Printable View
Γεια σας.Πασχω απο χρονια καταθλιψη κ ψυχαναγκαστικη διαταραχη και εχω δοκιμασει παμπολλες θεραπειες.Εχω αλλαξει παρα πολλα φαρμακα αλλα το αποτελεσμα ειναι χειροτερο τωρα.Αισθανομαι σαν νεκρος,οι αισθησεις μου εχουν εξασθενισει,εχω απαθεια,αποπροσωποιηση ,πολυ υπνηλια και ελλειψη συναισθηματος για το οτιδηποτε.Παιρνω Ladose,Zoloft k Rivotril.Παλαιοτερα μ ειχαν βοηθησει αλλα τωρα δν βλεπω αποτελεσμα.Περναει κανεις κατι παρομοιο?θα ηθελα να ακουσω καποια γνωμη.
Φίλε, τα φαρμακα σου προσφερουν ηρεμία και με αυτο τον τροπο φυγη από το πρόβλημα, όμως το πρόβλημα στον πυρήνα του καθόλου δεν το αγγίζουν, ούτε το λύνουν διότι δεν επιδρουν στον τροπο σκέψης, δεν εκπαιδευουν τη σκεψη ώστε το προβλημα να λυθει. Έχεις απευθυνθει σε ψυχολόγο? Η ψυχολογια έχει μεθόδους τις οποίες σου διδάσκει και εσύ ο ίδιος εφαρμόζεις με τις οποιες κατανοείς, έλέγχεις και αλλάζεις τη σκέψη και τη συμπεριφορα σου ώστε να ξεπεράσεις τοσο την καταθλιψη όσο και την ψυχαναγκαστικη διαταραχη. Ένας καλος ψυχολογος της γνωστικης συμπεριφορικης μεθοδου θα σε βοηθουσε. Αν ψάξεις στην ενοτητα για την ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη παραθετω σε πιο παλια θεματα τη μεθοδο (εσωτερικη παρατηρηση) που και εγω διδαχτηκα σ' αυτη μεθοδο ψυχολογιας για θεραπεια της ιψδ που πιστευω πως μεσα από τα αποτελέσματα της βοηθα και στο να ξεπεραστει η καταθλιψη.
Καλημερα zodiac.Σε καταλαβαινω εχω και εγω ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη και ειχα και καταθλιψη.Αυτα που περιγραφεις ειναι λογικο να συμβαινουν,ειδικα αν περνας καταθλιψη.Εχω περασει και εγω απο παρομοια φαση.Για περιπου ενα χρονο που κρατησε η κατθλιψη δεν ειχα συναισθηματα.Το θεμα ειναι αρχικα να ξεπερασεις την καταθλιψη.Απο την στιγμη που τα φαρμακα δεν αποδιδουν θα μπορουσες να δοκιμασεις και ψυχοθεραπεια παραλληλα. Εγω κανω ομαδικη και σε γενικες γραμμες ειμαι ευχαριστημενη.Quote:
Originally Posted by Zodiac
Οσο για την ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη,μαλλον δεν θα περασει ποτε αλλα μεσω της ψυχθεραπειας θα μαθεις να την ελεγχεις.
Ποσα χρονια εχεις προβλημα?
παντα υπαρχει ελπιδα εφοσον ειμαστε εν ζωη.Προσπαθεις εσυ να το ξεπερασεις?αντιστεκεσαι?κι εγω ταλαιπωρουμαι χρονιααααααααααα προσπαθω αλλα οταν ξεπερναω ενα κολλημα μια εμμονη που εχω τοτε ερχεται μια καινουρια και παιρνει τη θεση της και συνεχεια παλευω..ετσι η ζωη περιοριζεται κι αυτο με τη σειρα του οδηγει στην καταθλιψη.Αλλα ειναι αντιστρεψιμο στο χερι μας ειναι θελει δυναμη και πιστη.Αν πιστευεις οτι μπορεις τοτε μπορεις αν ομως πιστευεις οτι δεν μπορεις τοτε δεν μπορεις
εχω περασει βουλιμια, ανορεξια και τελος ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη την οποια εχω ακομα και λαμβανω φαρμακευτικη αγωγη (με την οποια παω σαφως καλυτερα) για την καταπολεμηση των συμπτωματων. απο ολα οσα εχω περασει, οσο με βασανισε η ιδ.διαταρ. τιποτα αλλο δεν με εχει βασανισει. ειναι μισητη ασθενεια...νομιζεις πως σε ελεγχει μια ανωτερη κακια δυναμη και οτι εσυ πρεπει να σαι υπολογος σε αυτην. θελει πολυ προσπαθεια απο μερους σου αλλα και σωστη φαρμακευτικη αγωγη απαραιτητα. εγω κανω πρσπαθεια μεγαλη καθημερινα ωστε να ανταπεξελθω σε ασχολιες, ενδιαφεροντα και δουλεια αλλα χωρις τα φαρμακα ενιωθα ΧΑΛΙΑ ολοκληρωτικα..ευτυχως εχω βρει ενα καταπληκτικο ψυχιατρο και ανθρωπο, μετα απο 12 χρονια ταλαιπωριας με ψυχολογικες νοσους και εχοντας αλλαξει γυρω στους 15 γιατρους που "δεν μου εκαναν", δεν κολλουσαν με την ιδιοσυγκρασια μου ή ηταν πολυ φιλοχρηματοι πραγμα που με απομακρυνει..δεν μπορει ολα να θυσιαζονται στον βωμο του χρηματος... ειναι αδικια να μην μπορει ενας ανθρωπος π.χ χαμηλομισθος να ζησει φυσιολογικα καταπολεμωντας τον οποιο "δαιμονα" εχει!..
