις τησ και παντα η μαμα μου απο πισω...καιθ οταν οι δυο μασ ειχαμε ενα απλο θεμα παρεξηγησησ το εκανε τοσο μεγαλο θεμα και δεν μου μιλουσε....εμαθα απο καποιο κοντινο προσωπο οτιειπε με τη κορη μου τη μεγαλη ουτε χριστος ανε στη δεν μου ειπε το μπαλακι ευθυνησ παλι σε μενα το εριξε...εγω τη ειμαι καιμια χαζη που ξυπνησα το πασχα και ειπα α δεν θα πω χριστοσ ανεστη στη μαμα μου? απλα ενιωιθα και νιωθω τοσο πληγωμενη τοσο ξενη?οποιες και αν ειναι οι συνθηκες που ηρθε αυτο το μωρακι εγω θα ημουν διπλα της τη και αν δεν εχει παντρευτει τη και αν εχει αποφασισει να το μεγαλωσει μονη τησ που δεν το ξερω εγω θα ημουν διπλα της ...αλλα δεν θελει και η μαμα μου υποστηριζει τη σταση τησ...γιατι ???τοσο δυσκολο ηταν να με προετοιμασει ωστε να ξερω και εγω πως να το αντιμετωπισω και να μην μειμνω παγοκολονα...οσο και να θυμωσα εκεινη τη στιγμη δεν μιλησα σεβομενη την εγκυμοσυνη....δεν ειναι κατι που κρυβεται και η μαμα θα μου το ελεγε...θεωρω οτι επρεπε να με προετοιμασει....

Μην στεναχωριέσαι και κοίτα την καταπληκτική οικογένεια που έχεις Λεανάκι μου! Υπάρχουν και τα χειρότερα να σκέφτεσαι! Εσύ είσαι σε πλεονεκτική θέση σε σχέση
με την αδελφή σου, που θα είναι χωρίς σύντροφο αναγκασμένη να μεγαλώσει το παιδάκι της, αλλά δυστυχώς αν ζηλεύει παθολογικά δεν μπορεί να σε δεχτεί κι ότι
και να κάνεις, θα σε κάνει να πονάς. Της μαμάς σου να της λες τα τυπικά.. "χρόνια πολλά" κ.λπ., αλλά από κει και πέρα σε απόσταση. Μ' άλλα λόγια μην πέφτεις σε
μικρότητες και δείχνε ανωτερότητα, γιατί αυτό ίσως κάποια στιγμή τις κινητοποιήσει κι αφού καταλάβουν το λάθος τους να αλλάξουν και συμπεριφορά απένταντί σου.
Μπορεί-λέω εγώ τώρα-κι η μαμά σου να ζηλεύει την οικογένειά σου, κάνοντας σύγκριση με την μικρή σου αδελφή, που είναι μόνη της.. και περιμένοντας παιδί. :)

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Μην στεναχωριέσαι και κοίτα την καταπληκτική οικογένεια που έχεις Λεανάκι μου! Υπάρχουν και τα χειρότερα να σκέφτεσαι! Εσύ είσαι σε πλεονεκτική θέση σε σχέση
με την αδελφή σου, που θα είναι χωρίς σύντροφο αναγκασμένη να μεγαλώσει το παιδάκι της, αλλά δυστυχώς αν ζηλεύει παθολογικά δεν μπορεί να σε δεχτεί κι ότι
και να κάνεις, θα σε κάνει να πονάς. Της μαμάς σου να της λες τα τυπικά.. "χρόνια πολλά" κ.λπ., αλλά από κει και πέρα σε απόσταση. Μ' άλλα λόγια μην πέφτεις σε
μικρότητες και δείχνε ανωτερότητα, γιατί αυτό ίσως κάποια στιγμή τις κινητοποιήσει κι αφού καταλάβουν το λάθος τους να αλλάξουν και συμπεριφορά απένταντί σου.
Μπορεί-λέω εγώ τώρα-κι η μαμά σου να ζηλεύει την οικογένειά σου, κάνοντας σύγκριση με την μικρή σου αδελφή, που είναι μόνη της.. και περιμένοντας παιδί. :)

---

...


ΠΟΛΛΕς φορεσ ο αντρασ μου μου λεει οτι η αδελφη μου με ζηλευει και οτι αν λεγανε στην μαμαμου την δικη μου την τυχη να την ειχε η αδελφη μου και το αντιστροφο θα δεχοταν,,εγω αυτο δεν θελω να το παραδεχτω μου φενεται αδιανοητο μια μανουλα να σκεφτεται ετσι για τα παιδια τησ.συνεχεια τα σκεφτομαι ολα αυτα και μου τριβελιζουν το μυαλο......μπορει μια μαμα να εχει τοσο εγωισμο και να μην σκεφτεται τα τρια εγγονακια της?βαζει πανω απο ολα τον εαυτο της τοσο δικιο πιστευει οτι εχει και εγω τοσο αδικο?????πολλες φορες κοιταζω αν ειναι στο σπιτι η αν εχει φυγει να να παει στην αδελφη μου...οταν βλεπω οτι εχει φυγει απο τη μια χαιρομαι γιατι θα ειναι παρεα και απο την αλλη μου κακοφενεται γιατι οταν εγω τη χρειαζομουνα στην δυσκολη εγκυμοσυνη μου και εχοντασ πισω και αλλα δυο μικρα παιδια εκεινη ηταν απουσα,,,,παρολαυτα τα προσπερασα και αυτα....ακομα και τοσα αλλα....μετα σκεφτομαι να υποχωρησχ να παω να της μιλησω..αλλα και της να τησ πω ξερω οτι μολισ την κοιταξω θα νιωσω το θυμο που νιωθω και θα γινουν ολα μπαχαλο παλι....απο την αλλη να αφησω το χρονο να κυλησει χωρισ να κανω καμια κινηση ουτε προς τη μια ουτε προς την αλλη περιμενωντασ ποτε θα γεννησει και αν θα με ειδοποιησουν?τη να κανω δεν ξερω...ο συζθγοσ μου λεει...εσυ δεν ξερω τη θες να κανεις αν θες να τα βρεις με την μαμα σου αλλα εγω ειμαι πολυ θυμωμενοσ και δεν μπορω...και εχει και το δικιο του εχει κανει σε τοσες βλακειες που εχουν γινει πισω..τωρα εχει το δικιο του...

