Σαν κομπαρσος σε θιασο..

Γιατι πρεπει παντα να νιωθω τοσο διαφορετικος απο τους αλλους;Ειναι στιγμες που νιωθω οτι ηρθα εδω απο ενα αλλο πλανητη,απο μια χωρα μακρινη και μοιαζω ξενιτεμενος.Σκηνοθετω στο μυαλο μου μια ιστορια,δεν ειναι εδω η καταγωγη μου, εχω γεννηθει σε μια αλλη εποχη αλλα καποιοι με απηγαγαν και με εφεραν εδω χωρις την δικια μου εγκριση.Ολα εδω με ξαφνιασαν,παρελυσα απο την εξελιξη,τον ευδαιμονισμο,εδω οι ανθρωποι κυνηγουν αλλους ανθρωπους,ειδα και αποειδα,τυφλωθηκα απο την μοναξια ολων.Βαρετη ιστοριουλα;Ε που να την ζεις και μαλιστα να σε υποχρεωνουν να γινεσαι ενα μʼαυτους.Δηλαδη ενω πρωτα σε προσταζουν να ζεις ετσι,στην συνεχεια αφου δεν εχεις αλλη επιλογη,το κανεις τροπο ζωης.Αφου θελουμε να νιωθουμε ξεχωριστοι και σπουδαιοι γιατι ακολουθουμε τοσο πολυ το πληθος;Και αφου θελουμε να ειμαστε αληθινοι γιατι δεν κανουμε αυτο που πραγματικα νιωθουμε και γινομαστε υποχειριοι των αλλων;Δεν μπορω να το καταλαβω,αδυνατω.Τελικα δεν ξερουμε τι θελουμε,φτιαχνουμε ενα κοσμο απλα για να συνυπαρχουμε,ζουμε σε παραισθησεις,βολεβομαστε απλα για να περνουν τα χρονια.Η μεγαλη ειρωνια ειναι οτι,αν καποιος μας υποτιμησει ή μας καταπατησει το αδικο μας γινομαστε δρακοι,ετοιμοι να υπερασπισουμε τον εαυτο μας,μα στην ουσια κοροιδευομαστε,αφου δεν ξερουμε πραγματικα τις αξιες μας,ακολουθουμε την μαζα.
Γιʼαυτο φοβαμαι τοσο πολυ,φοβαμαι που οι ανθρωποι θα πεσουν καποια μερα απο τα συννεφα και καταλαβουν οτι τελικα δεν ζουσαν,ειχαν παραισθησεις.Μενουμε απαθεις,λεμε συνεχως αυριο θα το αλλαξω,μα στην ουσια δεν θα το κανεις ποτε,φοβασαι να κανεις αυτο που θες μηπως και σε απαρνηθουν.Τοσο παραλογο και ανεφικτο ειναι να ονειρευεσαι;Να αιθεροβατεις;Αφου η ζωη ειναι η ιδια απο μονη της ονειρεμενη,η υπαρξη μας ειναι ονειρεμενη,κανεις δεν ξερει απο που ηρθε και δεν θα μαθει ποτε,απο μονοι μας ειμαστε μια περιπτωση.Τι θα κερδισεις αν ζεις μια ζωη στα πρεπει και στα “φυσιολογικα” ;Ποιος ειναι αυτος που εθεσε αυτα τα ορια που πρεπει εσυ να μην τα ξεπερασεις ποτε;Η οικογενεια μας ισως,η κοινωνια,το πως μεγαλωσες.Ολα και ολα να μας κανουν οτι θελουν απλα επειδη ετσι νομιζουμε θα ειμαστε ασφαλεις.Ψαχνουμε ασφαλεια στην ανασφαλεια μας,προσπαθουμε να ξεπερασουμε,πασχιζουμε να γινουμε κατι και στο τελος ξεχασαμε να ζησουμε.Κριμα..

Παραθετω καποιες σκεψεις μου..συγνωμη αν σας κουρασα.
Ευχαριστω!

Τι να πώ...Συμφωνώ με τις σκέψεις σου και επαυξάνω! Σκέψεις που με βασανίζουν κι εμένα...

...:)Περιεργο δεν απαντουσε κανεις και ενιωσα οτι μοναχα εμενα με βασανιζουν!!

Αλτερεγκο μου.... κι εγω μαζι σασ... και να εισαι σιγουρος πως πανω κατω παααρα πολλοι απο εμας εδω στο φορουμ ετσι νιωθουμε....και σημεριζομαστε τις σκεψεις αυτεσ....

\"Γιατι πρεπει παντα να νιωθω τοσο διαφορετικος απο τους αλλους;”

..μια ζωη ενιωθα διαφορετικη απο τους αλλους και με τον καιρο η ευαισθησια μου ,
οχι μονο μου το επιβεβαιωσε αλλα καταφερε και στα ματια των αλλων μα με κανει \"μειονοτητα\"... θυμαμαι πως υπηρχε καιροσ που ηδη στο δημοτικο ακομα το πρωι που με ξηπναγε η μητερα μου για το σχολειο υπηρξαν παααμπολες φωρες που εκλεγα απαρηγορητη δηλωνωντασ πως δεν ηθελα να παω .. οχι γιατι με πειραζαν ιδιαιτερα η τιποτα το ασυνηθιστο..αλλα στη ομαδα της ταξησ δεν ενιωθα καλα....... οσο κι αν συμπαθουσα τα παιδια ...δεν \"μου εκαναν\"... αυτο με συντοφευει μεχρι και τωρα στην πια ενηλικη ζωη μου οπου δεν εχω φιλουσ παρα μονο 1....και τον συντροφο μου.... ηταν η τοσο εντονη επιλεκτικοτητα που με εκανε να απομακρυνομαι επιλεγοντασ να ειμαι μακρια απο ατομα που\"δεν μου ταιριαζαν ,δεν μου εκαναν\"....

δεν εχει να κανει με επιπεδο η ..καποιο κομπλεξ .. παρα μοναχα με την αναγκη μου για ειλικρινεια και ειλικρινεις εκφραση του εαυτου μου....και τα ατομα τησ \"παρεασ\"....στοιχεια που ή δεν συμβαδιζαν με τα πιστευω μου.... και με εκαναν να φευγω η εκαναν τουσ αλους να μη με δεχοντε τοσο ανοιχτοκαρδη ,αφελησ μερικες φορες ,αφθορμιτη και υπεραναλυτικη ,οπως ειμαι καποιες φορες....

θυμαμαι ποσο υπεφερα απο αυτη την εσωτερικη μοναξια την ελειψη επικοινωνιασ ,που με περικυκλωνε.... θυμαμαι να κλαιω και να ρωταω την μαμα γιατι να μην ειμαι πιο επιφανιακη σχετικα με την ζωη οπως οι αλλοι ... ωστε να μπορω να μοιασω περισσοτερο με τουσ αλλουσ ωστε να μου κανουν και πιο πολυ....
θυμαμαι την μητερα μου να μου λεει πως στην ζωη συχνα αναγκαζομαστε να κανουμε πολυ επωδεινες επιλογεσ.... ειδικα οταν ειναι να κανουν με την προσωπικη μασ αναπτυξη... πως μη βρισκοντασ ατομα να ταιριαξουμε ισωσ περασουμε πολυ χρονο μονοι.....μεχρι να βρεθει καποιοσ ..... αλλα εχοντασ ετσι καταφερει να νιωθουμε μεχρι τοτε τουλαχιστον ο εαυτοσ μασ.....
...
ειναι επιλογη....η ενσωματωση και η συνηθεια του να ειναι κανεισ μελοσ μιασ \"παρεασ \"που δεν τον ικανοποιει μονο και μονο για να μην θεωρηθει ακοινωνικοποιητος....
αλλα νομιζω πως ετσι χανεισ αυτο το κατι..του εαυτου σου.....με το να συμβιβαζεσαι πολυ......

δεν λεω...εστω και λιγοσ συμβιβασμοσ χρειαζεται... ημαστε κοινωνικα οντα δεν μπορουμε να ζησουμε αποξενωμενοι...



«
Ειναι στιγμες που νιωθω οτι ηρθα εδω απο ενα αλλο πλανητη,απο μια χωρα μακρινη και μοιαζω ξενιτεμενος.Σκηνοθετω στο μυαλο μου μια ιστορια,δεν ειναι εδω η καταγωγη μου, εχω γεννηθει σε μια αλλη εποχη αλλα καποιοι με απηγαγαν και με εφεραν εδω χωρις την δικια μου εγκριση.Ολα εδω με ξαφνιασαν,παρελυσα απο την εξελιξη,τον ευδαιμονισμο,εδω οι ανθρωποι κυνηγουν αλλους ανθρωπους,ειδα και αποειδα,τυφλωθηκα απο την μοναξια ολων.Βαρετη ιστοριουλα;Ε που να την ζεις και μαλιστα να σε υποχρεωνουν να γινεσαι ενα μʼαυτους.\"»

... να σκηνοθετω τετοια σεναρια στο μυαλο μου το εκανα ανελειπως σε καθημερινη βαση κατα τα εφηβικα μου χρονια.... την αισθηση πως δεν ανηκω σε αυτον τον κοσμο και πως ηταν λαθος να βρεθω σε αυτη την εποχη δεν την εχω αποβαλει και ουτε νομιζω πως θα την αποβαλω ποτε......... ομως κατι που η ζωη πασχιζει να μας μαθει οσο ξεροκεφαλοι ,επιμονοι οι επαναστατες με η διχως αιτια και αν ημαστε ειναι.. ειναι το γεγονος πως πολλα πραγματα θα συνεχισουν να συμβαινουν ειτε κανουμε ειτε δεν κανουμε κατι. και πως η ζωη εκει εξω θα συνεχισει να κυλαει οσο κι αν δεν μασ κανει...... .. διοτει ειναι ισχυροτερη απο εμας.....

και πως η μονη λυση ειναι να βαλουμε για λιγο στην ακρη τον προβληματισμο που μασ δινει αυτη η αισθηση του \"ξενου\"και τησ \"αποξενωσησ\"απο την πραγματικοτητα και καθημερινοτητα στην οποια ετυχε να ημαστε \"τοποθετημενοι\" και αναγκασμενοι να επιβιωσουμε γιατι δεν μασ δοθηκε αλλη επιλογη.... και .. να κανουμε κατι για εμασ σε αυτες της περιπτωσεις.... τι κανω εγω??.....