μεσα απο την δικια μου λοιπον εμπειρια αρκετων χρονων βοηθαει πρωτα απο ολα Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ και μετα τα φαρμακα... σε καποιους βοηθησε και η ψυχοθεραπεια..εμενα προσωπικα δεν με βοηθαει να πηγαινω και να αναλυω επι 1 ωρα τους ιδεοψυχαναγκασμους... οσο λιγοτερο το σκεφτομαι, τοσο το καλυτερο! αλλους βεβαια τους βοηθαει πολυ η ψυχαναλυση...ειναι λογικο..ειμαστε ανθρωποι, φθαρτο ον δηλαδη, και δεν ταιριαζει σε ολους ουτε η ιδια χειραγωγηση, ουτε η ιδια φαρμακευτικη αγωγη!
ΥΠΟΜΟΝΗ μεγαλη...και ΠΙΣΤΗ στην ζωη!
υ.γ: οσον αφορα τα φαρμακα μεχρι περσι επαιρνα -> topamac, anafranil, ladose, abilify
εδω και καποιους μηνες παιρνω -> sofelin, seroquel, anafranil (και παω σαφως καλυτερα)
αν θες να υπαρχει ελπιδα....θα υπαρχει....απο σενα εξαρταται...
Καλημερα.Ειχα να μπω καιρο κ τψρα ειδα τα μυνηματα.Εκανα θεραπεια με Ladose αλλα ψυχοθεραπεια δν εκανα λογω του οικονομικου.Ειχα ρωτησει κ μ ειπαν 60 η ωρα παρα πολλα αφου ειμαι κ ανεργος.Ενας φιλος μ κανει ομαδικη χρονια αλλα ειναι σε καλυτερη οικονομικη κατασταση.Την καταθλιπψη την εχω απο 11 χρονων και μ παρουσιαζοταν ανα χρονικα διαστηματα κ εκανα θεραπειες με φαρμακα..Τωρα ειμαι πολυ καλυτερα και εχω σταματησει το ladose edv kai 3 μερες.Μου ευχομαι καλη τυχη.χαχαχαχ
ειδες βελτιωση με το λαντοζ?γιατι τι κοβεις?
πιστευω οτι μπορω αλλα οταν σου παρουσιαζετε σε παιρνει απο κατω κ εγκαταλειπεις τον αγωνα.παλια ειχα και κρισεις πανικου αλλα ευτυχως δεν εχω τωρα.το χειροτερο πραγμα που με εκνευριζει ειναι η κοπωση και η υπνηλια συμπτωματα της καταθλιψης.κοιμαμε πολλες ωρες και ξυπναω κουρασμενος και θελω παλι να ξανακοιμηθω.μ αποδιοργανωνει ολη μ την ζωη αυτο το πραγμα.εφιαλτης ειναι αμα το χεις περασει και το ζεις καθημερινα.
ειδα σημαντικη βετιωση πολυ καλο φαρμακο.αλλα το παιρνω καιρο κ ειπα να το σταματησω.με βοηθησε και στην κοπωση αλλα δεν ελυσε τελειως το προβλημα.
