ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Καλησπερα,

διαβαζω συχνα το forum εδω και αρκετο καιρο,και σημερα σκεφτηκα να γραψω και εγω τη δικη μου ιστορια που με ταλαιπωρει.
Εχω παει σε ψυχολογους, εχω διαβασει αρκετα βιβλια ψυχολογιας,αλλα μεχρι σημερα δε καταφερα να βρω τι ακριβως μου φταιει και παραιτουμαι απο οτιδηποτε και αν ξεκινησω να κανω.

Ειτε αυτο ειναι μια νεα δουλεια,ειτε ειναι για την εκμαθηση μιας ξενης γλωσσας, ειτε προκειται για διαπροσωπικες σχεσεις οπου αν πληγωθω με το παραμικρο,απομονωνομαι απο ολους και ολα.

Αυτο μου εχει δημιουργησει προβλημα και στην επαγγελματικη και στην προσωπικη μου ζωη. Εκτος ολων των αλλων ψυχολογικων προβληματων που με ταλαιπωρουσαν και ουτε και αυτα εχω λυσει ακομη,οπως φοβια για σεξουαλικη επαφη,εχω φτασει σε σημειο να μη θελω να με πλησιαζουν οι αντρες,αλλα απο την αλλη δεν αντεχω τη μοναξια,και η μια μου πλευρα η πιο υγιης θελει να αρεσει οπως συμβαινει με ολους τους ανθρωπους.
Περασα βουλιμια, γιατι δεν αντεχα τον εαυτο μου, προσπαθουσα να ηρεμησω και να "ταισω" τις συναισθηματικες μου αναγκες και συναισθηματικα κενα. Αυτο σιγα σιγα το ξεπερασα,ομως ταυτοχρονα με ταλαιπωρει και η ακμη οπου οι γιατροι δε μου βρισκουν κατι παθολογικο και μαλλον ειναι ψυχοσωματικο και αυτο επισης μου μειωνει επιπλεον την ηδη μειωμενη αυτοπεποιθηση μου.

Τα αλλα θεματα που ανεφερα τελευταια τα αντιμετωπιζω σιγα σιγα σχετικα ευκολα και με βοηθεια ψυχολογου. Ομως αυτο με τις παραιτησεις απο παντου, σχεδον σε ολους τους τομεις, δε μπορω να το διαχειριστω ουτε ξερω καν τι με οδηγει εκει. Και το αποτελεσμα ειναι,ακομη μεγαλυτερη απομονωση αφου δε μπορω να σταθω σε δουλεια,και ελλειψη οικονομικης ανεξαρτησιας.

Υπαρχει κανεις εδω που να εχει περασει κατι παρομοιο? Και αν ναι,πως το ξεπερασε?

και εγω οτι αρχιζω το παραταω .απογοητευομαι πολυ ευκολα,ειναι σαν να ακουω τον εαυτο μου ,με τη διαφορα οτι δε τρωω καθολου οταν ειμαι χαλια.δεν ξερω πως να το διαχειριστω.νομιζω οτι ολα πανε στραβα, νευριαζω και τα αφηνω στη μοιρα τους..θελει δυναμη μαλλον αλλα που να τη βρουμε??

κοπελια ειναι σαν να περιγραφεις εμενα... το μεγαλυτερο προβλημα πλεον ειναι οτι μονιμος συζηταω κ μιλαω για αυτη μου την ανικανοτητα με αποτελεσμα να φοβαμαι να αρχισω κατι νεο. ο ψυχολογος μου ειπε οτι απλα φοβαμαι κ ετσι λειτουργω παθητικα κ πρεπει να το αλλαξω μονη μου κ οτι κανενασ δεν μπορει να με βοηθησει.... απο εκεινη τη μερα ειμαι ρακος!! πραγματικα δεν ξερω τι να σου πω....θα σου ελεγα βημα βημα αλλα δεν ειμαι σε θεση..... ακομα κοιμαμαι ορθια!

τι θα κανουμε βρε παιδια?θα κλαιμε την μοιρα μας?εγω ολα ετοιμα τα θελω αν δε τα βρω τα αφηνω.πως θα φυγουμε απο την αδρανεια?

υποθέτω πως θα έχεις αρκετές δυσλειτουργικές κατασκευές για τις καταστάσεις και τον εαυτό σου ,τις οποίες πρέπει να εντοπίσεις κ αντικαταστήσεις με ποιο λειτουργικές και ρεαλιστικές.

Quote:

---

Originally Posted by kaity

τι θα κανουμε βρε παιδια?θα κλαιμε την μοιρα μας?εγω ολα ετοιμα τα θελω αν δε τα βρω τα αφηνω.πως θα φυγουμε απο την αδρανεια?