εγώ πιστεύω ότι η μάνα σου πιστεύει ότι δεν σου αξίζει τόσο καλή τύχη ενώ η μικρή που ναι πιο τσακάλι όλο μαλακίες κάνει οι γονείς εκτός από γονείς είναι κ άνθρωποι κ σε βλέπουν κ σαν άνθρωπο όχι σαν παιδί τους κλπ αν δεν είναι αυτό είναι ζήλεια εκατό τα εκατό εκτός κ αν πιστεύεις ότι ζηλεύει κ σου βγήκε να το γράψεις έτσι για να συμφωνήσουμε :-)

Αν σε χαλάει τόσο πολύ η σχέση με τη μητέρα σου και την αδερφή σου, κράτησε καλές τυπικές σχέσεις. Αλλά, επειδη μάλλον σε πονάει αυτή η κατάσταση, προσπάθησε να μιλήσεις μαζί τους, αν υπάρχουν τα περιθώρια. Εγώ ας πούμε θα έκανα ένα τηλ. στην αδερφή μου και θα της έλεγα "είμαι εδώ αν με χρειαστείς" και τίποτε παραπάνω. Δεν ξέρω που οφείλεται η συμπεριφορά της μαμάς σου. Μου φαίνεται πάντως λογικό να δίνει περισσότερη σημασία στο παιδί εκείνο που έχει προβλήματα συμπεριφοράς. Από την άλλη, μήπως σε θεωρεί δυνατή, σκέφτεται ότι έχεις και έναν άντρα δίπλα σου και μια ολοκληρωμένη οικογένεια; Μήπως θεωρεί ότι δε την χρειάζεσαι και τόσο; Για παράδειγμα, είχες δύσκολη εγκυμοσύνη. Της είπες ότι χρειάζεσαι βοήθεια; Ζήτησες τη βοήθειά της και την αρνήθηκε; Αν ναι, τότε τι να πω. Κάποιο πρόβλημα ίσως υπάρχει.

Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και τα παιδιά σου. Εχεις τη δική σου οικογένεια τώρα, εκεί εστίασε, αν βλέπεις ότι δεν υπάρχει σημείο συνεννόησης και επικοινωνίας με μαμά και αδερφή.

ολ τάιμ κλάσικ ελληνική οικογένεια. Μένετε δίπλα δίπλα, πίνετε με τη μαμά καφέ και βλέπεστε κάθε μέρα. Γιατί ακριβώς?
Είναι φιλενάδα σου? Όχι. Η μητέρα σου είναι. Φίλες έχεις? Ε, τότε αναγνώρισε τη διαφορά ανάμεσα στη μητέρα σου και σε μία φίλη σου.
Εν τω μεταξύ έγραψες αρκετές φορές τη φράση "να με προετοιμάσει". Για ποιο λόγο? Εσύ θα γεννήσεις?
Παρατήρησα ότι τα άλλα μέλη σου έγραψαν πράγματα με τα οποία δε συμφωνώ. Δεν ξέρω αν κάνεις την τρίχα τριχιά και αν πραγματικά δεν υπάρχει
πρόβλημα αλλά εσύ η ίδια μεγενθύνεις τα γεγονότα. Στη θέση σου θα απέφευγα τις "εμπλοκές" για να κρατήσω καθαρό το συναίσθημά μου.
Αν όμως σου αρέσει ο ρόλος αυτός, της αδικημένης, τότε μπορείς να συνεχίσεις τις συγκριτικές διαδικασίες ανάμεσα σε σένα και στην αδερφή σου.
ps δε σε μαλώνω, ο τρόπος μου είναι αυτός, συν ότι έχω περάσει διάφορες οικογενειακές μαλακίες για να γνωρίζω πότε περνάς καλά και αυτό
είναι δίχως τα καφεδάκια.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

ολ τάιμ κλάσικ ελληνική οικογένεια. Μένετε δίπλα δίπλα, πίνετε με τη μαμά καφέ και βλέπεστε κάθε μέρα. Γιατί ακριβώς?
Είναι φιλενάδα σου? Όχι. Η μητέρα σου είναι. Φίλες έχεις? Ε, τότε αναγνώρισε τη διαφορά ανάμεσα στη μητέρα σου και σε μία φίλη σου.
Εν τω μεταξύ έγραψες αρκετές φορές τη φράση "να με προετοιμάσει". Για ποιο λόγο? Εσύ θα γεννήσεις?
Παρατήρησα ότι τα άλλα μέλη σου έγραψαν πράγματα με τα οποία δε συμφωνώ. Δεν ξέρω αν κάνεις την τρίχα τριχιά και αν πραγματικά δεν υπάρχει
πρόβλημα αλλά εσύ η ίδια μεγενθύνεις τα γεγονότα. Στη θέση σου θα απέφευγα τις "εμπλοκές" για να κρατήσω καθαρό το συναίσθημά μου.
Αν όμως σου αρέσει ο ρόλος αυτός, της αδικημένης, τότε μπορείς να συνεχίσεις τις συγκριτικές διαδικασίες ανάμεσα σε σένα και στην αδερφή σου.
ps δε σε μαλώνω, ο τρόπος μου είναι αυτός, συν ότι έχω περάσει διάφορες οικογενειακές μαλακίες για να γνωρίζω πότε περνάς καλά και αυτό
είναι δίχως τα καφεδάκια.

