Συναντηση-Συγκεντρωση για ατομα με χαμηλη αυτοπεποιθηση,κοινωνικη φοβια...

Καλησπερα ειχα την ιδεα να κανω καποια μορφης συγκεντρωση στην αθηνα για εμας τα ατομα που πασχουμε απο ανασφαλιες,χαμηλη αυτοπεποιθηση για ατομα που νιωθουν μονοι, πιο πολυ για νεαρες ηλικιες σχολικες και φοιτητικες, αγορια και κοπελες.Και μιας και ηθελα να γινω ψυχολογος και να βοηθαω ανθρωπους ισως ειναι και αυτος ενας τροπος!Η ιδεα μου ειναι να μαζευομαστε ατομα και να πηγαινουμε καπου σε καποια πλατεια, για καφε και να λεμε τι μας απασχολει τι προβληματα αντιμετωπιζουμε και να κανουμε συζητηση και γενικα να βοηθιομαστε,δεν εχω ξαναδει να γινεται κατι τετοιο στην Ελλαδα τουλαχιστον, το σκεφτομαι σαν group therapy χωρις ψυχολογο βεβαια και χωρις λεφτα.Ξερω οτι γινονται και αλλες συναντησεις αλλα θα ηθελα να δημιουργησω μια για ατομα σαν και εμενα που εχουν ιδια προβληματα και γενικα πιο μικρης ηλικιας.Αν με καποιο τροπο οι υπεθυνοι του site και αλλα μελη μπορουν και θελουν να βοηθησουν θα χαρω πολυ.Επισης αν ξερετε καποιο ιδιο ειδος συναντησης να μου το πειτε.Αμα μπουρουσε και το site να φτιαξει κατι τετοιο σαν θεμα στο φορουμ, ετσι ωστε οποιος εμπαινε μελος η μη μελος να το εβλεπε δεν θα ηταν κακο νομιζω θα βοηθουσαμε πολλα ατομα!Το φανταζεστε?
Θα ηθελα πολυ να συνεισφερω καπως και να αποκτησω και εγω αυτοπεποιθηση κανοντας κατι καλο,βεβαια δεν ξερω αν καποιος θα ενδιαφερθει παντως εγω την εκανα την προσπαθεια!Οποιος θελει ας κανει ενα κομεντ να πει αν ενδιαφερεται!Αμα μαζευτουμε 2-3 ατομα τουλαχιστον για αρχη ειμαστε οκ!Περιμενω!!!

Καλα, πριν συμβουλευες τον "αλλον" να βιαζει κοπελιτσες και τωρα περιμενεις να ερθει καποια?

ευτυχως που εγω ειμαι ανυπαρκτος εδω μεσα και γλυτωνω. http://www.e-psychology.gr/forum/ima...s/rolleyes.png

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Καλα, πριν συμβουλευες τον "αλλον" να βιαζει κοπελιτσες και τωρα περιμενεις να ερθει καποια?

---

πριν εννοεις πριν κατι μηνες?Και αυτο που ειχα πει το ειπα για να τον κοροιδεψω,αλλα τεσπα δεν ειναι αναγκη να χαλας το θρεντ,οποιος θελει μπορει να ερθει και εσυ ελα αμα θες αμα γινει ολο αυτο ,δεν ειμαι τετοιο ατομο παντως και θα το δεις αμα με συναντησεις απο κοντα...για να βοηθησω και εμενα και αλλους προσπαθω να το κανω ολο αυτο

αν εχεις διαταραχη διαθεσης στειλε στην Μπροκεν Ντολ ΠΜ να σε ειδοποιησει οταν εχει συναντηση το "Μαζι"

Quote:

---

Originally Posted by axl100

αν εχεις διαταραχη διαθεσης στειλε στην Μπροκεν Ντολ ΠΜ να σε ειδοποιησει οταν εχει συναντηση το "Μαζι"

---

Οχι δεν εχω καποια διαταραχη,πιο πολυ το φτιαχνω για ατομα νεαρης ηλικιας που νιωθουν μονα και εχουν χαμηλη αυτοπεποιθηση για πιστευω οτι η χαμηλη αυτοπεποιθηση δεν χρειαζεται απαραιτητα καποιο ψυχολογο για να γιατρευτει.Οσο πιο πολλα ατομα μαζευτουν τοσο το καλυτερο!

