"φιλια δεν υπαρχει πια, την πατησε το τρενο"

κατα ποσο τελικα οι φιλιες και οι παρεες που διαμορφωνουμε ειναι ζητημα τυχης και συγκυριων και κατα ποσο επιλογων και κυριως προσωπικων μας χαρακτηριστικων? μαλλον ενας συνδυασμος και τον δυο!! ειμαι 23 και απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου δυσκολευομουν πολυ σε αυτο τον τομεα. οχι πως ημουν μονη μου και δεν ειχα φιλους η φιλες απλως παντα ειτε δεν με καλυπταν, ειτε εκανα παρεα μαζι τους λιγο αναγκαστικα και δεν τους θεωρουσα καταλληλους για μενα και το κυριο χαρακτηριστικο των φιλικων μου σχεσεων ηταν οτι ηταν προσωρινες και με ημερομηνια ληξης. δεν ετυχε να κρατησω ατομα κοντα μου περα απο 2 περιπτωσεις. οχι ομως πως γινοταν κατι και τσακωνομασταν απλως ετσι ερχονταν τα πραγματα και μαλιστα παρακολουθώντας την εξελιξη αυτων των ανθρωπων τωρα λεω "μα πως μπορουσα και εκανα παρεα μαζι τους??". στο διαταυτα!! ειμαι 23 ετων και ενω θα επρεπε να εχω ατομα γυρω μου και παρεες ειμαι μονη μου. δεν ειμαι ατομο συνεσταλμενο, ντροπαλο και αντικοινωνικο. κρινοντας αντικειμενικα τον εαυτο μου (και απο αποψεις αλλων για μενα) ειμαι μια κοπελα οχι χαζη, εμφανισιμη που εχω ουσιαστικα πολλα πραγματα να πω. και θελω να τα πω. αλλα δεν εχω που να τα πω. διακρινω μια γενικότερη "ελαφροτητα" στους γυρω μου και αυτο με απογοητευει. νιωθω οτι απο τα ατομα που με περιβαλλουν λειπει η ουσια, η σκεψη, ο προβληματισμος. ισως γι αυτο δεν μπορω να επικοινωνησω. με τις πιο κοντινες φιλες που ειχα εχω απομακρυνθει χωρις να ξερω τι φταιει ουσιαστικα. μπορει και το οτι δεν ταιριαζουμε (στον τροπο διασκεδασης, στα γουστα, στα πραγματα που θεωρουμε σημαντικα). βλεπω οτι οι ιδιες πρωτες δεν μου δειχνουν προτιμηση, βγαινουν χωρις εμενα δεν μου δειχνουν οτι τους λειπω. και εκει ερχεται το μεγαλυτερο μου προβλημα. θεωρω μεγαλη ηττα για τον εαυτο μου το να μην τους λειπω. γιατι απλως δεν πιστευω πως σαν προσωπικοτητα αξιζω να περναω απαρατηρητη, δεν ειμαι ουτε αβουλη, ουτε χαζη ουτε τιποτα τετοιο. ισως ειναι και ζητημα εγωισμου. το μονο σιγουρο ειναι πως τον τελευταιο καιρο δεν περναω καλα. το γεγονος οτι δεν βρισκομαι σε παρεες και δεν κανω συζητησεις με αλλα ατομα νιωθω οτι μου εχει φθειρει το μυαλο. εχω χασει το χιουμορ μου, την 'σπιρταδα' μου. βγαινω μονο με το αγορι μου, ο οποιος καταληγει να ειναι και η μονη μου παρεα και φυσικα δεν μου αρεσει αυτο. θελω ατομα γυρω μου να μοιραζομαι, να μπορω να συζηταω, να κανω πραγματα που μου αρεσουν να περναω καλα. ειναι ενα προβλημα που ΠΟΤΕ δεν αντιμετωπιστηκε. παντα με θυμαμαι να λεω αυτα που λεω τωρα. γιατι ομως?? παλαιοτερα ομως ειχα χρονο. τωρα νιωθω πως δεν εχω. πως εχω μεγαλωσει πια και οι ευκαιριες μου για νεες φιλιες τελειωνουν και φοβαμαι πως θα μεινω παντα μονη μου.

αυτο που φερνει τους ανθρωπους κοντα κ μας κανουν φιλους ειναι τα κοινα ενδιαφεροντα,βιωματα,αναγκ ες και τροπος αντιμετωπισης της ζωης..στη συνεχεια,αυτο που θα κρατησει τη φιλια ειναι ο αλληλοσεβασμος κ η εμπιστοσυνη.. εφοσον με καποιους ανθρωπους δεν υπαρχουν ολα αυτα,ειναι επομενο οι σχεσεις μαζι τους να καταληγουν να ειναι τυπικες.. οι καλες φιλιες οπως κ οι καλες σχεσεις προκυπτουν αβιαστα κατα τη γνωμη μου,αλλα καλλιεργουνται στην πορεια.. δεν μπορεις να επιβαλλεις τη φιλια,απλα προκυπτει κ με τον καιρο εξελισσεται.. αν υπαρχει καποια κοπελα με την οποια ενιωσες οτι θα μπορουσες να κανεις καλη παρεα κ να γινει φιλη σου,μην διστασεις να την παρεις τηλεφωνο να δεις τι κανει κ να πειτε τα νεα σας..παντως τα χρονια δεν σε εχουν παρει,μην ανησυχεις

Εγω παλι πιστευω οτι φιλους στη ζωη σου θα εχεις ελαχιστους. Γνωστους μπορεις να εχεις χιλιαδες , Φιλος κατεμε θεωρειται ο ανθρωπος που θα σταθει διπλα σου , θα φανει η στηριξη του στις δυσκολες στιγμες . Ποσο απλο μπορει να φανει ενα τηλεφωνημα σαν σκεψη αλλα ποσο μεγαλη σημασια μπορει να εχει για καποιον . Η φιλια δεν ειναι κατι το τοσο απλο . Σε καποιους ανθρωπους μπορει να παρει 1 χρονο να καταλαβουν ποιοι ειναι πραγματικοι φιλοι σε αλλους μπορει να παρει 22 χρονια . Αυτο βεβαια εχει να κανει με τον χαρακτηρα του καθενος . Ο αληθινος φιλος ακομα και αν δε βρισκεται διπλα σου βρισκει τον τροπο να σταθει κοντα σου ακομα και εξ'αποστασεως .

μηπως να διαχωριζες λιγο την φιλια απ την παρεα.

ειναι σαφως δυο διαφορετικα πραγματα.

εχεις φιλη-ες που να μοιραζεσαι πολυ προσωπικα σου θεματα;

undetermind, συμφωνω μαζι σου,ο πραγματικος φιλος δεν θα χαθει λογω αποστασης κ θα φανει ξεκαθαρα στην αναγκη σου κ ακομα περισσοτερο στη χαρα σου..
νομιζω οτι στην περιπτωση της cherise παιζει κ λιγο το οτι σαν ζευγαρι δεν εχουν κοινους φιλους,που ειναι εξισου ασχημο

Quote:

---

Originally Posted by chesire

...
δεν μου δειχνουν προτιμηση, βγαινουν χωρις εμενα δεν μου δειχνουν οτι τους λειπω. και εκει ερχεται το μεγαλυτερο μου προβλημα. ...

