Χαιρετω και προσκαλω , να γραψετε.
Απο ενα στοιχο , ενα πεζο , ενα κειμενο , ενα ποιημα , καποιο τραγουδι , κατι δικο σας τελος παντων ,αν δε σας κανει κοπο και θελετε να το μοιραστειτε.
Printable View
Χαιρετω και προσκαλω , να γραψετε.
Απο ενα στοιχο , ενα πεζο , ενα κειμενο , ενα ποιημα , καποιο τραγουδι , κατι δικο σας τελος παντων ,αν δε σας κανει κοπο και θελετε να το μοιραστειτε.
κατι αυθόρμητο
αισθάνομαι το φως του ήλιου να γίνεται καθρέφτης νερο λουλουδι η ζωή όλη..
βαδίζω τον δρόμο του για μια καλημέρα για μια ελπίδα για ενα χαμόγελο
αφήνομαι αιωρούμαι κ δεν είμαι εδώ είμαι στον γλυκό αέρα που με ταξιδεύει κ με
παει εκει που δεν υπάρχουν δάκρυα κ φόβοι αλλα μόνο τεραστιες ευτυχίες κ ατελείωτα πρωινά...
το προσπάθησα...ευχαριστω
Ας κανω εγω την αρχη με κατι παλιο.
Μονος με τις σκεψεις μου τραγουδαω
σιγουρα καποιες στιγμες αμφιβαλλω,μηπως με κυριευει η σιωπη!αραγε θα ερθει αποψε η αυγη?
Μεσα στο χαος αναρωτιεμαι αν θα ερθει η αυγη , θα ερθει αποψε για να πνιξει την σιωπη.
εεεεεεεεε εγω εκανα την αρχη χαχαχαQuote:
Originally Posted by undetermined
Πολυ σωστα το ειπες , δε το ειδα γιατι εγραφα εκεινη τη στιγμη .με συγχωρεις.
λοιπον κοσμε δεν εκανα εγω την αρχη την εκανε η Ηλιαννα :-P
http://yoursmiles.org/tsmile/insects/t106005.gifQuote:
Originally Posted by undetermined
Το Δραμας μιας Ελληνίδας
Σαλαμάκι και τυράκι
Μπέικον και ζαμπονάκι
Αυγά ματι και ψωμάκι
Άντε και λουκανικάκι
Αχ...
Γιάτι να 'μαι εξ Ελλάδας
κι όχι από την Αγγλία
για να τρώω σαν κυρία,
και αντί για τηγανιά
πίνω γάλα αγελάδας
με καμία φρυγανιά..
Κλαψ...
Eξι χιλιαδες χρονια , χιλιες και μια νυχτες
σαν ονειρο καλοκαιριου μακρια απ`ολες τις λυπες
οι κρυοι μηνες που ερχοντε σαν μισος θα φωλιασουν
την ομορφια του ερωτα θελωντας να χαλασουν.
Σα χαθηκε η φιλια μου και κυλησε το δακρυ
Ολα τα λαθη που εκανα με εστειλαν στον Αδη
Με μια γλυκια ματια και μια γλυκια αμαρτια
ενιωθα τον εαυτο μου να χωριζεται στα τρια
με μια γλυκια καιενα μαυρο χαδι
σαν το απλο τσιγαρο να καιγομαι απ`ακρη σ`ακρη
Στη χαραυγη του συμπαντος η πλανη των ματιων σου
σα μελι απο την μανα γη η γλυκα των χειλιων σου
μεταθανατια προβολη το στριγγλισμα της νυχτας
ο χαρος πηρε την μορφη μια κοκκινης τουλιπας
τα θελω και τα πρεπει μου βαμμενα μες τα μαυρα
Ονειρα χαμενα και κρυμενα κατω απο του ταφου μου τη πλακα.
