Όλοι θέλουν να χάσω βάρος! Εγώ θέλω;

Καλησπέρα σε όλη την παρέα!
Αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και να ανταλλάξουμε απόψεις σε ένα θέμα που απασχολεί πολλές γυναίκες εύσωμες!
Γεννήθηκα παχουλή, μεγάλωσα παχουλή και γενικώς η ζωή μου μέχρι τώρα (είμαι 39) συνεχίζεται έτσι! Απ\'τα 12 μου η μητέρα μου με έβαλε σε μόνιμη σκέψη: πρέπει να αδυνατίσω! Δεν καταλάβαινα αυτό το πρέπει. Και πάντα στο τραπέζι το δικό μου πιάτο περιείχε μικρότερη μερίδα απ\'τους άλλους! Δεν καταλάβαινα σαν παιδί γιατί γινόταν αυτή η διάκριση! Ακόμη και το χαρτζιλίκι στο σχολείο ήταν μικρότερο απ\'του αδερφού μου, ώστε να περιοριστώ μόνο σε ένα κουλουράκι και σε τίποτε άλλο! Και ζήλευα τα άλλα παιδάκια που αγόραζαν τυρόπιτες, σοκολάτες, σάντουιτς κλπ... \"Πρέπει να αδυνατίσεις να γίνεις όμορφη\" ήταν η δικαιολογία της μητέρας μου! \"Μα γιατί; Δεν είμαι όμορφη;\" απορούσα εγώ. Η αλήθεια είναι ότι ενώ ήθελε να με ντύνει με όμορφα ρούχα, δυστυχώς δεν βρίσκαμε μεγάλα παιδικά μεγέθη και έτσι κατέληγα να φοράω μεγαλήστικα ρούχα ή πηγαίναμε σε μοδίστρα και μου έφτιαχνε ρούχα! Δεν έπρεπε να τρώω πολύ, αλλά δεν έπρεπε και να βγαίνω για παιχνίδι! Ήμουν το μοναδικό κορίτσι σε μια γειτονιά όλο αγόρια! Έτσι το παιχνίδι μου ήταν περιορισμένο στην αυλή του σπιτιού μας! Έπλαθα έναν κόσμο όλο φίλες και φτιάχναμε καφέ από λάσπη που τάχα πίναμε και μαγειρεύαμε στο παιχνιδο-τηγανάκι, φυλλαράκια απ\'τα λουλούδια.... Το παιχνιδο-πιάτο περιείχε την μερίδα που ήθελα! Τουλάχιστον η φαντασία μου ήταν χορτάτη!
Μεγαλώνοντας και το \'μη τρως\' ήρθε και βεντουζώθηκε μέσα μου! Απ\'τα 13 κι έπειτα άρχισα την δίαιτα μπαλόνι! Πότε έχανα κιλά πότε όχι, κάνοντας δίαιτες δικής μου έμπνευσης! Κι όλο αυτό για να χαρούν οι άλλοι ότι κάτι έκανα! Μέσα μου δεν το ήθελα όμως! Κι όποτε αγανακτούσα απ\'την συνεχή προσπάθεια, τελικά κατέληγα να τρώω κρυφά και πολύ!
Όταν μεγάλωσα αρκετά, πήγα σε διαιτολογικό κέντρο από μόνη μου και άρχισα με την παρακολούθηση διαιτολόγου! Ήταν για μένα ότι καλύτερο! Έτρωγα όσο ήθελα και μάλιστα αυτά που αγαπούσα! Βέβαια υπήρχαν κι αρκετά απαγορευμένα αλλά ήμουν πιστή στο πρόγραμμα μου! Γλυκάθηκα που λέτε... και έβαλα στόχο απώλειας βάρους πολύ κάτω απ\'το κανονικό! Ήθελα να φτάσω και να γίνω με αναλογίες μοντέλου! Δεν το κατάφερα ποτέ, γιατί απλά είχε τελειώσει το πρόγραμμά μου στο κέντρο αυτό και ενώ η διαιτολόγος επέμενε να με βάλει σε πρόγραμμα συντήρισης, δεν την υπάκουσα! Η ζωή μου άλλαξε, η δουλειά μου ήταν τις περισσότερες φορές νυχτερινή (αποκλειστική νοσοκόμα) με αποτέλεσμα σε 2 χρόνια να βάλω μερικά απ\'τα κιλά που είχα χάσει! Και συνέχιζα να βάζω... Δεν ήξερα πως να συνδυάσω ένα πρόγραμμα δίαιτας με την δουλειά που έκανα!
Αφέθηκα! Ξαφνικά ένοιωσα κουρασμένη! Οι αντοχές μου μειώθηκαν και δεν ήθελα να σκέφτομαι άλλο πια για δίαιτα!
Το σκέφτηκα και το συζήτησα με τον εαυτό μου και είπα: καλύτερα παχουλή κι ευτυχισμένη, παρά σε μόνιμη δίαιτα και δυστυχισμένη!

