Χαιρετω κ παλι τα(πολυ αγαπητα αλλα κ μη)μελη του φορουμ.
Αυτη τη φορα γραφω για να μοιραστω μαζι σας τη χαρα αλλα κ το αγχος,τους φοβους μου.
Οπως ηδη γνωριζετε καποια μελη απο εδω,ειμαι εγκυος!
Η αληθεια ειναι πως ειμαι πολυ αγχωμενη με ολο αυτο ..το νεο το εμαθα πριν περιπου μια εβδομαδα,επειτα απο κατι αποτελεσματα αιματολογικων εξετασεων που εκανα..
Η πρωτη αντιδραση μου??σκετη φρικη!!!Η αληθεια ειναι πως δεν περιμενα κ ουτε ηθελα να εξελιχθουν ετσι τα πραγματα διοτι δεν ειμαι καθολου ετοιμη για κατι τοσο σημαντικο..
Βλεπετε ,σε αυτο συμβαλλουν κ οι συνθηκες..αυτο το διαστημα συμβαινουν διαφορα οικογενειακα θεματα(οπως παντα) τα οποια μου προκαλουν πολυ αγχος,το οποιο δυστυχως δεν μπορω να ελεγχξω(δε θα επεκταθω σε λεπτομερειες,ορισμενοι απο εσας γνωριζουν)..
Που λετε,το θεμα ειναι οτι η κατασταση απο μονη της ειναι πολυ περιεργη..
Διοτι με τον πατερα του παιδιου δεν θα ελεγα οτι ειμαστε ακριβως ζευγαρι...
Ομως το σιγουρο ειναι πως θα εχω την πληρη στηριξη του(προκειται για εναν υπεροχο ανθρωπο, εναν παιδικο μου φιλο ο οποιος μου εχει σταθει σε ολα!!!μα ολα!!Ακομα κ στο..βιασμο μου,εκεινος ηταν παντα εκει..κ για να ειμαι ειλικρινης ειναι ισως απο τα ελαχιστα ατομα που ξερουν κ μπορουν να με βοηθανε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ,οχι μονο με τα καταλληλα λογια(που σε δυσκολες καταστασεις δεν ειναι ευκολο να πεις)αλλα πολυ περισσοτερο με τις πραξεις του!!!!
Θελω ομως σε αυτο το σημειο να παρω τα πραγματα απο την αρχη(τι εννοω)?
Σχετικα με αυτο το''δεν θα ελεγα οτι ειμαστε ακριβως ζευγαρι'' που ειπα..here's the thing!
Πριν ενα χρονο βρηκα το αλλο μου μισο,το οποιο κ παντρευτηκα,μα δυστυχως το εχασα λογω πολυ σοβαρου προβληματος υγειας(λευχαιμια)-πανε 8 μηνες απο το χαμο του Νικολακη μου..Περιττο να σας πω οτι ημουν ενα ρακος(κ ειμαι ακομα,απλα τωρα μου ειναι λιγο πιο ευκολο να το αντιμετωπισω).
Ε, ο πατερας του παιδιου (ο Τ)το περασε κ αυτο μαζι μου..οκ να μην τα πολυλογω ηρθαμε ακομα πιο κοντα κ μπλα μπλα μπλα εγινε το''κακο''..(τα εχω κανει σκατα ετσι??)
Δεν προλαβα να ''χωνεψω''τη μια αλλαγη στη ζωη μου(το χαμο του Νικου μου)ηρθε κι αλλη.. Καταλαβαινετε γιατι λεω πως η κατασταση ειναι πολυ περιεργη??κ γιατι οταν εμαθα για την εγκυμοσυνη κοντεψα να μεινω???