---

Την αξία σου, τα σύν και τα πλήν σου, τις δυνατότητές σου και τις αδυναμίες σου μόνον ένα πρόσωπο θα μπορέσει να τις καταλάβει αληθινά σε βάθος χρόνου. Ό,τι και να δηλώνουν οι τρίτοι εσύ να φέρεσαι, να δηλώνεις και να προσπαθείς κατά πως ΕΣΥ νομίζεις καλύτερα. Τα πράγματα θα ξεκαθαρίζουν σύντομα η βούλησή σου γίνεται πράξη

Δυστυχως ειναι αληθεια οτι η φιλια ειναι εξαιρετικα σπανια.. Διαβαζα χθες τα χαρακτηριστικα του καλου φιλου, και θα σας τα γραψω αν και κλεινουν τα ματια μου απο τη νυστα αποψε....

Λοιπον:

1. βρισκονται διπλα μας σε καθε περισταση, ευχαριστη η δυσαρεστη

2. μπορουμε να συζητησουμε τα παντα, χωρις ενδοιασμο μην εκτεθουμε ή φοβο μην κοινοποιηθουν αργοτερα τα οσα μοιραστηκαμε μαζι τους, μπορουμε να τους πουμε ολα αυτα που ειναι αδυνατον να ειπωθουν στο συντροφο μας η την οικογενεια μας, ειτε γιατι θα πληγωθουν, ειτε γιατι δε μπορουν να τα διαχειριστουν

3. οταν θα χρειαστει θα μας προσφερουν καθε ειδους βοηθεια και υποστηριξη, ψυχολογικη, πνευματικη, πρακτικη, οικονομικη

4. μας κανουν να νωθουμε κοντα τους ασφαλεια, οτι δε θα πικραθουμε, δε θα πληγωθουμε απο τα λογια η τις πραξεις τους

5. αγαπουν την οικογενεια μας και νιωθουν για αυτην τον ιδιο σεβασμο που νιωθουν για εμας

Καλημέρα!!
Θεωρώ πως αυτά τα πέντε χαρακτηριστικά που ανέφερες λίλιουμ, άντε να τα έχει μια στις οχτώ φιλίες!! Προσωπικά πάντως δεν τα έχω νοιώσει ποτέ μέχρι τώρα! Για να είμαι ειλικρινής, βρίσκομαι πάνω κάτω στη θέση της cherise... Έρχομαι κοντά με κανα δυο άτομα, τις νοιώθω δικούς μου ανθρώπους, μιλάω, κάνω χαβαλέ, αλλά μετά από ένα διάστημα (φταίω εγώ; η σχέση μας ολοκληρώνει το κύκλο της; δε ξέρω), αρχίζουμε σιγά σιγά κ χανόμαστε, αρχίζω κ θεωρώ πως τελικά δεν έχουμε κ τόσα κοινά, ώστε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου κ χανόμαστε. Όπως συμβαίνει κ τώρα... Αρχίζω κ νοιώθω μη επιθυμητή, ακούω μερικές φορές αυθόρμητα λόγια που με πικραίνουν, με αποτέλεσμα να μη μιλάω ωραία γι' αυτά τα άτομα, πράγμα που δε μ'αρέσει όταν υποτίθεται ότι είμαι φίλη με κάποιον....
Τέλοσπάντων, το έχω ξαναπεί, εγώ είμαι αυστηρή με το θέμα της φιλίας, κ μακάρι να είχαν όλες οι φιλικές σχέσεις όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που ανέφερε η λίλιουμ...

πιστευω οτι οπως εχει ηδη ειπωθει, ολη η πικρια για τις φιλιες η τις "φιλιες" οφειλεται στο οτι οι περισσοτεροι μπερδευουν το κολλητιλικι και το κουτσομπολιο, η το κωλοβαρεμα της ανίας, με την φιλια.
φιλος που μολις γυρισεις την πλατη σου, σε θαβει σε οποιον βρει η σκαει απ το κακο του οταν χαιρεσαι, δεν ειναι φιλος, ειναι καποιος που βαριεται τον εαυτο του και προσπαθει να διασκεδασει...
οποιος ξερει να τα ξεχωριζει αυτα μεταξυ τους και να αξιολογει το περιβαλλον του συμφωνα με τις πραγματικες του ποιοτητες, δεν εχει καμια τετοια πικρια.

Quote:

---

Originally Posted by chesire

θεωρω μεγαλη ηττα για τον εαυτο μου το να μην τους λειπω. γιατι απλως δεν πιστευω πως σαν προσωπικοτητα αξιζω να περναω απαρατηρητη, δεν ειμαι ουτε αβουλη, ουτε χαζη ουτε τιποτα τετοιο. ισως ειναι και ζητημα εγωισμου.

---

Μήπως συγχέεις τη φιλία με την ανάγκη επιβεβαίωσης?

Σε ενοχλεί που δεν τους είσαι απαραίτητη? Νομίζω πως και γω επικεντρώνομαι στην παρατήρηση που έκανε και η μάριαν. Μήπως σου έχει δημιουργηθεί η ανάγκη μέσα από τη φιλία να καλύψεις άλλες ανάγκες του εαυτού που μένουν ακάλυπτες? Επίσης χρησιμοποίησες το ρήμα "θα έπρεπε" να έχεις άτομα γύρω σου. Γιατί θα έπρεπε? Και μπορεί μέσα από τη μεγάλη ανάγκη επίσης να καλύψεις τυχόν την ύπαρξη αβεβαιότητας για την αξία σου, να περνάς σε υποτίμηση ατόμων, δημιουργώντας η ίδια ένα διπλό δεσμό, δηλαδή, θέλω αλλά δε μπορώ και επειδή δε μπορώ δε θέλω κιόλας. Τι λες εσύ γι αυτά που γράφτηκαν?
Πάντως θα σου πω ότι και η συχνότητα επαφών της κάθε σχεσιακής κατάστασης, αλλάζει από πολλούς παράγοντες, δεν είναι κάτι που σε κάθε σχέση, φιλική ή άλλη είναι ίδιο, οπότε θα μπορούσες να το σκεφτείς και πως η ανάγκη σου για επαφές δεν ήταν όμοια με των ατόμων που είχες επιλέξει να σχετιστείς? Κάπως έτσι.

