mala vida...

καλησπέρα σε όλους,
αισθάνομαι ότι περνάει η ζωή μου χωρίς νόημα...είμαι χωρίς σχέση 3 χρόνια και η ψυχολογία μου πηγαίνει απ'το κακό στο χειρότερο. όχι συνέχεια δηλαδή, αλλά όταν με πιάνει (καλή ώρα) μου φαίνονται όλα μαύρα. αισθάνομαι ένα κενό μέσα μου και δεν ξέρω πώς να το καλύψω. ποτέ δεν είχα αγχωθεί για παρόμοια πράγματα στο παρελθόν αλλά πλέον βλέποντας τον καιρό να περνάει και να παραμένω μόνη μου, δεν ξέρω πια πώς να το αντιμετωπίσω.
οι φίλοι μου παντρεύονται, κάνουν παιδιά, εξελίσσονται φυσιολογικά εν πάση περιπτώσει και εγώ έχω μείνει στάσιμη εδώ και τόσο καιρό. ντρέπομαι πλέον να εμφανίζομαι σε κοινωνικές εκδηλώσεις μόνη μου όταν σχεδόν όλοι είναι ζευγάρια, ντρέπομαι όταν η μαμά μου λέει στις φίλες της "πότε θα παντρευτεί αυτό το παιδί, περνάνε τα χρόνια", ντρέπομαι να το παίζω άνετη μ'αυτή την κατάσταση ενώ δεν είμαι. βαρέθηκα να κανονίζω να βγαίνω για να μην αισθάνομαι μοναξιά, βαρέθηκα να κάνω ένα σωρό δραστηριότητες για να μη μένω μόνη μου μέσα σ΄ένα σπίτι, ζηλεύω όταν ακούω τις φίλες μου να κανονίζουν διάφορα με τους καλούς τους και το χειρότερο... ντρέπομαι που το λέω αλλά όταν ακούω ότι κάποια φίλη μου παντρεύεται ή είναι έγκυος στο πρώτο άκουσμα δε χαίρομαι, αντιθέτως στενοχωριέμαι. το ξέρω ότι ακούγεται φρικτό αυτό και αισθάνομαι πολύ άσχημα γιατί δεν είμαι τετοιος άνθρωπος και ούτε θέλω να γίνω και πλέον δε με αναγνωρίζω. όλα αυτά βέβαια δεν τολμάω να τα πω σε κανέναν, ούτε καν στον ίδιο μου τον εαυτό.
κατά τ'άλλα δεν αντιμετωπίζω άλλα προβλήματα, έχω πολύ κοντινούς ανθρώπους δίπλα μου, τους φίλους μου, την οικογένειά μου, δουλειά, την υγεία μου δόξα τω θεώ, αλλά αυτή η έλλειψη συντροφικότητας στη ζωή μου, έχει γίνει αφόρητη. αν θέλει κάποιος να πει μια γνώμη, θα το εκτιμούσα...

Βρε amelie, το ξέρω θα ακουστεί κάπως, αλλά ο έρωτας έρχεται όταν δεν τον περιμένεις...

Από την άλλη μεριά, τι νομίζεις ότι φταίει που δεν κάνεις σχέση? Στο ρωτάω γιατί πολλές φίλες μου που είναι μόνες, φταίν στην ουσία εκείνες. Έχουν πολύ υψηλές προσδοκίες και όταν τις πλησιάζουν άτομα πχ χαμηλότερου μορφωτικού, οικονομικού ή εμφανισιακού επιπέδου, τους απορρίπτουν.

Ο έρωτας όμως δεν μετριέται με τα παράπάνω.

Στον θρονο της τελειοτητας υπαρχει μονο μοναξια...

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Στον θρονο της τελειοτητας υπαρχει μονο μοναξια...

---

Αν ψάχνει να βρει πρίγκηπα ισχύει αυτο που λες. Εκτος κι αν η δυσκολία οφείλεται σε σοβαρο εμφανισιακο πρόβλημα ή δυσκολεύονται οι άντρες με το χαρακτηρα και τις απαιτησεις της και φευγουν.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αν ψάχνει να βρει πρίγκηπα ισχύει αυτο που λες. Εκτος κι αν η δυσκολία οφείλεται σε σοβαρο εμφανισιακο πρόβλημα ή δυσκολεύονται οι άντρες με το χαρακτηρα και τις απαιτησεις της και φευγουν.

---

εσυ τι λες?

Quote:

---

Originally Posted by axl100

εσυ τι λες?

---

Μετά από πολύ προσεκτική ανάγνωση του μηνύματος της τείνω να συμφωνήσω μαζι σου!

οσο ειμαστε σκλαβοι δεν προκειται να ειμαστε ευτυχισμενοι

αγαπητέ axl η ειρωνεία και η επιθετικότητα είναι το τελευταίο που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή...
εμφανισιακό πρόβλημα δεν έχω αν και δε νομίζω ότι για να κάνει κανείς σχέση πρέπει να είναι top model. τώρα αν φταίει ο χαρακτήρας ή οι απαιτήσεις μου δεν ξέρω, έχω απαιτήσεις αλλά αυτές δεν είναι σίγουρα τα λεφτά ή η εμφάνιση.

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

αγαπητέ axl η ειρωνεία και η επιθετικότητα είναι το τελευταίο που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή...
εμφανισιακό πρόβλημα δεν έχω αν και δε νομίζω ότι για να κάνει κανείς σχέση πρέπει να είναι top model. τώρα αν φταίει ο χαρακτήρας ή οι απαιτήσεις μου δεν ξέρω, έχω απαιτήσεις αλλά αυτές δεν είναι σίγουρα τα λεφτά ή η εμφάνιση.

