Λιγη Βοηθεια

Καλημερα σε ολους...
Εδω και αρκετους μηνες εχω χωρισει με την κοπελα μου.Ηταν η πρωτη μου σχεση και αυτο με εχει πειραξει πολυ.Χωρισαμε ξαφνικα και ενω ολα πηγαιναν μια χαρα γιατι μαλλον στην ζωη της εχει μπηκε καποιος αλλος.Στηριζα πολλα σ αυτην την σχεση αν και μαλλον απο οτι δειχνουν τα πραγματα εγω θα επρεπε να ειμουν αυτος που θα φυγει πρωτος.Εδω και αρκετο καιρο ο υπνος μου εχει αποσυντονιστει τελειως.Στην δουλεια δεν εχω και πολυ ορεξη και γενικα σε ολες τις δραστηριοτητες που εκανα πριν.Νιωθω οτι κλεινομαι στον ευατο μου.
Επισκευτηκα για τους παραπανω λογους καποιον ειδικο.
Μου ειπε οτι ειναι συμτωματα καταθλιψης και μου συνταγογραφησε το xanax για να βελτιωθει ο υπνος μου και να παρω λιγο τα πανω μου.
Εγω δεν το δεχτηκα και νομιζα οτι θα το ξεπερασω μονος μου.
Τιποτα ομως δεν καταφερα και τα προβληματα αυτα αργα αλλα σταθερα συνεχιζονται η κοπελα αυτη ειναι συνεχεια μες το μυαλο μου.Δεν μπορω να βγαλω την ιδεα του χωρισμου απο μεσα μου.
Επισκευτηκα και εναν δευτερο γιατρο.Τα ιδια και αυτος...Μου εγραψε να παιρνω το effexor.
Tι ειναι ολα αυτα ρε γαμωτο μου???
Εγω μονο την κοπελα ηθελα να γυρισει πισω και αν αυτο δεν ειναι πια εφικτο θα ηθελα να την βγαλω απο το μυαλο μου και να συνεχισω την ζωη μου οπως πριν.
Αραγε σκεφτομαι να της το πω οτι μετα το χωρισμο εχω φτασει εδω που εφτασα?Δεν θελω να με λυπηθει ουτε και να γελασει μαζι μου αυτο θα κανει τα πραγματα χειροτερα πιστευω..
Και με αυτα που μου εγραψαν οι γιατροι τι να κανω?Να τα παρω?Μονος μου τελικα βλεπω οτι δεν τα καταφερνω.
Οποιος ξερει παρακαλω ας με βοηθησει.

φιλε μου γεια σου...Την ιδεα του χωρισμου ειναι καπως δυσκολο να την ξεπερασεις τοσο ευκολα.Δυστηχως το μυαλο μας καποιες φορες δεν ελεγχεται.Υπαρχουν διαφορα πραγματα που μπορεις να κανεις,οσο κι αν ολα σου φαινονται ανελπιδα.Δουλευεις και πιστεψε με η δουλεια πολλες φορες φαινεται σωτηρια.Να προσπαθεις να εχεις το μυαλο σου παντοτε απασχολημενο με κατι..αυτο θα σε κανει να μην σκεφτεσαι τοσο συχνα οτι σε πληγωνει.Σκεψου οτι η συγκεκριμενη κοπελα γυρισε την σελιδα της,βαλε λιγο εγωισμο και συγκεντρωσου στον εαυτο σου.Θα πεφτεις πολλες φορες μα θα σηκωνεσαι και παλι.Μπορεις να γεμισεις τις ωρες σου με δικα σου πραγματα,κανε πραγματα που δε εκανες μαζι της,σκορπισε τις αναμνησεις σου στο παρων και στο μελλον σου.Φιλε μου μπορεις...
Οσο για τα φαρμακα καλα εκανες και δεν τα πηρες..καποια πραγματα μπορεις να τα ξεπερασεις απο μονος σου,φτανει να βοηθησεις λιγο και εσυ.Καλη προσπαθεια και οτι χρειαστεις εδω ειμαστε!

wyeth13,
φαίνεται ότι πράγματι αντιμετωπίζεις μια μελαγχολική καταστάση και αν αυτή συνεχίζεται για περισσότερους από 6 μήνες, είναι σκόπιμο είτε να πάρεις την αγωγή που σου συνέστησαν οι γιατροί, είτε να αρχίσεις ψυχοθεραπεία είτε ένα συνδυασμό των δύο παραπάνω.

Κουράγιο, καλή δύναμη, είμαστε στη διάθεση σου για ότι χρειαστείς.

Wyeth βρε παιδί η πρώτη σχέση με την οποία και δένεσαι όχι μόνο πιο πολύ , αλλά και αυθόρμητα συναισθηματικά είναι και η πιο δύσκολη όταν ξαφνικά βρίσκεσαι στο σημείο να αντιμετωπίσεις τη λήξη της.....

Το περίεργο λοιπόν θα ήταν να ένιωθες καλά. Όλοι έχουμε περάσει αυτό το λούκι και μάλιστα εγώ το πέρασα όταν είχα μόλις ξεκινήσει αγωγή για να αντιμετωπίσω τα ψυχολογικά μου προβλήματα (πανικούς και κατάθλιψη...) Οπότε φαντάσου πόσο πιο σκατά ένιωσα τότε!!!!!!!:(

Αν και είναι σχετικά δύσκολο να ξεχαστείς (εμένα μου πήρε 1 χρόνο να φανταστείς......) έβγαλα από ένα σημείο και έπειτα την κοινή λογική και είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα αρρωστήσω πια και για έναν άντρα όσο και αν τον αγαπούσα ......τη στιγμή που κάποια καλύτερη και πιο ταιριαστή σχέση μπορεί να κάτσει μελλοντικά!