Βρέθηκες με άτομα με τα οποία δεν ταίριαζες, γεγονός που εμμέσως το παραδέχεσαι και το αναλύεις στο μηνυμα σου. Στα ατομα αυτα σε ήλκυε ο ενθουσιασμός, το ευχαριστο και ανοικτο του χαρακτηρα τους, όμως αυτα τα χαρακτηριστικα δε σημαινουν ότι μπορουσαν να σου προσφερουν την επικοινωνια που επιζητούσες. Δεν σου έτυχε να συναντησεις τα καταλληλα για φιλία για σενα άτομα για να μπορεσεις να εξωτερικεύσεις τις σκέψεις, τις γνωσεις και το δυναμισμό σου. Αμα τα συναντουσες, όλα αυτα θα σου έβγαιναν πολύ ευκολα και φυσιολογικά και τα κομπλαρισματα και οι αναστολες θα σου ηταν κατι τελειως αγνωστο. Βρέθηκες με άτομα ρηχά, του χαβαλέ που δεν τους ενδιαφερει το δικο σου επίπεδο ή δεν το αντιλαμβανονται ή σπάνε πλάκα. Κι άμα βρεθουμε με τετοια άτομα, στην υποτιθεται παρεα τους, στο τελος βλέποντας ότι δεν ταιριάζουμε, δεν υπάρχει κατάλληλο έδαφος και χημεια στην επικοινωνία γινόμαστε χωρις να το καταλαβουμε οι κλειστοι, οι λιγομίλητοι της παρεας (αν και υπο διαφορετικες συνθηκες θα χαμε παρα πολλα να πουμε), αυτοι που ευκολα τους παρεξηγουν και το αποτελεσμα η περιθωριοποίηση (δεν με προσκαλούν, δεν βγαινουν πια μαζι μου, δεν μου τηλεφωνουν). Σε τετοιες περιπτωσεις κρατας μια υποτυπωδη επικοινωνια μαζι τους απλά για να μην χαθειτε, εμπεδωνεις ότι αυτα δεν ειναι τα καταλληλα για σενα ατομα και ψαχνεις για φιλίες αλλού, κι όποτε αυτες ήθελαν προκύψει, κι αυτο μπορει να παρει και χρονια. Θετικο το ότι εχεις το αγορι σου.
Ειναι και πρώτιστα θεμα συγκυριών ποτε θα σου προκυψουν φιλίες, μεσα πάντα απο την κοινωνικοποίηση και η φιλια βγαινει πολύ ευκολα χωρίς να παρακαλας και να τρεφεις ψευδαισθησεις και επιπολαιοτητες, σχεδον αμέσως βγαινει με το που συναντας καποιον αμα ταιριαζεις μαζι του εκει ξεκινα να δημιουργειται με ταχυτητα.
Όλα αυτα μην σε κανουν να υποτιμας τον εαυτο σου. Απλά δεν βρέθηκες στα κατάλληλα άτομα για να προσφέρεις.

Η φιλια σταματα εκει που αρχιζει το προσωπικο συμφερον...υπαρχουν βεβαια παντα και οι εξαιρεσεις....δυστυχως αυτο που λειπει ειναι η πραγματικη αγαπη μεταξυ φιλων..ολα συνηθως ειναι ενα αλισβερισι... που γινεται οσο βολευει.... γι αυτο και με το παραμικρο σπανε φιλιες χρονων...
αυτο το αποδεχεσε και προχωρας... κρατωντας τις δικες σου αμυνες.. και χωρις ουσιαστικα να περιμενεις τιποτα... αν στην πορεια βρεις εναν πραγματικο φιλο... θα σαι πολυ τυχερη... σαν να κερδισες το τζοκερ ενα πραμα....

Έχει δίκιο η λίλιουμ σπάνια υπάρχει σήμερα το διαπίστωσα πρόσφατα με την κολλητή μου φίλη σε άλλο θέμα έκανα αναφορά που την αποφεύγω δεν σηκώνω το τηλέφωνο στις κλήσεις της της είχα εκμηστηρευτεί πολύ προσωπικά πράγματα στα τρία χρόνια παρέας μέσα σε όλα και το πρόβλημα που αντιμετωπίζω στην ζωή μουμου πρότεινε μάλιστα σε μία επίσκεψη να πάμε στον γιατρό που επισκεπτόμουν πέρσυ . Σαν υποστήριξη ψυχολογική μου στάθηκε δίπλα δεν λέω κάθε άλλο έχει έναν μήνα να με πάρει δεν παρεξηγηθήκαμε για κάτι απλά κάποιε φορές έτυχε να μου πει να πάμε κάπου εγώ δεν είχα και τα τρελλά κέφια κάποιε φορές άνθρωπος είσαι τυχαίνει να μην έχεις διάθεση την τελευταία φορά μου είπε να πάω σπίτι της πρότεινα να πάμε έξω για καφέ να δεις και κόσμο καλοκαίρι είναι μέσα θα καθόμαστε λέγωντας η αλήθεια ισχύει επειδή κάθομαι μέσα βαριέμαι να πηγαίνω πάλι μέσα όσο αφορά επισκέψεις φιλικές από τότε δεν με ξαναπήρε ούτε και εγώ όμως θα πάρω σαν φίλη είμουνα σωστή με το παραπάνω ταιριάζαμε σαν χαρακτηρες φαίνεται δεν ήταν τοσο αληθινή φιλία όσο πίστευα

Συμφωνώ... φιλία δεν υπάρχει πια, την πάτησε το τρένο. Αμα εξαιρέσεις κάποιυς παρα πολύ λίγους στη ζωη σου αποδεδειγμενα φίλους, όλους τους υπόλοιπους τους μαθαίνεις να τους αντιμετωπίζεις ότι κι αν σημαινει αυτό ή μένεις στο τυπικά. Μετανοιωνω που ξανοίγομαι γιατι δε μου βγαινει σε καλο, ειτε θα τα χρησιμοποιήσουν πίσω από τη ραχη μου, ακόμα και μπροστα μου είτε θα γινω θυμα κοροιδίας. Κι ουτε συζητηση να με προσκαλέσουν κάπου μαζι τους. Για να μιλώ σε τετοιο ύφος καταλαβαίνετε πόσο εχω μπουχτισει και ότι δεν τα βγαζω από το κεφαλι μου. Καλύτερα μου για τους σχεδόν όλους να είμαι κλειστός κι απόμακρος.

Αυτό που θα γίνει το ξέρω με σίγουρα είναι να έχω την μάνα μου να με ζαλίζει να την παίρνω τηλέφωνο εγώ επειδή είναι καλή κοπέλα και την συμπαθεί αφού δεν κάνει καμοιά κίνηση αυτή να δει σαν < φίλη > υποτίθεται να ρίξω τα μούτρα μου και να την πάρω δεν παρακαλάω κανέναν αν δεν θέλει μία εγώ δεν θελω 100 .

Οι φιλίες είναι θέμα τύχης όπως και οι ερωτικές σχέσεις...πραγματικές φιλίες πιστεύω είναι μόνο αυτές που αντέχουν στο χρόνο και έχουν δοκιμαστεί...τώρα για το πως ξεκινάει μια φιλία είναι αυτό που λένε "όμοιος ομοίω αει πελάζει"...δηλαδή ο τρόπος σκέψης, τα ενδιαφέροντα ακόμα και η αίσθηση του χιουμορ πρέπει να ταιριάζει...με το πέρασμα του χρόνου έρχεται το δέσιμο και η εμπιστοσύνη τα οποία είναι απαραίτητα συστατικά μιας καλής φιλίας...ευτυχώς εγώ είμαι από τους τυχερούς και έχω όχι 1 αλλά 3 πραγματικούς φίλους

Quote:

---

Originally Posted by Cristiano

...τώρα για το πως ξεκινάει μια φιλία είναι αυτό που λένε "όμοιος ομοίω αει πελάζει"...δηλαδή ο τρόπος σκέψης, τα ενδιαφέροντα ακόμα και η αίσθηση του χιουμορ πρέπει να ταιριάζει...με το πέρασμα του χρόνου έρχεται το δέσιμο και η εμπιστοσύνη τα οποία είναι απαραίτητα συστατικά μιας καλής φιλίας...ευτυχώς εγώ είμαι από τους τυχερούς και έχω όχι 1 αλλά 3 πραγματικούς φίλους

---

Είπες την πιο σωστή κουβέντα! Μ' αυτο τον τροπο δημιουργούνται οι φιλίες. Γι αυτό όσοι διαφέρουν από τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης των πολλών με ιδορρυθμία στον τρόπο ζωης και στη συμπεριφορά δυσκολεύονται να κάνουν φιλίες σε σχέση με τους υπόλοιπους. Κι ο λόγος δεν είναι ότι δεν τα καταφερνουν να δημιουργούν φιλίες αλλά ότι δεν ταιριάζουν.
Από τους υπόλοιπους επιζητούμε απλά καλές σχέσεις και σεβασμό.