---

σεβομαι απολυτα την αποψη σου αν και διαφωνω...ξεχωριζω απολυτα τη διαφορα μαμασ και φιλησ και μαλιστα εχω αρκετες φιλες κοντα μου.....τωρα αν πιναμε καφε μαζι ειναι γιατι μπαμπασ δεν υπαρχει και μου αρεσε να τησ κανω παρεουλα απο το να ειναι μοναχουλα τησ αλλωστε εγω μενω διπλα τησ και δεν θεωρω οτι ειναι κακο να πινεις ενα καφε με τη μαμα...οσο για την προετοιμασια στην οποια αναφερομαι το λεω μονο στο οτι αν το ηξερα θα αντιδρουσα σιγουρα διαφορετικα και οχι σαν παγοκολονα...τις εμπλοκες τις εχω αποφυγει μη συνεχιζοντασ το θεμα και κανοντας κουβεντα και σιγουρα δεν το παιζω αδικημενη....απλα βλεπω καποια πραγματα που τα επισημενω παρεουλα σας.....πιστευω πως σε ολες τισ οικογενειες γινονται παρεξηγησεις και μετα παλι τα βρισκουν ο ενασ με το αλλον....απλα εδω ειναι λιγακι πιο περιπλοκα.....

Λεάνα καλησπέρα...:)
Να σε ρωτήσω κάτι?
Έχεις σκεφτει ποιος είναι ο λόγος που η μαμά σου έχει μεγαλύτερη αδυναμία στην αδελφή σου και γιατί δεν είναι τόσο κοντά σου και οι δύο?

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Λεάνα καλησπέρα...:)
Να σε ρωτήσω κάτι?
Έχεις σκεφτει ποιος είναι ο λόγος που η μαμά σου έχει μεγαλύτερη αδυναμία στην αδελφή σου και γιατί δεν είναι τόσο κοντά σου και οι δύο?

---

πολλες φορες εχω αναρωτηθει και ενα συμπερασμα που εχω βγαλει ειναι οτι ισως επειδη εγω εφυγα σχετικα νωρισ απο το σπιτι στα 18 και παντρευτηκα εμεινα οι δυο τους στο ιδιο σπιτι για αρκετα χρονια...αυτο σιγουρα ειναι ενας λογος για να δεθουν περισοτερο μεταξυ τουσ απο οτι με εμενα...εγω ωμοσ δεν πιστευω οτι απομακρυνθηκα παντα τις ηθελα κοντα μου και το εδειχνα με καθε τροπο...μονο αυτο μπορω να σκεφτω..αν σε εσυ μπορεις να σκεφτεισ και κατι αλλο που ισως εγω δεν μπορω σε ακουω...οσο και να με πληγωνει η αληθεια ειναι οτι πρεπει να αποδεχτω οτι εγω ερχομαι δευτερη και καταιδρωμενη.....δεν πειραζει ετσι συμβαινει και στισ καλυτερεσ οικογενειες.....τωρα το θεμα ειναι πως να διαχειριστω ολο αυτο που συμβαινει....μια μαμα που δεν μου μιλαει γιατι θεωρει στο μεγιστο οτι εχει δικιο...απο την αλλη εγω δεν της μιλαω γιατι εχω πληγωθει που δε με εμπιστευτηκε οχι για ενα θεμα απλο αλλα για μια εγκυμοσυνη που ουτως η αλλιωσ θα την μαθαινα....η αδελφη απουσα....ειρθε ,ανακοινωσε ,εξαφανιστηκε.και τωρα ολο αυτο πως να το εκλαβω οτι με θελει κοντα τησ ? μπα δεν νομιζω....τη να κανω δεν ξερω ...:confused::confused::confused:

Quote:

---

Originally Posted by ΛΕΑΝΑ

πολλες φορες εχω αναρωτηθει και ενα συμπερασμα που εχω βγαλει ειναι οτι ισως επειδη εγω εφυγα σχετικα νωρισ απο το σπιτι στα 18 και παντρευτηκα εμεινα οι δυο τους στο ιδιο σπιτι για αρκετα χρονια...αυτο σιγουρα ειναι ενας λογος για να δεθουν περισοτερο μεταξυ τουσ απο οτι με εμενα...εγω ωμοσ δεν πιστευω οτι απομακρυνθηκα παντα τις ηθελα κοντα μου και το εδειχνα με καθε τροπο...μονο αυτο μπορω να σκεφτω..αν σε εσυ μπορεις να σκεφτεισ και κατι αλλο που ισως εγω δεν μπορω σε ακουω...οσο και να με πληγωνει η αληθεια ειναι οτι πρεπει να αποδεχτω οτι εγω ερχομαι δευτερη και καταιδρωμενη.....δεν πειραζει ετσι συμβαινει και στισ καλυτερεσ οικογενειες.....τωρα το θεμα ειναι πως να διαχειριστω ολο αυτο που συμβαινει....μια μαμα που δεν μου μιλαει γιατι θεωρει στο μεγιστο οτι εχει δικιο...απο την αλλη εγω δεν της μιλαω γιατι εχω πληγωθει που δε με εμπιστευτηκε οχι για ενα θεμα απλο αλλα για μια εγκυμοσυνη που ουτως η αλλιωσ θα την μαθαινα....η αδελφη απουσα....ειρθε ,ανακοινωσε ,εξαφανιστηκε.και τωρα ολο αυτο πως να το εκλαβω οτι με θελει κοντα τησ ? μπα δεν νομιζω....τη να κανω δεν ξερω ...:confused::confused::confused:

---

Εχουν περασει τοσες μερες σχεδον 20 και δεν εχω μιλησει με την ιδια μου την οικογενεια...ατελιωτα βραδια καθομαι και προσπαθω να δω τη θα κανω...τη μια θυμοσ τη αλλη λυπη.....τα εγγονακια τησ δεν τα σκεφτεται ?αυτο οταν μου ερχεται στο μυαλο με θυμωνει...εγω τοσο αδικο ειχα?και αν ναι κατα εκεινη γιατι δεν ερχεται να το συζυτησουμε?τελικα φυτρωσα σε αυτον τον κοσμο?

