νεκροταφεια

Καλησπέρα,ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου..Τις προαλλες έτυχε να πάω στο νεκροταφείο οπου εχουμε την προγιαγιά μου,την οποία σαν άνθρωπο δεν είχα γνωρίσει ποτέ.Εκεί αισθάνθηκα μια απεραντη αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας.Δε μπορώ να το εξηγήσω απλα σε αυτο το χωρο άδειασαν ολα οσα είχα μεσα μου και με βασανιζαν.Σαν η θάλασσα που υπαρχει μεσα μου να κόπασε τα νερα της..Καθισα πολυ ωρα εκει,το ενιωσα ως αναγκη..Ηθελα να κατσω εκει μεχρι να βραδιασει.Δεν κυριαρχουσε κανενα αρνητικο συναισθημα περι θανατου και νεκρων.Τιποτα σαν ολα γυρω μου να δειχναν κατανοηση..
Οταν γυρισα σπιτι αυτο το συναισθημα περασε..και ενιωθα τυψεις.Σαν να ειμαι ψυχικα ανισορροπη χαρακτηρισα τον εαυτο μου που αισθανθηκε ετσι σε ενα τετοιο μερος..ξερετε σαΪκο ισως.
Εσας πως σας φαινεται αυτο;απλα ετυχε να αισθανθω ηρεμα εκει ή μπορει οντως να με χαρακτηρισα σωστα;Αν και δε μπορω να βρω που ειναι το ανωμαλο μεσα σε ενα νεκροταφειο,σαφως δεν ειναι το πιο φυσικο πραγμα αλλα οχι και τοσο ασχημο,σε τετοια ορια που νομιζα πως κατι δεν πάει καλά..
Για αποφυγη παρεξηγησεων δεν ειμαι νεκροφιλη..

εγω παντως εχω φοβια με τα νεκροταφεια!ουτε απεξω δε μπορω να περναω μου πεφτει η πιεση!ισως εσενα να σε γαληνευει ναι δε το θεωρω απιθανο.

οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουν μια φοβια με ενα τετοιο χωρο πιστευω..

....ναι υπαρχει μεγαλη ηρεμια μεσα στα νεκροταφεια,δεν ειναι περιεργο που ενιωσες γαληνη.....κι αν το σκεφτεις τοσοι ανθρωποι γυρω που εζησαν ,που περασαν,η καθε μικρη ιστορια,η ενεργεια απο τις ψυχες...οι φωτογραφιες απο στιγμες των ανθρωπων χαμογελαστες και πανω απολα το νοημα της ζωης ,η πραγματικη της διασταση που αρχιζει καπου και τελειωνει εκει...κι ολο το ενδιαμεσο....μια φασαρια.........

Προσωπικά δε το βρίσκω καθόλου παράξενο αυτό που σου συνέβη! Κι εγώ νιώθω γαλήνη στη θέα ενός νεκροταφείου, νιώθω ότι κάνω ειρήνη με το θάνατο, τη μόνη σίγουρη κατάληξη της ζωής. Το θέμα είναι, τι σκέψεις έκανες όσο ήσουν εκεί? Έχεις μήπως σκέψεις θανάτου?

Oχι ολη αυτη η γαληνη δεν την εχω συνυφασμενη με τον θανατο..και οχι αυτο ειναι το θεμα πως δεν εκανα σκεψεις,πως αδειασε το μυαλο μου,ολο το μεσα μου..

καλα ασε τα νεκροταφεια και τους θανατους και κανε κατι αλλο λολ
οι νεκροι με τους νεκρους και οι ζωντανοι με τους ζωντανους..

Kι εμένα με ηρεμούν οι επισκέψεις σε νεκροταφείο
π.χ. όταν πας για να βάλεις λουλούδια σε αγαπημένο πρόσωπο
και μπορεί να κάτσω και ώρα σκεπτόμενη.
Σε επίσκεψη στο νεκροταφείο του Πύργου της Τήνου
(είναι μουσείο γεμάτο γλυπτά έργα τέχνης -ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΑΛΕΠΑΣ-
οι τουρίστες το επισκέπτονται πάντα)
έχουμε κάτσει συνομιλώντας με φίλο (ζωντανό:))
-μεσημέρι καλοκαιριού, είχε και δροσιά-
περίπου 4 ώρες.