ειναι αυτο που ειπες κυριως ioanni. εχει να κανει με τη διαφορετικοτητα στον τροπο σκεψης. προσωπικα αντιλαμβανομαι οτι δεν βλεπω τα πραγματα οπως η πλειοψηφια και δεν λειτουργει το μυαλο μου οπως της πλειοψηφιας των ανθρωπων. οποτε ειναι αυτοματως σαν το "target group" μου να μικραινει συνεχως γιατι αυτοι με τους οποιους ταιριαζω ειναι πολυ λιγοι τελικα, και εκεινοι εξισου μονοι οσο εγω.

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

εγω για καποιο καιρο νομιζα οτι ειμαι το κατιτις το σπεσιαλ ,που δεν ταιριαζω μωρε με τη σαβουρα.
τεικα καταλαβα οτι μικρο ξωτικο επεσα απο την κουνια, και εκτοτε εχω μονιμη βλαβη στον εγκεφαλο.
Ετσι, το προβληαμ το εχω κατα κυριο λογο εγω αρα κανενας λογος να το παιρνω πανω μου
αυτη μου τη μοναδικοτητα αναθεμα.

ΚΑλοι υπαρχουν παντου, λιγο δω λιγο κει. Πυροβολημενοι που να τρωνε ληγμενα και να εχουν μεταφυσικα φαινομενα ομως,λιγοι.

φιλια δεν υπαρχει πια. Την πατησε το τρενο και κατουρησε στον ταφο της.
ΟΛΑ καλα! τι αλλα;

---

Άλλο όμοιως ομοίω αεί πελάζει ως η γενεσιουργός αιτία δημιουργιας φιλίας και άλλο η μοναδικότητα στην οποία αναφέρεσαι. Το ταιριάζω με λίγους ειναι θεμα πραγματικό, δε σημαινει ότι θεωρώ τον εαυτο μου μοναδικό. Ούτε για βαρεμένους στο κεφάλι μιλήσαμε ούτε για πυροβολημένους. Το ότι δεν ταιριάζει κάποιος με άλλους το ανάγαγες στην αποκλειστικά δικη του ευθυνη, αν ήταν ετσι θα καταφερναμε να κανουμε τους παντες φίλους. Φαίνεται πως μας την έριξες την προσβολή εμμέσως πλην σαφώς αλλά κανονικά και είσαι και μοτερέτορ! Έβγαλες και συμπέρασμα κλείνοντας και το θέμα.

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

βρε τζον, για μενα μιλαω! τι στο καλο; αφου το λεω, πρωτο ενικο δεν εβαλα;;;;
τι εχετε παθει εδω μεσα μου λετε;

---

Νόμισα πως χρησιμοποίησες τη γλώσσα των υπονοουμένων! Οk τότε, θα εμπιστευθώ την διευκρίνιση σου! ...με βάση τα λόγια του πρωτου μνμτος σου είσαι ταπεινόφρων!

εγώ πάντως που μια ζωή ζούσα τις καταστάσεις των φίλων μου, τελικά τους ξέκοψα και βρήκα την υγειά μου (και τον εαυτό μου)

διαβαζοντασ το μυνημα σου ειναι σαν να βλεπω την δικη μου κατασταση.και εμενα δεν με προτιμουν μιλανε οι δυο τουσ στο τηλεφωνο μαθαινω παντα τελευταια τα νεα και γενικα θεωρω και εγω πως εχω φαει ηττα.παρ'ολα αυτα οπωσ λεσ και εσυ δεν αξιζει να μην σε υπολογιζουν.και εγω βλεπω στουσ γυρω μου μια αδιαφορια .γενικα δεν μπορω πλεον να επικοινωνησω με τουσ αλλουσ γιατι νιωθω οτι δεν ταιριαζω.ισωσ πρεπει να σκεφτεισ και εσυ πως ξεχωριζεισ ,πωσ εχεισ μια ιδιαιτερη προσωπικοτητα και δεν ανηκεισ στη μαζα.δεν θεωρω οτι εισαι μεγαλη για νεεσ φιλιεσ.αν ανοιχτεισ και βρεισ ενδιαφεροντα ατομα...

Τους "φίλους" τους ανακαλύπτεις στα δύσκολα.

οντωσ ...εχω καταληξει πωσ φιλοι δεν υπαρχουν.ολοι για την παρτη τουσ.πως θα βγουν μια μερα να περασουν καλα να το παιξουν καποιοι για να ξεφυγουν απτοι δικοι τουσ μοναξια.μεσ την υποκρισια ολοι.τα χρονια που ζουμε ειναι δυσκολα και οι σχεσεισ παααρα πολυ περιπλοκες πλεον.θελει πολυ ψαξιμο για καποιον σωστο

Οι γυναικες ουτε τωρα ουτε στις παλιοτερες εποχες ουτε μεχρι στις ινδιανικες εποχες δεν ειχαν ποτε φιλη.Ισως να ναι στην φυση της γυναικας οπως ειναι στην φυση να ναι γλυκατζουδες.Ο εγωισμος και η σαπιλα που εχει κυριαρχησει στον ανθρωπο ειναι ενα σημειο που εχει πεθανει το τοσο σοβαρο αισθημα της φιλιας.Οχι οτι παλια ηταν τα υγειης πραματα αλλα ειχαν ιδανικα καποτε.

Συμφωνώ ότι αληθινές φιλίες είναι σπάνιο να υπάρξουν,
διαφωνώ κάθετα ότι οι γυναίκες δεν έχουν ποτέ φίλες.
Τι αυθαίρετο συμπέρασμα!
Η προαιώνια φιλία μου κρατάει 30 χρόνια
κι όσο κι αν οι ανθρώπινες σχέσεις περνάνε διακυμάνσεις,
το ενδιαφέρον για τους άλλους, ο σεβασμός, η εκτίμηση
και τα κοινά βιώματα
(κοινώς όταν έχεις φάει ψωμί κι αλάτι με τον άλλον)
δεν παύουν να υπάρχουν εύκολα
όταν είναι ουσιαστικά.
Απλά επειδή όλα τα πράγματα σ' αυτήν τη ζωή
είναι δούναι και λαβείν,
για να κρατηθούν οι φιλίες χρειάζεται προσπάθεια
κι απ' τις δυο μεριές
και πάνω απ' όλα ειλικρίνεια.
Εννοείται ότι η προσπάθεια αξίζει να γίνεται μόνο για τα άτομα
που έχουν αποδείξει ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη σου σε βάθος χρόνου
και μόνο γι αυτά, αλλιώς η ευθύνη είναι δική μας
για τις λάθος επιλογές.