Μην την περιμένεις να σε βρει σε 2 μέρες μετά τον χωρισμό , ούτε μετά απο 8 μήνες ! Έλεος!

Σίγουρα όμως ανά πάσα στιγμή θα σου κάνει κλικ μιαν άλλη κοπέλα που θα δεθεί πιο πολύ μαζί σου:)

Τώρα και εγώ είμαι με άλλη σχέση και μάλιστα με βρήκε.........δεν τον βρήκα.......:)

Ένα μόνο έχω να σου πώ άσχετα με συμβουλές και αγωγές ...........ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΕ ΤΟΝ ΨΥΧΙΚΑ!!!:):)

Φιλιά.......Όλγα......;);)

Συμφωνώ οτι όλοι μας εχουμε περασει πανω κατω το ιδιο λούκι αλλος περισσοτερο αλλος λιγότερο, προσωπικά εχω χωρισει απο μια σχεση 2,5 χρονια τωρα και ακομα να το ξεπερασω εντελως απο μεσα μου κ δεν νομιζω οτι κ προκειται γιατι ειναι ενα μεγαλο μερος της ζωης μου. Ειναι μια κατασταση που σε οδηγει μια πάνω μια κατω και όπως ειπαν και τα παιδια κανε διαφορα πραγματα ωστε να μην εχεις εκεινη στο νου σου, οστόσο προσωπικα δεν πηρα φαρμακα γιαυτο κ δεν νομιζω οτι πρεπει να καταφυγεις σε φαρμακα εκτος αν ειναι ακραια τα πραγματα για σενα και αυτο το κρινουν οι ειδικοι διοτι και μεις εδω δεν ειμαστε και ουτε ολοι εχουμε την ιδια ψυχικη δυναμη να ξεπερναμε καταστασεις, παντως ειναι πολυ φυσιολογικο να νιωθεις ετσι, την θες πισω και οσο δεν την εχεις τοσο αυτο θα φουντωνει μεσα σου. Ομως δεν πρεπει να μεινεις εκει καποια στιγμη πρεπει να το παλεψεις ισως και με την βοηθεια ψυχολογου και να συνεχισεις ετσι ειναι και ετσι εκανα και γω και να ξερεις οσο μενεις με την αναμνηση της μεσα σου τοσο εσυ θα εγκλωβιζεσαι και δεν θα μπορεις να κανεις κατι αλλο. Τωρα για το αν θα της το πεις προσωπικα δεν θα το κανα, γιατι μπορει να την εναντιωσεις στο γεγονος οτι την εκβιαζεις ψυχολογικα και της ριχνεις το βαρος και αυτο να χει αρνητικα αποτελεσματα

εγω πιστευω φιλε οτι πρεπει να τα παρεις τα φαρμακα αφου ετσι ειπαν οι γιατροι.ολοι οσοι χωρισαμε ετσι νιωσαμε μετα την πρωτη σχεση.νιωθουμε μια ανασφαλεια οταν μας αφηνει η αλλη(η ο αλλος για τις κοπελες).πρεπει να δειξεις δυνατος και να βρεις τα ψυχικα αποθεματα να προχωρησεις στην ζωη σου

ευχαριστω παιδια για το ενδιαφερον που δειχνεται...
δεν μπορω ομως να πιστεψω οτι απο την απολυτη ευτυχια εχω φτασει στην εξαθλιωση.Ετσι ειναι ο ερωτας ρε γ**ωτο μου?Μπορει να σε παει απο τον παραδεισο στην κολαση?
Ειμαι ευαισθητος και μαλλον ειδος προς εξαφανιση οπως μου λενε ολοι(φιλοι,συγγενοις,γνωστ� �ι)
με στεναχωρει οτι ολοι σε αυτην την δυσκολη στιγμη ολοι με τον τροπο τους ακομη και εσεις που μου ειστε αγνωστοι προσπαθητε να με βοηθησετε και ο μονος ανθρωπος που χρειαζομαι για στηριγμα αυτην την στιγμη ειναι μακρυα και αδιαφορει για μενα.

Φίλε, δυστυχώς (ή ευτυχώς) η ζωή δεν είναι μια ευθεία γραμμή..
Ολα μπορούν να αλλάξουν απο τη μια στιγμή στην άλλη..

Θα σου πώ λίγα λόγια για την προσωπική μου εμπειρία ελπίζοντας ότι θα σε βοηθήσουν..

Πρίν δύο περίπου χρόνια ήμουν κι εγώ στη θέση σου..
Κι έβλεπα το χρόνο να περνάει και να μην αλλάζει τίποτα..

Δοκίμασα τα φάρμακα και όντως μετά απο μερικούς μήνες η κατάσταση βελτιώθηκε αρκετά..

Αυτό που κατάλαβα απο την όλη ιστορία είναι ότι τα φάρμακα είναι ένα τεχνικό μέσο που σε βοηθά να νιώσεις καλύτερα ψυχολογικά σε σύντομο χρονικό διάστημα...