Στην πορεία διαπίστωσα πως τα ΜΜΕ επέβαλαν και το συνεχίζουν, να ζούμε σε ένα κόσμο αδυνάτων! Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κανείς δεν κάνει κάτι γι\'αυτή την διάκριση, γι\'αυτό τον ρατσιμό που επειβάλουν! Δηλαδή εμείς οι παχουλοί άνθρωποι δεν έχουμε δικαίωμα στην ζωή; Όλος αυτός ο βομβαρδισμός μου δημιούργησε σοβαρές σκέψεις και είπα στον εαυτό μου, πως αν πρόκειτε να κάνω οικογένεια θα γίνει επειδή είμαι εγώ κι όχι επειδή είμαι αυτό που θέλουν οι άλλοι να είμαι! Ναι μεν είχα τα τυχερά μου κανείς δεν ήταν αυτό που ήθελα... Γνώρισα τον άντρα μου ο οποίος με δέχθηκε όπως ήμουν. Παντρευτήκαμε όπως ήμουν... Η μητέρα μου είχε ένα μόνιμο άγχος ότι δεν θα βρω ποτέ νυφικό στις διαστάσεις μου, αλλά στο κατάστημα με τα νυφικά την προσγείωσαν λέγοντας της πως για όλους και για όλα τα μεγέθη υπάρχουν νυφικά! Και πιστέψτε με, βρήκα το νυφικό που πάντα ήθελα! Ο γάμος μου, ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου!
Είμαι τώρα 2 χρόνια παντρεμένη! Έχω καταλάβει τον άντρα μου πόσο πολύ θέλει να αδυνατίσω και όταν κάνουμε κουβέντα γι\'αυτό καταλείγουμε να πληγωνόμαστε! Με ενοχλεί να το κουβεντιάζω... Του εξηγώ πως είναι κάτι δικό μου αυτό και είναι δική μου η απόφαση για το αν θα αδυνατίσω! Δυστυχώς δεν μπορεί να καταλάβει το πως είναι να είναι κανείς μια ζωή παχουλός και μια ζωή να παλεύει για να γίνει πιο εμφανίσημος... Δεν μπορεί να καταλάβει ότι αυτό κουράζει και εξαντλεί και χρειάζεται κανείς να πάρει δυνάμεις -και που να τις βρει; Και ποτέ του δεν με ρώτησε πως αισθάνομαι με την εμφάνισή μου! Μα ποτέ!

...καλημερα.Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο το να σε πιεζει καποιος για να ικανοποιησει τα δικα του.Η μητερα σου οπως αναφερες σε πιεζε για να αρχισεις διαιτα για να γινεις ομορφη.
Αληθεια επειδη καπου εδω τα χασα,η ομορφια ειναι τοσο συνδεδεμενη με το κορμι μας;Η αν εχανες τα κιλα σου θα γινοσουν πιο ομορφη;Εχω ξαναακουσει παρομοιες αντιδρασεις γονιων πανω σ\'αυτο το θεμα και με ενοχλει αρκετα,αν και δεν μου εχει τυχει,με ενοχλει.Ειναι οπως να εισαι μοντελο και να σε πιεζει το πρακτορειο που δουλευεις να εισαι στα τοσα κιλα αλλιως σε διωχνουν και χανεται και το ονειρο σου.Σου δημιουργουν προβλημα και οπως ειδαμε αρκετα μοντελα υποφερουν απο βουλιμιες κλπ.Δεν μπορω να καταλαβω ειλικρινα γιατι να γινεται τοσο θορυβος.
Αγαπητη μου φιλη,εισαι ηδη μεγαλη και ωριμη πια για να μπορεσεις να παρεις την ζωη στα μετρα σου,οσο κι αν αυτο δυσκολευει γιατι απο πολυ μικρη ενιωσες την πιεση για τα κιλα σου και την εμφανιση σου.Θελει δυναμη να ξεπερασεις κατι τετοιο μα δεν ειναι ανεφικτο..
Μια απο τις πιο ωραιες απολαυσεις στην ζωη ειναι το φαγητο,για μενα τουλαχιστο.Ειμαι λατρης του φαγητου..Το αν θα θες να χασεις κιλα αυτο αφορα μονο εσενα και κανενα αλλο.
Αν εσυ αισθανεσαι καλα με τον εαυτο σου μην σκοτιζεσαι για κανενα..φτανει να εισαι ενταξει για σενα.Ενα και μοναδικο κριτηριο για να φυγουν καποπια κιλα ειναι η υγεια και τιποτα αλλο.Θα μπορουσε φυσικα η μητερα σου να σε μεγαλωνε ετσι,δηλαδη να χασεις κιλα μονο και μονο για υγεια και οχι για καλλοπισμο.Εγινε οτι εγινε και αλλαζει με μεγαλη προσπα θεια.Μπορεις...
Ευχαριστω

Γεια σου Μαρία.Συμφωνώ με τον Alterego.Είναι δικό σου θέμα το αν θα αποφασίσεις να χάσεις τα περιτά κιλά σου ή όχι.Δεν θα το κάνεις για κανέναν άλλο,μόνο για τον εαυτό σου αν το θελήσεις.Αλλωστε αν προσπαθείς να αδυνατίσεις μόνο γιατί σε πιέζουν οι άλλοι και όχι επειδή το θέλεις εσύ πραγματικά το πιο πιθανόν είναι να μην τα καταφέρεις,όπως έγινε και με τις προηγούμενες προσπάθειες που έκανες.
Ο άντρας σου σε γνώρισε και σε αγάπησε έτσι όπως είσαι,με τα παραπάνω κιλά.Γιατί τώρα προσπαθεί να σε αλλάξει?

Γιατί Dalia μου όλοι έχουν την ψευδαίσθηση οτι θα αλλάξουν τον άλλο...οτι θα τον προσαρμόσουν στα δικά τους πρότυπα. Πολλές φορές ούτε αυτοι όμως είναι στα πρότυπα τα δικά μας αλλα εμείς δεν προσπαθούμε να τους αλλάξουμε και δυστυχώς δεν το σέβονται..έχω ακουσει και ακουω πολλά στη ζωη μου..τα οποία αντι να μου δίνουν κίνητρο με κλείνουν στον εαυτο μου και πληγώνομαι. Όλοι θέλουν να αλλάξουν κάτι...:( ασχετο που στην αρχη σου λένε, σε θέλω όπως είσαι! Μετα τι γίνεται? το ξανασκέφτονται? η ματαιοδοξία της εμφάνισης.