αυτο που λες με την κοπωση και την υπνηλια το εχω ζησει και καταλαβαινω,,,δεν λειτουργει ο εγκεφαλος ουτε το σωμα,,,ο καφες δεν σε πιανει,,,,
καλο αυτο λοιπον το λαντοζ στην περιπτωση σου,,παντως ψαξε το μπορει καπου να βρισκεται και η λυση του προβληματος,,
ισως το φαρμακο θελει καποιο διαστημα για να δρασει
και εγω εχω αλλαξει πολλους γιατρους.οι πιο πολλοι να στα παρουν θελουνε.topamac,ladose,kai seroquel εχω παρει κ εγω αλλα μονο με το λαντοζ ειδα βελτιωση.αυτο το seroquel πολυ κωλοχαπο στο κρεβατι μ'εριχνε με τη μια και μου βαζε κ πολλα κιλα.θεωρειτε ισχυρο αντιψυχωσικο θα σε συμβουλευα να το αποφυγεις.
αρχικα την λυση με τους καφεδες εφαρμοσα αλλα με ξυπναγε για λιγο κ μετα με εριχνε χειροτερα συν οτι μ εφερνε πολυ αγχος κ νευρα.(επειδη δν ξερω να χειριζομαι καλα το σαιτ για να απαντησω σε καποιο μυνημα γρηγορη απαντηση δεν παω και δημοσιευση μετα?γτι σ εμενα μ τα βγαζει αυτα π γραφω ολα στο τελος της σελιδας
καταλαβαινω,,χαιρονται καθε φορα που σε βλεπουν αλλα ελα που τους εχουμε και αναγκη,,,θα μπορουσες να ξαναπας σε γιατρο και να σου δωσει καποιο αλλο,παρομοια με το λαντοζ,,ξερεις,οτι ειδες βελτιωση με αυτο σημαινει οτι εισαι σε καλο δρομο,,μην τα παρατας,,,
ναι σιγουρα ειμαι σε καλο δρομο αλλα η ουσια εινα οτι θελω να ξεκοψω απτα καθημερινα φαρμακα.τα χρονια παιρνανε κ φοβαμαι μν μ κανουν ζημια στο συκωτι.θα κανω ενα πειραμα να δω ποσο θα αντεξω χωρις λαντοζ κ αμα δω τα σκουρα θα το ξαναρχισω.παντως επειδη το χω ψαξει με τ 'αντικαταθλιπτικα το πιο αθωο κ ελαφρυ ειναι το λαντοζ με τις λιγοτερες παρενεργειες
Εγώ είμαι κατά των φαρμάκων γενικά. Τα αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι. Βοηθάει και η ιδψχ. που έχω σ' αυτό, δηλ. έχω κολλήσει ότι Φάρμακο = φαρμάκι = δηλητήριο. Αν είναι να πεθάνω , τότε θα πάρω , προκειμένου να σώσω το τομάρι μου. Μόνο τότε όμως. Όταν αρρωσταίνω, δεν πάω στον γιατρό, μόνο αν κριθεί πολύ απαραίτητο, π.χ λιποθυμήσω ή ζαλίζομαι επικίνδυνα. Τα ξεπερνώ με τη θετική σκέψη και κάνω σαν να μην είμαι άρρωστη, κάνω όλες τις δουλειές κανονικά. Έκανα ένα χρόνο ψυχοθεραπεία, με βοήθησε αρκετά, αλλά έχω καταλάβει ότι το κακό(ocd) για να το ξεριζώσεις από μέσα σου , πρέπει να το θες πραγματικά, πραγματικά όμως, και τότε θα βρεις τον τρόπο. There's the will,there's the way. Καλό forum για την ιδψχ. είναι το stuckinadoorway.org./forum.
Επίσης ένας καλός τρόπος να απαλλαγούμε από ιδψ. είναι να αφήνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται χωρίς ενοχές, ό,τι πιο παράλογο, ό,τι πιο ηλίθιο, ό,τι πιο τρελό και να μπορούμε να πούμε στον εαυτό μας σε εσωτερικό διάλογο" μπράβο, μεγάλη φαντασία έχεις". Να βιώνουμε τους φόβους μας και να τους αφήνουμε να εκπνέουν, χωρίς να τους καλύπτουμε με φάρμακα. Έτσι θα παίρνουμε δύναμη για να αντιμετωπίσουμε τον επόμενο φόβο, γιατί θα έχουμε ένα θετικό βίωμα που θα μας συνοδεύει, ότι δηλ. τα καταφέραμε και στο παρελθόν, άρα και τώρα μπορούμε. Και κάτι τελευταίο ως μια απάντηση στο αρχικό ερώτημα "υπάρχει ελπίδα;" ,η δική μου απάντηση είναι πως όσο έχουμε λόγους να ζούμε , ναι υπάρχει ελπίδα.Γιατί η ζωή μας δεν είναι μόνο ταλαιπωρίες , είναι και χαρές. Όσο τις βλέπουμε , προχωράμε και ναι υπάρχει ελπίδα.
cina, "να βιώνουμε τους φόβους μας" εννοείς, στη σκέψη μας αναγνωριζοντας τους ως τετοιους και αφηνοντας τους να εκτιληχθούν ή να εκθετουμε τον ευατο μας σ αυτα που μας φοβιζουν?
