Printable View
Παιδιά, επειδή δεν μπορώ να ανακαλέσω τα πρώτα σημάδια της ανάρρωσης στην κατάθλιψη (ενώ την έχω περάσει 3 φορές), μήπως κάποιος τα έχει συγκεκριμένα στο μυαλό του;
Προσπαθώ να θυμηθώ πώς ξεκίνησε η ανάρρωση και νομίζω πως απλά μια μερα ξύπνησα και ήμουν καλά (σίγουρα δεν ηταν έτσι...)
Lila σε εμενα και τις δυο φορες αυτο που επανηλθε πρωτα ηταν η διαθεση μου για σεξ και η ορεξη να συναντησω τους φιλους μου.Μετα αρχισε να φευγει αυτη η απαισια αισθηση οταν ξυπνας, και νιωθεις οτι δεν υπαρχει λογος να ξυπνησεις οτι ολα ειναι ματαια.
Απο την μια μερα στην αλλη δεν γινεται, αλλα ισως το οτι παιρνεις φαρμακα να βοηθαει στο να γινεις πιο γρηγορα καλα.
Αυτα και ελπιζω να βοηθησα.
Σ' ευχαριστώ πολύ Betelgeuse! Ανυπομονώ να έρθει η μέρα που θα με νοιάζει πάλι η περιποίηση του εαυτού μου, του σπιτιου μου, του συντρόφου μου και θα θέλω να πάω το πρωί στη δουλειά μου...
Λίλα σε μένα, τα σημάδια ανάρωσης είχαν ως εξής: μείωση των συνεχών-αυτόματων σκέψεων ανικανότητας και αυτολύπησης. Επίσης σιγά σιγά παύεις να σκέφτεσαι συνεχώς τι έχεις και να ελέγχεις τον εαυτό σου συνεχώς για το πως είσαι και πως αισθάνεσαι. Αυτό σε οδηγεί στο να κάνεις σιγά σιγά όλο και πιο πολλά ευχάριστα πράγματα και να ξεχνιέσαι όλο και πιο πολύ. Σε περίπτωση που παίρνεις φάρμακα μην ξεχνάς ότι θέλουν χρόνο για να δράσουν!
Υπομονή!!!(όταν το έχεις ξεπεράσει 3 φορές, ξέρεις τον τρόπο να ξανασηκώνεσαι!!;))
Ευχαριστώ Fantasy! Νομίζω πως κάθε φορά είναι σαν την πρώτη φορά...
Quote:
Originally Posted by fantasy
Αρα ξανακαταληγω στο συμπερασμα οτι στον καθε ενα ειναι διαφορετικα.
Αυτα που λες φανταζι σε εμενα μαλλον δεν θα φυγουν ποτε ( αλλα πασχω και απο ΙΔΨ και ισως για αυτο)
Οπως επισης και το παγωμα των συναισθηματων αργησε να φυγει.
Πάντως δεν έχω χειρότερο στην κατάθλιψη από τη συνεχή σκέψη ότι: "Αχ όταν ήμουν καλά πώς απολάμβανα μια ταινία, πόσο μου άρεσε ο κυριακάτικος πρωινός καφές, πως θα τα ξαναχαρώ αυτά;"
Και αναπολείς μια ζωη που πιστεύεις ότι δε θα έρθει ποτέ ξανά...
Το ίδιο περνάω για 2 φορα και εγω .. Και περιμένω να έρθει η μέρα που θα γέλαω αληθιναQuote:
Originally Posted by LILA28
Εύχομαι ολόψυχα να έρθει σύντομα η μέρα αυτή. Υπομονή...Quote:
Originally Posted by gossamer
το σημαντικοτερο ειναι να σου φυγει ο πονος και το βαρος στο στηθως, να σηκωνεσαι τουλαχιστον απο το κρεβατι
Σε μένα τα πρώτα σημάδια ανάρρωσης ήταν οτι σταμάτησε να πονάει το σώμα μου και (το καλύτερο μου) οτι ξαναβρήκα
την αυτοσυγκέντρωση μου. Μετά άρχισα και να μακιγιάρομαι, ενώ πριν άφηνα τον εαυτό μου όπως να ναι.
Σήμερα έναν χρόνο μετά ακόμα κάποιες φορές κλαίω :( αλλά ελπίζω να σταματήσει κι αυτό κάποια στιγμή μαζί με την ψυχοθεραπεία.
Αφού ως γνωστόν τα φάρμακα καταστέλλουν τα συμπτώματα και όχι την ασθενεια.
Καλό κουράγιο σε όλους τους πάσχοντες και μην αποθαρρύνεστε μαζί με ψυχοθεραπεία θα δείτε πολλά οφέλη.
η καταθλιψη ομως ειναι αλλη περιπτωση, προκαλει αλλιωσεις στον εγκεφαλο που την ανατροφοδοτουν. Σαν να λες σε εναν αστεγο στην ταδε πολυεθνικη ζητουν ανωτερα στελεχη, παρε την δουλεια και θα μπορεσεις μετα να νοικιασεις σπιτι.Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
επισης στο ευχομαι και εγω.Quote:
Originally Posted by LILA28
Παιδια καλημερα... για οσους εχουμε εκτος απο θλιψη και σωματικους πονους.. ειναι σημαντικο να σταματησουνε.
Εγω πχ σημερα εχω εντονο βαρος στο κεφαλι - οχι πονοκεφαλο.
Αλλα και παλι σταναχωριεμαι .. με υατο τι κανουμε δηλ?
Αποσπαση προσοχης αποτν πονο μου λεει η ψυχολογος μου...ΠΩς??
τι αλλοιώσεις βρε; νευροεπιστήμονας είσαι και μιλάς για αλλοιώσεις; Προσπάθησε να μιλάς πιο υπεύθυνα μέσα σ' ένα τέτοιο νήμα.Quote:
Originally Posted by axl100
http://www.biologicalpsychiatryjourn...347-0/abstractQuote:
Originally Posted by Gypsy Cello
σε κάτι τέτοιες ιστορίες αναφέρεται προφανώς.