---

μια απο τε ιδια...όλα στο χερι, αργοκινητη μεχρι αηδιας! εμενα με καλομαθαν οι δικοι μου, παντα λεγαν οτι ειμαι αρρωστο κ αδυναμο μου τα φερνανε ολα στο χερι κ τωρα καταντησα αναπηρη.
δεν ξερω ρε γαμωτη μου πως θα ξεκολλησουμε, θελει δουλεια κ η γ@μημενη δουλεια θελει υπομονη...και δεν την εχω!!!!!!!!!! θελω ασφαλεια κ δεν αντεχω της ευθυνες... εχεις παει σε ειδικο? εγω που πηγα μου ειπε οτι μονο εγω μπορω να με βοηθησω..αλλιως θα μεινω μια ζωη ανυμπωρο!

γμτ..πηγα αλλα δεν ειπα αυτα.για πολυ αγχος του ειπα.υπομονη μηδεν..αναπηρες..θελει δυναμη και πεισμα.αν βαζαμε στοχους?εναν καθε φορα?

Αν κανω λιστα με οσα εχω παρατησει στην ζωη μου δεν θα πρεπει να γραφω μεχρι αυριο το πρωι.
Το καλο ειναι εχω βρει τι μου φταει και δουλευω πανω σε αυτο...

Quote:

---

Originally Posted by kaity

γμτ..πηγα αλλα δεν ειπα αυτα.για πολυ αγχος του ειπα.υπομονη μηδεν..αναπηρες..θελει δυναμη και πεισμα.αν βαζαμε στοχους?εναν καθε φορα?

---

στο να βαζω στοχους εχω γινει εξπερ!!! η πραξη με δυσκολευει... το θεμα ειναι να καταπιανεσε με λιγα κ να τα φερνεις εισ περασ (ετσι λενε!), αλλα αντε το κανεις μια μερα , δυο αντε πες αντεχεις κ την τριτη μερα, εγω παντως μετα την τριτη θελω τουλαχιστον αλλες 3 να καααααθομαι, να ξεκουρατσω βρε αδερφε!! ο ψυχ. μου ειπε επισης οτι δεν εχω πιασει ακομη το νοημα... πιο νοημα ομως απο εκεινη μερα σπαω το κεφαλι μου μπας κ το πιασω κ τιποτα!! κατι δεν αντεχω να δω καταματα αλλα δεν καταλαβαινω τι!! του ειπα να μου το πει μπασ κ το καταλαβω αλλα δεν μιλαει ο πστης!

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Αν κανω λιστα με οσα εχω παρατησει στην ζωη μου δεν θα πρεπει να γραφω μεχρι αυριο το πρωι.
Το καλο ειναι εχω βρει τι μου φταει και δουλευω πανω σε αυτο...

---

:) σε νιωθω! εχεις την καλοσυνη να μοιραστεις μαζι μας τι ηταν αυτο πυ σου εφταιγε μπασ κ βοηθησεις κ μας... πιος ξερει μπορει να μας ερθει καμια αναλαμπη!!

και εγω κουραζομαι ευκολα ρε γμτ..ε γιατι δε μας το λεει κι αυτος το νοημα?μιλα ρε πες του..

Quote:

---

Originally Posted by kaity

και εγω κουραζομαι ευκολα ρε γμτ..ε γιατι δε μας το λεει κι αυτος το νοημα?μιλα ρε πες του..

---

δεν θα ξαναπαω!
επισκεπτομουν σχεδον ενα χρονο τον ψυχιατρο επειδη ημουν πολυ παθητικο ατομο κ ηθελα να δω τι μου φταιει, τελικα μετα απο τοσα 30ευρα κατεληξε στο συμπερασμα οτι φταιει το οτι ειμαι πολυ παθητικο ατομο! λολ
λεω να παω σε ψυχολογο τωρα..αλλα δυσκολα να βρεις κατι καλο, ολοι να εχουν μονημους πελατες θελουν, δεν προσπαθουν καν να βοηθησουν.

μονες πρεπει να βρουμε τη λυση.μπορουμε να πουμε πχ αυριο θα κανω αυτο.να το κανουμε ομως.και παει λεγοντας.εγω κανω λιστα με πολλα πραγματα και στο τελος δε κανω τιποτααα..η λιστα αυξανει και εγω ξαπλα στον καναπε..

Quote:

---

Originally Posted by kaity

μονες πρεπει να βρουμε τη λυση.μπορουμε να πουμε πχ αυριο θα κανω αυτο.να το κανουμε ομως.και παει λεγοντας.εγω κανω λιστα με πολλα πραγματα και στο τελος δε κανω τιποτααα..η λιστα αυξανει και εγω ξαπλα στον καναπε..