Εγω εχω καταλαβει πως το φοβο τον νικας αμα εκτίθεσαι σ αυτο που σε φοβιζει, επειδη τοτε ειναι που αναγνωριζεις το παραλογο του φοβου και την υπερβολή και ετσι εξοικειωνεσαι με αυτο για το οποίο νοιωθεις φοβο.
Συμφωνω μαζι σου ότι το κακο για να ξεριζωσει από μεσα σου πρεπει να το θες πραγματικα. Γι αυτους που προσπαθουν να το επιτυχουν στην πράξη δεν ειναι καθόλου ευκολο. Ξερεις τον στοχο αλλά μεσα σου εχει παγιωθει λόγω αρνητικων βιωματων ενας λαθος τροπος σκέψης και συμπεριφορας τον οποιο κυριολεκτικα παλευεις να αλλάξεις για να φτασεις στο στοχο.
Τους φόβους μας δεν μπορούμε όλους να τους βιώνουμε στην πράξη. Μερικές φορές είναι ανέφικτο, λόγω της φύσης τους. Πχ εγώ μπορεί να φοβάμαι τα φαντάσματα , αλλά δεν έχω δει ποτέ μου , άρα πρόκειται για έναν φανταστικό φόβο. Ή να φοβάμαι τον θάνατο ή τα ατυχήματα. Καταλαβαίνεις.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Όσο για τις αρνητικές εμπειρίες μας, κανείς δεν έχει μόνο αρνητικές εμπειρίες- εξαίρεση άτομα που κακοποιήθηκαν ή παραμελήθηκαν σε παιδική ηλικία και δύσκολα αλλάζουν αυτά τα πρώιμα τραυματικά βιώματα, όχι όμως και αδύνατο να συμβεί-όλοι μας έχουμε μικρές επιτυχίες στη ζωή μας , κρατάμε αυτές, τις άλλες τις κλειδώνουμε στο συρτάρι, δεν τις πετάμε, ποτέ, γιατί άλλωστε, έχουν δικαίωμα να υπάρχουν , έχουμε ανάγκη να ξεκλειδώνουμε το συρτάρι μερικές φορές , να τις κοιτάμε, να βυθιζόμαστε στη θλίψη, είναι δικαίωμα μας και η θλίψη και ο πόνος, όλα, φτάνει να μην μένουμε μόνο σ' αυτά. Και το μήνυμα που θέλω να περάσω φίλε ιωάννη είναι πως η ζωή είναι μαύρο και άσπρο- σαν εκείνο το σήμα δεν ξέρω από ποια θρησκεία που είναι ένας κύκλος χωρισμένος σε δύο ημικύκλια, άσπρο - μαύρο.Το ζητούμενο δεν είναι μόνο άσπρο. Και στο κάτω κάτω έχω το δικαίωμα να σκέφτομαι λάθος και να συμπεριφέρομαι λάθος στη ζωή μου , αν δεν πειραματιστώ με λάθη, πως θα μάθω να επιδίωκω το σωστό.Σαν τα μικρά παιδιά που αν τους πεις ότι η κουζίνα καίει , δεν σ' ακούν μέχρι να δομιμάσουν τα ίδια και να καούν.Αλλά τότε μόνο θα μάθουν. Η μαμά τους φωνάζει μη , μη θα καείς, να αμέσως μία πρώιμη φοβία που περνούν οι γονείς στα παιδιά.Έχεις δει ποτέ κανένα τσιγγάνο να έχει άγχος και φοβίες; Το άγχος και ο φόβος είναι δημιούργημα του δικού μας δυτικού πολιτισμού.Μεγαλώσαμε μέσα σ' ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, με φοβίες για τον έξω κόσμο, άρα σε μία εικονική πραγματικότητα , μακριά από φυσικούς κινδύνους.Γι' αυτό πληρώνουμε το τίμημα.