Απο εκεί και πέρα πρέπει να προσπαθήσεις και να \"δουλέψεις\" με τον εαυτό σου έτσι ώστε να ξεπεράσεις αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής σου..

Anyway..
Οτι κι αν αποφασίσεις, σου εύχομαι καλό κουράγιο και υπομονή..

wyeth13 κουράγιο, θα έρθουν καλύτερς μέρες... σκέψου οτι τα καλύτερα δεν ήρθαν ακόμα, κάποια άλλη κοπέλα θα βρεθεί και θα εκτιμήσει την ευαισθησία σου, πάρε το εγωιστικά το θέμα, μόνο έτσι θα προχωρήσεις, είναι ακόμα η αρχή, ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος, προσπάθησε να γεμίσεις τη μέρα σου με δραστηριότητες, και σιγά σιγά θα φτιάξουν τα πράγματα, καλή συνέχεια :)

wyeth13 είναι λογικό να πονάς τώρα αλλά με τον καιρό θα το ξεπεράσεις.Η γνώμη μου είναι ότι μπορείς να τα καταφέρεις και χωρίς φάρμακα.Αν ασχολείσαι συνέχεια με άλλα πράγματα,όπως σου είπαν και τα υπόλοιπα παιδιά,τότε θα δεις ότι σιγά σιγά θα είσαι καλύτερα.

Δεν βρίσκω τον λόγο να πεις στην κοπέλα ότι δεν είσαι καλά λόγω του χωρισμού σας.Αφού όπως λες κι εσύ δεν θέλεις να σε λυπηθεί καλύτερα να μην της πεις τίποτα.

Εχει περασει αρκετος καιρος απο τον χωρισμο μου
και οι μοναδικες φορες που εχω αισθανθει καλα ειναι οταν καταφερνω να βγαζω αυτην τη κοπελα τελειως απο το μυαλο μου.Το κριμα ειναι οτι αυτες οι στιγμες ειναι λιγες και δεν εχουν μεγαλη διαρκεια.Δεν βρισκω απο που να αντλησω την δυναμη και να την βγαλω ολοκληροτηκα απο μεσα μου.
Ετσι ακομη και σημερα συνεχιζω να ζω καθημερινα με εφιαλτες στον υπνο μου ο οποιος εχει γινει τελειως ακανονιστος δεν ξερω ποτε κοιμαμε ποτε ξυπναω και αν τελικα κοιμηθηκα.Ειμαι σιγουρος οτι και να της το πω δεν θα καταλαβει ποτε τι συμβαινει.Πρεπει να χεις περασει απο αυτα τα διαολια που λεγονται ψυχολογικα προβληματα για να καταλαβεις τον αλλο.Ειλικρινα μονο εδω μεσα βρισκω ανθρωπους που ξερουν πως νιωθω και περιμενω να με στηριξουν.
Με πειραζει πολυ που καποιοι ανθρωποι παιζουν με τα συναισθηματα των αλλων και δεν μπορω να δεχτω οτι αφου κανουν αυτα που κανουν συνεχιζουν την ζωη τους κανονικα.Αληθεια ποιος νομος θα δικασει αραγε αυτους ανθρωπους που μας εφτασαν μεχρι εδω?

[quote]Originally posted by wyeth13
Εχει περασει αρκετος καιρος απο τον χωρισμο μου
και οι μοναδικες φορες που εχω αισθανθει καλα ειναι οταν καταφερνω να βγαζω αυτην τη κοπελα τελειως απο το μυαλο μου.Το κριμα ειναι οτι αυτες οι στιγμες ειναι λιγες και δεν εχουν μεγαλη διαρκεια.Δεν βρισκω απο που να αντλησω την δυναμη και να την βγαλω ολοκληροτηκα απο μεσα μου.




Mε έναν άλλο έρωτα.Εγγυημένο

αγαπητε wyeth σεβομαι τη λυπη σου και δε θελω να παρεξηγηθω. νομιζο ομος οτι θα πρεπι να ψαξις καπος καλιτερα μεσα σου το τι σου σιμβενι. αν πραγματικα αγαπουσες αφτι τι γινεκα οσο θες να πιστεβις, εσυ ο ιδιος θα ιξερες οτι τα πραγματα ΔΕΝ πιγεναν ολα μια χαρα κε δε θα τις κραταγες κακια που εφιγε. θα επρεπε να ισε εφχαριστιμενος που σινεχιζι τι ζοη τις κανονικα. ι εβεσθισια σου δεν θα επρεπε να σε κανι να διακρινις κε τις δικες τις αναγκες κ προτερεοτιτες;

δεν διακιβεβετε λιπον ο εροτας αλα η σχεσι σου με τον εαυτο σου. η λυση, ιπαρχι μεσα σου οπος ιπε κι ο Χαρυς.

αγαπητέ wyeth13 κατ αρχάς πολύ καλά έκανες και δεν πήρες τα φάρμακα, μάθαμε τώρα με το παραμικρό \"πάρε φάρμακα\" πονάει το κεφάλι ? ερωτεύτηκες? απογοητεύτηκες?προδώθηκες? κλπ πάντα κάποιος θα σου πεί πάρε αυτό το φάρμακο.
Φίλε μου δεν έχεις κατάθλιψη ΑΠΛΑ αγάπησες όπως όλοι μας, είναι θέμα χρόνου να το ξεπεράσεις, θα δείς με μία καινούργια γνωριμία πως θα αλλάξουν τα συναισθήματά σου, όχι λοιπόν στα φάρμακα ΝΑΙ στην λογοθεραπεία γράφοντας και εξωτερικεύοντας αυτά που αισθάνεσαι και το κυριότερο προσπάθησε να κάνεις μία καινούργια σχέση θα σε βοηθήσει πάρα πολύ.