Quote:

---

Originally Posted by labwmenos

Οι γυναικες ουτε τωρα ουτε στις παλιοτερες εποχες ουτε μεχρι στις ινδιανικες εποχες δεν ειχαν ποτε φιλη.Ισως να ναι στην φυση της γυναικας οπως ειναι στην φυση να ναι γλυκατζουδες.Ο εγωισμος και η σαπιλα που εχει κυριαρχησει στον ανθρωπο ειναι ενα σημειο που εχει πεθανει το τοσο σοβαρο αισθημα της φιλιας.Οχι οτι παλια ηταν τα υγειης πραματα αλλα ειχαν ιδανικα καποτε.

---

Αυτή είναι η παρηγοριά των αντρών, που συνήθως δεν έχουν καθόλου ή έχουν επιφανειακές φιλίες. Και επίσης, είναι ένα παραμύθι των γυναικών που βλέπουν ανταγωνιστικά τις άλλες γυναίκες, προβάλλοντας σε αυτές τα δικά τους συναισθήματα και προκαταλήψεις, όπως ότι οι άλλες τις ζηλεύουν για παράδειγμα.
Μαλακίες!
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν μου έχουν λείψει ποτέ οι φίλοι και ούτε πρόκειται να μου λείψουν στη ζωή μου, για τον απλούστατο λόγο ότι μου αρέσει να έχω φίλους και δεν έχω τέτοιες γελοίες προκαταλήψεις.
Δεν θεωρώ ότι οι άλλοι πρέπει να είναι τέλειοι για να είναι φίλοι μου, ούτε εγώ είμαι, φτάνει να ταιριάζουμε σε κάποια πράγματα που είναι σημαντικά για μένα. Από κει και πέρα, όσο είσαι ανοιχτός να γνωρίζεις κόσμο και από τη στιγμή που έχεις την ικανότητα να εντοπίζεις τα κοινά σημεία με τους άλλους, είναι σίγουρο ότι μπορείς να κάνεις καινούργιους φίλους εφ' όρου ζωής.
Όσο σκληρή κι αν ακούγομαι, αυτοί που συνήθως δεν έχουν φίλους, είναι άνθρωποι που δεν ξέρουν να είναι φίλοι.
Δεν φταίνε πάντα αυτοί οι άλλοι που είναι σκάρτοι και κατώτεροι των προσδοκιών τους σαν χαρακτήρες ή σαν προσωπικότητες.
Φταίνε οι ίδιοι, που είναι τόσο εγκλωβισμένοι στον εαυτό τους, όχι γιατί είναι τόσο διαφορετικοί και σπουδαίοι όσο θέλουν να νομίζουν και οι άλλοι δεν τους εκτιμάνε, αλλά γιατί δεν τους ενδιαφέρουν οι άλλοι άνθρωποι.
Σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει, έχοντας γνωρίσει πάρα πολλούς ανθρώπους -ανάμεσα σε αυτούς και πολύ σκάρτους- και έχοντας κάνει πολλές φιλίες, μακροχρόνιες και βραχυχρόνιες, αλλά ουσιαστικές.
Και βέβαια, είναι βασικό να γνωρίζεις ανθρώπους για να κάνεις φίλους. Όταν ζεις στην απομόνωση, εκ των πραγμάτων, είναι δύσκολο έως αδύνατο.
Η φιλία υπάρχει γι' αυτούς που πιστεύουν σε αυτήν, πρώτα απ' όλα.

και εγω εχω ενα φιλο 3 χρονια αλλα μονο ουσιαστικη δεν ειναι αυτη η φιλια.Δεν ξερω ποσο ουσιαστικες ειναι οι δικες σου.Εγω δεν πιστευω στην φιλια.Και ο αδερφος μου εχει εναν εδω και 12 χρονια και τον σκουνταει συνεχεια για να βγουν εξω.Οχι οτι ισως δεν ειναι ουσιαστικη φιλια αλλα παιζει αυτο και αλλα.Η μοναξια μας ειναι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ.Η φιλιες μας δεν ξερω κατα ποσο ειναι ουσιαστικες

Quote:

---

Originally Posted by pennaky

διαβαζοντασ το μυνημα σου ειναι σαν να βλεπω την δικη μου κατασταση.και εμενα δεν με προτιμουν μιλανε οι δυο τουσ στο τηλεφωνο μαθαινω παντα τελευταια τα νεα και γενικα θεωρω και εγω πως εχω φαει ηττα.παρ'ολα αυτα οπωσ λεσ και εσυ δεν αξιζει να μην σε υπολογιζουν.και εγω βλεπω στουσ γυρω μου μια αδιαφορια .γενικα δεν μπορω πλεον να επικοινωνησω με τουσ αλλουσ γιατι νιωθω οτι δεν ταιριαζω.ισωσ πρεπει να σκεφτεισ και εσυ πως ξεχωριζεισ ,πωσ εχεισ μια ιδιαιτερη προσωπικοτητα και δεν ανηκεισ στη μαζα.δεν θεωρω οτι εισαι μεγαλη για νεεσ φιλιεσ.αν ανοιχτεισ και βρεισ ενδιαφεροντα ατομα...

---

Δεν σου μιλάνε επειδή δεν ταιριάζεις μαζί τους, η φιλία ήδη προέκυψε και αποκρυσταλλώθηκε και ειναι μεταξυ τους, εσύ εισαι πλέον γνωστή τους, εκτός κι αν δεν παίρνεις πρωτοβουλίες και περιμενεις από αυτες παθητικά, κι αν αυτο το έκανες έστω ασυναίσθητα τόσο καιρό ενώ μπορούσες να κανες περισσότερα τότε φερεις τη δικη σου ευθυνη για το πως κατεληξαν τα πράγματα. Αν εσύ για λίγες μέρες πάψεις να τους ψάχνεις ίσως και να χαθείται τελείως. Θετικό το ότι συνειδητοποίησες ότι ο λόγος είναι ότι δεν ταιριάζεις, δλδ εκπέμπεις σε άλλη συχνοτητα από αυτους, είσαι διαφορετικός χαρακτηρας, εισαι με τα λάθος για σενα άτομα, όμως αναγνωρίζεις την ιδαιτερότητα σου βάση της οποίας όμως θα πρέπει να ψάξεις για τις αληθινες για σενα φιλίες και το κυριότερο το ότι δεν νοιωθεις μειονεκτικά ή να αμφιβαλλεις για τη δικη σου αξια (όπως την πατησαν άλλοι) λόγω του ότι καποιοι τους οποιους επιμενεις να θεωρεις φιλους σε βαζουν συνεχεια στο περιθωριο.
Πιστευω πιέζεις τον εαυτο σου για σχεση και επικοινωνια μαζι τους, δεν ειναι κατι που σου βγαινει αυθόρμητα ως εκ του φυσικού από μόνο του, κι αυτο ειναι απόδειξη ότι δεν υφίσταται φιλία.
Υπάχει και το είδος "φιλίας" που σε έχουν επειδή χρειάζονται καποιον υπομονετικό και παθητικό για να λένε τα δικα τους με τις ωρες , κι αμα θελουν φιλίες θα πάνε αλλού.
Και για χαρακτηρες σαν εμας μπορεις να βρεις άτομα με τα οποια ταιριάζεις όμως μην αναμένεις το επίπεδο φιλίας, παρέας και ενδιαφεροντος του ενος για τον άλλο να ειναι το ίδιο με αυτους τους χαρακτηρες που περιγραφεις αλλά πιο κάτω (δεν θα χει την πλάκα, το καλαμπούρι της παρέας, τη διασκέδαση, πολλές φορές θα χάνεστε αν δεν ψαχνεις εσύ να τους βρεις, δε θα εχεις το μεγαλο ενδιαφερον στα δυσκολα κλπ), οπότε παλι θα νοιωθεις ανικανοποίητη και απογοητευμενη που δεν κατορθωσες να μπεις στην πρωτη παρέα, επειδη εκει ενοιωθες πιο ωραια και ότι σου συμπλήρωναν τα κενα και τους τελευταιους θα τους νοιωθεις για φιλους στο επίπεδο του παρα τίποτα και το μη χερον βέλτιστον.