---

το οτι μιλησα μεταφορικα δεν σημαινει πως σε ειρωνευομαι, αλλα το οτι αντιδρας ετσι στους αντρες δειχνει που κρυβεται το προβλημα σου

δεν έχω κανένα λόγο ούτε και τη διάθεση να διαπληκτιστώ μαζί σου. αν εσύ έχεις την ικανότητα να ανακαλύπτεις μέσα σε 1 λεπτό πού βρίσκεται το πρόβλημα στη συμπεριφορά κάθε ανθρώπου, τότε συγχαρητήρια, εμένα όμως δε με αφορούν τέτοιου είδους διαπιστώσεις. ούτε σε μαγικό θρόνο κάθομαι, ούτε το τέλειο ψάχνω, ούτε αντιδρώ "έτσι" στους άντρες, αντιδρώ "έτσι" σε οποιονδήποτε βγάζει από το πουθενά αφθαίρετα συμπεράσματα.

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

δεν έχω κανένα λόγο ούτε και τη διάθεση να διαπληκτιστώ μαζί σου. αν εσύ έχεις την ικανότητα να ανακαλύπτεις μέσα σε 1 λεπτό πού βρίσκεται το πρόβλημα στη συμπεριφορά κάθε ανθρώπου, τότε συγχαρητήρια, εμένα όμως δε με αφορούν τέτοιου είδους διαπιστώσεις. ούτε σε μαγικό θρόνο κάθομαι, ούτε το τέλειο ψάχνω, ούτε αντιδρώ "έτσι" στους άντρες, αντιδρώ "έτσι" σε οποιονδήποτε βγάζει από το πουθενά αφθαίρετα συμπεράσματα.

---

ποιο ειναι αυθαιρετο? που δεν μπορεις να κανεις σχεση? εσυ το λες αυτο. τωρα αν δεν σου αρεσει η πραγματικοτητα κατσε στον κοσμο σου. Αν αρπαζεσαι ετσι ευκολα προφανως δεν μπορεις να κρατησεις καποιον διπλα σου, δεν θελει και εξεταση DNA για να αποδειχθει

εσυ κορίτσι μου που θεωρείς ότι εγγυται το πρόβλημα σου?
Εχεις κανει αποτυχημένες σχέσεις και φοβάσαι?
Ο κύκλος σου είναι περιορισμένος ?
Το να εχεις συναισθηματικές απαιτήσεις είναι ευλογο και φυσικο. Μήπως ο τρόπος που τις διεκδικείς είναι πιεστικος?

Και να μου επιτρέψεις να διαφωνήσω σε κάτι που λες..
Φυσιολογική εξέλιξη δεν είναι μόνο ο γάμος και η οικογένεια.Μην κολλάς σε κοινωνικά κατεστημένα και πρότυπα, όυτε σ' αυτά που λεει η μητέρα σου.
Φυσιολογική εξέλιξη είναι να είμαστε καλά μ' αυτό που επιλέξαμε να κάνουμε ..Και να έχεις στο νου σου, στον άνθρωπο σ' ενα γενικότερο, του λειπει αυτο που δεν έχει. Ρώτα τους παντρεμένους..είσαι σίγουρη πως οι παντρεμένες φίλες σου είναι καλά ή απλά φαίνονται έτσι?
Αρα για μένα το θέμα δεν ειναι ο γαμος και η οικογένεια, αλλά να έχεις μια σχέση που να σε γεμιζει..

Συμφωνώ με Frini.

Ειδικά αυτή η καραμέλα με τον γάμο, ότι είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μια γυναίκας... Χαλαρώστε ρε λιγάκι. Σιγά να μην είναι ένα πανηγύρι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής. Η ευτυχία είναι αλλού.

Το θέμα όμως είναι ότι για να έχεις μείνει μόνη σου τόσο καιρό, ή είσαι λίγο άτυχη (που συμβαίνει, αλλά θα γυρίσει ο τροχός), ή ίσως πλησιάζεις λάθος άτομα. Εσύ θα πρέπει να σκεφτείς και να αναλύσεις τις συμπεριφορές σου. Ποιο είναι το λάθος, αν υπάρχει?

οι σχέσεις που έχω κάνει γενικά στη ζωή μου ήταν μια χαρά, δηλ. έχω περάσει και πολύ καλά, σε κάποιες άλλες έχω ταλαιπωρηθεί, αλλά τέλος πάντων όλα στο πλαίσιο του φυσιολογικού. τα τελευταία 3 χρόνια όμως δυσκολεύομαι να βρω κάποιον με τον οποίο θα προκύψει μια ουσιαστική σχέση και 2-3 πράγματα που έχουν ξεκινήσει, έχουν τελειώσει άδοξα.
κύκλο μεγάλο έχω, δεν είναι εκεί το πρόβλημα, βέβαια δε γνωρίζω πλέον τόσο καινούριο κόσμο όσο στο παρελθόν, το πρόβλημα είναι ότι σπάνια θα τύχει να υπάρξει αμοιβαίο ενδιαφέρον με κάποιον (δηλ. έχει τύχει να αρέσω σε κάποιους, αλλά να μη μου αρέσουν, ή να αρέσει σε μένα κάποιος αλλά να είναι πχ.δεσμευμένος κτλ), κοινώς δεν τυχαίνει το επιθυμητό! και αυτό βέβαια δε θα συνιστούσε πρόβλημα αν συνέβαινε ένα χρόνο, αλλά 3 χρόνια τώρα, μπορεί να είναι μόνο ατυχία???
επίσης, να διευκρινίσω ότι όσον αφορά στο γάμο και στα παιδιά, δεν είμαι απ' αυτές που είχαν πάντα όνειρο ζωής να αποκατασταθούν, συμφωνώ απόλυτα και με τις δύο ότι το ζητούμενο είναι μία σχέση που να σε γεμίζει και αυτό είναι που αναζητώ και γω, απλά όσο μεγαλώνω αισθάνομαι ότι σφίγγει ο κλοιός κοινωνικά, αν ήμουν 5 χρόνια μικρότερη δε θα με απασχολούσε καν το θέμα, αλλά όσα μου λένε σχετικά, με επιβαρύνουν και με αγχώνουν. και Φρύνη έχεις δίκιο, οι παντρεμένες φίλες μου ζηλεύουν εμένα και εγώ αυτές!
το πρόβλημα kuxumuxu μου δεν ξέρω ποιο είναι, σίγουρα έχει συμβεί να πλησιάσω και λάθος άτομα γιατί δε νομίζω να φταίω πάντα εγώ σε ό,τι αποτυγχάνει, αλλά τι σημαίνει κιόλας "σωστό" ή "λάθος", μήπως ξέρεις πώς θα σου βγει ο καθένας στο τέλος? δηλ. αν ήξετα ότι πρόκειται για ακατάλληλο άτομο, δε θα έμπαινα καν στη διαδικασία, αλλά στην αρχή όλοι καλοί φαίνονται!
πάντως, αν εντοπίζω κάπου ένα δικό μου λάθος είναι ότι ίσως -όπως διαπιστώνεις και συ Φρύνη- διεκδικώ πιεστικά τις απαιτήσεις μου εντός σχέσης, πώς μπορείς να το αλλάξεις αυτό όμως όταν λειτουργείς έτσι μια ζωή?