---

χαχαχαχαχα
ρε μη βαζεις πολλα πραγματα στη λιστα σου, βαλε 2! η μαλλον ξεκινα με 1 καλυτερα. εγω μεχρι μια βδομαδα αντεχω να κανω πραγματα μετα οπωσδηποτε ξαπλα... ασε που ζω αναμεσα στο παρελθον κ το μελλον, το σημερα δεν υπαρχει για μενα. δεν ξερω αν σου συμβαινει κ εσενα αλλα εγω αμα βλεπω ζωηρα ατομα κ κυριως κοριτσια με πιανει καταθληψη, δε γινεται λεω ετσι θα περασει εμενα η ζωουλα μου, που σκτα τη βρισκουν τοση ενεργεια! πολλες φορες βαριεμαι κ να γελασω....

και εγω ετσι ειμαι.ενεργεια μηδεν..βαριεμαι και πολλες φορες να μιλαω ασε..

Quote:

---

Originally Posted by ME&I

:) σε νιωθω! εχεις την καλοσυνη να μοιραστεις μαζι μας τι ηταν αυτο πυ σου εφταιγε μπασ κ βοηθησεις κ μας... πιος ξερει μπορει να μας ερθει καμια αναλαμπη!!

---

Βασικα τα εχω γραψει στο φορουμ.
Ενα βασικο ειναι και ο λογος που γραφω εδω και λεγεται ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη.
Ενας αλλος λογος ειναι οτι ενω παντα ηξερα τι ηθελα να κανω στην ζωη μου φοβομουν να παω κοντρα σε αλλους ανθρωπους.Κυριως μελη της οικογενειας μου.
Και μεσα σε αυτα βαλε και την καταθλιψη που με βρηκε και μια αναβλητικοτητα που με χαρακτηριζει γενικα ως ατομο και το αποτελεσμα ειναι ξεκιναω απο το μηδεν στα 25...

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Βασικα τα εχω γραψει στο φορουμ.
Ενα βασικο ειναι και ο λογος που γραφω εδω και λεγεται ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη.
Ενας αλλος λογος ειναι οτι ενω παντα ηξερα τι ηθελα να κανω στην ζωη μου φοβομουν να παω κοντρα σε αλλους ανθρωπους.Κυριως μελη της οικογενειας μου.
Και μεσα σε αυτα βαλε και την καταθλιψη που με βρηκε και μια αναβλητικοτητα που με χαρακτηριζει γενικα ως ατομο και το αποτελεσμα ειναι ξεκιναω απο το μηδεν στα 25...

---

καλη αρχη κοπελια! χαιρομαι κ σε ζηλευω που το εχεις παρει ζεστα το θεμα κ ξεκινησες δουλεια... εγω ειμαι λιγο μεγαλυτερη σου κ ειναι η πρωτη φορα που ξερω τη θελω απο τη ζωη μου αλλα δεν μπορω να το κανω πραξη απο συνεχομενο αγχος κ μαλλον κοινωνικη φοβια..

Me &I μερικες αποφασεις πρεπει να τις παιρνουμε χωρις να τις πολυσκεφτομαστε.Γιατι ετσι και αρχισουμε να το αναλυουμε θα βρισκουμε ενα σωρο εμποδια.
Εγω οταν αποφασισα να φυγω απο Ελλαδα δεν ηξερα τι μου γινεται,δεν ημουν καθολου σιγουρη για την αποφαση μου,αλλα ειπα οκ ας το δοκιμασω και οπου με βγαλει.
Και τελικα μου βγηκε σε καλο.Θα μπορουσε βεβαια να μην μου βγει σε καλο,αλλα τουλαχιστον θα το ειχα δοκιμασει και δεν θα μου αφηνε καταλοιπα και απωθημενα...

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Me &I μερικες αποφασεις πρεπει να τις παιρνουμε χωρις να τις πολυσκεφτομαστε.Γιατι ετσι και αρχισουμε να το αναλυουμε θα βρισκουμε ενα σωρο εμποδια.
Εγω οταν αποφασισα να φυγω απο Ελλαδα δεν ηξερα τι μου γινεται,δεν ημουν καθολου σιγουρη για την αποφαση μου,αλλα ειπα οκ ας το δοκιμασω και οπου με βγαλει.
Και τελικα μου βγηκε σε καλο.Θα μπορουσε βεβαια να μην μου βγει σε καλο,αλλα τουλαχιστον θα το ειχα δοκιμασει και δεν θα μου αφηνε καταλοιπα και απωθημενα...