Πιστευω οτι οι περισσοτεροι που γραφουν και διαβαζουν αυτο το forum το μονο που χρειαζονται ειναι λιγο παραπανω αυτοπεποιθηση και εμπιστοσυνη στον ευατο τους.
Ενας απο αυτους ειμαι και γω...Θα θελα να χα παραπανω δυναμη να αφησω το παρελθον να φυγει μακρυα στο κατω κατω το μονο που μου κανει οταν το επαναφερω ειναι να μου χαλαει την διαθεση.Δυστυχως ομως οπως και πολλοι απο εδω μεσα ανηκω στην κατηγορια των ανθρωπων που ονομαζονται ευαισθητοι.Δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο αυτο νομιζα οτι η ευαισθησια ειναι ειναι κατι που εκτιμαται απο τριτους ανθρωπους ομως το μονο που σου κανει ειναι να σου δημιουργει προβληματα.Θα θελα να μουν απο την αλλη πλευρα...Αυτη των δυνατων να ειμαι και γω αναισθητος να προσπερναω καθε τι που συμβαινει γυρω μου χωρις να καθομαι να το επεξεργαζομαι και να μου χαλαει την διαθεση.Ομως και παλι αν καταλαβαινα οτι ο αλλος ποναει και φταιω εστω και λιγο εγω να ειστε σιγουροι οτι θα ειμουν διπλα του.Ετσι ειναι η φυση μου δεν μπορω να το αλλαξω.
Δυστυχως ενω οι μερες μου προσπαθω να κυλουν κανονικα χωρις να με επηρεαζει ο χωρισμος σε δουλεια και διαπροσωπικες σχεσεις ο υπνος μου εδω και μηνες εχει σμπαραλια.Παλευω καθε μερα να αποφυγω τα φαρμακα και λεω αυριο θα ειναι σιγουρα καλυτερα.Ομως ο καιρος περναει και η κατασταση παραμενει στασιμη ευτυχως.Φοβαμαι ομως μην αλλαξει προς το χειροτερο ομως αυτο.Φοβαμαι οτι ισως μια μερα αν συνεχισει ετσι η κατασταση δεν μπορω να ανταπεξερθω στις υποχρεωσεις μου.Φοβαμαι μην τρ***θω.
(Λεξη που μου ρχεται στο μυαλο αλλα ουτε καν εχω την δυναμη να την γραψω)

Καλο μου. Δεν θα επαναλαβω την δικια μου ιστορια απλα επιγραμματικα θα σου πω οτι εγω χωρισα με τον πρωτο ανθρωπο που εκανα ερωτα,τον μονο που εχω αγαπησει και αγαπω.Χωρισα μετα απο 4 χρονια εδω και 2 ακριβως χρονια.Κ αναθεματιζω που δεν ειχα παει σε γιατρο.αναθεματιζω που επαιξα μαζι μου.Ξερεις,η μαχη δεν ειναι αναμεσα σε σενα κ την καταθλιψη.Ειναι αναμεσα στην αγαπη κ το τελος.Οσο πιο δυνατη ηταν η αγαπη,τοσο πιο επωδυνη η μαχη.Κ τοσο πιο ματαιη.

γενικα ειμαι κατα των φαρμακων.Ομως ειλικρινα,αναθεματιζω τον εαυτο μου κ τους γονεις μου που ενω ενα χρονο κ 6 μηνες ημουν κλεισμενη στο δωματιο,ακουγα ντεθ και ειχα πρισμενα ματια απο το κλαμα κ τους ληγμους κ δεν εκανα ΤΙΠΟΤΕ αλλο,δεν ειχαπαει σε ειδικο.

Μην φθειρεις τον εαυτο σου,μην τον τιμωρεις.Με τον πονο δεν ερχεται η εξιλεωση(τα λεω εδω για να τα ακουσω εγω....).Φροντισε τον.Παρε τον μια ζεστη αγκαλια και κανε οτι μπορεις για να τον βοηθησεις.Εγω ειπα στον πρωην μου που εφτασα επειδη τον αγαπαω κ ξερεις τι εισεπραξα;;Ας το χες το,ουτε να το γραψω μπορω,ποναω κ που το σκεφτομαι...

Λενε οτι στο τελος ξυριζουν τον γαμπρο.Στο τελος καταλαβαινεις αν αγαπησες,αν αγαπηθηκες,αν ερωτευθηκες αν σε ερωτευθηκαν.Αγαπησα αλλα με ερωτευθηκε.Ο ερωτας τελειωνει η αγαπη μενει.2 ολοκληρα χρονια μου το πιστοποιουν.Ασε τον καιρο,ασε τον χρονο να δρασει κ οι απαντησεις θα ερθουν.Ευχομαι κ προσευχομαι οι δικες σου να ειναι καλυτερες απο τις δικες μου..
Ε.