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

τα τελευταία 3 χρόνια όμως δυσκολεύομαι να βρω κάποιον με τον οποίο θα προκύψει μια ουσιαστική σχέση και 2-3 πράγματα που έχουν ξεκινήσει, έχουν τελειώσει άδοξα.

---

Όταν λες ουσιαστική σχέση, τι εννοείς? Κάτι σοβαρό, ή κάτι που θα καταλήξει σε γάμο?

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

βέβαια δε γνωρίζω πλέον τόσο καινούριο κόσμο όσο στο παρελθόν, το πρόβλημα είναι ότι σπάνια θα τύχει να υπάρξει αμοιβαίο ενδιαφέρον με κάποιον (δηλ. έχει τύχει να αρέσω σε κάποιους, αλλά να μη μου αρέσουν, ή να αρέσει σε μένα κάποιος αλλά να είναι πχ.δεσμευμένος κτλ), κοινώς δεν τυχαίνει το επιθυμητό!

---

Λογικό είναι να μην γνωρίζεις τόσο κόσμο, όσο παλιά. Πόσο χρονών είσαι? Για τους δεσμευμένους, δεν το ξέρεις από την αρχή?

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

και αυτό βέβαια δε θα συνιστούσε πρόβλημα αν συνέβαινε ένα χρόνο, αλλά 3 χρόνια τώρα, μπορεί να είναι μόνο ατυχία???

---

Θα μπορούσε να είναι.

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

απλά όσο μεγαλώνω αισθάνομαι ότι σφίγγει ο κλοιός κοινωνικά, αν ήμουν 5 χρόνια μικρότερη δε θα με απασχολούσε καν το θέμα, αλλά όσα μου λένε σχετικά, με επιβαρύνουν και με αγχώνουν.

---

Το άγχος δεν θα οφελήσει σε τίποτα. (Τα λέω για να τα ακούω κι εγώ)

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

αν ήξετα ότι πρόκειται για ακατάλληλο άτομο, δε θα έμπαινα καν στη διαδικασία, αλλά στην αρχή όλοι καλοί φαίνονται!

---

Sad but true!

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

πάντως, αν εντοπίζω κάπου ένα δικό μου λάθος είναι ότι ίσως -όπως διαπιστώνεις και συ Φρύνη- διεκδικώ πιεστικά τις απαιτήσεις μου εντός σχέσης, πώς μπορείς να το αλλάξεις αυτό όμως όταν λειτουργείς έτσι μια ζωή?

---

Εξαρτάται τι εννοείς πιεστικά. Εξαρτάται τι ζητάς και πότε. Παίζει ρόλο το timing.

όταν λέω ουσιαστική, εννοώ το εξής: να είμαι με έναν άνθρωπο, να υπάρχει μεταξύ μας αγάπη και να περνάμε μαζί και καλά την καθημερινότητά μας. τόσο απλά. να αισθάνομαι συντροφικότητα με κάποιον, αυτό είναι το ζητούμενό μου, ούτε γάμοι, ούτε πανηγύρια!
32 είμαι. για τον δεσμευμένο που μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον, δεν είχε γίνει τίποτα, όταν έμαθα ότι ήταν δεσμευμένος προφανώς και έληξε το ζήτημα, το ανέφερα απλώς ως περιστατικό που να έχει τύχει να γνωρίσω κάποιον που να μου αρέσει αλλά να μην προχωρήσει το θέμα.
όταν λέω πιεστικά εννοώ ότι επειδή οι προηγούμενες σχέσεις μου αλλά και ο περίγυρός μου γενικότερα (γονείς, φίλοι κτλ) με έχουν λίγο καλομαθημένη, δηλ. γίνεται συνήθως το δικό μου χωρίς πολύ κόπο εκ μέρους μου, όταν είμαι σε μία σχέση περιμένω και εκεί να είμαι εγώ ας πούμε "ο αρχηγός". αυτό ενδεχομένως κουράζει, έχω ακούσει παράπονα δηλαδή στο παρελθόν, αλλά πώς να ξεσυνηθίσω όταν επί τόσα χρόνια λειτουργώ έτσι? δεν ξέρω βέβαια αν αυτή είναι η κύρια αιτία που έχουν έρθει έτσι τα πράγματα (παλιά τουλάχιστον δε μου είχε δημιουργήσει έντονο πρόβλημα), απλά το συγκεκριμένο το έχω εντοπίσει ως ελάττωμά μου χωρίς να ξέρω βέβαια πώς να το αποβάλλω!