Αγαπη που εφυγες μακρια και εγινες οπτασια
στο μυαλο μου γυρνας ξανα σα φαντασια
πετα ελευθερο πουλι στο χαος της αβυσσου
και σαν φωτοβολιδα βγες απο τις πυλες του παραδεισου
το σ`αγαπω το εγραψα επανω στη σεληνη
και καθε βραδυ που την κοιτας στο τζαμι σου θα σβηνει
το σ`αγαπω το χαραξα επανω στη καρδια μου
και καθε βραδυ που κοιμαμαι χωρευεις στα ονειρα μου
τίποτα σκοτεινό όλα φως κ στολίδια χαρας
φαντάζομαι τα χερια μου κ τα χερια σου μαζί
το γελιο μου κ το γέλιο σου ενας ηχος
μου λείπεις τόσο κ βυθίζομαι στις αναμνήσεις
ας είναι ο αερας να εισαι εσύ κ ενα φιλί σου το ονειρο μου
παντα θα σε βλεπω στο καθετι κ παντα θα σε ευγνωμονώ για την στοργη σου
σ'αγαπω
... γράφω πως είναι 8/7 του 2012 και ήμουν απ' τις 8.30 το ξημέρωμα σε εφημερεύον κτηνιατρείο... το πρόβλημα ξεκίνησε απ' τις 5 το πουρνό, ανάγκασα τον εφημερεύοντα - για τον οποίο έχω κάκιστη άποψη - να είναι στο ιατρείο του στις 8 - μιας και το παίζει "εφημερεύων" - και με μεγάλη δυσκολία πήγα το ζωάκι εκεί... δε τον άφησα να σταυρώσει κουβέντα... όσοι ασχολούμαστε με ζώα και δη με επείγοντα περιστατικά σε περιόδους καύσωνα, δε σηκώνουμε και πολλά στο σπαθί μας... έλα εντάξει, για μένα μιλάω... ναι, δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου και ξεχέζω όποιον βλέπω να μη μπορεί να βάλει έναν ορό, να πάρει αίμα ή να μη ξέρει πώς πιάνουμε μια γάτα στα δύσκολα... σόρυ ρε αδέρφια, αλλά τελικά γίνατε κτηνίατροι επειδή δε περάσατε σε άλλη σχολή, έ;... με μένα θα τα βρείτε σκούρα, η αλήθεια είναι... ας προσέχατε...
τον ορό τον πέρασα εγώ, το ζώο χτυπιότανε... τί φταίω εγώ ρε μαλάκα που είσαι εφημερεύων;... ανάθεμα την τύχη μου και τη μαλακισμένη αυτή κοινωνία, που αντί να κάνω κι εγώ τα μπανάκια μου, ασχολούμαι με τα "σκουπίδια"... με αυτά που εσείς δημιουργήσατε, με τον χαρακτήρα που ΔΕΝ επέλεξα, με την άγνοιά σας να σας δίνει πτυχία και οφειλές... ανάθεμά σας που σας έχουν κάνει οι γονείς σας χειρότερους απ' τα μούτρα τους και νομίζετε ότι είστε κάποιοι... ανάθεμά σας, και πάρτε πληροφορίες για την πάρτη μου... είμαι γνωστή, θα σε πάρει ο διάολος αν επιδείξεις αδιαφορία ή μη γνώση κι εγώ θα αγωνιώ μέχρι αύριο που άφησα το ζώο στα χέρια σου μαλάκα...
Γράφτηκε 14 χρόνια πριν
στις προσπάθειες to improve my writing κατ' εντολή του δασκάλου μου
για τις απαιτήσεις των εξετάσεων!
Last summer when a friend of mine took a month off work,
before going to her hometown on holidays
she asked me to go to her flat twice a week
to water the plants of the porch and to feed her pet parrot.
So she handed me her house keys
and left me in charge,
confident that she had left behind a reliable person to look after her house.
What followed proved her completely wrong...
Every three or four days in the afternoon,
I took the bus
and I went to my friend's home
keeping my promise,
though I must confess I found it boring,
either because it took me an hour and a half to get there
(there was no metro at the time)
or because I' m lazy by nature and those days were scorching hot
-mid August-
which made me even lazier.