...εφοσον πρεπει να εργαζομαστε γιατι αλιωσ δεν θα εχουμε να φαμε..... βρηκα ενα επαγγελμα το οποιο μου δινει την δινατοτητα να το εξασκησω (αν και με λιγα κερδη)...και μακρια απο αυτη την σκληραδα της πολης..... που τοσο με ποναει με πιεζει και στην τελικη δεν τη δεχομαι..( ακομη δεν εχω φυγει εκτοσ αθηνων αλλα παντα υπαρχει η δυνατοτητα )και μονο και μονο αυτη η σκεψη της δινατοτητασ ειναι μια ανακουφιση ..η δινατοτητα επιλογης…................ οσο για την υπολιπη ζωη?....προσπαθω να δινω τον χρονο που εγω οριζω ωσ ικανοποιητικο για μενα σε πραγματα τα οποια αποτελουν δικεσ μου μικρεσ ευτυχιεσ...... οσο παραλογο και αν μειαζει στουσ γυρω το αντικειμενο απασχολισησ μου οσο και ο χρονοσ που αφιερωνω σε αυτον. Πχ……
....κρινω πως θελω επι 2 μερεσ να αφιερωθω σε ενα βιβλιο τοτε ναι ...δεν θα κανω δουλειεσ στο σπιτι αλλα θα τσιμπαω κατι ωραιο.. πινοντασ κατι ωραιο και απολαμβανοντασ ..οοσεσ ωρεσ θελω και εχω σε ενα βιβλιο τισ επιλογισ μου....ακομη κι αν ειναι να μαζευω 2 μερες μετα…..
..
.....κρινω πωσ χρειαζομαι αερα?....θελω να περπατισω?..μπορει να περπατησω ακουγοντασ μουσικη απο την παραλιακη μεχρι την δαφνη πχ.....κι ασ ειναι χωμα αργοτερα......... ηξερα απο τοτε πως θα μεινω επαρχεια καποια στιγμη... και θα το κανω... κι ασ ειναι να εχω μονο τα απαραιτητα...... για επιβιοση αλλα θα εχω κερδισει καποιο κομματι τησ προσωπικησ μου ηρεμειασ και ευτυχιασ..... κι ασ ειναι τρελο..... τετοιου ειδουσ δωρακια χρονου... ειναι απαραιτητα για εμασ που δεν δεχομαστε την πραγματικοτητα οπωσ ειναι.....ωστε να μπορουμε να επιβιωσουμε πιο ευχαριστα σε αυτην.......

\"Δηλαδη ενω πρωτα σε προσταζουν να ζεις ετσι,στην συνεχεια αφου δεν εχεις αλλη επιλογη,το κανεις τροπο ζωης.κ αι αφου θελουμε να ειμαστε αληθινοι γιατι δεν κανουμε αυτο που πραγματικα νιωθουμε και γινομαστε υποχειριοι των αλλων;Δεν μπορω να το καταλαβω,αδυνατω\"...

....οχι ....εισαι σε καποιο βαθμο στο χερι μασ το να φερομαστε ειλικρινα οπως νιωθουμε αλλα φυσικα εχει και αυτο τισ συνεπειες του παντα...... οπως και οοοολεσ οι πραξεισ των ανθρωπων....

\"..η και οχι... η δεν το κανεις ..παραμενεις ο εαυτοσ σου κοντρα σε ολο αυτο που εχει δεχτει η πλειοψηφεια σαν σωστο και...και παλευεις να επιβιωσεις μεσα στην μοναξια σου...αλλα και την αισθηση ελευθαιριας που σου δινει το να εισαι ο εαυτοσ σου.... δεν ειναι αναγκη να βολευτουμε... να ημαστε ενα με την μαζα..... οι καλητεχνεσ παντα πληρωναν την διαφορετικοτητα τουσ και την αναγκη τουσ να εκφραστουν με τον τροπο τουσ... με μοναξια.. αλλα κερδιασαν τον τιτλο των πιο εκκεντρικων και ενδιαφεροντων ανθρωπων........

..προσωπικα πιστευω πωσ παντα μπορουμε να κανουμε κατι... και ξερεισ κατι καλε μου?>>και μονο που υπαρχουμε εμεισ εδω σαν μια κοινοτητα ατομων λιγο πιο διαφορετικα σκεπτομενων απο το πληθοσ..... με μεγαλητερη ευαισθησια ..ελαστικοτητα και κατανοηση.... μεγαλητερη αναγκη να αγαπαμε... αυτο σημαινει πως ειδη κανουμε κατι εναντια σε ολη αυτη την πραγματικοτητα που δεν μασ κανει.. και μονο που το συζιταμε... και μονο που ηπαρχουν αρκετοι ανθρωποοι ποι στηριζουν (στηριζουμε) αυτεσ τισ αποψεισ....

...και μονο που για πρωτη φωρα στην ζωη μου βρηκα ατομα να μου \"κανουν\" σαν παρεα και ειναι ατομα απο εδω εστω κι αν γνωριζομαστε διαδικτιακα......
για μενα σημαινει ενα βημα για ενα καλητερο πιο δικο μασ προσωπικο και ευτυχισμενο αυριο.........


αυτα.... σασ τρελανα το ξερω με συγχωρειτε... αλλα επρεπε να αναπτυξω την σκεψη μου για να ειμαι οσο πιο σαφησ γινεται.....

περιμενω απαντηση
με αγαπη Αντουλα.

\"Φοβάμαι μη φύγουν όλοι και μείνουν μόνοι τους\"

χαχαχαχ γεια σου ρε Βασίλη

Αγαπητη φιλη Adzik,καταρχας ευχαριστω για την απαντηση σου και δεν με κουρασε καθολου.Ισα ισα εχει καιρο καποιος να μου μιλησει τοσο πολυ,να μου σταθει στις σκεψεις μου,να τις ακουσει και να μου δωσει απαντησεις που οχι ισως να μην λυνουν την μοναξια μου αλλα σιγουρα την συμμεριζονται.Οταν πετυχα αυτο εδω τον χωρο ενιωσα μεσα μου μια απεραντη γαληνη,γιατι καταλαβα πως δεν ειμαι μονος.Μα φυσικα δεν ειμαι αφου υπαρχουν εκατομυριοι ανθρωποι σ\'αυτον εδω τον πλανητη,σιγουρα καποιος θα ενιωθε σαν εμενα.Ξερω πως ολες αυτες οι σκεψεις εχουν εισβαλει στα μυαλα των ανθρωπων,εξαλλου δεν ειναι τυχαιο που 1 στους 3 πασχουν απο καταθλιψη,λογω καιρων..η οποια και αν ειναι η αιτια.
Δεν ειμαι απο εδω,η καταγωγη μου ειναι απο την Κυπρο,εδω απλα σπουδαζω.Οσο παιρναει ο καιρος νιωθω καλυτερα που ξερω πως δεν με υποχρεωνει κανεις να μεινω εδω για το υπολοιπο της ζωης μου.Απο εκει οπου ερχομαι(δεν ξερω κατα ποσο γνωριζεις την χωρα αυτη) τα πραγματα ακομη ειναι εντελως διαφορετικα.Ειμαστε λιγοι,δεν υπαρχει σχεδον ποτε κυκλοφοριακη συμφορηση(κι αν εχει ειναι μηδαμινη),οπως και να εχει ειναι οι ρυθμοι εντελως διαφορετικοι.Εκει δεν εχω νιωσει τοσο μοναξια,εκει γνωριζεις τα παντα σε ακτινα 100 μετρων.
Εχω επισκεπτει αρκετες φορες την ελλαδα παλιοτερα,Αθηνα ιδιαιτερα.Για διακοπες ολα φαντα ζουν υπεροχα και πως να μην ειναι;Εδω οτι θες μπορεις να βρεις...εξαλλου στις διακοπες δεν εισαι αναγκασμενος να μπεις στο πνευμα μιας μεγαλουπολης για να αντικρισεις το θηριωδες προσωπο της.Τα πραγματα ομως δεν ειναι ακριβως ετσι,αφου τον περισσοτερο μου καιρο τον ζω εδω.Ειδα πως ολα ειναι εντελως διαφορετικα,πισω απο την μασκα της πανοραμικης πολης της αρχαιοτητας κρυβεται μια μοναξια που τα πλοκαμια της ξερουν καλα να σε κρατουν κο λλημενο απανω της.
Οι καιροι εχουν αλλαξει και αυτο το ζω καθημερινα εδω.Εκτος του οτι εχω να αντιμετωπισω την μεγαλοπουλη και τα αρνητικα της,δεν εχω γνωρισει ουτε ανθρωπους που να με κανουν να μην το σκεφτομαι.Εχουν χαθει τα χρωματα της ζωης μου,εχω χαθει σαν οντοτητα αφου δεν μπορω να εκφραστω η να δειξω τι ειμαι,αφου κανεις πια δεν ενδιαφερεται.
Ισως αν ημουν πωλητης καταστηματος να με εβλεπαν περισσοτερο οι ανθρωποι και αυτο ειναι μια πραγματικοτητα......Επιφανια κοι ανθρωποι,λουσατοι,μοδατοι,� �πληστοι κλπ.Ολοι να κοιταζουν τα εγω τους..αλλα δεν μπορεις να μην τους δικαιολογησεις....απο καπου επρεπε να πιαστουν για να επιβιωσουν αφου αυτο μας προσταζει ο καιρος,οι συνηθειες η αχρωμια...
Εχω κουραστει,εχω χασει τα ορια μου....δεν αντεχεται ουτε ο συμβιβασμος πια...Σε φθειρει...
Οσο για μενα προσπαθω,προσπαθω οσο μπορω αλλα καποια πραγματα δυστηχως ειναι πιο δυνατα απο εσενα η εσυ πιο αδυναμος να τα αντιμετωπισεις.Ουτε μια βολτα πια μπορει να με χαλαρωσει...δεν υπαρχει κανεις διαθεσιμος πια να μπει στον κοσμο μου αφου μοιαζει τοσο βαρετος,λειπουν οι λεξεις κλειδια.Μερα με την μερα απελπιζομαι περισσοτερο και μη εχοντας αλλη επιλογη(αν και υπαρχει,απλα θελει δυναμη) βυθιζομαι περισσοτερο μεσα στην θλιψη και την μελαγχολια..Ποιος μπορει να σε σωσει;Ο εαυτος σου;Πως;
Πως καταφερες να βρεις ενα επαγγελμα που να σε αρμοζει;Εγω ουτε αυτο δεν μπορω να το σκεφτω,γιατι πια ισως και να μην σε γεμιζει κατι.Τι λες γιαυτο;Οπως και να εχει.....
Ευχαριστω!

