ο αντρας μου δεν με θελει πια.
Καλησπέρα σας.
Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημά μου, μιας και πραγματικά δεν έχω κανέναν άλλον να τα πω και να με συμβουλεύσει. Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 8 χρόνια εκ των οποίων τα 4 είμαστε παντρεμένοι. Έχουμε μαζί ένα μωράκι που πριν λίγους μήνες έκλεισε τον πρώτο χρόνο ζωής του.
Για να σας πω την ιστορία απ'την αρχή αλλά όσο πιο απλά και λιτά μπορώ, θα σας αναφέρω πως τον άντρα μου το νερωτεύτηκα πολύ κι εκείνος το ίδιο. Σαν ελεύθερο ζευγάρι, οι επαφές μας ήταν συχνές και ποιοτικές. Όμως απ'την ώρα που παντρευτήκαμε τα πράγματα άλλαξαν.
Σιγά σιγά άρχισαν να αραιώνουν οι επαφές μας με την δικαιολογία πως είναι κουρασμένος κτλ..... μετά άρχισαν οι χαζοδικαιολογίες, τύπου "δεν ντύνεσαι σεξουαλικά", "δεν με προκαλείς", "είμαι στεναχωρημένος", "έχω προβλήματα" και διάφορα άλλα τέτοια.... χαζά.....
Για να μην σας κουράζω, ότι μου έλεγε σαν δικαιολογία, εγώ το έπαιρνα σοβαρά και προσπαθούσα να τα διορθώσω. Πάντα όμως έβρισκε άλλη δικαιολογία και άλλη και άλλη και άλλη.....
Και φτάνουμε στην εγκυμοσύνη μου.....
Εκεί λοιπόν μπήκε και άλλο ένα πρόβλημα ανάμεσά μας. Η αδερφή του. Θεωρούσε πως έπρεπε κυριολεκτικά να της δίνουμε λογαριασμό για το οτιδήποτε κάνουμε με αποτέλεσμα μετά από 2 χρόνια συνεχών καβγάδων, λίγο πριν μείνω έγκυος, να κόψω κάθε επαφή από μέρους μου.
Αυτό ήταν το αποκορύφωμα νμίζω!!!!!
Απ΄την εγκυμοσύνη και μετά δεν με πλησίαζε. Και όταν τον έπιανα και του έλεγα πως έχω κι εγώ ανάγκες και δεν είναι δυνατόν να κάνουμε έρωτα μια φορά τον μήνα και ΑΝ..... μου έβγαζε νέες χαζές δικαιολογίες....
Εν τω μεταξύ στην εγκυμοσύνη πήρα 28 κιλά που μέσα σε 5-6 μήνες τα έχασα. ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΤΟ ΠΗΡΕ ΧΑΜΠΑΡΙ!!!!!!
Καμία στήριξη σε τίποτα.
Να σκεφτείτε πως όταν γέννησα, το μωρό το έβαλαν θερμοκοιτίδα και ο καλός μου δεν έμεινε καν το 1ο βράδυ μαζί μου για στήριξη.... βλέπετε είχε έρθει η αδερφή του (ακάλεστη) να δει το μωρό κι επειδή ζήτησε να με δει κι εμένα και έστειλα μνμ πως εγώ δεν θέλω, ο καλός μου "αρρώστησε"..... το έπιασε το κεφάλι του, τον έπιασε το στομάχι του, τον έπιασα όλα ΕΚΤΟΣ απ'τις ευαισθίσίες του.....
Την στιγμή που τον χρειαζόμουν τόσο πολύ, εκείνος έφυγε. Ακόμα και την ημέρα της γέννας μου, μου την χάλασαν. Αυτός και η αδερφή του.
Και βέβαια ΕΓΩ πάλι προσπάθησα μετά να φτιάξουν τα πράγματα μεταξύ εμού και του άντρα μου, αλλά όλα έφτιαχαν για 1-2 βδομάδες και μετά έπεφτε πάλι σε χειμερία νάρκη. Και ούτε καν καταλαβαίνει πως περνάει τόσος καιρός χωρίς να με αγγίζει.
Και ερχόμαστε στο τώρα. Έχουμε να κάνουμε σεξ 5-6 βδομάδες. πριν 3-4 μέρες με πλησίασε και όταν είπα πως δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε μια φορά τον μήνα, και καλύτερα να μην κάνουμε καθόλου, ψευτοθύμωσε, γύρισε απ'την άλλη και κοιμήθηκε.
Ξέρω πως όλα φωνάζουν πως με απατάει, όμως είμαι σχεδόν βέβαιη πως δεν ισχύει αυτό (κάποια στιγμή μου είχε καρφωθεί και μένα αυτό στο μυαλό και τουλάχιστον απ'ότι μπόρεσα να ψάξω, δεν κάνει κάτι....).
Και τώρα;;;;; Τι κάνουμε;;;;;;; Το παλεύω;;;;;; Το αφήνω;;;;;; Τον άντρα μου τον θέλω και τον αγαπώ πολύ, αλλά δεν μπορώ να ανεχτώ ότι στα 29 μου (κι εκείνος 30) θα κάνουμε σεξουαλική ζωή 60χρονων+..... τι να κάνω;;;;;;;;