ναι όλα τα άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση, φοβίες κλπ, λες και είναι απόβλητοι της κοινωνίας θα αρχίσουν να γκετοποιούνται μεταξύ τους, για να αισθάνονται ασφάλεια και να μην τα ξεπεράσουν ποτέ τα θέματά τους..
Τι λές μωρέ?
αυτοπεριθωριοποιείσαι δηλαδή? neirds και έτσι?

Quote:

---

Originally Posted by void

ναι όλα τα άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση, φοβίες κλπ, λες και είναι απόβλητοι της κοινωνίας θα αρχίσουν να γκετοποιούνται μεταξύ τους, για να αισθάνονται ασφάλεια και να μην τα ξεπεράσουν ποτέ τα θέματά τους..
Τι λές μωρέ?
αυτοπεριθωριοποιείσαι δηλαδή? neirds και έτσι?

---

..χαχα!
Πόσο εύστοχη είσαι βρε βοιντ...Τεσπα εμένα το θρεντ μου κάνει για αγγελία. Θα συμφωνησω με κάποιον παραπάνω που μίλησε για τις συγκεντρώσεις του Μαζί. Εκεί τουλάχιστον μπορεί κάποιος να νιώθει ασφαλής.

Quote:

---

Originally Posted by void

ναι όλα τα άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση, φοβίες κλπ, λες και είναι απόβλητοι της κοινωνίας θα αρχίσουν να γκετοποιούνται μεταξύ τους, για να αισθάνονται ασφάλεια και να μην τα ξεπεράσουν ποτέ τα θέματά τους..
Τι λές μωρέ?
αυτοπεριθωριοποιείσαι δηλαδή? neirds και έτσι?

---

Εσυ γιατι το βλεπεις σαν γκετο?Προτεινα μια λυση για να βοηθηθουμε ολοι εμεις, και γενικα θα ηθελα να κανω συζητησεις με αλλα ατομα που νιωθουν σαν εμενα και ισως να κανουμε και φιλιες μεταξυ μας, δεν καταλαβαινω που ειναι το κακο?Στο μυαλο μου ειχα μια μορφη group therapy,αλλα με τετοιες αρνητικες απαντησεις που πηρα δεν το βλεπω να γινεται,φανταστηκα κατι μεγαλο σημερα οτι θα αρχισει κατι καλο και για εμενα και για αλλους,ο πολυς ενθουσιασμος μου εφυγε με αυτα που διαβαζω,Nerd εγω?ουτε καν καμια σχεση...

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

..χαχα!
Πόσο εύστοχη είσαι βρε βοιντ...Τεσπα εμένα το θρεντ μου κάνει για αγγελία. Θα συμφωνησω με κάποιον παραπάνω που μίλησε για τις συγκεντρώσεις του Μαζί. Εκεί τουλάχιστον μπορεί κάποιος να νιώθει ασφαλής.

---

Νομιζω πως υπαρχουν καποιοι που ειναι νευριασμενοι ακομα μαλλον για καποιο θεμα που ειχα ανοιξει,τεσπα εδω δεν νευριασαν ουτε καν ανησυχησαν η αναρωτηθηκαν ψυχιατροι και ψυχολογοι για εκεινο το "θεμα" θα κατσω να ασχοληθω?Ισως τα καταφερω απο αλλιως αυτο που θελω τεσπα την εκανα την προσπαθεια μου ισως να ειναι αρχη αυτη ποιος ξερει?ευχαριστω για το ενδιαφερον...

Quote:

---

Originally Posted by xrhstos

Εσυ γιατι το βλεπεις σαν γκετο?Προτεινα μια λυση για να βοηθηθουμε ολοι εμεις, και γενικα θα ηθελα να κανω συζητησεις με αλλα ατομα που νιωθουν σαν εμενα και ισως να κανουμε και φιλιες μεταξυ μας, δεν καταλαβαινω που ειναι το κακο?Στο μυαλο μου ειχα μια μορφη group therapy,αλλα με τετοιες αρνητικες απαντησεις που πηρα δεν το βλεπω να γινεται,φανταστηκα κατι μεγαλο σημερα οτι θα αρχισει κατι καλο και για εμενα και για αλλους,ο πολυς ενθουσιασμος μου εφυγε με αυτα που διαβαζω,Nerd εγω?ουτε καν καμια σχεση...