καλε μου αλτερεγκο ....

\",εκει γνωριζεις τα παντα σε ακτινα 100 μετρων.\"

...ολη μου την ζωη την εχω ζησει σε αυτην εδω την μεγαλουπολη..... αληθεια το να γνωριζεισ τα παντα σε ακτινα 100 μετρων σε κανει να νιωθεισ λιγοτερη μοναξια?.......αχ μακαρι να ειναι ετσι..... παρε με εκει... χεχε...

....
\"δεν εχω γνωρισει ουτε ανθρωπους που να με κανουν να μην το σκεφτομαι\"

.... σε νιωθω απολυτα..... ειναι τοσο σκληρο το να νιωθει κανεις ετσι..... τοσο φοβερο το να νιωθει κανεις πως δεν εχει συναντησει κανεναν που να τον κανει να μην σκεφτεται πωσ ειναι τοσο μονοσ.. και μονο ο ιδιος υπαρχει για τον εαυτο του.... πως κανεισ αλλοσ δεν ειναι πραγματικα κοντα του....... ....βλεπω πωσ με την ιδια οδυνη το αντιμετοπιζεισ και το νιωθεις..αντιλαμβανεσαι με εμενα... αν και με πικρενει που υπαρχει και καποιοσ αλλοσ που εχει νιωσει ετσι.... σε νιωθω πολυ πιο κοντα μου πια.....

\"δεν αντεχεται ουτε ο συμβιβασμος πια...Σε φθειρει...¨

ναι σε φθειρει... γι αυτο και καπου εκει ειναι η στιγμη που αναγκαστικα γινεσαι πιο εγωιστης... και για λιγο ζεις για σενα... οσο πιο καλα μοπορεισ μη προκαλωντασ κακο βεβαια σε αλουσ.. και τουσ γυρω γενικα....... απλα προστατευεισ τον εαυτο σου ... μεχρι να δυναμωσεις ξανα μεχρι να μαζεψεισ το κουραγιο που χρειαζεται για να αντιμετοπισεις την καθημερινοτητα και παλι.....

...δινεις χρονο στον εαυτο σου... κανεισ τα πραγματα οσο γινεται στον δικο σου προσωπικο ρυθμο .. μεχρι να μπορεσεισ να συμβαδισεισ παλι με τον ρυθμο αυτουνου που ειναι κοινα αποδεκτο σαν..... ζωη....

\"οσο για μενα προσπαθω,προσπαθω οσο μπορω αλλα καποια πραγματα δυστηχως ειναι πιο δυνατα απο εσενα η εσυ πιο αδυναμος να τα αντιμετωπισεις.\"

..ματια μου... νομιζω πως δεν εχω καταληξει... νομιζω πως παντα θα υπαρχουν πιο δυνατα πραγματα απο εμασ.... ναι μπορουμε να κανουμε πολλα... αλλα παραμενουμε ανθρωποι....ευαλωτοι.. με αχιλλειε φτερνες..... με ευαισθητα ευθραυστα στηχεια.... τι πιο ανθρωπινο... ετσι νομιζω.... μολισ εθεσα αυτο το ερωτημα στον φιλο μου που ειναι εδω διπλα και βλεπει τιβι.... ειπε....\" ναι.. εκεινα ειναι ισωσ πιο δυνατα αλλα εμεις ημαστε συχνα πιο εξυπνοι απο αυτα...\"....

\"δεν υπαρχει κανεις διαθεσιμος πια να μπει στον κοσμο μου αφου μοιαζει τοσο βαρετος,λειπουν οι λεξεις κλειδια\"...
....αχ αυτες οι λεξεισ κλειδια.... με κανεις να θελω να γραψω στοιχουσ....
....οι λεξεισ κλειδια που παντα ψαχνουμε.. και οταν τα εχουμε .. δεν ανοιγουν τισ σωστες πορτεσ.....
...οταν ημαστε ατυχοι...

...εμεις ημαστε τα κλειδια....

...βερετοσ ο κοσμοσ σου??????????οοοοχι οχι δεν το νομιζω δεν το πιστευω... ισωσ απλα ησυχοσ... ενασ κοσμοσ που για να αποκαλυψει την αληθινη του φυση χρειαζεται πρωτα να ισορροπισει .. και γι αυτο αναζητα την αρμονια .. την ησυχεια......... καποια προβλεπομενη σειρα των πραγματων.. και ποιοσ δεν εχει βρεθει εκει....... να εχει κανει βηματακια πισω για να ανασυγκροτηθει.... ειναι πολυ φυσικο.... ιδιαιτερα οταν ημαστε κουρασμενοι....
....

εγω... εγω θα μπω στην ζωη σου ..κι εγω θελω να την δω..... ισωσ δεν ειμαι \"πολλα\"..αλλα ειμαι \"κατι\".... ...η ζωη μου ειναι κατι παραπανω απο διαθεσιμη για να δεχτει καλουσ ανθρωπουσ.....

\"Ουτε μια βολτα πια μπορει να με χαλαρωσει...\"

...ισωσ απλα πασ σε λαθοσ μερη... αναπνεεις λαθοσ..... δεν ξερεισ να χαλαρωσεισ... και ναι το εμαθα και αυτο.. πωσ το να αναπνεεισ σωστα.. μαθαινεται.... καλε μου...

\"Ποιος μπορει να σε σωσει;Ο εαυτος σου;Πως\"
.... αρχικα ψαχνοντας.. διαβαζοντασ πολυ...η λογοτεχνια.... η ψυχολογια.. τα ιατρικα βιβλια... αλλα και η φιλοσοφια βοηθανε πολυ... το να εχεισ ανοιχτα ματια αυτια και καρδια παντα θα σε πηγαινουν ενα βηματακι μπροστα.....

\"Πως καταφερες να βρεις ενα επαγγελμα που να σε αρμοζει;\"...
αρρωστησα... και καταλαβα πωσ μονο σε ενα ηρεμο περιβαλλον μπορω να εχω την υποτυποδη ισσοροπια που εχω αναγκη για μια οσο γινεται πιο \"φυσιολογικη\".. ευτυχισμενη ζωη.....

\"Εγω ουτε αυτο δεν μπορω να το σκεφτω,γιατι πια ισως και να μην σε γεμιζει κατι.\"

..μη λεσ ουτε.. απλα δεν μπορεισ να σκευτεισ αυτο...... δεν πειραζει... οι ανθρωποι κατα την διαρκεια τησ ζωησ του αλλαζουν καριερεσ.. και κανουν 180 μοιρων στροφεσ.... οχι μια αλλα αρκετεσ... παντα θα υπαρχει χρονοσ αυριο.. να αλαξεισ πολλα..... αρκει να κανεισ μικρα μικρα βηματακια .... το πιστευω αυτο.. μου δινει μια αισθηση ασφαλιασ αυτη η σκεψη διοτει εμπεριεχει επιλογεσ... αλλα και ελευθερια επιλογησ....

.....θα σου στειλω u2u..... :):):):)

σε φιλω για καληνυχτα ξενε .. μα και τοσο γνωστε μου
\"

Αγαπητη μου...
Αληθεια πως βρισκεις καταρχας την δυναμη να κοιταξεις περισσοτερο τον εαυτο σου;Πως μπορεις να κλεισεις τα ματια σε αυτη την μιζερια που σε κατατρεχει και εσενα αλλα και ολους. Μοιαζει ανεφικτο..Μα το παλευεις,εξαλλου τι μπορεις να κανεις αλλιως;Αν και αποδεικνυεται μερα με την μερα οτι το να παλευεις ειναι ευλογια,κι ας μην βλεπεις αποτελεσμα.Εχω πρηξει τον εγκεφαλο μου με τις τοσες σκεψεις.Ειναι φορες που νιωθω πως θα γινει μεγαλη εκρηξη και ο μονος υπευθυνος ειμαι εγω και γιαυτο με ζοριζει τοσο πολυ.Τα λογια και οι λεξεις ειναι χρυσες και δινουν λυτρωση,αλλα αρκουν μονο αυτες;Οταν καθεσαι απρακτος πως να σε βρει η λυτρωση;Το αγιο φως πια δεν ειναι διαθεσιμο...
Ναι αναπνεω λαθος,παω σε λαθος μερη,μα ειναι αβασταχτη η μοναξια να κανω κατι διαφο ρετικο.Ξερω οτι υπαιτιος για ολα ειμαι εγω,εγω τα επιτρεπω ολα,ισως γιαυτο και βουλιαζω πιο ευκολα.Δεν υπαρχει πια καθημερινοτητα για μενα η ρουτινα,δεν υπαρχουν συγκεκριμενες ωρες για κατι,τα εχω καταντησει ολα ενα.Μια μονοτονη γραμμη που τα συνδεει ολα.Δεν μπορω να βρω ασφαλεια σε τιποτα σχεδον.Νιωθω συνεχως να με τριγυρνα μια σκια που θελει να με εξοντωσει και φοβαμαι..οσο περνα ο καιροσ φοβαμαι και ουρλιαζω.
Κανεις δεν ακουει;Δεν ακουει κανεις που σπαραζω μεσα μου;Τι να πεις...

Quote:

---

Originally posted by Alterego
Αγαπητη μου...
Αληθεια πως βρισκεις καταρχας την δυναμη να κοιταξεις περισσοτερο τον εαυτο σου;

καποτε μου ειπανε πωσ αν δεν φροντισω τον εαυτο μου.. δεν θα το κανει κανεισ για μενα.......και σιγουρα οχι με τον τροπο που θα το κανω εγω,....,


Πως μπορεις να κλεισεις τα ματια σε αυτη την μιζερια που σε κατατρεχει και εσενα αλλα και ολους.