....Ο αλλος δεν μπορει να αλλαξει απλα επειδη το ζητας.Στο κατω κατω ποιος εισαι εσυ που θα το ζητησεις αυτο;Εδω τον ιδιο σου τον εαυτο αδυνατεις να αλλαξεις......Στην τελικη γιατι δεν βλεπουμε τον εαυτο μας και βλεπουμε τον αλλο;Τι παραξενα οντα που ειμαστε!Οταν μαθουμε τι τελικα θελουμε ισως γινουμε καλυτεροι σαν ανθρωποι..

Ξέρετε... αν γινόταν με τον άντρα μου μια όμορφη συζήτηση σε βάθος και προπαντώς να καταλάβει τα όσα θα του πω, ίσως αυτό να με βοηθούσε και να λειτουργούσε κάπως στο μυαλό μου θετικά για να κάνω την προσπάθεια! Βλέπετε ποτέ δεν υπήρξε παχύς και προπαντώς έχει τον γνωστό μεταβολισμό που ότι φάει δεν παχαίνει!!! :o
Οι συζητήσεις που κάνουμε ποτέ δεν καταλήγουν σε κάτι αποτελεσματικό! Είναι εντελώς ασαφής και προπαντώς δεν μπορεί να είναι στην θέση την δική μου για να μπορέσει να το καταλάβει! Ακόμη κι όταν του δίνω σαν παράδειγμα τον εαυτό του ρωτώντας τον αν αισθάνεται καλά για την εμφανισή του και μου απαντά ότι \'ναι είμαι καλά\' και του ανταπαντώ πως αυτό ισχύει και για μένα, δεν λέει να το καταλάβει!

Το ξέρω ότι του αρέσουν και οι καλλίγραμμες και πάντα όποτε βγαίνουμε τον πιάνω το ματάκι του να παίζει... αλλά δεν γίνεται όλες μας να\'μαστε μια κοψιά! Εμένα με αγάπησε όχι για την εμφάνισή μου αλλά για αυτό που είμαι... Δέχομαι στον εαυτό μου όπως είναι και μ\'αρέσει έτσι! Δεν μπορώ να λέω σε όλους \'ξέρετε κάνω δίαιτα\' και στο σπίτι να είμαι μονίμως με ανοιχτό το ψυγείο και να λέω \'έλα μωρέ, από Δευτέρα δίαιτα\'! Το έκανα αυτό και λέω \'Μαρία τι κάνεις; Ποιον νομίζεις ότι πας να ξεγελάσεις; Τον εαυτό σου κοροϊδεύεις! Δέξου τον εαυτό σου γι\'αυτό που είναι και άσε τους άλλους να λένε ότι θέλουν\'! Το κουβέντιαζα και με μια φίλη μου που επίσης είναι εύσωμη και που είναι σε μόνιμη δίαιτα -άλλα όταν βγαίνουμε για φαγητό τρώει το μισό τραπέζι σε παρέα 4 ατόμων- και της είπα πως είναι προτιμότερο να το δεχτεί ότι έτσι γεννήθηκε και έτσι είναι η φτιαξιά της και ότι αν θέλει να αδυνατίσει πραγματικά θα πρέπει να δουλέψει η ίδια με τον εαυτό της, χωρίς να το ανακοινώνει σε όλους κι ότι έτσι δεν κοροϊδεύει τους άλλους, αλλά τον εαυτό της. Ξέρετε τι γύρισε και μου απάντησε: Εγώ Μαρία κάνω δίαιτα, μην κοιτάς σήμερα που το έριξα έξω. Απλά εσύ έχεις το πρόβλημα!
Με αποστόμωσε! Δεν ήξερα τι να πω! Έχει δώσει του κόσμου τα λεφτά σε διάφορα ινστιτούτα αδυνατίσματος, πήγε σε ψυχολόγο, έβαλε μπαλόνι στο στομάχι και αποτέλεσμα δεν είδαμε... Περίμενα έστω με το μπαλόνι, να δω ότι έχει κάνει την διαφορά! Δυστυχώς δεν την είδα και προσπαθούσε όλους να μας ξεγελάσει ότι είχε χάσει 20 κιλά! Που σε έναν άνθρωπο 130 κιλών τα 20 κάνουν μια διαφορά!
Βλέπετε είχα αρχίσει να αναζητώ διαφορετικές λύσεις για να χάσω τα κιλά μου! Ήθελα να μάθω για τις παρεμβάσεις που γίνονται στο στομάχι για να χάσει κανείς βάρος. Το παράδειγμα της φίλης μου με το μπαλονάκι με απογοήτευσε και το άλλο που με έκανε να μην συνεχίσω την έρευνα ήταν το κόστος!

Ξέρω πως πρέπει να το δουλέψω με τον εαυτό μου, ξέρω πως το να χάσει κανείς βάρος είναι μες το κεφάλι του... Πως μπορεί λοιπόν κάποιος να πειστεί για να κάνει έστω ένα μικρό βήμα;

Πριν παντρευτείτε δεν σου έλεγε τίποτα ο άντρας σου για τα κιλά σου?Δεν τον ενοχλούσαν τότε?Η\' σκεφτόταν \"ας παντευτούμε και μετά θα την βάλλω να τα χάσει και να γίνει μοντέλο\"?Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό το πράγμα.Αν σε γνώριζε αδύνατη και μετά τον γάμο έπαιρνες τα κιλά τότε θα το καταλάβαινα,θα είχε το δίκιο του.Αλλά αφού σε γνώρισε έτσι δεν θα έπρεπε να σε πιέζει.
Πάντως από αυτό που λες \"Ξέρω πως πρέπει να το δουλέψω με τον εαυτό μου, ξέρω πως το να χάσει κανείς βάρος είναι μες το κεφάλι του... Πως μπορεί λοιπόν κάποιος να πειστεί για να κάνει έστω ένα μικρό βήμα; \" φαίνεται ότι θέλεις κι εσύ να χάσεις βάρος.Πρέπει να σκεφτείς τι θέλεις εσύ πραγματικά,χωρίς να σκέφτεσαι τους άλλους.Κι αν τελικά αποφασίσεις ότι θέλεις να αδυνατίσεις να το προσπαθήσεις.Μην απογοητεύεσαι από την φίλη σου.Επειδή δεν τα κατάφερε εκείνη δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς ούτε εσύ.