---

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!! αυτο που ειπες δεν θελει κ πολυ αναλυση.... ειχα σκεφτει το ιδιο πραγμα, να σηκωθω να φύγω να αλλαξω περιβαλλον αλλα χωρις λευτα ππου να πας! βασικα εμενα το ΜΕΓΑΛΟ μου προβλημα ειναι η καθημερινοτητα μου, αναβαλω τα παντα με αποτελεσμα να αυξανω το αγχος μου κ μετα να πεφτω σε καταθληψη κ αυτολυπηση. φαυλος κυκλος... επισης δεν εχω αυτοπεποιθηση, δεν φοβαμαι να ξεκινησω πραγματα, στο μετα το χανω το παιχνιδι... εντομεταξυ ζω ακομα με την οικογενεια μου κ με αντιμετωπιζουν σαν αρρωστο καχεκτικο ενα κλημα που τρεφει συνεχεια αυτη την αδυναμια μου κ τη φοβια μου να βγαλω κατι σε περας... μπραβο σου παντως!!! ο τολμων νικα!!!!! :)

Τίποτα δεν τροποποιείται αυτόματα. Μην ζητάς απο έναν καλα δομημένο και σε βάθος χρόνου παγιωμενο τροπο σκέψης να αλλάξει με μαγικό ραβδι. Η άρνηση ανάληψης της ευθύνης ΣΟΥ, η αναβλιτηκοτητα και η αποφυγή είναι απόρροια φόβου για την ζωή και όχι βαρεμαρα. Μην αυτομαστιγωνεσαι. Δούλεψε με έναν ειδικό που εκτιμάς και μπορεί να ακούσει τα πάντα . Αν πεις τα πάντα θα αλλάξεις και τα πάντα. Καλη τύχη.

Aπο οσα βιβλια διαβασα,κατεληξα στο συμπερασμα οτι τετοιες συμπεριφορες και καταστασεις τις δημιουργουν οι ανθρωποι οταν ειναι λιγο "κακομαθημενοι"
και εισεπραξαν πολυ υπερπροστασια ή απορριψη ή αδιαφορια απο τους γονεις,στη παιδικη ηλικια.Και οτι αυτες οι παραιτησεις ειναι για να προσελκυσουμε την προσοχη των γονιων μας,ως "ανημπορα" γιατι ισως στην οικογενεια μας εμαθαν οτι με την "ανημπορια" μας μπορουμε να "χειριζομαστε" τους αλλους,με το να μας λυπουνται ή να μην μπορουν να τα βαζουν μαζι μας,κανοντας μας ετσι ολα τα χατηρια.Οπως οταν ειμασταν παιδια που επεφταν απο πανω οι γονεις οταν δεν ειμαστα καλα.Αλλα και αυτο να ειναι η αιτια, δε βλεπω οτι αρκει για να ξεπερασω το προβλημα.
Μαλλον ειναι σαν τις φοβιες? Που πρεπει να "πιεστει" κανεις να κανει αυτο που φοβαται,για να μην το φοβαται? Αυτο με την παθητικοτητα δε το πιστευω οτι ισχυει γενικα,γιατι εγω απο την αλλη πλευρα,σε αλλα θεματα ειμαι πολυ δυναμικη(αναγκαστικα να γινω) και ο μονος τομεας που ειμαι "εξαρτημενη" ειναι ο οικονομικος,γιατι οι γονεις μου μονο οικονομικα μπορουν να με βοηθησουν,τιποτα αλλο.Απο συναισθηματικη ή ψυχολογικη στηριξης,οι γονεις μου δεν μπορουν να με βοηθησουν.Οποτε σκεφτηκα οτι ισως να φοβαμαι τη δουλεια γιατι ετσι θα ανεξαρτητοποιηθω και οικονομικα,οποτε δε θα χρειαζομαι τιποτα πια απο τους γονεις μου.Και μαλλον αυτο με ποναει.Αλλα το θεμα ειναι οτι δεν παρατω μονο τις δουλειες,αλλα και αλλες δραστηριοτητες. :( Οποτε αλυτο παλι το θεμα

Κυρια Μελη πολυ ευστοχα οσα λετε και ευχαριστω.Ομως δουλευω με ψυχολογο αρκετο καιρο,και μου λεει οτι λενε ολοι εδω.Οτι πρεπει μονη μου να βρω τη δυναμη.Οτι απλα πρεπει να το κανω.

Τότε κάνε υπομονή αλλά προσπαθώντας πραγματικά. Δεν σου μιλάει κάποιος που δεν πόνεσε. Ταλαιπωρήθηκα πολύ εώς ότου πάρω την απόφαση μέσα μου. Δούλεψα πολύ και έχασα πολλά χρόνια με αναβλητικότητα. Φιλικά πάντα πάρε την απόφαση να πας κόντρα στα κακά και αρνητικά συναισθήματα. Και πες φτάνει.

Quote:

---

Originally Posted by Άννα Μελή

Τότε κάνε υπομονή αλλά προσπαθώντας πραγματικά. Δεν σου μιλάει κάποιος που δεν πόνεσε. Ταλαιπωρήθηκα πολύ εώς ότου πάρω την απόφαση μέσα μου. Δούλεψα πολύ και έχασα πολλά χρόνια με αναβλητικότητα. Φιλικά πάντα πάρε την απόφαση να πας κόντρα στα κακά και αρνητικά συναισθήματα. Και πες φτάνει.

