οριακη διαταραχη προσωπικοτητας και αισθημα εγκλωβισμου
καλησπερα σε ολους,
Εχω και εγω προβλημα , εχω οριακη διαταραχη προσωπικοτητα που εχει ξεφυγει σε διπολικη τους τελευταιους μηνες, η καταθλιψη ειναι σαν να εσπασε το
κοντερ, ολα τα κοντερ και πλεον δεν νιωθω τιποτα μιλαω και ειναι σαν κινουμενη κουκλα, θυμωνω αλλα ειναι σαν να εχω ξεφουσκωσει σαν να ειμαι μια γελοια, εξαφλιωμενη βερσιον του παλιου δυναμικου μου εαυτου.χαλια δηλαδη. Προσπαθω να διαφυλαξω την οποια παλια αυτοεκτιμηση ενω σερνομαι.......κανω καποιες προσπαθειες να σταθω στα ποδια μου με δουλειες αλλα εχω ξαναεπιστρεψει μετα απο μεγαλη εργατικη αποχη και το επαγ. περιβαλλον μου δημοιυργει αγχος και τρομο, ενω ειμαι κοινωνικη οταν ειμαι με συνομιληκους μου νιωθω οτι φαινεται ποσο προβληματικη ειμαι, οτι φαινομαι οτι ειμαι ενα μπαζο που ειχε αποσυρθει και που δεν εχει καταφερει να ειναι αυταρκες...με λιγα λογια σε ενα περιβαλλον με αλλα ατομα περιπου στην ηλικια μου νιωθω σκατα, νιωθω οτι υπολειπομαι φριχτα σε εμπειριες,λεφτα,εμφανιση,κ� �λ..Ενω ειχα αυτοπεποιθηση πριν καποιο καιρο , η αληθεια ηταν οτι τα τελευταια 5 χρονια κινιομουνα σε χωρους με ατομα με προβληματα και ποτε δεν κινηθηκα σε χωρους που τα ατομα ειχαν προχωρησει στην ζωη τους. Μαλιστα ολοι μου λενε οτι φαινομαι 26 με κανεναν τροπο 33 , δηλαδη στην ηλικια που κολλησα ψυχικως...πανω κατω..
Το θεμα μου ειναι οτι νιωθω φριχτα εγκλωβισμενη, στο σπιτι η κατασταση με την μανα μου ειναι μπουρδελε , βιωνω τον τελευταιο χρονο που βρεθηκα χωρις ουσιαστικη ψυχοθεραπευτικη στηριξη μια πρωτοφανης επιθεση απο αυτην, παντα ειχαμε συγκρουσεις αλλα οταν ειδε οτι με αφησαν ολοι -ανιατη περιπτωση και χωρις φιλους-το τελευταιο εξαμηνο αρχισε να βγαζει ολα τα απωθυμενα χρονων που πληρωνε για την ''αρρωστη κορη της'' .........πολυ σκληρες εκφρασεις τυπου συνεχως οτι ειμαι καργ---- , να ζητιανεψω στα φαναρια για να επιβιωσω ,και ειτε πεθανω δεν προκειται να ξανασχοληθει μαζι μου, για την ακριβεια η σχεση μας τον τελευταιο χρονο εχει ακολουθησει ολα τα σταδια κακοποιησης που παιζονται μεταξυ της κακοποιημενης γυναικας και του βιαιου ανδρα της. Γελοιο αλλα πραγματικα ετσι νιωθω...αρνηση, ντροπη,ενοχες, τα περασα ολα τωρα βρισκομαι στην αποπειρα αποδρασης εχωντας χτυπησει ολες τις πορτες των ξενωνων που μπορειτε να φανταστειτε...χρηματα δεν εχω και οι επαγ.κινησεις μου δεν μου εξασφαλιζουν χρηματα για να πω φευγω, περιμενω να περασω να παρω το επιδομα προνοιας και συγχρονως ψαχνω στο μαυρο. Δεν χρειαζεται να σας πω οτι η διαθεση σου ανεβοκατεβαινει σαν ασανσερ απο την ελπιδα οταν βρισκω μια δουλεια που κατι μπορει να μου εξασφαλισει στην αυτοκτονικη διαθεση οταν γυριζω σπιτι και με σκυλοβριζει γιατι ειμαι ψευτομαγκας...ειναι σαν να μισει να ειμαι δυνατη σαν να την βρισκει να μου αποδεικνυει οτι και με 300ευρω παλι απο εκεινη κρεμεται η επιβιωση μου..σαν να μην ειμαι ανθρωπος...πραγματικα ωρες ωρες την μισω για το πως με κανει να νιωθω..σαν να θελει να πατησει την υπερηφανεια μου..