Ανέφερα την φίλη μου σαν παράδειγμα... απλά και μόνο γιατί δεν προσπαθεί να δεχθεί ότι είναι εύσωμη και ότι κοροϊδεύει τον εαυτό της προσπαθώντας να πείσει τους άλλους ότι κάνει δίαιτα. Κάτι το οποίο εγώ για τον εαυτό μου το\'χω δεχτεί.

Όσο για τον άντρα μου! Δεν με πίεζε ποτέ κι ούτε το κάνει συνεχώς. Πιστεύω ότι θέλει να πει την γνώμη του, μόνο που την λέει με άγαρμπο τρόπο! Και να θέλω να συζητήσω μαζί του, δεν το κάνω γιατί ξέρω ότι θα με κάνει να αισθάνομαι χάλια για μέρες.

Και ναι, κάπου στο βάθος του μυαλού μου θέλω να χάσω βάρος, αλλά δεν ξέρω πως να αρχίσω... Όχι ότι δεν έχω γνώση τα περί υγιεινής διατροφής, απλά ψάχνω για κάτι που να μη με κουράσει πάλι, σωματικά και ψυχικά! Γιατί όταν είχα κάνει την προσπάθεια στο παρελθόν, μπορεί σωματικά να έδειχνα πάρα πολύ καλή, ψυχικά ήμουν πολύ άσχημα! Με είχε καταβάλει όλη αυτή η προσπάθεια... :(

Τότε να το προσπαθήσεις.Αφού το θέλεις εσύ.Οπως είπες,όλα είναι στο μυαλό μας.Ισως τις άλλες φορές που προσπαθούσες,να είχες στο μυαλό σου ότι πρέπει να αδυνατίσεις για να μην απογοητεύσεις τους άλλους,γιατί στο ζητούσαν οι άλλοι.Το έκανες από αγγαρεία.Αν καταφέρεις και το πάρεις απόφαση και πεις ότι θα το κάνεις για σένα,για να νιώθεις μετά ακόμα πιο ωραία με τον εαυτό σου τότε ίσως να είναι λιγάκι πιο εύκολο.Αν σκέφτεσαι ότι κάνεις κάτι καλό για σένα θα παίρνεις κουράγιο.

καλησπέρα
Γιατί έχουμε κάνει τη δίαιτα να μοιάζει κάτι τόσο τρομακτικό σαν ένα βασανιστήριο που επιβάλλουμε στον εαυτό μας; Μαρία, μην σκέφτεσαι οτί αν προσπαθήσεις να χάσεις κάποια κιλά θα \'σαι διαρκώς σε στέρηση. Όχι πως εγώ τα έχω καταφέρει ποτέ όμως με ελάχιστες αλλαγές στη διατροφή σου μπορείς να χάνεις έστω κι ένα κιλό το μήνα.Με τον καιρό θα φανεί το αποτέλεσμα και αρκεί να πεις μια φορά \"μου φτάνει το ένα πιάτο δεν θα φάω δεύτερο\", ή \"ας αφήσω την σοκολάτα θα φάω ένα φρούτο\". Δεν ξέρω βέβαια τις διατροφοικές σου συνήθειες όμως σκέφτηκες ποτέ ότι η πίεση του να σου λένε όλοι να κάνεις δίαιτα σου έχει αφήσει ένα αίσθημα στέρησης; Να νιώθεις οτι κάποιος θα βρεθεί να σου πάρει το φαί απ\'το στόμα και αυτό σε κάνει να θες να φας πολύ όσο έχεις το ελεύθερο και δεν σε ελέγχει κανείς;
Επίσης νομίζω οτι είναι λογικό ο άνδρας σου να μην θέλει να έχεις πολλά περιττά κιλά επειδή σίγουρα νοιάζεται για την υγεία σου αλλά και για λόγους αισθητικής όμως αν θέλει να έχεις αναλογίες μοντέλου μήπως έχει εκείνος το πρόβλημα;
Ελπίζω αυτά που΄σου έγραψα να σου φανούν χρήσιμα.Καλή επιτυχία!

μαρια θα σταθω σε αυτο που εσυ η ιδια ειπες, οτι απο τη μια, στο βαθος του μυαλου σου θελεις να χασεις κιλα, ενω απο την αλλη δηλωνεις οτι αισθανεσαι καλα με την εμφανιση σου (οπως λες στις συζητησεις με τον αντρα σου).

ειναι φανερο λοιπον οτι οι πιεσεις που δεχεσαι απο καθε κατευθυνση σε εχουν μπερδεψει σχετικα με το τι πραγματικα θελεις και τι μπορεις να κανεις. απευθυνσου σε καποιον ψυχολογο να σε βοηθησει να ξεκαθαρισεις καποια πραγματα μεσα σου, σε συνδυασμο με ενα διαιτολογο που θα σου δωσει την καταλληλη διατροφη για το δικο σου σωμα.

απο εκει και περα, το οτι ο αντρας σου σε δεχτηκε \'οπως εισαι\', τι ακριβως σημαινει; εννοεις μηπως οτι εκτιμησε την προσωπικοτητα σου και αγνοησε την εξωτερικη εμφανιση (παρολο που οπως λες του αρεσουν οι πιο αδυνατες κοπελες), ίσως με την ελπιδα οτι θα αλλαξεις;

αν εκεινος εκανε αυτο το λαθος, μην κανεις και εσυ το λαθος να βλεπεις το σωμα σου και τον ψυχικο σου κοσμο σαν δυο ξεχωριστα πραγματα. εισαι ενα συνολο, που συμπεριλαμβανει και το σωμα και τις σκεψεις σου και τα συναισθηματα και τα ταλεντα σου και τις δραστηριοτητες σου και τις συνηθειες και πολλα αλλα πραγματα.