Quote:

---

Originally Posted by Joann

Kι εμένα με ηρεμούν οι επισκέψεις σε νεκροταφείο
π.χ. όταν πας για να βάλεις λουλούδια σε αγαπημένο πρόσωπο
και μπορεί να κάτσω και ώρα σκεπτόμενη.
Σε επίσκεψη στο νεκροταφείο του Πύργου της Τήνου
(είναι μουσείο γεμάτο γλυπτά έργα τέχνης -ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΑΛΕΠΑΣ-
οι τουρίστες το επισκέπτονται πάντα)
έχουμε κάτσει συνομιλώντας με φίλο (ζωντανό:))
-μεσημέρι καλοκαιριού, είχε και δροσιά-
περίπου 4 ώρες.

---

ημουν με τον κολλητο μου τοτε και ενω εγω ηθελα να κατσω εκει με τις ωρες να μιλαμε εκεινος δν ηθελε ουτε να κοιταει γυρω του ;p

Εμείς ευτυχώς ήμασταν στο ίδιο μήκος κύματος,
κάναμε πολύ εποικοδομητική κουβέντα...
καμιά σχέση με μεταφυσικά... εντελώς κοσμική:)
(ούτε είχα ποτέ συνδέσει τα νεκροταφεία με κάτι μεταφυσικό)

Συμφωνω με joann και στο πρωτο νεκροταφειο Αθηνων γαματα ειναι.Με θεα την ακροπολη δεντρα αγαλματα.Ειδικα αν εχει καυσωνα ειναι γαματα.

Παντως μην το αναλυεις και πολυ,αφου χαλαρωσες και ενιωθες καλα που ειναι το προβλημα?

Πάντως οι "σάικο" που λες, είναι πολύ πιο φυσιολογικοί από το να σου αρέσει ένα νεκροταφείο.

κ εγώ το νιώθω αυτό που λες.ισως είναι ένα παράξενο δέος μπροστά στο τέλος που αντιστρέφεται κ γίνετε ζω κ φυσικά όλη η σύνθεση του χώρου που σου βγάζει ηρεμία αφού είναι πιο ήσυχα από οπουδήποτε ,οπότε δεν είσαι η μόνη νιώσε safe η πρέπει να κοιταχτούμε ομαδικός χαχαχα

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Συμφωνω με joann και στο πρωτο νεκροταφειο Αθηνων γαματα ειναι.Με θεα την ακροπολη δεντρα αγαλματα.Ειδικα αν μιλαμε για καυσωνα ειναι γαματα.

Παντως μην το αναλυεις και πολυ,αφου χαλαρωσες και ενιωθες καλα που ειναι το προβλημα?

---

bet, είναι τόσο γαμάτα με καύσωνα που δε φεύγεις αν δεν πέσει ο ήλιος!
Και το Α' νεκροταφείο Αθηνών είναι τέτοιο μουσείο,
που αν σ' ενδιαφέρει το σχέδιο προτομών με κάρβουνο για καμιά σχολή σχεδίου
δεν υπάρχει καλύτερο εργαστήριο,
το ξέρει αυτό πολύς κόσμος που δίνει καλών τεχνών,
believe me!

(είναι και σε πρόγραμμα προστασίας πολιτιστικών μνημείων)

Ε μια χαρά τότε, κανένα πρόβλημα. Ο καθένας όπου βρίσκει το μέρος να ηρεμήσει!!

Quote:

---

Originally Posted by diamantina

Καλησπέρα,ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου..Τις προαλλες έτυχε να πάω στο νεκροταφείο οπου εχουμε την προγιαγιά μου,την οποία σαν άνθρωπο δεν είχα γνωρίσει ποτέ.Εκεί αισθάνθηκα μια απεραντη αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας.Δε μπορώ να το εξηγήσω απλα σε αυτο το χωρο άδειασαν ολα οσα είχα μεσα μου και με βασανιζαν.Σαν η θάλασσα που υπαρχει μεσα μου να κόπασε τα νερα της..Καθισα πολυ ωρα εκει,το ενιωσα ως αναγκη..Ηθελα να κατσω εκει μεχρι να βραδιασει.Δεν κυριαρχουσε κανενα αρνητικο συναισθημα περι θανατου και νεκρων.Τιποτα σαν ολα γυρω μου να δειχναν κατανοηση..
Οταν γυρισα σπιτι αυτο το συναισθημα περασε..και ενιωθα τυψεις.Σαν να ειμαι ψυχικα ανισορροπη χαρακτηρισα τον εαυτο μου που αισθανθηκε ετσι σε ενα τετοιο μερος..ξερετε σαΪκο ισως.
Εσας πως σας φαινεται αυτο;απλα ετυχε να αισθανθω ηρεμα εκει ή μπορει οντως να με χαρακτηρισα σωστα;Αν και δε μπορω να βρω που ειναι το ανωμαλο μεσα σε ενα νεκροταφειο,σαφως δεν ειναι το πιο φυσικο πραγμα αλλα οχι και τοσο ασχημο,σε τετοια ορια που νομιζα πως κατι δεν πάει καλά..
Για αποφυγη παρεξηγησεων δεν ειμαι νεκροφιλη..