---

Καταλαβαινω..Το εχω προσπαθησει να παω κοντρα,αλλα μολις το κανω αυτο μου βγαινουν ψυχοσωματικα :( Μπρος γκρεμος και πισω ρεμα. Με πιανουν ταχυπαλμιες,γινομαι επιθετικη, κριση πανικου,δυσπνοια,ημικρανιε ς κτλ.Και μολις απομακρυνομαι απο τη πηγη του αγχους ή της φοβιας,περνανε ολα δια μαγειας.

Μου είπες ότι συμβουλεύεσαι ειδικό. Λογικά σου έχει επισημάνει ότι τα ψχσ "χρησιμοποιούνται" απο τον εαυτό σου για την αποφυγή της πηγής του άγχους. Συνεπώς το να ακολουθείς ότι σου επιβάλουν σε κρατά στην ασφαλή και νοσηρή σιγουριά. Αν δεν νιώθεις έτοιμη οκ κάνε πίσω. Αλλα συζήτα με τον ψυχολόγο σου τι προκαλεί τις συγκρούσεις που επιφέρουν τους πανικούς. Τα ζιζάνια εκριζώνονται δεν κλαδεύονται. Όλα αυτά σε λίγο καιρό θα φαντάζουν αστεία. Να το θυμάσαι και να πέρνεις δύναμη . Είμασταν πολλοί στην απένταντι όχθη .

Quote:

---

Originally Posted by Karmen_30

Aπο οσα βιβλια διαβασα,κατεληξα στο συμπερασμα οτι τετοιες συμπεριφορες και καταστασεις τις δημιουργουν οι ανθρωποι οταν ειναι λιγο "κακομαθημενοι"
και εισεπραξαν πολυ υπερπροστασια ή απορριψη ή αδιαφορια απο τους γονεις,στη παιδικη ηλικια.Και οτι αυτες οι παραιτησεις ειναι για να προσελκυσουμε την προσοχη των γονιων μας,ως "ανημπορα" γιατι ισως στην οικογενεια μας εμαθαν οτι με την "ανημπορια" μας μπορουμε να "χειριζομαστε" τους αλλους,με το να μας λυπουνται ή να μην μπορουν να τα βαζουν μαζι μας,κανοντας μας ετσι ολα τα χατηρια.Οπως οταν ειμασταν παιδια που επεφταν απο πανω οι γονεις οταν δεν ειμαστα καλα.Αλλα και αυτο να ειναι η αιτια, δε βλεπω οτι αρκει για να ξεπερασω το προβλημα.

---

ετσι με μεγαλωσαν κ οι δικοι μου.
αυτο μου ειπε κ ο ψυχιατρος μου, οτι φοβαμαι τη ζωη, δεν ειναι βαρεμαρα ειναι φοβος, συντετριμενη αυτοπεποιθηση με αποτελεσμα να μη μπορω να δρασω.
να φανταστειτε δουλευω απο τα 16 μου (τωρα ειμαι ανεργη) κ παντα στη δουλεια πηγαινα με πολυ αγχος, σε καθημερινη βαση..απορρω πως αντεχα, πλεον κουραστηκα, προτιμω να μη δουλευω!

Αννα Μελη ποσο καιρο σου πηρε να τα καταφέρεις?

Quote:

---

Originally Posted by Άννα Μελή

Μου είπες ότι συμβουλεύεσαι ειδικό. Λογικά σου έχει επισημάνει ότι τα ψχσ "χρησιμοποιούνται" απο τον εαυτό σου για την αποφυγή της πηγής του άγχους. Συνεπώς το να ακολουθείς ότι σου επιβάλουν σε κρατά στην ασφαλή και νοσηρή σιγουριά. Αν δεν νιώθεις έτοιμη οκ κάνε πίσω. Αλλα συζήτα με τον ψυχολόγο σου τι προκαλεί τις συγκρούσεις που επιφέρουν τους πανικούς. Τα ζιζάνια εκριζώνονται δεν κλαδεύονται. Όλα αυτά σε λίγο καιρό θα φαντάζουν αστεία. Να το θυμάσαι και να πέρνεις δύναμη . Είμασταν πολλοί στην απένταντι όχθη .

