Originally Posted by
amelie♥
οι σχέσεις που έχω κάνει γενικά στη ζωή μου ήταν μια χαρά, δηλ. έχω περάσει και πολύ καλά, σε κάποιες άλλες έχω ταλαιπωρηθεί, αλλά τέλος πάντων όλα στο πλαίσιο του φυσιολογικού. τα τελευταία 3 χρόνια όμως δυσκολεύομαι να βρω κάποιον με τον οποίο θα προκύψει μια ουσιαστική σχέση και 2-3 πράγματα που έχουν ξεκινήσει, έχουν τελειώσει άδοξα.
κύκλο μεγάλο έχω, δεν είναι εκεί το πρόβλημα, βέβαια δε γνωρίζω πλέον τόσο καινούριο κόσμο όσο στο παρελθόν, το πρόβλημα είναι ότι σπάνια θα τύχει να υπάρξει αμοιβαίο ενδιαφέρον με κάποιον (δηλ. έχει τύχει να αρέσω σε κάποιους, αλλά να μη μου αρέσουν, ή να αρέσει σε μένα κάποιος αλλά να είναι πχ.δεσμευμένος κτλ), κοινώς δεν τυχαίνει το επιθυμητό! και αυτό βέβαια δε θα συνιστούσε πρόβλημα αν συνέβαινε ένα χρόνο, αλλά 3 χρόνια τώρα, μπορεί να είναι μόνο ατυχία???
επίσης, να διευκρινίσω ότι όσον αφορά στο γάμο και στα παιδιά, δεν είμαι απ' αυτές που είχαν πάντα όνειρο ζωής να αποκατασταθούν, συμφωνώ απόλυτα και με τις δύο ότι το ζητούμενο είναι μία σχέση που να σε γεμίζει και αυτό είναι που αναζητώ και γω, απλά όσο μεγαλώνω αισθάνομαι ότι σφίγγει ο κλοιός κοινωνικά, αν ήμουν 5 χρόνια μικρότερη δε θα με απασχολούσε καν το θέμα, αλλά όσα μου λένε σχετικά, με επιβαρύνουν και με αγχώνουν. και Φρύνη έχεις δίκιο, οι παντρεμένες φίλες μου ζηλεύουν εμένα και εγώ αυτές!
το πρόβλημα kuxumuxu μου δεν ξέρω ποιο είναι, σίγουρα έχει συμβεί να πλησιάσω και λάθος άτομα γιατί δε νομίζω να φταίω πάντα εγώ σε ό,τι αποτυγχάνει, αλλά τι σημαίνει κιόλας "σωστό" ή "λάθος", μήπως ξέρεις πώς θα σου βγει ο καθένας στο τέλος? δηλ. αν ήξετα ότι πρόκειται για ακατάλληλο άτομο, δε θα έμπαινα καν στη διαδικασία, αλλά στην αρχή όλοι καλοί φαίνονται!
πάντως, αν εντοπίζω κάπου ένα δικό μου λάθος είναι ότι ίσως -όπως διαπιστώνεις και συ Φρύνη- διεκδικώ πιεστικά τις απαιτήσεις μου εντός σχέσης, πώς μπορείς να το αλλάξεις αυτό όμως όταν λειτουργείς έτσι μια ζωή?