[καλε γιατι να με κατατρεχει μιζερια?????..εχω τα λουλουδακια μου που τα φροντιζω κι εκεινα μεγαλωνουν τοσο ομορφα... γραφω... ζωγραφιζω.. διαβαζω... ασχολουμαι με οραια πραγματα... την φιλοσοφια... την ιατρικη.. απολαμβανω καθε μπουκια μου.. την μυρωδια και την αισθηση τησ θαλασσασ... κοιταω τουσ ανθρωπουσ............υπαρχουν τοοοσα πραγματα να κανει κανεισ.. αρκει να εχει κουραγιο.... ,....

Μοιαζει ανεφικτο..Μα το παλευεις,εξαλλου τι μπορεις να κανεις αλλιως;Αν και αποδεικνυεται μερα με την μερα οτι το να παλευεις ειναι ευλογια,κι ας μην βλεπεις αποτελεσμα.

[βλεπεισ.. απλα καπιεσ φορεσ αργουν.....να φανουν... καλε μου.. ,....

Εχω πρηξει τον εγκεφαλο μου με τις τοσες σκεψεις.


[σε αυτο το σημειο ξερεισ τι λεω??κανε ενα κιτ κατ.. κανε ενα διαλειμμα.. απολαυσε με ολεσ σου τισ αισθησεισ ενα αγαπημενο σου γλυκο... διαβασε ενα βιβλιο... ακου κλασσικη,....


Ειναι φορες που νιωθω πως θα γινει μεγαλη εκρηξη και ο μονος υπευθυνος ειμαι εγω και γιαυτο με ζοριζει τοσο πολυ.Τα λογια και οι λεξεις ειναι χρυσες και δινουν λυτρωση,αλλα αρκουν μονο αυτες;Οταν καθεσαι απρακτος πως να σε βρει η λυτρωση;Το αγιο φως πια δεν ειναι διαθεσιμο...
Ναι αναπνεω λαθος,παω σε λαθος μερη,μα ειναι αβασταχτη η μοναξια να κανω κατι διαφο ρετικο.Ξερω οτι υπαιτιος για ολα ειμαι εγω,εγω τα επιτρεπω ολα,ισως γιαυτο και βουλιαζω πιο ευκολα.Δεν υπαρχει πια καθημερινοτητα για μενα η ρουτινα,δεν υπαρχουν συγκεκριμενες ωρες για κατι,τα εχω καταντησει ολα ενα.Μια μονοτονη γραμμη που τα συνδεει ολα.Δεν μπορω να βρω ασφαλεια σε τιποτα σχεδον.

[..μηπωσ δεν εχεισ βρει τι θα μπορουσε να σε κανει πιο ευτιχισμενο?>>> εγω ετσι αρχησα.. καθησα και σκεφτικα.. οραματιστικα τι θα με εκανε να νιωσω πιο καλα .. καλητερα.... καντο... και μολισ τα βρεισ.. θα μπορεσεισ να τα εκπληρωσεισ.. να τα κανεισ πραγματικοτητα.. να εισαι πιο καλα...

Νιωθω συνεχως να με τριγυρνα μια σκια που θελει να με εξοντωσει και φοβαμαι..οσο περνα ο καιροσ φοβαμαι και ουρλιαζω.
Κανεις δεν ακουει;Δεν ακουει κανεις που σπαραζω μεσα μου;Τι να πεις...

[..αγαπη χρειαζεσαι.. αγαπη...],....

---

..μια ζωη ενιωθα διαφορετικη απο τους αλλους και με τον καιρο η ευαισθησια μου ,
οχι μονο μου το επιβεβαιωσε αλλα καταφερε και στα ματια των αλλων μα με κανει \"μειονοτητα\"... θυμαμαι πως υπηρχε καιροσ που ηδη στο δημοτικο ακομα το πρωι που με ξηπναγε η μητερα μου για το σχολειο υπηρξαν παααμπολες φωρες που εκλεγα απαρηγορητη δηλωνωντασ πως δεν ηθελα να παω .. οχι γιατι με πειραζαν ιδιαιτερα η τιποτα το ασυνηθιστο..αλλα στη ομαδα της ταξησ δεν ενιωθα καλα....... οσο κι αν συμπαθουσα τα παιδια ...δεν \"μου εκαναν\"... αυτο με συντοφευει μεχρι και τωρα στην πια ενηλικη ζωη μου οπου δεν εχω φιλουσ παρα μονο 1....και τον συντροφο μου.... ηταν η τοσο εντονη επιλεκτικοτητα που με εκανε να απομακρυνομαι επιλεγοντασ να ειμαι μακρια απο ατομα που\"δεν μου ταιριαζαν ,δεν μου εκαναν\"....

δεν εχει να κανει με επιπεδο η ..καποιο κομπλεξ .. παρα μοναχα με την αναγκη μου για ειλικρινεια και ειλικρινεις εκφραση του εαυτου μου....και τα ατομα τησ \"παρεασ\"....στοιχεια που ή δεν συμβαδιζαν με τα πιστευω μου.... και με εκαναν να φευγω η εκαναν τουσ αλους να μη με δεχοντε τοσο ανοιχτοκαρδη ,αφελησ μερικες φορες ,αφθορμιτη και υπεραναλυτικη ,οπως ειμαι καποιες φορες....

θυμαμαι ποσο υπεφερα απο αυτη την εσωτερικη μοναξια την ελειψη επικοινωνιασ ,που με περικυκλωνε.... θυμαμαι να κλαιω και να ρωταω την μαμα γιατι να μην ειμαι πιο επιφανιακη σχετικα με την ζωη οπως οι αλλοι ... ωστε να μπορω να μοιασω περισσοτερο με τουσ αλλουσ ωστε να μου κανουν και πιο πολυ....
θυμαμαι την μητερα μου να μου λεει πως στην ζωη συχνα αναγκαζομαστε να κανουμε πολυ επωδεινες επιλογεσ.... ειδικα οταν ειναι να κανουν με την προσωπικη μασ αναπτυξη... πως μη βρισκοντασ ατομα να ταιριαξουμε ισωσ περασουμε πολυ χρονο μονοι.....μεχρι να βρεθει καποιοσ ..... αλλα εχοντασ ετσι καταφερει να νιωθουμε μεχρι τοτε τουλαχιστον ο εαυτοσ μασ.....
...
ειναι επιλογη....η ενσωματωση και η συνηθεια του να ειναι κανεισ μελοσ μιασ \"παρεασ \"που δεν τον ικανοποιει μονο και μονο για να μην θεωρηθει ακοινωνικοποιητος....
αλλα νομιζω πως ετσι χανεισ αυτο το κατι..του εαυτου σου.....με το να συμβιβαζεσαι πολυ......

δεν λεω...εστω και λιγοσ συμβιβασμοσ χρειαζεται... ημαστε κοινωνικα οντα δεν μπορουμε να ζησουμε αποξενωμενοι..
posted by Adzik
Θα μπορούσε αυτή να ήταν η Κάσι....


Alterego, αυτή η εικόνα είναι ο εαυτός σου;
εγώ παιδιά έχω κατηγορηθεί για εγωίστρια,στριμμένη,αντικο ινωνική και πολλά άλλα!Αυτή είμαι και τελικά αντιλαμβάνομαι πως εγώ το επέλεξα!Δεν επέλεξα να είμαι διαφορετική,αλλά πρέπει να το θεωρώ τιμή μου και καμάρι μου πλέον!Είναι στο χέρι μου να επιβάλλω την διαφορετικότητά μου.Όταν είσαι έξυπνος είναι δύσκολο να σε καταλάβουν.Όταν έχεις προσωπικότητα είναι δύσκολο να συμβιβαστείς.Αλλά ζούμε σ\'έναν κόσμο όπου ο έξυπνος θεωρείται χαζός κι ο καλός μαλάκας!Ένας καθηγητής μου,μου είχε πει σχολιάζοντας ένα στιχάκι που είχα γράψει στην τσάντα μου\"we are insane,nothing will change\".Κάποτε ήταν ένας που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο.Αλλά κάθισε και σκέφτηκε πως ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για να τον αλλάξει.Αποφάσισε λοιπόν να αλλάξει την ήπειρο στην οποία ζούσε αλλά και αυτή έμοιαζε μεγάλη.Είπε λοιπόν Ας αλλάξω την χώρα μου.Θα είμαι ευτυχισμένος αλλά σάστισε όταν αντιλήφθηκε πόσο μεγάλη έμοιαζε η χώρα για να την αλλάξει.Το ίδιο μεγάλη μοιάζει και η πόλη μου,οπότε ας αλλάξω την γειτονιά μου.Κοίταξε γύρω του και είδε πολλά σπίτια.Και είπε πώς θα τα αλλάξω όλα αυτά;\"Ας αλλάξω τον εαυτό μου\", χαμογέλασε ικανοποιημένος!


------We are insane,nothing will change---------
------Real eyes,realize,real lies------

...Μερικες φορες με πιανει κατι και σκεφτομαι οτι ακομα και εμεις που εκφραζουμε τα προβλημα τα μας,τις σκεψεις μας,εμεις που μπανουμε τοσο βαθεια στην ζωη ισως και να το κανουμε επει δη δεν εχουμε κατι αλλο.....εννοω οτι ισως και να μην υπαρχει καποιο προβλημα και το δημιου ργουμε απο ανασφαλεια.Ισως να θελουμε να τραβαμε απο μονοι μας την θλιψη,τον πονο,την μοναξια..δεν ξερω....
Απο την μια λες θα περασει,ειναι μια φαση που απλα κρατησε περισσοτερο..Αλλωτε λες ειναι ανυποφορο.Ειναι μερες που ειμαι πολυ αισιοδοξος και αυτο με κανει να αισθανομαι οτι δεν εχασα ολη μου την δυναμη.Οσο παει ο καιρος ολο και λιγοστευουν αυτες οι μερες αλλα δεν τα βαζω κατω.Αν τα βαλω ξερω οτι το παιχνιδι τελειωσε..και δεν θελω να τελειωσει.Εχω αγαπη, υπαρχει στην ζωη μου αγαπη,βγαινει και απο μεσα μου,αλλα και την παιρνω απο αλλου,ειμαι ομως τοσο μιζερος που δεν την εκτιμω.Μονο σαν χαθει και αυτη θα την εκτιμησω μα θα ναι αργα......