Nevertheless, I got over my unwillingness
fearing that the parrot would die of thirst
or that I' d find the house broken into
if I didn't get there regularly.
Besides, it turned out to be fun
to look after the little parrot with the green and orange feather.
I didn't get angry even when it dived into the bath
and fluttered its wings playfully,
scattering around the floor and on my face the seeds in the cage...
To αφήνω μισοτελειωμένο,
as usual...
Που πηγες ελπιδα..που χαθηκες
μεσ'το χαος του μυαλου μου μπερδευτηκες και συ..
κι αναρωτιεμαι αν εισαι εκει να σε ξεθαψω
να γινουν ολα οπως πριν
με τρελα με γελιο με χαρες
εστω και επιπολαια δεν με νοιαζει
Που πηγες αγαπη,που χαθηκες
εγινες μισος και μαραθηκες
δεν θελω,δεν θελω να μισω
θελω να αγαπαω και να παιρνω
τηνα αγαπη αυτη που ειναι πολυτιμη πολυ
για μενα...για μενα που εδωσα πολλα
και δεν πηρα τιποτα
που μου λιωσαν την ψυχη
και τωρα τρεχω να τη σωσω....
ηταν αυθορμητο..απο αυτα που διαβαζω απο σας αδελφια...καταλαβαινω ακομα περισσοτερο οτι εμεις με ψυχολογικα ειμαστε πολυυυυ μπροστα ...και καλλιτεχνες:))
Tι και αν ολα οσα περασαμε ηταν παιχνιδια ολεθρου , τι και αν περασαν σα το κλασμα του ενος δευτερολεπτου.
Ακομα και εαν εφυγες μεσα μου ζεις σα σκεψη , σα πορτραιτο στο μυαλο μου η αναμνηση σου.
Στο ελεος της λογικης μια θεωρια ασημαντη στη πραξη , το καθε λεπτο που ερχεταιτα πραγματα θελει να αλλαξει.
Η θεωρια απετυχε το πληγμα μεγαλωνει και καθε χτυπος της καρδιας συνεχεια με σκοτωνει.
Οι μνημες ζωντανευουν του χρονου τις πληγες ,μοιαζω σχοινοβατης σε ατελειωτες σκιες.
Η ανασα μου βαραινει σα φλεγομενο βελος , μονος και παλι μονος περιμενω το τελος....
Feet don't fail me now
Take me to the finish line
All my heart, it breaks every step that I take
But I'm hoping that the gates,
They'll tell me that you're mine
Walking through the city streets
Is it by mistake or design?
I feel so alone on a Friday night
Can you make it feel like home, if I tell you you're mine
It's like I told you honey
Don't make me sad, don't make me cry
Sometimes love is not enough and the road gets tough
I don't know why
Keep making me laugh,
Let's go get high
The road is long, we carry on
Try to have fun in the meantime
Come and take a walk on the wild side
Let me kiss you hard in the pouring rain
You like your girls insane
Choose your last words
This is the last time
Cause you and I, we were born to die
Lost but now I am found
I can see but once I was blind
I was so confused as a little child
Tried to take what I could get
Scared that I couldn't find
All the answers, honey
Don't make me sad, don't make me cry
Sometimes love is not enough and the road gets tough
I don't know why
Keep making me laugh,
Let's go get high
The road is long, we carry on
Try to have fun in the meantime
Come and take a walk on the wild side
Let me kiss you hard in the pouring rain
You like your girls insane
Choose your last words,
This is the last time
Cause you and I
We were born to die
We were born to die
We were born to die
Come and take a walk on the wild side
Let me kiss you hard in the pouring rain
You like your girls insane
Don't make me sad, don't make me cry
Sometimes love is not enough and the road gets tough
I don't know why
Keep making me laugh,
Let's go get high
The road is long, we carry on
Try to have fun in the meantime
Come and take a walk on the wild side
Let me kiss you hard in the pouring rain
You like your girls insane
Choose your last words
This is the last time
Cause You and I
We were born to die
We were born to die
Μια φορά μου’ χες πεί....δεν μπορεί θα το΄νιωσαν και άλλοι....