---

εγώ όταν ήμουν στην ηλικία σου και είχα θέματα αυτοπεποίθησης, ξεκίνησα να κάνω παρέα με άτομα κοινωνικά χωρίς τέτοιου είδους θέματα..αυτό με βοήθησε τότε εμένα..μην το παίρνεις σαν επίθεση. Απλώς αν θέλεις πραγματικά να ξεπεράσεις κάτι, το καλύτερο που έχεις να το απομυθοποιήσεις και όχι να ψάχνεις υποστηρικτές για να μη νιώθεις μόνος.
Αυτό θα είχε πραγματικό αποτέλεσμα.
όσον αφορά τα γκρουπ θέραπυ δεν είναι τόσο απλό όπως ακούγεται..δεν είναι δηλαδή ένα τσούρμο άνθρωποι που βγάζουν τα σώψυχά τους..αλλιώς θα ήταν παρεάκι όχι γκρουπ θέραπυ, ούτε θα χρειάζονταν πουθενά οι ψυχολόγοι.
Παρέα από ότι φαίνεται έχεις ανάγκη που να σε καταλαβαίνει, όχι ανθρώπους με τα ίδια προβλήματα με σένα.

Χρήστο, θα συμφωνήσω με το τελευταιο μνμα της void, έχεις ανάγκη από παρέα που να σε καταλαβαίνει, να σε ενθαρρύνει, να μπορεις ως μελος της να κάνεις αυτα που κανουν όλοι οι άλλοι συνομίληκοι σου οι οποίοι σε έχουν απορρίψει. Αυτο ειναι που νοιωθεις ότι θα σου δωσει χαρα και έτσι θα ανεβει η αυτοπεποίθηση σου. Το ότι ζητησες από τα μέλη του φορουμ συναντηση φαινεται σαν πράξη απόγνωσης στη μοναξια που νοιωθεις και λόγω των αρκετων κοινων που έχεις εντοπίσει στο φορουμ εν σχεσει με τα δικα σου προβλήματα πίστεψες ότι θα βρεις ανταπόκριση. Το αν θα εντοπίσεις τετοια άτομα εδω ετοιμα να σε συνατησουν αυτο ειναι κάτι που θα προκύψει φυσικά μεσα απο τις συζητησεις και την επικοινωνια που θα αναπτυξεις με συγκεκριμενα άτομα και όχι ανοίγοντας τετοιο θέμα. Πάντως εγω σε πιστωνω με καλή πίστη, καλοπροαίρετα άνοιξες το θέμα.

Διαφωνω με την προκατάληψη του μέλους axl100. Το ότι είπε κάτι σε άλλο μέλος για κοπελίτσες, ναι μεν ειναι λάθος του όμως δεν το ειπε κακόβουλα ούτε διαφανηκε με οποιοδηποτε τροπο να έχει τροπή προς τετοιες συμπεριφορές, είναι από τις περιπτώσεις που από τα λόγια στη σκέψη και πράξη υπάρχει χάσμα, ουτε κατα διανοια θα αποτολμούσε κάτι τετοιο, κι αν γνωριζε τις πραγματικες διαστασεις θα καταδίκαζε κατι τετοιο. Πρόκειται για αγνο ατομο που μιλησε επιπόλαια και ο νοών νοείτω....

Void, καταλαβαίνω ότι και εσυ, όπως και οι περισσότεροι εδω, ειχαμε θεματα αυτοπεποίθησης, όμως υπάρχουν άτομα στα οποία η δυσκολία ειναι ακόμα μεγαλύτερη είτε λόγω αντίληψης και ευστροφίας είτε λόγω βιωμάτων. Όμως συμφωνω μαζι σου στο ότι δεν έχει ανάγκη από ανθρωπους με τα ίδια προβλήματα γιατι απλα τοτε θα τα μοιράζεται μαζι τους, θα νοιωθει μεν καλύτερα γι αυτο και θα του αμβλυνθει πολύ το προβλημα μοναξιάς, η παρεα όμως αυτη δε θα του είναι η καταλληλη από άποψη βελτιωσης. Έχει αναγκη από ανθρωπους χωρις αυτα τα προβλήματα διατεθειμένους όμως να τον καταλάβουν και να σταθουν διπλα του.