τοσο κακο τησ εχω κανει???

--------------------------------------------------------------------------------

ειμαι παρα πολυ στεναχωρημενη...εχτεσ αποφασισα μα μιλησω στην αδελφη μου να κανω πισω...ενοψει τησ εγκυμοσυνησ τησ και στην τελικη να την ρωτησω αυτο το γιατι που με τρωει τοσες μερες...ετσι την πηρα τηλ...η συζητηση ξεκινησε απλα..πωσ εισαι?τη κανεισ?πωσ παειη εγκυμοσυνη?οταν τη ρωτησα που θα γενησει η απαντηση ηταν δεν ξερω θαδειξει...ειναι δυνατον 7 μηνων και να μην ξερει ?προσπαθουσα να την ρωτησω ετσι διαφορα αλλα οι απαντησεισ τησ ηταν μονολεκτικες....καποια στιγμη με πολυ γλυκο τροπο την ρωταω...εχεις ανθρωπο κοντα σου να σε στηριζει? δηλ το μπαμπα του μωρου? και τοτε μου λεει....δεν σου επιτρεπεται να ρωτασ για τον πατερα του παιδιου και ναι εχω ανθρωπουσ να με στηριζουν και δεν εχεισ καμια δουλεια να ρωτασ και ποσο μαλλον απο το τηλ...εγω τησ ειπα αφου μενεις μακρια και οταν μασ το ανακοινωσεσ σηκωθηκες και εφυγες και ενω σε περιμενα να ερθεισ να τα πουμε εσυ δεν ξαναπ[ατησεσ....μου ειπε οτι εγω εφταιγα γιατι δεν σταθηκα στο γεγονοσ τησ εγκυμοσυνησ αλλα στο τη μου το ειπε 6,5μηνων....οτι ειναι δικαιωμα τησ να το πει οποτε θελει και αν ηθελε δεν μου το ελεγε καθολου....τη ρωτησα δεν με νιωθεισ αδελφη σου? οικογενεια σου? απαντηση δεν πηρα...και στο τελοσ προσθεσε κοιταξε να δεισ δεν εχω ουτε την ωρα ουτε την διαθεση να ασχοληθω εκανες λαθοσ που με πηρεσ....τησ απαντησα οκ να εχεισ μια καλη εγκυμοσυνη και γεννα και συγνωμη για την ενοχληση και το εκλεισα....δεν ηταν μονο τα λογια τησ αλλα και η σταση τησ πολυ επιθετικη....γιατι μου μιλησε ετσι τη τησ εχω κανει τελικα?εκλαψα πολυ αλλα δεν μπορω να κανω κατι αλλο πλεον....

θα στο ξαναπω μπασ κ δεν το καταλαβεσ ειναι απλο η μανα σου συμπαθει πιο πολυ την αδερφη σου εσυ εχεισ μια καλη κ στρωμενη ζωη κ γι αυτο κ οι δυο εχουν σκασει απο τη ζηλεια τουσ ξεχνα τα αδερφια δεν μπορεισ να βασιστεισ πανω τουσ αυτο να θυμασαι στουσ γονεισ εχεισ πιο πολλεσ ελπιδεσ κι αυτο δεν ειναι σιγουρο εχεισ δικια σου οικογενεια να κοιταξεισ αφωσιωσου εκει κι οταν θελεουν θα σου μιλησουν αυτεσ εσυ την προσπαθεια σου την εκανεσ

γεια σου γλυκια Λεανα! :) η κατασταση που περιγραφεις θα απογοητευε τον καθενα.. ειδικα ατομα που πιστευουν στους ισχυρους οικογενειακους δεσμους..οποτε καλα κανει και σε απασχολει..απλα προσπαθησε να μην σε καθοριζει... υπαρχουν οντως μαμαδες που εχουν αδυναμια σε καποιο απο τα παιδια τους..και εγω αυτο το θεωρω απλα αδιανοητο..δεν θα μπορουσα να με φανταστω μητερα να αγαπαω το ενα μου παιδι πανω απο το αλλο διοτι στην τελικη οποιο δαχτυλο και αν κοψεις ιδιο πονο θα χεις! ετσι δεν ειναι? εφοσον η κατασταση ειναι ετσι απλα αποδεξου το και θα παψει να σε απασχολει και να σε στενοχωρει! εχεις δημιουργησει μια πολυ ωραια οικογενεια, 3 υγιεστατα παιδακια και εναν αξιο συζυγο..αυτους φροντισε, για αυτους να ενδιαφερεσαι διοτι αυτοι θα μεινουν μεχρι το τελος..δεν λεω πως ειναι ευκολο να αποδεχτεις την κατασταση απλα αν το κανεις θα σου διευκολυνει την ζωη! :)

Quote:

---

Originally Posted by edim

γεια σου γλυκια Λεανα! :) η κατασταση που περιγραφεις θα απογοητευε τον καθενα.. ειδικα ατομα που πιστευουν στους ισχυρους οικογενειακους δεσμους..οποτε καλα κανει και σε απασχολει..απλα προσπαθησε να μην σε καθοριζει... υπαρχουν οντως μαμαδες που εχουν αδυναμια σε καποιο απο τα παιδια τους..και εγω αυτο το θεωρω απλα αδιανοητο..δεν θα μπορουσα να με φανταστω μητερα να αγαπαω το ενα μου παιδι πανω απο το αλλο διοτι στην τελικη οποιο δαχτυλο και αν κοψεις ιδιο πονο θα χεις! ετσι δεν ειναι? εφοσον η κατασταση ειναι ετσι απλα αποδεξου το και θα παψει να σε απασχολει και να σε στενοχωρει! εχεις δημιουργησει μια πολυ ωραια οικογενεια, 3 υγιεστατα παιδακια και εναν αξιο συζυγο..αυτους φροντισε, για αυτους να ενδιαφερεσαι διοτι αυτοι θα μεινουν μεχρι το τελος..δεν λεω πως ειναι ευκολο να αποδεχτεις την κατασταση απλα αν το κανεις θα σου διευκολυνει την ζωη! :)