πριν το τέλος.... πως μοιάζει η σιωπή...... με αγάπη μεγάλη....
σ'εχω πρηξει σ'εχω πρηξει
μα κι εσυ εχεις λυσσαξει
τα 'χω αναγκη- δεν τα'χω αναγκη
πιασε με και κανε με μαυρη
δεν θελω αλλα χαπια
σου υποσχομαι θα σου σπασω τα μουτρα
κατα βαθος σ'αγαπω
και πολυ σ'ευχαριστω
αφιρεωμενο στον ψυχιατρο μου.......
Σαν τις δυο οψεις του ιδιου νομισματος η τραγικη ειρωνια να υπαρχει το αντιθετο του ασπρου, μαυρο σα το κενο που σου αφηνει μια θλιψη απεραντι .
Δε θα μπορουσε κανεις να σκεφτει την διαφορα εφοσον δεν την εχει ζησει ... Περα απο τον οριζοντα , περα απο τα λαθη , περα απο της λυπες , τις μοναχικες τις νυχτες .... Τελικα η ουσια καμια φορα κρυβεται στις πιο μικρες λεξεις αυτες που δε μπορει να πιασει το ματι , αυτες που μπαινουν στο υποσυνειδητο σου και σε χτυπανε οπως χτυπανε οι σταλαγματιες της βροχης επανω στη σκεπη , την σκεπη που στεγαζει το πανθεον του μυαλου σου
Ξημερωματα Σαββατου , μονος σε ενα πεζουλι κατω απο ενα φοινικα αγκαλια με το θαλασσινο αερακι ... Αγναντευεις τη θαλασσα πινεις το γλυκο καφε σου για να διωξεις την πικρα που σε περιβαλει τις τελευταιες μερες. Τα ματια σου βαρια απο την κουραση και την αυπνια , το κεφαλι σου βαρενει απο τις σκεψεις .... Στον ηχο της μουσικης νιωθεις την αναγκη να φωναξεις , να βγαλεις το βαρος που νιωθεις μεσα σου ....
Kαι εσυ γλυκα γελας μα δε μπορεις !!!! Να μπεις στην Αβυσσο για παντα!!.. Δειλα κοιτας , σκυφτα μας προσπερνας
Σα προστυχη παλια μπαλαντα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ποσο δυσκολο μπορει να ειναι ενα βημα για να κανεις μια αλλαγη ... Ειναι ακριβως οπως η λογικη με την τρελα, εκει που τελιωνει η μια ξεκιναει η αλλη. Οχι δεν ειναι ετσι ομως , τα πραγματα δεν ειναι ετσι οπως φαινονται. Παντα μια αλλαγη διαφερει κατα πολυ απο την αλλη ..... Παναθεμα με δε ξερω τι να γραψω για να ηρεμησω λιγο το κεφαλι μου ... Ειναι ασχημο να υπαρχουν 3 κομματια μεσα σου .. Τα δυο να συνγκρουοντε μεταξυ τους και το 3ο να ανηκει αλλου ....
Tell me I am your national anthem...
Όλα τα παρακάτω τα είπε ο Άλμπερτ...
Ακούμπα τα χέρια σου σε μια ζεστή θερμάστρα για ένα λεπτό και θα σου φανεί σαν αιώνας. Κάτσε δίπλα σε ένα ωραίο κορίτσι για μια ώρα και θα σου φανεί ότι πέρασε μόνο ένα λεπτό. Αυτό είναι η σχετικότητα.
Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο.
Εάν το Α είναι ισοδύναμο με την επιτυχία τότε στο τύπο: Α="Χ+Υ+Ζ" το Χ είναι η δουλειά, το Υ είναι η διασκέδαση και το Ζ είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό!