Σε καποια συμφωνω, σε καποια διαφωνω με τον Γιαννη. Τα κοκκινο ειναι οι διαφωνιες, τα πρασινα οι συμφωνιες!!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Δεν σου μιλάνε επειδή δεν ταιριάζεις μαζί τους, η φιλία ήδη προέκυψε και αποκρυσταλλώθηκε και ειναι μεταξυ τους, εσύ εισαι πλέον γνωστή τους, εκτός κι αν δεν παίρνεις πρωτοβουλίες και περιμενεις από αυτες παθητικά, κι αν αυτο το έκανες έστω ασυναίσθητα τόσο καιρό ενώ μπορούσες να κανες περισσότερα τότε φερεις τη δικη σου ευθυνη για το πως κατεληξαν τα πράγματα.

Συμφωνω στο οτι μπορει να ευθυνεσαι αν περιμενες απο αυτες να σε παιρνουν τηλ και δε συμμετειχες σε συζητησεις, δε μοιραζοσουν πραγματα και σκεψεις. Διαφωνω στο οτι αποκρυσταλλωθηκε η φιλια τους και εσυ θα παραμεινεις γνωστη, πιστευω οτι οι σχεσεις ειναι δυναμικες και αλλαζουν.

Αν εσύ για λίγες μέρες πάψεις να τους ψάχνεις ίσως και να χαθείται τελείως. Θετικό το ότι συνειδητοποίησες ότι ο λόγος είναι ότι δεν ταιριάζεις, δλδ εκπέμπεις σε άλλη συχνοτητα από αυτους, είσαι διαφορετικός χαρακτηρας, εισαι με τα λάθος για σενα άτομα, όμως αναγνωρίζεις την ιδαιτερότητα σου βάση της οποίας όμως θα πρέπει να ψάξεις για τις αληθινες για σενα φιλίες και το κυριότερο το ότι δεν νοιωθεις μειονεκτικά ή να αμφιβαλλεις για τη δικη σου αξια (όπως την πατησαν άλλοι) λόγω του ότι καποιοι τους οποιους επιμενεις να θεωρεις φιλους σε βαζουν συνεχεια στο περιθωριο.

Δεν καταλαβαινω τι εννοεις εδω Γιαννη με το οτι δεν ταιριαζει, εκπεμπει σε αλλη συχνοτητα και ειναι διαφορετικος χαρακτηρας. Δλδ δυο ανθρωποι για να ειναι φιλοι πρεπει να ειναι ιδιοι και να εχουν τα ιδια γουστα?? Διαφωνω. Εμενα οι φιλοι και οι φιλες μου ειναι πολυ διαφορετικοι απο μενα, σε ηλικια, σε εκπαιδευση, σε κοινωνικοτητα, στη μουσικη που ακουνε και στη διασκεδαση που προτιμουν, σε οικονομικη κατασσταση, σε οικογενειακη κατασταση κλπ κλπ κλπ, και διαφορετικοι και μεταξυ τους, και για αυτο καποιοι δεν κανουν καν παρεα μεταξυ τους αλλα εγω ειμαι ο συνδετικος κρικος, και φανταζομαι αυτο δε συμβαινει μονο σε μενα! Ποια ειναι τα κοινα μας σημεια ειλικρινα δεν ξερω, νομιζω ομως οτι βασικο ειναι οτι συμπληρωνει ο ενας στοιχεια που δεν εχει ο αλλος, δλδ αυτο που μας δενει ειναι η διαφορετικοτητα, οχι η ομοιοτητα. Να ακους μια αλλη αποψη, να παιρνεις ενα αλλο συναισθημα, να σε τραβανε σε κατι διαφορετικο απο αυτα που συνηθιζεις να κανεις αλλα και να σκεφτεσαι.

Πιστευω πιέζεις τον εαυτο σου για σχεση και επικοινωνια μαζι τους, δεν ειναι κατι που σου βγαινει αυθόρμητα ως εκ του φυσικού από μόνο του, κι αυτο ειναι απόδειξη ότι δεν υφίσταται φιλία.
Υπάχει και το είδος "φιλίας" που σε έχουν επειδή χρειάζονται καποιον υπομονετικό και παθητικό για να λένε τα δικα τους με τις ωρες , κι αμα θελουν φιλίες θα πάνε αλλού.

Συμφωνω.

Και για χαρακτηρες σαν εμας μπορεις να βρεις άτομα με τα οποια ταιριάζεις όμως μην αναμένεις το επίπεδο φιλίας, παρέας και ενδιαφεροντος του ενος για τον άλλο να ειναι το ίδιο με αυτους τους χαρακτηρες που περιγραφεις αλλά πιο κάτω (δεν θα χει την πλάκα, το καλαμπούρι της παρέας, τη διασκέδαση, πολλές φορές θα χάνεστε αν δεν ψαχνεις εσύ να τους βρεις, δε θα εχεις το μεγαλο ενδιαφερον στα δυσκολα κλπ), οπότε παλι θα νοιωθεις ανικανοποίητη και απογοητευμενη που δεν κατορθωσες να μπεις στην πρωτη παρέα, επειδη εκει ενοιωθες πιο ωραια και ότι σου συμπλήρωναν τα κενα και τους τελευταιους θα τους νοιωθεις για φιλους στο επίπεδο του παρα τίποτα και το μη χερον βέλτιστον.

---

Ερχεσαι στα λογια μου τελικα, η διαφορετικοτητα χρειαζεται, αλλα δε σημαινει οτι το διαφορετικο ειναι παντα κακο, αναισθητο, εχθρικο, συμφεροντολογικο. Απλα χρειαζεται η σχεση να ειναι ισορροπημενη, να δινουν και να παιρνουν και οι δυο. Δυστυχως, αν καποιος βολευεται και επαναπαυεται στις ταμπελες "κλειστος, εσωστρεφης, ντροπαλος, καχυποπτος, δυσκολος κλπ", αυτος εχει το μεγαλυτερο προβλημα που δε δινει και δεν ανοιγεται στον αλλο ωστε να υπαρξει προοπτικη να δημιουργηθει μια φιλια.

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

ναι σωστα, γι αυτο οι γυναικες εχουν αντρες φιλους,
που ειστε πιο κουλ και με τσιπα
και κοιτατε να μας πιασετε τον κωλο
η μας πουλατε φιλια γι ανα πηδηξετε καμια φιλη μας.
ολα ισωμα πια...