---

εχεισ απολυτο δικιο και αυτο προσπαθω να κανω απλα ειναι πολυ νωρισ και ακομα με περιτρυγιιζει...και ξερεις ειναι ακομα πιο δυσκολο οταν η μαμα μενει ακριβωσ διπλα και την νιωθεισ συνεχωσ...ειναι ασχημο να μην μιλαμε....ενω με την αδελφη που μενει μακρια ειναι πιο ευκολο...πιστευω παρα πολυ στουσ οικογενειακουσ δεσμουσ και το εχω περασει και στα παιδια μου οτι μια οικογενεια ενωμενη μπορει να τα αντιμετωπισει ολα...και οσο βλεπω οτι περναει ο καιρος...τη να πω ....εχω μια πανεμορφη οικογενεια...τρια κουκλακια αγγελουδια...και θα το παρω αποφαση οτι η ζωη ετσι ειναι.....

παει περιπου ενασ μηνασ μετα την ανακοινωση τησ εγκυμοσυνησ και η αληθεια ειναι οτι πλεον εχω παρει αποφαση οτι η κατασταση οκ αυτη ειναι δεν πειραζει....ετσι και αλιωσ η αδελφη ειναι μακρια οποτε και ειναι πιο ευκολο ολο αυτο...τωρα οσο αφορα την μαμα μου ακομα δεν εχουμε μιλησει...τα παιδια βεβαια τα αφηνω να πηγαινουν να την βλεπουν εφοσον το ζητανε, αλλωστε αλλο το θεμα μεταξυ μασ και αλλο τα παιδια...το τριτο τησ εγγονακι ομωσ το μωρακι εχει να το δει απο μ τεταρτη...πολλα βραδια σκεφτομσι ...θσ πσω νσ τησ μιλησω....μετα με πιανει το παραπονο και ο θυμοσ...γιατι?γιατι και εκεινη δεν κανει λιγο πισω?τα σκεφτομαι απο εδω τα σκεφτομαι απο εκει και λεω να κανω πισω τελικα ....οσο στεναχωρημενη και να ειμαι..τη νοημα εχει τελικα ολο αυτο?να μην μιλαμε///εστω για μια καλημερα?και ασ πεσει κατω...αλλωστε νομιζω οτι θα παρει καιρο να το ξεπερασω....

αποφασισα να παω να μιλησω με τη μαμα μου στην αρχη τα πραγματα ηταν χαλαρα περι ανεμων και υδατων...οταν ομωσ τησ ειπα μαμα θελω να συζητησουμε...εκεινη μου απαντησε δεμ εχουμε να πουμε τιποτα...οτι θες να ρωτησεισ ρωτα την αδελφη σου και οχι εμενα...προσπαθουσα να τησ εξηγησω οτι μαζι τησ ηθελα να ξεκαθαρισω την παρουσα φαση την κατασταση αλλα ηταν σαν να μην ακουγε τιποτα απο οσα τησ ελεγα ....μαμα ειμαι πληγωμενη στεναχωρημενη....και εκεινη ελεγε εγω δεν φταιω σε τιποτα....ολο το φταιξιμο το εριχνε σε μενα για ολα....για την σταση μου απεναντι τησ και απεναντι στη αδελφη μου....μεχρι που πιστεψε την αδελφη μου που τησ ειπε οτι εγω την πηρα τηλ και ρωταγα ποιοσ ειναι ο πατερασ του παιδιου και που δουλευει....οι ορμονες τησ πρεπει να την εχουν τρελανει τελικα......ακρη δεν βγαλαμε...δεν ηταν προθυμη για συζητηση....και οταν τησ ελεγα τουλαχιστον η αδελφη ειναι καλα? ειναι οκ ? δεν απαντουσε....μου ελεγε μην με ανακατευειες....στο τελοσ εφυγα λεγωντασ τησ οτι εγω την πορτα μου δεν την κλεινω και να ξερει οτι αν η αδελφη μου χρειαστει κατι θα ειμαι εκει.......σημερα ομωσ νιωθω καπωσ περιεργα,.......νιωθω πιεση,βαροσ θελω να φθγω να παρω τουσ δρομουσ και οπου με βγαλει....κλαιω απο το πρωι και δεν ξερω γιατι ολο αυτο μου βγηκε ετσι....λετε και σε μενα οι ορμονες μου τρεις μηνεσ μετα τη γεννα να κανουν τα δικα τουσ?τη να πω δεν ξερω....ο αντρασ μου σημερα μου μιλησε και θυμωμενα που με εβλεπε ετσι χαλια....αυτα απο εμενα

Quote:

---

Originally Posted by ΛΕΑΝΑ

..στο τελοσ εφυγα λεγωντασ τησ οτι εγω την πορτα μου δεν την κλεινω και να ξερει οτι αν η αδελφη μου χρειαστει κατι θα ειμαι εκει.......σημερα ομωσ νιωθω καπωσ περιεργα,.......νιωθω πιεση,βαροσ θελω να φθγω να παρω τουσ δρομουσ και οπου με βγαλει....κλαιω απο το πρωι και δεν ξερω γιατι ολο αυτο μου βγηκε ετσι....λετε και σε μενα οι ορμονες μου τρεις μηνεσ μετα τη γεννα να κανουν τα δικα τουσ?τη να πω δεν ξερω....ο αντρασ μου σημερα μου μιλησε και θυμωμενα που με εβλεπε ετσι χαλια....αυτα απο εμενα

---

Καλημέρα Λεάνα μου,
μήπως θάπρεπε να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό, γιατί η κατάσταση με τα συμπτώματα που περιγράφεις σήμερα ίσως είναι επιλόχεια κατάθλιψη; :)

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Καλημέρα Λεάνα μου,
μήπως θάπρεπε να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό, γιατί η κατάσταση με τα συμπτώματα που περιγράφεις σήμερα ίσως είναι επιλόχεια κατάθλιψη; :)