Για τους ίδιους λόγους χάλασαν οι προηγούμενές σου σχέσεις? Το έχεις ψάξει?

Αν είναι ότι είσαι bossy, νομίζω έτσι το λένε, τότε απλά... χαλάρωσε... Δεν υπάρχει λόγος να ασχολείσαι εσύ με τα πάντα και να έχεις τον έλεγχο του τι γίνεται. Εξάλλου, ο άντρας θέλει να είναι ο αρχηγός συνήθως, ή τέλοσπάντων να νομίζει ότι είναι. Για μένα το σωστό είναι η ισότητα και η συζήτηση για κοινές αποφάσεις.

Ότι κι αν έχει γίνει στο παρελθόν, εκμεταλλεύσου το, υπέρ σου, βρες τα λάθη σου χωρίς ταμπού και διόρθωσέ τα. Εννοείται ότι μπορείς. Δεν σε πήραν και τα χρόνια.

όχι, δύο μεγάλες σχέσεις που είχα στο παρελθόν τέλειωσαν με δική μου πρωτοβουλία γιατί ήμασταν πολλά χρόνια μαζί και ένοιωθα ότι είχαν κανει τον κύκλο τους, σε άλλη σχέση υπήρχαν άλλοι λόγοι (ζήλεια από το μερος του άλλου, οπότε ενώ ήμουν ερωτευμένη δεν μπορούσε να συνεχιστεί γιατί όλο σκοτωνόμασταν) και μόνο σε μία από αυτές που συνέβησαν τα τελευταία 3 χρόνια και τέλειωσε γιατί δεν τα βρίσκαμε γενικά, νομίζω ότι έπαιξε ρόλο το παραπάνω.
τι να πω, ξέρω και γω? δεν μπορώ να αυτοψυχαναλυθώ και μόνη μου για να δω τι φταίει! :-)

Ρε παιδί μου, καμιά φορά είναι απλά θέμα τύχης.

Από αυτά που μου λες, κι εγώ δεν νομίζω ότι ήταν το θέμα του χαρακτήρα σου. Απλά shit happens.

Απ όλα αυτα που γραφεις βγαίνει ότι και πρίχτισα είσαι και κακομαθημένη είσαι, και οι καυγαδες πριν τους χωρίσεις εχουν αιτιες στα δυο προηγουμενα και αμα σου κατεβει η ιδεα ότι τελειωσε ο κυκλος της σχεσης τους στελνεις στον αγυριστο. Σε γουσταραν λόγω εμφάνισης, εισαι από καλή οικογενεια λεφτα, εξυπνη, καλή δουλεια, θεωρουσαν επιτυχια στη ζωη τους μια γυναικα σαν και σενα, καταπίεζαν όσο μπορουσαν τον εαυτο τους συμβιβαζομενοι με τις απαιτησεις σου για να ναι μαζι σου, αλλά πόσο να αντέξουν το χαρακτηρα σου και παρολα αυτα εσύ το βιολι σου και στο τελος αφού δεν σου γινονταν εμμέσως πλην σαφως υπηρετες να τους διωχνεις.
kuxumuxu, ποιο θέμα τύχης? τους συντροφους μας τους επιλέγουμε κι απ εκει και πέρα ζητημα το πως τους χειριζόμαστε, δεν τους βρίσκουμε στο λαχείο! Η κοπέλα εδω εμμέσως πλην σαφως λέει ότι μια χαρα άνθρωπους βρήκε στη ζωη της που πολλές θα ζήλευαν να βρουν τετοιους, όμως τους έστειλε όλους απ εκει που ήρθαν για τις ιδοτροπίες της.
Amelie ( μου εκανε πάντα εντυπωση το προφιλ σου από την καρδουλα διπλα στο όνομα), εχεις την εμπερια να ξεχωριζεις και να εισαι ποθητη απο αντρες που γουσταρεις, βρες κάποιον μες τα πλαισια που θες, τελειο το ξαναπαμε δεν υπάρχει, καταλάβες μετα από τοσες αποτυχιες που ειναι το προβλημα στο χαρακτηρα σου και διόρθωσε, ξεχνα αρχηγιες και ιδιοτροπίες γιατι κανενας δε σηκωνει τετοια κι αν δε σου το διεξει αυτο στην αρχη στον πολλή καιρό θα ξεσπάσει αφου δε θα αντεξει. Και γι αυτον πες επιτελους αυτος ειναι, αυτον θα παντρευτω, διαφορετικά μια ζωη στο ίδιο θα είσαι, σχεσεις με ιδια αρχη και τελος, άσε που μετα από μερικά χρονια θα σου γυρνανε την πλάτη γιατι το προσωπο και το κορμι θα χουν πλεον σημαδια... Συμπέρασμα: Βρες αντρα για σοβαρο σκοπο!