---

Nαι το γνωριζα οτι ηταν μηχανισμοι αποφυγης ολα αυτα που βιωνα.Μου το ειχε πει ο ψυχολογος,αλλα το υπεθεσα κι εγω αφου μολις παραιτιομουν μετα εξαφανιζονταν ολα.
Εχω προσπαθησει να παραμεινω σε δουλεια,παιρνοντας ταυτοχρονα αγχολυτικα-αντικαταθλιπτικα και σε συνδυασμο με ψυχαναλυση.ΟΛΑ ηταν καταστροφικα.Γιατι απο τη μια η ψυχαναλυση ειχε ανοιξει τους ασκους του Αιολου που δεν μπορουσα να διαχειριστω οσα εβγαιναν στην επιφανεια και τα αγχολυτικα απο την αλλη,δεν ηταν αρκετα για να "κοιμισουν" τα ψυχοσωματικα που εβγαιναν οταν αποφασιζα να αντιμετωπισω τις φοβιες μου.Και για αλλη μια φορα ειχα προσθεσει αλλη μια αποτυχια.

Και απο τοτε,αποφευγω την ψυχαναλυση(για τη δικη μου περιπτωση πανταα).Δεν ηταν αυτο που χρειαζομουν εγω.Δεν ηθελα να ασχοληθω με το παρελθον πια,αλλα με το να λυσω βασικα και πρακτικα προβληματα της καθημερινοτητας,οπως ειναι η εργασια κτλ.Και μετα οταν αντιμετωπιζα αυτα,η ψυχαναλυση ισως μου ηταν πιο χρησιμη.Γιατι καλως η κακως η ψυχαναλυση θελει πολυυυ καιροοο και ο καιρος περναει και προβληματα της καθημερινοτητας παρεμεναν.
Ενας πολυ αρνητικος παραγοντας που ειδα οτι υπαρχει και σε αλλο μελος εδω που το ανεφερε,ειναι οτι δεν μπορω ουτε εγω να αλλαξω περιβαλλον,να απο το σπιτι(οπου υπαρχουν ασχημες οικογενειακες συνθηκες) και υπαρχει και η οικονομικη εξαρτηση απο τους γονεις,που ειναι πολυ ασχημο απο μονο του και περιοριζει πολυ τη ζωη καποιου. :(

Ευχομαι ολοψυχα ολοι μας να ξεπερασουμε αυτα αγκαθια που μας στερουν το πραγματικο νοημα της ζωης μας :(

Quote:

---

Originally Posted by ME&I

ετσι με μεγαλωσαν κ οι δικοι μου.
αυτο μου ειπε κ ο ψυχιατρος μου, οτι φοβαμαι τη ζωη, δεν ειναι βαρεμαρα ειναι φοβος, συντετριμενη αυτοπεποιθηση με αποτελεσμα να μη μπορω να δρασω.
να φανταστειτε δουλευω απο τα 16 μου (τωρα ειμαι ανεργη) κ παντα στη δουλεια πηγαινα με πολυ αγχος, σε καθημερινη βαση..απορρω πως αντεχα, πλεον κουραστηκα, προτιμω να μη δουλευω!

Αννα Μελη ποσο καιρο σου πηρε να τα καταφέρεις?

---

Ειναι τοσο δυσκολο να παραδεχτουμε οτι μερικες φορες το πραγματικο προβλημα που μας ταλαιπωρει,ταυτοχρονα μας "θρεφει". Οτι ειναι η δικη μας "φαινομενικη ασφαλεια",η απραξια και η στασιμοτητα,αναβλητικοτητ� �.
Ισως οταν δεν εχουμε αναγκη πια απο αυτου του ειδους την "ασφαλεια",ισως τοτε μονο απαλλαγουμε απο αυτην.Οταν την αντικαταστησουμε με πιο υγιεις συμπεριφορες.
Νομιζω οτι ισως ενας λογος που παραιτουμαστε απο πολλα,ειναι γιατι νιωθουμε ανασφαλεις,εξω απο τα νερα μας.Και αμεσως τα παραταμε για να επιστρεψουμε στην παλια γνωστη μας ασφαλεια. Που μας φθειρει,αλλα αυτην ξερουμε και αυτην προτιμαμε.

Quote:

---

Originally Posted by Karmen_30

Ειναι τοσο δυσκολο να παραδεχτουμε οτι μερικες φορες το πραγματικο προβλημα που μας ταλαιπωρει,ταυτοχρονα μας "θρεφει". Οτι ειναι η δικη μας "φαινομενικη ασφαλεια",η απραξια και η στασιμοτητα,αναβλητικοτητ� �.
Ισως οταν δεν εχουμε αναγκη πια απο αυτου του ειδους την "ασφαλεια",ισως τοτε μονο απαλλαγουμε απο αυτην.Οταν την αντικαταστησουμε με πιο υγιεις συμπεριφορες.
Νομιζω οτι ισως ενας λογος που παραιτουμαστε απο πολλα,ειναι γιατι νιωθουμε ανασφαλεις,εξω απο τα νερα μας.Και αμεσως τα παραταμε για να επιστρεψουμε στην παλια γνωστη μας ασφαλεια. Που μας φθειρει,αλλα αυτην ξερουμε και αυτην προτιμαμε.