Λογω της ιδιοσυγκρασίας του Χρηστου και του εντονου αισθηματος μοναξιας που νοιωθει για να ανοιγει τετοιο θέμα, παρα το ότι δε διαφωνω με την αρνηση σας στην ιδεα για συναντηση και στους λογους στους οποιους τη στηρίζετε, θα επρεπε στις απαντησεις σας να τυχει πιο λεπτης αντιμετωπισης, να του δημιουργειται η αισθηση ότι εδώ τυγχανει κατανόησης και συμπαραστασης.

Γιάννη έχεις δίκιο, ήμουν απότομη με το Χρήστο.
Το δεύτερο μου όμως μήνυμα, το έριξα καθαρά συμβουλευτικά για να τον βοηθήσω.
Το πρώτο ήταν λίγο επιθετικό, πράγματι.

ιωαννη μιλησες σωστα,void συμφωνω πως ολο αυτο που εκανα ηταν μια ενεργεια αγανακτησης αν και σαν ιδεεα καπως δν ειναι λαθος, η αληθεια ειναι αυτη θελω παρεα...Κατι αλλο που με ενοχλει σε αυτο το φορου ειναι οτι ερχονται καποιοι ανθρωποι να ζητησουν βοηθεια για κατι και μπαινουν ακυροι και μιλανε ασχημα και γραφουν οτι να ναι σε καποιον που ζηταει βοηθεια και δεν υπαρχει καποιος υπευθυνος να ελεγχει το τι μηνυματα γραφονται σε ενα φορουμ αυτοβοηθειας, τραγικο πραγματικα η διαχειρηση ειναι αστα να πανε...