Quote:

---

Originally posted by wyeth13
Καλημερα σε ολους...
Εδω και αρκετους μηνες εχω χωρισει με την κοπελα μου.Ηταν η πρωτη μου σχεση και αυτο με εχει πειραξει πολυ.Χωρισαμε ξαφνικα και ενω ολα πηγαιναν μια χαρα γιατι μαλλον στην ζωη της εχει μπηκε καποιος αλλος.Στηριζα πολλα σ αυτην την σχεση αν και μαλλον απο οτι δειχνουν τα πραγματα εγω θα επρεπε να ειμουν αυτος που θα φυγει πρωτος.Εδω και αρκετο καιρο ο υπνος μου εχει αποσυντονιστει τελειως.Στην δουλεια δεν εχω και πολυ ορεξη και γενικα σε ολες τις δραστηριοτητες που εκανα πριν.Νιωθω οτι κλεινομαι στον ευατο μου.
Επισκευτηκα για τους παραπανω λογους καποιον ειδικο.
Μου ειπε οτι ειναι συμτωματα καταθλιψης και μου συνταγογραφησε το xanax για να βελτιωθει ο υπνος μου και να παρω λιγο τα πανω μου.
Εγω δεν το δεχτηκα και νομιζα οτι θα το ξεπερασω μονος μου.
Τιποτα ομως δεν καταφερα και τα προβληματα αυτα αργα αλλα σταθερα συνεχιζονται η κοπελα αυτη ειναι συνεχεια μες το μυαλο μου.Δεν μπορω να βγαλω την ιδεα του χωρισμου απο μεσα μου.
Επισκευτηκα και εναν δευτερο γιατρο.Τα ιδια και αυτος...Μου εγραψε να παιρνω το effexor.
Tι ειναι ολα αυτα ρε γαμωτο μου???
Εγω μονο την κοπελα ηθελα να γυρισει πισω και αν αυτο δεν ειναι πια εφικτο θα ηθελα να την βγαλω απο το μυαλο μου και να συνεχισω την ζωη μου οπως πριν.
Αραγε σκεφτομαι να της το πω οτι μετα το χωρισμο εχω φτασει εδω που εφτασα?Δεν θελω να με λυπηθει ουτε και να γελασει μαζι μου αυτο θα κανει τα πραγματα χειροτερα πιστευω..
Και με αυτα που μου εγραψαν οι γιατροι τι να κανω?Να τα παρω?Μονος μου τελικα βλεπω οτι δεν τα καταφερνω.
Οποιος ξερει παρακαλω ας με βοηθησει.

---

Οι ειδικοί πάντα ξέρουν περισσότερα δε νομίζεις;(Λέμε τώρα)Έχω μια φίλη η οποία έχει κατάθλιψη από ότι όλα δείχνουν(μεγάλη σε ηλικία) της λέω της ξαναλέω πήγαινε σε κάποιον ειδικό και συνεχώς βρίσκει πρόφαση τα χρήματα αλλά και ότι θα το ξεπεράσει μόνη της και ότι ξέρει τη λύση!Αλλά κατά τ\'άλλα σκέφτεται να αυτοκτονήσει!!!Ας πάρουμε τον εαυτό μου όμως.Οι γονείς μου μού είχαν πει μεταξύ σοβαρού και αστείου να σε πετάξουμε στον ψυχίατρο της θείας σου αλλά εγώ τους έστειλα για βρούβες.Δεν άκουγα κουβέντα.Μέχρι που ήρθα και κατέρρευσα.Και απ\'ότι κατάλαβα οι περισσότεροι αυτό κάνουν.Αφήνουν την κατάθλιψη να τους τρώει χρόνια μέχρι να γεράσουν και κάποια στιγμή αν δεν αυτοκτονήσουν να μην μπορούν άλλο και να πουν ας πάω σε ψυχίατρο!!!Και καλά εγώ δεν το ήξερα αυτοί που το βλέπουν;Ή δεν το βλέπουν;Χμμ.Καλό και αυτό.Να σου πω εγώ πίστευα πως απλά έτσι είναι η ζωή μαύρη.Και τίποτα δεν μπορεί να μου την αλλάξει.Οπότε ας σε δικαιολογήσω.Εγώ ξέρω ένα φίλε.Όταν έχεις ένα πρόβλημα ,στο αναγνωρίζουν κιόλας ειδικοί πας και το λύνεις και δεν χάνεις τον χρόνο σου να παραπονιέσαι γιατί είναι κουραστικό και για τους άλλους αφού σου έδωσαν την λύση.Τι άλλο θες να κάνουν;Η κατάθλιψη δεν νομίζω ότι επέρχεται από έναν απλό χωρισμό.Κι αν έρχεται είναι παροδική.Αν ήταν έτσι όλοι οι χωρισμένοι θα υπέφεραν από κατάθλιψη.Καλή επιτυχία!!!!

Quote:

---

Originally posted by Oblivia
Ξερεις,η μαχη δεν ειναι αναμεσα σε σενα κ την καταθλιψη.Ειναι αναμεσα στην αγαπη κ το τελος.Οσο πιο δυνατη ηταν η αγαπη,τοσο πιο επωδυνη η μαχη.Κ τοσο πιο ματαιη.


Μην φθειρεις τον εαυτο σου,μην τον τιμωρεις.Με τον πονο δεν ερχεται η εξιλεωση(τα λεω εδω για να τα ακουσω εγω....).Φροντισε τον.Παρε τον μια ζεστη αγκαλια και κανε οτι μπορεις για να τον βοηθησεις.Εγω ειπα στον πρωην μου που εφτασα επειδη τον αγαπαω κ ξερεις τι εισεπραξα;;Ας το χες το,ουτε να το γραψω μπορω,ποναω κ που το σκεφτομαι...
.Ο ερωτας τελειωνει η αγαπη μενει.Ασε τον καιρο,ασε τον χρονο να δρασει κ οι απαντησεις θα ερθουν.Ευχομαι κ προσευχομαι οι δικες σου να ειναι καλυτερες απο τις δικες μου..
Ε.