Βεβαια μετα απο πολυ κ ωριμη σκεψη κ πολυ συμπαρασταση(κ απο τον μπαμπα του μωρου πρωτιστως)αλλα κ απο ΟΡΙΣΜΕΝΑ μελη της οικογενειας μου αλλα κ πολυ στενων κ καλων φιλων ΠΗΡΑ(με) ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!!! Παντα ημουν κατα της εκτρωσης κ παντα ελεγα πως ''αν μεινω εγκυος δεν υπαρχει περιπτωση να το ριξω''!! διοτι (οπως εγραψα κ στο θεμα της Pol''EMΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΚΡΤΩΣΗ)'' συνειδητοποιω ολο κ περισσοτερο πως αυτη η ζωουλα ειναι ενα θαυμα!!!!!! δε θα μπορουσα να κανω διαφορετικα κ να το ριξω! Μπορει ακομα να μην εχω δεθει τοσο μαζι του(καθως ξερεις δεν το''νιωθω'' ακομα)μα νιωθω τοσο ..απεριγραπτα γι'αυτο!! Εννοειται πως θα κανω ο,τι μπορω για αυτο το πλασματακι,θα βαλω τα δυνατα μου για να ειναι υγιες(τοσο τωρα οσο κ οταν με το καλο γεννηθει),κ πανω απ'ολα ευτυχισμενο!!!Γιατι το μεγαλυτερο ονειρο μου ειναι να κανω ενα παιδακι χαρουμενο κ ευτυχισμενο που θα εχει παρει οσα δεν πηρα εγω κ πανω απ'ολα αγαπη!!!!! Ξερω πως η μητροτητα/πατροτητα ειναι το μεγαλυτερο κ σπουδαιοτερο προνομιο που μπορει να λαβει καποιος κ αυτο ειναι η ευκαιρια μου να αλλαξω ως ανθρωπος,να γεμισω αγαπη κ φυσικα να μην επαναλαβω λαθη αλλων(των δικων μου)!πιστευω πως με το που το πιασω στα χερια μου ολοι οι''κοποι'' κ οι θυσιες θα ανταμειφθουν!!Ξερω πως θα ειναι δυσκολα μα δεν θα το βαλω κατω!!Πιστευω πως δεν υπαρχει τιποτα πιο ιερο απο μια ανθρωπινη ζωουλα..μια αθωα ψυχουλα!Αξιζει ολη την αγαπη κ την τρυφεροτητα μας!!κ αυτην ακριβως πρεπει να προσφερουμε! επισης πιστευω πως η υπερτατη-πιο ανιδιοτελης αγαπη που μπορει να νιωσει ενας ανθρωπος ειναι αυτη που απεικονιζεται μεσα απο τη σχεση γονεα-παιδιου..κ οχι μονο αυτο,αυτη κραταει για παντα! μπορει να ειναι λιγο νωρις για να το πω αυτο ,μα αρχιζω να το αγαπω πολυ κ ας μην το ξερω,κ ας μην το εχω νιωσει κ ας μην το εχω πιασει στα χερια μου! ειναι απιστευτο πως μπορουν να αλλαξουν τα συναισθηματα απο τη μια στιγμη στην αλλη ε?? Μπορει να ακουστει καπως,αλλα χαρη σ'αυτο το πλασματακι νιωθω ξανα την αναγκη να αρχισω να κανω ονειρα,να προχωρησω παρακατω,να παω μπροστα!!!Ειναι τοσα πολλα αυτα που σκεφτομαι,αυτα που νιωθω..σιγουρα οσες απο εδω εχετε γινει μανουλες μπορειτε να καταλαβετε -πιο καλα κ απο εμενα-τι εννοω!!Βεβαια μαζι με ολα αυτα τα εκπληκτικα συναισθηματα ερχονται κ οι φοβοι για το αν θα μπορεσω να γινω καλη μανουλα κ να σταθω σε αυτο το πλασμα οπως του αξιζει(κ ακομα καλυτερα)!!Με εχει αγχωσει το γεγονος οτι παντα ειχα στο μυαλο μου πως για να κανω παιδια πρεπει οι συνθηκες να ειναι''ιδανικες'', να ειμαι με εναν ανθρωπο(ερωτικα)κ να μπορω να του δωσω τα προτυπα που χρειαζεται για να βγει ισορροπημενο κ υγιες(αυτα δηλαδη που δεν ειχα εγω)..κ τωρα επειδη ειναι ετσι η κατασταση με Τ δεν ξερω αν ειναι λαθος..πειτε μου τη γνωμη σας αν θελετε.
Θελω να ευχαριστησω παρα πολυ οσα μελη απο εδω μου προσφερουν τη στηριξη τους κ για τα πολυ θετικα κ θερμα σχολια!Να ειστε παντα καλα!!!
Τωρα,τα συμπερασματα κ τα σχολια δικα σας!!