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

οι σχέσεις που έχω κάνει γενικά στη ζωή μου ήταν μια χαρά, δηλ. έχω περάσει και πολύ καλά, σε κάποιες άλλες έχω ταλαιπωρηθεί, αλλά τέλος πάντων όλα στο πλαίσιο του φυσιολογικού. τα τελευταία 3 χρόνια όμως δυσκολεύομαι να βρω κάποιον με τον οποίο θα προκύψει μια ουσιαστική σχέση και 2-3 πράγματα που έχουν ξεκινήσει, έχουν τελειώσει άδοξα.
κύκλο μεγάλο έχω, δεν είναι εκεί το πρόβλημα, βέβαια δε γνωρίζω πλέον τόσο καινούριο κόσμο όσο στο παρελθόν, το πρόβλημα είναι ότι σπάνια θα τύχει να υπάρξει αμοιβαίο ενδιαφέρον με κάποιον (δηλ. έχει τύχει να αρέσω σε κάποιους, αλλά να μη μου αρέσουν, ή να αρέσει σε μένα κάποιος αλλά να είναι πχ.δεσμευμένος κτλ), κοινώς δεν τυχαίνει το επιθυμητό! και αυτό βέβαια δε θα συνιστούσε πρόβλημα αν συνέβαινε ένα χρόνο, αλλά 3 χρόνια τώρα, μπορεί να είναι μόνο ατυχία???
επίσης, να διευκρινίσω ότι όσον αφορά στο γάμο και στα παιδιά, δεν είμαι απ' αυτές που είχαν πάντα όνειρο ζωής να αποκατασταθούν, συμφωνώ απόλυτα και με τις δύο ότι το ζητούμενο είναι μία σχέση που να σε γεμίζει και αυτό είναι που αναζητώ και γω, απλά όσο μεγαλώνω αισθάνομαι ότι σφίγγει ο κλοιός κοινωνικά, αν ήμουν 5 χρόνια μικρότερη δε θα με απασχολούσε καν το θέμα, αλλά όσα μου λένε σχετικά, με επιβαρύνουν και με αγχώνουν. και Φρύνη έχεις δίκιο, οι παντρεμένες φίλες μου ζηλεύουν εμένα και εγώ αυτές!
το πρόβλημα kuxumuxu μου δεν ξέρω ποιο είναι, σίγουρα έχει συμβεί να πλησιάσω και λάθος άτομα γιατί δε νομίζω να φταίω πάντα εγώ σε ό,τι αποτυγχάνει, αλλά τι σημαίνει κιόλας "σωστό" ή "λάθος", μήπως ξέρεις πώς θα σου βγει ο καθένας στο τέλος? δηλ. αν ήξετα ότι πρόκειται για ακατάλληλο άτομο, δε θα έμπαινα καν στη διαδικασία, αλλά στην αρχή όλοι καλοί φαίνονται!
πάντως, αν εντοπίζω κάπου ένα δικό μου λάθος είναι ότι ίσως -όπως διαπιστώνεις και συ Φρύνη- διεκδικώ πιεστικά τις απαιτήσεις μου εντός σχέσης, πώς μπορείς να το αλλάξεις αυτό όμως όταν λειτουργείς έτσι μια ζωή?

---

Κοιτα amelie μου , όσο μεγαλώνουμε φυσικά ο κύκλος περιορίζεται, οι απαιτήσεις μας αυξάνονται, ο αυθορμητισμός δίνει την θέση του στην λογική και αναλυτική σκέψη.
Όλα αυτά ειναι μια φυσική εξέλιξη. Σταμάτα ν' ανησυχείς τόσο πολυ και να έχεις υπερβολικό άγχος.
Όλο αυτό το άγχος αντανακλάται στις σχέσεις σου, ειναι σαν να δημιουργεί ένα συρματοπλεγμα γύρω σου. Δύσκολα θα πλησιάσεις, δύσκολα θα σε πλησιάσουν. Χαλάρωσε, προσεχε τον εαυτό σου και άφησε την πορτα σου ανοιχτη. Μην προσπαθείς να βάλεις κάποιον μέσα με το ζόρι, απλά άφησε την ανοιχτη.
Λες ΄5 χρονια μικροτερη...ξέρεις ποσες φορες το έχω πει και σίγουρα δεν είμαστε οι μονοι..Λες και αν ημασταν μικροτεροι ως δια μαγειας όλα θα λύνονταν, κατά πάσα πιθανότητα τα ίδια θα κάναμε..
Κατα τη γνώμη μου είναι λάθος να διεκδικείς πιεστικά τις απαιτήσεις σου, τον άλλο τον τρομάζεις , τον πνίγεις.
Θα βάλεις τα όρια σου , δεν είσαι ξέφραγκο αμπελι, αλλά υπάρχουν πολλοι τρόποι να το κάνεις αυτό. Και επανεξέτασε τις απαιτήσεις σου..
Χαλάρωσε λίγο , βάλε αυθορμητισμο στην ζωη σου, αφέσου να ερωτευτεις και να σε ερωτευτούν.
Και μόνο το γεγονός ότι ψάχνεις με τοσο άγχος σύντροφο, δημιουργεις τις συνθήκες για μια προβληματική σχέση πριν ακόμα γεννηθεί

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

όταν λέω ουσιαστική, εννοώ το εξής: να είμαι με έναν άνθρωπο, να υπάρχει μεταξύ μας αγάπη και να περνάμε μαζί και καλά την καθημερινότητά μας. τόσο απλά. να αισθάνομαι συντροφικότητα με κάποιον, αυτό είναι το ζητούμενό μου, ούτε γάμοι, ούτε πανηγύρια!
32 είμαι. για τον δεσμευμένο που μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον, δεν είχε γίνει τίποτα, όταν έμαθα ότι ήταν δεσμευμένος προφανώς και έληξε το ζήτημα, το ανέφερα απλώς ως περιστατικό που να έχει τύχει να γνωρίσω κάποιον που να μου αρέσει αλλά να μην προχωρήσει το θέμα.
όταν λέω πιεστικά εννοώ ότι επειδή οι προηγούμενες σχέσεις μου αλλά και ο περίγυρός μου γενικότερα (γονείς, φίλοι κτλ) με έχουν λίγο καλομαθημένη, δηλ. γίνεται συνήθως το δικό μου χωρίς πολύ κόπο εκ μέρους μου, όταν είμαι σε μία σχέση περιμένω και εκεί να είμαι εγώ ας πούμε "ο αρχηγός". αυτό ενδεχομένως κουράζει, έχω ακούσει παράπονα δηλαδή στο παρελθόν, αλλά πώς να ξεσυνηθίσω όταν επί τόσα χρόνια λειτουργώ έτσι? δεν ξέρω βέβαια αν αυτή είναι η κύρια αιτία που έχουν έρθει έτσι τα πράγματα (παλιά τουλάχιστον δε μου είχε δημιουργήσει έντονο πρόβλημα), απλά το συγκεκριμένο το έχω εντοπίσει ως ελάττωμά μου χωρίς να ξέρω βέβαια πώς να το αποβάλλω!