καλησπερα σας
εδω και ενα περιπου χρονο ειμαι με καποιο ατομο το οποιο παρουσιαζει στοιχεια ατομου με αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας... Στην αρχη της γνωριμιας μας ηταν πολυ θετικος και ανοιχτος στο να ερθουμε πιο κοντα και να γνωριστουμε. Μου εκανε ερωτησεις για να μαθει τα παντα για εμενα αλλα οσον αφορουσε το ιδιο δεν του επαιρνες λεξη. Απο τις πιο προσωπικες επαφες που ειχαμε καταλαβα οτι ημουν η πρωτη του ερωτικη σχεση. Επι καθημερινης βασης με επαιρνε τηλεφωνο για να επιβεβαιωσει οτι ειμαστε ακομα μαζι αλλα ποτε δεν βρισκομασταν πανω απο 3 ωρες την ημερα και ποτε συνεχομενες μερες. Προκειται για ενα ατομο με μεγαλο κοινωνικο κυκλο και επιτυχημενη καριερα αλλα ποτε δεν θελησε να βγουμε με δικη του παρεα για να γνωρισω τους φιλουσ του.. Οπως καταλαβα αργοτερα επροκειται για κυκλο γνωστων και οχι κολλητων..
Στις αρχες δεν ηξερα για την φοβια του και τον πιεζα να μου ανοιχτει και να με αφησει να μπω σην ζωη του...μεχρι που καποιο βραδυ...μετα απο ενντονη συζητηση, σηκωθηκε απλα και εφυγε χωρις να δειξει υχνος ενδιαφεροντος για τα συναισθηματα μου... η αντιδραση μου? του εστειλα μηνυμα οτι οτι εχουμε σταματαει εδω...
Την επομενη κιολας μερα καταλαβα τι μεγαλο λαθος που ειχα κανει...κατι μου ελεγε μεσα μου οτι δεν μπορει να ειναι τοσο αδιαφορος χωρις αιτια....
Επικοινωνησα μαζι του...ουτε να με ακουσει...μετα απο δευτερη κληση μου μερικες μερες μετα, μου ειπε οτι απο εδω και στο εξης θα βρισκομαστε απλα σαρκικα γιατι του αρεσω αλλα η σχεση μας εχει κανει πια τον κυκλο της και εχουμε τελιωσει... το δεχτηκα και απο τοτε ...10 μηνες περιπου... βρισκομαστε υποτιθεται σαρκικα μεχρι πριν και λιγες ημερες...λεω υποτιθεται γιατι μπορω να τον νοιωσω οταν με τα βιας με φιλαει και με ακουμπαει ποσο αγχωνεται ενω το θελει...συνεχως ζητουσε επιβεβαιωση...μου ελεγε οτι δεν αξιζει τιποτα...καμια δεν τον θελει...να κοιταξω να φτιαξω την ζωη μου με αλλον....οποτε βεβαια εφευγα...γιατι ειχαμε και τετοια ξεσπασματα απο εμενα...παντα εβρισκε τροπο να επικοινωνησει αυτος με εμενα και να με φερει πισω...
Πριν απο 2 βδομαδες, ξανα επικοινωνησε μαζι μου μετα απο διαστημα αρκετων ημερων που δεν ειχαμε επαφη...εφοσον βεβαια του ειχα πει ποσο βλακας ειναι που με αφηνει και οτι δεν θα βρει να τον αγαπησει αλλη περισσοτερο απο εμενα....στην επικοινωνια μας με ρωτουσε συνεχως αν τον εγκαταλειπω...
Μετα απο αυτο καταλαβα οτι δεν μπορει να ειναι ο ανθρωπος μου ενα καθαρμα και αποφασισα να το ψαξω απο το ιντερνετ....ολα τα στοιχεια με οδηγουν οτι εχει αποφευκτικη διαταραχη...
Η αντιδραση μου ηταν να τον παρω με το γλυκο και μετα απο τα πολλα να συναντηθουμε πριν λιγες μερες...προσπαθησα να τον κανω να μου ανοιχτει λεγοντας του ποσο πολυ τον αγαπαω και να μην τον νοιαζει η αποψη των τριτων....οση ωρα ημουν μαζι του, ηταν ιδρωμενος, οταν ερχοταν σε δυσκολη θεση τραγουδουσε συνεχως το ιδιο τραγουδι αλλα ειμαι συγουρη οτι μεσα στο αγχος του ηταν το ιδιο ευτυχισμενος και ερωτευμενος οπως και εγω...του εστειλα μηνυμα την επομενη μερα λεγοντασ του ποσο υπεροχος ανθρωπος ειναι...
Απο τοτε περασαν αρκετες μερες...που εγω βεβαια αυτο το διαστημα καθε βραδυ τον αποχαιρετουσα με μηνυμα γλυκο....αυτος καμια επικοινωνια...
σημερα αποφασισα να του στειλω μηνυμα για να του πω ανοιχτα πως νοιωθω και τι εχω ανακαλυψει και οτι δεν με νοιαζει γιατι αυτος με κανει ευτυχισμενος....η απαντηση του συντομη...μου ελεγε να φροντισω να συνεχισω την ζωη μου και να κοιταω μπροστα....απαντησα οτι δεν θα τον ξαναενοχλησω και οτι τον αγαπαω πολυ και θα ειμαι πλαι του οποτε με θελει αυτος αλλα πρεπει και αυτος να κανει κατι για αυτο...αν δεν το δει μονος του συνεχως θα οδηγειται σε αυτοεκπληρουμενες προφητειες....
Δεν ξερω αν εκανα καλα...τον αγαπαω πολυ και δεν θελω να τον χασω αλλα οταν του τα δινω ολα, εξαφανιζεται....σκεφτηκα οτι αν πιεστει ισως δουμε φως...
σας παρακαλω βοηθηστε με

Καταρχήν συγχαρητήρια για την υπομονή σου! Ελπίζω ο τύπος να το αξίζει.

Τώρα, όσον αφορά το πρόβλημά του, να σου πω πρώτα πως είμαι κοινωνιοφοβικός
με PhD στην αποφευκτικότητα(!) οπότε μπορώ να σου πω πως θα ενιωθα εγώ.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτό δεν σημαίνει ότι ο φίλος σου πάσχει απ'αυτό και όχι από κάτι άλλο!