---

THANKS Oblivia Σας ευχαριστω ολους
Χαστουκι αληθειας το μηνυμα σου.Χρειαζομαι πολλα τετοια για να συνελθω ομως.
Τους πρωτους μηνες δεν ηθελα να βγαινω δεν ηθελα να κοιταξω πουθενα αλλου.Πιστευα οτι αν ξεκολησω δεν θα την ειχα αγαπησει ποτε λεει και που κατεληξα?Να κανω τον εαυτο μου χαλια.

Γιαννακη καλημερα!!!

Ξεκολα το μυαλο σου!!!!!

Ξεκολλα το μυαλο σου λεμε!!!!
κι ασε τα χαπια ησυχα... θα περασει αδερφε..
θα περασει και θα ειναι ομορφα

ξεκολλα σε παρακαλω

καλη σου μερα

Όταν είμαστε σε μια σχέση και έχουμε απορροφηθεί ολοκληρωτικά.χάνουμε τις εξελίξεις γύρω μας.Καλώς ή κακώς,έτσι συμβαίνει τις περισσότερες φορές.Καλό θα ήταν να προσπαθούεσες να παραμερήσεις τον πονο του χωρισμού και να κοιτάξεις τι έχασες τόσο καιρό.Στιγμές από συγγενείς,φίλους,γνωστους.� �ικρές στιγμές που δεν θα ξαναγυρίσουν.Δεν είναι κρίμα εφόσον αυτή έφυγε να αδικείς κατά κάποιον τρόπο τους γύρω σου και τον εαυτό σου που κάποια στιγμη θα αναρωτηθεί:\'μα καλά,που ήμουν εγώ τόσο καιρό;Θυσίασα στιγμές από τους αγαπημένους μου στο βωμό μιας τελειωμένης κατάστασης\'
Συνήθως την πρώτη θέση στη ζωή μας έχει ο/η σύντροφός μας.Καλό είναι να κοιτάζουμε λιγάκι και τις άλλες θέσεις.Δεν θα είναι παντοτινά κοντά μας αυτοί που τις γεμίζουν..

Quote:

---

Originally posted by hliostasio
Καλό είναι να κοιτάζουμε λιγάκι και τις άλλες θέσεις.Δεν θα είναι παντοτινά κοντά μας αυτοί που τις γεμίζουν..

---

Συμφωνώ απόλυτα!!!!!!Να σου πω αυτό που κάποια στιγμή σκεφτόμουν και βούρκωσα που έχει να ψιλοκάνει με αυτό που λες είναι ότι εκτιμώ τους ανθρώπους όταν πρώτα τους διώξω και μετά βέβαια δεν μπορώ να τους επαναφέρω.Θα έπρεπε να τους είχα εκτιμήσει λίγο νωρίτερα!!!!!

Ένα μήνα πριν χώρισα ,για την ακρίβεια ,ο φίλος με παράτησε…και η βλακεία είναι ότι δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί!
Ήμασταν μια χαρά και ξαφνικά μέσα σε δύο εβδομάδες μου είπε ότι δεν νοιώθει πια όπως παλιά και μπλά μπλά…
Πώς γίνεται να μου λέει ότι μ΄αγαπάει και μέσα σε 15 μέρες να με πετάει λες και ….
Ήμασταν ένα χρόνο μαζί…και παπούτσια να έχεις ένα χρόνό πιο δύσκολα τα αποχωρίζεσαι…
Πρώτη φορά ένοιωθα έτσι και νόμιζα ότι και εκείνος ένοιωθε το ίδιο ,τουλάχιστον έτσι μου έδειχνε !Μου έλεγε πως αγαπούσε ακόμα και την έρπη που είχα βγάλει στα χείλη μου! Μ….κίες! Όλα ψέματα! Πώς γίνεται?! Και πως γίνεται εγώ μετά από όλα αυτά να τον αγαπάω ακόμα!!!!
Τον σκέφτομαι συνέχεια!!! Ότι και να κάνω όπου και να πάω!!! Όλα μου φαίνονται εντελώς ανούσια …εντελώς χάλια!!!
Έρχονται συνέχεια σκέψεις στο μυαλό μου και προσπαθώ να σκέφτομαι άλλα πράγματα για να φεύγουν και να μην πονάει αλλά φεύγουν και ξανάρχονται ξανά και ξανά και ο κύκλος δεν κλείνει ποτέ και το κεφάλι μου βαραίνει και θέλω συνέχεια να κοιμάμαι για να μην σκέφτομαι αλλά και όταν κοιμάμαι βλέπω εφιάλτες (όχι πάντα μ’ αυτόν)και ξυπνάω σε χειρότερη κατάσταση! Και το κεφάλι μου δε σταματάει να είναι βαρύ! Και θέλω συνέχεια να κλαίω! Και το κακό είναι ότι πάω από το κακό στο χειρότερο…με πιάνουν κρίσεις πανικού και δεν μπορώ να πάρω ανάσα για κάποια λεπτά και χάνω τον κόσμο και συνέχεια νοιώθώ να φοβάμαι χωρίς να ξέρω τι φοβάμαι έχω μόνο αυτή την αίσθηση και νοιώθω τόσο μπερδεμένη για τα πάντα δεν ξέρω τι θέλω να κάνω και που να πάω…θα σταματήσω τη δουλεία για να φύγω απο εδώ και να αλλάξω παραστάσεις αλλά και που να πάω…όπου και να πάω το ίδιο μου φαίνεται …και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά και ότι θα τα σκέφτομαι όλα αυτά μετά από κάποιό καιρό και θα γελάω! Οτι θα βρω κάποιον που να μ’ αγαπάει να εκτιμάει ότι του δίνω και να με προσέχει! Και με πείθω…για δέκα λεπτά και μετά πάλι από την αρχή!
Πως γίνεται να θέλω να γυρίσει πίσω μετά από όλα αυτά ,πως γίνεται ξαφνικά να σταματήσει κάποιος να αγαπάει?! Πώς γίνεται να έπεσα τόσο έξω!
Όπου και να πάω συζητάω συνέχεια για αυτό…γιατί δεν έχω τίποτα άλλο να πω …γιατί δε με ενδιαφέρει τίποτα άλλο μόνο το μπιτζάκι μου…και φοβάμαι ότι τους έχω κουράσει όλους και στο τέλος δεν θα μου μείνει κανείς !(Αν και αυτό το διάστημα είδα ότι υπάρχούν τόσοι άνθρώποι που μ’ αγαπάνε )
Δεν με καταλαβαίνουν όμως …με βλέπουν που είμαι χάλια και σκέφτονται «θα τις περάσει» «νωρίς είναι ακόμα» «θα βρεις άλλον καλλίτερο» «πως κανείς έτσι γ’ αυτόν!»και τέτοια…
Παιδία δεν είμαι καλά!!!!
Το πράγμα έχει ξεφύγει…Δεν το ελέγχω!!