---

Καλησπέρα diamantina , το σπίτι μου είναι ακριβώς δίπλα από τα νεκροταφεία και νιώθω ότι είναι '' προνόμιο ''
Βλέπω καθημερινά την θέα και μου δίνει συνεχώς ερεθίσματα σκέψης.
Τον πολύτιμο χρόνο ζωής και το τέλος , την ουσία και την ματαιότητα , τους φρενόδης ρυθμούς της ζωής και τον χρόνο που εδώ είναι σταματημένος , εν τέλη την ωριμότητα και την βαθιά ηρεμία !

Ωραιο θεμα. Νομιζα οτι ειμαι ο μονος που του αρεσουνε τα νεκροταφεια. (Φυσικα υπο την προυποθεση να μην εχουνε δικα μου προσωπα μεσα... Ρ:) Λοιπον παλαιοτερα μου αρεσαν οι μοναχικες βολτες. Ειδικα σαν φοιτητης. Με ηρεμουσε ολο αυτο. Εκανα το περιπατο μου και αισθανομουνα καλα. Εχω καιρο να παω τωρα παντως - δεν ενιωσα την "αναγκη". Ρ: Το Α' Αθηνων ειναι οτι καλυτερο. Πολυ χλιδη και ομορφια. (γλυπτα, μνηματα)

...ωραία κουβέντα...:Ρ

...στο παρίσι υπάρχει ένα νεκροταφείο, όπου είναι οι τάφοι της εντιθ πιαφ, του οσκαρ ουαιλντ, του τζιμ μορισον, της καλας κλπ.
Δεν έχει καμία σχέση με τα καραγκιοζιλίκια τα δικά μας με τα χιλιάδιες λουλούδια, καντιλάκια, κεράκια, τους παπάδες να γυρνούν να μαζεύουν λεφτα και όλα τα συναφή.
Είναι απίστευτα όμορφο, λιτό, ήσυχο και γεμάτο δέντρα. Νιώθεις σα να ζεις σε άλλη εποχή. Δεν ήθελα να φύγω....

Για να επιστρέψω στο θέμα, δεν νομίζω πως υπάρχει κανένα πρόβλημα να νιώθει κάποιος γαλήνη σε ένα νεκροταφείο και θα συμφωνήσω με τον φιλομαθή πως εκεί καταλαβαίνει κανείς τη ματαιότητα των πάντων...;)

εγω εχω ομορφες εμπειριες απ'το νεκροταφειο της Καισαριανης! >.<
δε θα τις γραψω ομως εδω γιατι θα με κανει ban ο NikosD.

Υπάρχουν κάποια νεκροταφεία που όπως έγραψε η Joann έχουν άμεση σχέση με την τέχνη και το διαλογισμό και ναι, αποπνέουν ηρεμία. Όχι πάντα, αλλά όταν λείπουν οι παπάδες και τα διάφορα σπαστικά αποπνέουν. Επίσης σκέψου και την πιθανότητα να είναι μια δική σου ασυναίσθητη προσπάθεια να εξοικειωθείς με το φόβητρο του θανάτου, άρα και με τη δική σου πιθανότητα φθοράς και τέλους. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι απέναντι στο φόβο, και εσύ φαίνεται να βρήκες έναν. Μην τον ακυρώνεις με σκέψεις που σε τιμωρούν για την ίδια σου τη λύση.

Χαρηκα που ειδα και αλλα ατομα να μοιραζομαστε το ιδιος μηκος κυματος,νομιζα πως δεν ηταν συνηθισμενο και γι'αυτο ειχα παραξενευτει..ευχαριστω :)

Γιατί είναι πολλοί οι νεκρόφιλοι εδώ μέσα. μουάχχ