Είναι ευκολότερο να διασπάσεις ένα άτομο παρά μια προκατάληψη.
Ένα μόνο με εκνευρίζει στη νεότερη γενιά…ότι πλέον δεν αποτελώ κομμάτι της.
Η βαρύτητα δεν έχει καμία σχέση για την ερωτική έλξη ανάμεσα σε ανθρώπους.
Η διαφορά ανάμεσα στην ηλιθιότητα και στην ευφυΐα είναι ότι η δεύτερη έχει όρια.
Η επιστήμη χωρίς πίστη είναι κουτσή, η πίστη χωρίς επιστήμη είναι τυφλή.
Η φαντασία είναι σημαντικότερη από τη γνώση.
Μάθε από το παρελθόν, ζήσε το παρόν, έλπιζε για το μέλλον.
Να τα κάνεις όλα όσο πιο απλά μπορείς, αλλά όχι απλούστερα.
Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα.
Πείτε μου πρώτα τι ακριβώς εννοείτε με τη λέξη Θεός και θα σας πω αν πιστεύω.
Ποτέ δε σκέφτομαι το μέλλον - έρχεται πολύ γρήγορα.
Προσπάθησε να γίνεις όχι επιτυχημένος άνθρωπος, αλλά άνθρωπος με αξίες.
Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν μπορούν να λυθούν αν μείνουμε στο ίδιο επίπεδο σκέψης που είχαμε όταν τα δημιουργήσαμε.
Από όσα μετράνε (είναι σημαντικά) δεν μπορούν να μετρηθούν όλα, και από όσα μπορούν να μετρηθούν δεν μετράνε (είναι σημαντικά) όλα.
(Not everything that counts can be counted, and not everything that can be counted counts.)
Ο κόσμος είναι μια τραγωδία γι'αυτούς που αισθάνονται και μια κωμωδία γι'αυτούς που σκέφτονται.
(The world is a tragedy to those who feel and a comedy to those who think.)
Οταν εισαι ελλειπης δε χρειαζεται να πεις τιποτα παραπανω .... Τα λογια ειναι περιττα......
ενα θελω..να βρω καποιον ανθρωπο πραγματικο..να διαβασει το μυαλο μου..δεν εχω βρει ουτε ενα..αγορι - γυναικα δν με νοιαζει..να βγω εξω και να ειμαι με καποιον μαζι να με καταλαβαινει και θα του δωσω τα παντα..
εχεις πολλα να δωσεις :Ρ γτ ολοι αυτο ζηταμε και κανενας δεν βρισκειQuote:
Originally Posted by skids
αρα???τι γινετε σε αυτη τη περιπτωση?και δεν θελω να ακουσω υπομονη...
απλα μιλας με κοσμο και ψαχνεσαι, δεν ξερεις ποτε απο που θα σου βγειQuote:
Originally Posted by skids
Quote:
Originally Posted by skids
δεν χρειάζεται νάχεις καλό μου αγωνία! να φέρεσαι σαν να τόχεις ήδη βρει.. γιατί έλκουμε τα όμοια.. κάθε τι άλλο να θυμάσαι πως απωθεί!
αυτο ακριβως λεω.!ελκουμε τα ομοια.και οι "ομοιοι" οι δικοι μου πιστευω ειναι ανθρωποι οπως εσεις στο φορουμ που αμα πετυχεις εναν τετοιο ανθρωπο εξω το ποιο πιθανο ειναι να μην θελει μια γνωριμια με καποιον αλλο η' να μην μπορει να το κανει αθελα του λογω απειρων λογων..οποτε ειναι πολυ δυσκολο να γνωρισω καποιον τετοιο...αυτο..ουφ
ναι αλλα υπαρχει και το φορουμ, μπορεις να κανεις πολλες γνωριμιεςQuote:
Originally Posted by skids
''Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου. Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ σκόνη τοῦ πιάνου λησμονημένα λόγια - δὲ θέλω νὰ τ᾿ ἀκούσω. Σώπα ''.