---

η επιλοχεια καταθλιψη μπορει να εμφανιστει τρεισ μηνες μετα τη γεννα? εγω εωσ τωρα ημουνα σχετικα καλα...ειχα βεβαια τα σκαμπανεβασματα μου αλλα ελεγα οτι ειναι απο τισ ορμονεσ....σημερα ομωσ ειναι διαφορετικα....κανω δουλειες για να ξεφυγει το μυαλο μου...αλλα οταν καθομαι νιωθω θλιψη....ουτε και ο αντρασ μου μπορει να με καταλαβει...νομιζει πωσ αν μου μιλαει θυμωμενα .....στο να μην ειμαι ετσι θα με κανει καπωσ να ξυπνησω..παρτο αποφαση μου λεει η κατασταση ετσι ειναι με τη μαμα σου δεν αλλαζει...νιωθω πιεση.......σημερα του ειπα θα παρω τα παιδια και θα εξαφανιστω......και το εννουουσα νιωθω οτι εχω αναγκη απο λιγη ξεκουραση....ολα αυτα τα προβληματα του τελευταιου καιρου με εχουν χαλασει/...δεν μπορω να πω....ο συζυγοσ οταν ειναι εδω βοηθαει...αλλα εμενα πλεον δεν με ξεκουραζει τιποτα εχοντασ τρια μικρα αγγελουδια...θα ηθελα λιγο απομωνοση μακρια απο ολουσ και ολα μονο με τα παιδια μου ...χωρισ κανεναν κοντα μου...εχω αναγκη απο ηρεμια.......ηρεμια.....χωρισ φασαριες φωνες πιεση...χωρισ να με κατηγορει η ιδια μου η μανα για ολα και να υπποσστηριζει μονο την αδελφη....ολοι νομιζουν οτι επειδη γελαω ειναι ολα οκ με εμενα ...ειμαι η δυνατη..η χαρουμενη κοπελα ....και ομωσ δεν ειναι ετσι...νιωθω οτι θελω να φωναξω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ...

Quote:

---

Originally Posted by ΛΕΑΝΑ

η επιλοχεια καταθλιψη μπορει να εμφανιστει τρεισ μηνες μετα τη γεννα? εγω εωσ τωρα ημουνα σχετικα καλα...ειχα βεβαια τα σκαμπανεβασματα μου αλλα ελεγα οτι ειναι απο τισ ορμονεσ....σημερα ομωσ ειναι διαφορετικα....κανω δουλειες για να ξεφυγει το μυαλο μου...αλλα οταν καθομαι νιωθω θλιψη....ουτε και ο αντρασ μου μπορει να με καταλαβει...νομιζει πωσ αν μου μιλαει θυμωμενα .....στο να μην ειμαι ετσι θα με κανει καπωσ να ξυπνησω..παρτο αποφαση μου λεει η κατασταση ετσι ειναι με τη μαμα σου δεν αλλαζει...νιωθω πιεση.......σημερα του ειπα θα παρω τα παιδια και θα εξαφανιστω......και το εννουουσα νιωθω οτι εχω αναγκη απο λιγη ξεκουραση....ολα αυτα τα προβληματα του τελευταιου καιρου με εχουν χαλασει/...δεν μπορω να πω....ο συζυγοσ οταν ειναι εδω βοηθαει...αλλα εμενα πλεον δεν με ξεκουραζει τιποτα εχοντασ τρια μικρα αγγελουδια...θα ηθελα λιγο απομωνοση μακρια απο ολουσ και ολα μονο με τα παιδια μου ...χωρισ κανεναν κοντα μου...εχω αναγκη απο ηρεμια.......ηρεμια.....χωρισ φασαριες φωνες πιεση...χωρισ να με κατηγορει η ιδια μου η μανα για ολα και να υπποσστηριζει μονο την αδελφη....ολοι νομιζουν οτι επειδη γελαω ειναι ολα οκ με εμενα ...ειμαι η δυνατη..η χαρουμενη κοπελα ....και ομωσ δεν ειναι ετσι...νιωθω οτι θελω να φωναξω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ...

---

απ' όσο ξέρω μπορεί να εμφανιστεί και πέρα απ' τους 3 μήνες. Σίγουρα καλό θάταν ν' απευθυνθείς άμεσα σε ειδικό και
για να ηρεμήσεις και για να νιώσεις καλύτερα, αλλά και για να χειριστείς πιό αποτελεσματικά τα θέματα που σε απασχολούν.

Καλησπέρα Λεάνα μου, πραγματικά κλασσική Ελληνική οικογένεια που πάντα τη πληρώνει το μεγαλύτερο παιδί. Κι εγώ μία από τα ίδια, δεν είχα την ίδια προσοχή με τον μικρότερο αδερφό μου μιας κ εγώ θεωρούσαν πως ήμουν η πιο δυνατή κ τα έβγαζα μόνη μου πέρα. Ώσπου πλεόν κοντεύουν να με τρελάνουν, έχουν κρεμαστεί πάνω μου όλοι, λες κ είμαι εγώ ο γονιός αλλά όταν θέλω βοήθεια, δυσκολεύονται. Ευτυχώς μένω μόνη μου κ δε τους έχω πάνω από το κεφάλι μου τόσο συχνά. Ειλικρινά το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να τους κάνεις πέρα... όπως κάνανε κ με σένα. Εκτός της ζωής τους σε είχανε, κάνε το ίδιο! Κι εγώ το ίδιο προσπαθώ να κάνω, με λίγες ενοχές που κι αυτές θ τις αποβάλλω. Έχεις μια υπέροχη οικογένεια κ ένα σύζυγο να σε στηρίζει, εκεί δώσε όλη σου την ενέργεια. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του κ πρέπει να τις υποστεί. Αι στο καλό πια!!! Μας έχουν γεμίσει με ενοχές κ κόμπλεξ!