---

Σε αυτό δεν έχεις και άδικο...

Παρακολουθώ τη συζήτηση και σε πολλά από αυτά που ειπώθηκαν συμφωνώ και τα έχω σκεφτεί και η ίδια, όντως άτομο που έχω αλλάξει 1000 παρέες στη ζωή μου και έχω γνωρίσει πολύ κόσμο..
Έχω να προσθέσω μόνο πως πολλές φορές, άτομα που δεν το περιμένεις σε εκπλήσσουν με τον καλό τρόπο που θα φερθούν σε μια δεδομένη στιγμή. Υπάρχουν φίλοι που δεν τους βλέπεις τόσο συχνά, άλλοι που ξαναεμφανίζονται από το παρελθόν, πολλών ειδών φιλίες.. Το θέμα είναι πως το βλέπει ο καθένας και τι απαιτήσεις έχει από κάθε άτομο που παίζει ένα ρόλο στη ζωή του...
Τέλος μου βγαίνει να πω πως υπήρξαν στιγμές που πήρα απαντήσεις που δεν μπορούσαν να μου δώσουν ούτε οι φίλοι μου και που ένιωσα πάρα πολύ καλά με πράγματα που διάβασα σε αυτό το φόρουμ και ευχαριστώ γενικότερα :)

Λίλιουμ, η φιλία είναι κάτι σαν χημεία, σαν έλξη χαρακτηρων, όλα αυτα που λες συμβάλλουν στο να δημιουργηθεί φιλία, αλλά υπάρχουν άτομα που δεν έχουν τιποτα κοινό απ όλα αυτα και όμως είναι φίλοι.
Ελενα, μου ετυχε πολλές φορες να βρω στηριξη και καλά λόγια από άτομα που δεν το περίμενα, ακόμα κι από τελείως άγνωστα, και το ανιθετο από ατομα που υποτιθεται ήταν φίλοι. Ίσως επειδή σκεφτομαστε επιπόλαια και δεν έχουμε τα ματια μας ορθάνοιχτα.

ειλικρινια, ανιδιοτελεια ,πραγματικο ενδιαφερον ,εμπιστοσυνη .
Ειναι τοσο δυσκολα ολα αυτα..
Εγω προσωπικα εχω πολλες αδυναμιες,γτ λοιπον να μην εχουν και οι αλλοι?
Δυσκολευομαι να εμπιστευτω πχ,οποτε το βρισκω λογικο να θελει κι ο απεναντι μου τον χρονο του.
Το ζητημα ειναι τι θες πραγματικα.Οταν καταλαβεις τις αναγκες σου τοτε εισαι πιο "ευκολος" στις φιλιες σου.Πχ εγω στη φαση που ειμαι αυτο τον καιρο εχω αναγκη ατελειωτες φιλοσοφικες συζητησεις και εσωτερικο ψαχουλεμα.Αυτο δεν σημαινει οτι δεν αγαπω την τρελιαρα φιλη μ που αυτο τον καιρο γουσταρει κλαμπακια και καμακι...
Ετσι,για μενα αυτο ειναι ενα τεστ συμβατοτητας.ο σεβασμος στις αναγκες του αλλου.Δεν θα κανω μουτρακια και σαν 4 χρονο γτ οι αλλοι εχουν αλλα να κανουν.

Το δικο μου μεγαλυτερο προβλημα ηταν παντα να μην προκαλεσω τις φιλες μου..δισταζα παντα μαζι τους να κανω ολα οσα θελω για να μην θυμωσουν μαζι μου.
Δεν ειμαι κατι το ιδιαιτερο και ισως φαινεται ψωνισμενο,αλλα επειδη απο μικρη ειχα ευκολη την προσεγγιση στα αγορια,υπηρχε παντα ενα θεμα με τις γυναικειες παρεες.Με αποτελεσμα να μαζευομαι,να κανω και την μουγκη ακομα.
ακομα δυσκολευομαι,δηλ βλεπω την αλλη να της βγαινει το ανταγωνιστικο και νιωθω ενοχη..λες κι ευθυνομαι εγω.
Ευτυχως υπαρχουν και ατομα με τα οποια δεν συμβαινει αυτο και τα προτιμω αν θελω να βγω,ομως ξερω πως ειναι κατι που πρεπει αργα η γρηγορα να αντιμετωπισω.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Αυτή είναι η παρηγοριά των αντρών, που συνήθως δεν έχουν καθόλου ή έχουν επιφανειακές φιλίες. Και επίσης, είναι ένα παραμύθι των γυναικών που βλέπουν ανταγωνιστικά τις άλλες γυναίκες, προβάλλοντας σε αυτές τα δικά τους συναισθήματα και προκαταλήψεις, όπως ότι οι άλλες τις ζηλεύουν για παράδειγμα.
Μαλακίες!
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν μου έχουν λείψει ποτέ οι φίλοι και ούτε πρόκειται να μου λείψουν στη ζωή μου, για τον απλούστατο λόγο ότι μου αρέσει να έχω φίλους και δεν έχω τέτοιες γελοίες προκαταλήψεις.
Δεν θεωρώ ότι οι άλλοι πρέπει να είναι τέλειοι για να είναι φίλοι μου, ούτε εγώ είμαι, φτάνει να ταιριάζουμε σε κάποια πράγματα που είναι σημαντικά για μένα. Από κει και πέρα, όσο είσαι ανοιχτός να γνωρίζεις κόσμο και από τη στιγμή που έχεις την ικανότητα να εντοπίζεις τα κοινά σημεία με τους άλλους, είναι σίγουρο ότι μπορείς να κάνεις καινούργιους φίλους εφ' όρου ζωής.
Όσο σκληρή κι αν ακούγομαι, αυτοί που συνήθως δεν έχουν φίλους, είναι άνθρωποι που δεν ξέρουν να είναι φίλοι.
Δεν φταίνε πάντα αυτοί οι άλλοι που είναι σκάρτοι και κατώτεροι των προσδοκιών τους σαν χαρακτήρες ή σαν προσωπικότητες.
Φταίνε οι ίδιοι, που είναι τόσο εγκλωβισμένοι στον εαυτό τους, όχι γιατί είναι τόσο διαφορετικοί και σπουδαίοι όσο θέλουν να νομίζουν και οι άλλοι δεν τους εκτιμάνε, αλλά γιατί δεν τους ενδιαφέρουν οι άλλοι άνθρωποι.
Σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει, έχοντας γνωρίσει πάρα πολλούς ανθρώπους -ανάμεσα σε αυτούς και πολύ σκάρτους- και έχοντας κάνει πολλές φιλίες, μακροχρόνιες και βραχυχρόνιες, αλλά ουσιαστικές.
Και βέβαια, είναι βασικό να γνωρίζεις ανθρώπους για να κάνεις φίλους. Όταν ζεις στην απομόνωση, εκ των πραγμάτων, είναι δύσκολο έως αδύνατο.
Η φιλία υπάρχει γι' αυτούς που πιστεύουν σε αυτήν, πρώτα απ' όλα.