Το προβλημα μου ειναι με το ψυχιατρικο...ολα αυτα τα ξερει ο ψυχιατρος μου, ολα, ομως παροτι ξερει οτι το καλοκαιρι ημουν στο τσακ να της επιτεθω και παροτι του εχω πει οτι νιωθω οτι θα την σκοτωσω αν ξανακουσω να με αποκαλει καργ--- και παροτι εφαγα τον κοσμο να του βρω μια κοινων. λειτουργο για να συνεργαστουμε μαζι της για να βρω καπου να μεινω, ψαρευοντας την εμαθα οτι τιποτα απο αυτα που περναω σπιτι δεν της ειχε πει, απλως της μιλησε για προβληματικη σχεση μανας-κορης και οτι δεν εχω χρηματα..και απο καποια αλλη με εχει παρουσιασει σαν ενα ατομο που θελει να φυγει απο το σπιτι..αυτο που λεει το ενστικτο μου ειναι οτι ...ενταξει...να το καταλαβω..οτι θελει να μεινει αμετοχος στα οικογενειακα γιατι θεωρει οτι ειναι χρονια σκατοκατασταση....αλλα εδω ..κανει τα στραβα ματια..ξερει οτι ειναι κρισιμη η κατασταση και μπορει να ξεφυγει και απο το να παρει θεση σε τριτους ξενωνες,κεντρα ημερας για το κρισιμο των καταστασεων ...προσπαθει να φανει η κατασταση οσο πιο λαιτ γινεται και απλη..!!! βασικα να μην μπλεχτει...
Και εγω σκεφτομουν το εξης .........αν δεν αντεχα και αυτοκτονουσα .......δεν υπαρχει τιποτα στο φαρμακευτικο και σε οτι εχει πει για μενα που διαφαινεται οτι η κατασταση ειναι σοβαρη...τιποτα που να φαινεται η καταθλιψη που περναω ,τιποτα που να φαινεται η οικογενειακη επιθετικοτητα που βιωνω, τα πολλα μου διλληματα , τιποτα απολυτως..θα το επαιζαν ολοι..δεν ξεραμε οτι η κοπελα υπεφερε τοσο πολυ!!!!!!!! Και το χειροτερο αν η μανα μου μου επιτεθει -χθες εσπασε μια καρεκλα γιατι δεν την ακουσα να βαλλω πλυντηριο- σημερα ηθελε να σπασει το κομπιουτερ μου- πως καταφερνω να μην χρησιμοποιησει την διαταραχη μου εισβαρος μου?? Γιατι στους εξω φαινεται μια γλυκομιλητη, αξιοπρεπη γυναικουλα και με το που κλεινει την πορτα ξεκιναει τα χονδρα βρισιδια...Πραγματικα φοβαμαι που θα φτασει η κατασταση γιατι και εγω επειδη εκτιμω τον εαυτο και δεν θελω να καταστραφει η ζωη μου δεν τα εχω τραβηξει στα ορια.....αλλιως δεν υπηρχε περιπτωση να ετρωγα βρισιδια τετοια και να μην ειχαμε μαλλιοτραβηχτει...!!!!!!!
Πως το διαπραγματευομαι με αυτον? Σημειωτεον ειναι γενικα καλος και νοιαστικος ανθρωπος και καλος ψυχαναλυτης......αλλα .......δεν θελω να μου το παιζει ποντιος πιλατος!