---

κ εγω σε αυτο το σημειο ειμαι, τοσο καιρο νομιζα οτι για όλα μου φταινε οι γονεις οι καταστασεις αλλα τελικα ειναι δικη μας επιλογη πλεον. το θεμα ειναι οτι ειναι πολυ δυσκολο μερικα πραγματα να τα κοιταξεις καταματα κ να πεις θα το κανω. ειχα αρχησει να κανω καποαι πραγματα αλλα μολις δυσκολεψε λιγο η κατασταση το εβαλα στα ποδια, αρχισα να λεω δεν ειμαι καλα, πεσανε απο πανω οι δικοι μου κ αρχισνα να με τρεχουν σε γιατρους. το θεμα ειναι οτι μποριες να παιξεις τοσο καλο θεατρο που και εσυ ο ιδιος πιστευεις οτι δεν εισαι καλα μετα καταλκαβα οτι ολο αυτο ειναι παιχνιδι του εαυτου μου κ οτι στην ουσια δεν εχω τιποτα απλα φοβαμαι... τωρα ομως τι γίνεται απο δω κ περα... ο χρονος περναει, η ζωη κ οι υποχρεωσεις τρεχουν... κ καλως η κακως πρεπει κ να τρεχουμε κ να δουλευουμε με τον εαυτο μας παραλληλα. θεωρω απο τη μια ειμαστε τυχεροι γιατι τα ατομα που περασανε τετοιεσ δυσκολιεσ κ βγηκαν νικητες πολυ δυσκολα τους ξαναβαζουν οι καταστασεις κατω.

νομιζω οτι πρεπει να βρουμε τον τροπο μασ, μπορει να θελουμε να τα καταφερουμε αλλα ο καθενας πρεπει να βρει τον δικο του προσωπικο τροπο, κ εκει ειναι η δυσκολια γιατι τα θελουμε ετοιμα, να μας παρει καποιος απο το χερι κ να μας πει..να τι θα κανεις..πρωτα αυτο κ μετα αυτο...

γιατι δν βλεπω το μηνυμα μου!

ΤΟ ΞΑΝΑΣΤΕΛΝΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΜΟΥ..

κ εγω σε αυτο το σημειο ειμαι, τοσο καιρο νομιζα οτι για όλα μου φταινε οι γονεις οι καταστασεις αλλα τελικα ειναι δικη μας επιλογη πλεον. το θεμα ειναι οτι ειναι πολυ δυσκολο μερικα πραγματα να τα κοιταξεις καταματα κ να πεις θα το κανω. ειχα αρχησει να κανω καποαι πραγματα αλλα μολις δυσκολεψε λιγο η κατασταση το εβαλα στα ποδια, αρχισα να λεω δεν ειμαι καλα, πεσανε απο πανω οι δικοι μου κ αρχισνα να με τρεχουν σε γιατρους. το θεμα ειναι οτι μποριες να παιξεις τοσο καλο θεατρο που και εσυ ο ιδιος πιστευεις οτι δεν εισαι καλα μετα καταλκαβα οτι ολο αυτο ειναι παιχνιδι του εαυτου μου κ οτι στην ουσια δεν εχω τιποτα απλα φοβαμαι... τωρα ομως τι γίνεται απο δω κ περα... ο χρονος περναει, η ζωη κ οι υποχρεωσεις τρεχουν... κ καλως η κακως πρεπει κ να τρεχουμε κ να δουλευουμε με τον εαυτο μας παραλληλα. θεωρω απο τη μια ειμαστε τυχεροι γιατι τα ατομα που περασανε τετοιεσ δυσκολιεσ κ βγηκαν νικητες πολυ δυσκολα τους ξαναβαζουν οι καταστασεις κατω.

νομιζω οτι πρεπει να βρουμε τον τροπο μασ, μπορει να θελουμε να τα καταφερουμε αλλα ο καθενας πρεπει να βρει τον δικο του προσωπικο τροπο, κ εκει ειναι η δυσκολια γιατι τα θελουμε ετοιμα, να μας παρει καποιος απο το χερι κ να μας πει..να τι θα κανεις..πρωτα αυτο κ μετα αυτο...

Quote:

---

Originally Posted by ME&I

ΤΟ ΞΑΝΑΣΤΕΛΝΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΜΟΥ..