---

+ 1000
...σα να το γραψα εγώ μου φάνηκε (λολ)

Quote:

---

Originally Posted by chesire

κατα ποσο τελικα οι φιλιες και οι παρεες που διαμορφωνουμε ειναι ζητημα τυχης και συγκυριων και κατα ποσο επιλογων και κυριως προσωπικων μας χαρακτηριστικων? μαλλον ενας συνδυασμος και τον δυο!! ειμαι 23 και απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου δυσκολευομουν πολυ σε αυτο τον τομεα. οχι πως ημουν μονη μου και δεν ειχα φιλους η φιλες απλως παντα ειτε δεν με καλυπταν, ειτε εκανα παρεα μαζι τους λιγο αναγκαστικα και δεν τους θεωρουσα καταλληλους για μενα και το κυριο χαρακτηριστικο των φιλικων μου σχεσεων ηταν οτι ηταν προσωρινες και με ημερομηνια ληξης. δεν ετυχε να κρατησω ατομα κοντα μου περα απο 2 περιπτωσεις. οχι ομως πως γινοταν κατι και τσακωνομασταν απλως ετσι ερχονταν τα πραγματα και μαλιστα παρακολουθώντας την εξελιξη αυτων των ανθρωπων τωρα λεω "μα πως μπορουσα και εκανα παρεα μαζι τους??". στο διαταυτα!! ειμαι 23 ετων και ενω θα επρεπε να εχω ατομα γυρω μου και παρεες ειμαι μονη μου. δεν ειμαι ατομο συνεσταλμενο, ντροπαλο και αντικοινωνικο. κρινοντας αντικειμενικα τον εαυτο μου (και απο αποψεις αλλων για μενα) ειμαι μια κοπελα οχι χαζη, εμφανισιμη που εχω ουσιαστικα πολλα πραγματα να πω. και θελω να τα πω. αλλα δεν εχω που να τα πω. διακρινω μια γενικότερη "ελαφροτητα" στους γυρω μου και αυτο με απογοητευει. νιωθω οτι απο τα ατομα που με περιβαλλουν λειπει η ουσια, η σκεψη, ο προβληματισμος. ισως γι αυτο δεν μπορω να επικοινωνησω. με τις πιο κοντινες φιλες που ειχα εχω απομακρυνθει χωρις να ξερω τι φταιει ουσιαστικα. μπορει και το οτι δεν ταιριαζουμε (στον τροπο διασκεδασης, στα γουστα, στα πραγματα που θεωρουμε σημαντικα). βλεπω οτι οι ιδιες πρωτες δεν μου δειχνουν προτιμηση, βγαινουν χωρις εμενα δεν μου δειχνουν οτι τους λειπω. και εκει ερχεται το μεγαλυτερο μου προβλημα. θεωρω μεγαλη ηττα για τον εαυτο μου το να μην τους λειπω. γιατι απλως δεν πιστευω πως σαν προσωπικοτητα αξιζω να περναω απαρατηρητη, δεν ειμαι ουτε αβουλη, ουτε χαζη ουτε τιποτα τετοιο. ισως ειναι και ζητημα εγωισμου. το μονο σιγουρο ειναι πως τον τελευταιο καιρο δεν περναω καλα. το γεγονος οτι δεν βρισκομαι σε παρεες και δεν κανω συζητησεις με αλλα ατομα νιωθω οτι μου εχει φθειρει το μυαλο. εχω χασει το χιουμορ μου, την 'σπιρταδα' μου. βγαινω μονο με το αγορι μου, ο οποιος καταληγει να ειναι και η μονη μου παρεα και φυσικα δεν μου αρεσει αυτο. θελω ατομα γυρω μου να μοιραζομαι, να μπορω να συζηταω, να κανω πραγματα που μου αρεσουν να περναω καλα. ειναι ενα προβλημα που ΠΟΤΕ δεν αντιμετωπιστηκε. παντα με θυμαμαι να λεω αυτα που λεω τωρα. γιατι ομως?? παλαιοτερα ομως ειχα χρονο. τωρα νιωθω πως δεν εχω. πως εχω μεγαλωσει πια και οι ευκαιριες μου για νεες φιλιες τελειωνουν και φοβαμαι πως θα μεινω παντα μονη μου.

---

εισαι μονο 23 κ λες πως δεν θα γνωρισεις φιλους???
εχεις αλλα ενδιαφεροντα απο αυτους γυρω σου κ εισαι πιο ψαγμενη αν καταλαβα καλα
ψαξε ανθρωπους ξερω γω απο αλλους χωρους
πηγαινε σε μαγαζια συγκεκριμενα που ν σ αρεσουν πραγματικα
συμφωνα με τα ενδιαφεροντα σου μπες κ σε φορουμς που εκει οι ανθρωποι εχουν τα ιδια ενδιαφεροντα
αλλα κ με τους ηδη γνωστους σου ανοιξε κουβεντες που σε ευχαριστουν
αν δεν τσουλανε ε αστους
το σιγουρο ειναι πως θα βρεις φιλους
( εγω εκανα κολλητη αληθινη απο δω μεσα κατω απο ιδιαιτερα αντιξοες συνθηκες κ ενω δν περιμενα ποτε κατι τετοιο )

Οι πεποιθήσεις και οι προσδοκίες μας, διαμορφώνουν την πραγματικότητα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Δεν μπορώ βρε παιδιά αυτό το ‘δεν υπάρχουν φίλοι’, ‘δεν υπάρχουν άντρες’, ‘δεν υπάρχουν άνθρωποι’, δεν… δεν… Άαντε να δεχτώ το ‘δεν υπάρχουν χρήματα’ στην εποχή και τη χώρα που ζούμε :p
Λογικό βρίσκω κάποιες απογοητεύσεις να μας ρίχνουν, αλλά αν πράγματι επιθυμούμε κάτι, καλό είναι αφενός να μην το βάζουμε κάτω, αφετέρου να επαναξιολογούμε και τη δική μας στάση και συμπεριφορά.

Έχω φίλες και φίλους από πολλές διαφορετικές φάσεις της ζωής μου και φαντάζομαι θα αποκτήσω κι άλλους στην πορεία. Καθώς αλλάζουν οι φάσεις στη ζωή μας, οι προτεραιότητες, οι συνθήκες, τα ενδιαφέροντα κλπ, κάποιοι φίλοι μένουν, κάποιοι φεύγουν, άλλοι έρχονται… Πάντως, στα 23 μου chesire, δεν είχα γνωρίσει ούτε το 1/10 των ανθρώπων που κάνω τώρα παρέα :)

Γεια σας παιδιά θα ήθελα να μου πείτε τις ιδέες σας πως θα προσπαθούσατε με τον τρόπο σας να καταλάβει ο άλλος ότι δεν θέλετε να κάνετε παρέα μαζί του με όλους δεν μπορούμε να ταιριάξουμε λογικό νομίζω είναι άντρας αμα ήταν του λες ένα δεν γουστάρω τον ξεκόβεις τον βήχα σε φίλη πως το λές ρε παιδιά δεν ξέρω και αφού βλέπει ότι για να μην σηκώνεις το τηλέφωνο σημαίνει ότι την αποφεύγεις το λογικό είναι να σταματησεις τα τηλέφωνα τουλάχιστον εγώ αυτό θα καταλάβαινα έχω και αυτήν την κωλοδιαταραχή και με ποιάνουν τα νεύρα με το παραμικρό .