Το πιο σημαντικό... μη τη "πληρώσει" η δική σου οικογένεια ηαι οσα κάνουνε η μαμά σου κ η αδερφή σου. Δες το εγωιστικά... Ότι κ να τους πεις, οσο κ να βγάλεις τα παράπονά σου, δε νομίζω να καταλάβουν, εμένα πάντως με χρεώσαν κιόλας όταν τους τα είπα ένα χεράκι. Ζημιωμένη βγήκα, οπότε αν αλλάξει η συμπεριφορά σου απέναντί τους κ σε ρωτήσουν γιατί, να πεις είναι αποτέλεσμα της δικής σας συμπεριφοράς, την αιτία αν σας ενδιαφέρει, ψάξ'τε να τη μάθετε!

Quote:

---

Originally Posted by VickyK

Το πιο σημαντικό... μη τη "πληρώσει" η δική σου οικογένεια ηαι οσα κάνουνε η μαμά σου κ η αδερφή σου. Δες το εγωιστικά... Ότι κ να τους πεις, οσο κ να βγάλεις τα παράπονά σου, δε νομίζω να καταλάβουν, εμένα πάντως με χρεώσαν κιόλας όταν τους τα είπα ένα χεράκι. Ζημιωμένη βγήκα, οπότε αν αλλάξει η συμπεριφορά σου απέναντί τους κ σε ρωτήσουν γιατί, να πεις είναι αποτέλεσμα της δικής σας συμπεριφοράς, την αιτία αν σας ενδιαφέρει, ψάξ'τε να τη μάθετε!

---

εχεισ απολυτο δικιο και το διαπιστωσα μολισ εχτεσ οτι και να ελεγα σε μενα ριχνε το φταιξιμο...μεχρι που μου ειπε οτι εγω ειχα πεταμενη την αδελφη μου γιατι δεν ειχα παει σπιτι τησ εκει που εμενε μακρια......βλεπεισ για μενα πρεπει να ειναι πιο ευκολο που εχω ολοκληρη οικογενεια πισω μου παρα για εκεινη να ερθει να δει τα ανιψια τησ που δεν εχει κανεναν...οταν τησ ειπα τησ μαμασ οτι εγω τα παιδια μου δεν θα τα διαχωριζω ειρωνικα μου απαντησε ναι εσυ να τουσ δωσεισ καλυτερη διαπαιδαγωγηση...τελικο συμπερασμα απο ολα αυτα βγηκα ζη,ιωμενη και πληγωμενη...συμφωνω οτι ετσι πρεπει να κανω αλλα που να βρω τη δυναμη οταν μενει διπλα μου?οταν ωρεσ ωρεσ κατακλυζομαι απο ενοχες απεναντι τησ?για τον τροπο που τησ μιλησα και αν τα λογια μου ηταν σκληρα?πωσ να το αντιμετωπισω ολο αυτο?μεχρι και ο αντρασ μου ,μου τη δινει στα νευρα ...ουτε το σπιτι μου δεν μπορω να φερω εισ περασ...το μονο που θελω ειναι να κοιμαμαι τιποτα αλλο....περιμενω ποτε θα φυγει ο συζυγοσ για να κοιμηθω και οταν ερχεται τα ριχνω στο μωρο οτι ηταν πολυ ανησυχο και δεν με αφησε να κανω δουλειες....αν ειναι δυνατον που με καταντησανε η ιδια μου η οικογενεια..

Εγώ χθες, τους τα ειπα έξω από τα δόντια, είχανε κατεβάσει το κεφάλι κ οι δύο, τσακώθηκα με τον αδερφό μου γιατί θεωρούσε πάντα ΄'οτι είμαι αναίσθητη κ δε με νοιάζει τι συμβαίνει σπίτι αφού πλεόν μένω μόνη μου. Άρχισα να ουρλιάζω, κόντεψα να σπάσω το κοντρολ της τηλεορασης, το κοπάναγα στο τραπέζι, βγήκα εκτός εαυτού αλλά δε γινόταν αλλιώς, με τρέλανε ο πατέρας μου! Όταν έφυγα, σκεφτόμουν να του στείλω μηνυμα συγγνώμη που παραφέρθηκα αλλά λέω... Εκείνοι με φέρανε σ αυτό το σημείο, γιατί είμαι πολύ ήρεμος άνθρωπος από τη φύση μου, θα έπρεπε εκεινοι να μου ζητήσουν συγγνωμη για όλα αυτά που έχω νιώσει, που μου έχουν κάνει...

και εγω καπωσ ετσι νιωθω πολλες φορες τα βραδια με τρωνε οι τυψεις για ολα...μετα λεω οχι εκεινη δεν την νοιαζει για τα εγγονακια τησ και ποσο μαλιστα το μωρο τριο μηνων που εχει να το δει απο μ τεταρτη?και μενουμε και διπλα διπλα...ο συζυγοσ πλεον πολυ θυμωμενοσ με ολα...μου λεει καλημερα καληνυχτα και εξω απ[ο την πορτα...πληγωνομαι οταν το ακουω αυτο αλλα εχει δικιο...δεν θελω πλεον καμια βοηθεια τησ μαμασ σου στο ξεκαθαριζω...και οταν και αν μιλησετε μην τολμησεισ και τησ ζητησεισ οτιδηποτε που θα αφορα τα παιδια μασ θα με βρεισ αντιμετωπο σου...αυτα ηταν τα λογια του εχτες...και η αληθεια ειναι οτι εχει κανει πολλες φορες πισω σε οτι αφορα τη μαμα μου...απλα τωρα ειπε τελοσ ωσ εδω...εγω ωμοσ ποναω για ολα και νιωθω ενοχικα για ολα και ενω προσπαθω να το αποβαλω ολο αυτο δεν μπορω.....με εχουν πιασει ψυχοσωματικα συμπτωματα...νευραλγιες στα δοντια.πονοκεφαλουσ.ανακατ οσουρεσ,γιατι νιωθω οτι πνιγομαι με ολα αυτα και θελω να εξαφανιστω....και πλησιαζουν και τα βαπτισια του μωρου οπωσ και η γεννα τησ αδελφησ....δεν ξερω πωσ να τα χειριστω ολα αυτα....