Στερεψαν τα λογια μου.....

Έλα παιδί μου Alterego,κατά πρώτον ποιά είναι η διάγνωση;Κατάθλιψη,τι;Σε παρακαλώ ε,όχι και τόσο μίζερος.Λοιπόν το είπαμε το θέμα έχει τον βιομοριακό του παράγοντα,όπου τα επίπεδα σεροτονίνης για κάποιο λόγο δεν παράγονται στο επίπεδο που χρειάζεται ο οργανισμός.Απ\'όσο κατάλαβα λόγω ευαισθησίας και με τις κατάλληλες συγκυρίες ο νευροδιαβιβαστικός μηχανισμός χαλάει και σου προκαλείται αυτή η δυσφορία.Ρε πούστη,τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να αρχίσω σπουδές στην ψυχολογία.Αν μου το επιτρέψει η υπερευαισθησία μου,δηλαδή.Θα ήθελα να βρω λύσεις και απαντήσεις που σίγουρα χρειάζομαι και για εμένα!!Τι να σου πω,από τότε που έμαθα για την ασθένειά μου,προσπάθησα να αποφεύγω πηγές που να μου θυμίζουν το πρόβλημα και να συναναστρέφομαι όσο το δυνατόν περισσότερο με πιο υγιή άτομα.Το να ανακυκλώνεις δεν πολυβοηθάει γιατί σε βουλιάζει και σε ρουφά στο πρόβλημα.Τώρα στο site για να είμαι πρέπει να περνάω τις μαύρες μου!!!Έφυγα από τον παλιό μου ψυχίατρο και παρ\'ότι βρήκα νέα και καλή ακόμα δεν μπορώ να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα.(Για την ακρίβεια και εδώ κλαίνε με παράτησε.Επί τρισίμιση χρόνια πήγαινα κι επειδή του αργούσα λέει στα ραντεβού και δεν εκτιμούσα την δουλειά του δεν μου έστειλε μήνυμα για νέο ραντεβού.Μου το έκλεισε 2 βδομάδες μετά αφού τον είχα συχτιρίσει!!!Με έκαψε!!)Άλλη θεωρία είχε ο ένας άλλη ο άλλος.Και με συγχίζει!!!Τέλος πάντων θα βγάλω άκρη.Τώρα που το σκέφτομαι τι κάνεις όταν σου λείπει ο παλιός σου ψυχίατρος,έχεις βρει καινούριο καλό και λυπάσαι να τον εγκαταλείψεις γιατί σου στάθηκε την στιγμή που ο αρχιμαλάκας πρώην σου σε έφτυσε κατάμουτρα;Τι κάνεις ε;Είμαι σε δίλλημμα!!!Ξέροντας κιόλας ότι αλλάζω τους πάντες σε στιγμή ντε τε περιμένω μια πιο ψύχραιμη απάντηση.Δεν θα μπορούσα να έχω και τους δύο;Αρχικά μπήκα για να ζητήσω συμβουλές και στη συνέχεια μάλλον δίνω!!!Το θέμα είναι να βρεις alterego αφού τα έχεις όλα τι είναι αυτό που δεν σε γεμίζει!!!Που δεν το υπολογίζεις καλά!

Quote:

---

Originally posted by Alterego
...Μερικες φορες με πιανει κατι και σκεφτομαι οτι ακομα και εμεις που εκφραζουμε τα προβλημα τα μας,τις σκεψεις μας,εμεις που μπανουμε τοσο βαθεια στην ζωη ισως και να το κανουμε επει δη δεν εχουμε κατι αλλο.....εννοω οτι ισως και να μην υπαρχει καποιο προβλημα και το δημιου ργουμε απο ανασφαλεια.Ισως να θελουμε να τραβαμε απο μονοι μας την θλιψη,τον πονο,την μοναξια..δεν ξερω....΄

((((μονο καλε αν ημαστε μαζοχιστεσ....αλλα δεν νομιζω :p)
(...γιατι δεν εχουμε ενα σωρο ασχολειεσ και προβληματισμουσ?????...δεν εχεισ αλλεσ ασχολειεσ?....δραστηριοτητε� �?....να σε απασχολησουν..χομπι.. οικογενεια... διμιουργικη απασχοληση?..σχολεσ... δουλειεσ.... ???

...ειμαι σιγουρη πωσ οοολοι εχουμε.. αρα ανερω αυτο που λεσ καλε μου...αλτερεγκο...)))



Απο την μια λες θα περασει,ειναι μια φαση που απλα κρατησε περισσοτερο..Αλλωτε λες ειναι ανυποφορο.Ειναι μερες που ειμαι πολυ αισιοδοξος και αυτο με κανει να αισθανομαι οτι δεν εχασα ολη μου την δυναμη.Οσο παει ο καιρος ολο και λιγοστευουν αυτες οι μερες αλλα δεν τα βαζω κατω.Αν τα βαλω ξερω οτι το παιχνιδι τελειωσε..και δεν θελω να τελειωσει.Εχω αγαπη, υπαρχει στην ζωη μου αγαπη,βγαινει και απο μεσα μου,αλλα και την παιρνω απο αλλου,ειμαι ομως τοσο μιζερος που δεν την εκτιμω.Μονο σαν χαθει και αυτη θα την εκτιμησω μα θα ναι αργα......

Στερεψαν τα λογια μου.....


(((χμμμ.. με προβληματιζεις...ματια μου μηπωσ ενα αντικαταθλiπτικο θα ηταν καλη σκεψη?...οταν πια εχουμε αναιρεσει οολουσ τουσ ψυχολογικουσ λογουσ και δεν βγαζουμε ακρη καταληγουμε στουσ παθολογικουσ.. τις ορμονες δηλ. ......κι εγω ετσι... τοτε αναλαμβανουν τα φαρμακακια για να φτιαξουν την χημικη ισσοροπια του οργανισμου.... :):):):):)

---

Quote:

---

Originally posted by kassi_21
Έλα παιδί μου Alterego,κατά πρώτον ποιά είναι η διάγνωση;Κατάθλιψη,τι;Σε παρακαλώ ε,όχι και τόσο μίζερος.Λοιπόν το είπαμε το θέμα





λολ...αχ βρε κασσι με κανεισ και γελαω γιατι γουσταρω που εισαι ετσι με πυγμη και δεν γουσταρεισ νια νια καταστασεισ..αλλα ντομπρεσ και σταρατεσ..εμ τι.. κι εγω μαζι σου..λολ....

,προσπάθησα να αποφεύγω πηγές που να μου θυμίζουν το πρόβλημα και να συναναστρέφομαι όσο το δυνατόν περισσότερο με πιο υγιή άτομα.


ναι ειναι ενασ πολυ καλοσ τροποσ αυτοθεραπειασ.....:):)
..οταν γνωριζουμε τι μασ ενοχλει πχ σε τι εχουμε αλλεργια απλα το αποφευγουμε δεν το τρωμε ετσι δεν ειναι?? :):):)

.Επί τρισίμιση χρόνια πήγαινα κι επειδή του αργούσα λέει στα ραντεβού και δεν !!!!!!!!!!!!!!!!εκτιμούσα!!!!!!!!! (((((καλε ειχε ανασφαλειεσ ο γιατροσ...:P:P:P:P !!!!!!!!!!!!! ))))))

!!Το θέμα είναι να βρεις alterego αφού τα έχεις όλα τι είναι αυτό που δεν σε γεμίζει!!!Που δεν το υπολογίζεις καλά! εδω συμφωνω απολυτα!!!

---

Adzik κι εσένα σε βλέπω πολύ συνειδητοποιημένη!!Ναι,ρε,ε ,όχι.Ποτέ δεν ήμουν νια νια!!Κι η πυγμή χρειάζεται για να ξεφεύγεις λίγο.Η γκρίνια είναι αναγκαία αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει,λένε!Άυξάνω την δόση και είμαι στις μαύρες μου αλλά θα περάσει.Η μόνη ελπίδα που μου έχει μείνει είναι να βρω τον ξανθό,πρασινομάτη Άγγλο.Λολ!!!Έψαξα μαλάκα για να δεις κάψα αν υπάρχει λέσχη Βρετανών να πάω να γραφτώ!!Κι οι αθεόφοβοι δεν έχουν τίποτα.Κόλλημα κι εγώ με τους Άγγλους!!Δεν ήταν να γουστάρω κανά Πακιστανό που έχουμε και ποικιλία εδώ;;;;;

...Αγαπητη μου φιλη Adzik..Οταν εννοεις αντικαταθλιπτικα,εννοεις χαπια και τετοια;Δεν ξερω γιατι με φοβιζει η δεν εγκρινω κατι τετοιο.Ισως εχω μεινει αρκετα πισω που εμαθα πως τα χαπια τα παιρνεις για καποιες ασθενειες.Η καταθλιψη ειναι μια ασθενεια που πρεπει να χορηγηθεις χαπια;
Δεν ξερω..παντα μου ηξερα πως για ολα οσα αφορουν το εσωτερικο του μυαλου σου,για ολα υπαρχει λυση.Για οτι σου συμβει για οτι μπορει να βρεθει στον δρομο σου.Για ολα υπαρχει θεραπεια...η καταλληλη.Ομως το γελιο,η ζωντανια,η αγαπη,ο ερωτας,το καθαρο μυαλο και αλλα τοσα ειναι τετοια φαρμακα...για μενα τουλαχιστο.Απλα εσυ δεν τα παιρνεις,αρνησε με καποιον τροπο,ισως να μην βρισκεις την δυναμη που χρειαζεσαι...
Ομως επειδη μεσα απο τα λογια μου καταλαμβαινετε πανω κατω τι ανθρωπος ειμαι....δεν ειμαι ακριβως τοσο μιζερος οσο μπορει να τονιζω...ισως να ειναι τωρα μια μεγαλη φαση στην ζωη μου που κρατιεμαι πισω,ομως μεσα μου βαθεια ξερω πως δεν ειμαι ακριβως ετσι.Δινω απλοχερα το χαμογελο μου,εχω αποψη σχεδον για ολα,ακομα και σε αυτα που μπορει να μην γνωριζω(το θεωρω κουσουρι μου αυτο)...Υπηρξα λατρης αρκετων πραγματων που δεν κανω τωρα,ομως ειναι αυτο μου νιωθω μεσα μου και με κρατα πισω,σχεοδν σε ολα.Αρκετοι ανθρω ποι ζητουν εμμεσα την βοηθεια μου......αγαπω την ζωη,την εχω ερωτευτει,ειμαι ερωτευμενος καθε μερα με οτι περνα και φευγει αλλα με εντυπωσιαζει..Μου αρεσει να διαβαζω,να ακουω μουσικη συνεχως,μου αρεσουν οι βολτες,οι συζητησεις..........τι να πω....δεν ξερω αλλα τελευταια στερεψαν τα λογια μου,ισως γιατι αρχισα να λεω συνεχως τα ιδια και τα ιδια.......
Ας αφησουμε ομως την κλαψα κι ας μιλησουμε για κατι αλλο......ισως γινουμε καλυτερα αποψε..............!!!