μπες στη διαδικασια να αποδεχτεις εσυ η ιδια πρωτα αυτο το \'συνολο\' και να το βελτιωσεις αν θες οπου εσυ νομιζεις. θα δεις οτι και εσυ θα νιωθεις καλυτερα και οι διαπροσωπικες σου σχεσεις θα βελτιωνονται μερα με τη μερα.

Δεν με αφήνουν να το αποδεκτώ... εκεί είναι η όλη ιστορία! Όταν λοιπόν κανείς δεν ασχολείτε μαζί μου και με την εμφανισή μου, κάνω ότι μου πρότεινε και η sandra. Και ειλικρινά όταν χάνω μερικά κιλάκια αυτό το αισθάνομαι και μου αρέσει. Ο άντρας μου το βλέπει, το χαίρεται αλλά δεν το εκδηλώνει. Κι ευτυχώς... είναι σαν να μου λέει \'συνέχισε\'! Όταν όμως βλέπει την διαφορά η μητέρα μου (βλέπετε μένουμε μαζί: γονείς - ισόγειο, εμείς - όροφο), τότε αρχίζει: προσπάθησε βρε παιδάκι μου, μην τρως το βράδυ, φάε κάνα γιαουρτάκι μόνο, είδα κάτι ωραία ρούχα τις προάλλες στο τάδε κατάστημα και σκέφτηκα τι ωραία που ήσουν αδύνατη...
Αυτή η παρατήρηση απ\'την μητέρα μου, λειτουργεί πολύ αρνητικά μέσα μου! Αντί να με βοηθάν τα λόγια της με αποσυντονίζουν και χάνω τον έλεγχο μου!
Δεν αντέχω τις παρεμβάσεις απ\'τον κύκλο μου!
Όσον αφορά την επίσκεψη σε ψυχολόγο... Το\'χα σκεφτεί, αλλά λόγω οικονομικής αδυναμίας δεν το έπραξα! Γι\'αυτό και βρίσκομαι εδώ... Μ\'αρέσει που συζητώ μαζί σας ένα πρόβλημά μου και με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα!

Λογικό είναι να γίνεται αυτο, λειτουργείς πλέον αντιδραστικά, έτσι είναι όταν πέφτουν όλοι πάνω σου, υποσεινείδητα αντιδρά το σώμα σου, η ψυχολογία σου, και αρκεί να είσαι λιγάκι πιο ευαίσθητη απο τους άλλους και αμέσως να πέφτεις ψυχολογικά, η σωστότερη λύση θα ήταν ή να κλείνεις τα αυτιά σου σε κάθε θαυματουργή λύση τύπου- μην τρώς τα βράδια... είτε απλά να μάθεις να τους αγνοείς, για την ψυχική σου ηρεμία και μόνο, έτσι ωστε να μπορείς ήρεμη να προχωρήσεις σε κάποια πράγματα και σιγά σιγά θα πείς τι αυτο ήταν? λίγο σπρώξιμο απο τον εαυτό μας θέλουμε..
:) (τα λέω σε σένα για να τα ακούω και εγω...)

Εχεις πει στη μητέρα σου ότι σε καταπιέζει με όλα αυτά που σου λέει?Εκείνη μάλλον πιστεύει ότι έτσι σε βοηθάει,δεν μπορεί να καταλάβει ότι σου κάνει κακό.Ισως θα έπρεπε να της εξηγήσεις ότι δεν θέλεις να ανακατεύεται στην προσπάθεια που κάνεις.Και αν δεν αλλάξει συμπεριφορά τότε προσπάθησε όσο μπορείς να κλείνεις τα αυτιά σου και να μην δίνεις σημασία στο τι σου λέει,όπως είπε και η Wondering.
Εμείς εδώ είμαστε,να μας μιλάς για ότι σε απασχολεί και για το πώς πηγαίνει η προσπάθειά σου.:)

Το θέμα του βάρους είναι ανεξάντλητο. Κυρίως γιατί το έχουμε συσχετίσει με την \"αποδοχή\" των άλλων.

Εγώ πιστεύω ότι θέλεις να αδυνατίσεις, και αυτό γιατί έχουν περιπλακεί τόσο τα πράγματα που για να αποδεχθείς εσύ τον εαυτό σου, πρέπει να νιώσεις ότι σε αποδέχονται οι άλλοι (και μιλώ για την μητέρα και τον σύζυγό σου).

και μην γελιόμαστε... όταν ο σύζυγός μας με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τρόπο πει μια τέτοια κουβέντα πάντα μας πληγώνει, κυρίως γιατί το συνδέουμε αμέσως με την θηλυκότητα, την σεξουαλικότητα και το θέμα παίρνει διαστάσεις διαφορετικές.

Θέλω να σε ρωτήσω κάτι... έχει περάσει ποτέ από το μυαλό σου η σκέψη :
\" θα αδυνατίσω, θα τα καταφέρω... θα γίνω μοντέλο, και τότε που θα με κοιτάνε όλοι... τότε θα δει!\" (χωρίς να προσδιορίζεις επακριβώς μέσα σου τί είναι αυτό το \"τότε θα δει!\")

Η ιστορία μου...