Λοιπόν, καταρχήν είναι λογικό όταν δεν έχεις φίλους, και γι' αυτό νιώθεις ένα αίσθημα
κατωτερότητας, να μην θες να ανοιχτείς στον άλλο. Είναι ο φόβος ότι ο άλλος θα σε
"καταλάβει", θα δει τον "πραγματικό σου εαυτό" που δεν αξίζει μία κτλ.

Δεύτερον, όσοι πάσχουν από αυτή την διαταραχή νιώθουν ότι μειονεκτούν έναντι των
άλλων (των "κανονικών") γι' αυτό και υποφέρουν από χαμηλή αυτοπεποίθηση. Νομίζω
αυτή η έλλειψη πίστης στον εαυτό είναι εμφανής στην περίπτωση του φίλου σου.

IMO αυτό που έκανες είναι ακριβώς το αντίθετο απ' το ενδεδειγμένο!

Αν το έκανες σ' εμένα, θα ένιωθα τεράστια ντροπή και φόβο και (κυριολεκτικά) θα το
έβαζα στα πόδια. Αν δηλαδή τον "κατηγόρησες" ότι ξέρεις από τι πάσχει κτλ και αυτός
είναι όντως αποφευκτικός, τότε αυτό απλά θα επιβεβαιώσει τον αρχικό του φόβο: ότι
δηλαδή δεν έπρεπε να σου ανοιχτεί γιατί τώρα είδες πίσω από το τείχος που υψώνει
για να κρύψει τις αδυναμίες του και άρα είσαι σε θέση να τις εκμεταλλευτείς, να τον
κοροϊδέψεις κτλ.

Τώρα, μια λύση στο πρόβλημά σου είναι να περιμένεις λίγες μέρες, να κουλάρετε και
οι δυο και να του στείλεις μήνυμα "τι κάνεις", "θέλω να σε δω", τέλοσπάντων οτιδήποτε
άσχετο με το "κυρίως θέμα". Αν θες να του αποσπάσεις τα εσώτερά του, υπάρχει ο κατά-
λληλος τόπος και χρόνος αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που γίνεται μέσω μηνύματος!?!

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Καταρχήν συγχαρητήρια για την υπομονή σου! Ελπίζω ο τύπος να το αξίζει.

Τώρα, όσον αφορά το πρόβλημά του, να σου πω πρώτα πως είμαι κοινωνιοφοβικός
με PhD στην αποφευκτικότητα(!) οπότε μπορώ να σου πω πως θα ενιωθα εγώ.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτό δεν σημαίνει ότι ο φίλος σου πάσχει απ'αυτό και όχι από κάτι άλλο!

Λοιπόν, καταρχήν είναι λογικό όταν δεν έχεις φίλους, και γι' αυτό νιώθεις ένα αίσθημα
κατωτερότητας, να μην θες να ανοιχτείς στον άλλο. Είναι ο φόβος ότι ο άλλος θα σε
"καταλάβει", θα δει τον "πραγματικό σου εαυτό" που δεν αξίζει μία κτλ.

Δεύτερον, όσοι πάσχουν από αυτή την διαταραχή νιώθουν ότι μειονεκτούν έναντι των
άλλων (των "κανονικών") γι' αυτό και υποφέρουν από χαμηλή αυτοπεποίθηση. Νομίζω
αυτή η έλλειψη πίστης στον εαυτό είναι εμφανής στην περίπτωση του φίλου σου.

IMO αυτό που έκανες είναι ακριβώς το αντίθετο απ' το ενδεδειγμένο!

Αν το έκανες σ' εμένα, θα ένιωθα τεράστια ντροπή και φόβο και (κυριολεκτικά) θα το
έβαζα στα πόδια. Αν δηλαδή τον "κατηγόρησες" ότι ξέρεις από τι πάσχει κτλ και αυτός
είναι όντως αποφευκτικός, τότε αυτό απλά θα επιβεβαιώσει τον αρχικό του φόβο: ότι
δηλαδή δεν έπρεπε να σου ανοιχτεί γιατί τώρα είδες πίσω από το τείχος που υψώνει
για να κρύψει τις αδυναμίες του και άρα είσαι σε θέση να τις εκμεταλλευτείς, να τον
κοροϊδέψεις κτλ.