Quote:

---

Originally posted by mpitzaki
Ένα μήνα πριν χώρισα ,για την ακρίβεια ,ο φίλος με παράτησε…και η βλακεία είναι ότι δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί!
Ήμασταν μια χαρά και ξαφνικά μέσα σε δύο εβδομάδες μου είπε ότι δεν νοιώθει πια όπως παλιά και μπλά μπλά…
Πώς γίνεται να μου λέει ότι μ΄αγαπάει και μέσα σε 15 μέρες να με πετάει λες και ….
Ήμασταν ένα χρόνο μαζί…και παπούτσια να έχεις ένα χρόνό πιο δύσκολα τα αποχωρίζεσαι…
Πρώτη φορά ένοιωθα έτσι και νόμιζα ότι και εκείνος ένοιωθε το ίδιο ,τουλάχιστον έτσι μου έδειχνε !Μου έλεγε πως αγαπούσε ακόμα και την έρπη που είχα βγάλει στα χείλη μου! Μ….κίες! Όλα ψέματα! Πώς γίνεται?! Και πως γίνεται εγώ μετά από όλα αυτά να τον αγαπάω ακόμα!!!!
Τον σκέφτομαι συνέχεια!!! Ότι και να κάνω όπου και να πάω!!! Όλα μου φαίνονται εντελώς ανούσια …εντελώς χάλια!!!
Έρχονται συνέχεια σκέψεις στο μυαλό μου και προσπαθώ να σκέφτομαι άλλα πράγματα για να φεύγουν και να μην πονάει αλλά φεύγουν και ξανάρχονται ξανά και ξανά και ο κύκλος δεν κλείνει ποτέ και το κεφάλι μου βαραίνει και θέλω συνέχεια να κοιμάμαι για να μην σκέφτομαι αλλά και όταν κοιμάμαι βλέπω εφιάλτες (όχι πάντα μ’ αυτόν)και ξυπνάω σε χειρότερη κατάσταση! Και το κεφάλι μου δε σταματάει να είναι βαρύ! Και θέλω συνέχεια να κλαίω! Και το κακό είναι ότι πάω από το κακό στο χειρότερο…με πιάνουν κρίσεις πανικού και δεν μπορώ να πάρω ανάσα για κάποια λεπτά και χάνω τον κόσμο και συνέχεια νοιώθώ να φοβάμαι χωρίς να ξέρω τι φοβάμαι έχω μόνο αυτή την αίσθηση και νοιώθω τόσο μπερδεμένη για τα πάντα δεν ξέρω τι θέλω να κάνω και που να πάω…θα σταματήσω τη δουλεία για να φύγω απο εδώ και να αλλάξω παραστάσεις αλλά και που να πάω…όπου και να πάω το ίδιο μου φαίνεται …και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά και ότι θα τα σκέφτομαι όλα αυτά μετά από κάποιό καιρό και θα γελάω! Οτι θα βρω κάποιον που να μ’ αγαπάει να εκτιμάει ότι του δίνω και να με προσέχει! Και με πείθω…για δέκα λεπτά και μετά πάλι από την αρχή!
Πως γίνεται να θέλω να γυρίσει πίσω μετά από όλα αυτά ,πως γίνεται ξαφνικά να σταματήσει κάποιος να αγαπάει?! Πώς γίνεται να έπεσα τόσο έξω!
Όπου και να πάω συζητάω συνέχεια για αυτό…γιατί δεν έχω τίποτα άλλο να πω …γιατί δε με ενδιαφέρει τίποτα άλλο μόνο το μπιτζάκι μου…και φοβάμαι ότι τους έχω κουράσει όλους και στο τέλος δεν θα μου μείνει κανείς !(Αν και αυτό το διάστημα είδα ότι υπάρχούν τόσοι άνθρώποι που μ’ αγαπάνε )
Δεν με καταλαβαίνουν όμως …με βλέπουν που είμαι χάλια και σκέφτονται «θα τις περάσει» «νωρίς είναι ακόμα» «θα βρεις άλλον καλλίτερο» «πως κανείς έτσι γ’ αυτόν!»και τέτοια…
Παιδία δεν είμαι καλά!!!!
Το πράγμα έχει ξεφύγει…Δεν το ελέγχω!!