---

Eίσαι πολυ νέα κοπέλα για να μιλάς για ηλικία.
Αναρωτιέσαι πως θα ξεσυνηθίσεις όταν επί τόσα χρόνια λειτουργεις ετσι. Γιατί και ο άλλος που έχει συνηθίσει αλλιώς, να προσαρμοστεί στα δικά σου δεδομένα?
Οταν συνειδητοποιουμε ένα "ελαττωμά " μας, ήδη έχουμε κάνει ένα πρώτο σημαντικό βήμα. Το δεύτερο είναι να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε όταν θεωρούμε ότι στέκεται εμποδιο στην προσωπική εξέλιξη και στις σχέσεις μας.
Είσαι κυριαρχική και θέλεις να έχεις το πάνω χέρι. Οι σχέσεις δεν μπορούν να λειτουργήσουν όμως έτσι.
Βρες τα με τον εαυτό σου και χαλάρωσε. Θα έρθει η ουσιαστική σχέση που επιθυμείς όταν θα είσαι έτοιμη για αυτήν.

Γιατί να μην είσαι ο αρχηγός στη σχέση αφού έτσι λειτουργείς? Απλά πρέπει να βρεις το κατάλληλο άτομο, που να θέλει εσένα αρχηγό στη σχέση και όχι εκείν@. Είναι πολύ ευκολότερο από το να προσπαθείς να χωράς κάποιον που δε θέλει αυτή την ποιότητά σου, ή να μάχεστε να αλλάξετε ο ένας τον άλλο. Βαρετό. Όσο για το "κανένας δε σηκώνει τέτοια" δεν ισχύει. Σηκώνει και παρασηκώνει. Υπάρχουν άπειρες παραλλαγές σε σχεσιακό επίπεδο και οι κανόνες που βάζουμε σύμφωνα με τα δικά μας γούστα, δεν ισχύουν παγκοσμίως.

καλη προσπαθεια ρειν, μη λιγη διαφημηση ακομα μπορει και να σου φεξει :Ρ

Γιάννη, η πρώτη παράγραφός σου είναι τελείως άκυρη! με όσους πρώην μου είχα μακροχρόνια σχέση, έχω άριστες σχέσεις και επαφές μέχρι και σήμερα, μετά από 10 χρόνια. αν η συμπεριφορά μου ήταν έτσι όπως την περιγράφεις, αφενός θα με χώριζαν εκείνοι και αφετέρου δε θα'θελαν να με ξαναδουν στα μάτια τους, δε νομίζεις??? (εκτός κι αν έχουν ακόμα ελπίδες να ξανακερδίσουν το κελεπούρι με την καλή οικογένεια, τα λεφτά, την καλή δουλειά κτλ- τι άλλο θ'ακούσω!!!). ούτε έστειλα κανέναν στον αγύριστο, όταν μετά από 5 χρόνια αισθάνεσαι ότι έχει τελειώσει μέσα σου το συναίσθημα, τι πρέπει να κάνει δηλαδή κανείς κατά τη γνώμη σου, να μένει σε μια σχέση που δεν τον κάνει πλέον ευτυχισμένο? και να κοροϊδεύει και τον άλλον που θα νομίζει ότι είναι όλα καλά? για ποιο λόγο???
Φρύνη, πολύ σωστά τα λες και εγώ ακούω συχνά να λένε ότι έρχεται από κει που δεν το περιμένεις, τι να κάνω όμως μετά από 3 χρόνια? να προσποιηθώ ότι δεν το περιμένω? αφού το περιμένω πώς και πώς! :-) όταν λέω ότι αν ήμουν 5 χρόνια μικρότερη δε θα μ'ένοιαζε, εννώ ότι δε θα είχα το άγχος που έχω τώρα και που μου δημιουργούν οι γύρω μου. μέχρι και μια φίλη της μάνας μου με πήρε τηλ. να μου κανονίσει conne με το γιο μιας φίλης της! και όταν φυσικά αρνούμαι σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, αρχίζει το ποίημα "και περνάνε τα χρόνια και πρέπει να βρεις κάποιον και πότε θα παντρευτείς κτλ κτλ).
Rain μην είσαι τόσο ανεκτικός γιατί θα ξαναπάρω αέρα και δε θ' αλλάξω ποτέ! :-)
όχι, έχω καταλάβει ότι είναι λάθος η συμπεριφορά μου στο συγκεκριμένο και πρέπει να την αλλάξω. ούτε μου αρέσει ο άλλος να είναι "υποτακτικός" και να ακολουθεί διαταγές, ούτε φυσικά είχα ή θα ήθελα να έχω μία τέτοιου είδους σχέση! καθήστε να βρεθεί πρώτα βέβαια και ύστερα τα συζητάμε!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

kuxumuxu, ποιο θέμα τύχης? τους συντροφους μας τους επιλέγουμε κι απ εκει και πέρα ζητημα το πως τους χειριζόμαστε, δεν τους βρίσκουμε στο λαχείο!

---

Ναι, βρε ioanni, τους επιλέγουμε, αλλά για να τους επιλέξουμε πρέπει πρώτα να τους συναντήσουμε. Αυτό εννοώ ότι είναι και θέμα τύχης. Να βρεις έναν άνθρωπο να ταιριάξεις.