Τώρα, μια λύση στο πρόβλημά σου είναι να περιμένεις λίγες μέρες, να κουλάρετε και
οι δυο και να του στείλεις μήνυμα "τι κάνεις", "θέλω να σε δω", τέλοσπάντων οτιδήποτε
άσχετο με το "κυρίως θέμα". Αν θες να του αποσπάσεις τα εσώτερά του, υπάρχει ο κατά-
λληλος τόπος και χρόνος αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που γίνεται μέσω μηνύματος!?!

---

Σε ευχαριαστω πολυ για την αμμεση απαντηση σου...εκτιμω πολυ την βοηθεια σου
Το θεμα ειναι οτι οταν ειμαστε μαζι, φοβαμαι να του πω πολλα πραγματα και να προσπαθησω να τον κανω να ανοιχτει γιατι κατευθειαν βλεπω τις αντιδρασεις του, αγχος, εντονος τονος στην φωνη, αποφυγη συζητησης και γινεται απολυτος...‘εγω ειμαι για να σας παρακολουθω και να σας θαυμαζω καθως συνεχιζεται την ζωη σας‘...οι μονες φορες που εχει γινει πιο γλυκος και τρυφερος μαζι μου μεχρι σημειου να μου πει οτι ειμαι δικος του ανθρωπος και οτι με εχει πολυ ψηλα, ηταν μεσω μηνυματων και βεβαια σε καταστασεις που κρατουσα αμυντικη σταση...για να μην με χασει δηλαδη...για αυτο σου λεω οτι νομιζω οτι μονο οταν συμβαινει να πιστευει οτι θα φυγω, βλεπω λιγο φως...αντιθετως οταν παω συνεχως με τα νερα του, εξαφανιζεται για μερες και οταν ξαναεπικοινωνουμε, εχει θεσει τους ορους του δηλαδη θα συναντηθουμε μονο για λιγο, συνηθως μονο πρωι γιατι το βραδυ....καθε βραδυ!....εχει δουλεια και εξοδο......προφανως το κανει γιατι φοβαται οτι οταν συναντηθουμε θα εχει να αντιμετωπισει την πιο συναισθηματικη επαφη...
εχω δει και εχω διαβασει παρα πολλα αρθρα για αυτη την διαταραχη τις τελευταιες ημερες....ολα λενε οτι μια καλη αρχη ειναι το ατομο ειναι να αντιμετωπισει την φοβια του και να δει την αληθεια....η οικογενεια και ο συντροφος απο μονοι τους δεν μπορουν να κανουν τιποτα......αυτο προσπαθησα να κανω με το τελευταιο μηνυμα που του εστειλα....ειναι ατομο δυναμικο και που διεκδικει πραγματα τουλαχιστον στην δουλεια του....πτυχιο, δυο μεταπτυχιακα, επιτυχημενη καριερα, συνεχη σεμηναρια καταρτισης και επισης κατα διαστηματα διδασκει και σε πανεπιστημιο....εχει και εκει ειδικευθει.....θελω απλα να τον κανω να διεκδικει και στην προσωπικη του ζωη....
εσυ συνεχιζεις να πιστευεις οτι με το να απεχω και με το να περιμενω απο αυτον και με το να του λεω την αληθεια, τον απομακρυνω ακομα περισσοτερο?
Ξερω οτι μπορει να το κανει γιατι τουλαχιστον στις αρχες τις σχεσεις μας ηταν πιο δοτικος....εκδρομες, αγκαλιες, χαμογελα αλλα τοτε δεν ειχαν αναπτυχθει συναισθηματα...τωρα αυτα ειναι που τον μπλοκαρουν? αυτο που με εχει κρατησει μεχρι τωρα ειναι η αγαπη μου για αυτον...ξερω οτι θελει χρονο και εγω εχω απιστευτα αποθεματα υπομονης και αγαπης αρκει ομως να τον βλεπω!!!!! του το ειπα αρκει να βλεπουμε ενα DvD χωρις να μιλαμε μονο να ειμαστε στον ιδιο χωρο ΜΑΖΙ.