Βρήκα τυχαία το site, καθώς έψαχνα στο internet άρθρα για τη νευρογενή βουλιμία. Μπήκα στη διαδικασία συγκέντρωσης υλικού για τις ανάγκες της δουλειάς μου: είμαι δικηγόρος και ανέλαβα πρόσφατα την υπεράσπιση ενός ατόμου με διάγνωση χρόνιας βουλιμίας (14 έτη) και κατάθλιψης. Που παίρνει (ή θα έπρεπε να παίρνει - ίσως και να μην με είχε χρειαστεί αν τα έπαιρνε) Ladose & Topamac. Που στα κρατητήρια μου ομολόγησε ότι παίρνει δεκάδες υπακτικά καθημερινά για να αποβάλει όπως - όπως ό,τι απομένει στο βασανισμένο στομάχι του. Με αφορμή την υπόθεση αυτή, άρχισα να ψάχνω κατά πόσο κατάθλιψη - βουλιμία - παραβατικότητα μπορεί να συνδέονται. Στην πραγματικότητα, από την πρώτη στιγμή ήξερα ότι αυτή η υπόθεση ήρθε σε μένα για κάποιο λόγο. Μου την έστειλε η μοίρα ή για να με βασανίσει, ή για να με σώσει... Πόσο κλισέ αλλά και πόσο σοφό: \"Ό,τ ι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό\". Γιατί, όταν πήγα να την επισκεφτώ στα κρατητήρια και είδα στα χέρια της τα σημάδια από τα δόντια της, δεν χρειάζονταν λέξεις...Ήδη ήξερα... Γιατί η ίδια πάσχω από βουλιμία εδώ και οκτώ χρόνια.
Όλα ξεκίνησαν το 1998, ενώ ήμουν στο πρώτο έτος της Νομικής. Ή τουλάχιστον, τότε εκδηλώθηκαν. Μέχρι κείνη τη στιγμή, μια ζωή, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έκανα δίαιτα. Στο μυαλό μου, η απώλεια βάρους φάνταζε πάντα πανάκεια: η λύση για κάθε πρόβλημα. Ό,τι κι αν μου συνέβαινε, μετατόπιζα το πρόβλημα στην απώλεια βάρους, λες και η τέλεια εικόνα θα ήταν το μαγικό ραβδί για τα πάντα. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν υπήρξα υπέρβαρη. Είμαι 1.68, τώρα 54 κιλά και το μέγιστο που άφησα ποτέ τον εαυτό μου να φτάσει ήταν 60. Πάντα όμως είχα διαστρεβλωμένη εικόνα για το βάρος μου. Γιατί φοβόμουν ότι θα γίνω παχύσαρκη.
Η αιτία του φόβου; Είμαι υιοθετημένο παιδί και η φυσική μου μητέρα, όπως και οι αδερφές μου, είναι παχύσαρκες. Από μικρή, άκουγα τους οικείους μου να με αποτρέπουν από το φαγητό με εκφράσεις όπως \"αγελάδα\", \"σταμάτα να τρως\", \"θα γίνεις χοντρή, έχεις γονίδια\". Όταν γνώρισα τη φυσική μου οικογένεια, κατάλαβα τις ανησυχίες των γύρω μου για τη δική μου δυνατή κατάληξη όσον αφορά το σωματικό μου βάρος. Αλλά δεν τις δικαιολόγησα. Γιατί η ζημιά στη δική μου ψυχή είχε ήδη γίνει. Το περιβάλλον μου, μου είχε επιθέσει την \"ταμπέλα\" του παιδιού που θα κατέληγε παχύσαρκο, σπάταλο σαν το φυσικό του πατέρα και αποτυχημένο σαν τη φυσική του μάνα και την αδερφή του, που στα 35 της ήταν αιώνια φοιτήτρια. Και εγώ ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι ήμουνα ένα ελεύθερο άτομο, που θα διέγραφε τη δικη του πορεία, και θα διέψευδε όλα τα προγνωστικά για το μέλλον του. Ήθελα να αλλάξω πρώτα την εικόνα μου. Για να μη μοιάζω με κανέναν από τη φυσική μου οικογένεια. Να αποστεωθώ. Τότε, στα δώδεκά μου, όταν το έμαθα, ήταν που άρχισα τις στερητικές διαίτες. Το καλοκαίρι κείνο, έφτασα τα 46 κιλά. Ένοιωθα ενοχές, ακόμη και για ένα μπισκότο.. Νομίζω ότί ήταν η πρώτη φορά που έπαθα νευρική ανορεξία.
Η μεγάλη φρίκη όμως, ήρθε έξι χρόνια μετά, στα 19 μου. Θυμάμαι αξέχαστα ότι όλο το πρώτο έτος στη Σχολή το είχα περάσει με γιαούρτια και μαρούλια. Και έτσι κατάφερα να φτάσω τα 47 κιλά (γιατί στο ενδιάμεσο είχα ξαναπαχύνει). Νομίζω ότι την περίοδο αυτή είχα ξαναπάθει νευρική ανορεξία. Στη βουλιμία μεταπήδησα κάπου τότε, όταν μια νύχτα και ενώ βρισκόμουν στη μέση μιας χημικής δίαιτας, παρασυρμένη από τη δαιμόνια όρεξη που μου είχε προκαλέσει η τόση στέρηση τροφής, κατανάλωσα ένα κλαμπ σάντουιτς με μαγιονέζα. Η απόγνωσή μου \"για το κακό που είχε γίνει\" και για το μη αναστρέψιμο αυτού, με οδήγησε στην παράνοια: να επινοήσω την πρόκληση εμετού. Ήταν η πρώτη φορά που \"η μηχανή τρελάθηκε\" και άρχισε να δουλεύει ανάποδα. Πόσες φορές έχω προσευχηθεί να γύριζα πίσω στο χρόνο και να μην είχα υλοποιήσει τη νύχτα εκείνη αυτή την απότροπαια σκέψη.. Να μην είχα τολμήσει να μπω σ\' αυτό το απονενοημένο μονοπάτι που οδηγεί στην κόλαση.