γεια σου αμελι!θυμαμαι τον οκτωβριο που ειχαμε την ιδια κουβεντα..αυτο που παρατηρω ειναι οτι σε πιεζει πολυ κ το οικογενειακο σου περιβαλλον να βρεις αντρα,για τους δικους τους λογους αυτοι αγχωνονται,επειδη προφανως δεν σου εχουν εμπιστοσυνη κ φοβουνται οτι θα μεινεις γεροντοκορη...μενεις μαζι τους?αν ναι,θα σου προτεινα για αρχη να φυγεις απο το σπιτι σου κ να μεινεις μονη σου..πιστευω ακραδαντα οτι μια καλη αλλαγη στη ζωη μας φερνει κ αλλες,ενω αντιστοιχα ενα κακο,φερνει κ αλλα κακα..οποτε κλεισε τον κυκλο της γκαντεμιας με μια ευχαριστη αλλαγη στη ζωη σου..αν μενεις ηδη μονη,κανε κατι που θα σε κανει να νιωσεις ανανεωμενη,κανε μια καλη αλλαγη τελοσπαντων...ειναι τυχερα αυτα,εδω βλεπεις κατι μπαζα σκατοχαρακτηρες να το παιζουν γκομενες κ να εχουν περαση..επισης εχω να πω κ το αλλο..οι αντρες αντιλαμβανονται μια απελπισμενη κοπελα κ ξενερωνουν,οποτε στρεψε αλλου την προσοχη σου κ απομυθοποιησε τους λιγακι...κ διωξε την εικονα της καλης κοπελας που ψαχνει εναν καλο αντρα απο πανω σου..

Συμφωνώ με kalopisti και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την πίεση του περίγυρου για γνωριμίες και αποκατάσταση σε μια κοπέλα 32 χρονών στην εποχή μας.

εντάξει, μη νομίζετε ότι αυτές οι συζητήσεις είναι και καθημερινές, 2-3 φορές έχουν γίνει και όχι με πιεστικό τρόπο γιατί βάζω αμέσως φωνή και τελειώνουν αμέσως, το θέμα είναι ότι μόνο και μόνο που γίνονται αισθάνομαι μετά βάρος και στενοχωριέμαι. οι γονείς μου εντωμεταξύ έχουν την εντύπωση ότι είναι δική μου επιλογή γιατί με θεωρούν πολύ επιλεκτική και ότι ψάχνω το υπερτέλειο! πώς να τους εξηγήσω ότι ούτε εύκολο είναι να βρεις κάποιον να ταιριάξεις, ούτε και θέλω να μειώσω τις απαιτήσεις μου! (μη φανταστείτε τίποτα τρομερό, μιλάμε για τα βασικά!).
kalopistaki τι κάνεις? μόνη μου μένω εδώ και ένα χρόνο αλλά χαϊρι δεν έχω δει, η γκαντεμιά καλά κρατεί! τι να πω, ξέρω΄γω? δεν νομίζω ότι έχω την εικόνα της απελπισμένης, δηλ. δε γυρίζω αριστερά και δεξιά ψάχνοντας άντρα, ούτε είμαι ο τύπος που όταν βγαίνει έξω κοιτάζει από δω κι από κει, όταν δε, ακούω "να βγούμε να σου γνωρίσω ένα φίλο μου" εκεί κι αν είναι που στρίβω! για να γίνω κατανοητή, δεν ψάχνω σύζυγο, σύντροφο ψάχνω, δε με ενδιαφέρουν οι γάμοι και τα πανηγύρια, αλλά η συντροφικότητα. τέλος πάντων, ας δεχτώ ότι μπορεί να μην είναι ακόμα η ώρα μου...

καλα ειμαι αμελι μου! :) χαιρομαι που εκανες ηδη το βημα κ μενεις μονη σου! γενικα παντως δεν ειναι κακο να ψαχνεσαι κ να το δειχνεις πιστευω.. αλλα να δειχνεις οτι ψαχνεσαι για γκομενο,οχι για γαμο.. δηλαδη,οταν σου λενε να σου γνωρισουν φιλο τους εγω θα ελεγα να μην το βλεπεις οτι θελουν να σου κανουν προξενιο σαν να ειμαστε στη δεκαετια του '50,αλλα να το βλεπεις απλα σαν μια νεα γνωριμια κ να δεχεσαι να βγειτε στο χαλαρο

απο προσωπικη εμπειρια,σε ασχετο θεμα ομως,εχω να πω οτι πετυχα τον σκοπο μου οταν παραδεχτηκα οτι χρειαζομαι βοηθεια κ αρχισα να το συζηταω με αλλους κ να το κανω γνωστο στον υπολοιπο κοσμο.. αντιστοιχα,πιστευω οτι ισχυει αυτο γενικα..οταν θες να κρυψεις τις πραγματικες σου αναγκες, δεν τις παραδεχεσαι κ δεν δεχεσαι τη βοηθεια αλλων,δημιουργεις προβλημα στον εαυτο σου αντι να τον βοηθας.. εφοσον φυσικα εμπιστευεσαι τον κοσμο που θελει να σε βοηθησει

Ανάλογα με τις εμπειρίες εις και το ποσο ποθητος/η υπηρξε/ειναι για σχεση ανάλογα ανεβάζει τον πύχη. Κάθε φορα επιζητα κατι καλυτερο από όλα τα προηγουμενα. Ετσι, γι αυτην/ον, οτιδήποτε κατωτερο αυτου αποτελεί συμβιβασμό πράγμα που θεωρει αδιανόητο και δυσκολα θα της/του φερει ευτυχια. Αυτά σε συνδυασμό με το πως πάντοτε ονειρευόταν το συντροφο του/της. Γι αυτο καποιοι/καποιες αργουν πχ amelie. Εντούτοις πρόκειται για μια φυσιολογική διαδικασία σκέψης.

Συμφωνω,ομως καμια φορα,αυτο το ιδανικο που εχουμε στο μυαλο μας δεν προκειται να το γνωρισουμε ποτε αν δεν δινουμε ευκαιρια σε νεες γνωριμιες κ περιμενουμε με τη μια να μας ερθει απο το πουθενα για να μην αναλωνομαστε σε ασκοπες σχεσεις.. εξαλλου μεσα απο τις γνωριμιες εχουμε στη συνεχεια κ τη δυνατοτητα να κρινουμε καλυτερα αυτο που τελικα μας ταιριαζει..