Λοιπόν ξέρεις κάτι; Δεν ξέρω από τι πάσχει ο φίλος σου αλλά
είμαι 99.9% σίγουρος ότι ΔΕΝ πάσχει από αποφευκτική διαταραχή.

Ο λόγος είναι ότι η Α.Δ. είναι κάτι πολύ πιο γενικευμένο και
"βαρύ" από τα συμπτώματα που περιγράφεις. Ενα αποφευκτικό
άτομο θα αποφύγει σχεδόν κάθε δραστηριότητα που τον φέρνει
σε επαφή με άλλους ανθρώπους γιατί ΦΟΒΑΤΑΙ γενικώς τους
ανθρώπους (είτε γιατί οι συνομήλικοί του τού ασκούσαν ψυχολο-
γική/σωματική βία είτε γιατί οι γονείς του τον παραμελούσαν).

Το γεγονός ότι ο φίλος σου διαπρέπει ακόμα και σε τομείς που
απαιτούν διαπροσωπική επαφή, όπως είναι η διδασκαλία, για μένα
τον αποκλείει απ'το ενδεχόμενο να πάσχει από Α.Δ..

Επίσης, όπως είπες σου θέτει ακόμα και (γελοίους) όρους όπως
θα βρισκόμαστε μόνο σαρκικά ή μόνο τα πρωινά και τα λοιπά.
Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι τελείως ατυπική συμπεριφορά
για έναν αποφευκτικό (δηλαδή το να επιβάλλεται στον άλλο)

Τέλος, η συμπεριφορά του στην αρχή της σχέσης είναι για μένα
το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της θεωρίας ότι πάσχει από Α.Δ.
Ο λόγος είναι ότι ένας αποφευκτικός ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΙΑ δεν θα ήταν
ανοικτός και γούτσι γούτσι στην αρχή μιας γνωριμίας!!!

***

Πάμε τώρα στην διάγνωση (τα παρακάτω είναι αυστηρά προσωπική
άποψη και μπορεί να κάνουν ζημιά, δεν είμαι ψυχολόγος κτλ...)

Αν έπρεπε να "διαλέξω" από τι πάσχει ο φίλος σου, θα έλεγα
ότι πάσχει από fearful-avoidant attachment. Δες εδώ:
en.wikipedia.org/wiki/Attachment_in_adults#Insecure_attachment

Εδώ ένα ωραίο thread που βρήκα με συμβουλές:
http://www.psychforums.com/avoidant-...opic77412.html


Παρεμπιπτόντως, μπορεί κάποιος admin να μεταφέρει τα τελευταία
posts στη σωστή κατηγορία "Σχέσεις κτλ" ώστε να τα δουν και άλλοι;

Σε ευχαριστω πολυ για τα sites και την βοηθεια σου!
Εχω καταμπερδευτει γιατι ο ορος fearful avoidant δεν δεν αναφερεται πουθενα σε κανενα αντιστοιχο ελληνικο site ψυχολογιας ενω σε αλλα το συσχετιζουν με το avoidant attachment...σχεδον σε κανενα αλλο αρθρο δεν βρηκα αυτον τον ορο...anyway...σε πολλα απο αυτα βρηκα πολλα στοιχεια του εαυτου μου οπως και ολοι μας μπορουμε να βρουμε....δεν θελω να βαλω καποιον τιτλο στον ανθρωπο μου που στο τελος μπορει να τον πιστεψω κιολας και να ειναι ολο λαθος....θα αφησω το χρονο να δειξει....ελπιζω θετικα πραγματα...αν οχι...τοτε και οι δυο θα εχουμε χασει.....
Το σιγουρο ειναι οτι προκειται για τον πιο αγνο και καλοψυχο ανθρωπο που εχω γνωρισει, που στις αρχες επιζητουσε την αγκαλια και την συνεχη επιβεβαιωση βεβαια και που με την απορριψη απομακρυνθηκε....ισως για να μην φευγει, να θελει να ξανανοιωσει την ιδια ασφαλεια ξανα απο την αρχη...we'll see...
Thanks :)