εχεις δικαιο..για αυτο γραφηκα.σημερα πριν απο λιγο..ελπιζω να γνωρισω ανθρωπους και απο κοντα.σε ευχαριστω,με εκανες να αισθανθω καλυτερα γτ το ξερω πολυ καιρο πως υπαρχουν και αλλοι σαν και μενα αλλα εξω δν ειχα την τυχει να γνωρισω καποιον..μονο μια κοπελα που μετα την εχασα.
η ελπιδα πεθαινει τελευταια...Quote:
Originally Posted by skids
''Το ξέρω η ώρα είναι πια περασμένη. Άφησέ με, γιατί τόσα χρόνια, μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, έμεινα μόνη, ανένδοτη και μόνη''
Carmen, carmen, staying up til morning
Only seventeen, but she walks the streets so mean....
"Is the cage you love the home you also hate?"
http://www.youtube.com/watch?v=qUWLL...yer_detailpage
Εμένα μου μίλησε.....
Δεν θέλω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου.
Με τρομάζεις εσύ.
Με τρομάζεις,ακόμα, οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο.
Κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.
Ιωαννιδης.
Ζέστανε μια μπούκλα από τα μαλλιά της ανάμεσα στα χέρια του. Μικροί κρύσταλλοι πάγου έλιωσαν και έβρεξαν τις παλάμες του. Έσκυψε προσεχτικά κι έγλειψε το νερό.
Ακούμπησε το μάγουλό του στην άκρη της μπανιέρας και ένιωσε το ψύχος να μπήγει τα δόντια του βαθιά στο δέρμα. Ήταν τόσο όμορφη. Επέπλεε σε μια επιφάνεια από πάγο.
Αυτό που τους ένωνε υπήρχε ακόμη. Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Τίποτα δεν ήταν διαφορετικό. Ήταν από το ίδιο είδος.
Δυσκολεύτηκε να της ανοίξει το χέρι για να μπορέσει να βάλει την παλάμη του πάνω στη δική της. Έμπλεξε τα δάχτυλά του με τα δικά της. Το αίμα ήταν ξερό και παγωμένο, ενώ μικρές φολίδες είχαν κολλήσει στο χέρι του.
Ο χρόνος δεν είχε ποτέ καμία σημασία μαζί της. Χρόνια, μέρες ή βδομάδες σωρεύονταν όλα αντάμα σ'ένα όμορφο συνονθύλευμα, στο οποίο το μόνο που σήμαινε κάτι ήταν αυτό εδώ: η παλάμη της πάνω στη δική του.
Εκείνη είχε κάνει ξανά τον χρόνο σημαντικό. Γι'αυτό δεν θα κυλούσε ποτέ ξανά αίμα ζεστό στις φλέβες της.
.................................................. .................................................. .................
Κοίταξε τα χέρια του. Πόσο μισούσε τα χέρια του. Κουβαλούσαν και ομορφιά και θάνατο σε μια ασύμβατη διπλή υπόσταση, με την οποία είχε μάθει να ζει αναγκαστικά. Μόνο όταν τη χάιδευε ήταν καλά τα χέρια του. Το δέρμα του πάνω στο δέρμα της έδιωχνε καθετί κακό, το έκανε να φύγει μακριά για λίγο. Ταυτόχρονα, έτρεφαν ο ένας τα κρυφά μίση του άλλου. Έρωτας και θάνατος, μίσος και ζωή. Τα αντίθετα που τους είχαν μετατρέψει σε πεταλούδες της νύχτας, οι οποίες πετούσαν όλο και πιο κοντά γύρω απο τη φλόγα. Εκείνη κάηκε πρώτη.
......................................
Φυσικά δεν είναι δικά μου αυτά :ρ
είναι δυο αποσπάσματα απο τη "παγωμένη πριγκίπισσα" της Camilla Lackberg