Μελετάται όπως συνεχίζω να τονίζω ο ρόλος των νευροδιαβιβαστών!Η σεροτονίνη,μία ουσία η οποία έχει άμεση σχέση με την ψυχική ευφορία παράγεται σε μικρότερη ποσότητα στα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη.Βασικά η απορία μου είναι ότι τα αντικαταθλιπτικά ονομάζονται αλλιώς και εκλεκτικοί ανστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης.Δηλ.εμποδίζουν την επαναπρόσληψη της σεροτονίνης.Οπότε τι σκατά με τα μειωμένα επίπεδά της;Αυτό δεν καταλαβαίνω.Επειδή βέβαια η ουσία είναι χημική και όχι φυσική έχει τις παρενέργειές της.Φυσικά για να γίνεις και εσύ πιο χαρούμενος πρέπει να αντιληφθείς τι σε στενοχωρεί,τι σε εμποδίζει.Δεν αρκεί μόνο η συμβολή των φαρμάκων.Στην δική μου περίπτωση είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.Με την δόση που παίρνω παρ\'ότι μικρή νυστάζω.Αν δεν την πάρω θα πέσω στην κατάθλιψη,όχι πως τώρα δεν είμαι αλλά θα χειροτερέψω.Αλλά δεν είναι αρκετή για να με απαλλάξει εντελώς από την κατάθλιψη και τα ιδεοψυχαναγκαστικά.Τρέχα γύρευε!!!

Α,και να προσθέσω ότι αυτά περί παρενεργειών σπάνια θα τα ακούσεις από ψυχίατρο ή ψυχολόγο.Σιγά μην σου πουν για παρενέργειες.Αυτά μάλλον τα συζητάνε μεταξύ τους οι ειδήμονες,μη χέσω!Να χτυπιέμαι στον ψυχίατρο ότι νυστάζω κι αυτός να μην με πιστεύει!Το αναφρανίλ των 25mg δεν δημιουργεί υπνηλία.Μα νυστάζω,μα το λένε οι οδηγίες.Μόνο για τις μεγάλες δόσεις ισχύει.Εγώ βέβαια στο χαρτί δεν είδα κάποια διαφοροποίηση για μεγάλες ή μικρές δόσεις.Έλεγε συνήθεις παρενέργειες το και το και το...Τα συζητούσα με έναν που σπούδαζε ψυχολογία χωρίς να ξέρει ότι έχω κάποιο πρόβλημα και άρχισε να μου τα ξερνάει.Μέχρι και ότι σε κάνουν πιο παραβατικό.Λέω γι\'αυτό δεν πλήρωνα το εισιτήριο του τρένου ή του λεωφορείου ποτέ;Χαχα!Κάτι μου έλεγε και για την REM αλλά δεν θυμάμαι ούτε τι είναι ούτε τι μου είπε.Πάντως τα αντικαταθλιπτικά άχουν άμεση επίδραση σε αυτήν.Τώρα απ\'την άλλη θέλω να πιστεύω στους ψυχίατρους ότι λένε μια αλήθεια και να πιστέψω ότι απλά είναι ιδιοσυγκρασιακό θέμα και γι\'αυτό νυστάζω.Γιατί μου έλεγε ότι εδώ άλλοι παίρνουν τρελές δόσεις πάνω από 100mg και είναι μια χαρά και στη δουλειά τους και σ\'όλα!Εγώ βγήκα η εξαίρεση πάλι πούστη μου;

ΚΑΣΣΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ. Η ΚΥΡΙΟΤΕΡΗ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΝΑΥΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΥΠΝΗΛΙΑ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΧΑΜΗΛΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΑ MG ΩΣΤΕ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ . ΤΑ MG ΔΕΝ ΕΙΑΝΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΕ ΟΛΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ 25 MG ΑΠΟ ΤΟ ANAFRANIL ΠΧ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΒΑΡΙΑ ΑΠΟ 150 MG TOY DUMYROX ΠΧ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΕΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΝ ΣΕΡΟΤΟΝΙΝΗ ΟΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ. ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥΣ. Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΒΕΝΖΙΔΙΑΖΕΠΙΝΕΣ ΧΑΝΑΧ ΛΕΞΟΤΑΝΙΛ ΚΛΠ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ, ΣΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΣΥΝΤΑΓΗ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΝΔΟΙΑΣΜΟΥΣ ΣΟΥ

Αντώνη μού επιβεβαίωσες λίγο τις σκέψεις μου,γιατί δεν ήθελα να πιστεύω ότι από φυσικού μου νυστάζω τόσο πολύ!!!!Δεν ήξερα για την αντιστοιχία Αναφρανίλ Dumyrox.Δεν έχω πια ενδοιασμούς γιατί έχω δει τα σκούρα και οι όποιοι ενδοιασμοί έφυγαν!......

Quote:

---

Originally posted by Alterego

Για ολα υπαρχει θεραπεια...η καταλληλη.Ομως το γελιο,η ζωντανια,η αγαπη,ο ερωτας,το καθαρο μυαλο και αλλα τοσα ειναι τετοια φαρμακα...για μενα τουλαχιστο.Απλα εσυ δεν τα παιρνεις,αρνησε με καποιον τροπο,ισως να μην βρισκεις την δυναμη που χρειαζεσαι...

---

..σου εχω μια απαντηση καλε μου.... ισα ισα που αυτον τον καιρο και απο τοτε που αρχισα θεραπεια η ζωη μου οχι μονο εφτιαξε και ισσοροπησε αλλα... γνωρισα καποιον αυτοσ ο καποιοσ ειναι συντροφοσ μου... ειναι ο αγαπημενοσ μου ,βασικα συζουμε και ημαστε πολυ ευτυχισμενοι μαζι... μου γνωρισε τουσ φιλουσ του οι οποιοι με κανανε δικη τουσ φιλη... γελαμε μαζι... η σχολη μου παει καλα δοξα το θεο τελειωνω τωρα.....σχεδια καλα και σταθερα εχω για το μελλον.. παραμενω αρκετα δημιουργικη..... αρα τα θεραπευτικα θετικα ερεθυσματα τα εχω, τα λαμβανω..... απο ψυχολογικησ αποψησ ναι αυτα ολα ειναι η θεραπεια μου...

αλλα το παθολογικο κομματι των ορμονων ...δεν ελεγχεται..... οσο καλα και αν μπορω να ειμαι..... χωρισ τα φαρμακα ειμαι υπερευαισθητη... με αδυναμια να νιωσω ολη αυτη την ευτυχια που μου δινεται... με αισθηση εντονησ μοναξιασ... κενου.... κουρασησ..... κ.ο.κ και για ολα αυτα μεχρι ενα σημειο φταιει η χαμηλη μου σεροτονινη...... ...και γι αυτο και τα χαπακια με βοηθανε μεχρι (μακαρι)... ο φυσιολογικοσ ρυθμοσ αυξησησ τησ σεροτονινησ μου να ξαναφτιαξει.

φιαλακια πολλα...

Quote:

---

Originally posted by kassi_21


Βασικά η απορία μου είναι ότι τα αντικαταθλιπτικά ονομάζονται αλλιώς και εκλεκτικοί ανστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης.Δηλ.εμποδίζουν την επαναπρόσληψη της σεροτονίνης.Οπότε τι σκατά με τα μειωμένα επίπεδά της;Αυτό δεν καταλαβαίνω.Επειδή βέβαια η ουσία είναι χημική και όχι φυσική έχει τις παρενέργειές της.Φυσικά για να γίνεις και εσύ πιο χαρούμενος πρέπει να αντιληφθείς τι σε στενοχωρεί,τι σε εμποδίζει.Δεν αρκεί μόνο η συμβολή των φαρμάκων.

---

λοιπον καλη μου κασσι θα σου εξηγισω αμεσωσ....

η σεροτονινη ειναι μια ουσια στον εγκεφαλο οπωσ ξερεισ η οποια ελεγχει την διαθεση και λεγετε και αλλιωσ \"η ορμονη της ευτυχιασ\"...... μεσα στον εγκεφαλο οπωσ ολα .... κανει τον κυκλο τησ.... ο εγκεφαλοσ την διμιουργει με διαφορεσ ουσιεσ που εχει... εκεινη κανει τον κυκλο τησ.... υπαρχει ....................και καποια στιγμη ..διαλυεται και γινεται ,διασπαται και παλι σε διαφορεσ ουσιεσ... και αποροφαται παλι απο τον οργανισμο....

..το προβλημα μασ ειναι πωσ εμεισ οι καταθλιπτικοι επειδη εχουμε πειραγμενο για διαφορουσ λογουσ τον αυτοματο μηχανισμο ο οποιοσ δημιουργει την απαρετητη ποσοτητα τησ σεροτονινησ στον εγκεφαλο μασ....... εχουμε μικροτερη ποσοτητα τησ ... να κανει τον κυκλο τησ ... με αποτελεσμα να εχουμε ολα τα καταθλιπτικα συμπτωματα.

τωρα... ο στοχοσ ειναι η αυξηση του επιπεδου δηλ. τησ ποσοτητασ τησ σεροτονινησ... που κανει τον κυκλο τησ και υπαρχει...