Τον πρώτο καιρό βέβαια, όλα ήταν καλά. Ντρεπόμουνα πάρα πολύ βέβαια για τη διαστροφή μου καθότι δεν ήξερα ότι το κάνουν κι άλλοι και το φύλαγα σαν επτασφράγιστο μυστικό. Μπορούσα όμως ξανά να ζω τη χαρά της τροφής. Να βγαίνω για φαγητό με φίλους. Να μη στερούμαι. Να απολαμβάνω τα φαγητά της μαμάς μου χωρίς να παχαίνω. Το μόνο που με είχε βάλει σε σκέψεις τότε και που μου έμεινε στη μνήμη, ήταν μια παραβολή που είχα ακούσει από κάποιον τύπο της Εκκλησίας που κήρυττε κατά της χρήσης των προφυλακτικών λέγοντας ότι η επαφή με προφυλακτικό εμποδίζει την αναπαραγωγή του είδους και είναι αμαρτία τέτοια, σαν να χεις βάλει στο λαιμό σου ένα μαχαίρι και να μην κατεβαίνει στο στομάχι σου η τροφή που τρως. Να γεύεσαι την ηδονή, αλλά να μην υφίστασαι τις συνέπειες. Ήταν η πρώτη φορά που μπήκε στο μυαλό μου η υπόνοια ότι αυτό που έκανα ήταν κάτι σας ύβρις. Όχι κατά του Θεού. Αλλά κατά του ευατού μου.
Η πραγματική φρίκη βέβαια άρχισε όταν η κατάσταση άρχισε να χρονίζει. Δεν απολάμβανα πλέον κανένα γεύμα. Είχα πόνους στο στομάχι, αιματώματα από σπασμένα αγγεία στα μάτια, αϋπνία, ταχυκαρδίες, σπασμένα νεύρα, μελαγχολίες, έλλειψη ερωτικής επιθυμίας, διαταραχές στον κύκλο μου και πολλούς ΦΟΒΟΥΣ. Ότι θα πάθω ρίξη στομάχου κατά τη διάρκεια της κρίσης και θα με βρουν νεκρή το άλλο πρωί, ότι θα πάθω καρκίνο του οισοφάγου και άλλα τέτοια. Παρολ\' αυτά, δεν ήθελα να σταματήσω. Για μένα η απώλεια βάρους - με κάθε μέσο, ακόμη και με τη φρίκη του αυτοπροκαλούμενου εμετού - ήταν ένα σύμβολο ότι είχα αποκοπεί από το \"καταραμένο DNA\" και θα διέγραφα τη δική μου ελεύθερη πορεία, ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΕΓΩ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΟΥ.
Η πρώτη επίγνωση της σοβαρότητας της κατάστασής μου ήρθε όταν έμαθα ότι μία από τις φυσικές μου αδερφές - σ΄αυτές που τόσο πολύ πάσχιζα να μη μοιάσω - και μάλιστα αυτή με την οποία εξωτερικά μοιάζουμε (εκτός από το βάρος μας) σαν δυο σταγόνες νερό, εισήχθη σε νευρολιγική κλινική με διάγνωση ..... σχιζοφρένειας. Και η αποκάλυψη - γροθιά στο στομάχι μου: ήταν και βουλιμική.... ΤΡΟΜΟΣ.....
Από τότε προσπαθώ. Προσπαθώ να σωθώ. Να αυτοψυχαναλυθώ, να απαλλαγώ οριστικά (ΓΙΝΕΤΑΙ; απ\' αυτή την κατάρα της βουλιμίας. Πάω καλά. Υπάρχουν περίοδοι που απέχω, το μεγαλύτερο διάστημα ήταν 6 μήνες. Πήρα την πρωτοβουλία και πήγα και γνώρισα τη φυσική μητέρα μου. Ήθελα τόσο πολύ να τη θαυμάσω, να την αγαπήσω, να επουλώσω την ψυχή μου. Προφανώς δεν τα κατάφερα, ή εκείνη δεν τα κατάφερε... Από την αρρώστια μου ποτέ δεν επηρεάστηκε η δουλειά μου. Τα πάω πολύ καλά, είμαι δημιουργική, έχω φίλους, καλή σχέση με το άλλο φύλο, κανείς δεν μπορεί να υποψιαστεί. Κι όμως. Δυστυχώς, πρόσφατα, και πριν έρθει στο γραφείο μου η περιβόητη υπόθεση, υποτροπίασα. Ίσως να συνέβαλε και ότι έκοψα το τσιγάρο. Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι θέλω να ζω χωρίς φόβους. Να μαι δυνατή. Να γίνω ευτυχισμένη. Οι βουλιμικές κρίσεις μου φέρνουν στο νου την Κόλαση του Ιερώνυμου Μποσ. Θέλω όταν παρασταθώ στη δίκη για την υπεράσπιση της βουλιμικής μου πελάτισσας, να χω σιγουρευτεί ότι η βουλιμία δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση του ακαταλόγιστου, ότι δεν είναι δυνατόν να σου κλονίσει τόσο πολύ τα νεύρα, ότι άλλη ήταν η αιτία του κακού. Και εγώ, τη μέρα της δίκης, να χω μια για πάντα αφήσει πίσω μου τη φρίκη. Να χω σωθεί.
Συγγνώμη αν σας τρόμαξα. Είναι που φοβάμαι. Και που έτσι μαζεμένα, ποτέ δεν τα χω ξαναπει.