κ εγω σε αυτο το σημειο ειμαι, τοσο καιρο νομιζα οτι για όλα μου φταινε οι γονεις οι καταστασεις αλλα τελικα ειναι δικη μας επιλογη πλεον. το θεμα ειναι οτι ειναι πολυ δυσκολο μερικα πραγματα να τα κοιταξεις καταματα κ να πεις θα το κανω. ειχα αρχησει να κανω καποαι πραγματα αλλα μολις δυσκολεψε λιγο η κατασταση το εβαλα στα ποδια, αρχισα να λεω δεν ειμαι καλα, πεσανε απο πανω οι δικοι μου κ αρχισνα να με τρεχουν σε γιατρους. το θεμα ειναι οτι μποριες να παιξεις τοσο καλο θεατρο που και εσυ ο ιδιος πιστευεις οτι δεν εισαι καλα μετα καταλκαβα οτι ολο αυτο ειναι παιχνιδι του εαυτου μου κ οτι στην ουσια δεν εχω τιποτα απλα φοβαμαι... τωρα ομως τι γίνεται απο δω κ περα... ο χρονος περναει, η ζωη κ οι υποχρεωσεις τρεχουν... κ καλως η κακως πρεπει κ να τρεχουμε κ να δουλευουμε με τον εαυτο μας παραλληλα. θεωρω απο τη μια ειμαστε τυχεροι γιατι τα ατομα που περασανε τετοιεσ δυσκολιεσ κ βγηκαν νικητες πολυ δυσκολα τους ξαναβαζουν οι καταστασεις κατω.

νομιζω οτι πρεπει να βρουμε τον τροπο μασ, μπορει να θελουμε να τα καταφερουμε αλλα ο καθενας πρεπει να βρει τον δικο του προσωπικο τροπο, κ εκει ειναι η δυσκολια γιατι τα θελουμε ετοιμα, να μας παρει καποιος απο το χερι κ να μας πει..να τι θα κανεις..πρωτα αυτο κ μετα αυτο...

---

Nαι αλλα μαλλον εμεις πρεπει να παρουμε απο το χερακι τον εαυτο μας και να του πουμε πως να κινηθει.Και οχι οι αλλοι..Αλλα πως να το κανεις αυτο οταν δε τα εχει κανεις καλα με τον εαυτο του,και για χρονια τον αγνοουσαμε οπως και τις αναγκες του επισης? :(

Quote:

---

Originally Posted by Karmen_30

Nαι αλλα μαλλον εμεις πρεπει να παρουμε απο το χερακι τον εαυτο μας και να του πουμε πως να κινηθει.Και οχι οι αλλοι..Αλλα πως να το κανεις αυτο οταν δε τα εχει κανεις καλα με τον εαυτο του,και για χρονια τον αγνοουσαμε οπως και τις αναγκες του επισης? :(

---

εγω παντως θα παρω τον εαυτο μου απο το χερακι κ θα τον παω για ενα καφε! θα προσπαθεισω τουλαχιστον να γελασω κ να περασω καλα....
μεγαλο ρολο παιζει κ η παρεα..αν βρεις ατομα δραστηρια κ δημιουργηκα με διαθεση για ζωη πιστευω θα παρασυρθεις κ εσυ..το ερωτημα ειναι ποιος δραστηριος κ δημιουργηκος θα θελει να μας κανει παρεα! :p

kaιty σβησε τα εισερχομενα σου γιατι δεν μπορω να στειλω

οποιος θελει. οποιος δε θελει να παει στο καλο.να σου πω κατι?στη ζωη υπαρχουν και προβληματα.δε λεω ανα εισαι μουντρουχα αλλα πιο ενδιαφερον εχει να εισαι με καποιον που δε χαζογογελαει αλλα προβληματιζεται, παρα με επιφανειακους ανθρωπους.ας ειναι και δραστηριοι τι σημαινει αυτο?στην τσιτα? να σε κουραζουν?οχι ευχαριστω.χαλαρη κουβεντουλα και σε οποιον αρεσεις..οταν εχεις απλα μια ευχαριστη παρεα θα σου βγει η διαθεση

τα εσβησα:p

Quote:

---

Originally Posted by kaity

οποιος θελει. οποιος δε θελει να παει στο καλο.να σου πω κατι?στη ζωη υπαρχουν και προβληματα.δε λεω ανα εισαι μουντρουχα αλλα πιο ενδιαφερον εχει να εισαι με καποιον που δε χαζογογελαει αλλα προβληματιζεται, παρα με επιφανειακους ανθρωπους.ας ειναι και δραστηριοι τι σημαινει αυτο?στην τσιτα? να σε κουραζουν?οχι ευχαριστω.χαλαρη κουβεντουλα και σε οποιον αρεσεις..οταν εχεις απλα μια ευχαριστη παρεα θα σου βγει η διαθεση

---

χαχαχαχαχαχα στην τσιτα? να σε κουραζουν? χαχαχα αααααχ κατι μου θυμιζει αυτο...

τι βρε?εγω δε μπορω παντος καποιους που μιλαν συνεχως και ειναι υπερκινητικα σε σημειο αηδιας.αλλο η ζωντανια και αλλο αυτο.πας να μιλησεις και δε μπορεις..μπααα μακρια..