ενασ τροποσ γι αυτο ειναι να βρεθει κατι το οποιο να εμποδισει την τοσο γρηγορη αποροφιση τησ σεροτονινησ.. ωστε να παραμενει για περισσοτερο καιρο χωρισ να εχει ολοκληρωσει τον κυκλο τησ και να αυξηθει ετσι η ποσσοτητα τησ μια και ο οργανισμοσ θα εχει προλαβει να διμιουργισει και αλλη μεχρι να διαλυθει .....

αυτη την δουλεια ακριβωσ κανουν οι SSRI ...οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης ....αναστελουν δηλαδη την επαναπροσληψη το να αποροφηθει δηλαδη η σεροτονινη... τοσο γρηγορα...

οσο για το \"εκλεκτικοι\"..λεγονται ετσι γιατι επιλεγουν μονο την σεροτονινη αφου υπαρχουν και αλλεσ ουσιεσ και αλλα φαρμακα που το κανουν σε αλλεσ ουσιεσ...

αυτα.. οσο πιο απλα μπορω να τα εξηγισω ελπιζω να βοηθησα...

παρε το βιβλιο \"καταθλιψη\" mayo clinic \"...δεν θυμαμαι εκδοση δυστυχοσ εχει γυρω στα 15 eyro ...εχει εικονεσ οι οποιεσ δειχνουν ακριβωσ αυτον τον κυκλο..πολυ ενδιαφερον... :p

φιλακια ....

\"\"Το αναφρανίλ των 25mg δεν δημιουργεί υπνηλία.Μα νυστάζω\"\"

εγω παιρνω 25 και 25 mg dumirox και νυσταζω κι εγω...:P

...Μπλεχτηκαν μεσα ουσιες και καπου τα εχω χασει γιατι δεν πολυκατεχω απο αυτα..Να σας πω και την αληθεια,δεν ηξερα ως τωρα οτι η καταθλιψη συνοδευεται απο τετοιες ιατρικες εννοιες.
Εγω παντοτε ηξερα πως συγκεκριμενα η καταθλιψη αφορα αποκλειστικα στον τροπο ζωης,στο παρελθον κλπ.Αληθεια πως καταλαμβαινεις αν εχεις ελλειψη της σεροτονινης;...με εξετασεις;
Τι να πω....

....Σημερα ο καιρος ειναι οπως ακριβως και οι σκεψεις μου και τα αισθηματα μου.Ξυπνησα καπως αλλιωτικα σημερα,ξυπνησα με μια μικρη μελαγχολια,ενα μικρο αισθημα φυγης.Οσο για τον προορισμο αγνωστο.Κανει κρυο εξω,βρεχει και επιτελους μια χειμωνιατικη ημερα.Στηνεται εξω ενα σκηνικο που εχω πεθυμησει αρκετα,κι ας μου προκαλει μελαγχολια.Μου αρεσει η μελαγχολια μερικες φορες...ειναι τοσο οικια πια σε μενα που την εχω αγαπησει.Ρωταω συνεχως τον εαυτο μου σημερα τι θελει να κανουμε σημερα.Δεν βρισκω κατι,αν και θα θελα να κανω οτιδηποτα,απλα να μην βρισκομαι μεσα στο σπιτι.Οταν βρεχει,θελω να βγω εξω,να νιωσω την βροχη στο πετσι μου,να με καθαρισει,να με χαιδεψει..Παντα τετοιες ωρες θελω να γραφω,να γραφω οτιδηποτε,φτανει να ικανοποιω αυτη την αναγκη μου.Γιατι να μην γινεται να συνυπαρχουμε ολοι μας οπως θελουμε;Να ζω και να υπαρχω οπως επιθυμω..Γιατι δεν βλεπουμε τον εαυτο μας και ασχολουμαστε τοσο πολυ για τους αλλους;Γιατι να υπαρχει τοσος φθονος,τοση αδικια;...οι αλλαγες του καιρου..
οι αλλαγες στις αναγκες μας..Καποτε μας αρκουσε ενα πιατο φαι,τωρα θελουμε τρια.Καποτε μας αρκουσε ενα παντελονι,τωρα θελουμε κι αλλα...κι αλλα....Σαν ζωα παλευουμε..να φαμε ο ενας τον αλλον...
Κουραστηκα να ειμαι σπιτι.......πρεπει να βγω...καλη σας ημερα!

Quote:

---

Originally posted by Alterego
Αληθεια πως καταλαμβαινεις αν εχεις ελλειψη της σεροτονινης;...με εξετασεις;
Τι να πω....

---

..μακαρι να ηταν ετσι καλε μου.... δυστυχοσ ο μονοσ νομιζω τροπως να το καταλαβεις ειναι να εκδιλωσεισ καταθλιψη... να εισαι δυστιχισμενοσ και αδιος.. και ολα τα σιναφη... και οταν παρεισ φαρμακευτικη αγωγη και αντιδρασεισ θετικα.... τοτε θα συμαινει πως ηταν και χημικο το θεμα....

...βεβαια καλο ειναι να γινονται και εξετασεισ ορμονικεσ.. διαφορεσ μια και οι ενδοκρινολογικεσ ασταθειεσ προκαλουν ασταθεια διαθεσησ....

Quote:

---

Originally posted by Alterego
....Σημερα ο καιρος


..ειναι ο αγαπημενοσ μου καιροσ..... μεσα στα συννεφα κι εγω...

Ξυπνησα καπως αλλιωτικα σημερα,ξυπνησα με μια μικρη μελαγχολια,ενα μικρο αισθημα φυγης.

...αυτο το μικρο αισυθημα φυγης σχεδον μια μοονιμη κατασταση μου.......παντα θα θελω να φευγω .. να εχω ησυχεια φυρω μου.... υσυχεια και φυση....

τετοιεσ μερεσ εχω την εντυπωση πωσ η φυση ειναι πιο κοντα μασ....

Οσο για τον προορισμο αγνωστο.

..αυτο ειναι τρο μαχτικο η οχι???

Κανει κρυο εξω,βρεχει και επιτελους μια χειμωνιατικη ημερα.Στηνεται εξω ενα σκηνικο που εχω πεθυμησει αρκετα,κι ας μου προκαλει μελαγχολια.Μου αρεσει η μελαγχολια μερικες φορες...ειναι τοσο οικια πια σε μενα που την εχω αγαπησει.

...το καλητερο μου....

Ρωταω συνεχως τον εαυτο μου σημερα τι θελει να κανουμε σημερα.Δεν βρισκω κατι,αν και θα θελα να κανω οτιδηποτα,απλα να μην βρισκομαι μεσα στο σπιτι.Οταν βρεχει,θελω να βγω εξω,να νιωσω την βροχη στο πετσι μου,να με καθαρισει,να με χαιδεψει..Παντα τετοιες ωρες θελω να γραφω,να γραφω οτιδηποτε,φτανει να ικανοποιω αυτη την αναγκη μου.Γιατι να μην γινεται να συνυπαρχουμε ολοι μας οπως θελουμε;Να ζω και να υπαρχω οπως επιθυμω..Γιατι δεν βλεπουμε τον εαυτο μας και ασχολουμαστε τοσο πολυ για τους αλλους;Γιατι να υπαρχει τοσος φθονος,τοση αδικια;...οι αλλαγες του καιρου..
οι αλλαγες στις αναγκες μας..Καποτε μας αρκουσε ενα πιατο φαι,τωρα θελουμε τρια.Καποτε μας αρκουσε ενα παντελονι,τωρα θελουμε κι αλλα...κι αλλα....Σαν ζωα παλευουμε..να φαμε ο ενας τον αλλον...

ημαστε επιθυμηντικες μηχανεσ.. γι αυτο .. το ειπε και ο Σωκρατησ..... αχ καλε μου η φιλοσοφια θα σου δωσει πολλεσ απαντησεισ........ εμπιστευσου με....

...οσο για το γραψιμο.. γραψε.... γραψε,,,,οσο μπορεισ....

...εγω ειχα εξεταστικη και σημερα...... τα 7 παρακαλω ξυπνητηρια (χεχε) που εχουμε... τα κλεισαμε και με πηρε ο υπνοσ αργησα στο πρωτο μαθημα και δεν με αφησανε να γραψω ...:( τουταχιστον εγραψα καλα στο δευτερο...


Κουραστηκα να ειμαι σπιτι.......πρεπει να βγω...καλη σας ημερα!

....βρεϊ ...κατσε να τελειωσει η εξετσατικη και θα παμε βολτα μαζι...:P

..στισ παραλειεσ θα σε παω να αναπνευσεισ οξυγονο ... να περπατησεισ διπλα σε θαλασσεσ....

φιλια.....

---

alterego με πολυ ενδιαφέρον διάβασα τα όσα έγραψες και προσωπικά δε θα σε συμβούλευα καθόλου να προσανατολιστεις στις ουσιες όπως το ανεφερες, τουλάχιστον όχι πριν να επισκευτεις κάποιον ειδικό που να διαγνώσει τι έχεις και στην περιπτωση που είναι κατάθλιψη, ανάλογα με την ένταση αλλα και με το προσωπικό σου υπόβαθρο, να σε οδηγησει σε ψυχοθεραπεία και ενδεχομένως εφόσον σου είναι απαράιτητο σε φαρμακευτική αγωγή...Εχω περάσει κι εγώ έντονη κατάθλιψη, έψαχνα να βρω που πήγε το φως της μερας και δεν μου είναι πια ορατό, που πήγε ο ευατός μου που απλα ένιωθα την απουσία του, που πήγαν τα συσαισθήματά μου, βιωνα μόνο το σκληρό κομμάτι του ευατού μου(για να επιβιώσω, όπως καταλαβα αργότερα), ο αυθορμητισμός μου...ήθελα να αποτιναξω τη μαυριλα απο πάνω μου, αυτο το φρικτό βάρος, χειροτερο κι απο το θάνατο, που άλλαζε το χρώμα των εννοιων, των πραγμάτων...ευτυχώς όταν άρχισα ψυχοθεραπέια σιγα σιγα η ισορροπία μου επανήλθε χωρις να προσφύγω μαλιστα σε θεραπευτική αγωγη.
Μην χανεις το επικεντρο σου, εχεις ομορφους προβληματισμους..