γραφεις ομορφα. το ξερεις φανταζομαι. παρολαφτα, να επισιμανο τα εξις

1. οταν εχο ενα νομικο ζιτιμα, επισκεπτομε δικιγορα. εσι γιατι δεν κανεις το αντιστιχο για το ψυχολογικο θεμα που σε κατατροη;

2. αρχικα, επισιμενις ποσο λανθαζμενι ινε ι σιλογιστικι του \"αν ελεγξο το βαρος μου, ελεγχο τον κοζμο (μου)\". κι ομος, ολο το κιμενο σου απο κι κ περα, δεν κανι αλο απο το να κλοθογιριζι γιρο απο αφτι τι σκεψι. ιδιος ι τελεφτεα παραγραφος: \"Οι βουλιμικές κρίσεις μου φέρνουν στο νου την Κόλαση του Ιερώνυμου Μποσ\" κ \"να χω σιγουρευτεί ότι η βουλιμία δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση του ακαταλόγιστου, ότι δεν είναι δυνατόν να σου κλονίσει τόσο πολύ τα νεύρα, ότι άλλη ήταν η αιτία του κακού\". το βλεπις;

3. δεν προσαπτις τιν παραμικρι κατιγορια στους θετους σου γονις αναφορικα με τι στασι τους στο θεμα. το θεορις ορθο να σε αποκαλουν \"αγελαδα\" οι \"οικειοι\" σου
3β θεμιτι ι σιγχορεσι. αλα για να τους σιγχορεσις πραγματικα, πρεπι προτα να αποδεκτις τι σου εκαναν. ισε ετιμι;

για ότι κάνεις και ότι δεν κάνεις πράξε με γνώμονα τον δικό σου ψυχισμό
αν εσύ νιώθεις καλά με κάποια κιλάκια παραπάνω μήν χολοσκάς για τους άλλους....στο κάτω κάτω δικό σου σώμα είναι εσύ έχεις την υπευθυνότητα για την υγεία και την εμφάνισή σου και κανένας άλλος. :)

Στη rose.

http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=1605&page=3
http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=1560#pid19609
http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=1605#pid20747

Ελπίζω να σε βοηθήσουν.

καλησπερα. ο αντρας σου γιατι σε πιεζει να αδυνατισεις αφου οταν σε γνωρισε ησουν ετσι? του εχεις εξηγησει ποσο δυσκολο ειναι η ολη προετοιμασια? γιατι εγω αυτο θεωρω δυσκολο.. το να αλλαξεις τις διατροφικες σου συνηθειες κ να καταλαβεις απο εδω κ μπρος θα τρεφεσαι διαφορετικα.. κ για παντα εννοειται αν θελεις να παραμεινεις σε χαμηλο βαρος. μην το θεωρεις δυσκολο.. στην πραξη δεν ειναι. καθε κιλο που χανεις σου δινει δυναμη κ συνεχιζεις. κ το εχεις νιωσει αυτο αφου ηδη εχεις κανει μια προσπαθεια. κλεισε τα αυτια σου κ μην ακους κανεναν. δεν ειναι η ομορφια κινητρο σωστο για να αρχισει καποιος ανθρωπος διαιτα.. ειναι η υγεια μας. κ το ξερω κ εγω γιατι λογω της εργασιας μου πηρα 25 κιλα κ τωρα ηδη εχω χασει τα 12. να σκεφτεσαι ποσο καλη υγεια 8ελεις να εχεις. γιατι δυστυχως πισω απο καθε ασθενεια κρυβετε η παχυσαρκια. γι αυτο κ θα ερθει η στιγμη που θα κανεις το δωρο στον εαυτο σου :) εγω απλα πιστευω πως ακομα δεν το εχεις παρει αποφαση.. γιατι για να συμβει αυτο χρειαζεται να εισαι ηρεμη κ εσυ με τοση πιεση γυρω σου καταλαβαινω πως δυσκολευεσαι. σου ευχομαι να εισαι πρωτα απ ολα ηρεμη κ μετα ολα θα γινουν.

γεια σου μαρια, τι κανεις? εισαι καλα? εχεις καιρο να γραψεις... φιλικα wondering

Συναδελφε ροουζ εισαι αξιολογη και θελω να εισαι παντα καλα!!!!Οντως τι κανει η Μαρια?

Quote:

---

Originally posted by ROULA
Συναδελφε ροουζ εισαι αξιολογη και θελω να εισαι παντα καλα!!!!Οντως τι κανει η Μαρια?

---

ε οχι και συναδελφε.....εσυ δουλευεις τον κοσμο και ο rose για τον κοσμο.....

Απλώς να ενημερώσω ότι ο rose άφησε μήνυμα σε κάποιο άλλο post και είπε ότι η ιστορία αυτή που έγραψε εδώ δεν είναι δική του αλλά την διάβασε κάπου και την μετέφερε εδώ γιατί του φάνηκε ενδιαφέρουσα ιστορία.Το αναφέρω για να μην μπερδεύεστε και απαντάτε στον rose.

Ευχαριστουμε Νταλια μου καλα εκανες!!!

λοιπον μαρακι εχεις μεγαλο προβλημα οχι γιατι το επελεξες εσυ αλλα γιατι ετσι μεγαλωσες.μπορεις να κανεις διαιτες απο διαιτολογους και θα αδυνατιζεις αλλα μολις τελειωνει το προγραμμα θα τα ξαναπαιρνεις ολα.ο εαυτος σου θα ζει μεσα στο σωμα σου τηρωντας το προγραμμα της διαιτας αλλα και περιμενοντας να τελειωσει για να καλυψει ολα αυτα που θα εχεις στερηθει.και θα επιστρεψεις εκει απο οπου ξεκινησες.εχω καποιες γνωσεις γυρω απο αυτο το θεμα.δεν εκανα διαιτα ουτε στερηθηκα αλλα καταφερα και εχασα 30 ολοκληρα κιλα τρωγοντας σοκολατες και τα παντα αν θελεις στειλε μου μειλ θα το βρεις στο προφιλ μου