Καλημέρα Λεάνα μου, ακριβώς ίδια ψυχοσωματικά είχα κι εγώ, ανακατοσούρες (έκανα κ εμετό ένα βράδυ που δε κάνω εύκολα), πονοκεφάλοι, πόνοι στα δόντια κ όλα τα σχετικά, άκουσε όμως, η κατάσταση με τη μαμά σου κ την αδερφή σου δεν αλλάζει, δεν πρόκειται να αλλάξουν, γιατί πρέπει να αλλάξεις εσύ κ να χαλάσεις κ την ισορροπία της δικής σου οικογένειας? είδες, ήδη ο άντρας σου νιώθει αδικημένος! θεωρείς ότι εκείνες νιώθουν ενοχές? για όλα οσα περνάς, για ολα οσα σου έχουν κρύψει? όχι!!! τέρμα οι ενοχές σου! μα δεν έχεις κάνει κάτι! κι εγώ έτσι τις ξεπέρασα, δεν έχω κάνει κάτι εγώ για να νιώθω ενοχές... πρόσεξε τη φάση που βρίσκεσαι γιατι όταν αποβάλλεις τις ενοχές σου με τους δικούς σου, ίσως να έχεις κάνει "εχθρό" σου τον άντρα σου, ξέρεις πως το λέω... κ τότε θα ΄ρθουν άλλες ενοχές... τύπου: γιατί δεν εδωσα σημασιά στη δική μου οικογένεια που παντα με στηριζε, γιατι έκανα πέρα τον άντρα μου... για κάποιους που δε νοιάστηκαν για σενα. Πάρε τα πανω σου, αποφάσισε κ πίστεψέ το ότι πλέον δεν έχεις καμια υποχρεώση στους δικούς σου παρα μόνο στα παιδιά σου κ τον άντρα σου. θα δεις πως θα σταματήσουν όλα τα ψυχοσωματικά κ θα καλυτερέψει κ η σχέση με τον άντρα σου!

μεσα σε αυτο το φορουμ διαβασα πρωτη φορα για τη διπολικη διαταραχη...και μου εχει κολησει οτι ισωσ η μαμα μου πασχει απο αυτην ...γιατι ξερω οτι εχει πολλα θεματα με τα ψυχολογικα τησ...και παιρνει και αντικαταθλιπτικα,,,αλλα πολλα συμπτωματα διπολικησ διαταραχησ ταιριαζει με τη δικη τησ συμπεριφορα...αυτη η σκεψη με εχει τρελανει ....40 μερες εχουν περασει και ακομα δεν μιλαμε ουτε εχει ερθει να δει το μωρο...ολο αυτο με πληγωνει παρα πολυ...βλεπεισ ειναι διπλα μου και η σκε η μου συνεχωσ ειναι εκει...τη δευτερα γιορταζω και αν αυτο ειναι μια ευκαιρια για εκεινη για να με πλησιασει το ξερω οτι δεν θα το κανει...ουτε και η αδελφη μου....που φτασαμε...αραγε τα σκεφτονται οπωσ εγω?σιγα μην τα σκεφτονται....προχτεσ τη νυχτα το μωρακι μου εκλαιγε γιατι ηταν αδιαθετο...και σγημερα ο αντρασ μου μου λεει αποκλειεται να μην ακουσε το μωρο η μαμα σου...και ομωσ δεν ηρθε...τη να πω και τη να κανω εχει και εκεινοσ τα δικια του..

και περασε και η γιορτη μου και περιμενα μια κινηση απο μαμα και αδελφη κατι να δω....η αδελφη με πηρε τηλ λεοντασ μου ενα χρονια πολλα βεβαια δεν περιμενα και τιποτα παραπανω....αδελφες και να μιλαμε με μια τυπικουρα....η μαμα καμια κινηση ουτε τηλουτε τιποτα...τελικα μπορει ενασ γονιοσ να εχει τοσο εγωισμο απεναντι στο παιδι του?το μωρακι μου εχει να το δει 42 μερες και μενουμε και διπλα διπλα...τα μεγαλα παιδια τα βλεπει στο τυχαιο......τελικα οταν λες την αληθεια στουσ γονεις σου για τα συναισθηματα που νιωθεις απεναντι τουσ και τα λαθη που εχουν κανει σε κατακεραυνωνουν ετσι?σαν μανουλα που ειμαι πιστευω οτι αν τα παιδια μου μου επισημαινουν τα λαθη που ισωσ κανω απεναντι τουσ δεν θα κλεινω τα ματια μου και τα αυτια μου αλλα θα επεξεργαζομαι οσα θα μου λενε....δηλ τη σημαινει οτι οταν μια γυναικα γινεται μανουλα δεν κανει λαθη απεναντι στα παιδια τησ?η οτι πρεπει να εχει τοσο εγωισμο που να μην τα παραδεχεται?...εγω γιατι πιστευω οτι τισ περισοτερες φορες τισ ισσοροπιες αναμεσα στα αδελφια οι μαναδες πρεπει να τησ τηρουν και οταν βλεπουν οτι κατι παει λαθοσ στη σχεση που εχουν τα αδελφια να προσπαθει με νυχια και με δοντια να φτιαξει τισ καταστασεισ η εστω να τισ ξεκαθαρισει οσο εφικτο ειναι αυτο...και οχι να παιρνει το μεροσ του ενοσ η του αλλου παιδιου...τελικα και σε αυτο τοσο λαθοσ ειμαι?

Χρόνια Πολλά Λεάνα κι ό,τι επιθυμείς!
Λάθος δεν είσαι καθόλου εσύ! Δυστυχώς λάθος είναι η μητέρα σου και οι ξεπερασμένες αντιλήψεις της! Μην ενοχοποιείσαι λοιπόν άδικα!