όσο για τη μοναξια που περιγράφεις... να ξέρεις πως την εχω βιωσει κι εγω πολλες φορες και πως σιγουρα δεν είμαστε μόνοι μέσα στην κατάσταση αυτη...σου παραθετω, όπως και σε όλους σας μερικές σκεψεις μου...
υπάρχουν φορες που αναρωτιεμαι γιατί δεν μπορώνα χορεψω κι εγώ στον ρυθμό της ανθρωπότητας? Γιατι ναι, την ανθρωποτητα την νιωθω να στέκεται στην άλλη όχθη του ποταμού κι εγω απέναντι να την κοιτάω..Υπάρχει ένα ακαθόριστο \"κάτι\" που ξυπνά την αίσθηση του \"μη ανηκειν\", απ όλες τις αισθήσεις μου είναι η πιο οικεία. Μια αποξένωση. Και λέω τότε, τι καλά θα ήταν να είχα το ταλέντο της πιο αναλαφρης όψης των πραγμάτων, έτσι για να ταιριάξω λίγο και με τους γύρω μου που δε μπορουν να συμμεριστούν το διαρκές βουτηγμά μου σε ατέρμονες αναζητησεις, το βάθος που συχνα αναζητώ, τη μελαγχολία που βρίσκω επώδυνη μα και λυτρωτική συνάμα.. γιατι τη βρισκω τόσο αληθινά δεμένη με την ύπαρξη.
πρόσφατα γνώρισα έναν άνθρωπο ξεχωριστό. Στο παρελθον έχω έρθει κοντά με ανθρώπους, ποτε δεν ήμουν της \"παρέας\" πιο πολύ επιζητουσα τη φιλια, λίγους και καλούς. ¨εχω νιωσει να αγγίζουν δυο ψυχες η μια την άλλη. Μα τώρα ήταν κάτι διαφορετικό. Μια σπάνια μορφή κατανόησης και επικοινωνίας..Οι πυρήνες μας ενιωσα έιχανε μέσα τους απο λίγη έστω απο την ίδια ουσία...Αυτή η επαφή με ταρακουνησε για τα καλά και με ξύπνησε. Γιατι ο ευατός μου τόσα χρόνια δεν είχε πουθενα να βγάλει τα κομμάτια του κι ετσι τα ξεχασε κι αυτος ο ίδιος. Μπορεσα να δω τα πράγματα πολύ πιο καθαρά.
Και τρόμαξα με αυτα που έιδα. Τόσο καιρό είχα υπνωτιστεί απο έναν ρυθμό που δεν ήταν ο δικός μου. Είχα συμβιβαστει χωρις καν να το καταλάβω....Οι αληθινες μου αξίες έδωσαν τη θέση τους στα κέρινα ομοιόματά τους! Οι αληθινές μου αναγκες μου έμεναν κρυφές και πολλές άλλες πλαστες φύτρωναν στη θέση τους. Ειχα χάσει το δρόμο μου που τόσο αυθόρμητα πορευτηκα στο πρώτο, παρθενικό εκεινο \"νιώσιμο\" του ευατού μου των παιδικών χρόνων κι εμοιαζα με προβατο που ακολουθούσε το κοπάδι άβουλα...
Επέλεξα έναν συντροφο που αντι να μου θυμιζει αυτο που ειμαι( Στον Μπουσκάλια το είχα διαβάσει: όποιος ΄σε αγαπά μπορει να σε φερει σε επαφή με αυτο που πραγματικά εισαι) με έκανε να το ξεχνάω όλο και πιο πολύ. Επιζητούσα να βγαινω καθε μέρα, μη τυχον και μείνω μόνη με τον ευατό μου- ποιον ευατό μου? να πίνω, να περναω καλά με τις παρεες μου. Μια επιφανειακοτητα που ένιωθα να την έχω τρομερη αναγκη τότε.Σαν ένα μεγάλο υπνωτισμό το βλέπω τώρα. Τα γραπτά μου, η ζωγραφιές μου, όλα είχαν αποκοιμηθεί.
Έψαχνα για επικοινωνια και επαφή αλλα το μετετρεπα στο : με ποιον θα βγω αποψε?
Χαρηκα πολύ που ήρθε στη ζωη μου η στιγμή να δω καθαρά οτι πρεπει να εχω κουραγιο γιατι ο δρομος που μου ταιριαζει είναι δύσκολος και θέλει τολμη αλλα πλεον βλέπω ποιος ειναι και θα τον ακολουθησω. Ευτυχως αυτο το \"χασιμο στους άλλους\"κράτησε μόνο τρια χρόνια για μενα..Ελπιζω να κάνω μια νέα αρχή.
μετα απο αυτη την ευτυχή επικοινωνία και το μόιρασμα που με \"ξαναγέννησε\" η μοναξιά μου δε μοιαζει πια τόσο τρομαχτική. Πιο κοντά στη συνειδητιποίηση τη βρίσκω. Την επιλέγω εγώ κι οχι αυτή εμένα.Ειναι το τίμημα που πρεπει να πληρώνω για να μη συμβιμαστώ, έτσι το βλέπω τώρα.
Βεβαια πέρα απο όλα αυτά υπάρχει και ένα βαθυτερο αίσθημα μοναξιας που σε εμενα εχω εντοπισει οτι προερχεται απο τραυματα τα οποια αφήνω ακομα τον εαυτό μου να τα περνά μόνος χτίζοντας ενα μικρόκοσμο αποκομμένο, αυτο όμως ειναι ενα αλλο θεμα:)
Σας φιλώ.

...εγω αυτο το \"χασιμο στουσ αλλουσ \" που κρατησε σε σενα για 3 χρονια.. δεν το εχω νιωσει ουτε για μια μερα.....
.........ενιωθα παντα και βιωνα παντα τον πονο τησ γνωσησ και τησ συνηδιτοποιημενησ νοητικησ μοναξιας......
.....εσυ τουλαχιστον εμεινεσ καπωσ κοινονικοποιημενοσ... εγω παλι εμεινα ακομα λιγοτερο αντικοινωνικη... και με ακομη μικροτερη γνωση και ικανοτητεσ για τουσ \"κοινουσ \" \"κωδικεσ \" κοινωνικησ συμπεριφορασ.... και τουσ τροπουσ με τουσ οποιουσ συμπεριφερεται κανεισ αν θελει να εχει φιλουσ...

πραγματικά δεν πιστευω οτι υπαρχουν πρεπει στην αληθινη φιλια οπου η αποδοχή δεν αγκαλιαζει τα κοινωνικα προσωπεια αλλα τον γυμνο ευατο. Καταλαβαινω το παραπονο σου, αλλα θα σου ελεγα να μην χανεις την πιστη σου σε σενα...

απλα ειναι παραξενο.... δυσκολευομαι πολυ να ακολουθισω καπιοα πρεπει..... το πχ οτι θελει η παρεα να βγει κλπ....
.....παρ ολο που με συμπαθουν και πολυ.. ευκολα οι ανθρωποι.... καπου χανομαστε....

Ισως θα ηταν καλο να ακολουθησεις το πρεπει του δικου σου θελω, προσπαθώντας να το ενταξεις σε μια παρεα, δηλώνοντας το...Εξαλλου για το οτι χανοσαστε εχετε και οι δυο πλευρες μεριδιο ευθυνης, εσυ βρες το δικο σου...
Χωρις να παριστανω την ειδικη, η την πετυχημενη στον τομεα αυτο κι εγω αντιμετωπιζω προβληματα ενταξης και αφομοιωσης, ο καθενας πρεπει να βρει τον τροπο του να σχετιζεται πιστευω:)

...Τελικα δεν ειμαι μονος.....

Ευχαριστω Weird φιλη μου για τις απαντησεις σου.Δεν ειχα σκοπο να μπω σε διαδικασιες για φαρμακα...ειμαι καπως εναντιων τους γιατι προκαλουν εξαρτηση..και ειναι το τελευταιο πραγμα που θελω.

Ομως ναι νιωθω μεγαλη αποχη απο τον κοσμο.Δεν θελω να βαδιζω μαζι του,δεν θελω να ανηκω σ\'αυτον.Με πληγωνει,με φθειρει..τοση κακια,τοσος φθονος,τοση αρνητικη ενεργεια...τοσα και τοσα..Ειδα,ακουσα και τρομαξα.Η μοναξια ειναι τοσο μεγαλη που δεν αντεχεται...ο κοσμος με εχει αηδιασει..δεν μπορω να τον αλλαξω αλλα ουτε και να τον αγαπησω οπως ειναι.Μπορει και να φταιει η οπτικη γωνια που βλεπω το ολο σκηνικο,αλλα δεν εχω δυναμη να το δω αλλιως.

Τι να πω;Νιωθω κουρασμενος...φοβισμενος....� �ρεμω τις εποχες,τους καιρους,την εξαθλιωση..
Κριμα γιατι η ζωη ειναι ωραια..

καρδια μου τα αντικαταθιπτικα ειναι απο τα λιγα φαρμακα που δεν προκαλουν εξαρτηση...απλα για να ξερεισ..

σε φιλω....

Παλι νιωθω κολλημα...ισως δεν το εχω μελετησει αρκετα το θεμα με το διαφορα φαρμακα.
Εδω και πονοκεφαλο να εχω δεν πινω φαρμακο.Σε γιατρους σπανια παω..Δεν ξερω ισως ειναι μια ακομη φοβια μου!

:):) εγω να δεισ καλε μου που ποτε δεν επαιρνα ασπιρινεσ καν... μια φορα πηρα αντιβιωση γιατι λογο φλεγμονησ στο δοντι ειχα γινει σαν μπαλονι... και επαθα αλλεργικη αντιδραση στην αντιβιωση...χεχεχ.... αλλα αυτο που σου λεω για τα αντικαταθλιπτικα το εχω ψαξει...ηταν ενασ απο τουσ δικουσ μου φοβουσ....

Για να το λες...:)

Ειναι δυσκολος ο δρόμος αλλά να ξερεις οτι δεν εισαι τόσο μονος τελικά. Ειμαι δίπλα σου όπως και όλα τα παιδια εδώ να το ξέρεις. Εχε πιστη οτι θα πάνε όλα προς το καλύτερο αρκεί να το θελεις εσυ. Φιλικά.υγ: σκεφτεσαι να δεις καποιον ειδικο?