έχω κάνει αρκετές σχέσεις για να ξέρω πλέον τι μου ταιριάζει και τι όχι και το να ψάχνω μια σχέση καλύτερη από τις προηγούμενες (ή τουλάχιστον όχι χειρότερη) είναι δεδομένο, το να συμβιβαστώ όμως και να ρίξω τον πήχη, αυτό είναι σίγουρο ότι δε θα μου φέρει την ευτυχία. δεν μπορώ να φανταστώ δηλ. τον εαυτό μου να είμαι με κάποιον και να μην καρδιοχτυπώ να τον δω!
παρατηρώ εντωμεταξύ ότι οι άντρες σήμερα είναι λίγο αλλού ντ΄αλλού, ενώ υπάρχουν πολλοί μόνοι και μόνες γύρω μας, δε βλέπω να γίνεται από κοινού προσπάθεια να κάνουν σχέσεις, δηλ. όλοι (άντρες - γυναίκες) γκρινιάζουν που είναι μόνοι αλλά στο δια ταύτα κανείς δεν προσπαθεί να πλησιάσει μια κοπέλα για κάτι παραπάνω πέραν του περιστασιακού σεξ και αναρωτιέμαι, είναι κι αυτό σημείο των καιρών????

Quote:

---

Originally Posted by amelie♥

έχω κάνει αρκετές σχέσεις για να ξέρω πλέον τι μου ταιριάζει και τι όχι και το να ψάχνω μια σχέση καλύτερη από τις προηγούμενες (ή τουλάχιστον όχι χειρότερη) είναι δεδομένο, το να συμβιβαστώ όμως και να ρίξω τον πήχη, αυτό είναι σίγουρο ότι δε θα μου φέρει την ευτυχία. δεν μπορώ να φανταστώ δηλ. τον εαυτό μου να είμαι με κάποιον και να μην καρδιοχτυπώ να τον δω!
παρατηρώ εντωμεταξύ ότι οι άντρες σήμερα είναι λίγο αλλού ντ΄αλλού, ενώ υπάρχουν πολλοί μόνοι και μόνες γύρω μας, δε βλέπω να γίνεται από κοινού προσπάθεια να κάνουν σχέσεις, δηλ. όλοι (άντρες - γυναίκες) γκρινιάζουν που είναι μόνοι αλλά στο δια ταύτα κανείς δεν προσπαθεί να πλησιάσει μια κοπέλα για κάτι παραπάνω πέραν του περιστασιακού σεξ και αναρωτιέμαι, είναι κι αυτό σημείο των καιρών????

---

γτ δεν βαζεις τον πηχη σου δημοσια να δεις ποσοι τον πλησιαζουν?

το μονο σιγουρο ειναι οτι για να κανεις την επομενη σχεση πρεπει πρωτα να νιωσεις το καρδιοχτυπι,αλλιως δεν εχει νοημα.. τα κοινωνικα προτυπα ειναι αυτα που δημιουργουν παντα το προβλημα.. σιγουρα παντως οταν εχεις προσπαθησει για καποια πραγματα στη ζωη σου εχεις αντιστοιχες απαιτησεις κ απο τους αλλους

Εγω μια χαρα σε βρισκω αμελι απο οσα εχεις πει.... το πιο σημαντικο ειναι οτι εχεις την δυναμη και διακοπτεις μια σχεση οταν βλεπεις πως δεν προχωρα,αντι να την αφηνεις να βαλτωσει... και αυτο ειναι υγιες.... ειναι θεμα χρονου να βρεις το ταιρι σου.. και θα το βρεις γιατι ξερεις τι θελεις... ασε το περιβαλλον να λεει... το καθε τι στην ωρα του.. και συ οταν ερθει η ωρα μια χαρα θα το καταλαβεις...

κ εγω μια χαρα τη βρισκω την αμελι μας, απλα μου αρεσει που κ που να κανω τον δικηγορο του διαβολου.. :)

σχετικα με το οτι υπαρχουν πολλοι μονοι κ μονες, μαλλον ολοι περιμενουν απο τον αλλον να κανει το πρωτο βημα..

αχ τι να πω ρε παιδιά, μακάρι να'ναι ανοιχτοί οι ουρανοί και ν'ακούνε γιατί έχω απογοητευτεί πραγματικά!!!
μπα, το θέμα δεν είναι το πρώτο βήμα kalopistaki, αυτό γίνεται συνήθως, στο δεύτερο δεν προχωράμε, εκεί είναι το πρόβλημα!!! ξέρεις πόσες ιστορίες ακούω αριστερά και δεξιά για σχέσεις που τελειώνουν πριν καλά καλά αρχίσουν? και από φίλους και από φίλες, γιατί κοινές είναι οι εμπειρίες και στα 2 φύλα.
δεν ξέρω, παλιά νομίζω ήταν πιο απλά τα πράγματα...και σχέσεις κάναμε πιο εύκολα και ρολάρανε χωρίς προβλήματα και μεγαλύτερη διάρκεια είχανε. τώρα εκτός του ότι πολλοί είναι μόνοι τους, ακόμα και όταν ξεκινάνε σχέσεις, βγαίνουν ένα σωρό προβλήματα, δύσκολα κάνουνε χωριό πια δυο άνθρωποι...

η ηλικια των 30 και ανω ειναι περιεργη γιατι ολοι εχουμε αποκτησει λιγο-πολυ τις εμπειριες μας,εχουμε φαει τα μουτρα μας σιγουρα (για να ειμαστε μονοι) και εχουμε δημιουργησει τις αμυνες μας.. ειδικα για τους αντρες πιστευω οτι ισχυει αυτο