Γεια σας και παλι ειπα να ανοιξω καινουργιο θεμα
δεν ξερω καν αν επιτρεπεται...
θα ακουστει γελειο αυτο που θα σας πω αλλα σας νιωθω σαν οικογενεια μου,
ατομα που ενδιαφερονται για μενα,ατομα που μακουνε ειλικρινα...
Παλι νιωθω την αναγκη να μιλησω σε καποιον,θελω καπου να μιλησω,
καποιος να μακουσει και να με νιωσει επιτελους...
Να σας πω οτι συνεχιζω να βλεπω τον ψυχολογο μου 1 φορα την
βδομαδα.Τον ψυχιατρο μου ειχα να τον δω ενα μηνα(ειλικρινα μου ειχε λειψει
τον νιωθω πολυ κοντα μου)μεσα σε αυτον τον μηνα που ειχα να τον δω χειροτερεψα παρα πολυ
ειναι σαν να γυρισα τελειως πισω,στηνα αρχη της θεραπειας,που ημουν τελειως χαμενη
που ημουν ετοιμη να αυτοκτονησω..ναι κανω ενα βημα μπροστα δεκα πισω..
οπως μου ειπε και ο ψυχιατρος μου προχθες οτι χτιζω με κοπο το γκρεμιζω
μεσα σε λιγα λεπτα...για ακομα μια φορα το ρωτησα τι εχω σαν να ειμαι αρρωστη
και θελω να μαθω ποτε θα πεθανω ετσι νιωθω,αλλα με μια μεγαλη διαφορα οτι το θελω
αλλα δεν μπορω να το κανω και ειναι σαν να παλευω με 1000 δαιμονες...οχι θα το πω
ακομα μια φορα δεν μπορω να το κανω αυτο στους γονεις μου...βλεπω την μανα μου και ποναει
η ψυχη μου πολυ περισσοτερο απο οταν κανω κακο στον εαυτο μου..κλαιει κρυφα συνεχεια,
παει στην εκκλησια ποιος ξερει για να προσευχηθει,θελουμε να παμε και στην αιγινα στον
αγιο νεκταριο που ειναι ο αγιος που θεραπευει ανθρωπους με ψυχολογικα προβληματα οπως και
στην τηνο που εχει η μαμα μου ενα ταμα...δεν ξερει που να στραφει,ουτε εγω βεβαια,
ζηταω βοηθεια απο παντου,κατι που ποτε δεν εκανα.Την βλεπω και ποναει η ψυχη μου να κλαιει
και να μιλαει κρυφα για μενα συνεχεια,την εχω αρρωστησει και εχω τοσες τυψεις,καταριεμαι την ωρα
που ζητησα βοηθεια...αλλα τι να εκανα?δεν ξερω ποναω πολυ...ειμαι σε αθλια κατασταση!!
Νιωθω οτι κανω κακο στους γυρω μου...συνεχιζω να νιωθω οτι δεν μαγαπαει κανεις,η καλυτερα
οτι δεν αξιζει να μαγαπαει κανεις....δεν ξερω τι να πρωτοπαλεψω να αλλαξω..δεν ξερω πιανομαι
απο οτιδηποτε για να ζησω λιγο παραπανω...ποσο ποναει το να παλευεις να ζησεις μια μερα παραπανω..
μια (μπιπ) μερα παραπανω...
Γνωρισα ενα παιδι που το λατρευω που με στηριζει οσο δεν με στηριξε ποτε κανεις αυτος μες
την μαυριλα μου με κανει να νιωθω ζωντανη δεν ξερω νιωθω σαν να τον εστειλε ο θεος να με κρατησει στην ζωη
τον αγαπαω πολυ αλλα δεν ξερω πως να του το δειξω,να του δειξω ποσο τον χρειαζομαι,ποσο καλο μου κανει
δεν ξερω ειλικρινα γιατι συνεχιζει να ναι διπλα μου,δεν ξερω τι του προσφερω και δεν ξερω γιατι
τα περναει ολα αυτα μαζι μου και δεν σηκωνεται να φυγει.παντως νιωθω οτι αμα το εκανα θα πεθαινα
ειναι το μοναδικο ατομο που εχω :)
Ηθελα να σας μιλησω για προχθες που ειδα τον ψυχιατρο μου,ημουν χαλια με ειδε να καταρρεω...
φυσικα μου ξανα αλλαξε την αγωγη αφου δεν μου εκανε τιποτα η προηγουμενη ουτε σταματησα να κλαιω
σε καθημερινη βαση,σταματησα να κοιμαμαι παλι καλα,συνεχιζω να μην μποορω να συγκεντρωθω σε κατι,
και εχω γινει τοσο υπερεθαισθητη που η καθε λεξη με σκοτωνει...μου εκοψε λοιπον τα lexotanil αφου δεν
μου κανουν τιποτα και η καινουργια μου αγωγη ειναι :
ladose των 20 2 την μερα,3 trileptal των300,4 mg rivotril(το καινουργιο χαπι που παιρνω δοση για ενηλικα κλαψ κλαψ)και rispardal 2 mg
αυτα μονο :) χριστε μου πως καταντησα ετσι,ελπιζω να τελιωσει!!
συζητησαμε και καατι πολυ σοβαρα που αυτο ηθελα να σας πω πιο πολυ.επειδη εχω αλλαξει πολλες φορες την αγωγη μου,μου ειπε αν σε
μια βδομαδα (2 σας βαζω εγω θα κανω υπομονη)να μπω σε μια κλινικη στην κλινικη που δουλευει,για να μου βαζουν τα χαπια με ορο
αυτο για 15 μερες και μετα να βγω...θα δουμε σε λιγο καιρο αν μου κανει καλο θα μπω και σε κλινικη τι αλλο μου μενει?
σας ευχαριστω