---

mpitzaki στα λογια σου και τις πραξεις σου ειναι σαν να βλεπω τον ευατο μου.Ακριβως ιδια φαση!!!Σαν το καρμπον που χρησιμοποιω στην δουλεια και οτι γραφεις στο πρωτο φυλλο βγαινει ακριβως το ιδιο και στο δευτερο!!!
Πολλες φορες αναρωτιεμαι θεε μου γιατι σε μενα ολα αυτα????
και ομως δεν ειμαι ο μονος!!!Δεν χαιρομαι που υπαρχουν και αλλοι σαν και μενα μακαρι να μην υπηρχε κανεις.Διαβαζοντας
σε αυτο το φορουμ βλεπω οτι οι ιστοριες μας λιγο εως πολλυ μοιαζουν.Στην αρχη ειναι ερωτας αγαπη μετα γινεται αρρωστια και τελικα αναρωτιεμαι μηπως αγαπαμε αρρωστημενα?Μηπως τελικα πρεπει να κραταμε κατι και για τον εαυτο μας να μην τα δινουμε ολα δηλαδη???Μηπως τελικα δεν αξιζει κανεις πιο πανω απο τον εαυτο μας???Μηπως αυτον πρωτα απο ολα πρεπει να αγαπαμε και να προστατευουμε????
Οι ιστοριες μας μοιαζουν εχουν την ιδια αρχη την ιδια εξελιξη και ελπιζω και το ιδιο τελος.ΤΟ ΚΑΛΟ!!!!
Καλη τυχη θα περιμενω νεα σου!!!

Θέλω τόσο πολλά να πω αλλά δε ξέρω πως να τα εκφράσω μέσα σε λίγες γραμμές και επιπλέον φοβάμαι σε αυτό το forum πως να τα θέσω.

Τι έχω καταλάβει από τα λίγα πράγματα που έχω διαβάσει. Ότι ο χωρισμός είναι από τις πιο βίαιες αλλαγές στη ζωή μας. Επενδύουμε σε έναν άλλο άνθρωπο ότι θα είναι δικός μας, ότι θα υπάρχει μέσα στη ζωή μας, μεταστρέφουμε την εικόνα που έχουμε για αυτόν στην πιο επιθυμητή για μας, πείθουμε τον εαυτό μας ότι αυτός είναι ο μοναδικός, ο ένας για να δικαιολογήσουμε αυτή την επένδυση και όταν μας χωρίζει νιώθουμε επιπλέον την απόρριψη, η υποψία ότι μπορεί να έχουμε κάνει λάθος μας τρελαίνει.

Για μένα βοηθάει να ξέρω ότι υπάρχει μία διαδικασία που πρέπει να περάσω μετά από μία αλλαγή. Το γνωστό άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή (denial, anger, bargaining, depression, acceptance). Μπορεί να μη γίνεται πάντα με αυτό τον τρόπο, κάποια να τα παραλείψουμε, κάποια να επανέλθουν, αλλά τελικά το μυαλό πρέπει να προσασμοστεί.
Γιατί στην ουσία τι έχει σημασία; Ο εαυτός μας. Εμείς είμαστε που νιώθουμε τα συναισθήματα αυτά, που σκεφτόμαστε με αυτό τον τρόπο, που από αυτά εξαρτάται η ευτυχία μας, το αν θα προσφέρουμε σε άλλους. Εμείς δώσαμε τόση αξία σε κάποιον και αυτή την αξία μπορούμε να τη δώσουμε σε κάποιον άλλο.

Ακόμα κι αν τα καταλαβαίνω όλα αυτά περνάει πάντα λίγος χρόνος μέχρι να ωριμάσουν μέσα μου. Μόλις όμως γίνει αυτό βάζω μία τελεία και ξεκινάω για το καινούριο μέλλον.

+1 και σε σενα aphelia
Τελικα μοιαζουμε ολοι!!!

τελικα μοιαζουμε ολοι

wyethh 13 kalhspera!oloi ligo poly exoyme perasei thn fash soy!alloi to xeperasan se 2 meres kai alloi ithelan ligo parapanw!h prwth sxesh einai monadikh!tha thn thymasai meta apo xronia kai tha gelas!mhn lypasai!mhn stenaxwriesai!zhthse apo toys filoys soy na se sthrixoyn!bges exw kai diaskedase!oti den se skotwnei se kanei pio dynato!proswpika pane 6 xronia poy xwrisa apo sxesh 8 etwn!ezhsa poly ashmes katastaseis se ayth thn sxesh omws...niwthw perifanh gia mena giati eixa aythn thn empeiria poy me ekane pio wrimh kai dynath!